Thoukydides. Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo Graece et Latine ad editionem Ios. Wasse et Car. Andr. Dukeri accurate expressi cum varietate lectionis et annotationibus. Studiis Societatis Bipontinae

291쪽

181 ANNOTATIONES

nem lectiti viri clodilistini in Luciani Philopselicte p. 333 , ἀμφὶ πλήθουσαν ἀγοραν, & in Ρhilostrati Vit. Apollon. II,

36, ο πότε αγρα, πλῆθει, & VII, 29, περὶ πλήθοι παν ἁ υο- ρὰν vertunt rima Oridiem. Sed Stulas ipse deinde πλάθουσαν αγορὰν eXponit ωραν τρίτην. Et scriptor Anonymis apud Phavorinum in πλήθουσα αγορὰ: ωρα τρίτη ἡκροβολί- οντο περὶ πλήθουσαν ἀγοράν. Heraldus I Advertar. Io, Interpretes Aellani ad la Var. His . 3o, & Κissinius in Indice Aeliani piliribus ostenderiint, sis phrasthius designara teinptis, quoci est inter mane & meridiem, & tempus, quod πληθουσης ἀγορας, & περὶ πλήθουσαν ἀγορὰν vocant Graeci, a μεσημβρiα ssistingui. Itaque lioc redie inchoari potest ab hora tertia, qtiae, tu Martialis dieit, causuli cOS exercere incipiebat; nec Brodaetis IV Μiscellan. 3 3 istis acchis riue illud chun Galloriun hora undecinia componit. Add. I iustertina ad Suretani in αγορῆς ωραν. Confer, quae Casuu-bontis ad Stieton. Caligul. cap. Is annotavit e Pauli Se

tent. Lib. IV, Tit. 6, , et, & e Dionis Clirysost. orat LXVI, p. 6Iq.

Καὶ των Ἀθηναίων φυλη μiα των οπλιτων. Permutantur etiam haec itacl. cap. Ioo & Io I. Vide quae ad illa loca annotata sunt. ' vead. l. I a. Των Mουνυχιοῦσι τεταγμένων αρχων) Otiii an MK. Mουνυχιας. cum eda. Stephantis huc spectans. WAsS Adverbii liri Mουνυχιάσι παροζυτονως scillestire in Stephano Byrant. in Mουνυχία & Mωνυχία, & in Lysiae oratione adversiis Agoratum cap. s , T, I 2, 13, uia in his , οτε nεκκλησία έν Mουνυχιὰσιν εν τω θεάτρω ἐγ ενετα , prius εν supervacuunt est, & I4. Idque rectius, ut puto, a Mo-υχία, non Μουνυχιὰ. sic ab 'Oλυμπία Uλυμπιάσι, a Θήβη Θήβησι. Contra a Πλαταιαὶ Πλαταιασι , R Περγαση Περ- γασησι, a Μαραθων Μαραθωνι. V id. ad I, I 3o. Αρχων etiam recte ex hoc loco Stepi ianus . non ἄρχων. ας. I 47. l. 4. 'Ετοιμος Homeritin & veteres Atticos dixisse eτοῖμος, ερημος, ὁμοιος, shil recentiores rationem an loglae secutos laaec προπαροξυτονα feciste, strii it ex Hero

292쪽

tino Ms. prraeserendum est έτο μ, qtud vuletur velle Hudsonus, non potest causa dici, cur non ubique in Thucy&de ετοῖμος, ἐρημος , & ὁμοῖος scrilii debeat. ead. l. 13. Θουκυδίδου του Φαρσαλέου) Celebrantur Thucydidae qtiatuor: unus Aloperenses, Milesiae filius, Periclis adversarius; alter Gargett ιιυ; tertius Thest Uus, ume Phar- sillo; quartus Atheniensis, olori filius. vule Meursii Atti c. Lect. l. s , c. 26, & Fabi uin Paulinum in Thucydulein dei peste Athen. HUDS. Pag. I 48. l. I. Ἐκαστοις O. ἐκ στ*. non male. & infra

P. 477 , επεὶ δ' ουκ έπείθοντο, προσέβαλλεν ο σον 'ΑΠΟ ΒΟΗΣ ἔνεκεν , 3πως μη δηλος εἱη ευμενης αυτοῖς ων. UASS. Leum clavius ibi pro Or. legit κ, & reprehendit Henr. Steplaanum, qui temere phitaverit α expungenduin esse. Verrum ex hoc loco Thucyclusis patet, neque απο in αρα Imriaudum, neqtie delendum esse. Steplianus tamen se defetidere

potitisset auctoritate Luciani, qui de Saltat. pag. 787 dicit,

ἴσον πειρας ἔνεκα.

