장음표시 사용
31쪽
sΥNOPSIS CAP. ILDidus & Ceolfridus apud Bedam, & ipse Beda fidem non
merentur. Decretum Apostolorum hac de re extat nul
lum. X. varia falsa & absurda in Thomassini Dissertatione. XL Pontificii nonnulli negant, Victorem Asiaticas Ecclesias excommunicasse. Quibus alii contradicunt. Gretserus aliique victoris fulmen defendunt. ut speciem juris eidem concilient, excommunicationis alia causa praetenditur. Hanc falsam esse agnoscit Natalis Alexander. Alia fuit ratio Blasti &Quartadecimanorum,quam Eeaelesiarum Asiaticarum. XII. Autoris Gaera rindisata varia somnia de Pace Polycarpi vel Polyeratis de Victoris. LoeusSozomeni de illa pace corruptus. Male emendatur error. Emendatio accuratior. XIlI. Defensio Victoris alia uia tentatur. Quae nititur scripto supposititio. XIV. Inter seriptores de controversia Paschatos prolute agentes est Halloixius. Qui bene asserit, Asiaticas feclesias ob suam innocentiam Ab excommunicationis fulmine illaesas stetisse. Male affirmat, Petrum & Paulum Romae sanxisse,pascha die dominica celebrandum. Concilia varia,in alia quam Paschatis causa, congregata seruntur. Lugdunense Romanum. Hierapolitanum. Achillanum. Gallieanum. Sieulum. Pergamense. Orientale. Quae, an conis gregata fuerint, in medio relinquitur. Concilia see. I. adis vers Montanum coacta.Duobus fictitiis conciliis ab Igna. tio coactis additur Toletanum.
32쪽
I. Scriptores seculi secundi doctrinam exponentes.G. nebrardus Magdeburgenses,Patribus seculi II. naeum qu P dam adscribentes,absurde reprehendit. II. Variae naev rum istorum causae. Inter has facilis lapsus in alterum extremum. Et ignorantia Iinguae hebraicae. III. AmoI- dum negantem, hoc seculo formulas & consessiones fidei fuisse, Patrum scripta tallitatis arguunt. IV. Eundem negantem, haereticos fuisse damnatos, exempla haereticarum damnatorum lalsitatis convincunt.
Doctrina S. Ignatii Episcopi Antio
I. Pontificii pro recipiendis traditionibus non scriptis ad lanatium provocahi. Nituntur auctoritate Eusebii, qui ecclesiis traditiones Apostolorum ab ignatis commenda tas fuisse, assirmare videtur. Graca Eusebii verba. Ve' fio Russini. Nata exinde de scripto aliquo Ignatii, Traditiones complexo,eonjectura lalia. Cui Chemnitius quaque lavet. Qui uesippo simiI e scriptum tribuiti utrumque ero a Magdiris ceremoniarum supressum aliaque suppomis fuisse iudicat. Idem ejus de Ignani epitalis judicium. Meuia chemnitius, quantum ad epistolati Scriptum I-
33쪽
gnatii de traditionibus autoritate idestituitur. II. Errror Bellarmini. persuasi ignatium in epistolis istas traditiones
collegisse. Occalionem errori praebuerunt interpretes Eu labii Rufinus & Valesius, παραλ- transferentes in plurali traditioner. Παραδόσις in singulari est ipsissima doctrina Apostolorum voce & calamo tradita. Quod confirmatur
eo ipsis epistolis Ignatii. I Hoc epistola Clementi Romam
