장음표시 사용
311쪽
Lactant. ait Stat. Tlurb. II 8b: ., Ogygii Tliebant ab 0gyge rege alita inne. Ogygiis ait Tllela. I I73) avera rebus fata tulere viceni. Sic Pinilarus in Somniis seo l. Gud. Frising. Casset l. Somnis, Ilinc
'liger Tlieli. Parail. 263 praeterea Pronasiamran et Messapiorum nomina latere putat. Conieci:
At istiti. II 168: Ουκοὐν πρίν τινα τῶν αντιπάλων ελεῖν, ε να των φίλων θηρεύσας ἄγεις, και πεπονθας ταυτον τῶ Πινδάρου Πηλεῖ, ος τῆς τε θήρας διήμαρτε καὶ τον Κυρυτίωνα φίλτατον οντα λυτω προσδιέφθειρεν. ii ibi Seliol. IlI 463: ἐν Ἀμνοις μέμνται Πίνδαρος, οτι τον Eυρυτίωνα, τον του Ἱρου τοὐ υκτορος παῖδα, ενα ἔντα τῶν 'Αργοναυτῶν, συνθηρεύοντα ἄκων απέκτεινε φλευς.
Seliol. Pinit. Pylli. IV 388: Tαύτην δε Φρίξου μητρυιὰν) ὁ μὲν Πίνδαρος ἐν Ἀμνοις Λημοδίκην φησίν, μπίας δε Γοργῶπιν,
εόντι δ' ἐπαινήσαις. C τὐ παρεὰν δ' ἐπαινήσας. Disiligoo by Corale
312쪽
0uintil. VIlI 6, 7l: AExquisitani vero siguram littius rei stivperboles crescenti H ileprelienilis se apud principein Lyricorum Pindarii invideor in libro . que in inscripsit Vανους. Is nanique Hereiilis turpet in adversus Meropas, itui in insula C,o ilicii nilir liabitasse, non igni nec ventis nec viam, sed fulvinu ilicii sivissem fuisse, ut illa mitiora, hoc
27. Stratio VII. T. II p. 9I eil. Kranaer: Oυκ οκνουσι δέ τινες καὶ τομέχρι του Μυρτωου πελάγους απαν καλεῖν 'Eλλησποντον, εἴπερ, ως φησιν ἐν τοῖς Τμνοις Πίνδαρος, οἱ μεθ' Ηρακλέους ἐκ Τροίας πλέοντες διῶ παρθένιον Ἐλλας πορθμόν, ἐπει τῶ Μυρ- τωω συνῆψαν, εἰς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν Ζεφυρου αντι
πνευσαντος. Non licet ipsa Pindari verba restituere, cuin Strabo vel qui liaec in breviarium re legit, suae acconinio laverit orationi.
leinet e coni. : οἱ δε μεθ' Ηρακλέους ἐκ Τρωως πλευντες διὰ παρθένιον l Ελλας πορθμόν, ἐπει τάχα Μυρτώφ συνῆψαν, l ποντίαν ἐς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν l ἀντιπνεύσαντος Ζεφυρου. quae pleraque Bartung secutiis est. Schneide viii: OI δε μεθ' Ηρακλέος l ἐκ Πωως πλευντες διὰ παρθένιον l Ἐλλας πορον ἱρόν, ἐπεὶ τάχα νυρτωω συνῆψαν l αμ ρυταν ἐς Κῶν ἐπαλινδρόμησαν, l αντιπνευσαντος
28. Scliol. Aristopli. Plut. 9: Ιαὶ τὰ μὲν περὶ του Πυθίου τρίποδος διαφόρως ἱστορουμενα ἐν τοῖς του Πινδάρου υμνοις ευκαίρως ἡμῖν
διείληπται. Dubner omisit, et in notis criticis demum exilibet. Scholiasta recens admodum fortasse dixit commentarium a se ad Pythia carnaina scriptum. Videtur Tliomas Magister esse, illii liauit dubie etiam Pythia commentariis illustravit, quamquam possis etiam ad Eustat litiam reserre, qui non solum in Pindarit in , sed etiam in Aristophanem commentarium scripsisse videtur, vid. Prooena. 38. Disi tiroci by Corale
313쪽
υμφιπόλοισι μαρνάμενον μοιριῶν περὶ τιμῶν ἀπολωλεναι.
