Poetae lyrici Graeci 1 Pindari carmina continens

321쪽

ἐν 'Aιηγεία Νεμέα μάντιν ου λανθάνει, φοινικοεάνων ὁπότ' οἰχθέντος Ἱδρῶν θαλάμου 15 ευοδμον ἐπαλσιν ἐαρ φυτὰ νεκτάρεα.τόeε βάλλεται, τότ' ἐα ἀμβρόταν χέρσον ἐραταίων φόβαι ἐόδα τε κόμαισι μίγνυται, αχεῖ τ' ὀμφαὶ μελέων συν αυλοῖς, 20 ἀχεῖ τε Σεμέλαν ελικάμπυ- χοροί.

καλέομεν, υπάτων μεν πατέρων γόνον μελπόμενοι, γυναικῶν τε Καδμείαν Σεμέλαν. non recto: nam καλέομεν μελπόμενοι non aptum, quandoquidem oportebat poetam hie de se suisque consiliis apprie dicere, ita tuo μελπεμεν ἔμολον convenientissimum: nequo Σεμέλαν ferri potest, quod vel scholiastae locus, quem modo adscripsi, armit: 1oret tunc Σεμέλαν plane tollendum tanqiuam interpretamentum: sed tueor laoχον, quamquam dici poterat πορευθέντ' ἐς ἀοιδὰν . . . μελπέμεν, orRtione miniis quidem plana et commoda. - I. 12. τε fort. om. H. - Καδμειαν Soliol. Isili III., ut Boeotcli coniecerat, v. Καδμείαν. - ἔμολον ΗGu Ald. .

quamvis ille verum non sit assecutiis: ipse in epecdosi suspieatus eram

1ν υργεαν Νέμεα μάνtιν Ου λανθάνει i. e. non sinit oblivisci) φοίνικος, εανὰν οπότ' Οἰrθέντος ουδραν θαλάμου, sed Noniea omnino aliena ab hoc Ioco, in libromini lectione haud dubio ἐναργέα latet, sed ambiguum est, quo sit reserendum, potest clina prioribus iungi, velut ἐναργέα θεόν. l ἐμὲ δ' ῶν μάντιν Ου λανθάνει, sed poterat poeta etiam dicere: ἐναργέα μεν σάματ' Ου λανθάνει. - V. 14. φοινικοεάνων Η. A. KO li Irrexit, nisi stilo l φοινικοεανων scripsit, vulgo φοίνικος ἔρνος, sed MΡ mu D AH. ἐανῶν, Ι φοινικοεάων, undo iam olim εανῶν proposui. Mρῶν, ΡΜΙ ωραν. - V. 15. ἐπαωσιν, l ἐπάγοισιν. Conieci ευόδμου

μαισι. - V. 19. ἀχεῖ τ' ὀμφαι scripsi. et aie IIcrauauia lip . Selinei lo-

oliui ἀχεῖταί τ' ομφαὶ scripsit. - V. 20. ἀχεῖ τε scripsi, atque ita etiam Hermann apitii Sclineide vinum, Vulgo υμνεῖτε, PHM οἰχνεῖτε, D οἰχνεῖται. Hemann olim ἀιεῖται Σεμέλαν.

322쪽

DITHYRAMBI.

a ταὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ αοίδιμοι, Ἐλλάδος ἔρεισμα , κλειναὶ Ἀθῆναι, δαιμόνιον πτο

λίεθρον.

Fr. 54. Schol. Arist. Acharia. 673: παρὰ τὰ ἐκ των Πινδάρου Λιθυραμβων' Λἴ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι 'Aθῆναι. Suid. V. ἰοστέφανοι eadem omisso carin. titulo, et Zouar. 1114: 1 Πνδαρος, ἰοστέφανοι χθῆναι. Alietius Schol. Arist. Nub. 299: Πίνδαρος ' Λιπαραὶ καὶ αοίδιμοι. 'E1- λάδος - εισμα, κλειναὶ Ἀθῆναι, ua Bolchor, sed Diibner nescio qua auctoritate ω ταὶ λιπαρ. nillil inonens, nisi 'sθηναι in V et Ald. legi. Denique plane redintegrat Aristidis Schol. : Arristides enim I 319: ἀκούων

