장음표시 사용
231쪽
non ad extremiιin ed eo D pu erat per3equemur , et trumuionibus nullis utrarim, uisi non deerrabiniit ab eo mitis ea aure, et si exitio remini ita ponenius, ut ante pure beta sint serra possint, tametsi nos reueve ornio... omnin non nodo id quot obest sed etian id in nepte via neque adiuvat, aιiu es praeterire, et ne bl au 3aepius ido MMunus cicero l. e. Quintil. l. e. s. 40--bi incertus
Aristoteles Rhet. III, 16 hoc praeceptum vituperans: - δὴ γελοίως την διήγησιν φασι - ναι ταχεῖαν, id do iudiciali oratione intelligit praecedi eniti ibi lacunal, noster vero hae tria in deliberativa observanda esse dicia, de qua Aristoteles ibidem D δε δημηγορ- ηκιστα δινήγησις ἐστιν, δr περὶ υελλόνrων Ουδῶς διηγεῖται, δα ἐάν ωτων γενομένων σται ἶν' ναμνησθέντες ἐκεινων ἐλπιον πιλευσωνται περὶ τῶν στερον, αλλα τει - - του συμβούλου ποιεῖ ἔργον. ei vertim est quod philosophus dieii; nunquan i tu ipse, si autor esset huius libri, hoc loco
illa doceret, ut non modo res, sed Etiam rei positio ab Aristotelis sententia abhorreat Anarcinienes vero eap. 36 in
genere iudiciali haec narrationis praecepi prorsus neglioi; aut tonnae hinc generi non convenire ensuit, aut ibi excidemini, aut in utroque genero eadem esse iudieans insea non
commemoravit; et prrimum prorsiis IupitIlII, Secundi Iussu ninvenio vestigium, unde equitur iit tertium probem.
v. 5. ει πιστως δεJ aut ad Herenn. l. o. uerisimilis narratio eri , si vi nos, opinio ut natura postulat, dicorio, si pati temporum, personarurn diotistes, eonailiorum rauο-ne3, Mortiri opportunitates constabunt, ne u rri possi aut Diuitiae 1 Corale
232쪽
am fuisse, aut honi ines ipso facere aut pati non poιuis3e. Si vero rea errit, nihilo minus hae omita 'arrando eonservando sunt; nam saepe ueri ius, nisi Mee servata sint, iden furere non potest. Sin erit e musis erim Obaemunissit da iis rebus auis eonsingredin est, quibiis in tubula aut ali- euius Arrina auetorva videbitur interfuisse Cicero l. c. itin-ul. l. c. g. 52- 60. incertus rhetor p. 193 se l. Alexandro,
αειν hoc praeceptum quod noster cum fide tradit, pleri, nescio qua de causa, mittunt vix enim ne improbi improba docenim viderentur, ne exemini oratores vero plerumque eo utuntur, quo ut nobis, qui miro veri,in rei expositi nem eos novimus, causas recte diiudicare et disceptare non liceat Schol. in Hermog V, 390. II, 29 οτέον ὁ δαινανερῶν οντων τῶν πραγμάτων περιττον το διηγεῖσΘαι
233쪽
σθαι haec ipsa de Dein Sthene Aesciit ne in Ctesiph. g. 205 pronunciat ἐὰν ὁ θών δέ- ται συγχωρῆσαι αὐτ περ της
πεῖν τόρων παρεμβολὴ πραγμώτων ε ι ληγην ἡμες βοώλεται τῆς κατηγοριας ἐμβαλεῖν. cons..imilia tae de dispositione apud Dem ut Hermogenes invent. III, 2 pag. 100 si hi invenisse videtur. v. 10 ἐπιδείξειν ληθἐς scribendum ἀληθῆ, praecedit enim Jσα δ' αὐλίαν ἄπιστα συμβαινη, item Mu ξαντα τά, unde multitudinis numerim reponendus erat.
v. 17. τάξουε δε αυτὰς διὰ τριῶν το5nων dispositionein eteris magis auis noster curat illi enim pauca et ut ad temporis casum disponat praecipiunt. Rhet V, 390.
his verbis ἐδιδαξα τους νόμους, ἐξήτασα τον βιον - κομνομένου repetit exordium se liliantur lege g. 4 46, lumTimarcii vita exponitur, ita ut confrinatio primum ra
nia iuris mini tuo ad virium exercendam usque ad eo elusionem ad latur.