μυσεαι δ' ἐξυπερθ' αἰετουἄειων Κηληδόνες.
Fr. 29. Seliol. Pind. Nona. VII 94: Καθόλου γὰρ ἀπολογεῖσθαι βουλεται περὶ του Νεοπτολέαου θανάτου πρὰς τοὐς Αἰγινήτας. ἐκεινοι γὰρ ητιῶντο τον Πίνδαρον, οτι γραφων Βελφοῖς τον Παιῶνα ἔφη 'Aμφιπ. κτλ. Respicit illic Scliol. Nem. III 150. - μοιριῶν περὶ τιμῶν
ο αμβον, tibi ibo linei luviiii ποιήσασθαι, sed potitis θυσίαν legendum. Ceterum sortiisso lioe ip sit ni poeta in ex Omlio citria iiiis Prose8S IS erat, quom ad ino iii in eliana alii loci ox enmiti nil us inter apoplitti eginatR sunt relati.Fr. 30. PRiisara. X 5, 12: τὰ μέντοι ἄλλα με οὐκ ἔπειθεν ὁ η Ηφαίστου τον ναὰν τέχνην εIναι, η τῶ ἐς τας ωδοὐς τας χρυσῆς, ἄδηnίνδαρος ησεν ἐπ' ἐκείν' τψ ναψ' χρυσειαι X χρυσεια, Vl, χρυσιαι) δ' ἐξ υπερωου Pc υπαρίτου. Pit Ius,MP υπερέτου , Ag υπηρέτουὶ ἄειδον codd. plerique α vel ὼς ειδονὶ κηλήμονες. ουτος μὲν δ' ταντα ἐς μίμη - σιν, ἐμοὶ δοκεῖν, τῶν παρ' Ῥμῆρω Σειφήνων εποίησεν. κηλήμονες, quomodo corra Rendiana sit docet Atlion. HI 29U E: των παρὰ Πινδάρω ληδονων, αἰ κατὰ τὸν αυτὸν τρόπον ταῖς Σειρῆσι τοὐς ἀκροωμένους ἐποίουν ἐπιλανθανομένους τῶν τροφῶν διὰ τqν ηδονὴν ἀφαυαίνεσθαι. Addo Eust. O l. 1689, 30 et 1709. 56 et opus . p. 89 ecl. TR se l. Praeterea scripsi χρύσεαι δ' ἐξυπερθ' αἰετου, vi de quae scripsi in Mus.
314쪽
Plui. Consol. ad Apoll. c. 14: Καὶ περὶ Ἀγαμηδους δε καὶ 'o-φωνίου φησὶ Πίνδαρος, τον νεων τον ἐν Λελφοῖς οἰκοδομησαντας αἰτεῖν παρα του Ἀπόλλωνος μισθον, τον δ' αυτοῖς ἐπαγγείλασθαι εἰς εβδομην ημέραν αποδώσειν, ἐν τοσουτω ὁ ευωχεῖσθαι παρακελεύσασθαι, τους δε ποιήσαντας το προσταχθέν, τῆ ἔβδομη νυκτὶ κατακοιμηθέντας τελευτησαι ' λέγεται δε καὶ αὐτφ τ' Πινδάρω ἐπισκη- φαντι τοῖς παρα τῶν Βοιωτῶν πεμφθεῖσιν εἰς θεοὐ πυθέσθαι, τί . αριστόν ἐστιν ανθρώποις, αποκρίνασθαι την πρόμαντιν, οτι Ουδ' υτος αγνοεῖ, ει γε τα γραφέντα περὶ Τροφωνίου καὶ Ἀγα- μηδους ἐκείνου ἐστιν. εἰ δὲ καὶ πειραθηναι βουλεται, μετ' ου λυ ἔσεσθαι αυτρο πρόδηλοπι καὶ Ουτω πυθόμενον τον Πίνδαρον συλλογίζεσθαι τα προς τον θάνατον, διελθόντος δ' Ολίγου χρόνου τελευτησαι. Boechii huc retulit . fort. rectius Wyttenbach Threnis adscripsit.
