장음표시 사용
241쪽
stititisse έκοινουντο, niihi probatae videtur. ὲρ του Φαρναβαζου etiam melius ab Acacio puto verti non e Pharnabati, quam legati Pharniaba d, quod Vallae & Porio placini. eis. l. 3. Ἐς την αποστολὴν Infra cap. 9 Ἀποστολὴ των νεων. Ἀπόστολον & αποστολην pira eodem ὸici; scribit Th.Ma ister: & laiulat locum Aristulis, otii est in oratione Sicilia II, Tom. II, p. 32, Xρήματα. o ἡμῖν τα μεν εis Toναπόστολον τον καλὸν εξανάλωται, in hanc egregiam classem, in isti clanteriis; qiurii ethim in apparatum classis, in exmesitionem maritimam, recte vertaS cuiri Henisterhusio ad Politi- 'cem VIII, 99. Ἀπόστολοι, αἱ των νεων εκπομπαὶ, ΗΔ
cration e Demosthene I Philipp. Locus est pag. 36 ed. Paris. Eiς α τοσαυτα αναλίσκετε χρήματα, .υσα ουν εk ενατων αποστόλων. Et ibid. Τούς ὐε αποστόλους πάντας ὁμῖν υστεμ ειν των καιρων, τον εu Mεθώνην, τον εις Παγασας,
τον εις Ποτίδαιαν. Add. ibi Schosiasten. Glossae: Ἀπόστωλος , ni bs, elassis, Vel gemus navium. forte mississ classis. J κ1 απόστολον genus naViuin dicit, interpretationem recipit ex iis, viae annotat Henisterhusius i. d. Alidior vitae Homeri cap. I9 , Ἐκ μὲν δη του λιμένος οὐδεν ἡν απόστολον. Ἐπιβατηγούς Vocat Ulpiantis l. I, F Ia, D. de , Exeristor. aft. Latini vectoria Orui a. Suetonius Caes c. 63 e.ad. l. 9. Aυτούς) Gr. αυτοις, ut ad εδοξε referatur. WAss. Si quis ira legendunt putabit, deerit accusativus αυτοὐς: si αυτούς, supplemium erit αυτοις. De ellipsi pronominis αυ- τος supra plus uno loco dictum est. e.M. l. Ivi Tας ἡμισεας των νεων) Thorn. Magister in ἡμίση scribit, melius esse in accusativo plurali tam masculino , quam feminino genere ἡμίσεας, ασυναιρετον, quam ἡμίσεις. Ipse tamen e Thucvsside affert, τους ἡμiσεις των
Od. l. s. Καὶ διεκόμισαν Hic, ut &IV, 8, & VII, 7s, και post δοκεῖν abundare censet Stephanus ad Corinthum Artic. XLV. pag. 33. Add. hoc illi. cap. I, Και ως ἔδοξεν
ead. l. 8. 'A τότε ην Ineunte vere, ait Spanhemitis Epist.Ι ad Morellii uin J 8; havit dubie respiciens ad ea, quae in principio cap. incit Thucydides, τοὐ δ' επιγονομενου ερους. raticydides citii lem voce θέρους ver & aestatem
complecti solet, vit dictuna est ad II, i. sed Isthmia aesta-
242쪽
te, & laidem mense Iulio Romano, acta fuisse, disputat Dollwellus de Cyclis cap. 6. & in Annalib. Thucyd. ad
Ann. XX Beli. Peloponn. Athenienses autem, quan cludin hostes Corinthioriim, tuto ad solemnia horiain ludoriam