eiad. l. 6. Tω πλήθει έχαλεπαινον T0 ὰληθεῖ Q. & pro 'aria lectione Scholiastes. WAss. Hoc a recentioribus, Scholiis venistioribus insertiam esse ex qo sitspicor, quod a Cod. Cass. & ecl. Bai. abest. Nec taunen aspernandum puteal τω ἁληθεῖ. Nam G αληθὲς, & η ἁλὴθεια Oepe simulationi , προφὰ σει, & λόγ* opponuntiir. Thueydides VI, 33 . Πρόφασιν μεν - το δε ἁληθές. Et ΙΙ,4I , Uς ου λόγων ἐν τω παρόντι κομπος τάδε μαλλον , η ἐργων έστὶν αλὴθεια. Lucia-mlS Harmon. pag. ς88, λόγω μεν - τὸ Γ ἀληθές. Et hoc post Vallani probasse Ubbonem Enimium, osterusit illius interpretatioserio indignabamur. Sed & fortassis vetus Scholiasta ita legit: nain pro eo, quod paulo ante in editis sine sensu legitur, και Ουκ ἁμαθως, liber CasL. habet και Ουκ ἀληθως. P. . I O. l. 3. Διονυσιακὸν θεατρον QMl. Cass. Διονυσιακὸν τὸ ἐν τω Πειραιεῖ θέατρον. De hoc anceps est coniectura. Nana & pro eo facit Xenophon, citii, ut putat Spanhemius ad Ar umentatim Ranaritin Aristophanis, hoc vocat G ἐν Περραιει θέατρον ΙI Histor. Gr. pag. 477 , & contra videri potest assuluin ab aliqlio, Pu Xenoplaontem legerat: qil propter consensum Oinnium alioruna libroriun magis inclino. De concionibus in hoc tiaeatro habitis est in Polluce

293쪽

284 ANNOTATIONES

Uid. Θεμενοι τα ὁπλα Hoc varia significat. V id. ad II . 2, & IV, 44, & Valesium ad Harpocration. in Zέμενος ταδπλα. Cas aut onus ad Diogen. Laere. I, 37 sc bens, aptui

Thucyclidem lib. VIII θεσθαι ὁπλα in eadem sententia amma D nere & deponere significare, Vuletiar ad hunc locii in respicere, & Mholiastae interpretationem probare: quam ne L paritus M Emendation. 2o reprehenὸit. ead. l. 6. υρημένοι, πρὸς αυτούς ἀνηρ) Gr. nrutata distinctione , ηρημενοι πρὸς αυτούς, ἀνήρ. recti his, opinor'. ead. l. 8. Aυτούς τε ησυ χάζειν Homeriina sequi videriir,

Pa'. III. l. 12. Tὰχα μεν τι απὸ Cass. ταχα μέν τι καὶαπό. non male. Vid. ad cap. 83. g. Is a. l. 2. Ἀνέχειν Vide Suidam in ανέχει. 'VASs. ead. l. 3. Uς τοὐ iάιου πολεμου μείζονος η απὴ των πολ μίων Sententiam hortim veri oriani non male expressit Po itis. Sed testimonia, e Piibus hunc usum ellipseos particulae negantis patere putat, non ni inis idonea sitnt. Nani quod οὐχ οπως, οὐχ οἱών. & ἔ lia quaedam pira non modo non

dicuntur, id peculiare est his particillis. Nee ex illo S plioclis in Pilito t. v. 769 hκόντα, μήτ' ακοντα , pro μήτεεκόντα, μήτε ακοντα , conamunis ulus hius ellipseos ostendi potest. Nam poetae, mala metira adstringuntur, saepe Rconsueta ratione sermonis abeunt. Schosiastes Thucycliasis si tollendum, & Corinthiis hic παρελκειν dicit. Hos sectitus Acacius, genitivuna μεiζονος non ad prius naenabriuri

του ιδιου πολέμου , sed ad posterius απὴ των πολεμiων reri lit, ac vertit, multu ιntesino Gnatam ab hosibus risiuran. Ita ordo verboriun foret, ως τού απ. των πολεμίων πολέμου

