장음표시 사용
81쪽
r CAP. I. DE SCRIPTORIBUS ET sCRI p Tissendit in vindiciis Iustinianis, seu diisertatione apolgoetica pro Iustini Dialogo. Praeterea sententiae suae adversi riuiti nactus est Κoclaius Albertum a Felde, qui Epistolam
ad Kochium de Justini Dialogo edidit, in qua lustini Dialo .gum nondum νοθευσεωc convictum demonstravit. Respondit pro Kochio Godostedus Wagner in epistola ad Feldium scripta. unde Feldio nata Occasio nouu m tractatum projustini Dialogo edendi, quem invictas pro Iustini dialogo demonstrationes inscripsit. Nec tacuerunt adΚochii ob Noebones Autores der un=b.Nachrichten A Zo p. as quibus nonnulla reposuit Kochius,in cujus censura quid desiderent Autores der un=5. Nacbrιuten paucis exponunt A. ryoI.in der8. Dianum p.foF. Ego perlectis istis scriptis communem sententiam, quae Dialogum cum Tryphone non ab alio, quam a Iustino Martyre scriptum asserit, praeferendam salvis aliorum judiciis arbitror, nec ullum argumentum video
hactenus, quo ad deserendam tanc sententiam persuaderi possim. Uni. Iohannes autem Harduinus Iesulta Iustini m. alogum cumTryphone non solum genuinum esse agnoscis, sed eo usque progreditur, ut inter omnia Iustini scripta s ium Dialogum cum Tryphone legitimum hujus Patris foetum esse, & reliqua omnia, quae sub Justini Martyris nomine circumferuntur, scripta puria esse judicet. Quam paradoxam Harduini sententiam relatat Dupinius in praefatione ad Tom. V. bibliothecae suae, eo imprimis argumento . usus, quod de duabas Justini vologiu nemo hactenus duia bitaverit, cum non solum Eusebius & Hieronymus, sed e iam antiquiores scriptores Tatianira, Cajus, & Methodius pro illis apologus allegui possint, nullumque antiquitatis
82쪽
ECCLESIAST. SECUM SECUNDI. Omonumen tuna extra dubitati is aleamli de his Iustini apologiis dubitare liceat. Quia vero autor, qui gallico idiomate epistolam Chrysostiani ad Caesarium se fendit, Harduinum bonis rationibus instructum indicavit, quibus probari postit, caetera opera, quae praeter Dialogum cum Tryphone Iustini martyris ei e hactenus credita merunt, circa finem seculi secundi Iustino supposita illis, i et pondet Dupinius, se non videre, quibus rationibus id munci possis, cum neque veterum scriptorum testimonia hac sententia allegari possint, neque quicquam his apo- . contineatur, quod Iustini aevo non bene construat Observandum autem est de his apologiis, quod quae in editionibus Justini priore loco posita est,& vulgo prima dicitur, revera secunda lit, & vice verna, quae in editionibus Jultim secundo loco posita est,& vulgo tanquam secunda alis Iegari solet, prima sit. Quae ordinis inversio in novissima' utriusque apologia editione, quae in Anglia Oxoniae separatim prodiit, correcta deprehenditur, cum &Grabius Anno 17oo. illam Justini apologiam, quae Vere prima est, mutato priori titulo primam,&Hutchinus Anno Voῖ. alteram Juli mi apologiam, quae reapse secunda est, pristino titulo iterima mutato secundam inscripserit. Plura de Justini apologus, quarum