Claudii Aeliani De animalium natura, libri XVII Demetri, Pepagomeni Cynosophium, Georgii Pisidae Hexaemeron, Fragmentum Herculanense

711쪽

ΩPΓΙΟΥ ΤΟΥ ΠΙΣΙΔΟΥ μαντεύεται γαρ υετοὐς ἐν αἰθρίατης μιαρογηρου της κορωνης το στόμα, προ τοτ οε πνευσα τὰς πνοὰς προδεικνύει iii -υια κολπώσασα τὸ πιν/ὸν νέφος 'Uις δε ποίων ευπορε διδασκάλων καὶ του Γαλννοῶ δεικνυται σοφωτερΠὴτης γα κάτωθεν ἐμφραγείσης Πω ἀμηχανουσα πῶς νοἁζει την θυρον, li20 τον μακρὸν ἐκτείνασα λοξῶς αυχένα, σίφωνα γοργο--αο νει το στόμx,

καὶ τυλον αλμης ἐμβαλουσα τοῖς μωτὰ ξηρὰ ρευστοῖς ἐξεφόρτωσεν βάρη πόρφ του ροπας ἐξάγει τ)η',

Ii25 φυλης παρ' απιτοῖς συνυπουσης αρρενος; οἱ την καθ ημῆς πυρφορουσα παρθένον δεικνυντες αυτην, ἐφικτον ορνi'. ἐδει γαρ οἶμαι τοπι τοσουτου θαύματος εχειν αμυδρὰς εμφάσεις καὶ την φυσιν, IIJ30, μητε δοξο καινοτομεῖσθαι τ' ἀκρομητε προ αρ γ ν στορεῖν τα - τοκου.

ου γαρ μένουσιν, ἐκείνη παρθένοι, οταν το τεχθὲν εἰς διεξοδον δράμη,ήηξη τὰ κλεῖθρα καὶ παρελθῖ τὰς ρας. ita εἰ δ' - γε καὶ τίκτουσιν ορνίθιοι -'rεγκυμονουντα τῆ φορα του πνεύματος,

πῶς ουχὶ μἀλλον η τεκουσα παρθένος - πιστο Ἀξει το γονῆς πει --- ἐκ ζωοποισυ πνεύματος πληρουμενη;1I40 Ποῖος δε Φοίβου μαντικώτατος τριπους--μυν διδάσκει τον τυφλ- τον παμφάγον ἐν τοῖς λαβυρίνθοις -- των ορυγμάτων φράττειν πρὸ καιροφτῆς φορῆς τῶν πνευματ

712쪽

tὰς ἀντιλόξους τῶν οπῶν διεωδους, αλλας δὲ ποιεῖν ἀντισυνθέτους, ως το χῶμα της γης τὰ πνοὰς αποκρυβρ; Ποῖος δὲ Νηρευς τοῖς χωοις ἐν σάλοις προβλεπτικας δίδωσιν ἐν βυθω κόρας,

-- φυγόντες προ ζάλης τὰ της ζάλης

Tις την μέλιτταν την σοφην την ἐργάτιν γεωμετρεῖν ἔπεισε καὶ τριωρόφους οἰκους γείρειν ξαγώνων κτιωμάτων, ποιειν δε τὰς συριγγας Ου ἐπ ορθίας γραμμης διευθυνουσαν ἀλλ' ἐγκαρσίους, laboμη- ολισθη σωσιν οἱ κάτω πόδες ἐκ των ἄνωθεν φορτικῶ βαρημάτων εἰναι ε μἀλλον τὰς παραλλήλους θέσεις τῶν ανυλοξων κτισμάτων ἐρείσματα, ἁ καὶ τον οἶκον εστάναι βεβηκότα Ιωκαὶ μηθὲν γρο εκπεσεῖν της ἰκμάδος. γεωμετρῶν ἐντευθεν, υκλείδη, σκόπει, καὶ σχημα μηδὲν γραμμικον παραξισΓς, μηπου σε κέντρον της σοφης διδασκάλου πληξη μελίττης και μαθεῖν ἀναγκάσy.Tις τους ἀράχνας λεπτοδακτυλους πλάσας

νηθειν διδάσκει καὶ προς ἔργα τοπις μίτους ἐκ τῶν παρ' αυτοῖς ἐντέρω, ἀναπτυειν; ποία ε τέχνη γραμμικη προς τὰς βάσεις βάλλουσιν αρχὰς καὶ προτείνουσιν έσεις, 1l70μεσφ δὲ κέντρω τὰς ἐπάρσεις τῶν μίτων