Pausan. X 16, 2: τον δὲ υπὸ Λελφῶν καλουμενον ὀμφαλὸν λίθου πεποιημένον λευκου, τουτο εIναι το ἐν μέσω τῆς πάσης αυτοὶ λέγουσιν οἱ Λελφοί, και ἐν ωδῆ τινι Πίνδαρος ομολογοίντά σφισιν ἐποίησεν. Cf. Strabo IX 419: καὶ ἐκάλεσαν τῆς γης ομφαλόν, προσπλάσαντες και μυθον, ον φησι Πίνδαρος, ἔτι συμπέσοιεν ἐνταυθα
οἱ αἰετοι οἱ ἀφεθέντες υπο του Βιός, ὁ μεν απο τῆς δύσεως, ὁ δ' απὸ τῆς ανατολῆς.
Scliol. Aesctiyl. Luna. 3: Πίνδαρός φησι προς βίαν κρατῆσαι Πυθους το νυπόλλωνα, διὰ και ταρταρῶσαι ἐζήτει αὐτὸν ἡ Γῆ. 34. II inter. Ill 1: Xαῖρε φίλον φάος χαρίεντι μειδιόον προσώπφ μέλος γάρ τι λαβων ἐκ τῆς λυρας εἰς την σὴν ἐπιδημίαν προσάσομαι, ηδέως μὲν αν πείσας και αυτους τους λόγους λυραν μοι γενέσθαι καὶ ποίησιν, ἴνα τι κατα σου νεανιευσωμαι, ὁποῖος Σιμωνίδης ἡ Πίνδαρος κατα Λιονύσου και Απόλλωνος. Conticias Simonidis carinen in Bacelium, Pindam in Apollinem respici, cf. ib. XIII T: τα δε σα νυνδέον καὶ αυτω τω Μουσηγέτν εἰκάζεσθαι, οἷον αυτὸν καὶ Σαπφωκαι Πίνδαρος ἐν ωδῆ κόμν τε χρυσῆ καὶ λυραις κοσμήοαντες, κυκνοις ἔποχον εἰς Ελικῶνα πέμπουσι, Μουσαις αρισί τε Ομου συγ-Rlie n. VIII 154 Col, et v πὲρ αἰετοῖ, 'clinei te vin-ὐπὲρ αἰετουὶ nam αἰετοs Iegerulum osso locet i; alen. T. XVIII A p. 519: ουτω-ἐοικα - σιν εἰκαζοντες Οἴ παλαιοὶ καλέσαι τουτο τῆς οἰκίας τὸ μέρος. αετὸν δεκαὶ Οχε, καθάπερ καὶ ὁ Πίνδαρός φησιν ἐν ταῖς Πλειάσι τοῖς Παιῶσιὶ ' χρυσεα δ' ὀξύπτερα αἰετοὐ οἴειδον κληδόνες. ita e 1. Κsiliniana. Non debebat Starch in Plii lol. XIV 698. 699 salsa, tiliae est apud Pau
315쪽
χορευσοντα. duae ileinceps de Bacclio sequuntur, talia ad illii l Simo-itidis carmen reseremia suerint, cilianiquam idem XVI T etiam Simonidis carmen in Apolline in coinimentorat, ut fortasse aliquis coniiciat pariter etiani de Pindarico earini ne in Baeclium esse cogitandum: sed onanino inepto liuic rite tori noli naultu in tribuetulum. - ΙIuc soriasse etiarn reseremium, quod vicit Menari ter illieit. Gr. IX 320: Moo βε δε καὶ
Πίνδαρος υμνους γραφων εἰς τον θεον Ἀπόλλωνα) ἀξίους τῆς ἐκεί-
Aωδωναῖε μεγάσθενες, ἀριστότεχνα πάτερ,
Seliol. Sopli. Tracti. 17b: Eυριπίδης δὲ τρεῖς γεγονέναι φησὶναυτας sacerdotes Dolionaeas)' οἱ δὲ δυο, καὶ την μεν εἰς Αιβυηναφικέσθαι Θγiβηθεν εἰς το τοὐ 'Ἀμμωνος χρηστήριον, την δε εἰς τὰ περὶ τὴν Λωδώνην, ως καὶ Πίνδαρος Παιῶσιν.