prior Imperatori Antonino Pio, posterior Marco Aurelio Antonino & Lucio Vero o Nata est, videantur in Pagii Critica ad annale, Baronii ad A. C. Iys. MD. Papebrochii Commentario praevio ad acta S Justini d. s. A H. ubi secundam Iustini agologiam Marco Aurelio oblatam periisse, duas autem, quae hodie supersunt, apo Iogias revera duas tantum unius apologiae Antonino Pio oblatae paries esse judicat, Ruinarii admonit/one ad mari tum S. Ptolomae. ιρί. s. ubi Valesii sententiam refu-u tat. Dissiti sed by Corale
83쪽
io CAP. I. DESCRIPTOR Idus ET SCRI p Tistat statuentis, quod etiam secunda apologia Iustini Ant nino Pio oblata fuerit. Sunt qui etiam Athenagorae ap Iogiam a Justino scriptam statuunt, ideoque tres a Iustino
IX. Justini paransu ad Graecos seu Gentiles, quae
λογος παροινιτο ς προς 'Eλληνας insci ibitur, ab Eusebio Lib. M. c. ιδ. histor. eccles commemorari videtur, cum ait,
extare lustini librum contra gentiles, quem ille ἔλεγχον i scripserit. Cum autem hodie haec Iustini parienesis no- .men elenchi non amplius in ironte gerat, Dupinius in nova sua bibliotheca pag. H. nullam hujus scripti mentio- nem ab Eusebio factam suspicatur. Quicquid autem sit de Eusebio, qui se non omnia Iustini recensuisse ipse pro- stetur, paraenesin hanc genuinum Justini opus esse minime dubitamus, etsi Hulsemannus in sua patrologiast. D. hanc par nesin inter pseudepigrapha numeret, & praeter dialogum cum Tryphone,ac duas apologias pro Christianis nishil genuini ex Justini operibus superesse arbitretur.
Oratio ad Graeco quae λογος προς ' ληint inscribiatur, non est ille λογος προ Ελλ νας, qui ab Eusebio loco cit. memoratur. & in quo Bam de Daemoniorum natura sententiam Justinus exposivisse dicitur. Nam in ea, quae hodie superest, oratione ad G cos nihil de Daemoniorum natura legitur. Unde Grabe in Spicilegio Patrum Ser. LI. m. I. hanc orationem vel mutilatam, vel Iustino suppositam esse pronunciat, quorum tamen neutrum sufficienter probari posse puto. Genuinis denique Iustini operiabus accenseri solet Liber de monarchia, etsi prima cjus pars, in qua Iustinus Dei unitatem ex Scripturae testimoniis. Probavit,hodie desideretur. N
84쪽
X. Expositionem fidei Dannhauerus quidem in si DPindice pag. aoI. Iustino non indignam nec aetati ejus male congruam judicat, idem tamen in Grasseide pag. sto. suspectis Iustini operibus hanc expositionem adnumerat. Eandem Dodoellus in dissertationibus ad Ireneum p. 20. circa finem seculi V. a Iustino Siculo scriptam suspicatur.
ellerus autem in refutatione anatomia Massoniana Partea. d 8. Nestorianum quondam expositionis hujus autorem fuisse asserere non dubitavit. Plures tam Nostratium quam Reformatorum & Pontificiorum, qui hanc expositiaonem germanum Justini scelum esse negant, recenset Ten- Σelius in selectu exercuationιbus pag. Π.seq. Calvinum rura Serveti blasphemias Iustini expositionem fidei ais gasse, etsi ipsum hoc scriptum Pseudepigraphum esse non latuerit, asserit Scrivenerius contra Dallaeum pag. s.