τὸ τῆς σοφίας πρυτανεῖον καὶ τὴν τῆς Ἐλλάδος εστίαν καὶ τὰ ἔρεισμα. ubi Schol. III 341: τὸ ἔρεισμα πολλοὶ μὲν καὶ ἄλλοι καὶ Πίνδαρος δέ φησιν' ἔρεισμ Αθήνας δαιμόνιον πτολίεθρον , D Aθηναίων ap. Proni- mel I 15 M 'Aθηνῶ ευδαιγ., b 'Aθάνας δαιμ. . es. Aeschin. Epist. IV 474Belch.r καὶ εἰ μηδενὰς ἐτι τῶν παρὰ Μαντία μνημονεύεις, εν γουν ταῖς 9κλησίαις Μελανώπου εκάστοτε α κούεις λέγονzος ' Aῖ τε λιπ. καὶ ἀοιδ. 'Eλλ. ἔρεισμ' Ἀθάναι. καὶ ὁτι Πινδάρου τοὐ Θηβαίου επος τοὐτό ἐστι λέγοντος, καὶ ἔτι ἐζημίωσαν αὐτὀν Θηβαῖοι τοὐτο ποιήσαντα το ἔπος, οί δὲ ημέτεροι πρόγονοι διπλῆν αυτψ τὴν ζημίαν απέδοσαν, μετὰ του καὶ εἰκόνι χαλκῆ τιμῆσαι. Inde Boeotch recepit αῖ τε, ni eo l. R ω τε itaque iam dudum correxi ω ταί, coli. Arist. Est l. ταὶ λιπαραὶ καὶ ἰοστέφανοι καὶ ἀριζήλωτοι χθῆναι, ubi Scliol. ἀπο Πινδάρου παρ- φδηται. firmatque Eustath. prooem. 28: ἐχθρὰ δέ φασι φρονούντων ἀλλήλοις Ἀθηναίων καὶ Θηβαίων, ἐπεὶ ἔγραψέ που ' Ω ταὶ λιπαραὶ καὶ μεγαλοπόλιες ηθῆναι conglutinavit eum initio Pnti. VII) κατὰ δέ τινας, ἐπεὶ ἔρεισμα 'Eλλάδος ἔφη τὰς Ἀθήνας, ἐζημίωσαν αυτόν οἱ Θηβαῖοι χιλίαις δραχμαῖς, δς ἐξέτισαν υπερ αὐτοs 'Aθηναῖοι ώς φιλαττικοῖ. Celebrem locum praeterea respieiuni Isoc. do antii l. 166: Πίνδαρον μὲν τον ποιητὴν οἱ πρὸ ημῶν γεγονότες υπερ ενὸς μόνον ρήματος, ὁτι τὴν πόλιν ἔρεισμα τῆς Ελλάδος ἀνόμασεν, ουτως ἐτίμησαν, ωστε καὶ πρόξενον ποιήσασθαι καὶ μυρίας αυτῶ δοῖναι δραχμάς. Plui. vit. Tlies. c. i, de glor. Atlie n. c. 7, Apoplitia. Lae. M v. c. 6, Lueian. I emostli. Eno. o. 10, Ρhilostr. Imag. II 12, Pausan. I 8, 4, Atlion. V 187 D, Iulian. or. I 8 C, Damascius ap. Suid. v. Σουπηριανός, Liban. T. II127 et rursus III 407 e l. Loiske, Seliol. IIesiod. Op. 412, Schol. Aristit . III 600, Crain. An. ox. IU 157, Arsen. 42l, Eust. Il. 281, 5, Schol. Pind. Pyth. II inser. Vii. Pind. eod. Urat. T. II s Od. Bocchii, Thomsis M. vit. Pind. ih. 4. Fuit auteni initium iliti lyrambi, et his ipsis vectis

