장음표시 사용
381쪽
culi peculiarem dissertationem anno I6yo. ejusque appendicem I696. in lucem emisimus. Et secundi quidem seculi mereses in ista dissertatione a Saturnino auspicati errores Saturninianos, & qui hos refe- , runt, scriptores adduximus. Nunc illud addimus, quod Dallatus M. n. cap. XL descriptis Dions Areop.-qπarii probare contendat, Ignatium in epistola ad Phliade phienses Saturnini geminum errorem, unum de matrimonio , alterum de Iesu putativo in mente habuisse. Contendit autem Daluus ea de causa, ut suspectum reddat Ignatium 3 quum ab eo Saturnini aliorumque haereses post Ignatii martyris passionem demum exortae memorentur & refutentur. Riserit porro, hoc ipsum epistolarum interpolatorem vidisse quidem, sed non correxisse, imo peccatum auxisse. Cui vero Pearsonius P. H. Vindiaeiarum p. 33. re a . respondet, Saturnini dogma de matrimonio in genuinis Ignatiinpistolis non haberi , ex assumentis, quae merito repudientur, illud depromi. AIterum dogma de Iesu putativo a Saturnino primo proditum non esse, sed a Menandrianis & Sisonianis 3 quod
382쪽
CAp UT VIT. dum in auctoribus suis condemnavit Ignatius, idem .mul in Saturnino, si vel maxime detur, hunc aetate posteriorem suisse, condemnari, per se patere. II. Basilidem Saturnini coaetaneum sub Hadriano non moratum solum , sed mortuum esse, in dr-cta dissertatione de Haeresiarchis notavimus. Et in Appendice porro contra Cotelerium ad Consitutiones Apos Ooc.υ pag. UL Ostendimus, eum certe perplures annos sub Hadriano commorari & mori potui se. Sententiae nostrae haud parum favet versio graeca Ca-
talogi Hieronymi, ejus aequali Sophronio adscripta, ubi Iegitur τιλιέων γ cασιλέD. Ex quo manifesto constat, versionis illius auctorem non legisse moratus es, sed mortuus estia Huic sententiae nostrae haud obscure adstipulatur Grabius in Juilegio Patrum ut re Harerie. Fec. u. p.M. qui, posteaquam retulit ex Eusebio, Basilidem patria Alexandrinum aliquando in Syria cum Saturnino vixisse; αEpiphanio, eum Saturnini condiscipulum fuisse; ex Irenaeo, patria relicta in aliis quoque regionibus AEgypti virus suum sparsisse , ex Archelai & Manetis disputatione a
Laurentio Alexandro Zagagnio in Tom. I. monumenιorum veterum eiusa p. IM. eum Persis etiam haeresin suam propinasse, nec longe post Apostolorum tempora vixisses perhibet quidem, se a Cotelerio, utut Pearsonius ex Hieronymi catalogo contra Dallaeum probet, Basilidem sub
Hadriano mortuum esse, propterea tamen dubium redditum suis. , quod praeter quinque inS. Hieronymi c
dices quatuor sic. Regios, & unum Bibliothecae monachois xum S. Germani, ad quos Cotelerius provocat in dua-hus praestantissimis codicibus membranaceis bibliothecae Bodle-
383쪽
IorBodlejanae erat. & n7 . illa lectio, qua pro mortuus est, Iegitur moratus es , Confirmetur ex loco parallelo ejusdem, Hieronymi, in versione Eusebiani Chronici ad annum37. Hadriani, ista ponentis: Basilides Haeresiarches in Ao-xandria commoratur, a quo Gnosiici. Chac besas Dux Judaicae factionis nolentes sibι tarsianos adversium Romanum militem ferre praesidium omnimodis eruciatibus necat standem tamen ubi ipse pro nostra sententia versionem
catalogi graecam adduxerat, his verbis finit: quicquid hujus rra sis, id certum est, sus Hadriano maxime flora se in
faticem iliam plantam , quam Pate caelesns muassi creat non plantaυit. Conferatur Tilmon. Tom. II. P. a.'. 'scae in Miis p. μειωIlI. Erroribus Basilidianorum in dissertatione d Ebinresiarchis enarratis adjungi potest & ille, quod uti ex
alio errore, Christum scilicet haud crucifixum passum que suisse, spreverunt imo vituperaverunt martyres, prinpter Domini consessionem occisos, ut Irenaeus habet ψώLIII. cap. ao. Basilide subinde illud martyrii candidatis. inculcante: Ignoras quid desideras non enim passus est Christus neque crucifixus esse quomodo itaque potes consiteri hunc crucifixum, eam non s crucifixus cr passus,, Philostr. e. u. ita etiam reliquias sanctorum spreverint ac Iudibrio liabuerint. Hic ipse error Romanensibus Occasionem dedit Protestantes haereseos Basilidianae accusandi, quippe qui similiter reliquias sanctorum spernant, Meontumeliose habeant. Quibus vero Vedelius in exercitationibus ad epistolas Ignatii ad Trallianos cap. XIV. 'σε. 7. δ. ita respondet, ut primo ostendat, plurimum
inter Basilidianos & Protestantes interesse, cum illi veram