καὶ τη μετα ἡ του κενο διαστάσει στυλοπις ὐφαρμόζουσιν ἀντισυνθέτους, -ως ὐμηχάνημα της λεπτουργίας Πο

713쪽

640 ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΤΟΥ ΠΙΣΙΔΟΥ ἀράχνου συντεθὲν μη συμπεσύ, ο διπτον ἔργον α νος ποιεῖ μίτου, λίνα προ αγραν καὶ στρος οἴκησιν στέγη..

1180άλην ναρχον. εἰ γαρ λην - ἐχων σκωληξ φαίνει, τηρο μὲν λην δευτέραν, πραγ-χρόνους , , τους ἀράχνας λεπιέονώς των ἐνυλων αρχιτεκτονας μίτων.

Κύκνου δὲ ποῖος αεπαίδευσε τρόπις 1l85 εἰλακρον ἐλθεῖν - κης ευρυθμίας; ος την πτερωτην ἐξαπλώσας πηκτιδα, τερπνην ξενουργεῖ ταῖς πνοαῖς μελφδίαν καὶ τομ- οἶδα θαυμάσαι πολλαπλων η γ Mρφέα κρούοντα μυθώδη λύραν. iis IIοίου δε κώνωψ ευπορήσας οργάνου

ἐν σμικροτητι συντεθεὶς αμηχάνωμόρφωσιν ἐσχε, καὶ πτερουμενος φερειστόμα τράχηλον - κοιλίαν πόδας 1is καὶ τὰς ἀδηλους των ἔσω λυαπλάσεις,ἀς ου ἐφηκε φηλαφῶν λεπτότης; ου γαρ τοσοsτον των μεγίστων η φύσιsοσον τα μικρα ταπιτα των ἀμηχάνων την πανσθεν δείκνυσι μηχανουργίαν.

τον κοκκον μίτμη - ἐγκλείων κάτω, μηπως νοτισθῆ καὶ σαπν ταῖς ἰκμάσι καὶ φθαρτικην κάτωθεν ἀνθηση χλόην οταν δὲ πυκιαὶ των νεφῶν αἱ συνσεις 1205 τοῖς ἐργομόχθοις αντιπνεύσωσι, πόνοις, ποθεν σε μάντιν του Ζαμόλξιδος πλεονεκαστος οἶδεν -- πτως αγρήτης,

714쪽

εἰς ξυλον - εἰς τον λιον φέρων, oπως πυρωθεὶς ταῖς βολαῖς ταῖς εμφλόγοις ώς αρτος οπτος ευρεθὴ πεφρυγμένος; ου γαρ τοσαέτης η. ὁ μυρμηξ ρ---, ρυ θμον ευρεῖν γνωστικης προβλεψίας, εἰ μη τις ην πρόνοια μη φρονεῖν μέγα τους των ἔν ἄστροις αἰτιων ζυγοστάπας, αλ ωστε καὶ μυρμηκα θαυμαζειν --

χειμωνα δηλοι καὶ προμηνυε θερος.

Π ποικίλην δίδωσι τοῖς φοῖς φυσιν, μικροὶ δντὰ στοιχεῖα δεικνυε τυποις, - λεπτον αυτοῖς ἐμβαλών - ἀέρα, το ξανθον, πυρ, αι το λευκον ἁ υδωρ, το σκληρον, γῆν απογεο γαρ η φύσις ξωθεν αυτό, γης μεσοκληροπι δίκην, ἁ μητε τους ἔξωθεν ἐκλυσαι τόνους, μηδ' αυ γε του ἔσωθεν ἀμβλυνα πόoους ἐσω γαρ αυτοῖς ἀντὶ μητρας καὶ σπόρου

δι' ἐκεῖνα σωμα-Dτα ποικίλα εἰς σάρκας εἰς στωσιν εἰς πτερῶν χυσιν. YZ πῶς ἰδων τις - ταων μη - ἀσωτοι χρή ν, σάπφειρον ἐμπεπλεγμένον καὶ την πτερωτην ἐν σμαράγδ' πορφυραν, τὰς πουλυμόρφους συνθέσεις τῶν χρωμάτων ολας ἀσυγχώτους τε, μεμιγμένας; πς ἐκστρατευε παγγενῆ την ἀκρίδα,