eis. I. I 2. Διατριβης εγγονομενης θ Gr. γενομενης. Sic& VII, 49, pro Oκνος τὶς και μελλησις ἐνεγένετο, qui Oam Mss. ἐγένετο. Sed non est movenda scriptura vul ata. IV, III, Xρόνου ἐγγιγνομενου. Pag. II. l. 2. Ἐς τὸ ξυμμαχικὸν) Portus iitramitie significationem, quam haec verba recipere putabat, in inter pretatione Latina expresserat, e via Hudsontis illa, in socioris scio constanter permaxere, quae verbi S ad fidem faciendam ad iderat Portus, oetrinxit. Probavit ni inirrum pri rein significationem, quemadmodum & Graevius ad Luciani duit. More. pag. 31 6. Milii magis placet posterior:ναὼς τὸ πιστὸν εἰς τὸ συμμαχικὸν , naura , qrtire fidem face rent, Vel pignoris loco stat, eos In fori re manseros. Ita Thucydides III, II, Π αντiπαλον δεος μόνον πιστὸν ες ξυμμαχέαν. Nain auod liai συμμαχία, hic το συμμαχικὸν est, ut III, 9I , & saepe alibi. Herodotiis IX, Ios : Σαμiους -
ἐς τὸ συμμαχικὰν έποιώσαντο, πίστι τε καταλαβόντες καὶ ὁρκέοισι. H κατα τὸ συμμαχικὸν , nempe συμφώνημα, ut
stipplet alicuhi Scholiastes Tnucydidis, escunnir fieri, vel postulari, quae fiunt vel postulantur ex formula foederis ciun sociis initi: pro eo aluein εἰς τὸ συμμαχικον dici vix
ead. l. 3. TG αποστολης De voce Harpocratio p. 6 I, & Valesius p. Io. UASS. δ:UM. G μεν πολλοι ουκ εἰδότες In his nominativi pro acinculativis, & participia pris infinitivis ponunthu' ex s ententia Scholiastae. Sic IV, 26, Aιτιον δὲ ην , οἱ Λακεδαιμόνιοa προειπόντες , pro τους Λακεδαιμονίους προειπεῖν. III. 93 , α ιον post se hiset nominativum participii cuin vecto finito: Aιτιον δε ἡν, οἴ τε Θεσσαλοὶ εν δυναμει ὁντες τῶν ταυτη χωρέων - εφθειρον, καὶ διαπαντὸς επολεμουν ἀνθρώποις
νεοκαταστάτοις. Ubi hoc itidem ita accipi potest, quasi dixisset, τους Θεσσαλούς ἴντας φθεφειν και πολεμεῖν. Nisi quis stii pontis supplendiim putet o . ead. l. 6. Ἱσχυρὸν Ar. εχυρὸν, non male. εχυρὸς, mu nitiis. 'Εχυρὸν χωριον, & απὴ εχυροῖ ορμασθαι lib. I. 'Ενεχυρφ ειναι Xenophon. Noster in I, καὶ ταύτα πιστευοντες
243쪽
εχυρα υμῖν παρέξεσθαι. Illud fere securitatem firmam, hoc vero locum inunirum notat: sed confundunt1ir. Νoster III, 6, ορῶντες ουδὲν ἐσχυρὸν ἀπο τὴν Λεσβίων. Amndeli. favent
Xenophon, Dionys1tis Halic. & Iosephus. WASS. Ἐχυρος& ισχυρος saepe per utantur in Mss sed recepta huius t m Iedlio confirmari potest ex his Thucydidis IV, 2 , 'Oτι
εχοντὰς τι ἐσχυρον αυτους ενόμιζον ουκέτι σφίσιν ἐπικηρυ-
κεὐεσθαι. Et V, III , 'Υμῶν τα μεν ἰσχυρότατα ελπι ψω
haec verba annotat, αἱ σπονδαὶ δηλονότι. Stephantis & Acacius ad οἱ Ἀθηναῖοι, & Stephantis vertit, denuntatum, Vel inesctrum erat Atheniensibus, ut adessent., ii id. ' εώρουν ες αυταγ Vide ad IV, IO4. Od. l. Ia. Tων Κεγχρειῶν Κεγχρεων malit Hivison. Rem absolvam, quam potero brevissime. Noster Κεγχρειας, Κεγχρειων, κοχρεῖα. tum ae numero, recte. Ita & Scylax .
