Arrians Anabasis

201쪽

Kράτερον ξυμπέμπει αυτοῖς φύλακά τε καὶ ήγουμενον του στόλου. ουτω δὴ ἀσπασάμενος ξυμ ταντας αυτός τε δακρύων καὶ δακρύοντας ἐκείνους αδ υ ἀπήλλαξε μα- τέρφ ὁ τουτους τε γειν κέλευε και ἀπαγαγόντι Μακεδονίας τε καὶ Θρνης καὶ Θετταλῶν ξηγεῖσθαι καὶ των Ἐλλήνων της ελε θερίας Ἀντίπατρον δε διαδόχους τοῖς

ἀποπεμπομένοις γειν Μακεδόνας τω ακμαζόντων κέλευσεν. στειλε δε και Πολυσπέρχοντα ὁμοῖ φ Κρατέρφ, δώτερον δε α ματέρου γεμόνα, ως εἴ τι κατὰ τηνστορείαν ματέρου ξυμπίπτοι, τι και μαλακῶς το σῶμα εχοντα ἀπέπεμπεν αυτόν, μη ποθησαι στρατηγὴν τοις ἰόντας. όγος δε τις κα ουτος φοίτα φανης παρὰ τοῖς τὰ βασιλικὰ πράγματα, σφ επικρύπτεται, τοσουδε φιλοτιμότερον ξηγουμένοις, και ὁ πιστὀ ἐς το χῶρον ἄλ- λον, ν το εἰκός τε και αυτῶν μοχθορέα γει, η προς

το ἀληθῶς κτρέπουσιν, ε ττώμενον Ἀλέξανδρον - της μητρὸς των διαβολῶν τῶν Ἀντίπατρον, παλλάξαι

εθέλειν ε Μακεδονίας Ἀντέπατρον. και τυχὸν ου ες

ἀτιμίαν την Ἀντιπάτρου μετάπεμφις αιτοῖ φερεν, αλλ ' τι - της διαφορῆς αυτοῖς γένοιτο παρι ες αλλήλους και Ουδ αυτW ἰάσιμον. ἐπει υδἐν ἐπαύοντο

202쪽

Ἀλεξάνδρεγράφοντες ὁ μεν την αυθάδειάν τε της ολιμ στιάδος καὶ ωτητα καὶ πολυπραγμοσυνην, ἐν κυστα δὴ η ἡ λεξάνδρου μητρὶ σπήμονα, στε καὶ λόγος τις τοιόσώεφερετο Ἀλεξάνδρου ἐφ' οις υπ- της μητρος αυτεερη-γέλλετο, βαρυ δ το ἐνοίκων των δέκα μηνῶν εἰσπράμ

πρῶτα φέρεσθαι ἐν τοῖς λλοις Μακεδόσι τε κἄι Ελλησι καὶ ταυτα μαλλόν τι ἰσχνειν παρ' , λεξάνδρου ἐφαά- οσα ἐς του Ἀντιπατρον την διαβολην φέροντα ' οἷ εκαὶ φοβερώτερα ν βασιλεί δ οντα. ου μέντοι καταφαν

γέ τι η εργο η λόγος ρηγγέλλετο Ἀλεξάνδρου φ διοι

203쪽

Toυτφ φ λόγου σπείραντα Ηφαιστίωνα συναλλαγῆ-13ναι υμένει, ο κοντα κόντι ἐν ταύτη τ οδψ καὶ τοαεδα λεγεται ἰδεῖν Ἀλέξανδρον το ἀνε μένον ταῖς λποις ταῖς βασιλικαῖς, αυτ τε πεδέον Νησαῖον καλουμενον καὶ οἱ Πταοι τι γαῖαι κληῖζονται λέγει Πρόδοτος Πναι δἐ πάλαι με ες πεντεκαίδεκα μυριάδας των ταπων τότε δ λεξανδρον ου πολυ πλείονας ταν πέντε καταλαβε αρος λῖστων γα διαρπαγηναι τὰς πολλὰς αυτων.

Ἐνταυθα λέγουσιν τι Ἀτροπάτης ὁ της Μηδίας

σαπράπης γυναῖκας κατὸν νιν ἔδωκε, ταύτας φάσκωνώDα των ωμάζόνων, και ταύτaς σκευ γ νδρῶν ιππέων ἐσταλμένας, πλην γε δη τε πελέκεις ἀντι δοράτων φόρουν και ἀντι ἀσπίδων πέλτας' ι δε και τον μaστὀν λέγουσιν τι μείονα εἶχον τον δεξιόν , ν δ και εω εἶχον ἐν ταῖς μάχαις. ταύτας με ὁ ἀπαλλάξαι της στρατιας

auhlun an. - Προς θυμου, . 3, 4. 5.

οι βασιλεῖς ἀρίστοις υσι καὶ μεγίστοις, οἱ μεν ἐνθένδε λέγουσὐτο γένος, Ῥι δ' εὐυρμενίας.