384쪽
reliquias spreverint, Protestantes fictilias spernant , illi veras reliquias ludibrio habuerint, Protestantea piam antiquitatem sequuti debito honore eas prosequantur, reis Iigiose sepulchris condendo, memoriamque ipsorum panegyricis ad pietatem excitandam celebrando: deinde probet, Pontificios potius quam Protestantes ad Basilidianos pertinere, quod, quemadmodum Basilidiani usi fuerunt imaginibus , referente Irenaeo Db. r. cap. u. & do
euerunt, in secreto fidem habendam, nemini eam declarandam, ut Epiphanius scribit haress IV. ita &Romanen. ses imagines colant, & mysteria fidei atque scripturam a populo ignorari velint, ne fraudes atque errores ab ea detegantur. Ubi simul animadvertit, quod Feuardentius causiae suae &suorum inserviens pro voce imaginibus apud Irenaeum, verba, etsi magia contra exemplarium fidem &ipsius Baronii autoritatem Posuerit.
IV. Quemadmodum vero Basilides ille , cujus
Archelaus in disputatione cum Manete meminit, &qui non longe post Apostolorum tempora exortus apud Persas haeresin praedicasse sertur, idem esse videtur cum Basi- Iide Alexandrino, cons Zagagnius in cisiectan. monu
sertim cum eodem Zagagnio observante, libri hujus alibris Tractatuum illius quos Archelaus Episcopus memorat, non differre videantur , ita dubium non est Basilidem Episcopum Asturiensem in Hispania, idololatria pollutum, ut Cyprianus Lib. II. epis. IV. reseri, a Basilide Haeresia cha diversum esse. cons. Nicolaus Uedelius l. e. Basilidem scripsisse 24. libros Commentariorum in Evangelium , Ω concinnasse ipsum Evangelium: extare quoque fragmenta quae Disitio: by Coos e
385쪽
Basilides ab Archelao memoratus, idem cum Alexandrino est , Archelai tempore superiuit adhuc tertius decimus tractatuum liber , cujus hoc initium suisse perhibetur: tertium decimum nobis tractatuum siribentibus librum, necessarium sermonem uberemque salutaris sermo stra uria cons Zagagn. I. c. ubi hoc insuper de omnibus scriptis ejus notatur, quod difficillima quaedam&asperrima comtineant.
U. Carpocratem Cerintho anteponendum esse, ut Ba agius Carpocratis aetatem cum aetate Cerinthi conferens contendit, in Appendice ad dissertationem de Haeresiarchis in dubium vocavimus. Vocat idem in dubium T ilmont. Histor. Eccles Tom. II. ρ. σδ. & in Notis p. 499. nixus autoritate Eusebii His. Eccles lib. IV. cap. . p. rao. &Theodoreti Haereticarum fabularum tib. . cis p. υε. ρ' qui Carpocratem Basilidi non soIum postponit, sed & expresse asserit, Carpocratem ejusque filium Hadriano imperante nefarias has Haereses confirmasse. QR anquam Tilmontius argumentum Eusebii, ad Irenaei qui Carpocratem non nisi post Basilidem & Saturninum memorat, testimonium provocantis, merito pro infirmo admodum habeat. Cum Irenaeus Carpocrarem etiam Cerintho, Ebionitis&Nicolaitis anteponat, de quibus ultimis minimum cerro constet, quod tempora Hadriani longe antegressi fuerint. Conferatur etiam Chri stianus Wormius inlComment,de veris causis, cur genti os calumniati CH stianos delectatos humanis earn bus er promisicuo concasitu MEI. I. Cui vero illa , quae
de orta impiae illius opinionis passim sparsae, nimirum Chria
386쪽
christianos nefario incestu pollui & nefandis dapibus v sei, in dissertatione nostra de Haeresiarchis diximus, minus probantur , persuaso, ante Corpocratianam sectam illam suspicionem de Thyesteis epulis & Oedipodeo concubitu viguisse. Enimvero ut alia, quae ejus argumentis opponi possent, taceamus, hoc unicum notamus, morismium apertam calumniam & calumniandi occasionem ab Haereticis oblatam, cum levi aliqua sulpicione& falsa conjectura confundere. Hanc uti non negamustempora Carpocratianae haeresis antegressam fuisse, ita illam s lis Carpocratianis adscribimus, qui incestu & execrandis dapibus suis occasionem calumniandi hostibus Christiani nominis ipsimet offerebant, ut, quod ante suspicabantur gentiles .malevoli, jam aperte & in totius Christiani nomianis opprobrium objicerent. De Carpocratianorum Oedipodeo concubitu vid. Clemens Alexandr. S romas. IV. de quo concubitu, ut&deThyesteis epulis multa veterum testimonia collegit Kortholt. de Vita4Moritas Chrsi nis primavis a is Cap. IX. quam in eo etiam Wormiisententia cum veritate parum conspiret, quando nullum sub Hadriano Martyrem tuisse adseverat, ex iis mani&ctum est, quae cap. V l. s. H. seqq. diximui.
