장음표시 사용
331쪽
do seculo locum habuisse : SRit deii steti:en sindemiteng fidis augemat an imo vero paedobaptismus jam Christi & Apostolorum tempore coeperat dast maia fie
ramus, quinam sint illi prudentes Doctores, qui paedob ptismum improbant,ad Tertullianum provocat. Is enim in libro de baptimo si S. his verbis utitur: cunctatio ba- ριφmi utilior, praecipue eamcn circa sta uias. Num vero hoc est contra parvulorum baptismum protestari t aut num prudentior est I ertullianus ad Montanistas lapsius, quam irenaeus & alii secundi seculi Doctores Rectius Cabassutius abst,t. . adsecul. a.ρ.ay. Tertullianum furili prorsus L inani argumento paedobaptismum vituperalse,
eatorum Z perinde ac si autor ille Pelagium praecurrere, 6 illiusque haeresin peccati originis impugnatricem pra vertere studuisset. Praeter sertullianum nullus Amnoldo secundi seculi Scriptor occurrit, quem pro sua sententia alleget. Solus ergo ertullianus repraesense
VIII. Ius baptismi dandi competebat Episcopis,
332쪽
DE RITIBUS SECUNDI SECULI. I νPresbyteris & Diaconis, non tamen sine Episcopi autoritate, juxta Tertullianum de baptismo c. I. ubi etiam laicis jus
haptirandi non denegat, quo tamen eos tantum in casu necessitatis uti cupit, sicubι aut loci, aut temporis, aue persona conditιo compest. Tunc enim, addit, constantia succurrentis excipitur, cum urget circumsantia perichran
tis. Euoniam reus erit perditi hominis , si Aper sideris praesar A quod bbere potuit. Mulieribus autem jus tin gendi Tertullianus non permittit, ut patet ex tibro de ba ptismo c. II de velanis vinetin. c. p. & de straesicri . a v. haere c. t. quod bene se habet, si de Ordinario baptietan di ossicio loquatur, quod in primitiva ecclesia nonnulla haereticae mulieres etiam extra necessitatis casum sibi arro gabant. Conferantur, quae dixi in iussertat. de Synodo Re formatorum Pictav ensi A. D. thes aa.
ii IX. Solennia baptismi tempora suere Pascha Ad Pentecoste, Tertullianus debUt o c. . ubi varias causas subjungit, cur haec imprimis tempora solenni baptismo destinata fuerint. Recte autem addit, omnem diem esse Domini, omnem horam, omne tempus baptismo habi, esse.Conferatur Ioli. Launoji tractatus de traditione veteris ecclesiae circa tempora baptismi, Natalis Alexander heis . a. dissert. p. an. p. de baptφmi solenni tempore, ubi refert. de solenni baptismi tempore inter Iohannem Launojum& alium Pontificium Doctorem Nicolai controversiam enatam fuisse, dum Nicolai solennia baptismi tempora tantum festo Paschae&Pentecostes alligavit, Launojus an tem etiam Natalem Domini, stilum Epiphaniorum, de Natalem Iohannis Baptistae adjunxit. Utramque sententiam Natalis Alexander ex parte veram esse dicit, cum
333쪽
communiter ecclesiae disciplina Paschatis & Pentecostes dies solenni baptismo destinaverit, nihilominus tamen nonnullarum ecclesiarum usus Epiphania, Natalem -- mini, & Natalem Iohannis B. addiderit. Dixerim quod Tertulliano aevo solenne baptismi tempus tantum Pascha &Pentecoste fuerint, aequentibus autem seculis, quibus festa multiplicata sunt, etiam alia quaedam festa solenni ba-ρtismo destinata fuerint. X. Sponsorum seu Susceptorum usus in baptismo Tertulliani aevo non ignotus fuit. Quando enim de parvulorum baptismo Δί' de Optis e. r. asit, & cuin tionem baptismi circa parvulos utilem esse pronunciati,
hanc inter alias rationem subjungit: quid necesse es , si non tam necesse, Sponsores etiam periculo ingeri8 quimi per mortalitatem destituere promidisones si/as possunt, repro- ωentu mala indolis fallio Quod vero origo Susteptorum vulgo ad Hyginum Episcopum hujus seculi Romanum re . fertur, desumtum est ex fictitio quod,m decreto, quod
Hygino tribuit Gratianusρον r. . Decret. de consecrat. d XI. Alios quosdam baptismi ritus enarrat Tertullianus in tigro de Coronae militis c.s. Ex quo loco patet
haptismi Candidatos paulo ante baptismum in ecclesia sub Antistitis manu contestari solitos, quod renuncient Dia .holo, & pompae, & angelis ejus, dehinc eos ter mergit tos, amplius aliquid respondisse, quam Dominus in Evangelio determinavit. Cujus trinae mersionis Tertulli
nus etiam in libro adversus Praxeam meminit, cum c. 26.