Strabo VlI 328 Πότερον χρὴ λέγειν Ελλούς. ως Πίνδαρος, ἡ Σελλους, ως υπονοοῶσιν παρ' υμ ρω κεῖσθαι, ἡ γραφὴ αμφίβολος Ουσα ουκ ἐα διῖσχυρίζεσθαι. Ct El. M. 709. 38. Seliol. Il. n. 2.34:Πίνδαρος Ἐλλοὶ χωρὶς του σ απὸ Ἐλλοὐ του ὁρ πόμου, ω φασι την περιστερὰν πρώτην καταδεῖξαι το μαντεῖον. Eust. Il. 1057, 57. Strabo VII 328: Και οἱ τραγικοί τε καὶ Πίνδαρος Θεσπρωτίδα εἰρήκασι την Λωδώνην.
Fr. 35. Dio Chrys. Or. XII T. I 251 Enaper. ον πανυ καλῶς ποιητὴς προσεῖπεν ετερος ' Λωδ. μ. ἀρ. π. ουτος γὰρ δὴ πρῶτος καὶ τελειότατος δημιουργὸς χορηγὸν λαβὼν τῆς αυτοὐ τέφνης κτλ. Pindari esso docet Pliit. prae . rei p. ger. e. 13: ὁ δὲ πολιτικος ἀριστοτέχνας τις Αν κατὰ Πίνδαρον καὶ δημιουογὸς ευνομωρ καὶ δίκος. et de sera Num: vinci. . 4: καὶ Πίνδαρος εμαρτύρησεν αριστοτέχναν ανακαλούμενος τόν ἄρχοντα καὶ κυριον απάντων θεόν, ὼς δὴ δίκης ἄντα δημιουργόν. et do e. in orbe lun. e. 13: η τίνος γέγονε ποιητὴς καὶ πατὴρ δημιουργὸς ὁ Ζευς ὁ ἀριστοτέχνας. Respicit praeterea adv. Stolo. c. 14. Symp. Quaest. I 2. 5 et Clem. Alex. Str. V 710, Euseb. prae p. Εv. XIII 675 B. Ex liis locis coniicias versum hune addenduin esse: Aαμιοεργε δίκας τε καὶ ε υνομίας.
316쪽
Π δ' ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεναι, α τ' ο λίγον τοι
ἀνηρ υπερ ἀνδρος ἰσχυει; ου γὰρ ἔσθ' οπως τὰ θεῶν βουλευματ' ἐρευνῆσαι βροτέα φρενί θνατῶς δ' ἀποματρος ἔφυ.
Scliol. Apoll. Rliud. I 1086: Εἴληφε δε τὰ περὶ των ἀλκυόνων παρα Πινδαρου ἐκ Παιάνων. et ideinde ευλόγως οσσαν εἶπε τηναλκυόνος φωνημ' υπο γαρ φας νὶμ απεσταλμένη, - φησι Πίνδαρος.
TZetZ. ad. Lycoplir. 440: οἱ μάντεις οἱ γνησιοι οἱ ἐθάδες τοὐεν Ληραίοις τοπω Aβδήρων νμωμένου Ἀπολλωνος, ου μνημονεύει και Πίνδαρος ἐν Παιῶσιν.
Plut . de iiiii sica c. 15: μυδαρος δ' ἐν Παιῶσιν ἐπὶ τοῖς Μόβης γάμοις φησὶ Αυδιον αρμονίαν πρῶτον διδαχθῆναι υπὸ Ἀνθίππου).- Ex eodein paeane fiat ut diuitio est, qliud dicit Aelian. Var. His t. XII 36: Aλκμαν δέκα Nioliae lilieros), Μίμνερμος εἴκοσι, καὶ Πίνδαρος
τοσουτους. Gellii is Koct. Att. XX T: . . Nam IIunieriis pii eros puellas pie eius Nioliae) liis setius ilicit sitisse. Eii ripides i,is septenos, Sapphol,ls novellos. Baccliylides et Pilidam is i, is delios.
