Eusebii Caesariensis opera, 1

71쪽

16 USEBII χην μανθάνειν τον περὶ δικαιωτηρίου και κρίσεως δεο λόγον, καὶ το πεφροντισμένως ην, καὶ φυλα

κτικῶς χειν των της κακίας ἐπιτηδευματων.

4, V. Kεφάλαιον δε της πρώτης και μεγίστης ευερ γεσίας του σωτηρίου λόγου γνοίης αν, εἰ ἐν νω λάβοις την δεισιδαίμονα πλάνην της παλαια εἰδωλολατρίας, το σύμπαν ανθρώπων γενος δαιμόνων ἀνάγκαις πάλαι πρότερον κατετρύχετο ης σπερ αποσκοτίας ζοφωδεστάτης Ἐλληνας μοὐ καὶ βαρβάρους

δυνάμει θεία μεταστησάμενος ἐπι νοερὰν και φωτει- θ. νοτάτην μεραν της ἀληθοῶς εὐσεβείας του παμβαρο- σιλεως θεολτους πάντας μετηγάγετο. 2. και τί χρημηκύνειν ἀποδεικνύναι πειρωμενους τι μη ἀλόγ' πίστει αυτους ἀνεθήκαμεν, σώφροσι δε και φελί- μοις λόγοις τον της ἀληθοῶς ευσεβεια τρόπον περι- i5έχουσι της παρούσης ποθεσεως αὐτο δη τοὐτο καθόλου πραγματευομένης, τους με επιτηδείως ἔχον τα επεσθαι λόγων ἀποδείξεσι προτρέπομεν καὶ παρακαλοῶμεν φρονήσεως ἐπιμέλεσθαι, και λογικώτερον των δογμάτων τὰς ποδείξεις παραλαμβάνειν, τοί η μου τε εἶναι προς ἀπολογίαν παντὶ τω ἐπερωτῶντι

ημῶ τον λόγον της καθ' ημῆς ἐλπίδος. . ἐπεὶ δει η πάντες τοιοίτοι φιλανθρωπου τυγχάνοντος του λόγου, καὶ μηδεν μηδαμῶς ἀποτρεπομενου, πάντα δε ἄνθρωπον τοῖς καταλληλοις ἰωμένου φαρμάκοις, βκαὶ τον ἀμαθη καὶ ἰδιώτην ἐπὶ την των τρόπων θεραπείαν παρακαλοίντος, εἰκότως ἐν εἰσαγωγῆ τους

αρχομενους των ἰδιωτικωτερων γύναια και παῖδας

καὶ το των ἀγελαίων πληθος ἐπὶ το ευσεβῆ βων χειραγωγοῶντες, ἐν φαρμάκου μοίρα, την γιῆ qπίστιν παραλαμβάνομεν ορθὰς δόξας περὶ θεολπρονοίας καὶ πω ψυχῆς θανασίας και περ τοί κατ

72쪽

ἀρετην βίου ἐντιθέντες αὐτοῖς. M. οὐχ ουτως καὶ

τους τὰ σωμάτων κάμνοντας ἐπιστημόνως ἰωμένους ορῶμεν αυτοῖς με δια πλείστης σκήσεως καὶ παι-li1Iδείας τους κατὰ ἰατρικην λόγους ἀνειληφότας καὶ

πάντα λογικῶς χειρουργουντας, τους γε μην ἐπι θεραπεία προσιόντας αυτοῖς πίστει εαυτοὐς καὶ τῆ των χρηστοτερων ἐλπίδι παρεχοντας, καὶ των με κατὰ

τ' ἐπιστήμην θεωρημάτων μηδεν κριβῶς παχν-τqς, μόνης δε της αγαθης ἐλπίδος τε καὶ πίστεως i εξηρτημένους; . καὶ ὁ μεν τῶν ιατρῶν ἄριστος εἰς μέσον παρελθών α τε χρη προφυλάττεσθαι καὶ προσηκει δρῶν σπερ τις ἄρχων καὶ κύριος με ἐπιστήμης προστάττει, ο δ' ς βασιλεῖ και νομοθετηπείθεται, πιστεύων συνοίσειν αυτῶ το προστεταγμέ-io oν. . οἴτω και μαθηται παρὰ διδασκάλων λόγους παιδείας ποδεχονται, πιστεύσαντες αγαθον αυτοῖς

