Thoukydides. Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo Graece et Latine ad editionem Ios. Wasse et Car. Andr. Dukeri accurate expressi cum varietate lectionis et annotationibus. Studiis Societatis Bipontinae

발행: 1789년

분량: 605페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

. 16Σ ANNOTATIONES

inum reversos factionem apini exemitum conficinasse, &conspiratos armoribus quibusda in vinculis inter se adibim xisse. Nana καταλαμβανειν etiani est adpringere, ob ara, ut

in iis, quae e Thucydule I, 9 , & IV, 86 prosere Stephantis in Thes. ορκοις καταλαμβανειν, & e Pititarcho, καταλαβόντες φῆσι, citi l est in Vita Numae p. I 22 ed. Steph Sic Her Horiis IX, 12I, Π τι τε καταλαβόντες καὶ ὁρκιοι σου. & Lucianus in Pirametheo, p. 174, Δος και την ἔτλραν, κατειλήφθω και μάλα καὶ αυτά. Et Thticyclides V, 2I, Ἐπειδὴ εὐρε κατειλημμένας τας σπονδας, id est, iσχυρὰς,

ut Scholiasteia

δυνατους ) Cap. v I narrat, plebem Satritoriana in principes consili rexisse, & his partina occisis, partim pulsis, rempublicam tenuisse. Deinde cap. 73 , chiin Pisaiuler Samum venisi et, trecentos e factione populi, a Pisandro & Athhniensibus, qiii illius sectam sequebantur, inductos rem publicam ad paucomana imperium transista e volitisse. Inde hici lociis exponendus, & simul, ne Oratio pendeat, post ὀλιγαρχωνται pro distinctione maxiIna inor ponenda est ea.d. I. I . 'Hμίσεας Ιta laic & patito post restituimus Vid. Var. Ledi. Ηtulloni. ante Uiσgu: sed illini Attic riim, neque aliter in suo codice exstitisse ait Thom. Magister. V. Nostrima IV. I 6. Dentosthenes, Aristot. Plato , Xenoplion, eadem forma locuti sunt. XVASS. Thomas dicit, hoc noinen in accusativo plurali tana naasc. cluam sena. gen. utriaque sorana efferet, & ex hoc loco asteri των πρέσβεων τους ἡμίσεις , e cap. 8 τὰς ἶμίσεας των νεων. A Uit lainen, κὰλλιον δε γο ὰσυναίρετον. Sed rursiis Thucydides IV, 4α,

Pq. 97. l. 2. Προοri xωσιν Non est causa, chir ab hac lectione. ciuain onines sere MK. exhibent, recedatur. Thu-cvclides IV, 3ο, Δια την στενοχωριαν τοiς ἐσχάτοις τῆς ν σου προσέσχοντας. Et sic etiὲin alii. Od. l. 6. Θάσονὶ Cais. Θἁσσον. Sic etiam Stephanus, Plinitis & Polybius, ut anninat Cellarius. Sed Holstentus ad Stepilanum aud toritate numorum veteriun tibique Θάσος legendum comendit. ead. l. II. Και γ αρ καὶ - Πελοποννησίοις . Mag. in*γn. O. ὁσημέραι stipra: atque ita legit Th. Magister ; sed

272쪽

PQ. 98. l. q. Tἀναντία τοῖς &c. in Sic vertit Steph. contra votum es m, pli Osiga hiam Athe risum conistituebant Sc. atque genitivum των 'Mηναiων ω ideo iunxisse.ciun accus. ολιγαρχίαν, quod paulo ante dixerit Thucydid. των Ἀθηναίων αριστοκρατίας. alio dii potest etiam esse genitivus partitionis, in dicariar τοῖς των ἈθηναIων ΗUDS. ead. l. 6. Σωφροσύνην - προτιμήσαντες D. Hal. p. I 3s. uM τnς ἀπὸ των A. ὐπουλου ευνομως, Πήnt1S recte: αὐτονομμiαν quonaodo alita noster. I emostia. Philip Ι, αὐτονομοὐ- μενα και ελευθερα. Noster VIII, 9I , ναυς και τα τείχη μ