summa lavit una vi letur compreliens a fuisse, si lii idem Libanius loco priore

dicu μισθὸς τοὐτό γε τῶν εἰς τὴν πόλιν ἐπαίνων βραχεων δή τινωνον των. Boockli autem coniecit plura ex hoc carmine petiisse Himeriumor. XVI 2 do Constantinopoli: Καί μοι δοκει s Boeckh δοκῶ) καὶ τῆς Πινδάρου λύρας λαβων μέλος ἐκεῖθεν εἰε αυτὴν α ναΤθ' εἶξασθαι, εἰ καὶ τῆς Ἐλλάδος μὲν εἰπεῖν ἔρεισμα μικρόν, υπερ εἰς τὰς Ἀθῆνας ησται Πινδάρω, πασης δε τῆς υφ' ηλιον ηδιστον αγαλμα. σε μὲν καὶ Ποσειδῶν ὁ βασιλεύς ὁ θαλάσσιος γλαυκοῖς περιβάλλει τοῖς κύμασιν οἱά τινα τύμ ην Ναυα, καὶ πανταχόθεν περιπτύσσει καὶ γέγηθε, σὲ δὲ Νηρηχων αλι- πορφυρων χοροὶ ἄκροις ἐπισκιρτῶντες τοῖς κύμασι κέκλω περὶ πῆσαν

χορεύουσι κτλ. Sed hoc satis incertum.

323쪽

Dθι παῖδες 'Αθαναίων εβάλοντο φαεννάν κρηπῖδ' ἐλευθερίας.

Κλυθ', ', λαλὰ Πολέμου θύγατερ,

ἐγχεων προοίμιον, α θυεται

ανδρες υτὰρ πόλιος) τον ἱρόθυτον θάνατον.

Fr. 65. Est liati l dubie ex eo lem dit rambo, ex quo D. 54, viti. Plui. de glor. Athon. e. 7: ἐν τούτοις Πίνδαρος ἔρεισμα τῆς Ἐλλάδος προσεῖπε τὰς Αθήνας, Ουχ οτι . . . αλλ οτι πρῶτον, ως Τησιν αυ- τός, επ' 'Αρτεμισίφ παῖδ ες Αθηναίων ἐβ. Fαεινὴν κρ. ελ. , επί τε Σαλαμῖνα καὶ Μυκάλη καὶ Πλαταιαῖς, ωσπερ α δαμάντι νθι στηρίξαντες την ἐλευθερίαν τῆς Ἐλλάδος παρέδοσαν τοῖς αλλοις ανθρωποις. ubi corte vertiti ωσπερ αδαμάντινοι IIartvng ωτ' ἀδαμαντίνοις αλοις στηρίξαντες) ex lioc ipso Pitulari carari ille petitii vi lentii r. Legit irruerum aD. bliit. vit. Tlioinis t. o. 8 : ο δὴ καὶ Πίνδαρος Ου κακῶς εοικε συνιδών επὶ τῆς ἐπ' Ηρτεμισίω μάχης εἰπεῖν' Οοι sic Stephanus, litriοτιὶ π. A. ἐ. φαεννὰν Ηο φανερὰν, ia φαενὰν) κ. ἐλ. et de Herod. malign. c. 34 ubi ite ni o τι D δα), et sine poeta n. de sera. niaminis vinit. c. si tibi om. Hospieit Aristi l. II 251:-φησι Πίνδαρος, κρηπῖδα τῆς ἐλευθερίως τοις Ἐλλησι βαλλόμενος Θεμιστοκλῆς , tibi seli. III 600 ἔρεισμα Ἐλλάδος coni palat. - V. 1. Ἀθαναίων Β Oeelch, V. 'Aθηναίων. V. 2. κρηπῖδ', iii proocdogi scripsi κρηπίδ'. 1 r. 56. Plut . do Glor. Atlion. c. 7 do i inperatoribus Atticis, Miltiadis

et Tlternis to eleti hiis: χρήιος ὁ κῶμος Ουτος, ἐκ γῆς ἄμα φάλαγξι καὶ στόλοις ἐκ θαλάσσης και μεμιγμένοις σκύλοις και τροπαίοις βεβριθώς Αλυ , Ἐνυώ AH. Bas. ἄννα ἐγώ, Ε ἀννα . . . γω, G ἀνάγω) Πολέμου ἐ. n. ἀ μ φύετε vel ἐν φυετε), α νδρε ς, τον ἱερόθυτον θάνατον, ὼς ὁ Θηβαῖος, Ἐπαρινώνδας εἶπεν, υπερ πατρίδος καὶ τάφων καὶ ῖερῶν ἐπιδιδόντες ἐαυτους τοῖς καλλίστοις καὶ λαμπροτάτοις ἀγῶσιν. Xylamior et IVntelibacti ώς ὁ Θηβαῖος Πίνδαρος conio erunt Hartiang ποιητὴς scripsit), ΙΙ alipt ὁ Θηβαῖος de toto vocabillo Ἐπαμινώνδας,