234쪽
autorem dicere plures res gestas coniungendas atque eo stinandas esse ui v. e. Aeschines tatuor καιρον adversus Demosthenem, quibus omnes res ab eo gestas comprehendit, asseet. cap. 32 te ad ea Ierara μεν ου συναπτὰς ποινδε et cap. 36 in iudiciali gener quae hic dixit paucis sic re
235쪽
niensium statum eum illo suae aetatis comparans, καιτοι σκέψασM M. A. τις αν κενὰλαια εἰπειν ποι, των τ'
murn Herculem S. 105 12 contulit, ἐνθύμημα addidit 3. Pseudo leniosui in Erosco 3. 4. 6 quantum phis losophiae et rhetoriem sivilium provehat, Periclis et Alcibi dis tum vel his praemissis PM δει μη παλαιὰ λέγοντας διαπιβειν χοντας πογυιοτἐροις παραδειγμασι χρῆσ sTimothei , Archytae exemplis illustrat. p. 63 v. i. ἐπὶ τελευτῆς αυτ Pson. του δικαιου ma in
236쪽
nunc explanat. inoi in C eorrectio esse videtur eius qui auro non intellexit statim sequitur ni reti τελευτὴ τουμήρους. b. e. - συμφέρονroς. cap. 3 recurrit πάλιν ἐπὶ τελε-ῆς διασει/. dativum legimus omisso articulo M a diis infra 32 ceteris in locis cmis inseritiit, c. 22.34 . ter35. 37. et si alii ut Aeschin an Ctesiph. g. 205. p. 6. v. 10. τὴν ποοκατάληψιν vid ad cap. 18. Onfutationen Aeschines in imarch. g. 117 licii προδιηγη-
τῆς ἀπολογιας ἡ αὐίω μίλλειν με γαι. PUT XXXIII.
προειρημένα, ibidem naλιλλωλήσαντες ἐν κεφαλαίω Tam OO-ειρημένα, eadem structura etiam huic loe adlissaenda
unde iam ne inbigua sat ratio oro scrinendunt si, neque omnia, sed unita schema adiutisinius.
v. . noobndoχει id si est, ex praeterit tanturn ei pore suadet, non modo ex hoc, sed etiam ex futuro praecipit autor cor rate v. c. p. huc non habent O Milani Atheniensibus relatani qua eos ut in societaten recipiantur moveant, at ex situro se gratissimos hoc beneficiolare, suadere conanili cap. 33 πειτα περὶ τῶν μεγιστων
237쪽
μένους. teterum his praeceptis epilogum vel conclusionem indicat Paucissimis absolvitur narratio in Isocr. PIataico g. 7.
v. 25. φιλιαβ χάρις α mori ons Arist. Rhet. II, 4. . R ei ut subtiis et uber inum dialedum, ita hic sterile
et vulgare rhetoris ingenitIn agnOSCES.Corinthii p. liuer d. praeter δικαιώματα , . etiam Mωσιν χαριro asserunt, item Thebani III, M. Doer Pl laicus suu et alii loci ios oratores in a milium vocant, ut G μὴ μνησικακεis Demosili do Rhod. lib. g. 14. v. 26. μάλισr γα τοῖς Ουμ διακειμένοις ἐωλουσιν ἐπαμένεινJ at non iis qui exercent χάριν ἔλεo Opitulantur; haec enim de iis praedicantur qui auxilium ferunt, ut expositio docet et Oppositi quas intra sequitur, do , --ἔχορα. neeessario igitur O ου- διακειμε- corriWndunt esse coniicias tamen hoc non admittunt verba invii προς τους ἐκκλησιὰ νrας, iitrumque nempe cunilingit autor et modo eos quinus orator suadet, modo eos de quibus su p. 65, 1. πλαες ν' H insta Hoιν δ ἔχουσι τούτοις υν ἄν-ωνται,- πάν- ιλε σι τούτους,υς. . . ODνται , unde et hic nάντες τούτους ν' coniicias. 3. τυγχάνουσιν quae in B et nig A leguntur, deduis ii odie usus est talis es EG, i. s. in io desider uir H ro expositio quati eum iure remitrerei, de suo, nemis enim dissicile erat ex iis quae prraecedunt e plere,
τελεύτ nata, quod zυγχάνουσιν repetitur, melius erat restituenda, neque ubi , quin quae nune te tur, ex inie more libri rini reposita. v. s. εὐπορήσομεν δε- εεινὰ ποιεod avior adiere niuinos 31. Rhet. r. Hermop. I p. 25, schol. IV, 412 29. II, 124. III, 460. Aps ines X, 550. v. 11. δεῖ δὴ ταυτα πιφαινειν id Plataeenses p.