Uuae ex I id vitai cuillitiei itariis in Paeanas proseruntur, ea ad res a poeta in liis i 'arn illidi iis li actatas spectare conserit a neu in est, ita ille litic pertiri et t. Alii in oti. 70: Θqβαῖοι καὶ Θqβαγενεῖς διαφέρουσιν, I r. 39. Stola. Ecl. Pli1 A. II 1, 8: Πινδαρου Παιάνων Τί V δει
317쪽
καθὼς Βίλμος ἐν υπομνήματι τῶ στρωτω τῶν Παιάνων Πινδάρου φησίν, και τον τρίποδα απο τουτου Θηβαγενεῖς πέμπουσι τον χρυσεον εἰς 'Iσμηνιον ἱερόν sita em. Koenius, v. Ἱσμηνον πρῶτον) κτλ.- II. SchoL Pind. 0l. I 26: Περὶ δε τῆς Αωριστι αρμονίας ε0 αι ἐν Παιῶσιν, οτι χώριον μέλος σεμνότατόν εστιν. - III. idem ad 0I. II 70: ἐν δε τοῖς Παιῶσιν εἴρηται περὶ του χρησμου τοὐἐκπε σοντος Ααω. καθα και Μνασέας ἐν τω περι χρησμῶν γράφει - Aαβδακίδη, δνδρῶν περιώνυμε πάντων. - IV. Idem ait
Puth. Vt 4: ἐν τῆ πολυχρύσω Απολλωνία νάπη, περὶ ης ἐν Παιῶσιν ε0 αι et infra: ἐκεῖ γαρ ἡ Ἀπολλωνία νάπη, περὶ ῆς ἐν
Scliol. Pind. 0l. Xlli 2b: D Πίνδαρος δὲ ἐν μεν τοῖς Υπορχή - μασιν ἐν Νάξω φησὶν ευρεθῆναι πρῶτον δι ραμβον, ἐν δε τῶπρώτω τῶν Λιθυραμβων ἐν Θήβαις, ἐνταὐθα δε ἐν Κορίνθω.
cs etiam Procl. ap. Pliot. Bibl. 239.
Stratio IX 404: Και ἡ Τρία δε τῆς Ἀναγραίας νυν ἐστι, πρότερον δὲ τῆς Θηβαῖδος ὁπου ὁ Τριευς μεμυθευται καὶ ἡ τοὐόδρίωνος γένεσις. ῆν φησι Πίνδαρος ἐν τοῖς Βιθυράμβοις cs Eust. 264. 44 .Hygin. Poet. Astron. Il 3l: , , Aristomaclitiz I alitem ille it quentia in IIyriea Fr. 50.. El. M. 460, 35: Θωραξ . . . ἀφ' ου καὶ το ἐμπίμπλασθαι οἴνου θωράσασθαι λέγεται . . . καὶ Πίνδαρος Λι ράμ βων πρώτφ' Ἀλόrφ ποτὲ θωρηχθεὶς ἐπ' ἀλλοτρία Sorb. ἀλόγω ποτε θεωραχθεὶς κτλ. . Auctius erat 1. An. Par. IU 194, 7: Ωρίων, ἐπεὶ καὶ Ῥαρίων ἐν συστολῆ και Πίνδαρος . . . Ἀλλ' ο υχ ὐποτε θωραχθεὶς ἔπεχ' ἀλλότριαῖωαρίων. Ad te Moleti uni up. Crani. An . Ux. III 89, 29: Πίνδαοος διθυράμβω αλ ora ω ποτὲ δοριχθεὶς ἐπεῖχεν ἀλλότρια God. Mon. επεIε, Iatina versio ciuχω ποτε θωραχθεὶς επέχεε ἀλλότρια . - V. 2 'Ωαρίων tribus syllabis proferen luin, nisi 'Οαρίων Praestat.
318쪽
suisse Tlielbis, Pindarus auteni in insula Chio. Hunc auteni cuna Ioveanet Mercii ritini liospitio recepissot, petisse ab ut silii aliquid liberoruni nasceretur: itaqile, qtio facilius petitum impetraret, bovem intino-lasse et his pro epillis apposuisse: quod cuni fecisset. poposcisse Iovem et Mercuriuin cliiod cori uim ite liove fuisset detractu in . et quod feceranti irinae in coriun insu lisse. et iii si ila terra poni iussisse: ex Pio postea natum pueruin, MIena Hyrieus e siclo IImona notati ne appellaret: seti Vetustate et consti et tuli ne laetiun est. iit orion vocaretur. Ilic dicitii rTlieliis Lliiviri venisse. et Oenopionis filiai Meropen per viniim cupi- litate incensi is ei inprossisse Ple.
Tρεχέτω μετά Πληῖόναν, αμα δ' αυτῶ κύων λεοντοδάμας.
