Hellados periegesis. Graeciae descriptio. Graece. Recensuit ex codd. et aliunde emendavit, explanavit Jo. Frider. Facius

발행: 1794년

분량: 605페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

231쪽

CORINTHIACA SEU LIB. U.

μόνον, και ἄκζα, χεῖρες καὶ πόσις ' ' χιτων γάρ οι λευκὸς ἐρεους και ἱμάτιον επιβεβληται. και Υγείας ἔς ι κατὰ ταυτὸν ἄγαλμα ' οὐκ ἄν οὐδὲ τουτοzοις ραδιώς , οὐτω περι ἐχουσιν αὐτο κόμαι τε γυναι- κων, άῖ κείζονται τη Θεω , και ἐμητος Βαsυλωνίας τελαμωνες. ῶ σάν ενταυθα τούτων ἱλάσασΘαι Θεληση τα, ἀποδιδεικταί οι τὸ αὐτὸ σέβεσβαι τοὐτο, 7 ο δη και 'Υγίειαν καλοῖσι ' Τω δὲ 'Aλεζανορι και Εὐαμερίωνι καὶ σ τούτοις αγάλματα ἐς ) τω μενώς ηρωi μετὰ ηλιον δυναντα '' ἐναγίζουσιν ' ΕΓ- ρίωνι δε ως Θεω Θύουσιν. εἰ δε ὀρΘως εἰκάζω, τον Εὐαμερίωνα τοὐτον Περγαμηνοὶ λελεσφόρον εκ μαντεύματος, Ἐπιδαύριοι δε 'Λκεπιον ονομάζουσι. της δε Κορωνίδος, εροι μεν και ταύτης ') ξόανον, καθίδρυται δε οὐδαμου του ναοῖ. Θυομενων δὲ τω Θεω ταίρου και ἀρροῖς καὶ δός, ες 'ΑΘηνῆς ἱερὸν την Κορωνίδα μετενεγκόντες, ενταυΘα τιμωσιν. ἡπόσα δε των Θυο μενων καΘαγίζουσιν, οὐδε ἀποχρῆ σφισιν εκτεμνειν τοὐς μηροὐς, χαμαι δε καίουσι πλην τοὐς ἔρνιθας,2 τούτους δε ἐπι τοὐ βωμοῖ. Tα ηε εν τοῖς ἀετοῖς '' 'Eσακλης καὶ Nῖκαι πρὸς τοῖς πεζασίν εισιν. ἀνί

232쪽

CORINTHIACA SEU LIB. U. nar

κειται δε αγάλματα εν τη ςοῶ, Διονύσου καὶ 'Eκάτης, 'Aῖροδιτη τε και Δημητην και Θεων τύχη ' ταὐταμε, ξόανα, λιΘου δε 'Aσκληπιὸς ἐπι κλησιν Γορτύ νιος. παρά δε τοὐς δράκοντας ει σύναι τοὐς ἱκοὰ ο'κεΘέλουσιν υπὸ δειματος ' καταί εντες δε σοισιν πρO της εσόδου τροφην, οὐκ ετι πολυπραγμονοῖσι. Κῶται δε χαλκοῖς ἀνηρ εντὸς τοὐ περιβόλου Γρανιανὸς Σικυω- νιος, νικας ος ' άνείλετο 'Oλυμπιάσι, δύο μεν πεντ- λου, και ταδίου την τρίτην, διαύλου δε ἀμφ τερα, και γυμνὸς και μετά της ἀσπιδος. Ἐν δε T- ρτανη και 'AΘηνας ἱερον ε ν, ες ὁ την Κορωνίδα ἀνόε γουσι εν δε αὐτω ξόανον Ἀθηνας ε ν άζχῶον κεραυνωΘηναι δε και τοὐτο ἐλεγετο.

