장음표시 사용
171쪽
tiana, eum vel tollendaci l , vel ea re lentis inite legendum πίστις σται, aut attem nιστις εἴη SOBURG. Prius Probo,
p. 30 v. 15. naoahlyμara Aristot Rhet. H, 20 vii hanc nostri autoris livisionem in exempla κατὰ λόγοι ot
172쪽
IN CAPUT H. VIII. 15sγ- νανες ἐκ το σανε ετ ιστην ἔχει τὴν διώνωσιν.
λεγομέναις -- . . . λεγομένοις CII reddidimus, quod quae I os dici ac alia esse possunt, neque noάξει. essen esse est praeterea correximus αὐ ι Pr αὐταις, nam
n- ωγματα, non ἄξεις intelliguntur et facile credas verbis καὶ ἐναντια niendum inesse Mus anni per de
diis exemptuiri esse rem iis liae nos dicimus conminam' imo est similis I iiii nostram sententiam confirmat. Greg.
νου. Mulo minus haec vera sunt; nam auior insta post-miam exempla quas sint ilia continent inulti, etiam ex contrario iunctussit, et hoc est ilo intelligit: δεῖ δε χοῆ--αι τοῖς παραδειγμασι μη μονον ἐκ τουτων, αλλὰ καὶ ἐκ τῶν ἐναντιων κτλ. U. 1. τὰ ὁ παραδὲ ματα κια ἐκ τῶν ἰναντιων κω ἐκ των ὁμοιώ- ρειν ἔστιν.
173쪽
e ut CFM τὰ μεν υν reposuimus sed totum comula ris . . . ἐστιν ex superioribus male repetitum est allelui in nini exemplum praestat, quo hanc doctrinam in utramque a
tem explicet iani eur in illis odicibus o Moo desit, v. 1. - πλῆ ς υ μικρὰν μην ἔχειν πως τὴν
νικην μικρὰν pr μετρια scripsimus ex II, quod etiam Victorius ex suo odice adscripsit Philippus p Demosth. p. 28, οπε - μικρὰν Φῶ ν οἴσειν ἐλαγχο ν. Misint. de generat muniat. IV, 2 V, 3 p. I, 2. oriundent autoritate delendum est D πλῆθος, facile enim ex in cedentibus intelliges noλλοὴ συμμάχους, deleio isto insi
v. 17. οι ἐν Ἀθήνησι φυγάδεςJ Lysias XXVI, 19. Iso- erat Ema g. g. 28-32. Sch de ad Xenoph. Hellen. II. 3 p. 127. p. 32, 1. ων δε ὁ Συρακούσιος Αristes Polit V, 10 p. 1312, 33 s. Plii l. Dion c. 22 II v. .. σαύτως δὴ Κορίνθιοι Συοακουσίως Diodoriis XVI, 7. Plut Timol. 2. Mib te mld. v. m. Nisse lila partimuis saepius auior libri Moiκίσμου, nunquam Aristoteles utitur. p. 33 v. 2. Iaως καὶ κοινῶς cons. Heind. ad Protag. p. 559. Demosth. p. 85 g. 36 179 29 80 3 13. 12813. 35. Dionysius Areli. IV, 9. VI, 28. VII, 1. Aristides I, 588. II, 423 Dind. Adverbii nullum legere memini
174쪽
v. 15. τεκμήριά vid. maesti lex laetin. alio a io. nostruit aut en sensu hoc vocabul Aristotelem iiii Victorius in praelat ad Rhet Arist monuit philosopho est Gημειον π0Oτασις ποοεικτικη Φαν&γκαι η ενσοβος, ia-runt prior est τεκμήριον, quod omni caret dubitatione nec omnino solvi potest, posterior Mi ino item sinu, dieium atque hanc doctrinani accuratius exposuit Analyt. --. II, 2 secutus ille est in Rhetor vid. ad I, 2. nec rhetores posteriores aspernati sunt hoc Aristotelis discri- men Oratores ipsi non observant e magis quod Anaximenes docet priγbant. Antiphon si ex coniramo,
175쪽
σαίνω, καὶ τοῖς λήροις τους μου ρτυρας δμολπ οας καιτοῖς μάρτυσι τὰ ἔργα, καὶ τεκμηρια-αυτώ τών
eiusque sociis male mulcatum esse grave hoc asser argu
v. i. ἐν μήματά cons Emein lexie. s. Misi ἐνθύμημα genus probationis est, o ζωοικος υMOγο μύς, quaevis sententia citi ratio addita est, het. I, 2. II, 21-RAnaximent, ut Isocrati aliisque ratoribus, species, senten
hunc libruit scripsisse probari; iniano ex hoc ipso arm-mento Aristotelem huius artis autorem non esse certo prinbatur.
