Harpocrationis Lexicon cum annotationibus interpretum lectionibusque Libri Ms. Vratislaviensis. Vol 1. 2.

291쪽

et noster tantiam Latine valet, ut id interpretetur rectus casus ό ἀγελαῖος, inlis, gregaritis. Scilicet hoc docendieramus, neque abs tuo his foret, id cluisquam scivisset Quis paulo cordatior homo potest irriluci, iit credat Iaas 9 esse voces Hέlrpocrationis, tana eririliti in his rebus praesertim post intellectam explicationem, Daria addidit 'Uti cliae Henr. StepilaiHIs aut non Vidit has voces, aut nona II inrai vertit . qmina et in Diatribu Isocratea dicat nihil, et in Thesauro scribat in v. 'Aγελαιος a quo fortasse pOS- sit esse et ille genitivus αγελαίων in loco quem ex aristopli. modo citavi) citavit autem nihil ex Aristophane, sed ex Isocrate. An in v. ' ρωie quoque oste tulit nobis ευθtῖαν Vel Iectum casiun 2 Quin etiam in V. Xερνίβων appellat ὀρθην. Sed postreinus editor ut εe ipsum, sici omnia spuria ignorat. Nam prorsus illae voces sunt sphiriae, et abigui itur hinc ab AIS. quem eas non habe

In V. 'Aνυιῶς sunt verba Demosthenis : Κατα τα πί- τρια καὶ κνισσῶν ἀγυιάς. Veriit Latine. et ritu patrio lu- atrare incos. Primo a II vocem Postremam SIC nobis Persuadere vult ustra param ah Demosthene 2 atqui contrarium docet Harpocration per exempla Arristophanis et Eupolidis . Sed nempe noster Priores atriti t. Et accipere mavult θηλυκῶς. Atqui tuna debebat o ξυνειν, quod clare dicit auctor eos facere. et hocli eque fit aptita Lucianum. Deinde qua auctoritate hic Iruerpres ausus est copulam omnibus Praemittere, Et qua Si recte coniuncta

edere ritu patrio lustra/e Dicos. Kνισσῶν longinquum est ab Latino lusti a1 e. Sed nec Graeci dixemant κνισσῶν κατὰ τὰ πάτρια, veriani hami dubie hae Postremae voces habent alimi qui cl. Duo spectent, quodque ex ritu Patrio solitum fieri clicebant Athenienses. In Goesiani Codicis margine ali piis istoriam heroum adscripsit ham dubie censens ita edi debere duo quaedam apii 1 Demosthenena praecedentia Verba, nempe χοροῖς ἱστάναι. quod omnino ab auctore nostro ac diluna reor, quomodo Cunque exciderit. Graeci enim habebant passim in omni-10bus oppidis rosiose et singuli κατὰ τὰ πάτρια, non εκνIσσων κατὰ τὰ πάτρια , quod ficiebant non Graeci tantum, sed universae aliae nationes. At chorum statuere in sacris non ita solebant peregrinae nationes, ut quidem Graeci, quotl clare nos docet Herodotus, si voces etias non corruptao ad nos venissent et viris doctis fuissent intellectae. Certe hic dispositor cluna sic disposuit L.

292쪽

210 IACOBI GRO NOVI I

tinam suam versionem. Inius assis non est. Sed viam bello in eodem capitulo poetam agit 7 Versus Soptio clia sic vertit Latine: Z- etpwe Myeus ara. Fιae stactas boni

odoris urit aluissente murmure.