εσεσθαι τὸ μάθημα, ναὶ μην καὶ φιλοσοφίας ου πρότερόν τις ἐφάψαιτ αν η πιστεύσας συνοίσειν αυτῶ to ἐπάγγελμα καὶ ὁ μεν τις αὐτόθεν Πετο τὰ πι-mκούρου, ὁ δ το κυνικὸν ζηλοῖ βίον, ἄλλος κατὰ Πλάτωνα φιλοσοφεῖ, κατ Ἀριστοτελην τερος, καὶ κάλιν ἄλλος πάντων τὰ Στωrκὰ προετίμησεν, κά- στου χρηστοτέρα ἐλπιδι τε καὶ πίστει το δόξαν ς συνοῖσον ἀγαπήσαντος. 7. ἴτω καὶ τέχνας ἄνθρω- 25 ποι τὰς μέσας μετηλθον, καὶ ἄλλοι το στρατιωτικὸν, ἄλλο δε τον ἐμπορικὸν βίον, πίστει πάλαι προειληφότες βιοποριστικὸν αὐτοῖς σεσθαι τὸ πιτηδευμα. καὶ γάμων δε α πρῶται σύνοδοι καὶ κοινωνίαι της κατὰ παιδοποιίαν ἐλπίδος ἐξ αγαθῆς ἐνήρξαντο πί- η στεως. 8. καὶ πλεῖ τις αυθις εἰς ἄδηλον, οὐδ' ἄλλην

προβεβλημένος της σωτηρίας ἄγκυραν η μόνην την

πίστιν καὶ την ἀγαθην ἐλπίδα καὶ γεωργεῖ πάλιν

73쪽

αλλος, και τον σπόρον εἰς γην ἀπορρίψας κάθηταιτης ἄρα την τροπην ἐκδεχόμενος, πιστεύων το φθα- ρεν επι της γης και πλημμυρίσιν ετῶν καλυφθεν αυθις σπερ ἐκ νεκρῶν ἀναβιώσεσθαι πορείαν δετις μακρὰν ἐπ αλλοδαπης ἐκ της οἰκείας στελλόμενος πάλιν την ἐλπίδα καὶ την πίστιν ἀγαθὰς δηγοὐς

εαυτῶ συνεπάγεται. s. και τί γα αλλ' η τον πάντα τωὐανθρώπων βίον δυοῖν τουτοιν ἀνηρτημένον, ἐλπίδος τε και πίστεως, καταλαμβάνων, τί δη θαυμάζεις ih ει καὶ τα κρείττονα κατὰ ψυχην τοῖς με δια πί- ioστεως παραδίδοται, οἷς ου σχολη λογικώτερον τὰ κατὰ μερος παιδεύεσθαι, τοῖς δε και τους λόγους αυ- του πάρεστι μετιέναι καὶ τὰς ποδείξεις των πρεσβευομένων μανθάνειν; 10 υλλα γαρ εν λθω τουτων μιν ου εἰς 15 ἄχρηστον προγεγυμνασμένων ἀνίωμεν επὶ την πρώτην κατηγορίαν, καὶ τίνες οντες και πόθεν ορμώμενοι τοῖς διερωτῶσιν ἀποκρινούμεθα. οτι μεν ουν τοι γένος Ἐλληνες οντες και τὰ Ελληνων φρονοῶντες ἐκ παντοίων τε ἐθνῶν, δν νεολέκτου στρατιὰ λογά- 20 συνειλεγμένοι της πατρίου δεισιδαιμονίας πο- στάται καθεστηκαμεν ουδ ῖν αυτοί ποτε ἀρνηθείη μεν ἀλλα καὶ οτι ταῖς γουδαῖκαῖς βίβλοις προσαν χοντες κἀκ των παρ απιτοῖς προφητειῶν τὰ πλεῖστα