Siritho , Philostratiis vita Apollon. IV, 2 s. sine diphthongo semper, & in pliirali tantiam Polybius, semel Polyaenus, D. Carysos . pag. 436, & Lucian. Navi g. so6, Xenoph. a. s. Diodoriis Κεγχρεων, & Suidas, sed de Troadis civitate. Steph. Κεγχρέαι accentii reti adio, Polyaenus Κεγχρεας. Eandem servat Ptolentaeus accentuationem. sed in Μs Coistin. Κεγχsia mendose prorsus Videtur; qtiam tamen scripturam sectutis etiam eu Collex Hoeschelii in
Scylace, & Mss. D. Pauli ad Rom. XUI. In Act. XVIII
Laiul. III. Centaris; alvae ita ML Coll. nov. Apud Livium, qtii alita Pudein Cenclueis, prius inunerito Mimnat Sig nitis. Oviὸius I Trist. Io, 9: Corinthiaris primum mihi cognita Gnchris. Sic in plurali semper Livitis. Oppultun τεῖχος, κώμη , ἀκροπάριον, Veteribus Geographis. Gentilia κεγχρεατης, Κεγχρειος, Steph. Lactantius in Statium Gn-ehraems portus. Statius Theh. IV, 6o , Cenchraeaeatu manIM. Portuin instatirasse Augustum. ex niimis patet. De situ di-Xeriant acci irate Strabo, Pausanias. De appellatione ambigitur. Ethnicographus ab Herod qiu clam deduxit. Apini Nicandriam in 'Ετεροιουμ. invenio Pierii filiam ita dictam. At verius pino, nomen invenisse ab officina metalloriina, citiae Demostheni & Theophrasto Κεγχρεών. Ionice Xερ- ἐχνὶς etiam cscinir hoc oppidiun apud Callimachum, qti Alcaiue ius inguendtun a sonte X χρης, seu Κερχνεias apud
244쪽
Aeschylum P meth. v. 67 . Est & Κουιος filivitis proster Ephesiim: Strabo XIV. Illain recentiores ad sorinain
τεIαις ταὐταις ταις ανω καὶ κατω, i. e. ut ibi Scholiastes, ταλαιπωρούμενοι. Hesychi IIS: κοπτομένου , ταλαιπωρουμένου.
Ita saepe Thucydides. Adi Stephani Append. ad Scripta. de Dial. pag. I 81. Quae de Coryco in Var. Lect. scribuntur, sumta fiunt e Stepilano de Urbib.
nus recte si numeriini spectes, sin vem dignitatem & primatum non naale. respice ad 6 3. Peloponnesi gentes septem , Herodot. VIII, 73. . lire sit, Spartanis iam a tempore Herodoti. Ceteriun Historici Πελοπόννησον stri,in quidain νησον ἀπλως. osura ex regi is Apie, Pelasgo, Argo, varia traxit nomina, de Mibus adi Stephanum, EtVINOl. p. Iaa, Io, Schol. Pind. p. 44s, Apollodor. II, I, Schol. Homeri Il. ὰ, eto, Schol. Theocrit. ιέ, 92. Dionysius v. 4o3: Πέλοπος δ' ἐπὶ νῆσος ὀπηδεῖ &c. 'Avφ μεν γὰρ ἐοικεν έεργόμενος στgῆς Ἱσθμὸς Πρὴς Βορέην, καὶ κοινὴν έφ' 'Ελλάδος ιχνος έρείδων &c. Ibi repone ex 6 MK. ξυνὸν, Iorai cuna. Eius loca non πόλεις, sed χώρας nominat Homeriis, de qua re consille Straboneni VIII, p. 337, & Pausan. 7ro, Dionys Halic. p. 9, 24. Pro Πελασγιδος αιη
apud Dionysium v. 687 Stephani Codex frustra o riulit
245쪽