de Christo dicit: post resurrectionem spondens missurum se Disipulis promisionem Patris, s notus me mandans, ut
334쪽
iiverent in Patrem, ου Euium, ου Spiritum Sanctum, non m uni-. Nam non 's emes sed fer ad st uia nomina im
gulas Personas tingimur. Addit Tertullianus in libro de Corona, baptizatos lactis&mellis concordia praegustare, & ex illo die , quo baptisini lavacrum ingressi sunt, quotidiano h lavacro per totam hebdomadem abstinere. XU. Cum baptismi actu conjunctam suisse administrationem coenae, asserit Justinus in apologia , quae
vulgo secunda dicitur . 8s. ubi inter alia memorat, comsecrationem panis &vini ab eo, qui fratribus praeest, fi ri. Num etiam laicis jus eucharistiam conlecrandi competat, magna lis inter Nicolaum Rigestium, & Gabrielem Albaspinaeum exorta est. Cum enim Rigaltius locum aliquem Tertulliani in libro de exhortatione castitatis ita e plicasset, ut Tertullianum etiam Iaicis in loco, ubi Pastores non sunt, consecrandae & administrandae coenae potestatem indulsisse assereret, opposuit se Λlbaspinaeus θbr. a. de eucharist. c. δι Et Rigaltius quidem data ad Albaspinaeum epistola, quae Albaspinaei tractatui adjuncta legitu' ejusdem sententiae accedere vita est. Postea tamen ceris tamen illud recruduit, resque tandem Romam delata fuit, variisque scriptis utrinque acta, donec tandem Albaspinaei mors, quae A. I6so. obtigit, dissidio illi finem imposuit.
naum dissidii Grotius in variis epistolis. Nam inepist Ia 237. Rigallium reprehendit, quod bene dicta in jugulum revocaverit, &Epistola in Aurelianensem quidem satis Ibera, sed in Pontificem servili, ad Romanae Curiae sententiam provocaverit. Idem in epistola 218ARigestio siccenset,
335쪽
CApuΤ IV. quod bonam interpretationem male defenderit, ac comtra, quam sentiret, scripserit, & Albaspinaeo, quod Te tulliani locum male interpretatus fuerit. Idem in epistasso. libellorum, quibus Rigaltius & Αlbaspinaeus inter se
pugnarunt, pauca tantum exemplaria excusa fuisse scribit, ne in vulgus & in haereticorum manus emanarent
In eadem resert, Rigallium quidem epistolam suam ad Barberinum castratam edidisse, omissis iis, quae in prima striptione de Offa Cerbero objecta scripserat, Albaspinaeum autem ut ut se justas indignandi causas habere ostenderet , epistolam illam integram tractatui suo inseruisse. Idem Grotius in epistola 26s de morteAlbaspinai agit, qui jam Academiarum judicia adversus Rigallium collegerat,& se Rigallium haereseos accusaturum minitatus fuerat. Scripsit autem Grotius has epistolas ad Salmasium, qui re
Uv. Iidem Grotius & Salmasius, ille quidem indissertatione de administratione coenae, ubi Pastores non sunt , quem suppressio suo nomine evulgavit , hic vero in dissertatione de Episcopis & Presbyteris, quam sub ficto mallonis Messalini nomine edidit, de isto Ter
tulliani loco prolixius egerunt, & potestatem coenae administrandae a Tertulliano etiam laicis assertam statuerunt. Utriusque refutationem aggressus est Pe-tavius. Grotii enim differtationi, quae primum 16 3. prodiit, Petavius i63y. aliam diatriben opposuit, quae in scribitur: de potestate consecrandi σμνήμandi Sacerdot conces . Vallonis autem Messalini vel Salmasit -- tentiam & argumenta Petavius his. A de, Der archia ecclessere. excussit. Novissime hanc materiam ex insti
336쪽
DE RITlBUS SECUNDI SECULI. 133ruto pertractavit IIenricus Dodvvellus in dissertatione de jure Laicorum sacerdotali, cum qua simul & Grotii dii tertationem , & Petavit diatriben, &Cloppen burgii censuram ad posteriorem Grotianae dissertationis partem typis iterum exprimi curavit, praemissa praefatione , qua & ali rum quorundam de hac controversia sententiam e po nit. Conferatur etiam Hottingerus H. Esecuc Issi stari. φ. p. U. γ ι . ubi inter alia locum Tertulliani, qui huic controversiae occasionem dedit, a Pamelio corruptum observat, de Georgium Ambianatem, quem Capucinum doctissimum appellat, in Tertulliano suo redivivo contra Alba- spinaeum disputalla notat.
