Arrians Anabasis

211쪽

Καρχηδονίους τότε πρεσβευσαι λέγετcαρέσβεις ελθεῖν - καὶ Σκυθῶν των

κελτους καὶ 1βηρας, πἐρ φιλίας δε ονόματα καὶ τὰς σκευὰς τότε πρῶτον ὀφθηναι πρὸς 'ελ-

λήνων τε καὶ Μακεδόνων. Ἀους δε και πἐρ των ει αλληλους διαφορῶν λέγουσιν τι χέλεων - διακρῖναι πέτρεπον καὶ τότε μάλιστα αυτόν τε αυτφ Ἀλέξανδρον καὶ το7 ἀμφ' Ἀυτιν φανηναι γης τε πάσης και θαλάσσης πιυριον 'Αρυστος δε καὶ λάσκληπιάδης των τα Ἀλεξάνδρου ἀναγραφόντων καὶ Ῥωμαίους λέγουσιν τι πρέσβευσαν ' καὶ ἐντυχόντα ταῖς πρεσβείαις Ἀλέξανδρον στἐρ Ῥωμαίων

τε Ἀης ες τὸ Ἀπειτα σομένης δυναμεως μαντευσμσθαι, cόν τε κόσμον των ανδρῶν ἰδόντα και τ φιλόπονόν τε καὶ ἐλευθέριον και περ του πολιτεύματος - διαπυν-

212쪽

πάντη ἀνέγραψα πλην γε δ ουτε τις Ῥωμαίων πἐττης πρεσβείας ταυτης ς παρὰ Ἀλέξανδρον σταλείσης μνημ' ἐποιήσατό τiνα, υτε των τα κλεξάνδρου γραψάντων, οἷς τισὶ μαλλον εγὼ ξυμφέρομαι, Πτολεμαῖος ὁ ,όγου κά'άριστόβουλος Ουδ το Ῥωμαίων πολιτευματε επεθιακφ δη τότε ες α μάλιστα οντι, παρὰ βασuieaλλως τε καὶ ἐς τοσόνδε απι της οἰκείη Ουτε φόβου ἐξαναγκάζοντος -τε καπι ελπἱὸeuίσει τε, εἴπερ τινὰς αλλους του τυρανναῶχὶ νόμωνος κατεχομένους.

τοὐ δη ' Ηρακλείδην τον υ ργαίου κατέμπει ἐς

μακρὰς ἀφράκτοους τε καὶ πεφραγμένας ἐς τον κόσμον τον2 Ελληνικόν. πόθος γὰρ εἶχεν αυτὸν καὶ ταυτην Μαθὰ την θάλασσαν την Κασπίαν τε καὶ Ἐρκανίαν καλουμένiqnοἱρ τινὶ ξυμβάλλει θαλάσσy, πότερα τῆ του αδντου θῆMξείνου Θαδ ης- ας της κατ 1νδους εκπεριερχομέη μεγάλη θάλασσα ἀναχεῖται εἰς κόλπον τον Yρκάνιον, καθάπερ χυν καὶ τον Περσικὸν ξευρε, την ἐρυθρὰν ἡ καλουμένην θάλασσαν, κόλπον ουσαν της μεγάλης θαλάμ σης. ου γάρ πω εξευρηντο αἱ ἀρχαὶ της Κασαίας θει

213쪽

ποταμῶν πλοῖμων εμβαλλόντων εἰς αυτήν καὶ α Βάκτρων μἐν 'Dξος, μέγιστος των λάσιανῶν ποταμῶν, πλην γε δητων 'Ινδῶν, νησιν ς ταυτην την θάλασσαν, δια Σκυθῶν δε Ιαξάρτης καὶ τον φάρην δε τον ξ Ἀρμενιωνχέονταε ταυτην ἐσβάλλειν ὁ πλείων λόγος κατέχει μέγιστοι

μεν ουτοι πολλοι δε η καὶ ἄλλοι ες τε τούτους εμβάλλοντες καὶ αυτοὶ επὶ σφῶν την θάλασσαν ταυτην ἐξιῶ σι' ι με και γινωσκόμενοι προς των ἀμφ' Ἀλέξανδρον ἐπελθόντων τ εθνη ταὐτa, O δε κόλπου, - εικός - τους Σκύθαιαγνωστον πάντη στίν.

