Anaximenis Ars rhetorica quae vulgo fertur Aristotelis ad Alexandrum

201쪽

1M COMMENTARIUS

ημισυ αυτους πολαμβύνειν τοὐς κουοντας mirum, omnia enthymemata integre exposita facetam reddant or sonem hoc non credo, alteri sacile fidem praesto quare

fori se male addita sunt; multo melius Arist. l. e. ἀνήγκη δὴ και λέξιν καὶ Μυμήματα --M AHic minδσα ποιεῖ ημῖν μάθησιν ταχεῖὰν δῶ συτε τὰ ἐπιπόλαια τῶν ἐνθυμημὰrων ευδοκιμεῖ, ἐπιπόλαια γα λέγομεν τὰ παντὶ δῆλα καὶ α μηδεν δεῖ ζητῆσαι, υτε ὁσα εἰρημόνα

p. 48 . .. μηκυνειν δε του λύγους βουλό/αιον δειμερι ι ro noἄγμα pertinet huc G ποικοδομεῖν, e . ubi, not. et aam recensiores diemi exornationem, μερισμόν, ut Herodianus hei. VIII in Ermesi s. v. distributionem autor ad Herenn IV cap. 35.

De hoc sophistarum more nota sunt quae Plato in Pro-

202쪽

IN CAPUT XXII XXIV. 189 V. 17. τὰ πιεῖστα δε ζευγνύι - ὀνομήων μεν ουτ ει λέξει ἀς δύο χρησμί ex hoc gum qui in euma

dicunt nata esse videtur. η λίβις εἰς δύο idem est quod cap. M explicatu εἰς δύο ἐρμηνεύειν, a si ut 1 is oratio non brevior sed longior sit, ut haud sciam an negatio suaddenda se oo M a ne sic iidem placent verba O--

βραχυλογία και ρμηνεία. sed ne hae initio capitis vivisit καὶ τὰ ζκη των λόγων ποιεῖν πως ν τις ἐθέλn ei cap. 28 uno vocat,id μήκους tres illas species compIehen-- καὶ τὰς ἀστει πως καὶ τὰ μήκη τῶν λόγων κα της - νεως τὴν συν - , M auior ipse io minus accise

v. s. περὶ δὴ νομὰrων υνθίGεως δηλώσο ιεν Belchemmis cum duobus suis codicibus quos alteri duo His trisse piuntur coni inclivunt σωμεν dedit sane pleriniique coniunctimini in hoc transin auior adlvi,ei, sed etiam sit main agnoscii cap. 23 πως ἡ καλλιστω ποιήσεις τηνhoμηνείαν νυν δ ὲλ ύGομεν, sic Omnes sine varietate cap. 2πεο δε συμμάχων καὶ των προς τὰς ἄλλας πόλεις συμ- λαιων διελ - ἐπιχειρήσομεν. eap. 22 36 διέξιμεν. cap. 37 διαξειμι.

v. 23. σχηματα δέ ἐsτι το ὶς δέ λέγειν τάδε in his quas fieri possunt sententiis certas imponere formas volu ruiti, non inepte, ut ex uno rasi sonis i rivione diversa

203쪽

1M COMMENTARIUS

erirent docerent id autem si imprinus subiecti ei obiecti illos dicitur mutatione a desiderabis subtilem perscrittalionem, qualem plutosophus v. e. in librο περ ἐρμηνείας ex Nisi, inlis posteriores lianc insionein semisi sunt, ut unicus si hic laeus auioris ansimiliaten contestans creth oς dieitur de milia persona quae loquitur, Ao vel Dωος d advergastio ita et Aristoteles ipse genis Rhet. II, 23 loco vieesimo secundo, unde inlia υτ ὰ afro δυνηθειην

δύναraι. cur igitur inaiores nautatione negligit, quae addita negatione fiunt facile enim octo existunt figurae v. c. rosm

δε- δυναται non conveni cum hoc lentinate expositio, ubi praeceptuni tu verbis exprilinitti ἐκεινος μεν δύναται,αυτὴς ει υ δύναται , ut corrupta esse illa certum sit scribendum pilis ora Dωος μἐν δύναται, αὐτος ει οὐ δύναται. id enim praesta negationis inuispositioni H Οὐ δώ-αι, Dεως δὲ δύναται , quod in exen,plo adversarius praecessit.