ead. l. 9. Προτιμήσαντες In hoc Thucydidem a coinnatini consuetiacline loquendi recedere, scribit Dionysitis Halic. lilod dicit αι πόλεις προτιμήσαντες , pro προτιμήσασαι. Multa sunt liuiuii nodi in Diticycli te; sed non soluin in hoc, vertim etiam in aliis scriptoribus: cpiod & Latini inutantur in collectivis. Pq. 99. t. q. a σπερ) Ita edit. Bas. & soriassis etiam aliae vetiistiores. Praefeω δσπερ cviri Steph. 2. Pori. Cl Reg. & Casi . Et sic emendaverat nescio quis in Basil. ead. l. 9. 'Aνάλωσανὶ Vicle ad III, 8 i. Od. l. Io. Mισθοφορητεον Portus sententiam illorum, qui μισθορορεῖν hic exponunt tram n dare, putat ex iis confirmari, quae cap. 97 leguntur, καὶ μισθὸν μηδένα φερειν μηδεμια αρχη. Sed in his vectis nihil est, unde appareat, μισθον *έρειν illi potius esse merererim dare, qtiam acesipere, quae est usitata hilius phraseos significatio. Acacius recte censet, hoc periinere aii mercedem , quain magistrariis, senariis, i inlices, & pophilus Athenis e iudiciis, concionibus, & aliis, citiae publice agebantiir, ferebant: de quibus Aristoteles VI Politicor. 2, & Sigonius II de Republic. Athen. 3. Infra cap. 67, Mἡτε ἀρχὴν ἀρχειν μηδεμiαν ετιεκ τού αυτοὐ κόσμου, μἡτε μισθοφορεῖν. & cap. 69 de senatorii iis ἀπὸ τοὐ κυάμου : καὶ ειπον αυτοῖς ἐξιέναι λαβού-

σι τὸν μισθόν. ra

εις. Ioo. l. 3. Βουλη απὸ τοὐ κυάμου Vide Gaiaher. le Uiu sortium pag. 6. HUDs. Βουλη ἡ απὸ τού κυάμου O. & alii, non male. IUASS. Infra cap. 69, Ἐπεστησαν τοις ἀπὸ τοὐ κυάμου βουλευταῖς. Non soluin sic senatias.

273쪽

sed etiam alii magistratus sorte legebantiir. Vid. Meursi ut Ide Archontib. Athen. I, 9 , Petiturn in Leges Atti c. pag. ar 9, & Menagium ad Uiogen. Laere. VIII, 34. Ad l. Xenophontem I 'Απομνημον. p. 7Ia, Aristophanem Avib. V. Ioa 3 , & Scholiasten Dei nosthenis ad Tinrocrateam p. 4PO. d. l. Io. ΔικαιωσιM Agnoscit Suidas & Harpocrat. &ctim Schol. exponit. ulule apud Hesych. δικαιουν, μαστιγοῖν. ita Dio Cassius aphul Etymologum . Vocem damnat, ut poeticam, neque ab ea se abstinuit Dionvs Halicaria. habes aphul Plinarch. de des orac. δικαιώσεις υπο θεου. Adde Ael. V Η. XIV, 7. denique έδικαιώησαν interprete in VII Vere. Cicerone, supplicio affecti sunt. WASS. Cf. Valesium ad Harpocrationena, &, quem ibi latulat, Leopar-- dum V Εinendation. 0, Galalceritin de Stilo Novi Instriini. c. 8, & interpretes Ciceronis ad Lib. V in Vet rem c. 37. Od. l. I 3. Η ετυγχανεν ο ην Hoc nemo facile intelligat. Probat ilis est coniectura Porii ἐτυγχανεν ον unde oriri potitit O ην, chim Magister ετύγχανεν δι per nν exposuisset. 'Oσον qinus pleri lite Mis. habent, & Scholiasten quoque legisse ex illitis interpretatione colligi potest, non vi