204쪽

των Μακεδόνων η βαρβάρωW κελευσαι δε νε αγγάλλαι προς την βασίλισσαν σφῶν τι αυτις ξει Γρις αυτὴν

παιδοποιησόμενος ταυτα δε υτε Ἀριστόβουλος ἴτε Πτολεμαiος υτε τις αλλος ἀνέγραφεν οστις ἱκανὴς υπ- των τοιούτων τεκμηριῶσαι Ουδ δοκεῖ μοι ν το τότε σώζεσθαι το γένος των Ἀμαζόνων, ουδ ετ ναρ ωλε- ξάνδρου η Ξενοφῶν ἄν μνησθη αυτῶν, Φασεανῶν τε μνησθεὶς καὶ Κόλχων και σα αλλα απὸ ρα τεγυντος ορμώμενοι η πριν ς ραπεζουντα κατελγεῖν ε ελληνες επῆλθον 'ν βαρβαρικά, Daπερ και ταῖς Ἀμαζόσιν ἐνιε- τυχήκεσαν αν, εἴπερ υ ετ ησαν Ἀμαζόνες. η γενέσθαι

με γαρ παντελῶς το γένος τουτων τῶν γυναικῶν Ου πιστον δοκεῖ μοιγε, προς τοσούτων και τοιούτων μνζων.ως Ηρακλέα τε εα αυτὰς λόγος κατέχει οτι εστάλη καὶ ζωστῆρά τινα γαπολίτης της βασιλίσσης αυτῶν τι πτην 'Ελλάδα ἐκόμισε, και οἱ ξυν Θ σε 'ναῖοι τι ἐπιούσας τὰς γυναικας ταύτας την Εὐρώπην πρῶτοι μόχθ

Ἀμαζόνων μάχη προς Νίκωνος ου μεῖον περ η Ἀθηναίων

alant, aduritur deaetera, ut reus facilius intendunt et tela sibrent, Curi.

νῶν, nab. 5 7 18. - Κόλχων, Anab. 4, 8,8 5, 2, 1. 5. Ηρακλέα λόγος κατέχει, Sonsthrauelit Arrian die Redensari absolui. - De Baul de Gurteis derAmmonenlconigin geliori et de 12

6. πεποίηται - συγγεγροπεται

205쪽

καὶ Περσῶν. καὶ προδότου πολλάκις περὶ των γυναικων τουτων πεποίηται, καὶ σοι 'ναι - τους ἐν πολέμφτελευτήσαντος λόγφ εκόσμησαν, καὶ του πρὸς ἡ μαγνας εργο υ ναέων ε τοῖς μάλιστα μνήμην ποιήσαντο. εἰ δἐ ποητικὰς δη τινας γυναῖκας Ἀτροπάτης δειξεν κλε- ξάν φ, βαρβάρους τινὰς λλας γυναῖκας ἱππευειν σκημένας δοκῶ τι δειξεν ε τον λεγόμενον δη των Ἀμαζόνων κόσμον ἐσταλμένας. - Ἐκβατάνοις δε σέαν τε ε σεν Ἀλέξανδρος,14. ἄσπερ αυτφ ἐπὶ λμφοραῖς ἀγαθαῖς νόμος και γῶνα

ἐπετέλει γυμνικόν τε και μουσικόν, και πότοι αυτ ἐγέ- γνοντο παρὰ τοῖς ταίροις. και ν τουτ πιφαιστέων

ἔκαμε το σῶμα εβδόμη τε μέρα δη ν αυτφ της νόσου και λέγουσι το μεν στάδιον πληρες εἶναι παίδων γὰρ

Ψλεξάνδρφ τι κακῶς εχει Ηφαιστίων, ὁ δε παρελθὼν προς υτι σπουδῆ ουκέτι ζῶντα κατέλαβεν. 'ενθα δη και αλλοι αλλα ἀνέγραψαν αἐ του πέν

206쪽

τον ἰατρὸν Γλαυκων τι ἐκρέμασε, και τουτον ς επιφαομάκφ κακῶς δοθέντι, οἱ δέ, τι οἴνου περμεδεν εμ-

αλ σθέντα θεωρῶν αυτός. - κείρασθαι Ἀλέξανδρον ἐώτου νεμφ την κόμην, τά τε ἄλλα ου ἀπεικότα τίθεμα και κατὰ ζῆλον τον Ἀχιλλέως, Ἀρος ἄντινα Ἀκ παιδος φιλοτιμία αυτεην οἱ ὁ και, το αρμα ἐφ' οτο το σῶμα εφέρετο αυτὸς στιν τε οτέ νιόχει, τουτο ου μ πιστὸν μοι γε λέγοντες ἄλλοι δέ, τι και του , --στιor

τὸ ως εν Ἐκβατάνοις κατασκάφαι ἐκέλευσε, βαρβαρικὰ ντ τό γε, και Ουδ η Ἀλεξάνω πρόσφορον, ἀλλα θωρρου ἄλλον τι μασ-λιρ τ ες τὸ θεῖον με πῶς πέδαις α λέγουσιν εις τὸν Ἐλλήσποντον καθεῖναι Σέρω,

