장음표시 사용
51쪽
PRAEFATIO. XLVIIlisin iis Philostrat. p. m. Do minus in Axi Pharuras p. es
XIII grammatiuae p. 45I. alii aliud defendentes, plerique i iam sequi tutissimum rati manum est, n-ων, et facilem explicatura habet. Larcianus disi deor. XXII. I. εἶτα τι παθουσα ἐκείνη ἀντ' ἐμου τράν-- ὁμοιον ἔπι-; Aellainit v. H. XIV. o. ρεπο ουν τις αντον προςώιθιον,αι δ' παθων ουτω θαυμάζοι την τέχνη . Ei, L. Miuuls
φαίνω πολέμια ταντα. B. τι δαὶ κακον παθών ὀρναπετιοισι πόλεμον - και μάχαν;
Quo loco niuatine Priamidian Put Elmadea iussimurn, qui ταυταγὶ serib-Mun, κακον auem ut additum ab intemes tore delen messe censivi Auem incendia in an τι μαθών, non solum Plurinus in Ioris vel ommuni, Vel Pleromamque Velo inomina, omni fides nata est, sed minanendatur etiam a ueto se iamvis male interpretantiann grammaticomam, Photii et Hesyclas, τι μαθων τι βουλόμενος. am BoPossunt verba illa hanc Potestatem liabere, et in haberent, arieme lovitium esset Nicolaus 'pud Sinlineum XIV. . τι γαρ μαθων, ἄνθρωπὴ προς των δα-ονων βουλε παρασιτεῖν; MVani interprinitioneam inveni Schaelamis ad Dein steriis P. IIIa 5. M τι παθω esset, sesοφισμένος, - ut eum verbi navis a conciliari possit, at non Potos cum exemplis istius forinulae Buitnuuino ris eius lotiumuirinonis haec esse Visa est, ut supraficetur de industria Hoc in semPosset, si, ut ipse Putabat, quun ἔτι μαθω dicitur, comu suo, non Pronomen esset intelli avituri Mirinio aperio Pronomen est in rivostr. V. Apoll. I. 28 P. M. ρετο αὐτον πρεσβυτατος, ὁτι μαθων καταφρονήσειε του μοιλέως. Illa autem exempla, vine Heladornus ad Ein domum au tu, quomodo explicanda sint, monstratum est adsueri trubmam. Praeterea, si vexa esset Butiniann sententia, τιὰ μι- Verbum, quod cum μαθων coniunctum est, non ad illud Parumpium deberet referri. Atque asserat sorsitan aliquas illud Demosthenis in orationea tu Leptin. p. 495, II. - δ' οux
52쪽
εστι ταυτον δερων ἀτέλειαν χειν καὶ λειτουργιῶν, αλλ' ουτοι το των λειτουργιῶν ονομα ἐπὶ το των ἰεDων μεταφέρον--τες ἀαπατῶν ζητουσι, Λεπτινην μῖν αυτον θω παρασχη-
σομαι μάρτυρα γράφων γαρ ἀπῆν του νομολυεπτινης ελι, φησίν, ὁπως ἄν οἰ πλουσιωτατοι λειτουργῶσιν, ἀτελῆ μηδένα ἱνα πλην τῶν αφ' 'Αρμοδίου και Αριστογείτονος. καὶτοι ἰην ιερων ἀτέλειαν πειν ταυτὰ καὶ λειτουργιων τι
τουτο μαθωνπροςέγραφεν; A recte a nadversum est a madocias, insolentiore ostium Verbomun sic Dasse oratorein prο τί μαθων τουτο προωγραφεν. Perium est autem, nu-ineri Id emssa esse factum nam τουτο Voce er XIae IIII esse
ei res ipsa docet e monstrant quae mox dici P. Us, 2 γρα- φας, ὁπως ἄν οἱ πλουσιωτατοι λειτουργωσι, μηδέν εἶναι τε λῆ, προωγραφε πλῆντων φυρμοδίου καὶ Αριστογείτονος. Nec Plii' proficiat quis hoc Aristophanis versu in Ach. 82s.τιη μαθων φαινεις ἄνευ θροαλλιδος;
in quo Vel proPterea L scribendum est, quin illud τι non ita usumatur ab Atticis, ut sequatur uegra sententia, sed SeParate, nunc τι solum, nunc ιη δή, Vel τι τι δή, vel τι γαλου. Quod Vero Mumn IIII est, non dici μαθων, ut id sit de industria, nec patet, quomodo ea In hoc Verbo Vm esse Possiti an vio comparat Binniannus Herodoti III. IIs. τίνα εχουσα γνωμην, a modo etiam assi loquin sunt, ut Aristophanes lib. V IO4s.