deo cur relici debeat. Et hoc quoque fortassis loco cornun pertito causam praebitit, chun prinaurn in inargine exemplaris, a quo a Derat, scriptrum, dei Iule in τω κειμήνφ locoe/ non suo positiana fuisset. g. IOI. l. 2. Καὶ δια την ἁλλήλων Δια omittunt Gr.& edd. ven. 1ini servant Mss. WASS. Od. l. 6. Ἀλλήλοις - γιγνομενων Corinthus: qui οἱ τουδἡμου υπόπτως προσέεσαν, & γεγενημένων. ASS. Mετ- έχοντα τινα, pro μετεχοντός τινος dicit Corinthus. At Scholiastes pro μετέχοντέ τινι. Satis usitatum est in lingua Graeca, ut praeceiantein alium castini accus ativus imitariir. Vide ad IV, 2. Plutarchus Rotnul. pag 33: τινα

laudat Harpocration in συγγραφεῖς, & legit, εiς τὸν δn-μον. Vide ibi onanino Valesiuin. Oι περὶ Πεισανδρον ἐλθόν- τες usque ad ξυγκαταλύσας τὸν δημον laiulat Suidas in ξυγγραφεῖς, suppresso auctore. omittit Thy ante Πεισανδρον addit ελθόντες εk Ἀθόν ς; habet ειπεν γνώμην pro εiπον

274쪽

μηδεμία ciana Gr. & ita ante ελέσθαι. cori uete ubisite. Ety inolog. in συγγραφεῖς legit εν δε τούτω τω καιρω. XU ASS. Et εὐθύ pro εὐθυς. Ba Suida etiani alia quaedam aliter leguntiir, quae in Var. Lest annotata fiant. Pag. Ioa. l. I. Δέκα ἀνδρας ξυγγραφέας Ante obgam chlain cloo. constititii sunt Deceinvio Uain summa potestate legiruis scribendis, qui πρόβουλοι sunt ism: cpissius postea a Uiti sunt viginti viri. At Thucydules horiun XX viroriam non ineminit, sed X virortim dumtaxat. Vid. Etymol. Magn. auctorem, Voce συγγραφεῖς, Harpocrat. &V alesii notas in euitilem. ΗUDS. ead. l. 3. Ἐκκλησέαν ες τον Κολωνον) Otilinaria concionum loca fueriint Formna, Pnyx, Titeamini DionVsiacmn. EX tra ordinem vero in Pyraeeo , in Colono, in Mianychia concioneS laa :bantur. HUDS. ead. l. 6. Ἱερον Ποσειδωνος) Erat ut Neptuni templum s1- ne dubio του Ἱππίου. plane quemadi rodum Colonus iste Iππιος vocabatur, ut distingueretur ab altero in urbe, P.li γοραῖος dictus erat. V ide Metirsitina de Pop. Au. in voce Κολωνός. Eitisdemque reliqtiana Atticana p. 2s. FIUDS. Od. l. Io. 'Aλλω τω τρόπω) Τs aberi Gr. Sed hoc loco necessariuin eth WAss. PU. IO3. l. a. Προς εαυτω) Marg. & Scliol. non bene πρὸς εαυτόν. WASS.ead. l. Io. Ἀντιφων) Adi in eius Vita Plutatethium Moral. p. 832. Austera usum compositione ala DionVL Η , licarn. Tona. II, pag. 22. Infra α ἁν γνοiη eleganter Cl. Antea aberat aν, quod restitui natis. WAss. In Cod. Cani. hic est Scholion: ο τοὐ παρόντει συγγραφέως διδάσκαλος.

Sic etiam Suidas in Ἀντιφων, & Marcellinus in Vita Thucydidis. Contra Caecilius apud Plutarctiunt in Vitis X Rhe- totaina, & Pliotiunt in Bibliotii. Antiphontem Tluicydidis discipulum iuisse tradidit. Vide quae ad vitana Thucydi sis

annotantur.

ead. l. I 3. 'Εκούσιος Quidam Codd. εκουσωs: at illud cum eleMntius, riina apud nos riun frequentius WASs.