Αλέξανδρος δε ς τον θρητι τι διέβη ἐλαύνων πι Βαβυλῶνος,

αυτW αλδαίων οι λόγιοι, και ἀπαγiρων δέοντο πισχεῖν την επι αβγαρ γεγονέναι σφίσιν - του θεoi ἀγαθου οἱ εἶναι την πάροδον τὴν

συ δέ, ὼ βασιλεῖ, φασαν οι λαλδαῖοι, μη προς δυσμὰς ἀφορων αιτὸς μηδοτην στρατιὰν τοκτῖ πέχουσαν γωνααρελθεῖν ἀλλα ἐκπεριελθὼν προς ω μὰλλον αφ δε

214쪽

κώλυσις της Ἀλεξάνδρου ες Βαβυλων η

Βαβυλωνίων, μεγέθει τε μέγιστος καὶ η εν ἀσφάλιφήρμοσμένης. τουτον τον νεόλαλλα ερὰ τα Βαβυλωνίων, Ξέρξης καισκαφεν Ἀτε ἐκ της Ἐλλάδος πέσω ἀπενόστησεν διξανδρος δε εν φ Iχεν ἀνοιχοδομεῖν οἱ μεν λέγουσιν οlsεαι τοῖς θεμελέσις τοῖς πρόσθεν, και τούτου νεκα

215쪽

θεου νέμεσθαι, υκ ντος ες ο τι ἀναλωθήσεται τα περιγιγνόμενα. τούτων τ Δεκα ποπτοι ΑλεξάνδρW ησανου ἐθέλειν παρελθεῖν εἴσω Βαβυλῶνος Αλέξανδρον, ἰς μη δι' λέγου τον νεὼν ἐπιτελεσθέντα ἀφελέσθαι υτους τὰς - των χρημάτων φελείας. 3μως δ τα γε της ἐπιστροφης της κατὰ την εἴσοδον την ς την πόλιν ἐθελησαι αυτῶ πεισθηναι λέγει Ἀριστόβουλος, - 4 πρώτη ἐν

παρὰ τον ποταμον τον Εὐφράτην καταστρατοπεδευσαμες δ την στεραίαν εὐ δεξια εχοντα τον ποταμὸν παρ' αυτον πορείεσθαι, ἐθέλοντα περβάλλειν της στόλεως τομέρος το ς δυσμὰς τετραμμένον, ς ταύτy επιστρέψανταστρις ω γειν ' αλλὰ - γὰρ δυνηθηναι πο δυσχωρίας Ουτως ἐλάσαι ξυν τῆ στρατιβ, οτι τὰ πι δυσμῶν της πόλεως εἰσιόντι ει ταίον προς ω πέστρεφεν, λώδη τε

216쪽

18 εαεὶ καὶ τοώνδε τινα λόγον ήρωτόβουλος ἀναγιγραφεν Υπολλόδωρον τον Ἀμφιπολέτην των σαίρων τῶν Ἀλεξάνδρου, στρατηγὸν της στρατιδ ην παρὰ Μαζαίετ Βαβυλανος σατράπη ἀπέλιπεν Ἀλέξανδρος επειὸ σονέμιξεν ἐπανώντι αυτου ἐξ Ινδῶν, ὁρῶντα πικρῶς τιμι ρουμενον του σατράπας σοι ἐπ' ἄλλη καὶ ἄλλο χώρ τεταγμένοι σαν, ἐπιστεῖλαι Πειδαγόρρ φ ἀδελφου, μάντογα εἶναι τον Πειθαγόραν της ἀστο σπλάγχνων μαντεέμ, νααντευσασθαι καὶ πἐρ, αυτου της σωτηρίας ἀντεπιστεaui δε αυτου Πειθαγόραν πυνθανόμενον τίνα μάλιστα φοβοι- μενος χρήσασθαι θέλοι τὴ μαντῶ δ. - δε γράφα α- θις οτι τον τε βασιλέα αυτον καὶ ' Ηφαιστίωνα μεσθuιδη τον Πειθαγόραν πρῶτα με ἐπὶ τ Ηφαιστέωνι δε ἐπι του πατος του ἱερελ ὁ λοβις αφανὴς ' oris 3 ἐγγράφονντα και στασημηνάμενον το γραμμάτων πέμψαι παρὰ τον Ἀπολλόδωρον ἐκ Βαβυλῶνος ει Ἐκβάτανα, δηλουντα μηδέν τι δεδιέναι ' Ηφαιστίωνα ' Ἀσεσθαι η3 αυτοῖς χλόγου χρόνου ἐκποδών. καὶ ταυτην την ἐπιστοὶ ἐν λέγει Ἀριστόβουλος κομίσασθαι υπολλόδωρον μια πρώσθεν μέρc η τελευτησαι μαιστίωνα. αἶθες δὶ εσθαι τον ΠειΦαγόραν ἐπὶ τ Ἀλεξάνδρου και γενέσθαι καὶ επ έλεων φ λοβον το παρ του ἱερείου και Πειθαγόρω