VI. Quantum ad Carpocratianorum artes magicas &incantanciones, philtra & charitata & Paredros &Cnir ompos adduci meretur locus Irenaes adversusIiaereses Lib. I. c. a . Artes enim magicas Feransur re ipsi, is incantationes: philtra quoque I charissas Paradros re Oniropompos, s reliquas m gnationes 3 dicentes seporesa em habere ad dominandum jam principibus, fabriemem uι hujus Μυηdie non solum autem, hedoe his omni-
387쪽
us, qua in eo sum: & quod Antonius van Dale in ae emsHιone de vera s falsa strophetia p. II. c. Iv. p. 277. ad cum locum,quantum ad paredros,commentatur,perhibe paredros quatuor generum constitui ue primi generis paradros diis majorum gentium ab hominibus adulatorie adjungi ; secundi generis paredros diis apud inisos imperium obtinentibus adjunctos primas obtinere partes inter beatorum animas; tertii generis paredros esse Δ-nes, qui hominibus semper adsint, ipsos adeoq; latinorum genios i denique quarti generis paredros esse,qui se a magis ac sagis sinant evocari ab inferno, ut famuli & servi, &non solum ignota & futura indicent, sed etiam aliis mala inserant, mentes hominum turbent, imo & ipsos daemones, catabolicas dictos, iis immittant, quos obsesses
II. Neque vormio omnino satisfacere videtur, quod de Carpocratianis in dissertatione nostra notatur, nempe ex consuetudine inter illos recepta , qua discipulorum auriculas cauterio quodammgnabant , natam, quae nostra conjectura est , gentilium opinionem de Christianis,quali occultis notis & insignibus sese noscerent. Hausiimus hanc ex his caecilii verbis apud Minuacium Felicem , occultis se notis s insignibus nostunt, framant mutuo, antequam noverint ζ & ex refutatione Mia nutu, nos non notacuis corporis, ut stulatis, sed innocentia
ac modestia signo facile dignoscimur. Ratio tWormii est, quod opinio ista & calumnia gentilium haeresi Carpocratianorum antiquior sit. Quare alia conjectura rem adigreditur,putans opinionem eam ex eucharistia natam esse ;nec ad .Carpocratianos, sed ad veros OIristianos, eorum-
388쪽
3o6que morem in sacra coetu adhibitum respici, quando plane ignotis & alius parochiae hominibus eucharistiam mittebant. Nobis tamen conjectura nostra, etiamnum veritati propior esse videtur, quam haec Normit. Nam ut illud non probat, calumniam dictam Carpocratianorum haeresi antiquiorem else, ita mirum est, Mormium non vidisse , Christianos apud Minutium non ignotorum hominum, quibus sacram coenam miserint, si modo ignotis eam fuisse missam, id omnia a Normio allegata loca evincant ) sed occultarum notarum causa traduci agentilibus; & de corporis, non quibusvis aliis notis se monem esse: Quod ipsum etiam Dodvveli. in disserta-itionibus C rranicu, i . II. ἔδ. p. II. seqq. jam observavit. An Harpocratiani apud Originem in Cel . Bb. V. p. a a. sint iidem, qui Carpocratiani, literis initialibus permutatis, ut fieri alias consuevit, v. g in Hilderico & Childerico, ea de revid.GIm. H. E.P. V. p. I6I.