εθυος πτερωτον εἰς φθορὰν Αἰγυπτίων,

βέλος νεφῶδες - ἀδηλου τοξότου, λόγχην ἐτοίμα', απιτακίνητον δόρυ,

715쪽

- ostremo To ΠΙΣΙΔΟΥ 1240 πυκνν φάλαγγα, μυριωτομον ξίφος, πυφικην ἐπαλ5ν ἀστάτου μάχος;- ωταται γάρ, ἀλώ πληττει καὶ τρεχει,--υσα πορθει καὶ κλονει πτερουμένη, -- ὸ φεύγειν καὶ παλίνδρομος μένες,1245 φθείρει πω καιρον καὶ θερίζει προ χρόνου, τηκε τὰ δενδρα καὶ μαραίνει, την πόαν,οόμην μέλγει, των πῶν την ἰκμάδα, τρυγ - φύλλα , τη-- - δὲ βόσκεται, καὶ συλλέγει τα κωλα καὶ τείνει πάλιν, 1250 σπερ τὰ νε- των βελῶν οἱ τοξόται, καὶ τραπι-- το σῶμα των ἐναντίον τοῖς -τ δέοι ταν σκελον ἀκοντως Καὶ μη τις μῶς κομπορημων φαυλίσι*ώς προς τὰ μικρὰ καὶ σχεδον τεγμημένα 125 κινουντας εμῆ τορώρου - αξονα. εἰ γαρ τις οἶκον γλαωμένον βλεπων μορφαῖς ἀπαστράπτοντα κεχρυσωμέναιs,

ἡρμοσμένον δὲ καὶ σιδηρωκαὶ ξύλοις

καὶ ἡ ἡ πενιχρα συμπλοκὴ των ὀστρακων 1260 ουν τοις μεγίστοις καὶ τὰ μικρὰ θαυμάσοι, στέργων απαντα καὶ κροτῶν τον ἐργάτην, πως σοὶ μαλλον του πα τερ ποπι λόγου μυρμηκα καὶ κώνωπα καὶ την ακρίδα τὰ πάντα θαυμάσειεν ἔργα συν ω';126 πως ἡ χαμωτης καὶ τοσαπιτη σμικρότης τυχεω τοσαύτης ηξιώθη φροντίδος, ως καὶ φρόνησιν ἐντεθῆναι καὶ κράτος ἰσχνῆ ταπεινῆ καὶ στενη διαπλάσει; καὶ πως - φρικτον οπι πεστάλη κράτος in εργοις τοσαυτης προσβαλεῖν λεπτου9γίας , Πόθεν ταῶ πρόεισιν ωραιος πάλιν,

716쪽

ης ἀλαζὼν καὶ τυφώδης την θέαν μονος διάττει τῶν μάντων ὀρνίθων, ην ἐξ ἀμόχθων συμπλακεχα πλασμάτων πολλην χυσιν μιξεν αυτῶ χρωμάτων, Ποῖος τον σκώληκα Σηρικος νόμος πείθει τὰ λοφα κλωστα νηματα πλέκειν,

τη βαφῆ χρωσθέντα της λουργίδος χαυνοῖ τον ογκον των κρατουντων ἐμφρόνως;

μνημη γαρ ----λαβῶς ποτρέχει - πρὸ αυτων της στολῆς φλαμπρότης σκωληκος ην ἐνδυμα καὶ φθαρτη σκέπη, δή - καθ ήμας μαρτυρων ἀναστάσει, θνησκει μὲν ἔνδον των μυτο νημάτων,

τον- ον οἰκον και ταφην δεδεγμένος, σχεδον δε παντος - - αυτον σαρκίου

σαπέντος φλέντος η τετηγμέν- , χρόνου καλουντος ἐκ φθορὰς ποστρέφει καὶ την πάλαι μόρφωσιν ἀρρητως νεφώ φ περιττεύσαντι, κρῆλεισαν'

προς την α αρχης σωματουμενος πλασιν. κατηγορεῖ δὲ πυκνὰ τω πλανωμενων

καὶ ζῶν ἐλεγχε την πικρὰν ἀπιστίαν, μηδὲ τοῖς σκωληξιν, διδασκάλοις

πεισθεῖσα λοιπον την ανάστασιν σέβει.

