Aristophanis Comoediae: ex optimus exemplaribus emendatae : cum versione latina

31쪽

οξότατον, ω κεντουσι, καὶ κεκραγότες ου ηδωσι, καὶ βάλλουσιν, σπερ φέψαλοι. Σω μὴ φροντίσχρ' εάνορ ἐγω θους ἔχω, πολλῶν δικαστων σφηκιὰν διασκεδῶ.

32쪽

24 ΣΦΗΚΕΣ. 35

κδε ηψαμεν του κορκόρου κατασχίσαντες αὐτον.

ἀλλ εγκονῶρον, ἄνδρες, ως ἔσται Λάχητι νυνί σίμαον δε φασι χρημάτων χειν ἄπανυς αυτόν. χΗὲς ουν Κλέων ὁ κηδεμων μῖν φεῖτ' ἐπιωρφ

τὸν πηλον, σπερ ἀτταγας, τυρ σεις βαδίζων. Xο. η μην γω σου χ' ἁτερους μείζονας κολάζω, ἀλλ' ουτοσι μοι βόρ οος φαίνεται πατουντι' κοὐκ ἔσ9 οπως οὐχ ημερων τετὶάρων το πλεῖ ν

33쪽

Byzantio eontubernales omnias custodes em et tu dein ollaminuantea noctu panariae illius surripietimus ligne uix mortarium, quo fisso oleris agrestis nonnihil inque minus. Sed festinemus, o viri; nam de Lachete nune judicium fiet Aiunt autem omnes eum habere alveare plenum pecunis. Itaque heri Cleo, columen nostrum, nos jussit mature adesse, instr eius in tres dies ira acae in contra ipsum, ut illius ulcis in irinjurias. Eia agite, festinemus, o aequales, antequam illuces

mi Perminus, iam atque cum lucem usquequiuiue dispici mus, ne quas ex insulsis Imprudentes nos opprimat.Ρuna Lxitum istud, mi Pater, Pater eme. enon. Tu 1ψtur humi festucam sume, et lucernam emunge.

Ρ R. Non. Sed hocce digito mihi videor lucemam probe

cnon. Quamobrem, o stulte dioto promoves ellysinaum, praesertini in ista olei senti non enim te mordet, quando

care est emendum.

Petimn Edepol, si p.rgum pumis nos commonefacere, exstinctis lucerius nos domum abibimus tum sorte in aenebris hac hiemia carens, lutum turinibis ambulans, iamprum in CHOR. Profecto ego alios etiam te majores castigo. Sed istud, quod cadco, mihi coenum videtur. Et mirum ni quatuor ad stumnum eis dies necesse fixerit Iovem pluere adeo increvere in lucemis fungi solet auiam quam maxime, si istud At,

34쪽

m VESPAE.

ena Expetina maestri metus, quiexin e sunt serotini, pluariam et Bo in flavam. Quid Nun huic sodali nostro jussies, Mil in hisce habitat ae libus, damni ae isse, quod non prodith ad git vixi mramini sane antehac non solebat en ulminina sed primus notila praeitia antans Phrynichi carinen; eteiani a cantus arnansa sia ego enseo, ut hic stantes, oriri, et muriantes eum eliciamus; si forte reudiens meam ean-SM- ma voluptate priue clara . Quid cauam est, quamobrem ante ostium non apparet nobis hic senex, nec revin sati numidi vi mdceos, avia digitnui pedis in tenebris alicubi impegit, urvis malleolus ei intumuit homini seni et sorie etiam inguen ei es a Sane aut acetamus erat omnium no tram, et avius oratione nou sectebatur. Sed si quando aliqvis eum supplex rogaret, tum illo capite e demisso dicetna, rapidem Uria. Forte etiam propter istiua hora tinem, qui nobis iam elapsus est, dempte nos, et dicens M Athemensatia reistilici mansuere, quin e in ano Herere ' primum se indicasse id, inquina aegre serens, sinae nune in selo ibat. M sic homo est. Sed, o bone, singe, - - te ipsum edain, neque sto incliena. Etenim adest homo quidam opulentus exis, qui Dirimam prinsidere qumuridae utrinisures plectamve, ite. puer, progredem. PUER. Gratissimi erisne ergo mihi, pater, in quid ara in m-

35쪽

αδοντας ἀτώ -καλεῖν ην τι πως ἀκούσας if(jQuery('body').width()<970) {document.write('