장음표시 사용
21쪽
PRAEFATIO. V Iet insolenctim Placitorem, modo Per ostensa ex longinquo arcana, modo Per rePrehensionem, contemptum, irrisionem alioriun eademque affectatio euandi immunitatis, dese dendique era oris etiam aperti obstinatio atque adversus reprehendentem intolerantia, nataque inde in amicitiis, prouuassentires vel contradweres, Metuatio denique dein fluunt, Peregrino in solo celebratoque antiqui si in pulvere sepultis; quin, uisuis deesset, eadem etiam Post butun sors, quando quos vim aggressi celeris Vindictae metu non est ausus, eorum in manes sortiis exstitit G H. Schaeseras, immemor monentis, 1 ζηταρετησιάδης, Vel maledicentissima Poetae, ουσα ἐσθλά, κατθανουσι κερτομειν ἐά ἀνδράσιν. Sed Schaeseri odiis, donec eorum qui nobiscum vixeriant quisquam superstes erit, non deerant Iusti iudices Qui post vi-Vent, Promsum est, ut quae sunt caussae tantae Invidiae, non quae Praetexuntur, eas emtus sint atque ordine comitari Neque enim uati sumis arato, aut laedere volumus laedendi nullas et ne indignissimas quidem aries adsperitantem, sed Moscunus Potius et quantiu fieri Poterit excusabunus inse- sicen enorem mentis, quo Hr, ire in Potens anm esset, o mi anucos pro hostibus habens, nec quae laeta pro quiabus factis reddat videns, ipse sibi famaeque suae factus est hostis in misi ' qutun quo erat missi femore, quod semel arripuisset, ab eo Herium ue nec Posse melli, saepe Vero etiam nollet, Postquam Euripidas Personam ab Euripidein Nubibus introductam esse sibi Persuaserat, eam OPImonem ut adversus Savemum defenderet, inmusei Rhenani voLII. lase. u. cuPIdius assensus EMMo, de cuius sententii in dicemus, Versum Isis8.οῖμοι τάλας, δειλαιος ἀποπνιγησομαι, ab Euripide pronunclatum esse voluit deinde autem, Postquam Chaerephon clamasset, ἐγω δὲ κακοδαίμων γε κατακαυθησομαι, Suepsiadem haec incere :κώσεσθον ωςπερ πηνίω βινουμένω.τι ἀρ μαθόντες τους θεους βριζετε, καὶ της πιλνγ ἐσκοπεισθε τὰς ἔδρας;
At etiam si quis concederet vera esse, quae de Euripiderat
22쪽
viii, tamen Versus Iste es Ipse per se Proderet sedis alienae Marionem. Non erum sine Particulae alicuius accessione, ac potius sine plurium etiam Verborem adiectione dicere Ista P
tueriit inrepsiades. ecessit, quod ille V I4ss. siserte, quos
puniri vellet, Socratem et Chaerephontem esse PronunοIarat. Sed erexerauit Reisiiunx, ut Euripidem introducturn crederet, illi potissim in duo versus, qui ab Diogene Laertio II IS ut in Nubibita posas memorantur:
τὰς περιλαλουσα ουτός ἐστι τὰς σοφάς. De quiuiis, Moriam res ipsa erigii, non Piget repetere, ae in censura Aristophanis fragmentor IIII a G. Dindorso editoriun Da, Inserta Diariis v. Lips. a. 182s sol as Eos eman quum Reiminus in editione sua Post V Is3 qan valde ncommodus locus est, Posuisset, Postea inmuseo Rhenano addi eos, alio adiecto versu, volui post V 2I8. Et Hfecto non male ibi legerentur, modo et Euripidem in Nubibus
eo Pectiun esse aliunde constaret, et versus Istos Aristophanis et quidem ex Nubibus esse satis haberemus compertum:
de qua re quum dubitationem movit Dindorsius in is meritia P. II. mogeni quidem, ut nobis videtur, securimuriam,qum eum sine iudicio auulisse hos versus isto Ioco dixit. Nam quum ostendere est Diogenes, adnuum ab Sora Meesse in scribendis tragoediis Euripidem, nimis Prosecto ineptias siisset, si testimoniiun apposuisset, in quo nihil pro sus ea de re esset pro situm. Unc alchenarius in diatr de fragm. Eurip. p. 14. et Iacobsius in adinamentis ad Sula mini M. V. p. 24s. υρι-o scribendum coniecerim Praestaret Evριπιδη, si inserendi visibus essent hi versus:
quod quo minus fiat, in ipsis quidem nihil impedimenti est. Nam quod videbatur indoinis, nec Phidippidi eos convexum, quod discipulus non Potuisset ita uia amni designare, nec Strepsiadi, qui abominaretur poesis Euripidis, id quidem removeri potest facillime. I idippides enim versu demum 864. perinovetiae a discat apud Socratem Strepsiades autem quidni, ut filio persuaderet, eo uti Potui argumento, quod apud illum aliquid crederet momenti esse habituriun pQuod si prior ubium editio illis in partibus similis ineri
23쪽
Nam Mille habenitis, ut, aptum illi versus tomun tenvissent post Ram, vel post V. 8as. Sed sinci ranunadis in Dindoiniis p. 2a lus quoque In versibus Periuria tun esse lamini Diogenis, quodque Paullo ante apud eum scriptum est, καὶ μάλιν, φριπίδης σωκρατογόμφους, Particulam esse huius Damenti quod ille tamen quunt sic potius scribi volui
- σωκρατογόμφους ουτος ἐστι τἀ σοφάς, Mam ad eos, scriptos ut apud Diogenean lemntur, tam
tertia Versus initium, τὐ σωκρατογόμφους, quiunque cu*am Perturbasorus Innem in Diomnem O ieeu, non habet ne assentientem, qui non credam adeo temeramum ruisse Iliogenem, ut versus istos in duas partes sensu apto carentes discemeret, quodque Pse fecisset uianus, umerus Verbis Q περιλαλουσα resarciret: sed sib---n illud peccatum est, qui describentes quod vel Diog ne in mammbus conexerat, Vel assi erimus Illis non suo Ioco ponendis iurbaverimi, non Intellexemit quid esset, quod in nam me Positum in emebani: και πάλιν, Εὐριπιδης
σωκρατογόμφους. Quibus Verbis significabatur, Post T laesidis in allatum in s amentum, Inseri desere: καὶ πάλινι
τὰς περιλαλούσας οὐτός ἐστι - σοφάς, τὰς σωκρατογόμφους.
Qin Verrius quoniam Per errorem Ins a Perscripti erant, bre vatis caussa prima eomun atque adiuna vox hau posua. Hinc veri sinisse est, Telaesidis esse hos versus, Aristophanas Num nomen autem vel per errorem infra scriptum susse, Vel interci se quod ex Nubibus allatum fuerat testimomum. Quod si quid ex uiatiis attiumrat Diogenes, ex Prioribus Idsumptum fuisse oportet. Hoc modo cori in illud de Euripiadis In nostris Nubibus persona commentum, quod murius in Praelatione Nubium P. II seqq. exoma u. Scilicet Put bat ille, quae de remini caelestium natum Philosophantem
24쪽
que occulte notavisset Euripidem Aristophanes, nec qualis vere iusset Socrates sed qualis visus esset Illo tempore Plerisque, considerim debebat. Sed de Socrate dicetur
Allud correctioriis non factae quident, sed destinatae t men indicium Invenisse nnhi videor post V m . quo loco deest carinen chori. Nam uti non Inmun est, non esse se turn in editione non Perfecta, ua non est credibile, nullum Baisse in ea, quae in scenam est Producta. Asia, quae ex more e trione asserentur, in conun
Utraque ubium editio su post AristoPham amum m- detur in homin uni anibus esse versata. Illis vero temporibus, quinus scholiastae Ixerrant, priores id es iam Perditas suisse oportet Quod si quis eas adhuc superstites fixisse Putet, Pristerea quod Suidas, si utilemque e scholiastis hausu, versum Iinde servareeru, eerte fatendum est, non eo institiisse us, quorum nunc scholis e tant. III nun es quae e priore e stione mansisse indicant, non testimonio, sed coniectura utuntur, ut ad, 545 5T6.58T ubi rationem subdisecunt secundum nam Cleonis. Quin unus eoriun clare oste dii, se num arn Vidisse Priores Nubes, quum ad V. 5 2 Mc