σόντα ) Plane eodem naodo loquitur Plato Epist. VII non longe a principio , qtiem lociam laculat Steplaanus: χρόνωδε οὐ πολλω μετέπεσε τα των τριάκοντα τε, καὶ πῆσα uτ τε πολιτεiα. In eo, quod plerique Mss. habent, niuit ho--ni sensus invenire possitim.

Di ili co

275쪽

166 ANNOTATIONES

Stephantis, fortassis e libro aliquo scrapto. Etun secuti sunt

Portus & Hinis onus. Cetera omnia exemplaria tam scripta, quana echin, habent επ' αὐτοῖς.

Pq. Io6. l. a. Tἡνιοι) Vide Holstentiun ad Stephanaen Insula haec olim Hydrusa , Ophiula. Demosthenes adu Polyclen o7, Tηνος καταληφθεῖσα ὐπ' Ἀλεξἁνδρου. Νurnus apti l Motraye THNIΩΝ. Meminit & Philostratiis Heroi c. VIII. Etiam Athenaeus p. 43 , 379 , Schol. Aristoph. Plui. 7I8, Harpocrat. p. 33I, Aciliot. de Mirab. I 23. Eedicium fuisse Episcopum Tentoriam circa A. C r. 383, e Conciliis patet. Et in Notu. Episc. ο Τήνου his memoratrui . Oppidum & agriun a Selimis dii cibus ferro flana nusque Ua- statuin, scribis Leunclavius in Annalium Thirc. supplemento. Describit Totirnesori I, 296. IVASS. d. l. 8. Ἐλλει ες Abest Q. Gr. Noster ideo forie addit, quia Scythae fere erant servi pissilici. IVASS. Pag. Io7. l. 2. οἱ δε τετρακόσιοι Recte Coclit. in qui-btri ante haec verba στιγμὴν τελεiαν esse annotat Hinis nus. Sic etiam in Gr. & Bas. Hoc quoque videriir initasese Stephianus, in cuius ed. secunta esstinct io minima est. Uid. Ἐσελθόντσς) Main. επaλθόντες. male. Vide nOS ad

sensu. WASS.

276쪽

POD IO8. l. 4. Πάνυ πιστευω0 Πὰνυ τοι πιστεύων l. Ar. Et sic legendum pino ob tres voces similiter incipientes. Noster nullibi hoc modo πιπι M. XV Ass. Non deterior Videriir esse scriptis 1 alioriini Cotil. πάνυ τι , quo & Thucydicles, & omnes alii pthirimum inintili: Tι facile liuet cidere potitit, Piod iidem in eo sunt ductus luerariam, qui in s olo n. A M. Stephanti in ad Scripta al. de Dialeet. An pag. 74 &8 . , Pag. IO9. l. 3. 'Aνδρας κατεβαλον αυτωνὶ Ellipsis του τινας, de Paa vid. ad VII, 43. Pag. II O. l. s. Tην υπεροριον ασχολίαν Vett. edd. cum uno alteroque ML quidem υπερορέαν: sed recte Stepilantis dedit υπεροριον, qtioci & plerique Ms . habent. Apollodorus

αυτους ευθίς. Et riarsus cap. 74, Καὶ καταπλευσάντων αυ-

των ωθεούς, isti alii Mis. i norant sὐθεως. Non est in proclivi decernere, utrii in laaec a Tlaucydule profecta sim, an librariis debeantur. Sed tamen naa is in illini inclino. Nam ficile fieri potuit, tu scriba, aut iraec alio clictante excipiebat, propter similinulinem soni iuriusque vocis alteramedriam omitteret. Pro μεταστασιν cum Mam. & Cass. ni lina καταστασιν.εις. III. l. I. Oι γαρ τότε των Σαμiων επαναστάντες