solam ad Diognetum Dn. de Tillemoni in sistoria
Imperatorum Tom. I.part. a.' INF. ante Justini Martyris at talem scriptam esse censet, cum autor hujus epistolat suade-tate Judaeos adhuc sanguineas victimas Deo offerre solitos fuisse innuat, ex quo colligitur, autorem hujus epistolae ante excidium Hierosolymitanum floruisse. Quae sententia si admittatur, falsa erit Halloixit conjectura, qui in vita Iustini ea as '. an. statuit, Diognetum ad quem epistola haec scripta est, apud Marcum Aurelium Antoninum in majxima gratia fuisse, quod ex vita Antonini per ipsum Imperatorem scripta, & ex Capitolino probat, qui Imperatorem hunc pingendi artem a Diogneto didicisse tradit. Sive autem Iustinus Mardi hujus epistolae autor sit, quod praeter
Halloiuium Bullus in defensione sideι canae β. Πή. Se Scultetus in medulla Patrum tanquain certum asserunt, sive ali B r us
85쪽
ti CAP. L DE SCRIPTORIBUS ET SCRIpTIsin, ut Tillemontis, item Hoombeckio in misielganeis p. n.& aliis quibusdam Criticis ob styli diversitatem & ini tas Justino argutias visum est, certum est epistolam hanc ob egregias, quas continet, sententias lectu non indignam esse. Q. Epistolam ad Zenam cae Serenum spuriam esse Nat, Iis Alexander pluribus argumentis probat, & Raynaudo inerotematibus de malis &bonis libris probabile videtur, autorem hujus epistolae non esse Iustinum Martyrem, sed J stinum Abbatem Itierosolymitanum, cujus mentio in actis S. Anastasii diris injiciatur. Ex nostris hanc epistolam dubiae fidei esse judicat Varenius in rationario secuti a. p. a . Contra epistolam hanc genuinum Justini laetum esse statuit Diecmannus Disseret. I. de vocas Papa atatibus, &Tenetelius in Exercitat.'Seleritis p. m. ubi ad Ramaudi d bia resipondet, & p. 4 o. ubi Halloixit sententiam refutat,
statuentis autorem hujus epistolae Veterem aliquem ascetam, seu Monachum, Zenam autem & Serenum itidemci
nobitas fuisse, ideoque praecepta, quae hac epistola contis nentur, imprimis ad Monachos spectare.
M. Reliqua Iustino Martyri attributa, & sbb ejus
nomine edita scripta, nempe eversio quorundam dogmatumini telis, Omaestiones Christiana numero quinque ad ra-m,cum resonsione Gracorum, & responsi minus recte insitat/ eonfutatione, confutationis quarundam opinionum appendix aa Graecos, masionum Graecaruicarum ad Christi
mos, s C manaaeum ad eas respon onum tiber, Masmonum tofi solutio ad Orthodoxos, a plerisque Criticis inter Iustini pseudepigrapha numerantur. Sicut autem haec scripta lustino ab aliis Scriptoribus supposita fuerunt: ita ex
86쪽
r adverso aliqua germana Iustini scripta perierunt, ut liber de anima, Psaltes, tractatus contra omnes hereses, tractatus contra Marcionem , liber de refῖrrectione, ex quo insigne fragmentum Damascenus in parallelis servavie, commentarius in haraemeron ab Anastasio Sinaita allegatus, oc quaedam alia. Varia fragmenta ex deperditis Iustini scriptis colligunt Hail in itet in vita J fini e. ar.&. Grabe in spic/legio Patrum sec. II. m. I. Paraara.Wρq. Iocularis error est Martini Poloni, qui in chronico p. - . Iustino Martyri epitomen hisoriarum Trogi Pom- ρυι adlcribit, Historicum gentilem cum Philosopho &Martyre christiano, & Scriptorem Latinum cum Graeco confundens. Si Theophilo SpiZelio credamus, extant e tam Justini sermones a Sirmondo editi. Nam in veteri Academia Christi p. 3 . ubi Iustini Martyris virtutes ex ipsius scriptis delineat, adducit verba ex Iustini Sermone is. Scin margine scribit: Dinnus fermone XV. inter eos novos, quos Iacobus S rmondus e tenebris in Lucem edidit. Quae nescio quomodo Vir' celeberrimo exciderint. Forte ex pographi incuria vecta aliqua omissa sunt, qui post Iustini locum ex dialogo cum Tryphone desiumptum ante verba: in V. sermone ponere debuisset: os si liter Augustinus in sermone F. Verba enim quae SpiZelius ex Iustini sermone is. adducit, leguntur apud Augustinum in sermone g. inter eos novos, quos Iacobus Sirmondus didit, qui nullos Iustini sed 4o. novos sermones Augustini in lucem protraxit. Unde etiam in margine apud Spira-hum pro verbis: P nus Sermone U. ponendum est: --gusimus Sermone U.