176쪽
τι-μένους. ei in f νομί- au νομίμοις reponendinax esse mihi quiden usum autoris attendenti dubium non videtur; interdum tamen verboriun locum, formam mutat ut cap. 5πειραπίον δεμνύναι εννομον καὶ δικαιον κει καλον κει γομφίων, ibidem Moloν.. ως ἔννομα καὶ δικαια.
v. 15. γνωμη vid. Eriinsu lexie. s. v. Aristoteles quo-Φ1 Rhet Ii 2 duo semientiarunt species amoscii, alteram simplicen ἄνευ ἐπιλόγου, alteram subiectione rationis exornatan μετ' ἐπώδε γου, sed ut in vectis a nostro discedit, , et triparsit civisio laae elauur, qua nobis utendunt esse dicit, eicit; stes est, et his mulio meliora docet. κα ' λων τῶν πραγμάτων num in Maeeum sit sillor, - καθόλου scribenduin est Aristot. l. e. Dia diγνωμη πίφανοις, ου μέντοι Ιrεο των καθ' ἔκαστον, δε ποιῶ τις μικράτης, αλλὰ καθίλου, και συ πηρε
177쪽
γέγονεν. q. sophisia Periclem p. Arist. Bbet. I, 7 imbiaius est.
v. 22. σημεῖ- eons Erilesti si recte video, Anaxini nes, cui sinAo mesorem persuadendi rini minii τεκμήριον habet, id in aula ad Herennium a metentiun est, II, 5
argumenisu est per quod res ores iiitur ei tiorit iis argumentis e magis rana suspicione : t dividuur in empora tria, praeternunt, i tans, consequens.
178쪽
v. 14. ιεγχος de testibus et quaestionibus incitur, unde hoc genus ad mlχνου pertinere nίστεις plures e sent, cons Ioc in m. Ierio Demosui in Androl. 3. 22
ικανον νομίζετε λεγχον χειν αεῖς εἷκύτως της λη- Θειας κάστοτε. Sic Isocrat. oanet g. 12 5 de servo corraei ἔλεγχον σαφέστατον. nam inprimis si accusatoris 4M σις, ii aut ex servo quaeratur, aut liberius testis monilini dicat, ab adversari non accipitur, hoc vocabulo oratores utuntur, Antiphini VI, 2 seqq. ubi est ελεγχοι ἐκ τούτων σαφέστατοι και πιστότατοι περὶ του δικαιου. Isaeus VIII, 10. . curg in Leocr. g. 20 30. Demosita in Euerg.
179쪽
v. . epelit supra dicta et liscrimen tradit, ex quo autorem. a minore ad maius prosp edi apparet; si posterio-- - consuluiton coniecturidi, ut eausam quam maxime coiistinatali iv Idalii, a probabili et ollatione inessenies Signa argumenta consecutionem, postrem approbationen
H. at pius epist eritie pag. 49 loeum laetina esso eo fumum viii, apparere enim probabilia non eo diffsuo
180쪽
exempla vere ex contrariis es similibiis suini possini eo eniti quod exempla sic conlparata sint, disserre cum argumenus 'εκμηριοι . compluria igitur excidisse, it locum fere sic scriptum sivisse eontieere possis muroυ - μι--
φέρει των τεκμηρίων, τι τὰ μεν παραδείγματα καὶ ἐκ- ἐναντιων καὶ ἐκ τῶν μοίων φέρειν ἐστιν τὰ τεπιμυιω. Exeidisse quaedain Amor. εὐρο ne dubites, graimminea ismi ratiori comprobat vides eniti in his omnibus discrimen ipsum indicatuin, ui ἐνθυμημα τεκμηριου ταυτην την διαφορὰν σχηκεν, deinde γνῶμαι δ' ἐνθυμη-μ ων διαφέρουσιν, turn τὰ δε σημεια . . . ταύτη διανή- ρουσιν leui iv καὶ μην ἔλεγχος ταύτη διαφωει. uerium est pila concinnii iein rationis agitare tale Mippius addidit, sed inverso risine, non enim scribenduinis Mnαραδειγματα διαφέρει τῶν τεκμηρίωI , sed Z δὴ τεκμήρια διαφωει των παραδειγμάτων. non ipsi auditores ori- exumiant, sed ab Oratore dictuin sinum intelligi intnelie exempla illius illustretur re*tioni, ut supra cap. 7
dixi εικος με σύν ἐστιν ὁ λεγομένου παραδειγ-
ματ εν ταις διανοίαις εχουσιν ακουοντες. tale excidisse puto τὰ δὴ παραδείγματα τα ὰπιστον
ὴ τι λεγόμενον ἐρομεν. id quoque ambigas, sin arisne numerus o M se Rumor sit reddendus. p. a v. 5. στε τὰς ἐν τῶν λόγων κῶ - κοὰξεων
bus oniectiιra explicatur, alit in nostra opinionibus ex mat