καίτοι τινα γνωμην ἔχων ψέγεις τα θερμὰ λοττρή; id iidis ilissimusnium est. Sinulis eri or Sesuinferi est, qui confert ὀρῶν apud Xenophontem Conviv. 4, M. Sic eisini Xenophon ηρωτων αυτόν, τί ὀρῶν ἐν τῆ γελωτοποιωμένα ἐπ αὐτῆ φρονο. i. e. quid spectans is risu captana ea arte moriaretur . On-- τί μαθων non potest aliud quidquam significare, quam rad edoctus Et sic est apud Platonem Lach. p. 82. E. tibi quae Mur amorimine mi atque usus Insis rebus in quae duci possint: λέγω δὲ ταυταπεριαττου εἰς τάδε ἀποβλέψας, τι ψαι ἐγώ τουτο, υτ η' ουσι ἀν λεληθέναι Λακεδαιμονίους, οἷς Ουδι ἄλλο μέλει ἐν τῆ βίω τουτω τειν και ἐπιτηδευειν, Ο τι νμαθόντες και ἐπιτηδευσαντες πλεονεκτοῖεν τῶν ἄλλων περὶ τον πόλwον. Et in Panomide p. s a. B. λει μέγιστον,
53쪽
εὐρεῖν τε καὶ πεῖν τι ποτε μαθων θνητος ἄνθρωπος σοφὰς αν - τι το υτ ελομεν υτ ευρομεν. Ab hoc genere recte discrevit Boemitus illa τί μαθών, quod, cur, vis caussa significare creditur. Hoc titur quo tandem modo lici putabimus pinum simillier, ut illud alteraim, quid edoctus, i. e. qua arte instructus potatur quis forsitan ad eun finem illo colia quod memoritv exmulo Praeserui si adiungantur reliqua: τί γαρ μαθων, ἄνθρωπε, προς τῶν δαιμόνων,
βουλε παρασιτεῖν; - των ἐν τῆ βω
μνηκας; ειπον' ἄξιον γαρ ειδέναι' τινος μαθητης γέγονας; αῖρεσιν τιναλλοῖς ἀπὰ τινων δογμάτων ορμωμενος
Aut his Aristophanis in Pluto v. - .X. γεωργος Π Σ μελαγχολῶν μ' ουτως ολ; X. ἀλλ' εμπορος; . ναί, σκήπτομαι, μαν τυχω. X. τί δαί τέχνην τίν' εμαθες Σ. Ου μα τον Λία. X. πως ουν διελς ῆ πόθεν, μηδὲν ποιών; Σ. τῶν της πόλεως εἰμ' επιμελητης πραγμάτων, καὶ τῶν ιδέων πάντων. X. συ τί μαθων; . βου-
λομαι. M haec explicatio, ut his in locis videri Possu ferrenda esse, In aeteris exemplis non potest admitti Sed ne in ius quidem, Si quis accuratius consideret, tueri eam licebit am stῬhanes, quoniarn Praecessu τεχνην τίν μαθες, dicere
debuisset, M. μαθών ε τί δ' ἄλλο μαθων; si Veinapita edoctus si ficarent. Nicolaus autem similiter, quo uam post dicu τίνος μαθητης γεγονας, bis idem dicere vi
deretur accedit, quod quum non cuiusvis honunis esse oste dat artem exercere parasiticam, ua Incipere illam orationis suae
Partem debet, ut universe quaerat: quid tibi est, homo, et odiis parasitum agere Quod si illud, d edoctus non potest adhiberi ad explicandvnx τί μαθων, ubi non quid Vere quis dissicerat, sed sit licue cur agat aliPud, dicendum est: non main caeterae interpretationes forinulae isti possunt ac conuuodam gare audita, Unua, inteuecta quo a gumento quid sequvitus',sa ratiocinatione usus ne-
54쪽