87쪽
cum aliis Pici operibus Argent , . iso . prodim Eandem suo Antidoto adversuti .ie, salilox IIrs. JOb ΠΠ Sichardus, suo Micropresby isso. Henricus Petri, suis Orthodoxographis
ius iterans. Johannes Heroldus,& monumentis suiς oithodoxostraphis Basideae 1 69. Johannes Iacobus Grynaeus ins ruit. Epipoia a σ S renum Bibliothecae Patrum bibolicae raritiis 166I. collectae primo statim tomo inserta legitur. Eversis dogm tum quorundam Aristotelis ea versione Gulielmi Postelli Parisii is asset. lucem publicam aspexit. Miseia quadam Justini Romae graece prodiiise Bibliotheca Buberina indicat Tom. I. p. sδ υ Quae sint illa selecta cum ignaris scio. Editor autem forte cst I Iieronymus Brunellus Jesu ita, quem Justini & aliorum quorundam Patrum Graecorum orationes & epistolas Romae edidisse in Bibliotheca Telleriana p. IO. legitur. L stolam ad Diognetum &orasionem ad Graecos primus IS92. vulgavit & versionem suam addidit Henricus Stephanus. Apologiaα primans graece & latine cum variorum notis Oxoniae Iroo. prodire jussit Johannes Ernestus Grabe. Apod glaw se cundam, sta raenesia ad Graecos, & alteram oraιιonem ad Graecos, nec non Iibrum de Monarchia cum Variorum annotationibus Ox niar Anno 17χ. edidit H. Hutchim Omnia quae extant
ustini opera, excepta epistola ad Diognetu ira, S: oratione ad Graecos Pariliis issi. graece Robertus Stephanus in lucem publicam emisit. Eadem latine Parisiis Anno In . Joachimus Perionius, Basileae Iss. Sigismundus Gelenius,& ibiadem Basilearis6s. Johannes Langus publicavit. In graeca latinis operum Iustini editionibus Heidelbergensi Parisiensibus 16is. & s636. ut & Wittebergensi, quae Coloniae nomen meatuur 168 . etiam Epistola ad Diognetum,&
88쪽
ECCLESIAST. SECULI SECUNDI. Isratio ad Graecos, quae duo scripta Heimicus Stephanus jam e tenebris in lucem produ erat, comparent. De latinis operum Iustini editionibus in Coloniensi & Lugdunensi Patrum Bibliotheea nihil addo. Iudicium observationum
XIII. TATIANUS Iustini discipulus ex gentili
Christianus, & ex Christiano post Iustini mortem haeret . Os factus eiu Eum Philastrius in libro de haeresibus post Decii persecutionem floruisse asserit, quod falsissimum eo
Leo Allatius in Noto ad stathιum recte animadvertit, etsi hunc errorem male corrigat, & ipse anin adversionem quoque mereatur, dum non post Decii, sed post Adriani pers bcutionem Tatianum flaruisse statuit.b Rationem quidem suae sententiae. Allatius hanc reddit, quod Epiphanius lustianum Martyrem Tatiani Praeceptorem sub Adrians passum tradiderit. Verum manifestum est, Epiphanium in illa chronologia errasse, nisi forte verba ejus a librariis transposita fuerint,& Epiphanius illo loco non tempus, quo I stinus obiit, sed quo ad christianam fidem conversus est, in mere voluerit, quae conjectura est Papebrochii Tom. II. mc pag. ros. Longins a vero aberravit Conradus Gela rus, qui in Bibliotheca sua fol. 6o7. Tatianum sub Juliano. Apostata Martyrem factum asserit.