Scilicet Dum Dis adspicit haec I atina, necesse is non11abet vel Cogitare de Graecise tantus in eis est vim rpoeticus. Certe non ut Graece 'Aγυιευς βωμος. ita Latino recte dici potest Araeus ara. Dein vellem scire Dis stactas dixerat. Vellem scire Dis dixerit ara umistactas, et ante omnia notabilem in saerificio Phrasin sussiente mm mure. An murmur potest dici sui sens ' De ipsis homini inis id usurpat Propertius iv. 9. et alii.. Niliit prorsus expressit ad elegantiam facundiae Graecae. Quam praeclare illic σμυρνη per appositionem clicitur βαρβάρων ευοσμία, ut quae Primum ex Asia venerit Z Illic suave satis est ἀτμέων σταλαγμοῖς nihil de eo etiam in Latinis. Sed talem poeticum interpretem ille semperagit ad ' excugendos miserabiles vers Ha tenuissimam Viri aci serens. Sic in V. 'Aδρηστεια, ne Daeram, an hodie in tanta luce Mis Pana clicet Nemesi exstruxisse aras Adrastu in Asopi mum liquitias ad suminis undas', Dod hic miser Geographiiis etiam post Valesii publica-11 tam repreliensionem Licit etsi ego stupeam . Di in hunc errorem iliciderit Maussa cus, vena vel Consulendo orielio potuit evitare, et omnes de fluvio Acsapo scribantὶ Poeta ille etiam, ut versum faceret, Voces Antimachi καὶ 'Aδρήσtεια καλεῖται, Latine vertit, ut pedes fulciret, insulsissinae, et nrtnc Adrastea Docatur. Quid an nunc magis Adrastea, Dana Nemesis 3 unde lioc Probabituri tot sunt, Ut Nemesin, Dam Di Adra a te a m vocaverunt. Sed de iniit expleri poetae versus sive per nunc, ε ivo per Olim, sive Pio Cunwe tempore. In v. 'Aδελφίζειν, φωλεγείωJ Sic edidi, illium Po

cus 'μωσλεγείων. Scilicet si scrii a tur Ηρωελεγείων, id verti debet Latine Heroelessemani. In V. 'Aδδηφάγους τριηρεις inemorabilis imorantia sedet, ubi egregia est observatio Harpocrationis, scribentis: 'Aλκαῖος δε ἰν τῆ κωμωδοτραγω6ία τους πότας λύχνους ἀδδηφάγους εἶπεν. IIaec illo sic Latine vertiti Aia

bulas lueemias ita est Q φάγους πpel ou. Nil ait potuit ala Belga, Leidensi, Interprete Frisico fieri accura-

293쪽

tius ad declarandum, quam prave ista nomina ei tonveniant. et invertendam mala mente sententiam scra: in

toris Graeci . Quippe Latina clare innutant Alcaeum dixisse πότας λύχνους, quam Vocem Harpocration per vocem gὁδηφάγους fuerat interpretatus. uod est per- falsum. Narn πότας λύχνους non dicit solus Alcaeus, sed omnis Graecia, ut apparet ex Valesianis. Quibus adde Meleagri fragmentum, Καὶ φιλάγρυπνον λέπον ἐμῶν κωμων πολλὰ nιόντα μέλη. Apitia Lucianum in Cataplo ait λύχνος testimonium &Cturias Contra Megapenthen, καί τοι πολλάκις ἐκων Σούλαι- 12ον Ουκ ἔπινον, ἀποσβῆναι θέλων. Immo non tantum M- τας λύχνους clix emant, sed alia etiam omnia, quae ad

potandum pertinent, ut διψῶν, his lanianibus adscripsemant, unde idem in Gallo ait, προς αμαυράν γε και διταλέαν θρυαλλίδα, pira qua in Timone διψαλέον θρυαλλίδιον. Et iam ante Valesiana id notum publice fulta ac vox πότης propria est λύχνου hactenus, quia limai dirin lucer nae affunditur. laod ista consumit; id quod proprie est