μεiζονος τοὐ u'ίου. Sed non placet H. Stephano ad c oran-thuin Aretc. XXXVI, hic stariti pleonasmuni τοὐ n. Et est sene, si ea, quam dixi, striactura verboriuri esse debet, insolens, & fortassis sine exeniplo. Nec tamen Stepfranus

quidquain nos ad intelligenduin hii ac locum iuvat, ciunsiuim de eo i ententiam non clicat. Assentior qhillem Porto, ciuod ad sensuin verboriun attinet; sed non tam puto suppleta uin esse oo, qtiam ut post πολέμου exculisse, &Thucyduleni ως τού iόιου πολέμου οὐ μεiζονος η απὸ των --

294쪽

λφων scripsisse suspicor. Nisi quis putet pro η potius legenduin esie του.

cap. 7 est Θόρικος , in aliiS Θορικος, οξυτόνως.ead. l. Io. Πρασίων Apiut Stephanum & Paulaniam casus rectus est L ρασιαι. Vide Meursium de Populis Attic.

alicui dici hominem, qui in summo honore, auctoritate, &existimatione apiui aliquena est, qui omnia aptui aliquem potest, a quo omnia exspectat, & in Pio omnes suas spes opesque suas esse putat, mi illis ostenderiint doctissimi interpretes Velleii ad II, io 3, & Petiranti cap. 37. Hic, ubi non homo , ut omnibus locis, quae illi congesseriint, sed res, ni itariun Eliboea insula, Atheniensibus πὰντα fuisse dicitiir, phrasis haec non potest habere significationem auctoritatis & existi inationis & Thucydides hoc tantiim clicit, Athenienses omnem spem & praesuliuin in Euboea sola posinini halniisse, atque ideo omnia sita postptitasse praecura illius desendendae & servandae. Ita bene Stephanus in Thes. Sic Herodotus VII, 1 36 scribit, Geloni Syracusas ἁπαντα fuisse, id est, eum, neglectis omni triis aliis urbi is Siciliae, Syracillas solas, tanqtiana firmissimum praesuliiundominationis, sibi augendas existiniasse: G δὲ, ἐπεi τε παρ-

ελαβε τὰς ΣυρiDιούσας, Γέλης μεν επικρατέων, λογον ἐλάσσω εποιεετο, επιτρεψας αυτην Ἱέρωνι ἀδελφεω εωυτου. ο δὲ τὰς Συρηκουσας εκράτυνε, καὶ ἔσαν ἁπαντα αἱ Συρήκουσαι. αἱ δὲ παραυλκ ανὰ τ' ἔδραμον καὶ εβλαστον. d. l. I . Θυμόχαριν Tιμόχαριν Gr. mendose. WAss.

295쪽

186 ANNOTATIONES

doriis aptist Steph. Aristot. Polybius, Diodoriis, Strabo,

Pausanias, Pilitarciatis. Archippus etiam in Piscibus apti l Atlaenaeum. Ptolemaeus Σωρέος in ML Coistin. At Selaeni Coclex Uρέος, atque ira Aristot. a birate, inendose huerqile.

De situ M. Livi una XXVIII, 3 , XXXI, 46. Historiam peten Diodoro Xl X, p. 7 i 3 , Polyb. XI , & p. IIo , Plutarcii

Deinde cuin vitas sein, Scirosiasten haec verba n- τα γεγενημενα interpretiiri ηλθε μήνυμα των γεγενημένων, tua te, exin agnovisse το ηλθε, apparet, nil ait tentanduna arbitrariis suturetsi non vaede obviuna genus loquetuli esse puto. Od. l. Q. Eυρράξου ΝΟn placet. forte legendum contra Mss. ξυρράψουσι. IVASS. Henri Stephantis laoque in Tites.scrilsit, ius pessiiin posse esse hunc. locum. Pag. I 36. l. II. Διάφοροι tricla in pessitne δι φορον.WASS ead. l. 13. Τπιχειρηται) E Tlaiicyd. laiulat Pollux II, is 4. Pag. Is7. L I. Πνύκαὶ Πνύξ locus erat Avienis iuxta Aκρόπολιν. Eius tri Inal spectabat ad niare; sed id ad continentem a XXX tyrannis Versuim est. Postea tamen a Therri istocle restitiinini; cuius utritis*ie iam causas Plinarchiis in eius vita reddit. Ut in pnyce conciones cogerentur S Ionis legibus cautum erat, Ut κατὰ Κτησιοῖντου testatur Aeschines. Et olim quklena omnes, postea innitim eae haberi coeptae sunt, quibus de creando, magistratu agebariir,

ut Hesychius auctor est, itenaque Pollux. Et quia hoc castris uens eo populus confitebat, hi le Πνύξ appellata est,

