장음표시 사용
161쪽
oratione is qui causam dicit, ut Cicero pro Rosci Ameri, 33--48 ipsum adversarium accusail. Iumae πω τούσω os, Antiphoniis prinia eualogia. Constitutionis iuridicialis absolutae, qua Milonem Cicero defendit, exeni lilii in est LIsiae oratio περ του 'Eocuos bovυς φύνου, a leobus, ut uxoris moechurni liniaret, non modo concessum, sed et iussum essos. 28-a prolati Antiphoniis eiraloo tertia. Assumptioni constitutionem iuridicialem praebe Lystile Oratiο περὶ τραύμaro ἐκ προνοιας, quantuna ex fragmento iussicare liuet, nam et exordium et narratio et confirmationis niaxini pars desideratur Antiphontis tetral pia secunda.
sane autor talia addere non solet. v. 23. δεικνυναιJ utitur noster infinitivi forma δεικνύειν, sed exstai δεικνυνα cap. 2. 7. 14 34 ubi F δεικνυειν, ἐπι
cvri Aristotel Bliet. I, 13 ἐφ' οἷς τε γα δει συγγνώμην
162쪽
IN CAPUT IV. v. 14sἔχειν, ἐπιεική ταυτα και - τὰ μαρτήματα καὶ τα αδμῆ- ματα, του σου αξιουν, μήτε τὰ μαρτηματα καὶ τὰ clτυχήματα εστι δ' τυχήματα μεν σα παράλογα και
πονηρίας τ' ἐστιν τὰ γαρ δε ἐπιθυμιαν - πονηριας. ubi viii annot et infra ad cap. 36. v. 21. μοίως πήλιν υ φατέον οτι ταυrα υκ ποιφ-M supra amplisicavit is qui accusarit, hic extenua et I primi qui causam dicit, ui haec iis, quae de accusalam sunt ilicia, conveniani sed non video cur, si iudices litem
ae fit in ent, te crimen cominisisse latearis, resque ipsa tam mira est neque ulla ratione aut Veterum rationibus consi
ἐναντιον καὶ κουσια ποναινειν πειρατέον. sed fortat Sehic uri, quaedant velamim nobis ignota latet.
κρισις ποοαιρέσεων φλύγων προυβεων προ αλληλα καιμος - ἄλλον βων μολπούντων ἐναντιουμένων. in .sibiis 3μολογούντων η si Syrianus ipse addidi neque alius
contrariatii quaerens insemiit, eli simieturii neque expositioni conveniunt; τὰ ἐναντιουμενα enim, non δμο- λσυυντ in hoc capite excutit autor. -wέ-- exemplum vid. Dein cor 3 192 p. 292.
163쪽
constanten suisse mihi liquet.
stoteles.ε τω ποῶroa I maod editiones exhibent is, eas natum est nec ulla librorum munitur autoritate Aldus ex codico su πω mis Belliceriis restitui dedit Veneta tanae praestat is, sed eun τινος Ω- malo servaretur, illud operamim mendum esse putavit Caninimis ei seripsit vi nos. rori quem reliqui secuti sunt editores. Datiminicis agitari atque salsum esse τι - φιλος , sequentia, o r αυτρ
164쪽
IN CAPUT V. Mφυλακῆς, λήσειν ἐμπισαντα και λήψε- μαλασιον ου
necessaria fiant; nam in exponenda πράξει. λόγου, προαμρέσει, praeteIuum instans et niturum templis explicat polius aliuid excidisse credas, Dan et roις νυν λεγομένοις x- specismus, et eum in primo ei erit Minos mentio at, quid est in in medio desii Mnie tamen hanc notionem ex pretiecedentibus ei sequentibus intelligas. v. 16. τοῖς ποδτερον υ -ro εἰοημένοις cur ti. inim sola indicantur, et inittuntur senenoαγμένοις at comparat autor facta lacus, dicta dictis, consilia consiliis, ut iuri prora is illa deleas, scribenduin Mi προπρημένοις.