sed cum mira si dicertili concinnuas atque eadem semper verba repetantur, displicet lino loco rερος , alter ἐκεινος

leo, uirimis idem reddendum erit. iis vero non comipioioeo, si adiatur, Miso substituero iniuit, iam in

204쪽

Ernesti S. V.

vid. aruum script pag. 161. enseler hiatu p. 5 seqq.lii hanc rem accuratius excussit.

exemplo illustratur. Disiligini a Corale

205쪽

1M COMMENTARIUS

V. - - μεν ου συγ ῖν την σύνοψιν τῶν ὀνομάτων τοιόνδε ἐστίν desideratur exemplum o μη περβατὴν εἶναι την σύνθεσιν, quae non eadem atque σύγχυσις vid. lexic Erilesii technol. haec ii in exemit onuiuia eniti, supra in Maia explanai, sed inverso Orme, ut quod in lemmate postremunt, in expositione sit primuin id ui in

ibi dee- ἀναμνήσεως loci hac ratione repetuntur. v. 23 τοῖς ἄρ-owJ es Classen, 'amin. o. primo diis p. m.

p. 52 . .. ει μη nor αλλως δύνατο δηλῶσα. Jlibri omnes Minro sensu, nisi negationem, deleVeris, contrario, unde Basil. δύνατον dederiint similiter nos supra eap. 13 eoueximiis sed haud scio, io loco pra

QM παράλλαμ, αλην ἄν. .. δυνατὸν ... intellio vero hi tum talis est in ἄνδρες tuin aliis i liis eiusdein ge- v. 5. φαν τυοις ψ τις φαλλη διαιρεπις clausulam Qiandam sententiae intelligere videtur, mus tamen alibi sine vocabuluin id si pusicas, undem. Moel, inter , ἀνάπαυσις οπ u. v. 7. M των θυρῶν καὶ Ο&ς η βαδιζουσι vetusti simus locus qui iam antiquis spiritum neglectum esse in

uiuiitiando docet.

v. 8. δεῖ δ' - τοῖς τοι τοις ὁ διον - συμπερι λαμβάνεινJ recte Beoemi συμπαραλαμβάνει amis, nostri

quidem Dii rie illi drallentur idem infra restititendum cap. 31

περιλαμβάνουσι δι τὰς πρώρεις. reponendun eSSe sensu Diuiti reo Corale

206쪽

συμπαραλαμβάνουσι. cons Rhei. , 3 p. 368 6 2. 27. fluctuant libri de antima I, 2

me quod autor noster , ut aut verba aut res contrariam consciant orationem, implex atque aptum est, inde prius

posterioribus est aχῆμα λέξεως, uerum ver διανοίας, cons aut ad Herenti. IV s. 28 et M. Hermog. 420 Alexam deri .et seq. Tiberius p. 569. v. 15 τοις νυπιμένοιςJ si abesses neni requireret.

v. 19. ἐνδεει operamini mendo Me excusum est in Casauboiu editione, ex qua idem utilius et Belcherus reu-nuerunt.

cAPUT XXVII.

cAPUT XXVIII.