scribat: αἱτοι καὶ αυτ δευτερον εἰς χθη, ἀλλ' ἰσως διαμφόρως. Tres tantum loci in scholus occurrant, quI mamam huic rei addunt obscuruatem. Hunum enim is, MI Posteriorem Partem sexti argumenti se sit, velut oeulatus testis Io nur: διεσκευωται δειπὸ μέρους, ως ἄν δ' ἀναδιδάξαιμὸν αυ- του ποιητου προ μηθεντος, Ουκετι δὲ τουτο διην ποτε αἰτίαν ποιησαντος καθόλου μὲν ουν σχεδον παρὰπαν μέρος γεγενημένη διόρθωσις τα ἐν ναρ περιήρηται, ταχι πέπλεκται και ἐν τῆ τάξει, και ἐν τῆ των προςωπων διαλλανῆ μετεσχημάτισται. λει ὀλοσχερη της διασπετης, τοιαυτα ὁντα τετέτηκεν αυτίκα ῆ παραβασις του χορούημυπται, καλοπου- δίκαιος λόγος προς τον ἄδικον λαiεῖ, καὶ τελευταῖον μου καίεται διατριβη μωράτους. Haec confrina scholiastes ad V. 5az ἐστέον δέ τι παιπα μααν λέγην,- μυτὰν τεινει τους ἐν γαρ φάλητα ει γαγεν ἐν τῆ Λυσιστράτη, τον δὲ κόρδακα ἐν τοῖς Σφηξί,
25쪽
tertio autem loco haec traduntur, ad V. 53s. υκ ἔστι δηλος, τινι παρονειδίζει αλλ λως μυτώ, ἐπει πεποίηκεν ἐν β τελει του δραματος καιομένην την διατριβην Σωκράτους, καί τινας των φιλοσόφων λέγοντας ἰου ίου. ἐν δὲ ταῖς πρω- ταις εφέλαις τουτο ο πεποίηκε ποιήσει δἐ αυτὰ μετὰ λόγου ουτοι δὲ ἀκαίρως. Ex his ea, quae ad V. 53 .l intur, sic Intellexemuit interpretes, quasi ἐν Λεφεχαις τοπρῶτον, Maret in prinus Mubus. Quare quum contraria dicat schinastes a v. 5as. Petitus in me. I. s. In eo scribendum Putat, ἐν δ ταῖς πρωταις εφΩαις τούτοίου πεποίηκεν , quod e te τούτο το iam lici debebat. V
mn, I me se freset scholiastes, quomodo tandem illa P
Amnon in primis, sed in secundis Nubibus adhibitum arguit. Deinde autem longe maiorem disticultatem obiicerent ea, quae in sexto argumento dici schesiastes. Nam si, quod hic narrat, extrema fabulae scena tota in secundis iliabus mutata fuit, faces autem et seu Au ad Primam editionem Pertinuere, mu, quaeso, factum est, ut in hodiernis viribus et Attraho, et faces seritarentur Ex quo eonsequeretur, nostras ubes, quas secundas esse supra e Diogene Laertio, Suida, Mi
meo demonstrix Imus, coniuncta esse misereque concinnatas
ex utraque editione id quod nil me credibile ere. Quin
ipsa Verba inus, qua de hac re in sexto a 'mento scribit, satis clare Produnt, laces non esse Primariun, sed seeundamn Nubium: sic erum loquitur: αὐτίκα παράβασις του χορολημειπται, καὶ ὁπου ο δίκαιος λόγος προς το ἄδικον λαλεῖ, καὶ τελευταῖον που καιεταλῆ διατριβη Σωκράτους. Quae quum liciant, egoisiaden Iuta mutandum censeo in scholiis adis fias. Nam si modo illa ad V. 53τ. ἐν εφέλαις
το πρωτον non de Primis ubibus intellimntur, sed ita, ut laces Primum in usurus, secundis ruminini, adlubitae dica tur, facile scholis ista omnia eo ensint in eo, quod ultima scena sic, ut nunc Iemur, secundamn sit, non Primamn Nubium V uni ex hac intemretatione alia videbitur exsistere dubita , quae ad ipsa illa poetae Veri a Pertinet, quo-
26쪽
rum explicandorem caussa Ista in scholustriiduntur. Sic enundici Aristophanes in parabasi V. 533 seqq.ως δε σωφρων εστ φύσει, σκῶρασθ' ' τις πρωτα ἐνοομ ἡλθε ραταμένη σκοτινον καθειμένον, ἐρυθρον σειρου παχυ, τοῖς παιδέοις ἔν ῆ γέλως οὐσ4σκωψε τους φαλακρούς, ουδὲ κόρδανεῖλκυσεν
ουμπρεσβύτης δ λέγων τἄπη τη βαπτηρια
Quibus vertiis indicare visus est, in secunda edi ne munie Au semet laces niuisa esse quod' videin re ipsa sinum