ποίου γαρ αν τύχωσι συγγνωμης λόγου μ τοῖς μυτων ψηλαφωντες δακτυλοις σκωληκα νεκρον ι ταφης λιπόων βλέποντες η μύοντες εἰς ἀβλεψίαν την πίστιν ἀντέστρεψαν εἰς ἀπιστίαν Πόθεν χελιδων να--π- θέας 41.

717쪽

μι ΓΕ ΗΟΥ ΟΥ ΠΙ ΔΟΥ1305 -- περιπρίψασα ταω κόραις μίαν, κριταὶ παλαιῶν δογμάτων ἐθέσπισαν, - αξίαν λαβουσαν ἐκ των πραγμάτων.

1310 τα εν χε μὰν εἰσβαλη, mi P δελεται, κα ὶ δένδρον εὐρεῖν οἰκίαν τεχνάζεται, καὶ σπαιπαν-ται συντεθεωα φ ξυλφ, αυθις δὲ ταυτην ἀμφιέννυται νέαν,

1315, οἷα νεκρὸς ἐκ ταφῆς ἀνηγμένη ια - -τῆ την ἀνάστασιν φέρει, καὶ κουιὰ κράζει καὶ λαλεῖ καθ' ἡμέραs,

εἴπερ τίς ἐστι κώ παρ ορνέοις λογος.ανθρωπε, τιμαν τηρο ἀνάστασιν μάθε, 1M λάλον θεωρῶν ἐκ τα- χελιδο α πλτον σπαρέντα σ&ον ἐκ των Πα0ωντης γῆς ἀνιστα καὶ τον σπερ εν Σαφωφθαρέντα κόκκον μυρώσταρον ἐρει; - τοῖς σοφισταῖς, δοκεῖ - πλασμάτων 132 υπαρξιν αλλου την φθορανήλλου λέγειν, δ' ς λεγουσιν ἐκ μὲν ιππου σηψεως σφηκων κυησιν, ε ονου δὲ κανθάρων, οὐδὲ την μέλισσα, μν φιλεργάτιν η του γενους γαρ ταυτότης - ηλλαγη,1330 ἀλλ αυτος ουτος του φθαρέντος ὁ σπόρος - ηνπερ εἶχεν οὐσίαν αντεστράφη πλα ν παρ' μῖν τεχνοποι- σπερμάτων εἰ μη σαπη γαρ καὶ παρ' μῖν ὁ σπορος 133 ι, σωμα νεκρον ἐνταφεὶς τῆ κοιλιε,

718쪽

εἰς δέρμα - νευρωσιν παν-μενον. πλουν το του κτίσαντος - φρίττει κράτος. καὶ το πρῶτον καὶ πάλιν - δεύτερον δε--σιν -- ἐκ φθορας η----ς, ἀλλ' ἔστιν μιν υσυνόπτους εἰκονας φωταγωγῶ των νεκρῶν ἀναστάσει καὶ μεχρι δεῖ - των παρ' ημῖν τραυμάτων στησαι τε τους μωλωπας ἀντὶ μαρτύρων ηχητικης σάλπιγγος ευστομωτEPOυς. αν αρ ἰχώρ ση τι ς παρεμπε συριγγα τί-- ει νορος - τροφον, - αν τις ευροι του σεσηπότος μέλους

την σπερ εἰπεῖν ἐκ μερους ανάστασιν,

εἰ μηχυη τὰ πρῶτα καὶ λυσιν παθη, η παντελη ἄμπον ἐκ φθορας λάβη,

της ἔνδον αυτορσαρκος πανισμένης Ουτω γαρ αυθις γίνεται σεσωσμένος

πυρὶ στομωθεὶς Ἀμαρεθεὶς ξιφει, - μελικρατ τε καὶ τινι δρόσφπρος την ἰατρευουσαν ἀρρητως κρίσιν στυφουσαν η ψυχουσαν η καθαοσίανευρὼν ἐκείνου του μέλους ἀνάστασιν;

Πῶς ουν μελίκραπόν τε καὶ - καὶ ξιφος πιι μην οπος καὶχίζα καὶ χους καὶ δρόσος

εἴργει το ρευμα καὶ το δερμα συλλέγει η την παλαιαν σάρκα προσκαλούμενα η σωμα προσπλάπαντα - παλαι νέον,ο δὲ πλασας το σῶμα μη συναρμοσειρυεν το σῶμα, καν σαπῆ κεχωσμενον, η την παλαιαν δερματωσας ουσίαν η τω φθαρέντι καὶ σαπέντι σαρκίν