dum ut vir tacetin , quod iano visum, cur tam stulte, tam temere, vel, quod Buumanno, de industria. Quae quum uasint, Vere scriPsisse InIIII sudeIII Idetur Dobraeus, acuti mri Icu: Dustra In sum a rubiis disti mendis abom--tur, Ius certioribus exemPlis constuerit Graecum esse έ,,μανθάνω, ut emete est πάσχω. Nam, ut credamus, quod Volunt, requirimus huiuscemodi exemplum: τ εμαθες ἄπετοῖτο ποιῆσαι; Quod si omnia colliininus, Pro illo μα- Momstant testes grammaties et exemploriarn satis inama copia; contra an sorinulam autem Primo, lod non arearet quomodo explicanda in deinde quod nondum reperium est e emPlum, in quo non ἱπαθω die Potuini denique quod in sac significationis amni te, quae tanta est ut clisserentia i dicari nequeat, libri quoque inter μαθων' παθων fluctuant, quor In verbor in eliam Praeter hanc forinulam creberrima permutatio est. Ex quo conse IIII Idetur, recte indicare eos, qui, ut manckius, in Heius, obraeus, unice παθων Probant. Ad Manimaucos autem quod attinet, eos eri vimile est, quum illo Pso librarim iam enore saepe' μαθων Pro τι παθω scriptum invenissent, illud quoque ut usitatum adnotarisse. Alierem, de quo in Gotationibus dicere distuli, est de mercede Iussicum ad V M2. De ea disseritu meckhius in oecon Amen. Vol. I. P. 25s monuitque confiin si solita oδικαστικὰ ει το ἐκκλησιαστικόν : Idque repetii Schoenia mi in libro de coniviis p. sis. Et concionantibus lividen immo unum datum esse obolum ex Ipso Aristophane constat. Quods Iussicum quoque mercedem Variasse dicunt Mammatici, non videtur id continuo Pro vero habendlun esse, sed suspicari l cet, hac quoque in re eos iudici et concionis mercedem consentiscumse. Quare Probo, quod Oeclinius Polluci, quem alias vehementer admiratur, non putat fidem Iu bendam, quum
is scripsu VIII. II3. και το διδομενον ἐκαλεῖτο θεωρικόν, ωςπερ και' ἐκκλησιαστικον καὶ το δικαστικον ' περ καὶ τριωβολον καὶ λωβολον καὶ ὀβολός. Idem Boec ius recte
removere Videtur duorum obolor In mercedem, quam IudicHhus aliquando datam in schosiastes ad Ran. I.I. quod eo Veri sunssius est, via In cod. MV. ονυστερον διήν τριω-
55쪽
βολον, sed ην δὲ και τριωβολον seriptum es Nam assiecisse
haec alius Videtur Inte pres, eri orem alterius, sed dubitanter, corrigens. Sed quod sibi persuasit Boemiius, mercedem illam Iudicum, quae a Pericle instituta est, initio constitisse uno obolo a Cleone autem Obmp. LXXXVIII ad tres obolos auctam esse, id illis quidem quibus utitur oeg unens nequaquam efficitur. Sunt autem, si numeres, quattuor Primo Variasse mercedem Iudicum auctore ipso Aristotele apud scholiastam ad Vesp. 682. Is it scribu τον φόρον λέγει, αφ' ων ἐδίδοτο τ τριωβολον τουτο δὲ ἄλλοτε ἄλλως ἐδιδοτο,των δημαγωγῶν τα πλήθη κολακεύοντων , ως φησιν Ἀριστοτέλης ἐν Πολιτείαις. Aristophanes quidem eo loco de iudicum mercede loquitur: sed scholi tam quis ausu non Isic quoque quod in concione usitatum erat ad iudicia transtulisse Se eundum argumentum In eo est positum, quod eo in Equitibus Aristophanis aperte patronum trioboli agri, curatur Imque se Promittat, ut victis olim Peloponnesiis ius in Arcadia dicens po-Pulus Piliave obolos accipiat Verba Cleonis haec sum V. sT.
εστ γαρ ἐν τοῖς λογίοισινώς τουτον δει ποτυν -καδία πεντωβολον ήλιάσασθαι, ην ἀναμειννι πάντως ν αυτόν θρεψω 'γω καὶ θεραπευσω, ἐξευρίσκων ε καὶ μιαρῶς ὀποθεν το τριώβολον ἔξει.