Fr. 52. Sehol. Pind. Nom. II 16 ox Aristarcho: ἐν τουτοις μεν ταῖς Πλειάσι ερησὶ τὀνDρίωνα ἐπέχειν, ἐν ἄλλοις δὲ τὴν Πλειάδα φησὶν αυτὰν διώκειν, υποτιθέμενος το συστημα τῶν Πλειάδων Τν ζώδιον. et: καὶ Οτὲ μὲν Πλειάδας καλεῖ πληθυντικῶς, ὁτὲ δὲ Πληῖόνην-μίαν τρεφέτω δὲ μ ε τὰ Πληῖόναν, αμα δ αυτ φ κυων. δοκεῖ γαρ καταυτον τον Πίνδαρον ἐρασθῆναι αυτῆς ὁ τὸ ρίων, καὶ διιόκειν αὐτηω ἐπὶ πολλοῖς χρόνοις. υπομνήματα δὲ τούτων Ζευς κατηστέρισε, παρο δή φησιν ότδρ ίων ἐπιὼν ταῖς Πλειάσι. His utilinis explicationem illius
versus continem anima ivertit B Oechia, itaque τρέχων oniecit, sed
potius lite ἐπίτω legendum: Iovis enim sunt verba. Λεοντοδάμας Boeckii probabilitor a liecit ox Luciano pro imag. c. 18: ὁ τον Πρίωνος κύνα ἐπαινῶν ἔφη ποιητὴς λεοντοδάμαν αυτον. Hiie portinet Et M. 675, 36: λέγει δὲ Πίνδαρος περὶ τοὐ καταστερισμοῖ αυτῶν, οτι τῆς Πληώνης πορευομένης μετὰ των θυγατρῶν κατὰ την Βοιωτίαν σvναντῆσαι αυτὴ δὲ ρίωνα εIτα ἐρασθεὶς ωρμησε προς τι αρπάσαι, την δὲ φεύγουσαν μετὰ τῶν θυγατρῶν τὸ ρίων ἐδίωκε, χενίσθαι δὲ αὐτῶν. τόν δρόμον πέντε ἔτη ἀδιάλειπτον τον-Uία διὰ την κακοπαθειαν αυτῶν οἱονεὶ μνήματα καταστερίσαι τὰς Πλειάδας φευγουσας τον 'aρίωνα, ἔς ἐστιν ἐνιαυτός. cf. Eust. Od. 17 12, 49. Eudoe. 339.
319쪽
Fr.53. Dionys. Hal. de com p. verb. e. 22: ποιητῶν μὲν ουν Πίνδαρος αρκέσει παρακληθείς, συγγραφεων δὲ Θουκυδίδης ' κρατιστοι γὰρ Ουτοι ποιητῶν τῆς αυστηρὰ αρρονία ς' ἀρνέτω δὲ Πίνδαρος καὶ τούτου διθύραμβός τις, ου ἐστιν αρχη' Ἱδετ' εν χορὰν κτλ. et deinde, postquam totum locum adscripsit, v. 1-8. singillati in examinans repetit. Hodicos collati sunt Parisinus n. 1741 ap. Selinoi de vinum P), IJarna stadiensis a XVersero in Actis Molino. I , Guel plieri,nanus a Solinoidoro Gu), Monaceia sis a Goellexo M , dein to tros libri, duo Regii, tertius Coibertinus nb IIiulsono, iiii q iidem lito vi lotiir tanturia Parisino illo lubron. 1741 usus osso signavi littera H), porro alius codex collatus a Ger-liamlo signavi G, fort. Vratistavi ensis , deniquo libri Victoriarii tres ut Goellero videtur R v I , sed tin prirnis littera. l potius imilcari plerum- quo vi detur, quomodo Vietoniis corrigemlum coiisuerit, ita ut liis lectionibus Victorianis non inulturn sit tribuendum. - V. 1. ἴδετ' codd. , ut Videtur, Omnes, praeter vi, qui ut vulgo δεῖτ', Μετε verum esse ostendit ipse Dionysius, cum dicit: τὸ πρῶτον αυτῶ κῶλον ἐκ τεσσάρων σύγκειται λεξεως μορίων, ἔἡματος, και συνδέσμου καὶ δυοῖν προσηγορικοῖν.
