Poetae lyrici Graeci 1 Pindari carmina continens

291쪽

ΡlM ARI CARMINA. ντ. β . φλέγεται δὲ ἰοπλόκοισι Μοίσαις, ματρωῖ θ' ὁμωνυμ ω δέδωκε κοινῖν θάλος,25 χάλκασπις ω πότμον μὲν Αρης ἔμιξεν, 3brιμὰ δ' ἀγαθοῖσιν ἀντίκειται. ἴστω γαρ σαφές, ὁστις εν ταυτα νεφέλα χαλαζαν αῖματος προ φίλας πάτρας αμύνεται, luri. β . λοιγον αμυνων ἐναντο στρατω, αστῶν γενεὰ μέγιστον κλέος αυξων au ζωων τ' απὰ καὶ θανων. τυ δέ, Λιοδότοιο παῖ, μαχατάναἰνέων Μελέαγρον, αἰνέων δε και Ἐκτορα 45

Mμφιάρηόν τε, εὐανθέ' ἀπέπνευσας άλικίαν

35 προμάχων ἀν' ὁμιλον, ἔνθ' ἄριστοι

ἔσχον πολέμοιο νεῖκος ἐσχάταις ἐλπίσιν. . ετλαν δε πένθος ου φατόν αλλα νυν μοι Γαιαοχος ευδίαν ἔπασσεν

ἐκ χειμῶνος. ἀείσομαι χαίταν στεφάνοισιν αρμόζων. ὁ δ' ἀθανάτων μη θρασσετω φθό

40 o τι τερπνὸν ἐφάμερον διώκων ἔκαλος επειμι γῆρας ἔς τε τον μόρσιμον

292쪽

αἰῶνα. θνάσκομεν γὰρ ὁμως απαντες δαίμων δ' αῖσος' τα μακρὰ δ' εἴ τις 60 παπταίνει, βραχὐς ἐξικεσθαι χαλκόπεδον θεῶν εδραν oτοι πτερόεις ἔρριψε Πάγασος

45 δεσπόταν ἐθέλοντ' ἐς Ουρανοὐ σταθμους χἐλθεῖν μεθ' ο γυριν Βελλεροφόνταν Ζηνός. το δὲ παρ δίκαν

γλυκυ πικροτάτα μένει τελευτά. ἄμμι δ', ω πυσέα κόμα θάλλων, πόρε, Λοξία, 7050 τεαῖσιν άμίλλαισιν ευανθέα καὶ Πυθοῖ στέφανον.

293쪽

Inscriptioni Heyne a diecit παγκρατίω. Redii Boeckhianam huius carminis doscriptionem. In prima editione strophae V. 1 et 2 in unum coniunxeram; item loco periodi v. 5, quani Boechii in hoc carmine segregandam censuit, tres versus Singulares descripseram. In epeodosi significavi, fortasso veteres gyammaticos existimasse ex inaequalibus strophis hoc carmen compositium esse: cuius opinionis vestigium depreliendisse milii vi lobar in scholio, quod T. Momnison edidit Zeitsolir. s. Alterili. 1848 n. 173, ubi haec quamvis alieno loco leguntur: ταυτα δε ἐπὶ την ἔξῆς νενικηκυῖαν ἀναπεμπει. corr. ἐπὶ την ἔξω νενευκυῖα ide cuius usu in Lyricomini libris liaeo listbet Hephaest. p. 131: καὶ ημὲν διπλῆ η ἔξω βλεπουσα παρὰ μὲν τοῖς κωμικοῖς καὶ τοῖς Ι ραγικοῖς ἔστι πολλή ' παρα δὲ τοῖς Λυρικοῖς σπανία ' παρὰ Ἀλκμανι γουν εὐοίσγεται ' θρα τε γὰρ ἐκεῖνος δεκατεσσάρων στροφῶν ἄναξα, ων το μtνῆμισυ του αυτου μέτρου εποίησεν ἱπτάστοοφον, τό Οὲ ῆμισυ ἐτέρου. Καὶ διὰ τουτο ἐπὶ ταῖς επτὰ στροφαῖς ταῖς ετεραις τίθεται. N δὲ διπλῆ Diuili od by Cooste