Io-Θεω. τυχηJ Cod. M. liceret, legendum esse coni cedat sεων νγ τύχη, quod non rem , μήτηρ Θιων-τύχη.repitisamium puto; sic enim, si post comina ponas, hoc I 6) zeJ Vulgata αe nullo ad oγελμara referre , et novo modo ferrei poterat citrare renuntine GOmn Iorzuna, sta scripsi, adlispulantibus DL. et Persedere possis. di hariolari Rusinio.

233쪽

- λ ηδείας, ως λεγουσιν, ἐπωδὰς ἐπάδει. εκ δε Τι Φάνης ἐς Σικυωνα ἀtικομενοις και καταῖαίνουσιν ἐς Θάλασσαν ἐν άριτερῶ της ὀδου, ναὸς Ἐζας, οὐκ εχωνετι ου τε ἄγαλμα, οὐτε ὀροφον. τον δε ά.α9έντα a Πιοῖτον ε ναι τον 'ASαντος Οασι. Καταβἀσι δι ἐς του Σικυωνίων καλούμενον λιμένα και τραπεῖσιν επ' 'A'ποναύτας το ἐπίνειον το Πελληναίων Τ) ἐς 9 6λίγονυπὰ την ὀδὸν εν ἀζις εζοῦ Ποσειδωνος ιεζόν ' προελ- Θουσι δὲ κατὰ την λεωφόρον Ἐλισσών τε καλούμενος ποταμος, και μετ' αὐτον Σύθας ἐς ιν, ἐκδιδόντις ἐι Θάλασσαν. , N δὲ Φλιασία της Σικυωνίων - μοζος, και Τιτάνης μεν τεσσαζάκοντα ς αδίους απέχει μάλις α ἡ πόλις, εκ Σικυωνος δε ἐς αυτην οδός ἐπιν ευΘεῖα. καιοτι μὲν Ἀρκάσι Φλιάσιοι προσηκουσιν οὐδὲν, δηλοι τὰ ἐς τον Ἀρκάδων κατάλογον της - ου ποι σεως, οτι οὐκ εἰσὶν γῆ ζκάσι και ουτοι συγκατειλεγμένοι ' ώς δὲ 'Αργεῖοί τε ησαν εξ άρχης, και υςεζον Δωριεῖς γεγόνασιν υρακλειδων κατελθόντων εις Πελοπόννησον, φανῶται προῖόντι ὀμοὐ τω λόγω. διάφορα δε ἐοτους Φλιασίους τά πολλά εἰδως εἰρημένα, τῶς μαε λιτα αυτων ώμολογημένοις χζητομαι. 'Eν τη γηταύτη γενέσθαι πρωτον 'Αραντα φασιντόχθονα ' και πόλιν τε ωκισε περ ι τον βρος 'Aραντῖνος ἔτι καλεῖται και ες ημας,

υνον τουτον,

234쪽

CORINTHIACA SEU LIB. II.

Κηγλούσης εἶναι λεγόμενος καὶ Ποσειδωνος, εξεῖροτοὐ ποταμου το ἴδωρ, οπινα οἱ νυν απὸ του εὐρόντος καλοῖσιν 'Aσωπόν. το δε μνημα του 'Αραντος ἐςn ἐν χωρίω Κελεαῖς ' , εβα δη καὶ Δυσαυλην ἄνδρα Ἐλευσίνιον τετάφθαι λεγουσιν. 'AIαντος δε υιὸς ορις καὶ Θυγάτηρ εγενετο Ἀραουρεα θ. τούτους φασὶ Φλιάσιοι Θηράσαι τε εμπείζους γενεσθαι, καὶ τα ες πόλεμον ἁν είους. προαποΘανούσης δή 'Αρα Θυρέας, 'Aορις ες μνημην της αδελφης μετωνόμασεν 'Αραι Θυρέαν την χώραν. καὶ επὶ τωδε 'Oμηρος τοῖς 'Αγαμεμνονος υπηκόους καταλέγων τὸ επος εποιησεν ορνειάς τ' ενεμοντο, 'AζαιΘυζέην τ' ἐρατεινόν. τάφους δε των δεραντος παίδων οὐχ ἐτερωθι ηγοῖμαιτης χωρας, επὶ τω λόφω δε εἶναι τω 'Aζαντίω . καί σφι πιν επὶ Δημητρος ςηλαι περιφανεῖς εἰ καὶ πρὸ της τελετης εν τω Δημητζος αδου κυφαντα, και τοὐς παῖδας καλοῖσιν επὶ τάς σπονδὰς, ες ταυταβλεποντες τὰ μνηματα. Φλίαντα δε , ὸς τρίτον ο

