장음표시 사용
281쪽
Michin , ονομα καὶ ουκ ἔργον ούσας vel έχούσας, ut Euripules Orest. V. 4 4 , ονομα γαρ, ἔργον δ' οὐκ εχουσιν ,οι φιλοι i. e. nomen sine re, paulatina attererentur. Otia significatione vecto διατρφεo etiatri infra c. 87 utitur: iνα διατριβη ἁπελθων, ἄσπερ και διενοήθη, τα των Πελοποννη-σλν. Νa in Ilenta Stephantis in Tires. sciitiens, apiici Thucyclialein Eib. 8 legi ναύς διατριβηναι pro .διαφθαρηναι, sine dulsio ali ut egit, nec rene locutri inspexit. Ceterit in strilctu- . Ta orationis toto hoc capite satis i inplicita est, ita hit pro-yenaodiim ha ri possit pro exemplo eoriana, qine I iony- litis Halicarn. in Thucydkle σκολια, και δυσπαρακολούθητα esse, και σχηματισμων πλοκὰς σολοικοφανεῖς habere dicit. Nam prirnum haec , ναύς μένοντες, cti in non alio re
ferrei possint, citiam ad Dεβόων , quod in princi p. cap. est, eo interpositis illis de Astyoclio longo intervallo sepa-
Tantur; qtuod orationem non pariana obsistram reddit. Delirile, cuin in priore inembis posuisset του μὲν οὐκ ἐθέλοντος , usitati sermonis ratio , quod bene anima ivertit Por- Iti S, postillabat, ut itidem in posteriore cliceret, του δ' αὐΤισσαφερνους τὰς τε ναῖς ταυτας Ου κομέζοντος , και διὰ τὶ τὴν τροφλην ου συνεχως, οὐδ' εντελn διδόναι, το ναυτικον κακοὐντος. Non csi11unile ακατάλληλον praecedente genitivo, quem absolutiim vocant, est in iis, quae VII, 47
ead. l. Iη. Γλαύκη Recte addit της Μυκάλης: est enini& κόλπος Γλαύκος καλούμενος prope Artensisniin, & Synien etiam Cariae Glauctun victana narrat Athenaetis. De hoc oppido non videor alibi legisse. WAss. Pag. I 2I. l. 7. Ναυσὶν ἐπ' Ἀβύδου lar. ταῖς ἐπ' 'Αβυδου. recte acidit ταὶ . ASS. De hac expectitione Stronii ictililis vul. cap. 62. Ἐπ' ' βυδον cum quibusdain MT. legas, an vulgatam scripturam retineas, perinde est: nam Utrii imqtie redie dicitur. Vel hoc ipso capite pilis semiaciam genitivo eadem significatione, & alibi saepissune. Pan Iaa. l. I 3. Καὶ αμα καὶ το Βυζάντιον ἐπεκηρυκευετο αυτοῖς ἀποστηναι γ Μagis probo interpretationem Aca-
282쪽
cii, ad hade ligari ab serantio de fBone vorerant, quam Vallae & Porti, ain legatos a Pliaritabazo Missos lioc Peloponnesiis promisisse pluant. Neque enini ci edo, si haecellet sententia, Thiicydident vectu ἐπικηρυκευεσθαι uiurtina fuisse. Tb Βυζάντιον nota fi lira ilicit pro οἱ Βυζαντιοι, &ἀποστηναι est deficere. III, 3s , VIII, 4s. ἀποστησαι ad defeetionein inducere, V, 4s, VIII, 32, & saepe alibi. Ἐπικηρυκευεσθαι poreo cum itativo & infinitivo est VII, 83,
ἐπικηρυκεύεται Γυλ ἱππω καὶ Συρακουσίοις ει ναι ετοιμος.