hibere πίνειν. At contra nota lius est in Alcaeo, qui dixit λύχνους ἀδδηφάγους. Contra morem usitatum, et quod non videtur mei posse de lucernis, si uiam liquida nec edantur . nec dicantur edi. Ni Ira tormi vis placuit ei innis Matare Istas actiones, vel Vocabula eas actiones sic separatim significantia; idque est. quod observat Harpocration plane ab Alcaeo dictos fiuisse λύχνους ἀδδηφάγους eo ipso in sensu, Pro quo Vulgariter dicebant Graecj. πότος. Veruria peregregie huc conveniet locus Eustathis ad Odyss. a. 'Eν δε ρητορικοῖς λεξικοῖς φέρεται καὶ ταυ τα. Aδην 'Artικοὶ τὸ δαψιλῶς, οθεν και αδηφάγοι ιπποι οῖ τέλειοι. καὶ ἀδηφάγον ἄρμα διὰ τους κατ αυτο τελειους Ἀπους. . . τι δε αδηφάγοι λποι οἱ τέλειοι. Πῖς γὰρ πωλοις φησὶν Ουκ ἐδίδοσΔν τροφης πλῆθος. Aυσίας δὲ καὶ ναυν ἀδηφάγον φησὶ τήν τον μισθὸν λαμβάνουσαν εντελῆ, καὶ λύχνους α φάγους τοῖς πότας. In v. 'Adὐιατοι legitur. Εστι δὲ καὶ λόγος τις Αυσίου περὶ τού αδυνάτου. Non improh o. Sed tamen3uam eleganter et Verissime ex more et sueta Harpocration ip cauis

tela MS. Codex 2 ἔστι δὲ καὶ λόγος τις, ως λέγεται, χυσίου. Sed neque sequentia recte in Latinis exhibentur, quae sunt haec, in Fla unum obolum accipientis meminis. Id ostendat iste interpres. Harpocration dicit clare,'

λ οβολὸν λαμβάνοντος, Ura vocula innuit Lysiani videri

o et l

294쪽

212 IACOBI GRO NOVI

l3snt, indicare et obscuriuscule, ut tamen inde colligi possit, agere eum de aliquo, pii Obotii ni accio me i it solitus. Nam Ciri' apponitur ως Θ Sed qria Meursius do-

cenes gratia lib. VI. Atti c. lec t. cap. 5. sic plenius semel expressit, noster id vera ioni suae in se rei, turn vane putavit.

oυτω. et non aliter MS. quod i leo retinui . vermn Th. Si anteius ad Aeschyrii Cirin enulas titilicat non esse Thucydidis Verba, sed potius sena murra ex poeta aliquo de- suinptirin, et principium iubet legi oύτος μεν. ειεστώ. I aec VOX plane non videtur acciIrate fialis tractata. Nam Ploci ad Maussae irin atranei. cur ille tam iii sultet trian catis ante ipsum verbis, ac glorietur soatilli disse voce In 'Aνειτῶντος , nulla caiisa ait hibita, nisi liod hic Auctor, ut ait, orationum de vera late 8 I Isane et HarPOcration et Diogenianus et inulti lectores

Harpocrationis arate eiam noverunt: etiam docta marius

in libro Goesiano adscripsit. Sed hinc non evincitura id diaria his id vocabuliun. Sufficit prorsus in principio limius capituli altiliciis se, quo auctore hanc vocem probet. Ibi statim dixit non nisi Antiphontem ea uti

pro cirδωτης: eius deinde analogiam ut Probet, interserit vocem sina ilis derivationis: et tunc acidit, eandemohservatam in hoc Antiphonte fuisse ante se ab Diogemniario, qui eam mi ilucat ex parte sectanda de veritate ; Profecto non alterius, Sed eius detri. quem in principio collocavit. Antipho tuis. aprici quem et exstare meminerat. Quapropter Plane ab fine huius inrematis repellenda est ea appellatio. Quin etiam sortassis haec tria Vocabula ἐν ἀληθείας δευτέρω sunt transferenda, ut interserantur inter Prima In Vocem Mειεστὼ et secvitilam 'Aντιφῶν. Sic fecisse item ali op existimo in v. 'Aλέξανδρος, ubi in fine commatis illius edunt oυ πάλιν Λημοσθένης 14 μνημονεύει etc. At in MS. Vox Aημοσθένης non exstat,