του καθ' ημῶ λόγου συνάγοντες οὐκέθ' ομοίως ζημει

τοῖς ἐκ περιτομης προσφιλες ηγούμεθα, καὶ τουτ αν αὐτόθεν ομολογήσαιμεν. 11. ρα τοιγαροῶν τούτων Οὐαιτιολογισμὸν ποσχεῖν πῶς ουλῶν ἄλλως δόξαιμεν ευ πεποιηκέναι τὰ πάτρια καταλείψαντες εἰ μη πρῶτον εἰς μέσον αὐτὰ παραθεμενοι και ἀγα- ωγόντες π ψιν τῶν ἐντευξομένων ούτω γαρ υγένοιτο φανερὰ και η ευαγγελικης ἀποδείξεως ἡ

74쪽

θεία δύναμις, εἰ τοῖς πἀσι προ οφθαλμῶν τεθείη, τίνων καὶ ποίων κακῶν τηλωσιν ευαγγελίζεται. 2. πῶς ὁ α το εἴλογον της των Λυδαὶ κῶν γραμμάτων μεταδιωξεως φανείη μη ουχὶ και της τουτων αρετης αποδειχθείσης τίνι τε λόγω τὰς παρ' αὐτοῖς γραφὰς ἀσπαζόμενοι τον ὁμοιον του βίου τρόπον ἀποκλίνομεν καλῶς αν χοι διελθεῖν, καὶ επὶ πῶσι τίς ὁ καθ'

ημῆς της ευαγγελικῆς ποθέσεως λόγος καὶ τίς αν κυρίως λεχθείη ὁ χριστιανισμὸς, οὐθ' Ἐλληνισμὸς

1 ων ούτε γουδαῖσμὸς, αλλά τις καινη καναληθὴς θεο- σοφία, ἐξ υτῆς της προσηγορίας την καινοτομίανεπαγομενη. 3. - ουν πρῶτον απάντων τὰς παλαιτάτας και δὴ και τὰς πατρίους ημῶν αυτῶν θεολογίας κατὰ πῶσαν πόλιν εἰσέτι καὶ νυν τεθρυλημένας ἐπι- i5 θεωρήσωμεν, τάς τε σεμνὰς τῶν γενναίων φιλοσόφων περί τε κόσμου συστάσεως καὶ περὶ θεῶν διαλήψεις, να γνῶμεν εlτε καὶ ορθῶς ἀπέστημεν αυτῶν,εῖτε καὶ μη l4. θήσω δε υ ει ὰς φωνὰς ἐν ρ Πιτων δηλουμένων ἐκφάνσει, ἀλλ αυτῶν δη τῶν μάλι-r στα την περὶ ους φασι θεοὐς εὐσέβειαν περισπούδαστον πεποιημένων, ως αν ὁ λόγος πάσης κτὸς τῆς

περ του πλάττεσθαι μὰς πονοίας κατασταίη.VI. Φοίνικας τοιγαρουν καὶ Αἰγυπτίους πρώτους ,

απάντων ανθρώπων κατέχει λόγος λιον και σελη- 2 νην και αστέρας θεοὐς ἀποφῆναι, μόνους τε εἶναι τῆς τῶν λων γενέσεως τε και φθορὰς αἰτίους, εἶτα δετὰς παρὰ τοῖς πἀσι βοωμένας θεοποιίας τε καὶ θεογονίας εἰσηγήσασθαι τω βίω 2 προ δέ γε τούτων μηδένα μηδεν πλέον τῶν κατ' οὐρανὸν φαινομένων κ εἰδέναι, λίγων ἐκτος ανδρῶν τῶν παρ Ἐβραίοις μνημονευομένων, οῖ διανοίας καθαρωτάτοις ὀμμασι πῆντο ὁρώμενον περκύψαντες τον κοσμοποῶν καὶ τῶν

75쪽

ὀλων δημιουργὸν σεβάσθησαν, περθαυμάσαντες

της τοσαύτης αυτὸν σοφίας τε και δυνάμεως ην κτων ργων ἐφαντάσθησαν, καὶ μόνον εἶναι θεον πει-