294쪽

Κλεάνδρω τις αλικία τε λυτρονευδοξον, ω νέοι, καμάτων

πατρος αγλαὸν Tελεσάρχου παρὰ πρόθυρον ἰὼν ἀνεγειρέτω κῶμον, 'Iσθμιάδος τε νίκας ἄποινα, και Νεμέα 55 ἀέθλων ὁτι κράτος ἐξευρε, τῶ καὶ ἐγώ, καίπερ ἀχνυμενος

θυμόν, αἰτέομαι χρυσήαν καλέσαι 10 Μοῖσαν. ἐκ μεγάλων δὲ πενθέων λυθέντες μητ' ἐν ὀρφανία πέσωμεν στεφάνων, Ibμητε κα δεα θεράπευε παυσάμενοι δ' ἀπρήκτων κακῶν γλυκυ τι δαμωσόμεθα καὶ μετὰ πόνον ἐπειδη τον υπερ κεφαλῆς 20 10 ἄτε Ιἰαντάλου λίθον παρά τις ἔτρεφεν ἄμμι θεός,

ατόλματον Ελλάδι μόχθον. αλλ ἔμ

σημαίνει τὸ μεταβολικῶς το ῖσμα γεγράφθαι. Verum notarum iistis admoduim Varius: nescimus, quo paeto grium mali tan Pindaro liis iisi sint; numeri autem huius carminis quamvis liabeant poeuliaria quaedam, non tamen tam incerti, ut potuerint veteres criti ei strophamam aequalitate ni praeterVidere. V. 1. αλικία τε otia in Soliol. testatur, PR 'apli r. fort. tantum άλικια legit. Hariungάλικια τι coii iecit, ego suspicor lege u luna άλικιῶτα. ut poeta Aeolensii tui more breviore hac forma prO άλκιωτας sit usus: ceterum es. V. 66. - V. 3. ἀνεγειρέτω II eranRnn, firmanto paraphraste, qui ἐγειρέτω dicit salter soliol. καταγετω interpretatur , viilgO αὶειρέτω. V. 4 Se I. Ita eo sic Puto refingenda esse 'Iσθμιάδος τε νικας α ποινα καὶ Νεμέα, α ἐθλων οθι κράτος ἐξεῖρε, ut ii Oc enuntiatuni ἀεθ. οθι κτλ.R Itram ille vietoriam referatiir. - V. 7. ἀπρήκτων , Schneide vinἀπρακτων. - V. 10. ἀτε ηcripsi, τε AP3 112, γε vulgo et solio l. ad V. 12.1n proe edo si conieci λίθον γε Ι'αντάλου. In coteris stropitis longa utitur syllaba Pindarus, lito Pyrriti clitum si ibstituit, clitem admodum Str. VerS I secun to v. 52. - V. 11. ἀλλ' ἔμ' Ου ... καρτερῶν ἔπαυσε μεριμνῶν scripsi, legebatur ἀλλ' ἐμοὶ . . . καρτερὰν ἔπαυσε μέριμναν. Boeolchi ἀλλα μοι scripsit ne voca initiini dirimeretur: libri nil ait videntur variare, nisi quod soliol. παροιχομένων exhibente pote Iivi recte dici μέριμνα παροιχομένων, sed miOniam terror, non Chim instat, sed cum praeteriit, nos Euris liberare solet, nimis contortiini foret ilicendi genus αλλ' ἐμοὶ δεῖμα μεν παροιχομένων κ. ἔπαυσε μέριμναν, cum plana SiIit oninia, si δεῖμα παροιχόμενον dicatur. L,onge aliter schol. liaec interpretatur ἐμοὶ δε τῶν