XV. Verba Ambianatis Tom. I. Tenusitani redia tot in hbrum de eisonatione. casuuu c. I. p.M . quibus hanc materiam auspicatur, ita se habenti: hac una ex gra vioribus , qua occurrunt in Tertulliana vi cui alibus, a R, Misio tentata, ab Abasemaeo semperata, sed neficio an temperamensum admisων, aus stericulum iubeaetivi subeat. Pa-
sissem sanct caius. Adeo ubi ecclesiastici ordinis non es consessus, s Ufers tingis , cs Sacerdos es ti selus. Sed in tres, ecclesi U, Autlaui u unu quique emmsua e
337쪽
rs CAPUT IV.. oportet disiplinam Sacerritis, ubi necesse sit, habere jus Sacerdotis.' Digamus tingis ' Digamus iners ' quan o magis laico digamo capitale es agere pro Sacerdote , cum 7si Sacerdoti iugamo facto auferatur agere Sacerdotem ei Quae verba fatis indicant, Tertullianum laicis potestatem offerendi & eucharistiam consecrandi non denegasse. Nuin autem vera sit illa Tertulliani consequentia, alia est quaestio, ad quam Theologi nostri negando respondere solent.
XVI. Praeter panem & vinum etiam aquae poculum Antistiti eucharistiamconsecraturo allatum fuisse, me inorat Iustinus loco paulo ante allegato. nempe ii apoloagia I. quae vulgo secunda dicitur c. Ss. Verum istam consuetudinem poculum eucharisticum aqua diluendi, quae in nonnullis ecclesiis viguit, ad cramatis necessitatem Pontificii perperam trahunt, ut post Chemnitium'exam. con cit. Triaepari. a. Observat Hoep erus in Isageg. de cana.
XVII. Idem Iustinus notat, consecrationi panis& vini eucharistici pspulum Amen acclamasse. Quod vero Iustinus eodem loco de eucharistia/ ad abstrites missa scribit, de infirmis imprimis intellrgendum est, de de peregrinis, quibus ire tesseram communionis ecclesiasticae missam esse testatur Irenaeus in epistola ad Victorem, apud
Eusebium hist. ecco libr.s. e.a . ubi etiam narratur, quod Anicetus Episcopus Romanus Polyear Romae aliquando versanti honoris causa, munus in ccclesia sua eucharistiam consecrandi concesserit, si Valetianam versionem sequamur. Verum locum illum a Valesio minus accurate redaditum notat Stephanus te Mone inrotegom. variaso
338쪽
DE RITIBUS SECUNDI SECULI. 2ΠXVlII. Calicem eucharisticum imagine Claristi Pastoris ovem perditam humeris suis portantis .matum fuisse auctor est Tertullianus de studuit. c. . de qua pictura plura apud Aringitium in Roma sitierranea Tom. II.