gara Κελαιναῖς, ex Cod Vind. et Mosc., capite I veritatem huius lectionis satis superole dcclarante. Palmer. Exerc. P. Ua. sic emendandum esse jam m

nuerat.

et Mosc. constantem fere sic scribentibiui cum vulgariam esset 'AeαιΘυ ναια, et Sylb. e a scribendum esse iam conte cisset. Stephan. quoque habet 'Aeαιθυρέα, ubi vid. Berkel. Locus Honieri de Amethyrea est Il. B. U. II.

235쪽

CORINTHIACA SEU LIB. H.

τουτο εποιησεν ονομα ἀφ' αὐτου τη γη, Κασου μὲν παιδα εἶναι του η ἡ μενου, κατα δη τον Ἀζγείων λογον, οὐδε αμην ἔγωγε προσίεμαι. Διονυσου δε οιδα καλουμενον, και των πλευσάντων επι της 'Αργους καιτουτον γενεσΘαι λεγόμενον. ομολογεῖ δε μοι και του Ῥοδίου ποιητου ' τα ἐπη 'Φλίας αυτ' επὶ ν) τοῖσιν Ἀραιθυρεηειν ἴκανεν, 'Εiis ' ἀφνειός εναιε Διωνύσοιο εκητι Πατρὸς ἐου πηγησιν εφε ος 'Aσωποιο.

CAPUT

236쪽

CORINTHIACA SEU LIB. II.

De Phliuntis statu Heraclidalum aduerim Narbato Pythagorae n orthiu - Ganvmedis vel Hebes luco et culti1 - templis et signis in aIce Plalius. - caprae sacrae einu - Aristia et Pratii ab drantatum saturientauri scriptoribus - domo saties in Amplaiariii - umbilico Peloponnesi - de Hercule et Cyatho narratio.' Ηρακλ ειδων δε κατελ9όντων, Πελοπόννησος ἐταραχθη πῶσα πλην 'Αρκάδων, ως πολλὰς μεν των πολεων συνοίκους εκ του Δωρικου προσλαβεῖν, πλείωνας δε ετι γενέσθαι τὰς μεταβολἀς τοῖς οἰκητορσι. - δε κατά. Φλιοῖντα ουτως ἔχει. 'Pηγνίδας επ' αυσην ό Φάλκου του Τημενου Δωριεὐς εκ τε Ἀργους τρατευει καὶ ἔκ της Σικυωνίας. των δε Φλιασίων τοῖς

μεν, ἁ ποοεκαλεῖτο 'Pηγνίδας, ἐφαίνετο ἄρεςὰ, μένοντας ἐπὶ τοῖς αυτων βασιλέα 'Pηγνίδαν καὶ τούς συν ἐκείνω Δωριεῖς ἐπὶ ἀναδασμω γης δέχεσθαι Ἱππασος δὲ καὶ οι συν αυτω διεκελεύοντα μυονεσθαι, μηδὲ πολλων καὶ ἀγαθων') άμαχεὶ τοῖς Δωρι ῖσιν άφΘαμαι. προεμένου δὲ του δημου τηνεναντίαν ταυτην γνωμην ' , ρύτως Ἱππασος σύν τοῖς Θέλουσιν ἐς Σάμον φεύγει. Ἱππάσου δὲ τούτου Στέταρτος ην απόγονος Πυθαγόρας ὀ Mγόμενος γενέ-.ἰ σ3M