ἄπο του πυκνουσθαι τους ἁνδρας ἐν τη εκκλησiα. In hoc loco

Scholiastes ad Aristophi. & ex eo Silitas: qtsibus adde Ety

296쪽

Caineri & in Latina interpretatione P ea pio bena sci ibi voluerat cl. Wasse. Idena, sed nonnihil cictitans, maletiat Florens Claris lanus ad Aristoph. Pac. v. 679, & sine haesitatione Palmerius in Exercitation. pag. 38, & Κtilinius ad Polluceni VIII, 132. Palmerius etiam pronuntiat, sciolos, quid esset Πνὐκἀ ignorantes, hoc ubique depravasse in

Πυκνα , vocem illis notiorem. Satis pirasecto consistenter. Nam Grainmatici veteres docent, etsi castis reinis huius nominis est Uνύξ, talanen in obliquis per μετάθεσιν στοιχείων , euphoniae causa dici Πυκνος, Πυκνὶ, Πbκνα. Equisiena non possum decernere, an vera sit, quam illi tradtint, transpositionis literariun in laac voce causa; vita 1cilicet non antii adverto suavius sonare Πυκνὶς, Πυκνὶ, & Πύκνα, Uaain Πνυκος , Πνυκὶ, & Πνύκα: quod fortassis teretes illae ac delicatae Atticoriani aures ituscare ponierunt. Sed hoc ex observatione Gramimaticoriun liquet, eos non i norasse, quid esset Πνύκα. R. gersius V Variar. Lest. I, & Valesuis ad Harpocrationem, vii x ipse ex aliis scriptoribus Πυκιλ & Πύκνα in Lexicon sutina contulit, hic retinent vulgatiun Πύκνα. Et potest tuto retineri. Neqtie tamen ideo temo pleroratiriclite Mistorii ni Thucyclitis, qui H νύκα exhibent,

improbanda est. Nam praeceptrum hoc Grammaticoriarn non tam fariniin est, tu pro lege haberi debeat, cum certhi in sit laamplurimis locis veterum scriptorrum, quori in non pauca in Mevi sio de Populis Att. & II Athen. Attic. 9 legun

δεδίλωται. In Aristophane utroque inodo scribitit r. Πυκνος Εllit. v. I 6s, ubi tamen M s. Vatic. Πνυκος, Πύκνα Thesino

eac l. 6. οὐπερ καὶ αλλοτε εἰώθεσαν In Pnyce sua aetate haberi solitas conciones, quas κυριας ἐκκλησώς Vocabant Athenienses, indicat Aristophanes in Actrarnens. V. I9, m.

297쪽

α88 ANNOTATIONES

Pag. I 8. l. II. Στρατηγων Gr. non male στρατηλατων. Euripides, D. Halic. Lycopluon passuri, στρατηλάτης. at στρατηλατων rarioris uius. Neutriun apud Thucydidem oc- arrit. XV ASS.. ead. l. I 2. Tοξότας τινὰς τους βαρβαρωτατους An designat ministros publicos, qiu τοξόται Ailaeni , vocabantiar 8 de cluit, us saepe Aristophanes, & ex eo aliisque Ilingerin. ad Pollucem VIII, 13χ, & Meu sius Ceramic. Gem. cap. I 6. Milii non dissimile vera videtiar. Erant enina hoc gentis fere Iiarbari ; unde & Scythae dicti.PV. IS9. l. I. Γιγνομένην Ita rescripsi. antea γενομένην.

ead. l. I 3. οἱ εν τη Μιλήτω Πελοποννήσιοι Nominativi οἱ.Πελοποννήσιοι pendent, nec est in sequentibus velisim, quo reserantur: nain pta Xinritin εδίδου postulabat τοῖς Πελοποννησiοις. Haec est species ὰνακολούθου, cuius plura exempla

congesserunt viri cocti ad Aeliani II Var. Histor. II, & ad Evangel. Marci IX, 2o. Particulae ωs, q*iae in principio huius periodi est, post milia interiecta respondent haec,

ead. l. I . Φοψισσαι Vide Isocratem orat. de Bigis pag. lis. V ASS. In hi S, αἱ Φοίνισσαι νῆες, ουδε ο Τισσαφερνης, implex negatio vim dii plicis habet, pro Oυδε αι ΦοIνισσαε νῆες, οὐδὲ o Tισσαφερνης. Idena in Sophoclis Aiace ad v. 63 sαὶλινον observat Scholiastes poetae. laiciantis I Ueri Histor. 6 s, Lντερον δα εν αυτη nempe τη γαστρὶ ουδὲ ἡ παραφαiνεται. Et II, 682, Δένδρον δε,- ἴδωρ ἐνῆν. Mox praesero scripturam libroriam , qui habent Fκον , ut hoc

αυτόν. Ἐσέπλευσαν Gr. Hoc modo loqvitur auctor II, 89

298쪽

λήσποντον ἐσπλεύσας. Et cap. IOL, Εγνωσαν οτι ἐσπλέουσιν οἱ Πελοποννήσιοι.