τοῖς δυνατοῖς Primum viciebatur aliquid vitii esse in voce τότε: nam έπαναστασις illa anno stiperiore acciderat. Sed quia Thucydides saepe implicita ac disiecta striictura or tionis utitur, deinde putavi τότε non clun επανασταντες, sed cum sequentissius οντες δῆμος, μεταβαλλόμενοι, & πεισθέντες iungendum esse. ead. l. s. Ἐγει πτό τε ες τριακοσίους Si haec usque ad καὶ 'Υπερβολόν τε τινα per parenthesin interposita accipianaus, prior coniectura Palinerit non improbabilis quidelia, sed tarnen non plane necessaria est. Nam καὶ interestim vim participii, vel pronominis relativi habet. Thucyclides IV.67, 'D ὀρυγματι εκαθέζοντο, οθεν επλkθευον τα τειχη, κὰαπεῖχεν ου πολυ , pro 3 ἁπεῖχεν vel απέχοντι. Apollod rus I, 4, I, Η δε τους παῖδας επικαλεῆται, καὶ κατατοξευου ν αυτόν. Aristaenetus I Epist. s , Θείς τu ευμενὴς

εις κοινην σωτηρέαν φιλανθρωπως ἀπεσταλκε ταυτην, καὶ

ἄμφοτερους απέσωσεν εἰσδραμουσα : ubi sine causa Mercerum puto emendare iὶ ἄμφοτέρους. Eiusdem generis est,

Di iii co

277쪽

168 ANNOTATI ONES

lertia animal. pag. 379I, Steph. assere: Κουρεύς τις Θαυμαστόν τι χρ1ψια πολυφωνου και πολυφθόγγου κiττης πρεφε, καὶ ἀνθρωπου ρήματα καὶ θηρείους *θόγγους ἀνταπεδίδου. Qtioci H liaec tantiarn, εγένοντό τε ες τριακοσίους ξυνωμόται, in parenthesi dicta quis putet, non minus retinera potest καὶ, ita ranaen ut chitinato maxima post επιθήσεσθαι tollathir , & oratio ita procedat, μεταβαλλόμενοι αὐ-Pις, καὶ πεισθεντες, καὶ ε μελλον ἐπιθησεσθαι, καὶ 'Υπερ-

βολον - ἀποκτείνουσι.

ead. I. 7. Υπέρβολον Xρεμιδος υἱὶς, ἁδελφὶς δε Xάρωνος, λυχνοπώλης. De morte eius & sepultura vide Sci OI Aristophan. ad Eie. v. 68o , Ha ocrat. Pluini claum Vit. ImpP. p. I96, 222, Schol. Luciani p. 4. WASS. Ad l. P rizonium ad Aelian. XII Var. Histor. 43. ead. l. 8. οστρακισμένον Iaiulat Thotrias Magister in

mino ; ma H anadigue dici annotat Saepletantis. Recte Portus.Nετά τινος fieri aicuntur, quae alicuius voluntate, auxIlio, & consilio fiunt. Thucydules III, 66, ου μετα τούπλἡθους Φων εἰσελθόντες. V, 29, Mη μετα Ἀθηναειν σφας βούλωνται Λακεδαιμόνιοι δουλώσασθαι. Ilaid. 8a, 'Oπως, ὴν τῆς γης ειργωνται, ἡ κατὰ θάλασσαν σφας μετα των 'Mη- μων επαγωγὴ των επιτηδεiων ωφελη. Sic VI, 28 &79. PU. II 2. l. 7. Mεχρι νυν) Haec superfluunt, & explicanssi orata addita videntur ad ἐς τοὐτο. Firmat thanc coniecturani Schosiassa. WASS.ead. l. 9. Tους Παράλους) Νon ignota est Πάραλος, triremis Athenietasium: naentio eius passuri occiirmi. Νominis Ori o lsverse tua situr ab Hesychio, HarpocTat. Suilla. HuiuS autem triremis vectores Πάραλοι clicebantur, ut tradunt siclein. nonnuncitiam etiam Παραλιται nuncupabiantur.