ad Corinthios. Exempla a Bellarmino &. Baronio adducta contrarium non coincidunt. Potius Polycarpi testimonio fides habenda est. Ill. Cham ieri versio verborum Eu- .sebii locum pro traditionibus objecturum. non approbatur Doctores Laterani & Reformati in dictum Eusebium locum commentati. IV. Baronius ex epistola Ignatii ad Phladelphienses traditiones probare conatur. Uerba ignatii haud patrocinantur traditionibus non scriptis. V. Isaicus conicit, locum Eusebii favere sententiae de corruptis circa ilud tempus hebraicis codicibus. Negat dimonius locum Ignatii id velle Vomus regerit, Simonium Ignatii verba ex interpolata editione adducere. RespondetSimonius . inter potatum codicem hic Florenti no esse accuratiorem. Vossius quid reponat, in responsione ad tertias Simonii objectiones habetur. Epicrisis nostra. Ignatium scripturam sacram magni aestimasse, eadem epistola ignatii dicit. Dallaeus exinde, Ignatii epistolas perperam quoque Blondellus, Dallaeo respondet Pe-arsonius. Blondello Hammondus. Ab Ignatio etiam RT. magni aestimari, exinde constat. Rosvveidus exadem epistola contra Capellum argumentatur, librum Iudith ante Innocentii I. tempora in Canone suisse. Sed ex interpolata argumentatur. Nec ab allegatione ad librum sy
holicum V.C. VIlI. Ignatium verba Christi ad Patruili in epincla ad Smyrnaeos ex Naetamea hebraico Evangell-
34쪽
petiisse, Hieronymus autumat. Negatur Datheum exinde contra viri miti epistolarum Ignatii solide argumentari. verba ista neque ex Evangelio NMaratorum, neque ex quadam traditione non scripta, sed ex Luca sumpta sunt. lX. Iacobus Usserius epistolas ad Philadelphienses &ad Cassobolitidem pro scripturis & saeris vernaculis allegat. Prior locus ex interpolata, posterior ex spuria epistola est. Ignatius neminem 1 Scripturae S. lectione ab arcet. X. Bar laeus asserit, Iudaeos verum DEum colere. Cui Vedelius tractatum de DEo Synagogae opponit. Ignatium allegat plerumque ex interpolatis epistolis. Bar-Iaeo Schookius se opponit. Bariarum in maniam incidentem se ipsum in puteo ruffocasse Morhofius refert. Quod vero Baylius negat. XI. An Ignatii assertum : Christum esse filium DEi κδα δύνομιιν ,3 εῶ Arianismum sapiat Arianorum error exponitur.ut & orthodoxorum sententia docentium, Christum natura filiumDei esse, non voluntate. Incertum est ignatium dixisse, Christum esse filium Dei καM Θα,-&QTheodoretus pro legit Θεσπι1la.. nonymus suidam in Epistola perperam censet, Ignatium de industria , Theodoreto interpolatum fuisse. Ignatius Christum filium Dei &c. vocans, de ejus incarna
tione loqui videtur. Iudicium Pearsonii. Petaviana Ioci
explicatio. Petavius orthodoxis non annumerat
Episcopos Concili Sirmiensis. Canon Concilii, quem Hilarius pio sensu interpretatur. APetavio Episcopis injuriam fieri Dorstheus existimat. Sirmiensis Canon orthodoxum aliquem sensum patitur. Sensum vera hunc in Concilio intentum fuisse negatur. XII. In epistola bsnatii ad Ephesios Christus &α - appellatur. Vel pro ut locus ab Athanasio allegatur, γε his λει,7 Quae verba Gelasius recte vertit: factas. Iuxta
Damascenim soli Patri, omnibus
35쪽
SMOPSIS CAP mTrinitatis personis competit. Pro qua sententia Cyrillus Alexandrinus perperam allegatur. Alii censent, legendum γε-vς ἐξ αγris Ignatii interpolata versio pro istis uerbis alia substituit. Utarius censet, recte legi apud Athanasium siclis , sed minus rect8 1 Gelasio verti nomDLIM. Ipsi sibi contradicit Apud Athanasium Iegitur
γενύος & αγενη7ος. με- Patris notio est apud Orthodoxos. Aliquando ea utuntur haeretici. Ariani totum pro pugnaculum in voce ingeniti ponebant. Λetii SI. argu
tiae ex eo nexae. Patrum responsio, vocem ingeniti & geniti