φθασάντων κακῶν τόν τε φόβον καὶ τ)ὴν μέριμναν αἱ νῶν τῆς νίκης ευφροσύναι ἔλυσαν. Is igittar liuitii dubie loιru αλλ ἐμοὶ δεiμα κ α ὶ παροιχομένων καρτερὰν λ. μέριμναν τόδε ' προ ποδὰς κτλ. Sed

ista sententia prorsus albhorret a Pindaro, Plena non decebat dicere, gymnicae victoriae alienae nilntio aniΠutim suum a gravisSimis curis liberatum esse. Sed ne ea Mii dein Sententia, Piarii nostra interpretes Sequuntur, convenit; nain Omnia satis ostendunt Poetae animum iu gravissimo moerore esse: itauiae ad thuno mo luna locum restitui, nisi forte praeterea δεῖμα καίπερ οιχόμενον scribenditur.

295쪽

PINDARI CARMINA.ου δεῖμα μὲν παροιχόμενον καρτερῶν ἔπαυσε μεριμνῶν το δὲ προ ποδος ἄρειον

χρῆμα ' πανδόλιος γὰρ αἰων ἐπ' ανδράσι κρέμαται,15 ελίσσων βίου πόρον ' ἰατὰ δ' ἔστι βροτοῖς σύν γ' ἐλευ

θερία κ

και τά. δ' ἀγαθὰν ἐλπίδ' ανδρὶ μελειν χρὴ δ' ἐν επταπυλοισι Θήβαις τραφέντα 35

Αἰγίνα χαρίτων ἄωτον προνέμειν, πατρὸς Ουνεκα δίδυμαι γενοντο θυγατρες Ἀσωπίδων ὁπλόταται, Ζηνί τε ἄδον βασιλέr. 40

ο τὰν μὲν παρὰ καλλιρόφ20 Aίρκα φιλαρμάτου πόλιος ὐκισσεν ἀγεμόνα

δ' ἐς νῆσον Οἰνοπίαν ἐνεγκὼν κοιμῆτο, δῖον ἔνθα τέκες 45 Αἰακον βαρυσφαράγs πατρὶ κεδνότατον ἐπιχθονίων ' ο καί δαιμόνεσσι δίκας ἐπείραινε τοὐ μὲν αντίθεοι μ25 αρίστευον υἱέες υἱέων τ' ἀρηῖφιλοι παῖδες ἀνορέα χάλκεον στονόεντ' ἀμφέπειν ομαδον 55 σώφρονές τ' ἐγένοντο πινυτοί τε θυμόν. ταυτα και μακάρων ἐμέμναντ' ἀγοραί,

Ζευς ὁτ' ἀμφὶ Θετιος αγλαός τ' ἔρισαν Ποσειδῶν γάμω,60 ἄλοχον ευειδέα θέλων εκάτερος

V. 13. τὸ δε προ ποδὸς. ἄρειον ὁρῆνὶ ἀεὶ χρημα πανδόλιος γὰρ scripsi, in libris est τὸ δὲ προ ποδὸς ἄρειον αἰεὶ E. Sehinid ἀεὶ) πημα

παw δόλιος γὰρ κτλ. Hermiann versum rodintegrairet ἄρειον ἀεὶ πελειscripsit, rectius Dissen dia e scholiasta αρειον αεὶ σκοπεῖν, sed scho- iastae, qui σκοπεῖν vel προσβλέπειν dicunt, more suo aliud verbum substituunt, itaque αρειον ὁρῶν scripsi: praeterea autem χρῆμα παν inficetum et vix graeci sermonis osse sensit Hartuns , qui perinire scripsit χρῆμα 'στιν. non elisione ut par est, sed aphaeresi usus, arbitratus ita se numero versus consulere. Scripsi πανδο λιος, quod alias Piidem non legitur, sed Pindariis alia quoque liuius generis adiectiva peculiarialiabet. Atque πανδόλιος etiam L. Sclinii it coniecit. - V. 15. ρίου Sclina id et sori. schol., βιότου vulgo. - πόρον, Hartung ρόον. - και τὰ, AP3M 12 καὶ ταόν. - V. 16. προνεμειν, sci . προσνέμειν. - V. 17. 'Aσωπίδων Ηeyne, v. 'Aσωπίδων θ' . Error fort. indo ortus, quod poeta F - πλόταται sempserat, sive germana litterin Aeolica usus, sive illam vice piratus usurpans. - V. 18. ὁπλόταται, P3M12 οπλοτάτα. - τε αδον