165쪽
V. 11. τι προτρεπτικον προσχρῆται προσχρηται ut supra sugo D in sine praecedentis capius nain his in xime et ri,prie utitur, inde x seu i in diei iuro potuit observanduin alteram deliberativi oneris periem desideram, ut statim sequiiu ἐν τω ἐγκωμι καὶ τοῖς ψώροις, ἐν ταῖς καrηγορίαις καὶ ταῖς πολογέαις , quare et hic o προπεπυκον και τὼ απιτρεπυκῆν reddendum erat. vid. iiii cap. 29. v. 13. -- πάντα τὰ λοι-Misit illud τὰ λοιπὰ πι, praeter oroεπτικον καὶ τὰ oro inani haec proxime
praecedunt. at hoc absurdum ex emendations Dat In fit
in AB o. παοὰ πάντα τὼ λόρον, nam omnes species naρὰ πάντα τὰ ιδ ex praecedentibus intelligendae sinit, oi irτὰ λοιπὰ mio in V estra nori inclusinius.15. oς πάντα τὰ μέρη τῶν λόγω ad hoc vertiminii
deni non enim orationis partes haec lo significani neque exordiuna aut peroratio argumentis utitur, sed ex partibi Is
166쪽
p. 27 v. 2. εἰσὶ δε δύο πόποι τῶν πιστεωνJ Aristoteles et posteriores dicunt orioon et des o πωτεις, Π, iiii
λκοὐσι την τέχνην μεν ἐπιδεικνυα αι, το δ' ει η - μήπω
cum inepta in haec ripamia divisio nec alibi inveniatur, καὶ delendum esse videtur, cap. 14 στε τας μεν τῶν λύγων και τά πρύξεων πίστεις. . ἐκ τῶν προειρημένων ωμεν.
et hoc ipso lae M δ' - τοι τοῖς λεγομένοις καὶ τοῖς
πραττομένοις. nihil minus invenimus oppositionem remini et hominum inheth: - μεν - τῶν πραγμάτων Ουτωτ ῶκὰς ληπτέον, κατὰ δὴ τῶν νθρώπων ἐν με ταῖς -τVγριαι κτλ.v. 8 δύω του λέγονroci desunt in libris, necessario inserenda ex eap. 14.32, emis Satippi epistia erit ad Hemii. p. sis praeterea βάσανοι -- transponendum erili hoc enim resne ut reliqua, etian hae exponit.
167쪽
v. 13. Hisci hoc plurimitii in arietiei ea valet quod
eum natura probabile tantuni, non ne seligali Unisit, semper
eonfutari almi contrariun consirmam potest; nam et G-- - κός, , plura congesseris exempla esse iamς nil, is minatur cons. Aristi lint. II, 2, Posium aut Herenn. II, 2. Cicero im eni. I, 29. Iul. Victor p. 230 Or. Pro tu ile ii uter erit id pio stre eri sole aut pso in opinione positum aut quod labet in se ad haec piandunt sin ilitudinem id falatur es sive et n. Neocles v. inc Historen in Ninem XIV, 199 se. Si maius non ades argumeniunt, quam iamla Moisi plifica Antiph tetralog. , a g. 2 γιγνώGκοντας υν μὰς
καὶ παιων καὶ ἐλει ἐρων καὶ δούλων, καὶ εἶ τις ηδικηκε φανερώτατος ἀν-- ---μὴ ἀδικούντα αἰωρω, μελ-τ' ἄν ἐξ-uoreo hoc est, si sola sunt iaκότα, semper incerta manet, si vero μάρτυρες βουσανοι, σημεῖα τεκμῆοια, lacile ut liquidum duci potest. . 23. διαιooυμεν ει αυτ εἰς τρεῖς δε- tu e του
168쪽
ἄνα, quod iusta leotur, reponendum , in censeat; sin v. 3. ἐπιθυμήσαντες - ταυμένοι της ἐπιβυμιας
num quando simu φιid merit; si id non reperiet, quaeret num quando veneri in initIen Mιspicionent... 8 non poterupur animi vitium cum uiuo reperire, reperia dispar ubi
169쪽
omnia, quibus Oritior in utrammi parieti uiatur, egreoeexposita sunt Cicero de invent. II, 10. Lysias XXVII, 3 καὶ Ου νυν ποῶτον ν ησαν - -
pemotiuari, narin dominationean nimi alim an cupiditas- ris aut huius mori litudinis uolueris explere, ovi nivii indcommoduni vitarit, inimicitias, inDiniani, dolorem, suppliciiviri inde natum est Cassianum illiti cui bono. p. 29 v. 3. λέγω δ' δεν έος ἐστιν Antiphon tetrat.
170쪽
19 - 20. v. 10 τοῖς δὴ μολογουμένοις μὰλιστα δεικτέον Aul. peratio oraιm, quae eatra id crimen erunt, non ea assignari. Sin vehe=nenter hominis turpitudine irnpeiitetur et infamia, pratuduini operum, ut uisos rumore dissipatos esse Meu de innocente, et uinum Dei inmuni rumoridiu emii non oportere. Sin nihil horion ieri poteiret, inuru extrem G sisne diωι non sera norim Mus apud rensores, sed de eriminitio adsersarioraιm apud luctices dicet'e quae Omnia oratori in locis egregiis e sirinari possunt.