XIV. Ex infinitis voluminibus, quae hunc Tatianum reliquisse Hieronymus in Catalogo Scriptorum Ecclesiasticorum c. N. memorat, nihil hodie superest, quam oratio ad Graecos, & harmonia Evangelica, si modo harmonia eva geliorum adhuc superest. Et orationem quidem ad m
89쪽
mes latine reddidit, quae cum aliis Pici operibus Argent rati Anno 1so7. prodiit. Eandem suo Antidoto adversus haereses Basileae II28. Johannes Sichardus, suo Micropresbytico Bassileae Isso. Henricus Petri, suis Orthodoxographis Basileae is s. Iolrannes Heroldus,&monumentis suis ot thodoxographis Basilea: Is69. Johannes Iacobus Grynaeus ins mit Niseoia ad cae Serenum Bibliothecae Patrumciseeta Aelfariliis I66L collectae primo statim tomo inserta legitur. Eversis dogmatum quorundam Aristotelis ex versione Gulielmi Postelli Parisii is 11'. lucem publicam aspexit. Sesecta quadam Iustini Romae graece prodiita Bibliotheca Barberina indicat Tom. I. ρ. sta Quae sint illa selecta cum
ignaris scio. Editor autem forte est Hieronymus Brunelia Iua Iesulta, quem Justini & aliorum quorundam Patrum Graecorum orationes & epistolas Romae edidisse in Biblio theca Telleriana p. 3o. legitur. Est solam ad Diognettim &orasionem ad Gν scos primus IS92. vulgavit & versionem suam addidit Henricus Stephanus. Apologram stramam graece & latine cum variorum notis Oxoniae'I7oo. prodire
jussit Johannes Ernestus Grabe. ApugiaM Fcundam, pa-μ- si is ad Graecos, & alteram orat/onem ad Graecos, nec non librum de Monarchia cum Variorum annotationibus Ox
niae Anno 17 edidit H. Hutchin. Omnia quae extant Sustini opera, excepta epistola ad Diognetum, & oratione ad Graecos Parisiis Issi. graece Robertus Stephanus in lucem publicam emisit. Eadem latine Parisiis Anno In . Joachimus Perionius, Basileae 1isS. Sigismundus Gelenius,& ibiadem Basileaersos. Johannes Langus publicavit. In graeco- latinis operum Iustini editionibus Heidelbergensi 1sq;. Ω Parisiensibus 161s. & 1636. ut & Wittebergensi, quae Coloniae nomen mentitur etiam Epistola ad Diognetum, &
90쪽
ECCLESIAST. SECULI SECUNDI. IIratio ad Graecos, quae duo scripta Heimicus Stephanus jam e tenebris in lucem produxerat, comparent. De latinis operum Iustini editionibus in Coloniensi & Lugdunensi Patrum Bibliotheca nihil addo. Iudicium observationum Halensium de Justino Tom II. observat. 7. s. expendunt Autores der uns Ggen Nachruhien I723. p. 4l8. ,
XIII. TATIANUS Iustini discipulus ex gentili Christianus, de ex Christiano post Iustini mortem staret eus factus esti Eum Philastrius in libro de haeresibus post Decii persecutionem floruisse asserit, quod falsissimum esse
Leo Allatius in Nutu ad stathium reae animadvertit, etsi hunc errorem male corrigat, & ipse animadversionem quoque mereatur, dum non post Decii, sed post Adriani persecutionem Tatianum floruisse statuiti Rationem quidem suae sententiae Allatius hanc reddit, quod Epiphanius Iusti num Martyrem Tatiani Praeceptorem sub Adrians passum tradiderit. Verum manifestum est, Epiphanium in illa chronologia errasse, nisi iste verba ejus a librariis transposita Herint,& Epiphanius illo loco non tempus, quo I stinus obiit, sed quo ad christianam fidem conversus est, innuere voluerit, quae conjectura est Papebrochii Tom. II. Prιι pag. ros. Longius a vero aberravit Conradus Gela
rus, qui in Bibliotheca sua lal. ω7. Tatianum sub Juliano Apostata Martyrem factum asserit.
XIV. Ex infinitis voluminibus, quae hunc Tatianum reliquisse Hieronymus in Catalogo Scriptorum Ecclesia De rum c. v. memorat, nihil hodie superest, quam oratio ad Graecos, & harmonia Evangelica, si modo harmonia eva geliorum adhuc superest. Et orationem quidem ad M