σθεντες μονον εἰκότως θεολόγησαν, την ἀληθῆ καὶ πρώτην καὶ μόνην ταυτην εὐσεβειαν παις παρὰ πα- τρῖς διαδεξάμενοι και φυλάξαντες. 3 οι γε μην λοι' πο των ανθρωπω τησδε της μόνης και ληθους ἀποπεσόντες εὐσεβείας, τα φωσφόρα τωλουρανίων σαρκος ὀφθαλμοῖς, οἷα νηπιοι τὰς νυχὰς καταπλαγέντες θεούς τε ἀνεῖπον και θυσίαις και προσκυνη- ιοσεσιν γεραιρον, ου νεὼς δειμάμενοι, ου δ' ἀφιδρύ- μασι και ξοάνοις θνητῶν ικόνας πλασάμενοι, πρ0ς αἰθερα δε καὶ αυτὸν οὐρανὸν ποβλεποντες και μεχριτωνὰν δε ὁρωμενων ταῖς ψυχαις ἐφικνούμενοι. 4 αλκου ηδε ἄρα καὶ τοι μετεπειτα ἀνθρώποις τα της πολυθέου πλάνης περιίστατο, λαύνοντα δὲ ει βυθὸν κακῶν μείζονα της ἀθεότητος την δυσσέβειαν ιεὶ ἀπειργάζετο, Φοινίκων, ειτα Αἰγυπτίων ἀπαρξαμένων της πλάνης παρ' ων φασι πρῶτον ρφέα τον οἰα- γρου μεταστησάμενον τα παρ' Αἰγυπτίοις Ἐλλησι κμεταδουναι μυστηρια, σπερ υ και Κάδμον τὰ Φοινικικὰ τοῖς αὐτοῖς ἀγαγειν μετὰ και της τῶν γραμ'μάτων μαθήσεως ουπω γὰρ εἰσέτι τους Ελληνας τότε την τῶν γραμμάτων χρησιν εἰδεναι. i. πρῶτα τομνυν σκεψόμεθα τὰ της κωμογονίας της πρώτης, ὀπως ο δηλούμενοι διειληφασι επειτα τὰ περὶ της

πρωτης και παλαιτάτης του τῶν ανθρώπων βίου δεισιδαιμονίας καὶ τρίτον τὰ Φοινίκων, τέταρτον τὰ Αἰγυπτίων, μεν α πεμπτον τὰ Ἐλληνων διελόντες προτερον μεν την καὶ τούτων παλαιὰν και μυθικω- τεραν πλανην ἐποπτεύσομεν, ιτα δε την σεμνοτεραν και φυσικωτερα δη περὶ θεῶν φιλοσοφίαν, και μετὰ

76쪽

2Iτῶτα τον περὶ των θαυμαστῶν χρηστηρίων ἐφοδευ- σομεν λόγον ἐφ' οἷς και τα σεμνα της γενναίας Ἐλ- λήνων φιλοσοφίας ἐπισκεψόμεθα. . τουτων δ' ἡμῖν διευκρινηθέντων ἐπὶ τα Ἐβραίων μεταβησόμεθα, των sisI δη πρωτων καὶ ἀληθῶς Ἐβραίων, καὶ των μετὰ ταὐτα ἰτην γουδαίων λαχόντων προσηγορίαν. ἐπὶ πῆσι δε

τουτοις σπερ ἐπισφράγισμα των λων ἐποίσομεντα μέτερα. G. ἀναγκαίως δε της τουτων πάντων μνημονεύσομεν στορίας, αν διὰ τη των καστα-a χου τεθαυμασμένων παραθέσεως ο της ληθείας ἔλεγχος ἀποδειχθῆ, οποίων τε μεῖς ἀποστάντες τηνοποίαν εἱλόμεθα φανερον τοῖς ἐντυγχάνουσι γένηται. 8 αλλα γαρ ἐπίωμεν ἐπὶ το πρῶτον. πόθεν ητα πιστωσόμεθα τὰς αποδείξεις ου μεν δ' ἐκ των παρ' i5 μιν γραμμάτων, ως α μη δοκοίημεν κεχαρισμένα πράττειν τω λόγω μάρτυρες δε παρέστων ἡμίν Ἐλ- λήνων αυτῶν τε την φιλοσοφία αυχοῶντες καὶ οι την αλλην των ἐθνῶν ἱστορίαν διηρευνωιότες. 9. γράφει τοίνυν ἄνωθεν την παλαιαν Αἰγυπτίων 2 υφηγουμενος θεολογίαν ὁ Σικελιώτης Λιόδωρος, γνωριμώτατος ἀνὴρ τοῖς Ἐλλήνων λογιωτάτοις, ανυπὸ μίαν συναγηοχὼς πραγματείαν ἄπασαν την ἱστορικὴν βιβλιοθήκην ἐξ ου πρῶτα παραθήσομαι περὶ της του παντος κοσμογονίας αρχόμενος του λό-25 γου διείληφε τὰ των παλαιῶν ἱστορῶν δόξας οὐ-