Λάκωνίδος, quod inerum est interpretamenmin. Avientis ,rerna Petismin. WASS. Od. l. 4. Ἐς την βοήθειαν - την Xιον verierat, ad suciυτο - o. Stephanus annotat: Intellige, ad De mendum Hi adverso Graium risellant . Forrasse non male ad resistendum Osio. Est autem ad verbum, Nihil ge exguum ad ressendum tauo f. t. Ita ille. Scholiastes βοήθειαν exponit μάχην. Acacius bene expressit sententiam: nec pstapsam Pararum adversus Orium aut segne moabantur. Nam in phrasi βοηθεῖν έπi τινα a usativus & amicii in & ininsic na notatis Priora significatione Thucvdides III, 97, Βεβοηθηκότες γὰeχδη ησαν ἐπὶ τὴ Aiγέτιον. & alibi saepissime. Posteriore IV, 2 s , Βοηθούντες επὶ τους Μεσσηνίους, i. e. κατα τους Μεσση- νέους , adversu Mesanenses. Et IV, Io8, 'Eθαρρουν, και έπίστευον μηδενα ἄν επι σώοῦς βοηθησαι. d. l. 7. Ἐκ δε της Xέου ές την Tεων. καὶ ο χαλκιδευς Redie Potnis tollit disti monem, sententia ipse postularite. Ea etiam abest a Gr. & in Cas . recens coirector ilistinetionem mi inram post Tεων posuerat. PV. 27. I. II. Βασιλέα Βασιλεύς fere apud nostraim c u ibusdam, ut sci iptoribus sacris , additur μέγας. Plato de Legssius III, pag. 816, σχεδχν εκ γε τοσούτου βασιλευς εν Πέρσαις ουδεiς πω ΜΕΓΑΣ γεγονεν αληθῶς, πλήν γε 'ONO-NAII. 'VAss. Plerisque sine discrimine Bασιλευς, & Mέγας βασιλευς Dro rege Periarii in ilicinit . Acis vel solum Aristo
ead. l. I s. Ἐπὶ τοῖσδε) Vid. Maran. Oxon. Polybius HI, 22, Ἐπὶ τοῖσδε φιλιαν εἰναι Pωμαiοις, καὶ Καρχ ηδονέοις. &c. 24, p. 486, κατὰ τάδε. WASS. Thucydides III, ri , Σπονδὰς καὶ ξυμμαχίαν εποιήσαντο - μπὶ τοισδε. Euripi indes Alcest. V. 373 , Ε πὶ τοῖσδε παπας χειρὸς εξ εμης δε- ζου. Ἐπὶ τούτοις Aristophanes Pliat. v. II 69. Thucydides V, 16 & 69, & Liicianus I Ver. Histor. pag. 6 I. καταταδε Thucydides V, 18: Σπονδὰς ἐποιήσαντο - κατα τα-δε. Et ibid. c. 47. Et καττάδε ibri c. 77 , N. Pag. 28. l. ia. 'Aπο βασιλέως) 'A A του βασιλεως Q.
ead. l. I . Κατα ταυτὰ Κατὰ ταυτα μὲν η ξυμμαχία αυτη έγένετο. Q. sed ταῖτα statim seqttitur. V ASS.
246쪽
de Harpocrationern P. 2 2. 'VASS.ead. l. I 3. 4 αῖς λοιπαiς ἀναγαγόμενοι Ναυσιν addunt omnes Mil . & e M. ante Stephani secundam, quam Portus& Ηiuisbnus secuti s lint. Habet naagnam speciem glossae, & mihi dii ficile est credere a Thucygide potitiS esse, quam
ex litterpretatione. Pag. 3I. l. s. Ἐπανάστασις υπὸ του δήμου τοῖς δυνα τοῖς Non temere est, quod Car. & Cass. praepositionem Oinittrunt. Stephanus monet annotandum esse, vetante hic rintinere casum verbi sui. Hoc crebriina est in Thucycliale. V, I 8, Διάστασις τοῖς νεοις ἐς τους πρεσβυτέρους. VI, 76, Περὶ δε οι μεν σφiσιν, ἄλλα μη ἐκεiνω καταδουλώσεως τωMἡδφ ἀντέστησαν. Adde quae ad V, 46 dicta sunt.