217쪽

Ἀπολλόδωρον δε υ κατασιωστησαι, αλλὰ φράσαι γαρ στρος Ἀλέξανδρον τα πεσταλμένα, ο ευνοιαν μαλλον τι ἐπιδειξόμενον φ βασιλήι εἰ φυλάττεσθαι παραινέσειε μητις αυτω κίνδυνος ἐν φ τότε ξυμπέσω. καὶ Ἀστολλόδωρόν τε λέγει τι Ἀλέξανδρος πν/εσε καὶ τον Πειθα-ραν, ἐπειδη παρημεν εις Βαβυλῶνα, ρετο του γενομένου αυτW σημείου ταυτα ἐπέστειλε προ τον ἀδελφόν τον δε εἰστεῖν τι λοβόν οι το παρ ἐγένετο του ἱερείου ' ἐρομένου ὁ ο τι νοοῖ το σημεῖον μέγα εἰπεῖν εἶναι χαλεατόν Ἀλέξανδρον δε τοσούτου δεῆσαι χαλεπηναι το Πεί- θαγόρq, ς και δι' ἐπιμελείας πειν αυτὸν πλείονος, τι ἀδόλως την ἀλήθειάν οι φρασε ταυτα αυτος Αριστὀ 5 βοολος λέγει παρὰ Πειθαγόρου πυθέσθαι και /Περδίκκεδδ μαντεύσασθαι υτιν λέγει και Ἀντιγονφ χρόνW στε--πι και του αυτο σημείου ἀμφοῖν γενομένου Περδίκκαν

εταίρους ἀσπάζεσθαι αυτόν, λάλεξάνδρου δε υκ ἐθελησαι

Ἱπροσελθεῖν ἀσπασόμενον, ἀλλα φάναι γαρ τι εν αβυλῶνι αυτφ ἐντυχὼν σπάσεται. και τουτον τὸν λόγον εν

μεν φ τότε ἀμεληθηναι ' στερον δέ, ἐπειδὴ ἐτελεύτησενεν Βαβυλῶνι Ἀλέξανδρος ες μνήμην ἐλθεῖν των ἀκου

218쪽

των Ἐλλήνων ἐνέτυχον, υπἐρ των μεν καστοι πρεσβειθόμενοι ου ἀναγεγραπται δοκεῖν δ' εμοιγε αἱ πολλα στεφανουντων τε υτιν ησαν καὶ παινουντων αὐταῖς νίκαις ταῖς τε αλλαις καὶ μάλιστα ταῖς γνδικαiς, καὶ μισῶος ε γνδῶν σπανηκε χαίρειν φασκόντων. καὶ τουτοις

δεξιωσάμενὁ τε καὶ τα εἰκότα τιμήσας αποπέμφαι ὀπίσω λέγεται. σους δε ανδριάντας η σα γάλματα η εἰ ὁ

τι ἄλλο ἀνάθημα α της Ἐλλάδος ερλ ανεκόμισεν ἐς

Βαβυλῶνα ες Πασαργάδας η ς Σοῖσα η πη λδε της Ἀσως, ταυτα δουναι γειν τοῖς πρέσβεσι καὶ τὰς Ἀφ μοδίου καὶ Ἀριστογειτονος εἰκόνας τὰς χαλκῶ οἴτω λε - ται πενεχ ναι πίσω ες Αθήνὰς καὶ της Ἀρτέμιδος της Κελκαίας το εδος. Κατέλαβε δε ε Βαβυλῶνι, ως λέγει Ἀριστόβουλος καὶ το ναυτικόν, το μεν κατὰ τον υφράτην ποταμ ἀναπεπλευκις απι θαλάσσης της Περσικης, ο ιπερ ἐν μάρχφ W το δε ἐκ Φοινίκης ανακεκομισμένον, πεντη ρεις με δύο τῶν ε Φοινίκων, τετρήρεις δε ρεις, τριήρεις δε δώδεκα, τριακοντόρους δε ες τριάκοντα ταύτας ει τμηθείσας κομισθηναι επὶ το Ευφράτην ποταμιν ἐκ μι- νικης ες Θάψακον πόλιν. ἐκει υλ ξυμπηχθείσας ατθις καταπλεῖσαι ἐς Βαβυλῶνα λέγει δε τι καὶ ἄλλος απις ἐναυπηγεῖτο στόλος τέμνοντι τὰς κυπαρίσσον τὰς εν εἶ Βαβυλωνίρ τουτων γὰρ μόνων τῶν δένδρων ευπορέω εἶναι εν χώρq τῶν Ἀσσυρίων, τῶν δε αλλων σα ες