Plane non necessaria, qta una Paulo ante citarit. Caete- . teria in quamvis haec gemina Vox ἀειεστω et ευεστὼ sithene Graeca, ac si eri Possit. ut vero nunc legatur ita in Hai pocrationis exemplaribus . nequeo tamen RSPernam . quod in II S. exhibetur hoc modor ἀεὶ αἰεί ἐστιν. αἰεί φησι την αῖδιοτητα και το ἐπὶ των αυτῶν αεὶ ἔστάναι, ωG- περ καὶ το ευ ευ η ευδαιμονία καλεῖται. Magnam et Vim

et elegantiam in cruciliis prioribus linguis habuerunt hae repetitae particulae. Noulinus Christiani illud άμην

295쪽

αμην notasse Veiatatem. Apud Gentiles cir H dicebatur pro gravi luctu. Sic θεὸς θεὸς . et Latini Deus Deus, ite quo alibi. In v. Λειλογία exstat liaec ena natio, το ἀεὶ λόγον καὶευθυνας υπέχειν. Eam verti Latitie videas . semper ad dicendam Camam et rationes recidendas Paratum esset. Puaeso, unde ex sciripsit, nisi ex nimariun pleno ingenio' Ubi illa partitiam esse 2 Nihil tale dixit Harpocration. Sed quum Harpocratiori ea in Vocem invenerat demiseris hominibus, ille ad felices transtulit; qui illi iana vixerint Pie ac recte. semper Parati suiu ad causam di- Cenda In , plane ut aliquis Cato rnator. At halial dubie propria est de illis, qui ab adversariis Per EOmina sordes gaudiuna Captantityrus, vexaratur calmianiis, ita ut perpetuo Pendeant inter reos agitentii ritue citati ad tri,1- aiat, atque adco Maoties illis libeat, marsum cogantur λόγον αει καὶ εὐλ νας υπέχειν. Sed videndus Demostiae

ne a

In V. 'Mερκτον est expositi O αφοακτοι , quae quam praeclare est ertur Latine immunitunt. Non est dubi an tiam . Pro ut Captus est eius lio minis, qti in id hauserat ex optimis Latinae linguae custodibus. quippe quiali Paoties legeret πλοῖα αφρακτα verti naMea immιnilas. 15Nugae en ina vero solidissimae. An non cliriani ad lit illa καὶ πανταχόθεν καθορώμενον, satis ii licui eg IeMana et unicam hic sore interpretationem vertiam, ut dicebaritur apertas napes. Quis dixit inani utrilum hoc sensu 8Sed et pro Aυσέας etsi fatear Lusiana ea glossa uti po- tuasse, sed et potueriant alia) MS. legebat λέγουσι. In V. 'Aζήτητον MS. statim liabebat αντὶ τοὐ ζήτησιν&αὶ κατηγορίαν κεκωλυμένην, ut passim . Sed et e regione liuius perio chae liabebat M S. Cod ex alia manu 'Mι - τος, ο ανίκητος, αείτιτος, ό δια πάντα τιμώμενος. In V. Alattas interpretatur τὀ vos Aἰγέως μαντεῖον. Sane exstitisse alibi ora culum Aesei nusquam an ina adverti. An exstiterit viderint alsi. Certe nulla causa est, cur id alioqui credamus, si liis toriam eius vitae Commemoremus. Et niaxime mortis, ubi nillil minus cflaam Vates fuit. Hinc omnino assentior MSto sic exhi-

. In V. Αἰγιρ turbas excitat Manssacus, et vult de Laconum ti orace adclidisse etiam Harpocrationem; cu- .