296쪽

έαν εμμεν ερως γὰρ ἔχεν.30 αλλ' ου σφιν αμβροτοι τελεσαν ευναν θεῶν πραπίδες, ω ἐπεὶ θεσφάτων ηκουσαν ' εἶπε δ'ευβουλος ἐν μέσοισι Θεμις,

εῖνεκεν πεπρωμένον ην, φέρτερόν κε γόνον ανακτα πατρος τεκεῖν τ0ποντίαν θεόν, ος κεραυνου τε κρέσσον αλλο βέλος

35 διωξει χερὶ τριόδοντός τ ' ἀμαιμακέτου , Ζηνὶ μισγο

η Θιὸς παρ' ἀδελφεοῖσιν. αλλὰ τὰ μέν

παυσατε ' βροτέων δὲ λεχέων τυχοῖσα υἱον εἰσιδέτω θανόντ' ἐν πολέμω, 80 χεῖρας , ρεῖ τ' ἐναλίγκιον στεροπαῖσί τ' ἀκμὰν ποδων. το μὲν ἐμόν, Πηλδε γάμου θεόμορον Mοπάσσαι γέρας Αἰακίδα, 40 ὁντ' ευσεβέστατον φάτις 'Iωλκου τράφειν πεδίον

ώντων δ' ἐς ἄφθιτον ἄντρον ευ ςXείρωνος αυτίκ' ἀγγελίαι ' χμηδὲ Ληρέος θυγάτηρ νεικέων πέταλα δὶς ἐγγυαλιζέτω ἄμμιν ἐν διχομηνίδεσσιν δὲ εσπέραις ἐρατόν

V. 29. ἔχεν Sollini I, legebatur. ἔσχεν. - V. 31. ηκουσαν 'iam' dubie corruptum, Hermann ὁπ' ακουσαν vel ἐπάκουσαν, Boeekl 1 συνίευν, δειπεν, Κayser ἐπεὶ θέσφατ' αrox ' ἔννεπεν γὰρ conio it. - εἰπε δ' libri, Boockli εἶπεν. - V. 33. εῖνεκεν, Donaldson Oὐνεκεν. - φερτερόν κε γόνον Seripsi, non minus flententiae, quam nutrier subvenirem, poterRIII etiam φέρτερον γόνον αν ανακτα , sed minus placet, legebatur φέρτερον γόνον, noe Mi γόνον Οἱ, at neglectum esse di tanarria in hae vocula haud verisimile, onii ita movii: Hartvng ποντίαν φερτερον ανακτα πατρὸς θεόν οἱ τεκεῖν γόνον. - V. 35. Ζηνὶ Ε. Schinid, libri agit, IIerniann Bί τε, quod non satis aptum, conieci. Λιίγε. - παρ', Mingarelli περ, malim συν, Hartung η δίοισιν ἀδ. - ἀδελφεοῖσιν ΑΡ3Μ12, ἀδελφοῖσιν R soliol. - τυχοῖσα Η ne, V. τυχουσα.