esse ar turi repugnant inam ea, quae modo e scholus e munus, scenam istam, in qua ou Avis faces cerinunt, non Primimun Nubium, sed secundar Im esse. At Vero vehementer ereavit scholiastes ad V. 53T quum quae ius versu travi perantur ad ipsum spectare putaviae sisPhanein. Immo reprehendi Poeta alios Poetas, tu scurrilibus Iora In iisque inventis placere Pop.lo studuerint. Id satis armunt, Inres Psa IIIonstraret, illa, οὐδ' ἔσκωψε του φαλακρους. Summani imur si collumus ex his, quae de hae re omni disputariinus, hoc efficitur, viae mutavi in secunda essitione Aristophanes, scripta esse parum ante Olymp. LXX c. a. pariun post Olymp. LXXXIX. 4. Ex quo cornicianus, circa hoc tempus euin Nubes suas Voluisse ueriun In scenam Prod cere At vero exorius est qui alue de his statueret, sivi. Essem in dissertatione, quam Bonnae a. DCCCXXIII. deprima et inera quae fertur Nubium Aristophanis editione emi Min. Is quidem quemadmodum alia in eo libello sic disputavit, ut ex iis vine ipse sumpserat rationem concluderet, uanobis haec quoque, quae de alteri editione Nubium dissemit,
neque accurate ridetur nec recte Iudicasse Demonstrandum suu suruin, a P. S. fit, secundam Nubium editionem, MisPersectam sive imperfectam, nusquam Iri in cerebro in hastarum exstitisse hanc autem, quam nos habemus, Pris nam esse et genuinam, non retractatam a Poeta aut alia qua-c unque ratione constructam. Manc sentenum Itinigius,
27쪽
PRAEFATIO. XXIIIq-d commoda videretur defendendis, quae semel dicta miserere nollet, suam feci tam et Rhenani anni 11. fasc. 2. Ratiocinatio, qua utitur Essinis, haec est uerum actas ubes tradu scholiastes archonte Armilia, qui Isarelaum, quo pavmum actas constat, excepti atqui An uila archonte produci in scena II non Potuere ergo non sunt ueram actae rite Vero,
haec Perperam, et duplicuer quidem esse conclusa. aius conceditur, non potuisse fabulam archonte Aminia repeti, non eqvitur eam non esse onusin repetuam. Sed ne illa quidem satis certa sunt, quibus eam ab isto stridet anno removere. an hoc inefaceret, Ic est ammentatus Lenaem eo anno actae sunt Vespae non ergo illa quidem festo Nubes Concedeunus hoc, etsi nulla Is est huius ammenti,
siciat poetis duas pluresve fabulas iisdem in iussis in ceri me mutere quod adeo ipsis illis Lenaeis factiun est, in ii laus Aristophanes simul Vespas et Proagonem Geuii de quare di nus in censura framentor in editiovis randortanae. Sed fatemur, eo minus veri simile esse, his fabulis etiam te sani fuisse adiunctam. Quo igitur, inquit, is sest actae
sunt Nubes pison Dionysiis Hiralibus nam quae una Caussa fui fabulae uerum producendae, Plausus in Prima Coninus- mone, ea delati, quia ubes non placuerant. Id ille durit P. I . At hoc quoque infirmum argumentum est. Potue riuuemni ob id Ipsum qiua displicuerant, ueriun in scenmnassem, mutatae viden et conectae, ita ut Iam Placiturae Dderentur. Et conectas Perlubent Veteres scholiastae Potuerat vero Essemis, ac debebat ade alio, eoque paullo nam Iiore argumento uti, si ad Illa in arabaia verba, quom mnusquam mentionem Reu, attenvisset, ξιωσα ἀναγευσαι τμάς. an si ἀναγευσαι est uerum gustandum aebere, eosdem spectatores appellet Poeta necesse est, coram quunmsuPeriore anno acta erat fabula. Atqui ea Dionysiis urbatus acta est: non ergo repetita ridetur mirasibus. Pono non esse mesteriis actas mi, quia eo est nullae agerentur como diae. Nec demque Dionysiis uri ams, quod si non Iuri noVae
fabulae in scenam prodierint. Ita erastiniat ille quidem, a Boerichio inductus, sed neque ipse demonstravit, nec
28쪽
Halens a. I825 fol. 2s. p. 214. Maecitasertatio Latine versa novissimae nostrae editioni Sophoclis Antigonae est inserta, addens ille, si Aelian V. H. II. Ia aliquid tribuend IIII ut,
in Piraeo saltem non secus atmis in urbe novas actas Meri.