contra C. Fr. IIoriri ann vutu in verbo εἶπεν inesse putat, et ἔπεσεν Oniecit, at Epaminomiae memoria omnino aliena ab lioc loco, et Pindari haec esse etiam ali in to eo Iificiniitur, niaxime scitolio Aesch. Pers. V. 49 quod Naupi siti lit, tibi eum viilgo στευνται legitur, Scitoliasta ille στευται legit: κλῶθι αλλα πολέμου θύγατερ ἀιθοεται ἄνδρες ἐν διθυράμβω ' Oυτως στευται ενικόν ἀντὶ πληθυντικοῖ. nani Pili larici schematis exeinplii ni ex PiIulari id illibri ainbo asterri consentaneum est. V. 1.1'lui. de fraterno am. c. 11 sine poetivo noinitio nil ori, tibi recto κλῶθ'

324쪽

DITHYRAMBI.

Πρὶν μ ὲν εἱρπε σχοινοτένειά τ' αοιδὰ διθυράμβων καὶ τὸ σὰν κίβδαλον ανθρωποισιν ἀπὸ στομάτων. σοὶ μὲν κατάρχειν,

μῆτερ μεγάλα, πάρα ἐόμβοι κυμβάλων

ἐν δε κεχλάδειν κρόταλ', αἰθομένα δε δας υπο ξανθαῖσι

πευκαις. probalbiliter redintoportivit ex Hero nano π. σχημάτων 60, 13: Πινδαρικόν τα τοῖς πληθυντικοῖς ὀνόμασιν ενικὰ ρήματα ἔχοντα ἐπιφορὰν, οἷον ανδ ρες πολεως sic Λ, viilgo vπὲρ πόλεων) καὶ ἰαχεῖ βαρυφθεγκταν ἀγέλαι λεόντων. umlo υπὲρ πόλιος scripsi, Uaupt υπὲρ

πολιων. - ἱρόθυτον ΙIaupt, ἱερόθυτον Ι iut. Coteriam do versituri le- scriptione nant igi potest. gunt autem hi vi astis, ut vi detur, nil idem ear- in EII reseretidi, unde fr. 54 et D. 55 potita. Fr. 5TA et B ex lino eo tenuiue carmino petita esse docet Strabo

. . . πεύκαις. την κD νωνίαν τῶν περὶ τον Αιόνυσον ἀποδειχθέντων νο

μίμων παρὰ τοις Ελλησι καὶ τῶν παρὰ τοῖς Φρυξὶ περὶ την Μητέρα τῶν θεῶν σvνοικειῶν ἀλλήλοις. Fr. prius auctius affert Athen. XI 467 Η:καὶ Πίνδαρος δέ φησι ' Πρὶν μεν ἡρπε σχοινοτενείατα οἶδα καὶ τὰ σὰν κίβδηλον ἀπὸ στομάτων. addo X 455 C: Πίνδαρος δὲ πρὀς τὴν ἀσιγμο- ποιηθεῖσαν ωδὴν . . . ἐποίησε ' Πρὶν μὲν ε πε Ρ εἶρπε σχοινοτενία τὰ Οἰδα καὶ τὰ σάν τι ρόηλον ita AB, nisi quod B σῶν, I' σαντι βόηλον, VL τὀ σὰν κίβδηλον ανθρώποις V ἀνθρωποι, L nas. ανθρωποι . Respicimit Athon. X 438 I , Eust. Il. 1335, 5 2 et Pylonys. do com p. v G. c. I 4: εἰσὶ δε ο ὶ ἀσίγμους ἁδὰς ολας ἐποίουν, δηλοῖ δὲ τουτο Πίνδαρος ἐν οἱς φησι ' Πρὶν μὲν ἡριπε l ηρπε) σχοινοτενῆ φωνήεντα l σχοινοτε νεῖ ατα οἰδα liaud dubio ox Ath.) διθ. καὶ τὰ σὰν κοδαλον ἄνθρωποι MG ἀνθρώποις). Recto Boocks σχοινοτένειά τ' αοιδὰ correxit.

