장음표시 사용
151쪽
ται δ' Ἀφ' πάντων Πελοποννησίων, μισοονται
de L acpilaei tonus et di tigris roν των κακῶν δεδιότες γὰρ διατελουσι μὴ Θηβαῖοι διαλυσώμενοι τὰ Οος Φωκέας
πάλιν ἐπανελούντες ει σιν--οὐ συμφοραῖς πω βου--- ων πρότερον πενημένων. καιτοι πῶς οὐ χρῆνομιζειν τους -- διακε μένους σμήνους - δεῖν ἐπιστατο υντα της ἰοήνης ἀξιοχρεων δεδοα και
τους και πλουσιωτάτους τῶν πολιτῶν ἀπολλύουσι, καιταέτα βοῶντες Ουτω χαίρουσιν, οὐδένες αλλοι τους πολεμίους ἀποκτεινοντες αδεων δ' ἐστὶ - ταραχωδῶς
152쪽
- , τῶν ὁ πλουσιων χοήματα, in quo placet omissus articulus ante χρηματα. p. 19, 2. συλλήβδην δε αεοὶ πdoων εἰσηγούμενοι,δ- ναι--ουςJ emae ninativus stare potest, euius loco alii H γοωμε- - , , es inquillium avis barbari- , est paritio una ve1 -- ω adiectrum, em malol medearis reponens Movγούμενον αποφαιναν, Maod solemne nostro verbuna est. sed et infinitivus offendit, unde oυλλήβδην δε δεῖ πω. scrinimus, ut supra sυλλήβδην δε δει παραφυλάττειν, ei
φησι τοὐμὸν ἔπαινον τῶν Οεrῶν, δε ἐγκώμιον μναράξεων, in postrem ex Aristi hei. I, 9 sumta sunt, et ipsa Aristoteleni lusius liho auiorem non esse confirmani. 31s. Eu . Nie. I. 12
153쪽
de eausa oratores perstringens p. 235 Steph. λου- καλῶς - κἀσιν - και τὰ προσῶα και τὰ περὶ ι--ου λέγοντες κάλλι- πως τοῖς νόμασι ποικιλλοπις γοητευουσιν ημῶν τὰς ψυχὰς. v. 1. ἐπαινετὰ ἐν οὐν ἐστι ποάγμαrα τὰ δικαιάJossendi in in his no/ματα. sane Iae laudantur, plerus que Jιὰ τὰς μαγις καὶ τὰ ἔργα effeminiur, sed sunt eumn Dinino mine milio eo iani facio con Aristi ili Nie. I, 2J, dixitque et Ooαιοέσεις, λόγους laudari, quare vide, ne malo sit vocabulum nράγματα illatum ex seqq. v. 15. καὶ τὰ ψδι- ines imo tae lactu multdissicilia, laudo iligna habentur, unde B n. ee lis omnes praeter Beliaerminis ostiati dederunt; at scripsisset potius, ni fallor τὰ χαλεπὰ ποαχ ναι. interdum sane lenius et laudamus alimii misi Mi ρήδων πραμνω, at Uc omnino sinu τὰ ἐπαινετὰ enumeranda, tomina in numero paues τὰ ηδέα, nemo Mi ---χ-- eonoeabit. Itaqii nisi ab alio, ut omnes locos repeteret, adiluatenSeas, non habeo Iod contra emendauonem quae contrarimi inserat sensum dieam.
154쪽
v. 23. - μιν Uolivisit in hominem ei res, illius dinis dedi locos is vro et cmuros limini ires illosiaeue transii eos enim non excidisse iis docet, has explicat. P. 20 v 41, ποσαίδω ι . . . γεγενῆσθαι ita nostrui non scripsisse pilauiana docent exempla, in quibus ex more a
infinitivus stare potest, eum haec non verbis risτερος δ mono dependeant, sed tae cons iuntur ex pra cedentibus contineant, ii is orisius *ανηναι - - νε- locum habet emendavimus *ανεῖται. cap. 35 Meandem rem tractat o δε καὶ παo' ἄλλοις μικρὰ ενδοξα πράγματα παριστύναι τοῖς - σου λεγομένοις, καὶ ουτωμεγάλα φαινεο θαι - alia habent libri Sic cap. 22 χρῆει τούτων κατὰ πάντα τὰ μέρη συγκαταλέγω δι-- τοντα τους λόγους καὶ μηδέποτε δμωα-- -- πολλὰ τοίντα, καὶ Ουτως δ λύγος στεῖος φανεῖται.