Sed dicantus hac de re Paullo explicatius. Usuatum illud in decretis, inini, tu de Populo bene meriti essent, coronari Iubebantur Aιονυσίοις τοι ἐν ἄστει, τραγφαῖς καινοῖς Demosth. P. 243. m. 253 exu. 265,
15. 2 . 2M, I Aeschin p. 58,3IJ quo illi solo argumenis
utuntur, tantum abest ut id quod volunt comprobet, ut a mere videatur etiam Veteres tragoedias e festo esse aetas. Usseritu de illa formula docte Henasterhusius ad Lucian. IN Inon. c. 5I. . Isis seq. Qui tamen ille de veteribus fabulis monens. t larinula ipsa Indici in facii Patet enim hanc evas Potestatem fuisse, ut vilis eo loco, eoque temPore coronari Iuberetur, quo Inaram confluxisset hominiani multitudo. Itaque non solum sestum ad eam rem delectum est honunum frequentia celebe muni, sed etiam festi dies is, quo Praeter eos, qui ad Bacessi sacra exurent, multos novas specta Itragoedias cupiditas advocaret. Id autem factum uno in tum dis esse, ex ius videtur colligi posse Plutarcia verbis in
libro de exsilio p. sis3. B. C. is ' 'Aκαδημία οἰκητήριον ἐν
Πλάτωνος και πενοκράτους καὶ Πολέμωνος, αυτόθι πο- λαζόντων καὶ καταβάντων τον απαντα χρονον, πλην μίανημέραν ἐν η Σενοκράτης καθ' ἔκαστον τολεις ἄστυ κατήειλονοσέων καινοῖς τραγφδοῖς, ἐπικοσμῶν, γεφασαν, τηνέορτήν. Quamquam non tantum tribuam ruit ammento, ut depuMem, si quis contendat, Pluribus Iebus actas esse novas tragoedias, sed unius modo Vacationem sibi aihilos pluae tum indulsisse Xenocratent. Sed unus si tu dies noris tragoedus destinatus, non collig'ni eum Primum festidieni si se ex ius Luciam verbis In Timone c. 5I. καὶ στεφανωσα αυτον χρυσοῖς στεφάνοις ἐπτά, καὶ ἀνακηρυχθη- ναι τους στεφάνους σήμερον διονυσίοις τροφδοῖς καινοῖς
ἀχθηναι γὰρ δἰ αυτον δεῖ τήμερον τα --σια. Sunt enim
eo loco onuua supra fidem aucta, fictaque eo modo Ba de industria incredibilia praedicari appareat. Immo facIle adducor, ut veriun esse credam, quod Boericlitus in disserta-
29쪽
PRAEFATIO. XXV ne demenaei p. m. putat, quum in lege Di - apud
νυσίοις ή πομπὴ καὶ οι παῖδες καὶ ὀ κωμος καὶ οἱ κωμφαὶ
καὶ οἱ τραγφωι, non temere factum esse, quod eadem in lege etiani in Dionysiis Piraeensium primo cornoessi, dem ira Medi, In Lenaeis autem tragoedi ante comoedos memorentur. Sedriviqiuale vel unus dies filii vel plures, ad eum refere
suis , non decretoriun Verbis, ut in re onusibus nota, nunciam Uier τραγνδοῖς, - γινομενων τραγφων, nunc μελλοντων τραγνων γίγνεσθονι, nunc μελλόντων τραγφ--δών εἰςιενα dicit. Ex quibus verbis quum comoscamus emi Iasonem coronarum factam esse ante quam tragoessi in scenam Pro frent, consequutu, quum idem dici solitum sit τραγνδοῖς καινιὰ, ab OVis uagoediis captum esse Initium. Plures e n Per se agebantur fabulae unde Polum isagoedum, quamvis senex esset, quattuor diebus cinis se fabulas refert Plutarchus in libro, quo quaerit an seni gerenda sit respublica, P. z85. B. Eoriam imur diem Primo, ut comsentaneum est, actae sunt novae tragoediae caeteris cliebus etiam Veteres in scenam esse adductas, quum Per se Veri simile est, iun illud ipsum, Mod in decretis ea, τραπαῖς