differentem tantum subsistendi modum inferre. Miae Patrum responsiones. Doctores, qui de voce siw- ου scripserunt. XlII. Asselmannus ex Ignatii epistola ad Magnesianos probaturus, essentiam in divinis generare essentiam, sine dubio ad epistolae interpolatae verba respicit, ubi Christus - γῶας ἀ- Nn appellatur. Brochmannus contra Ignatii erroribus hunc etiam annumerari quod silium divinae essicaciae genitam substantiam appellet. Relarinmatorum de isto Ignatii loco sententia. Dallaeus pro heterodoxo habet. Idem judicat utarius. Zanchius negat aliquid heterodoxi in eo esse. Subscribit et Forbesius. C
telerius pontificius ησίαν per υποι σιν explicat. Genebrardus
contrariam sententiam fovens dissentientesManichaeis comparat. Quae Genebrardi sententia adhiberi potest contra Bellarminum. Usserit argumentum, a Concili Toletani autoritate desumptum, est infirmum. Neque firmius est, quod ex definitione Concilii Lateranensis nectit. Zan Chius pro contraria sentenria autoritatem Concilii Nicaeni Perperam allegati. Incertum est, quo sensu Ignatii inte
polator Christum genitam substantiam appellaverit. Hae certe phrasi orthodoxi patres usi sunt. Ergo Lutherani Theologi haereseos propterea accusandi non sunt. Veteres
36쪽
srMOPSIS AP. III etiam inter γν-ν δέ γε ῖον distinxerunt.' Quod valesus ex quibusdam verbis Sardicensis Concilii ad omnes episcopos confirmat. Sed haec verba ad istam epistolam non pertinent. XIV. Socinus probare vult ex epistola ejus ad Tarsenses, veram Deitatem Christi ab Ignario non fuisse creditam. Reiulatur Socinus. XU. Zvvicherus Se Ignatii epistola ad Ephesios accersit subsidium Socini sententiae. Respondetur, epistolam, ad quam provocat, esse interpolatam. taetera, ibi alia verba legi, quam qua a Zvvichero citantur. XVI. Gardmerus ad Sandii epistolam primam rine allegat verba ubiChristus dicitur Dei filius Gardinerus labitur memoria. Sandius, Gardinerum accusans erroris, in interpolatam epistolam inciditi XVII. Filius Dei ibidem ab ignatio λο ς ουκ ἀπι σου appellatur. Quo loco Dallatus & Larroquanus ad impugnandas ejus epistolas utuntur. Quibus Pearlb-nius varie respondeti Bullus judicat, judaciantes Gnosticos notari. Alii Scriptores de isto loco agentes. Epicrisis nostra. XV IN. Ignarius sub initium epistolae ad Smyrnaeos Christum clarissime Deum appellat. Verba interpolatae epistolae. Ignatius in aliis etiam epistolis Christum appellat Deum. Ad loca contra Deitatem adducta ex ignatio respondet Calorius. Zvvicterus non negat, rustum ab Ignatio Deum vorari, Begat vero ei eum Patre aequalem divinitatem tribui. Ressitatur a Bullo. Quo observante Ignatius hunc fidei articulum omnibus Christianis creditu necessarium existimavit. XIX. Ιgnauus agnovit veram Christi humanitatem. Quo sensu haereticos eam negantes appellaverit θήρια--ορφα. Quo sensu eam negantes,vint . Quo sensu Christum σηκοφο-
is dixerit. XX. Rationes, eur Christus ex Virgine desponsita nasci voluerit, in tria genera dispescuntur. Ad
37쪽
s MOPSIS P. III ultimum genus, Christum ipsum resipiciem, resertur haeeratio, quod Mariae virginitas seculi hujus Principem latere
debuerit. Quae ratio attribuitur Ignatio. XXI. Ignatius asserit stellam, quae Magos ad Christum duxit, ipsum