237쪽

αα 6 CORINTHIACA SEU LIB. H. σ3αι σοφός. Mνησάρχου γἀρ ΙΠυθαγόρας ὴν του

Εὐφρονος του Ἱππάσου '). ταυτα μεν Φλιασιοι λέγουσι πεζὶ αυτων, ὀμολογουσι δε σφισι τα πολλα καὶ

Προσεται δὲ ἡδη και των ἐς ἐπίδειξιν ἡκόντων τὰ

ἀξιολογώτατα. ἔροι γὰρ εν τη Φλιασίων ά ροπόλει κυπαρίσσων ἁλσος, και ἱερὸν ἁγιωτατον εκ παλαιου 'τὴν σε Θεὸν , ὸς εςι το ἱερὸν, οἱ μεν α αιότατοι ολιασίων Γανυμ δαν, οι οε υτερον 'HSην ὀνομάζουσι ῆς και ' ηζος ) μνήμην εποιῆσατο εν τη Mενελαρυ πζος Ἀλεξανδζον μονομαχια, φάμενος οἰνοχόον την Θεον εἴ-

ἐς τοὐς ἱκετας ' ες ι δεδώκασι γὰρ α ἡ ἄδειαν ἐνταὐ- Θα ἱκετεύουσιν ' λυθεντες δε οἱ δεσμωται τάς πέδας πρὸς τὰ εν τω ἀλσει δενδρα άνατιθεασιν. ἄγεται δὲ

και ἐορτη σφισιν επέτειος, ἡν καλουσι κισσοτόμους. 'ἄγαλμα δε οὐτε ἐν ἀπορρήτω φυλάσσουσιν οὐδεν, οὐτεες ν ἐν φανεσω δεικνυμενο εφ' ὁτω δὲ Ουτω νομίζου-

238쪽

CORINTHIACA SEU LIB. IL

εχον πω γένεια. υπὸ τουτον τον ναὸν Θεατρον πεποίηται. τουτου δε ου πόρρω Δημητρος ες ιν ἱερὸν, καὶ κα3ημενα αγάλματα ἀρχάῖα. 'Aνάκειται δε επὶ της ἀγορας αἰξ χαλκη, τὰ πολλὰ επίχρυσος' παοὰ δε Φλιασχις τιμὰς επὶ τωνδε εἴληφε τὸ ωζονην ὀνομαζουπιν αἶγα, ἁνατελλουσα τάς Η) αμπελους λυμαίνεται συνεχως. λα δε ἄχαρι μηδεν ἀπ' αυτης γένηται, οἶδε την επὶ της ἁ ζἀς χαλκῆν αἶγα ἄλλοις τε τιμωσι καὶ χρυσω τὸ ἄγαλμα ἐπικοσμουν- τες. Ἐνταὁ9ά εο καὶ μιτίου μνημα του Πρατί s

In his duo ofiemsunt, Pri Hrin, quod fortim memorariau, cum de memoranssis in arce sermo

st, dein . Pisis non declararer, cuiusnam dei vel deae templia in et Mnii in hic positumst . I inini te vero optime ex pesiti tu Codices; Vinclob. enim exhibet ἐπει γε τῆe 'Heae. v v, et Mosc. ἐπεὶ ἐτίν. si e ἐπει γε ad antecedens , E

hi vitiler, si haee in tex ni recepissem.

clex z ἐφαινετο, In quo vera lectionis vestigium nrthi inesse videriar. Scriboiuliun scilicet

sus duos excitante; et in Polluce IX. s 43. ex 'ADτιsos vel

239쪽

RINTHIACA SEU LIB. H.