ται. V Ass. Ostendit ili Thomas, Platonem in Gorgia, &

278쪽

Libaniuin in furiiro amvo ilicere τεθνήξει, morietur; sed hoc improbari a Luciano in Soloeciste. Graevitis ad Liicianum pag. 747 annotat, in Platonis exemplaribus editis legi τσ-θν, ξεται,& Henr. Stepletano propter reprelaensionem Luciani suspectinii est, quoci asteretir ex Aristophanis Achar nens. V. 324, ως τεθνἡξων ἷσθι νυν γε. Non negari potest, insolentiora esse haec nitura assiva: neque tamen ob eam catisam vel in aliis scriptori bris, vel in Thucydide qui

q in contra consensuna pleroriinaque Μssioriun mutare au- 1ina. Nain τεθνήκω praesens. eadem ratione a perfecto τέθνηκα. fieri potuit, qhia πεφύκω , πεφίγω, πεπλἡγω, & alia huiusmodi, a persectis e sententia Graininaticorruin formatastitat. laiciani auctoratas autein ideo aliquanto naintis ponderis habet , qtio i non raro tancitiain soloeca reprehendi ea , qtlibus non inodo probatis iii Nos scriptores Graecos, sed citain ipsuna usurn esse constat. Thoinas Magister in ει lociun litinc Thiicyclidis ita laudat: Dα, ηι μη υπακούωσι, τεθνήξονται. Ita fortassis Inutavit, cuin in suo exena inplari invenisset τεθνήξωνται , quoci e canone Grammatico sciebar, subiunctivos uirit is catac re. Sed partim memor praecepti sui in iνα : πάνυ - μαως επὶ του μέλλοντος ἴνα, n εὰν, η ἄν , η οταν τιθέναι. In margine Gril. Gr. hic a 1 τεθνήκω- annotatum erat, ἀντὶ του τεθνήξωνται. Tεθνάκωσι etiam. laoliastes agnoscit. Pag. Ii 6. l. 9. Ἀνθείλοντο Perperant quidam scripti B-

itum aperiens , wam faciens. Hic interpretatur , pidus maior Dcithas comparancsi omnia , qviluu opra Dret, suppeteret. Ita

potius accipiendum esse suadent ea, quae dein te de pecu-

279쪽

Σ o ANNOTATIONE A

nia , conrineatibus, & usu inaris dicuntur. Ευπορωτέρων in Cod. Cass. puto esse gloslain e margine εἰς το κεφενον

eid. l. s. Η παρ' ἐλάχιστον ηλθε Διῆλςε τὸ Ἀθηναίων pro varia temone annotat etiam Scholiastes. nainus eleganter. WΑSS. Vulgatam scripturam confirmat Plutarchus in Vita Periclis pa0. 3os Πολλην ἀδηλότητα καὶ μέ γαγεσχε κένδυνον α πόλεμος, ε7περ ως Θουκυδύης φησὶ, παρ' ελάχιστον ῆλθε Σαμων η πόλις ἀφελέσθαι τῆς Θαλάττης τὶ κρEτος 'Αθηναίους. Sic παρά τοσουτον ἐλθεῖν dicunt Graeci,non διελθεῖν. Thucydides VII, 2: Παρὰ τοσούτον μὲν αἱ Συρακούσαι ηλθον κινδὐνου. Lucianus Catapl. p. 4 s : Πα-ρὰ τοσούτον ἡλθε διαφυγεῖν. Et Pseudotrianr. p. 78 I : Πα-ρὰ τοσοῖτον ἐλθων ἄποθανεῖν. Sed fortassis etη ηλθε scripsit Thucvdides, ut Car. & Gr. habent, atque inde διῆλθε illud ortum est. d. l. IO. Καὶ πρότερον αυτούς κρατεῖν) Interpretatio Schosiastae , αυτους ad eos, qui in Samo erant, reserentis, a sententia huius loci aliena est; & res ipsa ostendit, utraque Iaaα καὶ προτερον, καὶ νυν ἔul eostlena, id est, ad eos, qui Allienis erant pertinere. Illud obscurius est, ciuod ab infinito κρατεῖν ad finitum καταστήσονται transit. sed saepe etiam alita negligit conVenientiam modor n. VI, 34:Πεψεσθε ουν μάλιστα μεν ταλα τολμήσαντες , εἰ δὲ μη , οτι τάχιστα τἄλλα ες τὸν πόλεμον ετο ἁ ειν. Et ibid. c. 7 : 'Η σαν γὰρ υποπτοι αυτοῖς οἱ Καμαριναῖοι μὴ προθύμως σφίσι μάτ ἐπὶ την πρώτην μάχην πεμ ιαι ἁ ἐπεμψαν ες τε το λοιπὸν μη ουκέτι βούλωνται ἀμύνειν - προσχωρωσι δὲ

αυτοῖς.