etiam solem splendore superasse. Excusatur Ignatius. Aliorum de hae stella opiniones minus tolerabiles. XULA Baronio assingi Ignatio, ac si statuerit, Magos ad Christum conversos, malis artibus deditos fuisse, Montacutius recte asserit. Male vero judicat Magos ma-Ieficos fuisse. XXlli. Baronius contendens, Chri stum expleto trigesimo anno baptizatum fuisse, ad Imatium provocat. Alii alia argumenta adducunt. Ignatii Verba non probant probanda. Praeterea verba a Baronio adducta in interpolata Ignatii epistola extant. Quo aetatis anno Christu, baptizatus fuerit, praecise non liquet. Iam senius Iprensis a Iansenio Gandavensi recte distinguitur. Nec ab Hotaanno & Morerio confusus fuit. lv. In eadem epistola ad Trallianos interpolata legitur,quodchri-.stus hora 3. damnatus & 6. crucifixus fuerit. Idem Autor Constitutionum Apostolicarum amrmat. Exinde colligit Usserius, verba Evangelistarum ab interpolatore Ignatii alia ter lecta fuisse, quam hodie leguntur. Negat Cotelarius, opus esse, ut cum usserio hoc statuamus. Verba Marci de sententia prolata exponi possunt. Alii duo modi cone Bandi dissensum Marei & Iohannis circa horam, qua Christus crucifixus fuit. Utrumque sua dissicultas premiti,
Sententia Λnonymi violenta. Magis tamen violenta est orgeri. Heinsit sententia dubium omne non tollit. Sententia Autoris Schediasmatis, cujus mentio in actis erudi torum Io86. mense Octobr. p 492. injicitur. Epicrisis no
stra. XXV. Pseudo-Ignatius in epistola ad Philippenses
tradit, quod Diabolus Iudae poenitentiam inmiserit, ua
38쪽
Christi mortem impediret. Grotius epistoIam recte pro
supposita habet: Gro novius eam paris autoritatis esse, cum reliquis epistolis in codice Medicato, opinatur. Quod negatur. Negatur etiam diabolum immisisse Iudae poenitentiam. Item diabolum eandem ob causam Pilati mulierculam somnio turbasse. XXVI. Maestratus inter tr ditiones ex Ignatio collectas & hanc refert, diabolum aspicientem crucis trophatum horrescere. Exinde Pontificii probare student Ignatii tempore iam erectas fuisse cruces. EOS nihil exinde probare,ostenditur. XXVII. Pseudo-Ignatium asserere, Christum pro omnibus mortuum esse, Dassaeus dicit : Eadem fuit sententia veri ignatii, etiam quoad se ctum mortis Christi. Montacutius invehitur in Maestratum
Vedelius non bene defendit causam suam. Vera Iecti E Codice Medicaeo petenda est. XXVIII. Ignatius asserit Christum solum in insernum ingressum, sed cum multit dine egressiam fuisse. Dallati sententia & memoriae lapsus. Rejicitur sententia ejus a Valesio. Nostrates locum Ignatii allegantes pro Christi descensia ad inferos. Locus extat in interpolata ad Trallianos epistola. Epicrifis nostra de sensu dicti interpolatoris. XXIX. Ignatius asse rit, Christum etiam post resurrectionem carnem & sanguinem habuisse. Error inde ortus. Ignatii affertunia Boileau contra Alirium probat. Eodem affertra Ignatii contra Socinianos uti possumus. Abutuntur eo Calvini nu XXX. Autor consensus orthodoxi perperam ea
epistola Ignatii ad Trallianos Christi post ascensionem interris absentiam probat. XXXI. Ignatium Patri & Filio Spiritum S. adjungere Boisaccus ex interpolata Ignatii ad Ephesios epistola probat. Alibi tamen divinitatem Spi
39쪽