Ex hiis vero nulli alluit, nisi ad summum hoc conuci Potest, Variasse mercedent iudicum quamquaIII admodum debilis rati est, si, quia hic maiorem aliquando fore Per oracula Praedictum fingit, minorem olim, quam tum erat, fuisse credendum sit. Quod autem addit Cleo, se per fas et nefas Proris amun, ut supetat unde detur trioboluin, non magis illuc trahi potest: nam Perinde est, ac si polliceretur numquam defuturam esse d, quo unice gauderet populus. Quin ne veri quidem unde est, a Cleone aliquod mercessis illius incrementum Profectum Se mentionem enim faceret lituus beneficii pauli ante, ubi merita sua in populiun praedi rat Sequitur tertium argum'ntum si ad haec adiiciatur testimonium scholiastae ad Plus V sas pro certo habendum esse, non alium Iam Cisonem fmsse, quo auctore Pro uno obeso tres coepit essent dari iu- dicibus nam obsei asonem illam, in Portuno loco Positam, ad iudicum mercedem spectare. Hic quidem scholiastes Io
56쪽
scribu τούτους υν του δεκλησιαστῶς ἐποίη ταν φανερόντι δ e certum Fiad: v. Reurii glossarium ad meophili I sinu nes) λαμβάνειν απὰ τῶν της πόλεως προςόδων, δημαγωγοι πείσαντες την πόλιν ' στερον δἐ ὐπιέων επο- σε αντὼ τριώβολον. Quum Aristophauies illo loco non de
indisomni, sed de concioniis mercede loquatur, eamdenumeschosiastes quoque dicat, Plane pro arbitrio et sine insta ac Potius III ulla caussa sumptuu est, non to loco Posuam esse illam adnotationem, et reserendam esse ad iudicum me cedenti Immo concionantium mercedem quum cerium cli, nasse, non solum nihil est, inre eum, qui id suis quoque vertim confimat, non de illa mercede loqui contendamus, sed confitendum potius erit, maximam sinIissitudineIII, quae inter hoc scholion est et illud quod ad Vespamin v. 682 scriptum supra Posuimus, indicio esse, illud quoque, uti dicebamus, de concionis mercede esse interpretmidum. Reliqumn igitur est quarium ammenium. Atque etsi quae Spanhensius ad Num locum disputavit non probat Boeciosius, tamen in eo illum sequitur, quod Strepsiadem de unius otiosi mercede loqui putat unde corripitiata ad dimissis pueritiam annis illo
tempore ut una obolun datum esse iussiribus censet usque ad
OlyntΡλXXXVUL quo tempore tres invexerit Cleo. Apparet
id eum Seri licere. Nos, quum Superioribus argumentis nilii effeci ut viileatur, huic quidquam tribuamus Immo ne . si fuisset qui dein illo tempore merces iussicum unus bolus, tam sollicite cavisse ,etam credimus ne diceret, quod curiosus aluitiis spectator ut temporibus non cong Ium Posset
reprehendere. Qui l Hodie si quis filio diceret, demerstengroschen, de re cil richter cinnatan, tr den haus etch dirisin t Melchen, uni tuis inde colligeret, unum grossul sui SSe, quein iste accepisset Accessit, quod, SI Verba Preinere Diuinus, non dira Strepsiades , ν πρῶτον ἔλαβονοβολον λιαστικόν, sed O hρῶτον ὀβολον ἔλαβον ήλια
59쪽
I δραμα - των εφελῶν κατα κράτους γέγραπιαι του φιλοσόφου ἐπίτηδες, ως κακοδιδασκαλουντος τους νέους θη-νyσι, τῶν κωμικων ποῖς τους φιλοσόφους ἐχόντων τινὰ ἀντιλογίαν οὐχ, ῶς τινες, δι' Ἀρχέλαον τὰν Μακεδόνων βασιλέα, ὁτι προυκρινεν αὐτον Ἀριστοφάνους πι χορος δὲ ὁ κωμικος εἰς ήρχετο ἐν τῆ ὀπήστρα, τω νυν λεγομένω λογεί λ). καὶ τε μεν πρὸς του υποκριτὰς διελέγετο, εἰς τὴν σκηνὴν έωρα οτε δὲ ἀπελθόντων τῶν ποκριτῶν του ἀναπαίστους διεξίει, προς τὰ δημον ἀπεστρεφετο ) καὶ τολο ἐκαλεῖτο στροφη- ην δε τα ἰαμβεῖα τετράμετρα εἶτα τὴν ἀντιστροφον αποδόντες, πάλιν τετράμετρον ἐπελεγον ' ἴσων στίχων ην δεπερὶ τὸ πλεῖστον ις Ἀκαλεῖτο δε ταsτα ἐπιφρήματα η δὲ ληπάροδος το χορο ἐκαλεῖτο παράβασις υριστοφάνει ἐν Ιαπεῶσιν, εἰ μιν τις ἀνηρ των αρχαίων κωμφδοδιδάσκαλος μας ήνάγκαζεν λέξοντας ἔπη προς - λατρον παραβῆναι ).L 1. Legebatur 1ovιφ. 2. Aldina, καὶ τους ναπαίστους διερχει, καὶ προς τον δῆμον ἀπεστρέφετο, quod serri potest, si legatur OH δέ. et antea τὲ μὲν προς τους ποκριτας διελέγετο, καὶ εἰς την σκηνὴ ἐώρα. 3. Sic vidi . Vulgo ἀπέλεγον. 4. Legebatur pro el, et g μας. Exstat Iocus in Emul: V. 606. In adtero versi verissimani huius graminatici lectionem comprobat liber Ravennas.