τον τον τρόπον. isi

VII. Περὶ μεν ουν θεῶν τίνας ἐννοίας ἔσχον οι πρῶτοι καταδείξαντες τιμὰν τὸ θεῖον καὶ περὶ των μυθολογουμένων κάστου τῶν θανάτων τὰ μενχ πολλὰ συντάξασθαι πειρασόμεθα κα ἰδίαν, διὰ τοτην πόθεσιν ταυτην πολλο λόγου προσδεῖσθαι,

2 Περὶ μεν ον - Diodoriis 1, 6 - .

77쪽

22 ELISEBuoσα δ' αν ταις προκειμέναις ἱστορίαις ἐοικότα δόξωμεν πάρχειν παραθήσομεν εν κεφαλαίοις, ἶνα μηδεντων,κοῆς ἀξιων πιζητῆται. 2. περὶ δε του γένους τωὐαπάντων ἀνθρώπων κα των πραχθέντων εν τοις

γνωριζομένοις μέρεσι της οἰκουμένης, ως αν ἐνδέχη 5ται περι ων ούτω παλαιῶν, ἀκριβῶς ἀναγράψομεν ἀπὸ των ἀρχαιοτάτων χρόνων ἀρξάμενοι 3. ' Περ της πρώτης τοίνυν γενέσεως των ἀν- θρώπων διτταὶ γεγόνασιν ἀποφάνσεις παρὰ τοι νομιμωτατοι αῶν τε φυσιολογων καὶ των ἱστορικῶν. io

οἱ μεν γαρ αυτῶν ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον ποστησάμενοι τον κόσμον ἀπεφήναντο καὶ τὸ γένος των ἀνθρώπων αἰῶνος πάρχειν, μηδέποτε της αυτῶν τεκνώσεως ἀρχὴν ἐσχηκυίας, οι δε γενητὸν και φθα0- τὀν εἶναι νομίσαντες ἔφησαν μοίως κεινοις τους 5ανθρώπους τυχεῖν της πρώτης γενέσεως ρισμένοις χρόνοις δ κατὰ γαρ την, ἀρχῆς των ὁλων σύστασιν ἀν χειν ἰδέαν οὐρανόν τε και γῆν, μεμιγμένης αυτῶν της φύσεως μετὰ δε ταυτα διασταντων των σωμάτων α' αλλήλων τον με κόσμον περιλαβειυ 20 ἄπασαν την ὁρωμένην ἐν αὐτῶ σύνταξιν, οὐδ' ἀέρα κινήσεως τυχεῖν συνεχους, καὶ το μεν πυρῶδες αυτο προς οὐ μετεωροτάτους τόπους συνδραμειν, ἀνωφεροῶς οἴσης της τοιαύτης φύσεως διὰ την κουφότητα Ἀφ' ης αἰτιας τον μεν λιον καὶ το λοιπον 25

πλῆθος τῶν ἄστρων ἐναποληφθῆναι τη πάση δίνη, τὸ δὴ ἰλυῶδες καὶ θολερὸν μετὰ της τῶν γοῶν συγκρίσεως ἐπι ταὐτὸ καταστῆναι διὰ τὰ βάρος εἱλουμενον δ' ἐν εαυτῶ καὶ συστρεφόμενον συνεχῶς ἐκ μεν τῶν γρῶν την θάλατταν, ἐκ δε τῶν στερεμνιωτέρων ω σοὶ ποιῆσαι την γῆν πηλώδη καὶ παντελῶς ἀπαλήν. 5. ταύτην δε ὀ μεν πρῶτον του περὶ τον λιον πυ-