sYNOPSIS CAP. III. eessionem a filio agnoscere, Bebelius ex interpolata epistola ad Ephesios probat. XXXIII. Sabellianam haeresiniam Ignarii aevo radices egisse, a baronio non solide proin hari Dallaeus putat. Epicrisis nostra. Ante Praxeam Patro- passiani fuerunt. An Simon Magus Sabellianus fuerit ZError Normii notatur. XXXIV. Cellotius ex interpolata epistola ad Trallianos probat, inter personas divinas, perinde ut in Angelis & Ecclesia, hierarchiam esse. XXXV. Ignatium primum extitisse in Ecclesia, qui novem Anges tum ordines conjunctim commemoraverit, notat Baronius. Notari vero id ex interpolata ad Trallianos epistola sede- Iius aliique volunt. Epicrisis nostra quoad locum. Quoad rem ipsam. XXXVI. An Ignatius statuerit non minua Angelos, quam homines, Christi sanguine expiatos esse' XXXVn. An Ignatius in epistola ad Trallianos afferat, animas simul a Deo creatas peccasse, antequam in corpora immitterentur 3 Negatur contra Sandium. Cujus reliqua argumenta similiter rejiciuntur. XXXVIII. Haec lanatii verba in epistola interpolata ad Magnesianos:
ἐmpios esse monetam pravam, non a Deo, sed a Diabris factam
ad defendendamCalvinianorum pessimam causam sussieere negatur. Calvinime non minus quam Calviniani Deum autorem peccati faciunt. XXXIX. Iisdem verbis Bellaris minus ad stabiliendum Iiberum arbitrium abutitur. ω- casionem abusius praebuit vox arbitrii. Ex voce arbitrii Bella inus nihil lucrari potest. XL. In epistola ad Philadelphienses interpolata asseritur, Apostolos fundata Ee-Hesiam a finibus usque ad fines. Quo loco contra Pontificios varie uti possumus, in articulo de Antichristo. De prioratu Petri. De Eucharistia. Contra Calvinianos in artiis cula de universali gratia. XLI. Ignatius in epistola ad
Philadelphienses asserens, sibi pro archivis esse Christum
40쪽
sτNOPSIS CAP. III.&c. signifieat, se justificationem soli fidei in Christum ui-buis e. Loca Ignatii,ex quibus Hulsemannus probat, Chrisstum etiam in V. T. fidei objectum fuisse, examinantur. XLll. Ignatius Polycarpi exemplo testatur, justificatum de gratia Dei certum esse. Ignatium de gratia Dei dubitasse, ex epistola ad Trallianos probari nequit. XLlli. Ignatius merita Operum nulla agnovit. Bellarmini objectio diluitur. Male Ignatio αμ ρολογία tribuitur. XLIV. Ignaintius non statuit, fidem sine operibus esse. Conjungit enim fidem & charitatem, illam carnem, hanc sanguinem v eat. Item fidem subvectricem, charitatem viam ad Deum vocat. Quo posteriori dicto Turrianus probare vult, hominem non sola fide justificari. Negatur conseque tia. Etiam in argumento Bellarmini. XLV. Quis sit se sus dicti Ignatiani: amor meus erucifixus est De Chrissto Ignatium locutum fuisse, probabile est. XLVI. An gnatius Sacramentum confirmationis approbarit 3 XLVII. Ignatius asserit, haereticos quosdam ab eucharistia abstinuisse, quod eam esse carnem Christi pro nobis passam non aederent. Qui locus in vulgatis editionibus olim non existens Chemnitici aliisque occasionem dedit,in d hium vocandi γησι πιπα epistolae Ignatii. Halloixius duis hium non tollit. Assertum Ignatii in MSctis reperitur. Quae tandem typis expressa fuerunt. Pontificii male se tentiam illam pro Missae sacrificio allegant. Male etiam pro figmento transsubstantiationis. Vera & realis carnis Christi praesentia in eucharistia exinde probatur. Quod Bera male negat. Frustra UedeIius ex Chrysostomo robur sententiae suae petit. Calviniani mala contendunt, haec verba ignatio supposita esse. Argumenta inllai. XLΠX. Alius locus ignatii, pro reali praesentia carnis & sanguinis