155쪽
v. 23. Osr g ἐναντιον ἐὰν λέχης nam eontraria iuxta se posita magis elucescunt, vid ad Arist. Rhetor. III, 2. p. 21 v. s. i. πωτες του 'σω nowῖμεν, εὐδαι
βούλομαι δ' μῶς ναμνησαι των ἐμοὶ πεπραγμένων. ἐγώ γα πρεσβεώσας εἰς Θετταλιαν καὶ Μακεδονίαν καὶ εἰς Μολοσσια και εἰς Θεσποωτίαν καὶ εἰς ταλιαν καὶ εἰς
I, 7 καὶ λ υντιβέναι δε καὶ ἐποικοδομεῖν σπερ πίχαρμος, ubi id adnot. Lysias XXIV, 20. v. 15. κατὰ μω διαιρούμενori huc pertinet exoritatiomiam aut ad Menn IV eap. 35 distributionein Graeesμερισμόν, alii alio nomine nuneupant. In Neaer. g. 11π-8.19 τον ἐναντιον τρίπον μετιών, ως εἰρήκαμεν ἐπὶ τῶν μεγύλωνJ pro εἰρήκαμεν. aestur enim saepe Ovναν- των , id Steph. Thes. s. v. pag. 89 Did alteriam exei
156쪽
plum illius dictionis in meis adversariis mastra quaero; sed fortasse quodammodo conseri potest Schneid. Xenopli.
2ὰς τῶι λίγων μεθίδους. uti ilEiuii διέλθοις quod Aldus nescio unde excudit reponendum; nam illud est separare dividero in partes suas dispescere, et inedia semper, nummisi aetiva utitur, is sorina, cap. 6 κι περ ἐν δ sδιειλόμην. cap. 19 διε - δ αυτῶν τὰς διανοοώς. cap. 2 κάστην δὴ ρύγεοειν διελώμεθα καὶ κοπῶμεν. cap. 38 διελέσθαι χοντο τε κατηγορικον καὶ λαπολογητικὰ εἶδος Arist tela Rhet. I, 10- i5 hoc genus ui autor ad Herenn es cicer Rhei maxime, ita posteriores solum attendunt. . . Orαν με εἰς πονηρίαν κατηγορη ut Aeschines ei Demosthenes invicem eonviciis se proscindunt. v. 11. δων δὴ εἷς βελτεοιαν ita oratores tractant adversarios viriuis et iniuris moribus illusues, si H -- ρων κα ποεῖ neque seiuni ne pie visent, ii Leptinem Demosthenes, v. c. 102 ἐμοὶ δ' 'A. δοκεῖ Λεπτίνης,
157쪽
simus accusator laciniis a reo commissilii nulla legibus eo glitiit poena solvendum esse vicit maiores enim hominem tam nefanda unquan perpetraturum esse non credidisse id
amplificat orator, δι καὶ μάλιστα, ἄνδρες δελομες γενι- σω μῆ-δνον - νον ἀλκήμα - δικαστὰς ἀλλὰ και
- οντας ὁσα δὴ μὴ σφοδρα περμιλησεν ἐνι νοματι προσαγορεέσας, - - τούτων τις ηδικηκεν, πασι δῖομοιως εν - ἐστιν, ἀναγκαῖον την ἡμετέραν κρισιν καταλειπε ι παράδειγμα τοῖς ἐπιγιγνομένοις. δ'Ἀστε
158쪽
v. 23. ἐκ προ ιας ex desinitione Lotias III, 1-3. p. 23 v. a. ἀλλὰ νομίως μεια τον ἐναντι- ex CF nilunii dia is recepimus, quod vulgari dicendi rationi
autoris nostra magis convenit, cons. I, ob ad 1 IVD. p. 51.
πρεσβυτην τυπτων καὶ πνίγων εως της ψυχῆς ἀπεστέρησεν αυτόν, ς με αποκτείνας τοῖς ἐπιτιμίοις νοχος ἐστιν, ως δε συγχέων--νr των παιοτέρων τὰ νόμιμα ουδε
159쪽
γνώμην δίδωσιν, αλλὰ ζημιοι το λέγονra, ἐὰν μη -- φαίνη ς ἐστιν λη γ τὰ ἰοημένα. Denio filii in Cononem p. 1re 3 21 λως δ' Ἀνδρες δικαστα δικαιον μεν Οὐ
τοῖς δι' ἡλικιαν καὶ νεότητα τούτων τι μάττουσι, τούτοις ὰποκεῖσθαι ποοσήκει τὰς τοιαύτας κατανυγώς. και ἐκει
160쪽
reus, et iuridicialis, si iure feciss consirinat, qua aut abs luta aut assumptiva est cons ad Arist. Rhet. I, 13.