78쪽

0ος καταλάμψαντος πηξιν λαβεῖν, ἔπειτα δια την θερμασίαν ἀναζυμουμένης της ἐπιφανείας συνοιδη

σαί τινα των γρῶν κατὰ πολλοὐ τόπους, καὶ γενέ- Italσθαι περ αυτὰ σηπεδόνας μέσι λεπτοῖς περιεχομέ- ωνας, περ ἐν τοις λεσι και τοῖς λιμνάζουσι τωὐτόπων ἔτι καὶ νυν ὁρῆσθαι γινόμενον, ἐπειδὰν της χλοας κατεψυγμένης ἄφνω διάπυρος η γένηται, μηλαβὼν την μεταβολην ἐκ του κατ ολίγον. ν ζωογο- , νουμένων δε των γρῶν δια της θερμασίας τον εἰρη- 1 μένον τρόπον τὰς μεν νυκτας λαμβάνειν αὐτίκα την τροφην ἐκ της πιπτούσης π του περιέχοντος μίχλης, τὰς δ' ημέρας υπὸ του καύματος στερεοὐσθαι τὰ δε σχατον τῶν κυοφορουμένων την τελείαν αὐ- ξησιν λαβόντων και τῶν μένων διακαυθέντων τε i5 καὶ περιρραγέντων ἀναφυῆναι παντοδαπους τύπους ζώων. . τούτων δε α με πλείστης θερμασίας κεκοινωνηκότα προς τους μετεώρους τόπους ἀπελθεῖν γενόμενα πτηνα, τα δε γεώδους ἀντεχόμενα συγκρίσεως ἐν τη τῶν ερπετῶν καὶ τη τῶν αλλων τῶν ἐπι-

ρογείων τάξει καταριθμηθῆναι, τὰ δε φύσεως γρῆς

μάλιστα μετειληφότα προ τον μογενη τόπον συνδραμεῖν, ὀνομασθέντα πλωτά. 8 την δε γην αεε μαλλον στερεουμένην υπό τε του περὶ τον λιον πυρος και τῶν πνευμάτων ὁ τελευταῖον μηκέτι δυνα

N,σθαι μηδεν τῶν μειζόνων ζωογονεῖν, ἀλλ' ἐκ της προ αλληλα μίξεως εκαστα γεννῆσθαι τῶν ἐμψύχων. 9 ἐοικε δε περὶ της τῶν ὀλων φύσεως οὐδ' Ευριπίβης διαφωνεῖν τοῖς προειρημένοις, μαθητης νυνα ξαγόρου του φυσικοs. ἐν γαρ τη Μελανίππη τίθη-

ἐπεὶ ὁ ἐχωρίσθησαν αλληλων δίχα,

79쪽

δένδρη, πετεινά, θῆρας ους θ' ὁλμη τρέφει, γένος τε θνητ*ν 10. Ααι περὶ μεν της πρωτη των λων γενέσεως τοιαῶτα παρειλήφαμεν του δε ἐξ αρχῆς γεννηθέντα τωὐανθρώπων φασιν ἐν ἀτάκτω καὶ θηριώδει βίω καθεστῶτας σποράδην επὶ τὰς νομὰς ἐξιέναι, καὶ προσφέρεσθαι της τε βοτάνης την προσηνε's2M στάτην καὶ τους αυτομάτους ἀπο των δενδρων κα πού. καὶ πολεμουμένους μεν υπο των θηρίων,λλη- Φλοις βοηθεῖν πο ου συμφέροντος διδασκομένους, αθροιζομενους δε δια τον φόβον ἐπιγινώσκειν εκ ου