κοσiους. recte. WASS. Hoc tutius ex auctoritate omnium
MK. & ed L ante Steph. a. recipi potest, quam patito ante ναυσis. Saeptamus loco ab Hiullono in Var. Lect. annotato licit, Latini sermonis consuenulinem non pati, ut adiecti tun aliptos ea innificatione ustirpemus. Sed vi l. Taub- mannum & Lamianiun ad Plata. Menaechm. V, s , 37, &Gronovium ad Geli. HI, 7. ead. l. I 2. Τοῖς γεωμόροις Γεωμόροι non sol him Callimacho, qui Hymn. in Iov. v. 74 eos inserioris oratinis, & υπο χεῖρα πτολι-ρχων esse dicit, & Suidae, sed etiam Apollonio Rhodio I, v. I 2I4, ubi βους γ εωμόρος, & III, 1386, quae loca ad Callimachum observavit Spanhemitri, Hesychio, & Etymol. M. in v. Πράμνειος, sunt agri lae, Aptui Dionysium Halic. X, 39, γεωMόροι, coloni, qui is ager cli-Vissitur, & νόμος γεωμορικος, lex agraria. Hic in Scitolio lici Reg. vetiista naanu adscripto γεωμόροι exponuntia Oi την γην μερίζοντες και διδόντες πρὸς εκαστον : & in Cass. γεωμόρος, ο την γ ην μερiζων. Sed ea interpretatio ab hoc loco aliena est. Nec Portus hoc sensu, quod in Var. Led . dicit Hi ut sonus , γεωμόρο υς a Thucydide accipi exilliinat, sed . cum etiam hanc innificationem retulisset, scribit ex ipsa serie narrationis & sententia loci apertuna esse, Thucydi- dein ita non simpliciter videri appellare τους ἁγ ροέκους, ἀλ-λα και μάλιστα τους δυνατους, τους εν ἄγροῖς οικους καὶ
κτήματα εχοντας. Omnino γεωμόροι ilitem sunt. qui δυνατοὶ , Pioriim pariem a plebe occisam, dicit Thucyclides.
In republica Atheniensiuin quidem rεωμόροι erunt secundus
247쪽
maidam orito civitiin, & ineditis inter πατρίδας & Δημιουργούς. sed non credo ostendi posse, apini Samios cives itutem in tres hisius inodi ordines Si visos fuisse. Apini He-
rodot in VII, 13s , γαμόροι Syracusani, quos a plebe &servis vile pulsos dicit, & ex eo Dionysius nati c. VI, 6a, sunt agroriam & latifundior ni possessores, & u leni,
quos hic τοὐς δυνατούς vocat Thucydicles. Vide Valesiuiri ad Excerpta Petresciana pag. 229. me. 32. l. s. 'Ωσπερ εψητο Supra cap. 8. Illa, και εκεῖ-οεν ἐπι τον ' Ἀλήσποντον, ad eandem parenthesin pertinent-ead. l. Io. Περώικος Μininae probabilis est sententi, Acacu in Var. Lest. hunc e servis , vel colonis Oetensium sie: si modo ita sensit, de quo non satis liquet. Nulla ratio esse vicietur, cur περώικος hic aliter accipiatur, quam iVuloo solet, i. e. Dro vicino, & D. Ut I, i 7 , & saepe apiui alios. Seci tramen Thucydides aliquanto fiequentius I acedaemonioriam, Plana ullius alterius populi περtολκους Inemorat. I, Io I: Oι Εἴλωτες -τοῖς καὶ των περιο κων Θουριαταi τε καὶ Αἐθεεῖς ές'Iθωμην απέστησαν. IV, 8 :οι Σπαρτιάται αυτῶ μεν , καὶ οι εγγύτατα των περιο,ων.