60쪽
Φασὶ τον Ἀριστοφάνην γράψαι τὰς Νεφέλας, ἀναγκασθέντα πδ νυτο καὶ Μελ ου ), ἴνα διασκέψωνται ποῖοί τινες εῖεν ' ναῖοι ἀκουοντες κατὰ Σωκράτους ηυλαβουντο γάρ, τι ποuους εἶχεν ἐραστάς, καὶ μαλι 1τα τους περὶ Ἀλκμβιάδην ο ἐπὶ του δράματος τούτου μηδε νικησα ἐποίη σαντο ποιφην ὁ δὲ πρόλογός ἐστι των Νεφελων ἀρμοδιώτατα καὶ δεξιώτατα συγκείμενος πρεσβύτης γαρ ἐστιν αγροικος, ἀχθόμενος παιδὶ ἀστυκο φρονηματος γέμοντι, καὶ της επε νείας εἰς πολυτελειαν ἀπολελαυκότι η γαρ τῶν 'Ἀλκμαιωνιδῶν οἰκία, θεν ην το προς μητρὰς γινος, ἐξ ἀρχης, ως φησιν Ηρόδοτος , τεθριπποτρόφος ην, καὶ πολλὰς ἀννοημένη νίκας, τὰς μεν ολυμπίασι, τὰς δ Πυθοῖ, ἐνίας δε Ισθμοῖ καὶ μιε, καὶ ἐν αλλοις ἀγῶσιν εὐδοκWοsσαν οὐ πῶν ὁ νεανίσκος, ἀπέκλινε προς το θοὐ των προς μητρὸς προγόνων. III. μεσβύτης τις δ Στρεψιάδης υπὸ δανεων καταπονούμενος διὰ την ἱπποτροφίαν του παιως δεῖται τούτου , φοιτη σαντα* ώς τον Σωκράτη, μαθεῖν - ῆττονα λόγον, εἴ κως - δύναιτο α δικα λέγων ἐν δικωτηρίω τους χρηστα νικαν καὶ μηδενὶ τῶν δανειστῶν μηδεν ἀποδομαι. οὐ β)βουλομένου δὲ του μειρακίσκου ), διαγνοές αυτὰς ἐλθὼν μανθάνειν, καὶ ' μαθφην' Σωκράτους ἐκκαλέσας τινά, διαλεγ
Π. 1. Lebebatur Μελίτου Sic etiam in VII et VIII et IX.
III. 1. n Vulgo abest, additum a minck io e codd. unde is hoc argumentum auctius et emendatius edidit. Exstat etiam in V neto et Mut a. unde scripturae diversitates adnotavimus. Vide etiam argum IX.
8. Vulgo post illa, μαθεῖν Οὐηττονα λόγον, ita legebatur: μη πειθομένου δὲ του μειρακιου, αυτος ἐλθὼν μανθάνειν, μαθητην, et quae se*amatur Meliorem lectionem Brinnescii codd. dedere ima: μανθάνει. ἐκκαλέσας πρῶτον καὶ διαλεχθεὶς μα τη τινὶ Σωκράτους.