325쪽

αἰνέω μέν, Γηρυόνα, το δε μη Αιί φίλτερον σιγωμι πάμπαν ου γὰρ ἐοικός

ἁρπαζομενων των ἐόντων καθῆσθαι παρ' εστία,5 καὶ κακὸν εμμεναι.

Tὰν λιπαρὰν μεν Αἴγυπτον ἀγχίκρημνον.

Fr. 58. Aristi I. IΙ 70r Aoκεῖ δέ μοι καὶ Πίνδαρος, εῖ τι δει περὶ του ἄσματος εἰπεῖν, ουκ εἰσqγουμενος Ουδε συμβουλευων σπουδῆ ταυταλέγειν τοῖς ἀνθρωποις. ἀλλ' ἄσπερεὶ σχετλιάζων. τεκμαίρομαι ἔργοισιν Ηρακλέος αυτοῖς τούτοις, ὁτι καὶ ε τέρωθι μεμνημένος περὶ αυτῶν ἐν διθυράμβω τινί ' σε δ' παρ ἡμίν, Fqσίν, αἰ. μ. Γο- ρυόνη, το μῆ Uir φιλ. σιγῶμι πάμπαν Ov-εἰκος, φησίν, ἡρπαζομένων τῶν ἔντων καθῆσθαι παρ' εστία καὶ κακον εἶναι. - U. 1. παρά μιν Hermania, vulgo παρ ἀμίν, Ι,Ν παράμιν, et Scitol. III 409:σε δε , ω Γηρυόν ζ, επαινῶ παρ αυτόν του Ηρακλέα. ὁ μὲν γὰρ τὰ Ουκ οντα ἀφείλετο ἐν βιαία χειρί, συ δεῶς αδικούμενος μάχην πρὀς αυτὸν ηρας καὶ διὰ τουτο μῶλλον αποδεκτός. - V. 2. I hρυόνα lloc kli, Vulgo Γηρυὀνη, L γηρυονι, Ν γζρυόνι. - Αιί, v Ilgo Ait IIeran nran UL - V. A. σιrῶμι Ιloeckii, et Sic te inma seliol. , vulgo Gιvῶμι. N σιyῶ μὲ, Μ σιγῶμιμη. Fort. σίγαμι. - ἐοικὸς sieui lolii Io ἐόντων ot iuμεναι Boockli,

326쪽

παλιναίρετος . . . ἐπὶ δε τῶν καθαιρεθέν -

καὶ ανοικοδομηθέντων Πίνδαρος Λιθυράμβοις.

Εt. M. 27l, 50: Λιθύραμβος . . . Hisdαρος δε φησὶ λυθίραμβοπι καὶ γαρ Ζευς τικτομένου αυτοὐ επεβόα Αὐθι ἡάρμα, λυθιράμμα, ῖν' η λυθίραμμος, και διθυραμβος κατὰ τροπην και πλεονασμόν. φωδιανος δὲ φησι τα προστακτικα μη συντίθεσθαι. Si in ilia Coil. Sori . ap. ais , Et . Gilii. IIT , 47. Etyua. Angeli etiti. a Bitsclielio mitti iiii, ileni lite Cui illiis scoli. Vin loti. n. 3lsin: Ο Πίνδαρος λυθίραμμον φησι αυτό και γαρ Ο Ζευς τικτόμενος αυτοί εκραζε λὐθιλῶθι ράμμα. cf. etiani Procliis ap. Pliot. Bilbi. 230: ο δε Βιθύραμβος γράφεται μεν εἰς Λιόνυσον, προσαγορεύεται δε δέ αυτοί ητοι διὰ τοκατὰ την Λύσσαν ἐπ αντρω τραφῆναι τον Βιόνυσον η δια το λυθέντων των ραμμάτων τos Bιὸς εὐρεθηναι αυτόν, η διότι δὶς δοκεῖ γενέσθαι, ἄπαξ μεν εκ της Σεμέλης, δεύτερον δε ἐκ τοὐ μηροὐ ' ευρεθῆναι δε τον διθύραμβον Πίνδαρος ἐν Κορίνθω λέγει. minit pertinet ait Di. Xlli 18.

Clioerolio sciis I 279: εἶτα αἴτη η αιτιατικη φημὶ δε η ἴκτινον κατα μεταπλασμον γέγονεν ειτινα, ῶσπερ . . . διθύραμβον διθυραμβα παρα Πινδωρω.