Et sic huius Lib. cap. 6, & hoc loco. Nam utrobique περίοικον de homine ex hoc genere περιοίκων Lacedaemonio-riini accipio. In C l. Can. ad mp. 6 hoc Scholion legi-mr: Περkικοι εἱσιν οἱ υπήκοοι γείτονες τῆς Σπάρτης. Hoc Veriuri esse arbitror. Nam περιοίκους hos libertate quidem
usos tasse, e Thucydide cognosci potest; alioqui enim eo-nim opera ad illa, quae dicit, nsinisteria usi non fuissent Spartani; item o Plutarcho Lycurg. iii in clivisione agri Laconici περιοέκοις XXX milia sbmum , Spartanis IX millia assignata scribit pag. 8o. Sed tamen deteriore conditione quam cives Sparianos, nec Spartanos appellatos fui sese, Constat e Xenoph. Histor. Graec. ΙΙΙ, 494, & e Maximo Tyrio, qtii Dissere. XIII, τούς Αλωτας και τον ἀνδραποδωδη ομιλον, και τους περιοiκους των Λακεδαιμονών
coniungit, & ab iis, quos G καθάρως Σπαρτιατικον VO-cat, distinguit. Heinsitis quidem ibi scribit, eoHem esse περιοίκους Lacedaeinoniorum & Κιλωτας : sed nondum mihi persuadet. ead. l. TI. M θυμναν πρωτον ἀφιστὰσιν Valla in interpretatione Latina addictit, quae in Graecis non leguntur; nam ita vertit: primum Methymnam peto prius pereenere ) ιώ-inia, remis hic t tuor navAM, AMPlemn plo ciια μιens
248쪽
n diu venerunt ad Mesendum impulere. Utrum ex ingenio ita suppleverat, qtime ad sensuin perficiendum deesse putabat, an in exemplari suo ea invenerit, non facile a1ncinari potest. Sed verosinulis est sententia Porci , locitin Oui turn esse. Quatruor autem naVes Chioriim Methymnae relictas fuisse, idem 'recte ex iis conficit. qtiae Tliucydides paulo post de fuga navium Chiarmin e Methymna post Mitylenas ab Atheniensi,is raptas scribit. d. l. 12. 'O Λακεδαιμόνιος ναύαρχος) Clar. Λακεδαιμονίων. Eadem varietas est V, 3. InIra cap. 24, χαλκιδεα, γν Λακεδαιμόνιον ἄρχοντα. & c. 2 ' μοκράτους δὲ ἀν
ειπόντος του Συρακουσiου στρατηγου.
ead. l. I 3. Πλεων ἐκ των Κεγχρειων γ Laiulat hiaec, &διττογραφiαν nonainis Κεγυεαὶ ottendit Thoinas Magister. Pag. 34. l. I. Καταλημῖσαι Melius, ut pino. quilini MK. καταλειφθε κι: nam loci turiir Thiicydicles de Otiis na-Vitari, quae Methymnae relictae fia erant.
ead. l. 6. Δαφνουν Ἀρσενικως esseriint Strabo & Steph. Etaphorio Δαφνούσαν vocat. In Phocissis litore posuit Plinitis. Urbs Strabonis tempore solo aequata. WASS. P . 36. l. 2. Οἰνουσσων) Ita Ms . & Herodotus. Οἰνου- σαι Hecataeus apti l Etlanico raptiuin, quomodo & Mela.s geminat Plinius, sed singulariter effert. Singui. etiam M Ia. Oenusae nuinero pilirium Stephantis mendose de una insula. Oeniissa olim, Carthago vid. Polyaen. VIII, a 6. 6, & Tournefore I, 2 8. 'VASS. Vid. Σιδούσσης ) Σίδουσσα etiam Stephanus, ciui auctore Hecataeo, est πόλις 'Iωνιας. Plin us V, D, Misa, &insulam iacit. Annotavit Pinedo ad Stephantina.ead. l. 3. Πτελεοῖ) Aliud est oppidum Titessaliae, de quo
Epig. vet. apud Delmosthenem se. 34 , & CantacuZen. P. 364; aliud longe hoc, nempe ad Mitrianteiri & Erytbras.