ius suspicandi non aliam liabuit ansam, nisi PIod in

296쪽

bra quoque notatum ἐν τετάρτst. Nυμφόδωρος δὲ ταύτας φησὶν υπὸ Αιβύων αἰγέας καλεῖσθαι. Hinc quia Hesychius aliquid ita ustum situ profitetur ex 'naphodoro, id ip-aum Maussacus ad Harpim rationem quoque transferrei vult, et certe transtulit. Videat ille de fide sua , tilque faciant, qui eum sequuntur. Ego sane tutius fore Puto.

ut credam MS. plano sic legenti, Aυκοὐργος ἐν τῶ περὶ τῆς διοικήσεως, καὶ Μόδοτος ἐν τετάρτy, sine ulla Nym-

16 phodori mentione: vel sic puto legendum, ut iam nulla sit interrogatio Maussa ci, Cur auctoritate Nymphodori usus Ha pocration. Non usus est, si sules huic codici satis antiquo. Caeterum quana reverens fuit antiquitatis Mausa acus. qui licet SIC suspicaretur. tanaen non continuo in contextum invexit, seit pruile tui vocum traiectione sic occurrili: Aυκούργος ἐν τῶ περὶ τῆς διοικήσεως καὶ μι τόδωρος. 'odoroς d ἐν τεταρτη τα τας φησὶν υ πο Αιβύων αἰγέας καλεῖσ θαι, tam inverecundus

et ferreus fuit lito dispositor nuperias , qui vertas illis Nυμφόδωρος δὲ ad finem traductis integram cauilam et

nium quidem ex onani laus his argumentis apparet inmerito fuisse Harpocrationi. Huc usque lector . quicquid facinoras in Frisio vitiatore audis, tot una in piIta Us Meursii libro Vr. AHic. lect. Cap. 10. , ubi laic quidem quoque non indulget Maussaeo in vilis ritiinti scriaptis codicibus inauraitariti or linena; Dum interam plus quam regia violentia abutatur in illo . quena non tuetur et adiuvat, sed absurili latibus Pluta Inis . quas conceperat, foede commaculat. Sed ut praeterea radiculum mi id videas, dicitur in Latina Versione, aιγίδας appetitissant quas nexa erant ἐκ των στεμμάtων et mytia διὰ στεμμάτων contexta. Primo an στέμματα non poterant verti

Latine ' secundo viae intelli t aut intelliti possunt illa

nexa ἐκ των στεμματων Et retia διὰ στεμμάτων contexta 2

Quid utilitatis, rogo, ex his stem Oreis Latinis versionibus 8 Dicat vel ipse vel Meursicis. qui ista Graeca his ibi allelavit. Negari nelait, quin excellentissime hunc locum illustret M S. . in quo Pro omnibus illis ineptis vocibus tantum lesitur ἐκάλουν τὰ των στεμμάτων δικτυα, et nihil aliud. Videlicet egregie prodit docetque Harpocration, Psid fuerint στέμματα, quibus ornabantur vucti itiae, nem p. iuotar reti urra, quae capitibus victima-

297쪽

mran inhaererent, eaque tegerent; et Constitisse ex duabus partibus, quarum altera esset in medio Perplexa, altera habet et tantum dependeutes 1In liquaque cirros,

taenias vel tisanaenia Praedam. Id probat penitus cle- scriptio Servii ad x. Aen. 538. In blacuisam a redimibat tempora Oitia. Servius: Infula fascia in modum 1 T diadematis, a qtιa Mittae ab utraque Parte depenilent, quae pleraιΠὶqlle lata est Pleminiqtue tortilis de albo et