IIX. HARPOCRETI subjunximus Epiphanem , qui
Graecis quoque Eurι-rim dicitur, patre Alexandrinum, ex matre vero Cephaleneum , mali patris pejorem fili. um atque impietatis paternae amplificatorem adeo enoris mem, ut eum Clemens Alexandri hb. ILL Stro g. RII. haereseos Carpocratianorum juxtaque γνώσεως μοναλκῆς autorem faciat. Quae sit ista γνωσις μοναλκη ostendit Grabe, Dod vellum Hsseri. IV. in Irenaum ρ.s t. siquutus,
ex Epiphanis hypothesi, de primo quodam & ante omnia existente principio, imperceptibili, ineffabili & innominabili , quod Monotetem vocabat, cum quo Monotete virtutem Henoteta simul existentem jungebat, utramque
unum quid esse asserens. Cone de hypothesi Epiphanis
389쪽
Irenaeus lib. I. e. f. Fragmentum geminum libri Epiphani, de justitia idem Grabe exhibet in spirilegio M. Pavidium is cs Haretis . Sec. II. P. s. seqq. de Marcellina Carpocratis Sectae addicta , imagines Pauli, Homeri &Pythagorae promiscue adorante, vid. Tum. H. Ep. H. P. NI.
IX. Sinae ADAMIANORUM , quae Prodicum Carispocratianum autorem agnoscit, errores varii a variis notantur , quos inter & illi sunt, quod preces repudiaverint, hac in parte philosophos Cyrenaicos sequuti, ut Clem. Alex. habet clib. VIL Strom. p. σου. & quod martyrii coronam repudiaverint, rati non in terris esse confitendum apud homines, neque Deum sitire humanum sanguinem, vid. Tertuli. m Scorpiare ρ. ω. Quosdam ex illis continenses se vocari passos esse, deceptos opinione sua de continentia, tunc etiam quum in ipsis impurissimis conciliabulis ve sirentur , Epiphanius tradit ob. II. haerecma. c. a. p. Wy. Licet vero Epiphanius i. α suo jam tempore dubitet quam vero bene dubitet, vid. Ti m. c. c. P. n. p. 1ω. 9 utrum haeresis Adamianorum adhuc super. fuerit nec ne i certum tamen est, Adamianos post Epia phanti tempora non penitus desiisse , cum turpi fimam hanc sectam Seculo XV. in Bohemia Picardus quidam ,&Seculo XVI. nonnulli inter Anabaptistas ex Orco revocariverint. Enimvero horum in differtatione nostra mentionem secimus. Iam addimus novum plane Adamia. norum genus, qui in urbe Halberstadiensi aliquando pro. dierunt. Resert enim AEneas Sylvius in Usoria Frid. III. r. a . quod singulis annis unus ex populo deligatur quem peccatis gravioribus inquinatum putant; hunc veste Iu
390쪽
CAPUT VII ecclesiam ducunt, indeque peractis divinis officiis ejiciunt. Is quadraginta diebus nudis pedibus perambulaturbem , & eccletias circuit 3 neque ingreditur , neque quenquam alloquitur. Invitatus a Canonicis per vices, quod apponitur, comedit. Somnus ei, post medium noctis, in plateis permittit , die Iovis sancta post consecrationem olei, rursus ad ecclasiam introducitu or tione facta a peccatis ab vitur, pecuniasque ei populus offer quae tamen ecclesiae dimittuntur. Hunc ADAMUM vocant & omni crimine liberum putant. Cons. I. A. Schmidi in disput. de Adamo Hal rstadio X. SETHIANOS veI SETTHOITAS peculiarem haeresin constituisse confirmant Tertullianus de Prasime. Haretuorum p. a . Philastrius haeres. IIL p. a. Epiphanius Gres XXXIX. p. aD. L e. p. at ubi simul recenset librossisppositos , quos suo tempore circumferebant , ex quibus alios Setho, alios Abrahamo, inter quos apocalypsis quaedam fuit, & alios Mosi adscripserunt. Quo tempore haeresis haec orta tuerit, adhuc dubium esse, affirmat Tilm. H. E. P-II. p. a. XL mPHITARUM, vel rectius OPHITARUM, Ω ut alias dici solent, OPHEORUM, item OPHIANORUM mentionem facit Epiphanius, atque illis eosdem errores adscribit, quos Irenaeus Gnosticis tribuit ; hinc GI-bergius in Tract. de Origine reprogresῖ harsum' errorum in eccloia cap. LI. p. να non ab AEgyptiorum idoloIatria crocodilos adorantium, sed , Nicolaitis Gnosticis haereseos hujus originem deducit. Ubi simul, postquam adflarun, inhitas a serpente , quem coluerunt, ita dictos