Pag. I 6 I. l. I. 'καρον Ita MK. Ἱκαρίαν strahi int Strabo.Diodoriis, Ptol. Hepihaestio, Ptolemaeus Geog. Auctor Epig. inedin, Mela, Ovidius. Sed recte ambisuitatem evitat noster; nam 'καρία, δῆμος, & Ἱκάριος civis est. Cum nostro scribunt Epari Hules, & Senatis apud Athenaeum. Aristot. de Mirab. p. Io I, Aelian. Animal. Η. XV, 23, &Dionysius v. 6o9. ubi pro ἐπέχει, halici paulo elegantius a

Pag. I 62. l. s. Κατα τὸ ξυγγενὲς) Hoc Tluicydides III, 86, VI, 88,& alibi, depopulis eiusdena originis & consen-guineis dicit. Quaenam alitem sit Thetanorum & Me.tlaynanaeorum, vel Cymaeorum, si quis hoc ad eos pertinere putabit, συγγένεια, nunc non scio, nec Vacat quaerere. Boeotos Mitylenaeoriin συγγενεῖς Thucyclicles etiam

III, et vocat, ut i Scholiastes Cassi scribit, Lesbios Aeole sium colonos, & Boeotos itidem Aeolenses fuisse. Nenape Thessali Albλεις, & Thessalia AIOMς olim ilicebatur, ab Aeolo, quLibi imperiivit. Hinc ante bellum Troianuin citius anis rosecti in Boeotia consederiant. Deinde alii Arne Thessaica pulsi, eam, liae deinde Boeotia is Ela est, occuparunt. Inde est illa συγγένεια Boeotoriina & Lesbioriina. Vid. Thucycliclem I, Iet, Diodorum Sicul. IV, pag. I 87. Eustathium in Honaer. Odyss. ι , pag. I 644, & Sclioliasten Pindiici ad Olynap. I, v. i64, Pyth. II, v. I 28, & Nena. IV. V. I 36. Add. Stephantini in 'λσπληιων& Ἱωνiα. Et eo referet potest locus Tlaticyclidis cap. s huius libri, ξυμπρασσόντων αὐτοῖς

τοῖς Λεσβiοις των Βοιωτων. ead. l. Io. Nαυσὶ Quidam Mss . πάσαις ταῖς ναυσέ. Sic interpres , qtiomodo forte legendiim. ASS.ead. l. I 3. 'Υστερήσας) Viuetur υστερήσας ad Da asybulum reserta, qtiem clicat, licet προαφιγμένον, tamen ὐστερησαι. Asioqtii repetendum fuerat Thras ylli nonaen postυστερήσας. Neque enim hic parentiaesi coinmoduin esse locum Puto, quae incipiat a προαφιγμενος, & desinat in διάβασις. STEPH. Acacius tanteia haec per parenthesin isdia existi-

naavit, & υστερησας ad Thrasyllum, non Tlarasybulum Thue ae Vol. V. T

299쪽

retulit. Nec Vuleo Paulq in obstare, quo minus ita recte

accipi possint.

Pag. I 63. l. 2. Tινες δ Ira his terque noster. Ita Cicero II de Finm. Io, Leonidas, Dan sinondas, treS aliqui, aut pια- tuor. WASS. Vule ad V ΙΙΙ, a I.

Od. l. 8. Δυσὶν ημέρος Phrynichus pag. 34, Δυσὶ μη λε- γε, ἄλλα δυοῖν. Sed Tlioinas Magister δυσὶ ex hoc loco Tla Licyclidis, & alio Aristi sis, adversus Phrynichuni derendis: etsi δυοῖν praeseri. Adde Nunnesium ad Plirynichum. Od. l. 9. Tρεῖς τεσσαρακοστὰς ἔκαστος Xίας) Vir suinnatis Ezechiel Span hemitis DisI. V de Priaestant. & inu Νtunis a.