Pag. II 8. l. 6. Tους πατρίους νόμους Plerique scripti πα-τρωους. Utro e modo noster. Vid. Lim. IV, cap. II 8, &Τhorn. Magistrum. V ASs. Lissi. IV, cap. II 8 princ. est κατὰ τους πατρίους νόμους, & paulo post τοῖς πατρώις ν - μοις χρώμενοι, ulsi quidam Mis. πατρωοις, minus recte, si Gramnaticis credimus. Aristoteles II Politicor. 6, κινεῖν τοῖς πατρίους νόμους. Sic sere potitis G πατριον , τα πάτρια , mores, instituta maiorum, quana πατρωον, & πα-τρωα. DURER. Πατρωους) Male, inquit cl. Professor , si Grammasias creta u. Ita tamen locuti Dinai claus contra

280쪽

Iro paternis bonis Isocrates de pace 27o , Lysias Orat.

possum probare scriptiiram libroriura, qtii habent κατα τὸ Γ πολέμου. Nihil frequentius est Diucvaesuli, quam articillonetititiis generis cum genitivo s si intivi pro quociin pie alio casu noininis subitantivi uti. BI, 8a, Ἐσπασιαζε τsoυν τα των πόλεων; & ibi l. τα μέσα των πολιτων , Pro σὲ, πόλεις, & οἱ μέσοι πολῖται. VI, 29, 'Nδη γὰρ τὰ της παρασκευῆς ἐπεπόριστο. VI, 63 , Ἐπεὶ δὲ ετοιμα αυτοῖς καὶ .τα της παρασκευης ην, apparatru , Vel pzae cd amaratum per-r: inent. VII , 49, η - της - πειριας χρήσιμα σφων ἔσται, ut est , ὴ έμπειρια. VI, 86, Tα δε του πολέμου παρόντα η- δη , και ου μέλλοντα , pro O πόλεμος. Ita & laoc loco τἀτου πολέμου παρε κευάζοντο , id est , τὸν πόλεμον. Sed infra cap. 82, Tα του πολέμου πρωτον εφη πράζειν, τα τούπολέμου non tarn apte veridtur bellam , qtuina quae ad heialum mninent. Vule Dionysium Halicarn. περὶ του Θουκυδίδου χαρακτηρος cap. 29. & Stephanum in Append. ad Scripta al. de Diale f. pag. I78. Haec leo monenca drai, quod vidi, praeter Hiulionum esse, quibus hic magis placeret κα-

τα του πολέμου , qtiarn καὶ τα του πολέμου.

ead. I. Io. Πρότερον) Gr. male προθυμότερον. Mari . & edit. veta. προτιμότερον. inepte. XVASS. Cap. 76, καὶ πρότερον,

καὶ νυν.Pag. Isto. l. I. 'Ονεμα καὶ Ουκ ἔργον κινδυνεύειν διατρι- ε,,ναι) Hic Valla coniunxit ονομα καὶ ουκ ἔργον κινδυνεθειν,&, quali κινδυνεύειν pro siς το κινδυνεύειν postrii in esset, Vertit nomine, non re peracissim taraanmnis jIia turas; διατριβῆναι autem rempus terat interpretariis est. Et sic etiam Acacilis haec accepit. Vertim si ita Vertatur διατριβηναι, non habebit ulule militeat, aut quo pertineat nonrinativus

μένοντες. Quapropter imihi Portus, diicente eo Scholiasta, qui διατριβῆναι exponit διαφθαρηναι , rectius videriir coniunxisse κινδυνεὐειν διατριβῆναι, & ab his praecedentia illa ονομα καὶ ουκ εργον s eparasse. In qui inas, si distinetio post εργον ponariar, haec erit sententia: Peloponnesios clanaaia se, periculurn esse, ne ipsi frustra exspectando naves Phoe-

SEARCH

MENU NAVIGATION