320쪽
ἔπι τε κλυτὰν πεμπετε χάριν, θεοί, πολυβατον οῖτ' αστεος ὀμφαλὸν θυόεντα
ἐν ταῖς ἱεραῖς 'Aθάναις 5 οἰχνεῖτε πανδαίδαλόν τ' ευκλε' αγοράν ωδετῶν λάβετε στεφάνων τῶν ἐαριδρέπτων λοιβάν, Αιόθεν τε με συν 'Aγλαῖα ἴδετε πορευθέντ' ἐς ἀοιδὰν δευτερον ἐπὶ κισσοδέταν θεόν,10 τον Βρόμιον Ἐριβόαν τε βροτοὶ καλέομεν. γόνον ὐπάτων μεν πατερων μελπεμεν
πεποίηκε τὴν ἀομονίαν. Cf. Crani. An . Ox. I 169, 19: η ἐν. . . κατὰ δε Βοιωτους καὶ αιτιατικὴ συντάσσεται γ' ουτως γὰρ ζήει καὶ τὁ παρὰ Πινδάρω Ἱδετε δ' ἐν r. Ο1. et 176, 5: Βοιωτοὶ γὰρ την ἐν πρόθεσιν συντάσσουσιν αἰτιατικη, Iδετ' ἐν Τ. Dλ. Πίνδαρος, et Grain m. in Miis.
πιοι ἀντὶ του καλεῖσθε. cf. Boisson. An. III 239 ubi 'Ολύμπια). ἐν χορὰν affert Gregor. Cor. 355. Ceterunt 1' ἐν σχορόν. - V. 2. πέμπετε, Ρ πέμπεται. - V. 4. 'Aθάναις Boeckli, vulgo 'Aθήναις. V. 5. . αγοράW ἰοδετῆν, Hermann vid. Selinetae M in I raef. Pindari ecl.
στεφάνων τὰν ἐαρίδρεπτον λοιβά m. sed haec VerboruIii conforrnationperte Dionysii auctoritati adversaliur: verba πανδαίδαλόν τ' ευκοῦ ἀγ. explicandi gratia prioribus addita sunt, in te a v. si poeta deos denuo invocat. - V. 6. ἰουτῶν BOeckli. viil εο ἰοδε τῶν et sic PR, ἰοδέτην AH. GuH, ωδέτων GIJ, ο δ' ἐγων l. - λαβετε vulgo et sic Gu prin uni, sed deinde λάχεται, Ρ Η)DM Ald. λάχετε, l λάχει. Neutia scriptura Probabilis, conieci λάετε, os. Hesycli .: λύετε, σκοπεῖτε, βλέπετε. - στεφάνων, G στεφανον. - V. 7. τῶν ἐαριδρέπτων , P II Gu τ' αντ' ἐαριδώ- πων. Ald. τάν τ' ἔαρι δρέπων, D τάν τ' ἐαριδρέπτων, Μ τάν τε ἀρι- δρέπτων , R τάν τε ἐριδρέπτων, ὴ τάν τε αγρι δρέπeων. Infra Ald. τ'αυτ' ἔαρι δρέπων, l τ' ἀντ' μοι δρόπων, et u ταν. - λοιβάν, ἀοιδῶν LuiM et Gu a uero loco, Ηοeckli scripsit loδετῶν λάχετε στεφάνων τῶν τ' ἐαριδρέπτων λοιβὰν, Hormann olim ἰοδέτων λάβετε στεφάνων τὰν ἐαρόδρεπτον λοιβάν vel ἰοδέταν λάβετε στέφανον τῶν γ' ἐαριδρέπτων
eiecto βροτοὶ quod onities libri titeri videntur. - V. 11. assert Scholiast.
Isthm. VII 76: πληθυντικῶς δὲ εἶπεν ἀντὶ του ἀδελφῶ τῶ Ποσειδῶνι
συνηθες δε τὸ σήῆμα Πινδάρω ' υπάτων μέν τε πατερων γυναικῶν τε Λαδρειαν ἀντὶ του Λιος καὶ Σεμέλης. - υπάτων μὲν DII, υπάτωμεν P, μεν υπάτων Ald., υπάτων γόνον μεν Gu, ὐπατων τε Vulgo, antiquii Varietuου μὲν y τε fuisso videtur. - μελπέμεν ΗOeckli, μέλπομεν vulgo, μέλπε ΡΗGu Ald., μέν τε 1 idoni etiam μέλπομεν). Hermann seripsit