τρί εἰσι πεποιημενοι πλὴν των Αἰσχύλου δοκιμώτατα.6 'Oπισθεν δε της ἀγοζἀς ερον οἶκος ονομαζόμενος υπὸ Φλιασίων μαντικός. ες τουτον ' Θιάραος ελθὼν

και την νύκτα εγκατακοιμηΘεις μαντεύεσΘαι τότε

πρῶτον, ὼς οι Φλιασγοί φασιν, ἔρξατο ε τίως δε ἡνἈμφιάραος τω εκείνων λόγω ἰδιώτης τε και οὐ μάν

τις και τὸ οικημα απὸ τούτου συγκεκλειται τον πάν-

γ τα ἔδη χρόνον. ου πόρρω δε ἐς ν ό καλουμενος ο φαλός, ΙΠελοποννήσου δε πάσης μεσον '' , εἰ δὴ τά

οντα εἰιήκασιν. απὰ δε τοῖ φαλοῖ προελθ οὐσι, Διονύσου σφίσιν ἱερόν ε ν ἀρχαιον , εο δε και 'Aπόλλωνος, καὶ α λο Iσιδος. τὸ μεν δη ἄγαλμα του Διονύσου δῆλον πασιν, ωσαύτως δε και τὸ τοὐ 'Aπόλλωνος - το δε τῆς 'Iσιδες τῶς ἰεσεὐσι ΘεάσασΘαι μόνον

μιτιου Orpheo versus exhil, t r. De Praitina plura habre Suidas, qtii poetam tragiciunestis lena cum Aeschno aetatis fulsi e et primum satyricas f hialas scripsisse refere. Ex iis PIures versus laticlat Athenae De Satyris vid Cas aut . de se t . poesi etc. L. I. C. s. x3 'Ομφαλος μέσονJ Plurium terrarum huiusn Oi umbilici apitii veteres fuere. Sic Paphos se illum Hesych. v. ὀμφαλσο cons Casaub ac Strab. Lι IX. p. 64a. Notissimus ouφαλae Delphorum urbs, quae orbis terraritin unabilicus ferebatiar. UH. Paus L. MC I6.

aliter de s yatho narrant schol. ad Apollon. L. I. v. IIa D noluitia liuius pueri Uini alios

vari

240쪽

CORINTHIACA SEU LIB. II.

a 29ουν παῖδα οἰνοχόον Οἰνέως, οὐκ ἀρεσθεὶς τω δοθεντιπωματι, παίει των δακτύλων ενὶ ἐς την κεφαλη ἀποΘανόντος δε αὐτίκα υπὸ της πληγης, Φλιασίοις ἐςὶν οικημα ες μνημηλ τοὐτο ώκοδόμηται μεν παράτο ἱερον του Ἀπόλλωνος, ἀγαλματα δε λβου πεποιημένα ἐχει κύλικα ὀζέγοντα υνακλεῖ τον Κυαθον.

Arante.

Της δά πόλεως αἱ Κελεαὶ πεντε που ταδίους μάλι ταάπεχου ' καὶ τη Δημητρι ἐνταῖΘα δἰ ενιαυτοῖ τετάρτου ' την τελετην, και οὐ κατὰ ετος ἄγουσιν. ἱεροφάντης δε οὐκ ες τον βίον πάντα ἀποδέδεικται, κατὰ δε ἐκάςην τελετην αλλοτε ες ιν ἄλλος σφίσιν αἰ- ρετὸς, λαμβάνων, ην ἐθελη, καὶ γυναῖκα. καὶ ταὐτα μεν διάφοζα των) εν 'Eλευσῖνι ὀνομάζου τα δε ες αυτην την τελετην εκείνων εςὶν εις μίμη ν ' ὀμολογουm δε καὶ αὐrοὶ μιμεῖσθαι Φλάσιοι τα εν Ἐλευσqνι δνωμενα Δυσαύλην Τ) δε φασιν αδελφον a

τάρτω, quod incuria tan ni in editione iaulinii excusisse vide. ture ex iuroque Coctice et Amasiati interpretatione restitis, sententia ninnera ratio nem postulante.

SEARCH

MENU NAVIGATION