20. Diuiliges by

327쪽

ΕΙΣ ΔΗΛΟΝ.

χαῖρ', ω θεοδμάτα, λιπαροπλοκάμου παίδεσσι Λατοὐς ἱμεροέστατον ερνος, πόντου θυγατερ, χθονος ευρείας ἀκωπον τέρας, αντε

ι βροτοί

Aἀλον κικλησκοισιν, μάκαρες δ' ἐν Ολυμπω τηλέφαντον κυανέας χθονὸς αστρον.

328쪽

qν γαρ τοπαροιθε φορητα κυμάτεσσιν παντοδαπῶν τ'ανέμων

τόκοις επέβα νιν, δq τοτε τέσσαρες ορθαί πρέμνων α πωρουσαν χθονίων,5 αν δ' ἐπικράνοις οδελον πετραν ἀδαμαντοπέδιλοι κίονες' ενθα τεκοῖσ' εὐδαίμον' ἐπόψατο γένναν. ΑΙΓΙΝΗΤΑΙΣ ΕΙΣ ΛΦΛΙΑΝ.

Tἱ κάλλιον ἀρχομένοισιν η καταπαυομένοισιν , η βα ζωνόν τε Λατω καὶ θολ ιππων ἐλάτειραν ἀεῖσαι;

Fr. 65. Strabo X 485: Μοθεύεται γὰρ ἐνταὐθα ἡ Λητα, τὰς ώδῖνας ἀποθέσθαι του τε Απόλλωνος καὶ τῆς 'Αρτέμιδος ' γὰρ

ναῆ lino. - σχέθον, σχεδOν Blc. - πέτραν, πέτρα Bklno. - V. G. τε - κομ', τέκοις Cl, τόκοις h, τέκεινno. - ἐπόψατο om. no. - ἀδαμαντοπέδιλοι respicit Plutareti. ilo sae. in orbo lunao e. 6: την δὲ νην κατὰ Πίνδαρον ἀδαμαντοπέδιλοι κίονες περιέχουσιν. Cf. praeterea Seneca Qu. Nat. VI 26: , , Uan I)olum) plillosophi quoque Credula natio dixeruntii On moveri auctore Pindaro. Fr. 66. Selaol. Aristopli. Eci I. 1263: τοὐτο αρχὴ προσοδίου Πινδαρον ἔχει Ουτω' Τί κάλλιον κτλ. Sui l. s. v. προσόδια υμνοι 'χρχὴ προσοδίου ' τί κάλλιον ἀρ. ῆ κ. η θοῶν ωπων ἐλατῆρας ἀείδειν,

lito 1 por errorem ducti m ex Aristoplianis versu, luem dixi. - V. 1. sortasso καταπαυομένοις prnestat, atque D et Iioc ot ἀρχομένοις οxliibet.ΙIarturiit cur divisim κατὰ παυομένοισι Scripserit, ignoro. - V. 2. Von. ἐλάτηραν. - Rocto autem Boockli liuo respexisse censuit Pausuiliana II

30, 3: Ἐν Αἰγίνη δε προς το ἔρος του Πανελληνίου Λιὸς αυσίν ἐστιν Ἀφαίας ίερόν, ες ἐν καὶ Πίνδαρος ασμα Αἰγινήταις ἐποίησεν. ριπαῖσιν Diuiliae I by Cooste

329쪽

PINDARI FRAGMENTA.ΕΙΣ ΔΕΛΦΟΥΣ.

. . . Προς υλυμπίου Λιός σε, χρυσέα κλυτόμαντι ΙΠυθοῖ, λίσσομαι πιρίτεσσί τε καὶ συν 'Aφροδίτα εν ζαθέω με δέξαι χορῶ5 αοίδιμον Πιερίδων προφάταν.