XIX. Communionem sub utraque hoc seculo in usu fuisse Iustini, Irenaei, &Tertulliani clarissima testimonia evincunt, quae producit Datum cult/b. relig. Latin c. 7. Ignatii locum, qui in epistola ad Philadelphienses extat, advexsus Bellumini & Baronii exceptiones vindicat Vedelius exercit.I. in uae. c. p. p. 1ao. Phrasita Rutem vesci carnem & sanguinem Christi apud Tertulbanum de resurrectione e. 3. non significat sanguinem sub specie. panis per modum cibi capere, sed est Syllepsin, qualis in illo Homeri: σῖτον mi Ain e 1
N, . XX. Post consecrationem de preces peractas, &aeclamationem populi, quem preces & gratiarum actiones a Praesitae facias voce ripasn obsignasse diximus, Diaconi omnibus praesentibus sacra munera distribuebant, & ad absentes persereb*nt, ut Iustinus I. allegato memorat, qui etiam sequent cap. 86. haec munera non merum pa- .nem & vinum, se carnem & sanguinem Christi asse pro
XXI. Cum Patres hujus seculi de eucharistia I mentes oblationis vocabulum usurpant, non sacrificium Missaticum intelligunt, sed respiciunt partim ad munera panis S: vini, quae a Christianistam ad usum Sacramenti, quam ad Ministerii & pauperum sustentationem in sacris congregationibus offerre solebant, partim ad spiritualia precum
339쪽
precum & laudum sacrificia. Conserantur quae de vete rum oblationibus disserit Summe Reverendus Fechtius is aractatu is superstitione Missarum in honorem Sanctorum
XXII. Communicantes eucharistiam manibus suis excepisse, innuere videtur Clemens Alexandrinustiis. - . fromat. p. Un quem ritum confirmant sequentium seculorum Scri tores, Dionysius) Alexandrinus in epistola ad Xystum apud Eusebium hist. ece . obr. . e. s. Cornelius in epistola ad Fabium apud eundem Φbr. Le. M. Cypria nus de la'sis, Theodoretus sebr. s. e. rae. & alii, qua de re conserantur Gerhardus is s. Coena thes ρεν. & Gretserus in notis ad Cantaculenum p. 'II. ubi etiam observat, quod in primitiva ecclesia eucharistia fidelibus domum ferenda data suerit, ut, eum opportunum judicarent, privatim sumerent ν cujus rei testes allegat ex seculo χ. Tertullianum ad morem e. 3. ex tertio seculo Cyprianum despectae. Fherm. de D s, ex quarto Ziaimenum in orat. de funere
Gorgonia &alios. - Conferatur etiam Morinus exercit. ra.
defaeris ordinat.ρ. 77. Videtur autem origo hujus ritus ad immanissimas rimanorum persecutrines referendus. Cum enim ista publicos Christianorum conventus non semper permitterent, hinc Christiari sacrum hoc viati- eum ad subitos casus domi reservandum putarunt: A cessit& altera ratio ob solennes stationum dieς, quibus jejunantes eucharistiae quidem officio interesse , non tamen eam gustare, sed domi ferre, nec prius , quam sol- vendi jejunii tempus accedebat, sumere solebant, juxta consilium Tertulliani, improbastis eorum consiuetudi-
340쪽
DE RITIB SECUNDI SECULI. 21 nem, qui in his diebus, ne jejunia solverent, actui euch ristiat, se subtrahebant his. de orat. c. I .
. XXIII. Diem Solis Christiani divini verbi lectio
ne & explicatione, aliisque divini cultus exercitiis , nec non eleemosynarum erogatione celebrabant, ut refert Justinus in ea, quam supra allegavimus, apolog c. v. ubi etiam hac Solis die omnium, qui vel in urbibus , vel in agris degunt, in unum locum conventus fieri asserit. Diem illam dominicamPlinius in epistola ad Trojanum si tam diem appellat. Atque hinc Ignatius in epistola ad Magnesianos Christianos non amplius sabbatiZare asserit. Interpolator autem hujus epistolae cultum diei Dominicae cum cultu sabbathi conjungit, quod etiam ab autore
Constitutionum Apostolicarum obr. I. c. a . II. factum deprehendimus. Quorum autoritate non pauci inter doctos seducti, Ignatii aevo & ipsia Apostolorum aetate diem sabbathi non minus, quam diem Solis solenniter celebratum fuisse sibi persuaserunt, quod tamen sequioriaevo demum in ecclesiis nonnullis observatum suit, quo Ignatii epistolae interpolatae, & Constitutiones Apossciitae fictae sunt.
XXIV Cursorum ope Christianos ad sacra loca con vocatos fuisse, ex Ignatii epistola ad Polycarpum nonnulli collegerunt, quod refutat Ferrarius de ritu sacrari- concionum libr. L. c. 7. ubi ex eadem epistola probare contendit, persecutionis tempore ab Episcopo, vel ejus autoritate a Diacono, singulos fideles de loco & tempore publicorum conventuum privatim admonitos luisse. Verum haec etiam Ferrarii sententia a doctissimo Grando in x k prae