238쪽
Thu d. III, 58 uti, quonam uo diluunt The ni cap. s. addo Isocratis Plataicum, inprimis . 46-50 quibus se omniurn infelicissiluos omnibusli rebus privatos essenimis M. v. 19. τὰς δὲ ἀποτροπὰς ἐκ των ἐναντιων τουτοις ποιήσομεν exempla hucvdides multa praestat, ut Hermocratis orationem VI, 76 - 80. In hunc censum venii elian Lysiae
et M Tatis orauo in Platonis Phaedro, in oν μ' ἐρῶντα praeserendini esse puero Urao ra suadent et Lysias ibdem nullo vinculo singula argumenta enumerat, Socrates vero x rhetori ae praeceptis niser desinit an antem 'λα- 'ob et animo et corpori et externis bonis, deinde an , postremo ninis esse probat quo facto eve a sequitur
sunt orationis loci, male inseria esse constaret, attulimus. p. 66, 16 ἐκ του παραλελερομένου τοὐπιυ αποπεπεJhoc est, quos locos adversamus omisit aut neglexit, excolas in iisque Inuuum versare intelligit autem resaκὰ κεφάλαια,
latinus id cap. 1. Ossenili mono maοd facile ex incedentibus addi poterat, nisi iano v scripserint, ut sito iano δ το παραλελεσμένου , quemadinodum leotur cap. 36 ἐπὶ τον ἐκ του παoαλειπομένου τόπον μεταβιβήζων, ibi enim σχῆμα παραλείψεως intelligitur, lod ab li longe distat.
239쪽
n ς -- hic fons, Mine in ora oriun velamim 1ae admirabileni illoriam dicendi copiam parit id opum ex Thiucydidis orationibus in hunc ioduni eoinpositis disces; Corca raei v. c. I, 2 - τὼ συμφωo prae se feriuit, non omisso quidem os δικαιου Ιοeo, sed apprime elevato, eo ira corinum . 37-43 - δικαιον ni Avieniensesquens G συμφέoo praeserant adhortantur adde Cleonen ei
Diodotum, Melios et Athpnienses, Plataeenses et lielia 3l Maliosque, cons ad cap. 1. Demosth in Aristocrat. 100
σιρον γ' μῖν μίγο α σε λέγειν ἐπιχειρουντα καὶ ταύροβι μενον, εὐ- μεν- αι, ἄλλον αναιδῆ λόγον. γα και κατὰ τὰ α πάντα συμφέρει τὰ ρημένα, ργε ὀμωμοκότας κατὰ τους νόμους δικάσειν -- ξω --
et participii scrib. Ar Οχουσαν. vla siIpra ad cap. 3 libros meliores secuti oculi restitutinus, sed desideratur nisu nouo iam excidisse puto.
Arist. Bhet. II, 2. 10 et quae auior ad erennium I, aliique qui hunc sequuntur in exordi exponiInt odiunι, inuidia, eontenuio. ΙΙaec non eo quo proposita sunt ordine exponuntur. Iortasse Min poργῆς, ut deinde inverso ordine explicet. Iam Isocrates Anud. g. 31 adversarii nuμ
240쪽
avria equidem illa verha male astilita lito ab Eo illii legi
derari aliquid censuit sine cap. M ἐκ δὴ των προειρημένων πάντων ἐντέχνως και τὰς κατηγοριας - τας - λυπως τάξομεν. eterum ei verbi συν--μεν-- ei sentenuas oppositio inprobat in alii uiri habeni: προτροπαῖς - σομεν, και τάξομεν.
emisieio, is reuiis haec cohaeremii in pro ederis ulmis, nouo rem at si grammatica melius procedit, periurbatur secernenda enim erant tria illa quae exorcium v. .. σπερ ἐν τοις προτρεπιικοῖς autor lariasse ei Ne u και ετ πρεπτικοις, sed ut addatur necessarium non est supra eniti eap. a in solo προτρεπτικω prae