κωνοῖς, Videtur ostendere. Nam qiud attinebat καινοῖ addi, quum satis esset τραγνδοῖς , nisi ut is dies, qui caeteris illustrior et Propter novas uagoedias celebrior esset, eo Verbo des aretvi pCaeternini quod Boericluus in illa de Anthesteriis et Lenaeis dissertatione P. 5s ait, non nosse se Veterem fabulam, ine Dionysiis urbanis acta sit, nisi ita mutatam ut Pro nova haberi potueru, quod in lalumnia in Aulide, in Bacchis, in Alcmaeone factum esse ea ratione ego quidem usi nolim. Nam etsi eas fabulas in urbe actas scribit schosiastes Arist Phanis ad Ran. v. oz. tamen non certum est, de iterata eum commissione loqui. Id Boemiius, ut patet ex eius libro de traincis P. 18 seq. collegit ex eo, quod quum teste sch si in illo actae sint mortuo Euripide, tamen ad Alcmaeonem respexerit Aristophanes in Emiit. v. Illis unde Alcmaeonis, Vel priorem vel posteriorem recensionem 'Aλκμαίωνα τον δια
30쪽
φωφῖδος se appellatain M, quod iam. Benueius erat suspicatus, duos Alcmaeones scripsisse Euripidem, confirin tum est scholiis codicis Schellerahemiani ad Hesiodi Scutum Herculis in ine erimeletem. I. p. 65. ex quibus as scimus Illum alteriun τον διὰ Κορινθου esse dictum.
Sed redeo ad Esserum quem apertum est, in Vera sunt quae modo disΡutarimus, non recte contenssisse, ne urbanisqvidem Dionysus ubes potuisse repeti. At te haec vivio
vel ipsis verbis poetae refutari videtur, qvi non solum quum ἀναγευσαι μά dicit, spectatores alloquitur eosdem, quos
In Prima commissisne habuerat, sed locum etiam e IIIIdem
sigiacat, Muin V. 524. hic, ἐνθάδε, se primum placuIsse in Quare riseriis ne illud quidem, quod solum poterat, nobis videtur effecisse, a vi es non esse Anima archonte repetuas ostenderet Sed, ut in p. 23. et seq. quoniam tamen e ParabasIeollio videatur, voluisse Aristophanen fabulam Istam emenari an udem, teriam Producere: id quum subindicat scriPto fieri Potuisse, quemadmodum inricani ab Eupolideum uni esse edum Casavi onus ad Athenaeum VI. T. p. 416. docuerit, Vehementer eramin, non uente lectis, quae ibi longe alia dixi Casaubonuo haec tria sibi Proposuit demonstrare, in Parabasi non loqui Poetam de emendatis ubibus;
falsa esse, quae de correctionibus scholiasiae reserant Versus,m ex minus Nubibus asserantur, ex turbulento fonte manare. Horum quod Primini Posuit, nullam in Parabas con inonis vel novationis factam esse mentionem, Vere dictum
Putamus, si quidem etiam illum versum, ex quo aliquid huiusmodi visum est collio posse,
ad ea spectare credimus, viae ab aliis Poetis inepte fuerint Instituta. Sed sunt tamen in iis, quae de hac re dissemumserus, nonnulla, quae nisus circumspecte dicta videantur: ut P. 29. seq. non consentaneum ruisse moribus et ingenio Aristophariis, tu comoediam, quam optime elaboratamine et emendandam putaverit, absurdeque eum et in erecunde sun reΡugnaturum suisse, in res easdem, licet mutatas, m casu exposuisset, nec tamen em masset se Iactare, Mod