249쪽
VASs. Πτελέαν Stentianus παροξυτονως. & na hic Cass. apricta manu, & infra cap. 3 i . sed Eustathitis, qui Stephanu in describit, Πτελος & Πτελον, in Iliad. R, pag. 297S 324. Πτελεον riu sus Thucydides infra cap. 3I, & de alia V, I 8. Od. l. 6. Καρδαμύλη Καρδαμυλην hanc Ionicam prope Gaium inemorat Stephanus, sortassis ex hoc loco, & e,tepilano Eustallitus in Ilia1 pag. 743. ead. l. 7. Βολω Vid. Beri et . ad Steph. Androtio, Bο-
ead. l. 9. 'Aνάστατα - χωρια Agnoscit Pollux III,
Vide ita Holsienimn . Od. l. Io. 'ξ, Λευκωνω) Quae hic in Var. ME . scribit Hudsonus, sunt e palinerti Exercitation. pag. 36. Sed erratum est in nomine Polybii, qui Lib. VIII nihil de sincit. Gedo , Palinerium voluisse sci ibere, Polyaenus hib. 8. Nam ibi cap. 66 haec leguntur: Xiοις προς Ψρυθραίους πό
εις. 37. l. 8. Oυ πανυ πονηρα Cass. & Gr. πονηρά. De distramine inter πονηρὸς & πόνηρος non satis convenit inter Grammaticos. Vule Amnonium in μοχθηρὸς & πονη- ρον , Surelam, Elynaol. Μ. Eustathium in Homer. Iliad. R. pag. 341, & Schioliasten Aristophanis Plui. V. I 27, 22O,& Nub. v. Io2. Stephantis in Thesauro ex hoc loco vis lenir existiniasse, sine discrimine posse dici πονηρὰ & πονηρα πράγματα. Sed ex Ammonii sententia in Thucydide legendum es πονηρὰ, non πονηρα. Nam ita scribit in μο- Βηρός: Λέγουσι δὲ ἁπλως τα *αὐλα καὶ μοχθηρά πονηρά.
kς Θουκυδιδης πονηρὰ τὰ πράγματα τῶν Ἀθηναίων, αντὶ του φαυλα. Mοχθηρος δὲ Ο ἐπίπονος, ως καὶ πόνηρος. Et sic
Thucydries VII, 48, 'Ο δὲ Νικιας ἐνόμιζε μὲν καὶ αυτὸς πονηρὰ σφων τὰ πράγματα εiναι. Et VIII, 97, 'Εκ πονηρων
των πραγμάτων γενομένων τουτο πρωτον ἀνήνεγκε την πόλιν.
d. l. Ia. Uργομένοις οὐν αυτοῖς Hunc usum Dativi pro
250쪽
Genitivo ab liuo etiatri ad VI, 8a observavit Portus. A l l. Scholiasten ad IV, io. Ex aliis plura huiusmodi annota-
ρα) Ex noc loco descripsit Suitas in κέραν.
Mileto Apollinis & Areae filio coloniae ductore nomen habere ait IX Met. Ovidius. Eana vero iuxta Palemultini Condule int Iones auspiciis Ionis cuiusdam, Solis & Pasiphads filii. Conditam praeulit Syncellus Herculis & Bacchi temporibus, A. M. qa I9. Minois aevo, Apollodoriis &Strabo. Hoc est pro mente & computo Usserit 3287, ante Christ. I . tanser Eusebium D XXX. Hodie Patit 6hia vocari autuniat Sponitis Lib. de V U Eccles idque ab angusta ritinariun facie, lapi lilius hinc inde nomen Mileti etiamntun s ervantidias. At Strabonis descriptio cum sini Palati chiae minus convenit. Moletitis, & Alex. Zaritus appellant Melaxo, vel Melas. Ut ad vertim oppidi sirrum quasi manu diacatur lector, clistinguendum inpranais inter
civitatem veterein novainque. utraque Strissionis aetate exstabat. Haec ad mare sita est, & Oetensibus sim Sarpedone originem debet, qui Caribus expulsis oram late mariti- inani aliquamdiu iussitierunt: illain Neleiis postea erexit Adi Stirabonem IV, 634, Herodot. IX, 96, Pausan. VII, 2, Aelian. Var. Hist. VIII, 2. De vetustiore intelligendi
Απόλλωνι. De Brancho Apollinis Didyinaei vate consulanthir Mela I, II, & Alexa urinus Clemens p. 73o. Huius otii cuium erat a Posuleio XVIII stad. sed incensum a Xerxe. Apollinem etiam Oυλιον coluisse Milesios, docet Meandrius. V. Macrobium I, II Satrurnat. Eiusque, in ptitat, madera, hodie Turcis Iot n, delineavit in Itinerario Whelems p. 27 I. Recentius oppulum 4 portus, unum classis capacem,' habuisse narrat Strabo. Illuo primo vi cepit Xer-ThueFaeae Vol. V.