cocco. HOC Prarmari . De Incle innuit ac clocet nos IJaris Pocration ipsiana illitii connexum et latum velut reticulatum, ilii Oil hairit clubie superno in iacebat victi in is, Proprie Vocaturia suis Se αιγὶς, ac Pars στέμματος. quo VO cabulo universum illuci orata mentiam appellabatur. Hinc Patet citraria prave noster interpres intollexerit Harpocrationeria in V. Ἱκετηρία. quae est ἐλαίας κλάδος στεμματι ἐστεμμένος, Pi Od Ieci li lit rarnus o Leae lana Obνolutus, quod habet ex t laesauro H. Stepliani. Scilicet quaevis latra istis la orninibi is est stέμμα. Lanea vita a vicitur Ovidio in Fastis. Mentorabile oris 1 ci ait hanc descripti Onena est in nuntino gentis Cassiae. Ex eodem leges περὶ τῆς διοικήσεως. και μόδοτος δέ. Ira V. Αἰγιλιευς ViX credi potest, quanta insania dominetur. Nersio Latita a sic habet: Ai muri Impericles. Aemilia populi/s tritum Antiochiclis, rinde populari3 --gilietιs. Adeo eius auctor nillil in hoc capitulo Pliis r sulere opinatiar. quam in Praecedenti Gθμονευς, et 'Aλιμουσιοι, et 'Aναγυράσιος et ei milia. Quis ergo licenialia in illi cle lit copia iana κΔι in Latinis omittere p cura ondelevit quoques in Graecis 2 Sed nihil hic intellectum est,

it iam constabit. M Stias Plane copul in cam ignorat et praeterea vocis sequentis Prior litera minio scripta est, clito iii licio Acraba ille satis accuratias indicat in autographo ibi inclio a tam fuisse novaria Pera ochen , ac Sequo siue Velle, ut ibi inchoetur. Et sane ici facieitilum est, et priores duae voces Prorsus nihil ad haec sequentia videntur Pertinere. Quippe Hyperidae AtriλΩὐρ longe est alius quidam ac diversus όαυτου δημότου Αἰγιλιέως. 18 Inaino halici clubie nonaen Proprium viri alicuius. Sane qui dena nihil nitriina, si vocasu luna δημότου Α ici etiam

sit vel illic vel alibi aut appellatio propria alit gentile

gentis alicuius peregri irae. Et fortasse apti l Hyperiden fuit Aἰγιλευς. Nec ea ratio corrumpendi semel torsit Harpocrationem. Sic namque ident MS..itulicat inale inuniin1 comma coalui3se vulgo Αἰξωνεῖς ct Αἰξωνηὶς, quum

298쪽

216 IACOBI GRO NOVI I

aingulare et piavat rin mi id sint Isaeani Αἰξωνεῖς. nsquis malisquam illi ad demum Atheniensem, laod ipsum Ii- sui de etiana apparet ex. Stephani ἐθνικοῖς. IrmTIO sic e Iam Contigit in v. 'Ἀκτια. aliaque haud dubie fuerunt Ἀκτια Hyperidis, alia Callimachi.

τος. et ita perpetue fieri ab Harpocratione an ina advertes. Quam pulclire autem illic I .atine vertitur a Pera sa.ententia pIn V. Αἰζωνεῖς legitur Πλάτων δ' ἐν τω περὶ ἀνδρίας, . ubi interpretari cum videbis Plato autem dialogo da Dititudine. Quia ilixit uspiam Platonem de hac mat

Tia praeterquam in Lacheto conscripsisse 2 Uncle scitHInc esse Platonem dialogistam illum, ut in elencho scriptorum Statuit' Immo quis hunc Graecae linguas Irofessorem docuit gνδρίαν esse fortitii nem 2 Cur nonio Plato, vicuiuime sit, alio nomine libellum composuisse potuit 8 cur non 'Aνδρέας est de Andria sive muliere sive qua alia re 2 Certe sortitudo est ανδρεIα. et sic MIomae scribitur in fia Harpocrationi, etsi alia notione tet licet alibi εὐανδρIα. Quod mireris, Aldus aeque ac Maussacus ediderunt auδρείας, ipse golus Sustinuit uiuistare in άνδρίας, et tamen aliter interpretara. 19 In v. 'Aκαδqμία quum scribat Harpocration ἐκληθηδὲ ἀπὸ του καθιερώσαντος αδτὀ 'Aκαδήμου, docera equidem cuPiam . quanto melius factum sit ab illo, cimim vertit

quid ibi vertatur 2

In v. 'Aκη recte Valesius supplet κάνωρ ο περιμετονομασιῶν. sic enim pIene habet M S. Haec ut vera sunt.

ita ratio agendi admodum sutilis. Etenim ita legitur plene In eδitione Aldi, ut in Maussaciana sit omissum

errore lupor Im. Tantum Atilua Vitiose liabet νικάτωρ.