Dissilirco by Corale

297쪽

ἐννέποισα θεά ' τοὶ δ' ἐπὶ γλεφάροις νευσαν ἀθανάτοισιν ἐπεων δὲ καρπός 100 οὐ κατέφθινε. φαντὶ γὰρ ξύν' ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄνακτα. καὶ νεαρὰν εδειξαν σοφῶν 105 στόματ' ἀπείροισιν ἀρετὰν 'Aχιλεος ο καὶ Μυσιον ἀμπελόεν 50 α αξε Τηλέφου μελανι ραίνων φόνω πεδίον, 110

ινας ἐκταμὼν δορί, ταί μιν ρυοντό ποτε μάχας ἐναριμβρότου εργον ἐν πεδω κορυσσοντα, Mέμνονός τε βίαν 11555 υπέρθυμον Ἐκτορά τ' ἄλλους τ' ἀριστεας ' οἷς δῶμα Φερσεφόνας 120 μανυων 'Aχιλευς, ουρος Αἰακιδῶν, Αἴγιναν σφετέραν τε ρίζαν προφαινεν.τον μεν ου δὲ θανόντ' ἀοιδαὶ ἔλιπον, 125αλλά οι παρά τε πυρὰν τάφον θ' 'Eλικώνιαι παρθενοι στάν, ἐπὶ θρῆνον τε πολυφαμον εχεαν.

V. 4n. ξυν' ἀλέγειν Πomitiinn, vulgo συναλέγειν. - V. 47. ἄνακτα, Κaysor ανακτι i. e. 1 oleo, Rauclienstein et Sclinetae vin ανακτε, Iove in et Neptunum intelligentes, II. Sullini di φαντὶ γὰρ κυμ, ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ἄκασκα, defendunt Id, roruin lection in miro inter dispares consensu Hartvng Et Frie lora las, q innititiain iliverso ntio do interpretati; ogo teneo, quod tarn olina proposui serit emittin esse admissa longa syllaba ἄνακτας, quantiluani etiam istae Praecedunt labis liaitit immunia esse videntur, itaque scribon liuia puto: φαντί δ ευναν ἀλέγειν καὶ γάμον Θέτιος ανακτας, h. o. dic tint ipsos id eos Tlietillis nuptias carmi- nisus celebravisse, itana in lino re cardo toti ius loci versatiir, Achillem praeter steteros carminum thonore ilignatiim csse. De diis Polei et Tho-ti dis connubium nuptiali carinine dignantibus vid. Pylli. III 88. Ne in . V22. Apollodori Bilbi. III 13, 15, et inpriinis imagin In tu eximio artis antiquao monumento, quod Clytias pietor secit Gerliarii Diar. Arcliae ol. 1850 N. 23). - νεαρὰν ἔδεε ξαν Selim id, νέατ ζδειξαν AP3 lemnia schol. , νε' ἀνεδειξαν ΛI 12, scliol. ot νέαν et vici legisse Videtiir. - V. 48. στόματ', lenii in sol Ol. στόμα. - ἀπείροισιν, Hariunm ἀοιδαῖσιν. - Ἀχιλέος Νclina iii, v. 'Aχιλλέος. - V. 51. υτρεῖδαισι , libri et lemma soli. 'Aτρεύ- Οαισι. - V. 52. Toωως ΑR, VulWo Tροως. - U. 53. ρυοντο. Boeckliconi. ἐρυοντο. - ποτε Sclim id et sic soliol. legit, vulgo et lem ima seli.

298쪽

το καὶ νυν φέρει λόγον, ἔσσυταί τε Μοισαῖον αρμα Νικοκλέος μνῆμα πυγμάχου κελαδῆσαι. γεραίρετε μιν, Ἱσθμιον ἀν νάπος 135 Αωρίων ἔλαχεν σελίνων ἐπεὶ περικτίονας 65 ἐνίκασε δη ποτε καὶ κεῖνος ἄνδρας ἀφυκτω χερὶ κλονέων. 140τον μὲν ου κατελέγχει κριτου γενεάπατραδελφεου' ἀλίκων τῶ τις αβρόν 145 ἀμφὶ παγκρατίου Κλεάνδρω πλεκέτω μυρσίνας στέφανον. ἐπεί νιν υλκαθόου τ αγὼν συν τυχα ἐν ' ιδαυρω τε πρὶν ἔδεκτο νεότας Ib0τον αἰνεῖν ἀγαθῶ παρέχει 70 ηβαν γὰρ Ουκ ἄπειρον υπο χεια καλῶν δαμασεν.