219쪽

ΛΝΑ ΣΙΣ. 7 I9 20 201 ναυπηγίαν ἀπέρως ἐχειν την γην ταυτην πληρώματα ἐες τὰς ναυς καὶ τὰς ἄλλας πηρεσίας πορφυρέων τε πλη- θος καὶ των αλλων σοι εργάται της θαλάσσης ἀφῖχθαι αυτW εκ Φοινίκης τε και η αλλης παραλέας λιμένα τεοτι προς Βαβυλῶνι εποίει ρυκτον σον χιλίαις ναυσὶ μακραῖς ρμον εἶναι και νεωσοίκους επὶ του λιμένος. και Μίκκαλος ὁ Κλαζομένιος μετὰ πεντακοσίων ταλάντων πιΦοινίκης τε και Συρίας στέλλετο, τους μεν μισθου πείθων, τους δε και νησομενος σοι θαλάσσιο ανθρωποι. ν τε γὰρ παραλίαν την προς φ κόλπφ του Περσικφκατοικίζειν πενόει και τὰς νήσους τὰς ταύτy. δόκει γὰρ Gὐτου μεῖον αν Φοινίκης ευδαίμων χώρα αυτ γενέσθαι ην δε αυτφ του ναυτικου παρασκευὴ ς επι 'Λραβας τους πολλούς, πρόφασιν μέν, τι μόνοι των ταύτyβαρβάρων υτε πρεσβείαν πέστειλαν υτ τι αλλο επιεικἐ επι τιμη ἐπέπρακτο Ἀραφεν ε αυτόν τ δε ἀληθές, ως γέ μοι δοκεῖ, πληστος ἰν του τασθαί τι ἀει Αλέξανδρος. όγος ὁ κατέχει τι κουεν Ἀραβας δυο μόνον20

τιμὰν θεούς, τον Ουρανόν τε και τον Λιόνυσον, τον μεν Ουρανι αυetόν τε ὁρώμενον και τὰ στρα ἐν ι ποντατα τε λλα και τον λων, ἀφ' του μεγίστη και φανοτμὴ φέλεια ε πάντα κει τὰ ανθρώπεια Λιόνυσονδε κατὰ δόξαν της εὐγνδους στρατείας. υκουν παρεουν και αυτὴν τρίτον αν νομισθηναι προς Ἀράβων θεόν, φαυλότερα εργα ιονύσου ἀποδειξάμενον, ἀπερ υν καὶ 'ἀράβων κρατήσας, ἐπιτρέφειεν αυτοῖς, καθάπερ γνδοῖς,

220쪽

μονία πωνει αυτόν - τι κουεν ἐκ μει των λιμνῶν τηγκασέαν γιγνεσθαι αυτοῖς - δε των δένδρων - σμυγναν τε καὐτον λιβανωτόν - δε των Θαμνέσκων το κενά

μωμον τεμνεσθαι, ὶ λειμῶνες δε ἔτι νάρδον αυτόματοι ἐκφέρουσι τό τε μέγεθος της χώρας, τι - ἐλάττων

λετο, και νησοι αυτηὶ προσκεῖσθαι πολλαί, και λιμένες πανταχου της χώρας ἐνεῖναι, Ιοι παρασχεῖν μεν ορμοις του ναυτικου, παρασχεῖν δε και πόλεις ἐνοικι ναι καὶ ταύτας γενέσθαι ευδαίμονας.

Λυο δε νησοι κατὰ το στόμα του Ευφράτου πελάγιαι ἐξηγγέλλοντο οφ η με πρώτη ου πρόσω τῶν ψολωντου υφράτου, εἰς κατὸν καὶ εἴκοσι σταδίους δαέχουσα

απὸ του πιαλου τε καὶ του στόματος του ποταμου, μικροτέρα αυτ και δασῶα h παντοί δ' ἀναι δε εν αυτῆκαι ερὴν Ἀρτέμιδος, και τους οἰκήτορας αυτους ἀμφὶ το ιερὸν τα της διαίτης ποιεῖσθαι νέμεσθα τε αυτὴν αἰώτε ἀγρίαις και λόφοις, καὶ ταύτας ἀνεῖσθαι ἀφέτους τῆ έρτέμιδι, ιδ ῶναι θέμις θηραν ποιεῖσθαι ἀπ' αυτῶν τι μη σαί τινα τῆ θεου ἐθέλοντα ἐπι τοδε ραν