Sed et i lem modo habebat auctius. χημοσθένης ἐν τ9κατὰ τιμοκράτους, ἐν τβ προς Κάλλιππον, quum in V. 'Aκιωνάκης id testimonium omitteret, Prout Aldus. In V. 'Aκμάζεις pro Ἀερίδης ἐν τω κατὰ Μαντιθέου habet MS. Tιμοθέου.' In V. 'Aκτη quanta Impudentia postremi huius Hampoerationei ampliatoris 2 Dicit Harpocration, Atticam 'Aκτην vocarunt oί μευ ἀπό τινος βασιλέως. Hoc quum

non sufficeret nostro curioso, Plus docet, quam

scit, interpretara audet a rve Actaeo, qua8i non soleat

299쪽

auctor interitum omitterer quasi non in V. 'υρθμιος di-Cat ονομα κυριον. ὁ Οὐλός τινος βασιλέως. Unde ille potuit tam distincte desiniteque mentem Harpocrationis colligere, ut de quo Potissi naturi rege ille sentiret. laic patefaceret in tanta auctoriura alio mani discrepantia 2 Equi-ilem lianc appellationem videtur sumpsisso ex liis vellis

uni lib. I. de regn. Allie n. cap. 6. Pausanias, StePharius. Clemens, Eustathius huc usque depravaveriant nostraim; quum Harpocratiori lios Omnes potirem: t deserere . siclitdeSeruit. Nil in quicquid ilicat . certe falsissi natis ille lionio in liac appellatione suit, si a linitis MS- in quo Picne tiπό τινος 'Aκταίωνος βασιλέως. Quod ego ona irino 20

Venisse reor ab naanu aucto Iis, non minus quam instaficrabit 'Aλκμαιωνίδαι γένος ἐπιφανὲς Σθαμ ησιν ἀπο Αλκμαίωνος. I 3 in eclitione Aldina plane εic legitur . ut nos

marsum ex MSto restitui inus: ut adeo appareat per conniventiani Maiissaci id vocabulum itinc excidisse: ubino Ster non clignatus Conspectu suo ullaria ex priora inas teditioni laus, ex Corcle suo potius et sublimitati suae Convenientius putavit spurium aliud iannittere. Meursius

qui dein in isto loco scribitis liis Actaeum, etit, illis Actaeon ena dici. Ea gemina terminatio in inittis procedit, cluoil teli i in notatis ad Vocem miράφια. Etiam id apparet ex nostro in voce 'Oρνέων. Sed in multis nono Minere, icique ita in hoc videli, patet ex Eustathio ibi Citato cinὁ 'Aκτciἱωνος, η αὀ 'Aκταίου αὐτόχθονος, etsi Meursius Pro eodem halaeat. Caeteriam qii iam in MS. hic sit ora paginae inferior, adscriptum liais est alia naa nu: Aκτις η του ηλίου λαμπιδων, ἐπὶ θηλυκού. et 'Aκτὴ υαἰγιαλὸς τῆς θαλάσσης καὶ ἀκτὴν το δῶρον. Paulo ante etiam in Al S. erat ἐπιθαλαττίδιος μοῖρα, εine Vocula τις, Piam vulgo addunt. Aλααις ονομα δημόtovJ Sic corrigit et edit Maussa. Cus, quuari Vulgo legeretur dήμου , idque sub eo praetextu, quia sic ita bent quidam exarati; opinor intelligit Inanu VCl Penna, non typis, nec lamen dicit quinam illi; sive iste sit codex Morelli, sive alius. Quinetiam

ad V. 'Aoαφήνιοι lianc suam mutationeria Ostentat quo- clamn Oilo et praedicans iterat. Connivit Valesius. Quaeculi Die hoc loco dicit Maussa cus, quaeque ad Strabonem Casau bonus, O Innia habet qaoque Meu Isius CL ea-