299쪽

Pitulari carmina ali aliis aliter iligesta sunt: ) suerunt libri septendeci in . sed lilbroriim et tituli et orito variant. Secumlum Suidam

Pindarus ἔγραψε ἐν βιβλίοις ιζ Λωρίδι διαλέκτ' ταυτα Oλυμπιον κας, Πυθιονίκας, Γωμεονίκας, Ἱσθμιονικας ') J, προσόδια, παρθένια, ἐνθρονισμους, Βακχικά, δαφνηφορικά, παιῶνας, υπορχήματα, υμνους, διθυράμβους, σκολιά, ἐγκωμια, θρηνους, δραματα τραγικῶ ιζ ,' ') ἐπιγράμματα καὶ καταλογάδην - ραινέσεις τοῖς Ελλησι και ἄλλα πλεῖστα. At longe aliter vitae auctor in cod.Vratisi .: Γέγραφε δὲ βιβλία ἔπτακαίδεκα ' δμνους, παιῶνας, διθυ

ράμβων β i i), προσοδίων ε , φέρεται δὲ καὶ παρθενίων β καὶ ,

) Εxposuit ilo liae re Boe Icti in prooemio, quod fragmentis a se collectis praemisit, Boechissium se uti sunt Dissen, Selinei do vin , alii. Nuper Letitseli in Philologo XI p. 17 seq. liaee attigit, neque vero instam rei rationem perspexit. IIaee in libris Suidae omissa supplovit Kuster. ) Librum liune decimum septimum septendecim armina omplexum

esse, non e St vorasimile; videtur num omis temere ex prioribus repetitus es8e.1 ὶ Ἐπικὰ manifesto corrmptum, hau diibio numerus versuum fuit ad litus, non epigra naniatiin nam haec pavea n lmodum fuisso consentaneum est , sed omnium Pindari corii in carminum: scriptum sitisse vi detur ἔπη ,κ .δ h. o. Viginti quatuor milia vorsuum Suidas anim hac nota poterat uti, quamquam halut ignoro antiquiores ,δ vol Μηδ scripsisse); numerus certe satis commodus: tum enim Ein ili libri sero MCCCo versutini silentiit. Atque tiam1 scio an huc etiam sit referendum, quod Eustathitis vita Pind. 34, ubi carmina nominatim recenset, dicit: θρῆνοι καὶ ἐπινίκιοι. κατὰ την ίστορίαν ἄσεὶ τετρακισχίλιοι, ους καὶ ἐπινίκους τετρασυλλαβως φασίν. Eustatinium sano apparet Epinicio mininumeros indicare voluisse: feci numeriis non congruit: nam debebat potius έξακισχίλιοι scribit abutitur enim Schnoide vin hoc numero, qui dicit eo firmari vorsuum dosoriptionem a Boeclchio restitutam: at veteres m ananiatici sero cola, non versus Rut periodos curabant. Nequo tamen puto ἔξακισχίλιοι restituenduna esse, sed Elistatilius cum in fine indicis versuuin numerum reperi8Set hunc , κ,δ, Eumlue non ut par orat, ad universa carnaina, sed ad epinicia referret, at tuo iam niuiis amplum esse putaret, ex eouiecturiι τετρακισχίλιοι scripsit, quemadmodum etiain alias corrupta pro Viribus corrigore studet.ffὶ Cod. καίθυράμβων, quod emendavit Boeckli abusus hac scriptura Selinei ter coniecit παιῶνας κ , διθυράμβων β . Deirulo eodex προσωδίας.

300쪽

PINDARI FRAGMENTA.