ci posse, ut cap. 79 κα ὶ δόξαν αυτοῖς ἀπὸ ξυνόδου ωστε
ωd. l. 4. Ἐς την Σάμον Clar. rectiuS ως, ut cap. 8o, ως τον Φαρναβαζον, & alibi. M ASS.ead. I. 7. Ἐπητωσε Stephantis & alii recentiores Lexi cograptu ex hoc uno loco Tlaucydulis επαιτιαω assivum in Lexica sua conui Ieriint. Monet tanaen Stephantis, hic enain legi επητιὰσατο. Nec video, cur id ex auctoritate pleroriimqtie hilbrorii in scriptoriam vulgato έπητιὰσε praeferri non deneat; cti in praesertim Thucydules alibi quoque formiam natalium iiiiiiis vetes adhibere soleat. Vid. V, 16, & VI, 28. ead. l. 8. Περὶ των πολιτικων Tων male abest a quibus
HippocrateS Praenot. p. II , εμπυον εσεσθαι πολλαὶ 'ΕΛΠΙΔΕΣ. v. Indicem. De Thrasylli commento ad Byzaniatium acti Polyaenum I, 47. WASS. Cur Stephanus patito post voluerit inseruire περὶ, Piod & ab exeinplaribus MT.& a vett. edd. abest, non 1cio. Tlaucydides VII, 77, 'Ελπὶς θαρσεὶ του μέλλοντος. Cap. seq. Γην έλπιδα της σω τηρίας καὶ της των τετρακοσίων τιμωρίας. Lucianus Tyramnici ci. pag. 694, Ου των παρόντων ἁπαλλἀξας -ἀς μόνον, ἁλλὰ καὶ τῆς των μελλόντων κακων ελπιδος.
283쪽
sthenes, & έξαργυρέω ἀπαργυριζω Themist. απαργυρ ω quandochae de argento, tu in Plutarchi Philopaein. p. 36 I.
δέχεσθαι saepe pilis est, quain simpliciter proiniuere, &de eo dicitur, qui pro alio spondet ac fidei ubet. Assi Butaei Continentar. Ling. Graec. & Calatibonum ad Theophrast. C GEL G p. XII. d. l. I 3. Ἀντη αξαντο) Vere. eci l. & qui lana scripti αν
ἡλλαξαντο. Hoc non magnopere improbem: nam oratio particulam αν videtur requirere.
Pag. I 26. l. I s. Διεβεβληντο Id est. διαβάλλειν ἔρξαντο, ait Portus, passivum pro activo, figura Attica. Rectius Thonias rugister in διαβεβλημαι eadem sententia, via Scholiastes, exponit διαβεβλημενως ειχον πρὸς αυτὸν, κακὸν αυτον ηγουντο. Et sic apti l Philostratiun II de Vit. Sophist. I, io, sumi dicit in his: Διεβέβλητο δὲ προς αυτὸν, ως ἡλώιωδη, καὶ δυσγρὰμματον , καὶ παχυν την μνήμην. Ad eandem significationem pertinet. quod Casau 1ni, Pater ad Strabonem XVII, pag. 79 a, & filius ad Epicteti Enchirid. cap. 32 annotant, διαβαλλεσθαι interitum esse ori hisere: quam ab hoc loco non alienam esse ex eo pat, tu
quod paulo post verbo μισεῖσθαι utitur Thucydides. Accl.
284쪽
I 27. I. I. Και τον ἐπὶ την Μέλητον Ἀθηναίων έπι- πλουν Νon uatelino, quo reserendus sit accusativus επίπλουν,& pino aliquid excretisse ante Thν επὶ, sorte μετά
post, vel κατα , ut videtur Voluisse Portus, qui hic inter- Iiretatur quo tempore. Nec satis liquet mihi, illa, qtiae pauo post dictantiir , καὶ ζει το μισεῖσθαι -' αυτων ἔπιδεδωκε- ναι , ctura praecedentibus τον Tισσα φερνην ἀρρωστότερον γενομενον coniungenda sint, an, quod Scholiassae placuit, ad Peloponnesios pertineant. Si hoc Vertina est, dicendum est, participitini γενόμενον pro infinitivo possitim, & ceteriun
Tluicydides. Vide ad IV, 12 I. Idem placebat cl. Wasse