Anti*1Or. pag. 249 miratur, cur Portus in interpretatione Latina retinuerit Vocem Graecam tessariacostas; & cum lai Ccle nautico stipendio agi lutueat, post Chias non adriderit drachmas. Nec aliter iraec vella explicanda esse clicit, Piam de quadrasenta 6 tritiu drachnsis, PIas singuli natuae seu inilites classis Peloponnesiae, citiae ad expeditionena in Hellesponturin adverius Atlaenienses proficiscebatur, a Cans pro

stipendio trienstrmo acceperint. Vallain quo Ple putasse ean- dein significationem verbormn τρεῖς τεσσαρακοστὰς esse, Ostenssit illius interpretatio: ae danu a populo tario rernu O ad inta numu Grilis in sinoauos. Non tinprobo senten in

Spanhemii de stipendio menstriio. Sed vellem docuisset τεσσαρακοστὴς , vel ulla alia huius formae numeralia, ut clκαστὴς, τριακοστος , pro cardinalibus, ut Grammtici loquuntur, τεσσαρὰκοντα, εῖκοσι, τρι-κοντα poni. Scholiastes Thucydidis dicit, τεσσαρακοστὰς naim ad hanc Vocem potius pertinet hoc scholion, qtiana ad Xὶς esse ἁρχαῖα νομ ματα, ἐπιχώρια Chloriam: ad quae Portus annotat, fortassis ita inicitum fuisse hunc nuinum, quod esset quadragesima pars nunti alicuius nothis ignoti. Huic coniecturae ac- qtii escam, donec dulicem τεσσαρακοστὴς esse quadra nia. d. l. I 4. Κρατερεiοις Cl. Καρτεροῖς. Plinio V, 3i, Crueteriaitixta Smyrnam insula. Vide Scylacem pag. 36. WASS. P . I 64. l. s. Λεκτον) Inter oppida, ut alias, pronaoni ritim inseruit, Sophiano isdiuin Smrpiata. Aristoteles &Strabo Idae promontortiun vocant. Mnes. Nicandri Idam a Lecto iustinguit vel illud Idae alterum promontorit In Circa

Zeleiain interiit. Vide omnino Homerum Il. r, 284, Herodot. IX, II 3 , Hesychiuna, Strabon. p. 6os, Epit. 366, 72, Eustath. p. 977, Livium XXXu II, 37, Plutarcia. Luculi. 493. Ilio etoo stad. Ibi pii urarum genera maiora

300쪽

provenJre, docet nos Aurenaeus: ibi etiam sal cogitii r αυτομάτως Etesiis spirantibus; auctor Strabo . A Lecto ad Garia

Ηvin n. in Apoll. 'Aμαξιτος η adis πολίχνιον Straboni , Plinio loci s tantuna. Regio Vμαξιτία, gentile 'Aμαξιτεύς, forina Hellespontica μαξιτηνούς extulit Claroni c. III Apollodotus. Harinariantem veteres non aθnoscunt. 'Αργεννο ανscribit Stepli. Cicero in ossic. Ar nuli u. insula naorte Alcibiadis clara. vid. Aristot. Hist. Animal. p. 396. de Hermi attin- te deceptus est prava Strabonis scriptura Hiret sonus. UZAss. d. l. 7. Πρωιτεροι ) Πρ αιτερον Ο. recte. Ita in II de Repub. Plato, qui etia in in Protag. πρωὶ α ατα, & Xenopia.Cyrop. VIII. WAss. Vide ad VII, I9. Pro προίτερον , quod huc in ecl. I tui soni haud dissile ex emore typograpta orian legebathir, putavi me sine reprehensione restititere posse

πρωίτερον.

s o 6gae se mandamni. Acacitis, protinus in fugam esse. Hoc ini probat Steplazin his in Thes. & scribit, διωξιν ποιεῖσθαι non eos dici, alii fiigae se niandant, sed qui hostes perie-liunt tu . Idem tensit Pori . Utraqvie sententia dissicultatem habet: iram & insolens est, ut διωξις de stigionii Is csicatiir, quod ipse Thucydides cap. se l. sine dubio de eadem re agenS, de pei sequentibus dicit; & rursus, si li de Mindura navibus accipias, laborabit sti rictura, nec erit , quo nominativus ποιο, ενοι reseratur, pro quo dicendum fuerat ποιουμενων,

scit. των μετα τοὐ Mινδάρου νεων. Si nihil vitii est in scriptura, non video quomodo hoc ad alios, quam ad Atta

라틴어 텍스트