ὸ ἐπιγράφει κεχωρισμένων παρθενίων, 'ὶ ὐπορχημάτων β , ἐγ

κωμια, θρήνους, ἐπινίκων, Cum hae vita plane conseittit Eustalli. 34, qui eos lem carminum titulos eodeni oriline recenset, nisi si uolt lilarorum numeros praetori nisit, et liau i ilutile lilbrarii negligentia VOX υμνοι , quae primum locuna clebel)at olitinere, intercidit. Tlionias Magister tantuni dicit carminii in liliros esse XVII, se i nominatim sola epinicia receiiset. ' )Habe inus igitur duas plane ili versas eisitiones carminum Pindaricorum: et Boeckli quidein existi,nat eum ori linem, ciuein Suillas ex- lithet, recentio rena esse, fortasse ab Aristarcho institututu, alterum ordinem ad Aristophaneni grammaticum refert. Itiein putat primum Pindari earinina disposuisse. Haec nostri hona ines secuti fiant, nisi quo lSelinei de n sit spicali ir in Aristiti relii loci ina potius t allii iacti uni esse sui stiliten luna. seil liter orato a Callinia clio prosectus sit, in medio I ellii luens. Ego vel o secus sentio: eleni in eo ordine, quem Pindari biograpti l exiliberit. plena ego illas lust a l Aristoplianena reserenilun esse censeo, vetet es grana inalici ait liniim omnes iitiinthii : itule facturn est, ut tituli, qui allemus orilinis pectiliares stini, lius fluant in grammaticorum scriptis compareant: igit tur consentaneil in est alteruui ordinem, quena recentiorent ex istiua at Boech h. non esse ab Aristarctio institutum, sed eu nilein in ii sit suiss . ante litam Aristoplianes novunt in Ino luna digesserit carinina Pin larica: ne lite tanten ait Callimael nim auctoreui est reserenitus, veruin is cuin ita iligesta reperisset poetae carmina,

etiam retulit in suas talaulas: at lite ex lioc πινάκων opere itulicem Pin-ilari coriim carmin uni descripsit is, quem Suillas sequitur. linei te viii sane sit spiratiar eiusnao li operant i alliumcli uni in Pindari carmini lius collocavisse, at lioc a Calli imachi studiis prorsus alienuin, qui non ut Aristoplianes, Aristarctius, alii carniinuna e litiones paravit, sed libroruna indicibus consciendis operam dedit: non igitur decebat oum nova ni olim, se i quae tradita erant a maioribus sedulo recolere . Atque infra osteiulana liac recensione Pindaricorun carminum ante Callin actiun usos esse Aristoxenum, Tite optarastum, Chamaeleontem.

Hanc recensionem etiani respexit is, mii versit, us laeroicis Pindari vitam illustravit: anti lii una carnaen appellat Elistat litus, cuius auctoritas' ) Probabiliter Boockli scripsit: παρθενίων β , φέρεται δὲ καὶ γ',

Ο ἐπιγραφεται κεχωρισμένων παρθενίων. ) In codice Vindobonensi, quem Momnis en contulit, elutem Vita, quae Thomae nomen prae se seri, legitur, ibi autem addita sunt haee:

ὰπὁ δὲ τῶν ιζ' βιελίων εἰσὶ καὶ τὰ λεγόμενα προσόδια, καὶ παρθένια, πῶνα παιῶνες , υμνον υμνοι), διθυραμβικά διθύραμβοι , σκολιά, καiαλλα. Qui liace tuli epit, liaud dubie Suida usus est; ordo earininum plano coit entit, sed Otitissa stirit potissimurra minus trita cariminum

) Hunc scriptorena, Hesycli itini Milesiuna, sive antistitiorem, quen marsus Hesyclitus secutus est, hii eo ex Callimactio petivisse fidena saeunumeriis versuum ad litus , do quo supra dixi: Alioquin hie earnainmuindex etiam ex Chanaaeleontis libro περὶ Πινδαρου repeti potuerat.

라틴어 텍스트