Porpiit r. ile filis t. Ill 25l: Πίνδαρος ὁ:ε εν προσωὁίοις προσο - δίοις) πάντας τους θεους ἐποίησεν, ὁπότε υπο Τυφῶνος ἐδιώκονro, ουκ ανθρώποις ὁμοιωθεντας, ἀλλα τοῖς αλλοις Vesseling et i iis ei

Fr. 67. Aristi l. II 510: ε Σέρωθι δε ετι λαμπρότερον Πίνδαρός Ψησθ' Προς υλ. κτλ. ὁρας, ώς ευχόμενος μεταξὐ οὐ κατεσχεν εαυTόν, αλλα κανταὐθα εσεμνολογήσατο. - V. 3. λίσσομαι Steplianus, V ασομαι,μ ασομαι. - ρίτεσσι Heri annia, viligo Xάριτες. - V. 4. χορῶ scripsi, - χρόνω , vulgo χώρω, Κ nysor et Solinoide vin coni. θρόνω coli. Pati-san. X 24, 4. - V. 5. Πιερίδων Canter, vulgo Πιερίων. Ad prosodium 1 elphiclini probabilitor rotulit Boockli, adversalite IIariungo, si ui hos rou sua ex l'neano aliquo petitos esse censet. Fr. 69. 70. Strabo XIII 626: Πίνδαρος δε συνοικειοῖ τοῖς ἐν τῆ Κιλικία τὰ ἐν Πιθηκουσσαις, απερ ἐστὶ προ τῆς Κυμαίας, καὶ τὰ ἐν Σικελία, καὶ γὰρ τῆ Alawx3 φησὶν υποκεῖσθαι τον Tυφῶνα, τόν ποτε Κιλίκιον κτλ. Paetii. I 163 ... καὶ παλιν ' κείνω κτλ. καὶ πάλιν ' α λλ' DIOς κτλ. ex eodem carmino utrumque D. petitum, nam sic demuin id

330쪽

Αείνρο μεν Αἴτνα δεσμος υπερφίαλος ἀμφίκειται.

395: Ααὶ μην καὶ Πίνδαρος ὁ μηβαῖος την ἀναίρεσιν του Tυφωέος ἐν

ἐπινικίοις κηφυττων καὶ του μεγίστου τουτου γίγαντος κράτος τῶ μεγίστη βασιλεῖ των θεῶν περιτι - , οὐχ ἐτέρωθεν αυτῶ τῆς ευφημίας κρατύνει την υπεοβολήν, Η οτι τον γίγαντα τονε κατοντακέφαλον

ενὶ βλήματι καθελεῖν ηρκεσεν. ώς ονδέ τινος ἄλλου εἰς Ιεῖρας τοὐAιὸςJλθεῖν ἀντιμόχου γίγανγος νομισθέντος, η ον αν η μqτηρ μονοντων ἄλλων εκατὸν κεφαλαῖς ωπλισεν, Ουδε ετέρου τινος θεων Η μόνουχιὰς ἀξιονικοτέρου προς ταυτην τοσουτου γίγαντος καθαίρεσιν οντος. Fr. 70. U. 1. αλλ' ο&ς, Diiαλλοιος. - V. 2. Stralbonis libri Tυφῶνα πεντηκον- τακεφαλον, hinc in proe cdosi πεντpeoντακέφ λλον scripi invid. Phol. 188, 11: κυνοκέφαλον' ἐν τοῖς δύο λλ λεγουσιν, Ουτως ' Ἀριστοφάνης Eqq. 41 7 cs. etiam II est Od. Tlhoog. 287 et ap. Strab. I G: 'Hμίκυνες καὶ Πυγμαῖοι καὶ Μακροκέφαλλοι. .Nun secutus stim Hermanuum, qui omen lavit Tυφῶν'εκατοντακάρανον, ῬIod eo minertilat Iuliani ille lociis et Pylli. 1 16, addo Selio I. Hos. Theor. 311: ὁ μὲν Πίνδαρος εκατοντακέφαλόν φησιν εἶναιτο ν Tvφωέα, ουτος δὲ πεντηκοντακέφαλον. - Ζευς, rue ZEs. - πατηρ, Φ,Wπάτερ, unda TEseliu he scripsu κεραῖζες . .. Zεὐ πατερ, quod sano convenientissimum est, si haec ex carinino in Iovis honorem petitas Int. - V. 3. rcsP. Sehol. Lycoplir. 825. - ἐν, Boockh εἰν. Idem retulit liaco ad scolium in Hieronem, o eo propter se. 68 liue revocari.

Fr. 71. Cram. An. Par. III 292, 26: Πίνδαρος δε δωρικώτερον διὰ τῆς αι διφθόγγου ἐν Προσωδίοις' μεμναίατ' ἀοιδῆς. Acr. ἀοιδῆς. Respicit El. M. 579, 3. Duiligo 1 Corale