300쪽

218 IACOBI GRO NOVI I

dem pronunciat. Certe in LIS. legitur μου. Et puto vehementer sibi ina posuisse Matissa cum . Non enim qu Ia et Tiae optarastiis 'Aλαιευς et 'Aρχεβιάδης Ἀλααὐρipsi occurrat. atque adeo sic conficinat iura laaia et ii omen

δημότου, quod et ex inscriptionibus profert Spontias;

ideo sevi Hur non idem fuisse nonaen d uou, nec fieri Posse. ut de Is et demotes ea dein appellatione utantur, de quo Diox utilet inaus. Praeterea si Tlaeophrastus vel 21 Archel iactes, quuin uterque ilic ita simpliciter Cognominatur, 'Aλαιεῖς, ut Placet Maussa co, preco T iinde iste domo, PIuna fuerant duae Attil, et Harpocration sit ille, Pii ostendit se tam accurate distinguere et inquirere solitaIna in proprias liOmDHarn appellationes et natales eoru irilem in v. Θέογνις 2 Et ilicat quoque Sponius, cur illos duos Aloiicie in inscriptio ilibus adsignet 'Aλαῖς Αἰξωνίσι potius quam 'Aραφηνίσι. Inao ilignissima est, quae hic spectetur annotatio Casaiit oni ait Strabonis pag. 398. Hinc primo viden ius certe duo lautias ironai- iis loca fuisse: etiam chrara civis ii rite Ora uirilias citare-riar, ε Olere cognomine adiecto dis cranaen statui. Quo-rno lo id in hoc Tla sophrasto locumlhabebit 2 quo ii exempluria si rccte consideres, profecto id clamitat opinionem Maussa ci. Et merito Certe. Quippe Piod si ianis 6inae ui get, qua ratione et analogia ab, Αλαὶ veniet Aλαισυς γ Est eodem accentu . eademque terani natione Par cle naias Booαι τῆς 'Αντιοχίδος φυλῆς, ut scribit Stephanus, et pergit: ό δημότης Ῥορευς. Sic ille; non Θοραιεύς. Est apuci eundent Dalitato accentu Πρασίαι δῆμος Ἀθή νρσι Πανδιονίδος φυλῆς: et quid sequitur 2 nempe dημότης Πρασιευς. Sic rursum ille . non Πρασιαιεύς. Apud Harpocrationem 'Aλωπεκαι licitur δῆμος τῆς 'Αντιοχίδος. Et viii l api ut lilinc sequitur' ὁ δημότης Ἀλωπεκευς. Itaque fieri non Potest, ut ab 'Aλαὶ derivetur Aλαιευς, sed

Oniat in O ver una est AIευς et frustra Casau bonus ex Strabonis scriptitra vulgata 'Aλιεῖς οἱ 'Aξιωνικοὶ legitἈλαεῖς, quum non possit aliud osse, quam Aλεῖς. Dices ergo,

quid est igitur hoc loco Aλαισυς ἄνομα δήμου Τ Certo ut

aperie dicam Piod sentio. Opinor esse Vocabulum alterius et nihil ad priores illas duas pertinentis dem I, Cuius dημότης eadem quidem vocara fuit solitus appellatione. Prorsus enina, ut vixi, mirum non est . ut etdῆμος exeat in hanc ipsam ter in alionem; sed nec ma-22gis mirum est, si et δῆμος et dημότης earn laal eant aliqua Iulo fit milena, Inaxime etiam 5ic exeunte ultima sn-

라틴어 텍스트