207쪽

τιμωρουμενον δηθεν τον Ἐλλήσποντον ἀλλα και ἐκέινο ου στάντη ζω ου εἰκότος ἀναγεγράφθαι μοι δοκῶ, ς ἐπὶ Βαβυλῶνος λαυνεν Ἀλεξανδρος, ἐντυχεῖν αυτου κατὰ την δον πολλὰς πρεσβείας αδ της Ἐλλάδος, ῶναι δε

τε ἐδέοντο ἐξ Ἀλεξάνδρου τυχεiν και ἀνάθημα δουναι

αυταῖς Αλέξανδρον κομέζεεν Ἀσκληπεω, πειπόντα οτι καίπερ υκ επιεικῶς κέχρηταί μοι ὁ Ἀσκληπιός, ου σώ

ι Ἐκδινα δε προ πάντων ξυμφωνουμε- εὐτρέτην ἀπι του θανάτου του Ηφαιστίωνος μέραν μήτε σίτου γεύσασθαι Αλέξανδρον μήτε τινὰ θεραπείαν ἄλλην θεραπευ-- - σωμα, ἀλλὰ κεῖσθαι γὰρ Ἀδυρόμενον η πενθεκῶς

βυλῶνι απὸ ταλάντων μυρίων, οἱ δε και πλειόνων ἀνέ-Nuφαν και τι πένθος πομισθαι περιηγγέλη κατὰ πα- σαν την χώραν την βάρβαρον ' και οτι πολλοὶ των ταέρων τῶν κλεξάνδρου ες θεραπείαν την κεέν- σπις τε αυτους

208쪽

κοὶ την νυκτα λην ρειφθαι ἐπι του σώματι ' o M a. τον ἰατρὸν Γλαυκέαν τι ἐκρέμασε, και τουτον - φαομ-φ κακῶς δοθέντι, οἱ δε, τι οἴνου περμιδεν γαλ σθέντα θεωρῶν αυτός. - κείρασθαι Αλέωνδρονεπιτου νεκρου την κόμην, τά τε ἄλλα ου ἀπεικότα τίθεμα και κατὰ χλον τον Ἀχιλλέως. προς ἄντινα ἐκ παι/ὲς φιλοτιμία αυτο ν οἱ δε και το αρμα ἐφ' οτο τὸ ροεφέρετο αυτις εστιν τε οτι ηνιόχει, τουτο νώμη στον εμοιγε λέγοντες ἄλλοι δέ, τι και του ἈσκληmNτ εως εν Ἐκβατανοι κατασκάφαι ἐκέλευσε, βαρβαρῶ

209쪽

ωρουμενον δηθεν τον Ἐλλήσποντον. ἀλλα καὶ ἐκέῖνο - παπτη ἔξω ο εἰκότος ἀναγεγράφθαι μοι δακεῖ, ς ἐπι Βαβυλῶνος λαυνεν Ἀλέξανδρος, ἐντυχάὶν αυτφ κατὰ τ' οδον πολλὰς πρεσβείας αδ της Ἐλλάδος, ῶναι δε- ἐν τούτοις καὶ Ἐπιδατρέων πρέσβεις καὶ τ τους ἄντε δέοντο ἐξ Ἀλεξένδρου τυχῶν καὶ ἀνάθημα χουναιαυτοῖς Ἀλέξανδρον κομίζειν φ 1σκληπεφ επειπόντα οτι καίπερ υκ ἐπιεικῶς κέχρηταί μοι ὁ Ἀσκληπιός, ου σώ-

Ἐκδῖνα δε προ πάντων ξυμφων με- ες τρέτην ἀπι του θανάτου του Ηφαιστίωνος μερα μήτε σέτου γεύσασθαι Ἀλέξανδρον μήτε τινὰ θεραπείαν αλλην θεραπεw-- το σῶμα, αλλὰ κεῖσθαι γὰρ Ἀδυρόμενον η πεμψῶς

βυλῶνι ἀπο ταλάντων μυρίων, οἱ δε καὶ πλειόνων ἀνέ- Πφαμ και τι πένθος ποιεiσθαι περιηγγέλη κατὰ πα- σαν 'ν χώραν την βάρβαρον καὶ οτι πολλοι των ταίρων των Ἀλεξάνδρου ἐς θεραπείαν την κείνο σφας τε αυτοῖς

210쪽

ἀγωνιστὰς τους ξυμπαντας παρεσκευασε. και Ουμε λέπν

υστερον ἐπ Αλεξάνδρου φ τάφου λέγουσιν οτι ηγωνίσανεν.

Κοσσαῖοι καὶ χωρία ὀχυρὰ κατὰ χώρας νέμονται, νοῆ

οαδτε προσάγοι υναμις ἐς τὰ κρα των ρῶν ἀποχε, ρουντες ἀθρόοι η πως ν προχωρῆ κάστοις υτ διο- φευγουσιν, ἐς ἀπορίαν βάλλοντα τοι ξυν δυνάμεε σφωιπεπιχειρουντας ἀπελθόντων δὶ αυθις εἰς το Ἀγγστειειε τρεπόμενοι ἀπ τούτου τὸν βίον ποιουνται Ἀλέξανδρος