κατὰ μικρον τους αλλήλων τύπους 11 της φωνῆς δε ἀσημου και συγκεχυμένης παρχούσης ἐκ του κατολίγον διαρθροῶν τὰς λέξεις, καὶ προς αλλήλους τι-- θέντας σύμβολα περὶ εκάστου των ποκειμένων γνώροριμον σφίσιν αυτοῖς ποιῆσαι την περὶ παντων ρ' μηνείαν. 12 τοιούτων δε συστημάτων γινομένων, καθ' ἄπασαν την οἰκουμένην, οὐχ μόφωνον πάντας ἔχειν την διάλεκτον, ε κάστων ως τυχεν συνταξάντων λτὰς λέξεις δι καὶ παντοίους τε πάρξαι χαρακτῆρορας διαλέκτων και τὰ πρωτα γενόμενα συστήματα τωὐαπάντων θνῶν ἀρχέγονα γενέσθαι. 13. τους οὐ πρωτους των ἀνθρώπων μηδεν των προς τον

βιον χρησίμων εὐρημένων ἐπιπόνως διάγειν, γυμνους μεν ἐσθῆτος οντας, οἰκήσεως δε καὶ πυρος ἀήθεις, τροφῆς δ' ημέρου παντελῶς ἀνεννοήτους. καὶ γαρτην συγκομιδὴν τῆς ἀγρια τροφῆς ἀγνοούντας μηδε'

μίαν των καρπῶν εἰς τὰς ἐνδεια ποιεῖσθαι παράθεσιν διο καὶ πολλοὐς αυτῶ ἀπόλλυσθαι κατὰ τους '

χειμῶνας διά τε τὸ κ χος και την σπάνιν τῆς τρ0'φῆς. 14. ἐκ δε τούτου κατ ολίγον ὁπο τῆς πείρας

80쪽

PRAE P. EVANG. I. T.

διδασκομενους εἴς τε τὰ σπήλαια καταφεύγειν ν τῶ χειμῶνι καὶ των καρπῶν του φυλάττεσθαι δυναμενους ἀποτίθεσθαι. γνωσθέντος δὲ του πυρος καὶἈτων αλλων χρησίμων κατὰ μικρον καὶ τὰς τέχνας 4ευρεθῆναι καὶ τὰ ἄλλα τα δυνάμενα τον κοινον βίον φελησαι. 15. καθόλου γὰρ πάντων την χρεμα αυτην διδάσκαλον γενέσθαι τοι ἀνθρώποις φηγουμένην οἰκείως τηλεκάστου μάθησιν εὐφυε ζωω καὶ συνεργοῖς ἔχοντι προς ἄπαντα χεῖρας και λόγον' καὶ φυχῆς ἀγχίνοιαν. καὶ περι με της πρώτης γε' i5Mνέσεως ν ἀνθρώπων καὶ ου παλαιοτατο βίου τοῖς ρηθεῖσιν ἀρκεσθησόμεθα, στοχαζόμενοι της συμ μετριας ' a 16. σαύτα μεν ὁ δηλωθεὶς συγγραφεῖς, οὐδεy -ρις νόματος του θεο μνημονεύσας εν τὶ κοσμο-πνία , συντυχικὴν δε τινα καὶ αυτόματον εἰσηγησάμεν0 την του παντος διακόσμησιν τούτω δ' αὐευ-

ς συμφώνους και τους πλείστους τῶν παρ Ἐλλησι λοσόφων ων ἐγώ σοι τὰς περὶ ἀρχων όξας και ρ

η τας προ αλλήλους διαστάσεις και διαφωνίας, ἐκ στοχασμῶν, αλλ' υ απὸ καταλήψεως ορμηθείσας, απὸ τῶν Πλουτάρχου τρωματεων επὶ του παρόντος

ἐκθήσομαι. σωδε μη παρεργως, σχολῆ δε καὶ μετὰ κογισμο θέα τῶν δηλουμένων την προ αλλήλους

α διάστασιν.

VIIl. Θάλητα πρῶτον πάντων φασιν αρχὴν τῶνδε, φλων ποστήσασθαι το ἴδωρ α αυτοὐ γὰρ εἶναι τὰ παντα καὶ εἰς αυτό χωρεῖν '2. V Μεθ' Ουυναξίμανδρον, Θάλητος ταῖρον γερο v0μενον - ἄπειρον φάναι την πῆσαν αἰτίαν χειν