719쪽

646 ΓΕΩPΓΙΟΥ ΟΥ ΠΙΣΙΔΟΥ Ποίας δε καὶ τυχωμεν σελπιστίας, 1370 εἰ τοὐς ἰατρο -- γεώδους σαρκίου πειν -- κοὰ φέρειν, τα σώματα αν δοκῶσι, κἀν δοκῶσι χειρόνως, μηδὲν δὲ δῶμεν τω Γαληνῶ των ολων

ψυχων α β προς φιλάνθρωπον -

1375 - σωμα νεκρωσαντι της αμαρτίας, υπνωτικον δε φάρμακον δεδωκότι,

ἄρρευστον ημῶν ἐξεγείρη την φυσιν;

H πῶς ο του Μάνεντος εμμανης λογος. 1380 λυττὰ καθ' ημῶν καὶ λαλεῖ πεφυρμενα, εἴγε ταὐτον ἐξεγείρεται παλιν - σωμα τουτο καὶ φθαρησεται πάλιν χολην ἔχον καὶ φλέγμα καὶ λυσιν μάχης, καίπερ θεωρῶν των δεχυτου --μάτω 1385 vν σηπτικν συριγγα τους χυμον ὁλοπιως προς μάχην θηγουσαν ἀνθωπλισμέν Πειχολης μελαίνης καὶ χοληλων πλόκου καὶ φλέγματος πέλει αἷμα συμπεπλεγμένον καὶ συρρυέντων καὶ πεφυρμένων ολων 1390 μάχην θεωρῶν, μη θεωρῶν την λυοιν,α- ἡ δὲ τοῖς μώλωψ πεισθηναι θέλωνώς - σαπέντων ἐκ φθορας - ορ γανωνασηπτον αυτοῖς αντεγείρεται δερας,

καὶ συμβψασμὸς γίνεται των σχινομάτων 139 ἐκ των παρ απιτοῖ - νομίζεται μάχης, η πῶς φυλαχθῆ το λογικῶς εἰρημένον συμπνοια καὶ συρροια τῶν ολων μία εἴπερ, συμπνουν σχίσμα γίνεται μαχη ς;η πως -ψευστον ευρεθι πεπηγμένον,

720쪽

φάλη- - φλέγμα τῆς χολης η θερμότης, ἡ συγκερασθη θερμο τι ψυχρότης,

η ξηροτης υικμον 'ρπάσει μάχην; ου κυρίως ουν στὶ η μάχη μάχη, συνεκπικη ν λλον- τουναντιον χωριστικη πέφυκε των ηρμοσμένων, σφίγγουσα την συμπηξιν, χρι ηὐδέσιν σε - του σφίγξαντος αρρητον κράτος. Ω γάρ - , οὐ δημιουργησαι θέλω και σφην πηξας σφαιροσυνθέτου στέγης οἶδεν μόνος το σφίγμα καὶ λυε μόνος -τως ὁ την ἔνσα - ουσίαν κτίσας,οταν δέη τον οἶκον ἐλθεῖν εἰς λύσιν, Ἀλέγμα κινεῖ καὶ χολην προς την λυσιν, ως ἐνδεη - υλι κου παρεργάτου, αλλ' ἐκβαλον τον σφηνα τον ψυχοκράτην,

ως οἶδεν ως σφιγξε, καὶ λυει, μονος.oταν γε την σύμπηξιν αρμοσαι θελη

κτίσαι γὰρ,-ις μέλεται την οἰκίαν πτωσιν παθούσαι ἐξ ἀδηλα, πνευμάτων γε καὶ χολην καὶ φλεγμα και πνευμα λάβοι,

ασβεστον σπερ συμβψάζων στράπ αυλοὶ γάρ εἰσι - μέρη του κτωματος

ἄφθαρτον ημῶν ἐξεγείρει την φυσιν. Πλην ταῶτα προς- εντα τον μεμηνότα ημας γὰρ ἴσμεν, ἐναλλαγην δέοντο θνητον μῶν τουτο προσλαβεῖν δέρας, ο σπείρεται μὲν ἐν φθορα τεθαμμένον, μίστα- ὸν της φθορῆς ἀντιστρόφως, ἄφθαρτον, ς ἔδοξε - παντεργάτyi