207쪽

του αυτολμήματος πτώσεις - αὐτὼ δνομα. Oni. E nesi s. V. curis inculus ad latur 4 μ υν, non video exemplum quod sequitur oσον δεῖ σε λόγου μιμημα, σέο πόθου τέχνασμα, Onuptui est et de oso dubii illi I On potest, quin sum okν, qu quae sequuntur inducuntur; u scriveritii est, verte , habere iis, iere, at non innueni cum Moe, nam ibi quoque haec siilissitudo adesse delini putosuisse a ε λόγου μιμημα vel simile vid. Tum libri μάλιστα δε ποιεῖν, unde priores noιεῖ correxerunt, quo Mrasro intruditur, utile contra usum autoris nesει levit; 12. - δὴ τέχνης -- τλαωμπω αὐ- δείξει contra aularis moren his invenit ei elocutio artis sinitiir, nec dubito, quin I Iaedar exciderint Verba V. c. saμεν υν ἐχνη παρασκευὰζει, ταυτ εστιν, σα δὴ κτλ.v. 1. ἐστι aut Otacior scribendiun, ut cap. 3. 3 au ατιν' ἐμι. v. 17. ὁμοιοτρόπως ἡ τούτοις deest Hora- nouo quae abesse non potest, id supra cap. 6 expositas vero sunt capp. 7 - 1 . credas sitisse late iii I μοιοτοόπως δε τουτοις τὰς πίστεις ποος δὴ τούτοις τὰς τε πρωκαταλήψεις, a multa in Al si liter cadentia exciderunt; pauo amen hariam mensionem supra post ταπεινώσεις Deiani esse; nam verba r τινές τέ ω καὶ αὐτῶν εἰς τοὐς λύ ους ευπορῆGOμεν- ulto Inagis I'gumentationi quam amplificationi conveniunt itaque ante haec lacunam indieavimus. v. m. καὶ τὰ μηκη των λόγων Γvid ad cap. 22.22. και τὰς διαφορὰςJ in cin, nec huc pertinent: non enim supra exposuit videtur lineo verba is addidisse, qui cap. 14 quao πιστεων essent clis crimina numerata esse meminerit; addo haec et in Iimino operis cap. 1 desiderari

τὰς μνήμεις αὐτων καὶ τὰς χρήσεις καὶ τὰς ἄξεις.

208쪽

IN CAPUT XXVIII. XXIX. 195v. 23. ἄν ἐγίσωμεν ήμας αὐτους και γυμνάσωμεν δνα- λαμβάνειν -- κατὰ τὰ προγυμνάσματα vetustissinius

locus ii progymnasinarunt mentionein aest, cons. Ernestis. v. aden intelligit aul. id Ierenn I g. 12, ii quantum valeat exercitatio in arte rhetorica, saepitis repetit, ut s. i. II S. 12. monui iam antea multis locis Isocrates.

vid. Aristot Rhet. III, 14-15. aut ad Ilerenti. I, 6-- . Cicero de invent. I, 15 - . Quintil. IV, 1. Iulius Victor

p. 2.2. Hermogen p. 65 80 qui librum nεοὶ προοιμιου Mareeliin Miei. gr. IV, 29 seripserat, schol. VII, 52--74lii p. 56 erino renen Himina a veteribus radita neglexisse doces, adde V, 220. 36, 366. VII, 21. 33 698. Apsules

209쪽

w6 COMMENTARIUS

ἐναντίων τούτοις ποιήσομεν. a quod auior sing a sp

cies, a , illi filr: it, utrixque initio indicanda est, et illitii

ide verba καὶ των ποτρεπτικων abesse non possunt; semper enuit haec conuaria, quod res ipsa apta1 coniunu-lpi, nisi quod in alterove loco librarii alterutriti neglexeriant, ut cap. 34 τὼ μεν ουν ποοπεπτικὼν εἶδες αὐτό τε ωμεν, utri redde G μεν υν προτρεπτικὴν καὶ ἀποτοεπτι κis uir inique enim excussit, eap. 36 init. λουτὼ δ' ἐστὶν

210쪽

IN CAPUT XXIX. 197

I, 7 doeues auditores habere poteriamus, ouinmain ausae breviter Xponemus, et si a lentos eos ciciei ius navi docilis eb ictyli attente ut alidia e Rhetores gr. V, 366. Dionysius

τὰ μέλλοντα λέγεσθαι, τοιosr καὶ τὼ προοίμιον ποτέ ε- σθαι ὰπ οχῆς καὶ δεῖγμα του πο γι/aro ποιουμiνους Exempla sunt Isocrat Archid et vi pace, Thu didist, M. 140. II, 60. IV, 1 . VI, , ivi, sinsiliis propositio paucis indicata si consor etiam ex iudiciali genere orati

v. 21. προσέχειν παρακαλεῖν ἐκ τούτων ν ἰωφ-H aui. Herenn. l. l. attentos habebimus si pollicebimur, nos di rebio magnis novis inusitutis uerba laesuros, aut deris rebus quae ad rempublicam pertineant, aut ast eos ipsos φι au lient, aut ait eomιn i=nniortalium religionern , et trogabinitus ut attente audiant, et si unier e mentit re3 φιλ