Od. l. 6. Δωριεῖ Recte Scholiasten notat Hudsontis. Vide c. 3s. Nec talis considerate Sciaosiasten sequitiir Upsius, de Milit. Rom. I 8.ead. l. 8. Βακτηριαν c,raecoriam ducibils βακτηρία baω- Ium sicin Roinanis centrurionibus vitis) gestanten & insigne fuit. Clearchus a Xenoplaonte ita descrilesitiir II Ἐναβάσ. p. 279, εν μὲν τῆ αριστερα χειρὶ δόρυ ἔχων, εν δὲ τη δεξιά βακτηριαν. ΗUDS. Sequitur Lipuuna l. d. citius sententiam ut non relicto , ita neqtie pro certissima liabeo, donec hoc etiain de aliis Graecis, non de Laceda moniis tantum, os euini fiterit. Narn cum & Astyochus& Clearchus Lacedaemonii fuerint, fortassis esiam bactilis in bello gestanclis morem patri uni sectui stini. Nana inos erat Lacedaenaonus baccitos estare: de quo Casiiu honiis
ad Theophrasti CharadL cap. s. Sic de Eurybiade rege Lacedaei noniolum Plutarchus in Themist. p. 2Iη, Σπαραμέ -
285쪽
ead. L Io. Ἐπὶ βωμον Aeschylus Suppl. Κρεῖσσον δὲ π*γου ΒΩMOΣ, ἄρρηκτον σάκος. Hinc in provectium abiit. Latini etiam ponus & ara pira praesulio. VASS. Pag. I 3I. l. s. 'Aναδιδάξοντας Stephani interpretatioliuius vocabuli in Var. Lect. Hudioni ad ea pertinet, Piae cap. 74-Glaerea narrantiar. Sed si Thucydides orasnena temporis secutus est, non potest eo referri. Nam decem illos legatos a uadrin .entis, antemaam Claaereas in Sa- natura rediret, ad exemitum, qui ibi erat, nsissos narrat cap. 72; ac deinde cuin iam in Delo essent, clena una cognovisse ea, quae in Samo acta erant, cap. 77, ubi etiain rescivisse ponimant ea, quae de Chaereae ctaininationunis paulo post hoc cap. dicunt. Et ἀναδιδάσκω saepe nihil alicui est, quam PeUoceo, edoceo. Tlaucyclicles III. 97, Ἀναδιδάξαντες αὐτὸν των Αἰτωλων ως εiη ραδια η αγρεσις. Aristo-plaanes Equirit . v. Isa, Tου θεοὐ τὸν χρησμον ἀναδiδαξον αὐτὸν ως έχει. Et ibid. v. 2ΟΣ & Io42. Pag. I 32. l. Io. κωλυτὴς γει/έσθαι) De hac phrasi vid. ad III, 23. VIII, 3ο, Δεiσας, μη ἡν κατελθη, 'ως κωλυτην οντα κακῶς δρα. Post γενέσπα ι iententia distinctionem postulat. Uid. Oυy ἁν εἶς Cis L ιυδῶς αν. Sed Thomas Magister
παῖσαι. Homer. παυσε δὲ χάρμης. Hesu M. πῶυε μἁχης. quibus iocinulis accusativus eleganter stibaiulitur αυτον, σαυτὸν, & similia. Vid. Indicem. IVAss. Pag. I 33. I 3. Και εiπὼν uephanus apud Huds. in Var. Lect. etiam ex u. l. ostendit, ειπεῖν pro risere non esse H laraismum. Vid. ad VII, 29. Thucydides VIII, 69, καὶειπον αὐτοῖς ἐξιεναι λαβούσι τον μισθόν. Neque tamen necesse est hic ειπεiν sumi pro iubere, significatione imperandi. Acacius non male vertit honari: nec PortuS rogaV. Pag. I 34. l. 4. Λαισποδών) Aristoph. alicubi, Tι, ἶ κακόδαιμον Λαισποδiας ει την φύσιν; atque ita scribit Eup Iis εν Δ ἡμοις. Hesycla. & Daulas in λαι σποδιὰσθαι. IVASS.
De Laespodia est supra VI, Ios. Suidas descripsit sua e Scholiaste Aristoplianis ad Av. v. Is 68. Sed uterque pariana
286쪽
ibid. 'Αριστοφωντα V. Lysia in Orat. XI, p. I7I. RUASS. Pag. 333. I. 3. Paulo post Tmως. At 1 upr. cap. I Ταμως. Xenophon I Ἐναβὰσ. pag. 2set, '& Diodoriis Sic. XIV, p. 4os & 4 s , Tαμως, quod rectu in puto. Sic Tα- , Ἱναρὼς, Tαχως, Νεκὼς, nomina Aegyptia. Nain Tanaum Aegyptium fuisse, Xenophon & Diojoriis indicant. d. l. 3. Ἀσαυνδον ) Ἀργείων κτίσμα, inqvit Sirabo.Aspendi ura conditorein agnoscit Hellanictis scriptor halici accuratus. Describit Arrianus Exped. Alex. I, cap. 28. Vid.&Philostrat. vita Apollon. I, Is, ZosinitIna 3Io, Suidam
Od. l. I 3. 'γχρηματίσαιτο Ἐχρηματί emo in ecl. Bas. est aperitim vitiiun operariini: quoci etiam in Tiroinae Magistra edit. Franeq. v. χρηματi ω ii repsit , ubi G l . alio vitio εκχρηματίσαιτε. orinthus ita laticiat, o δε χρηματέ- σαιτο ἄφεις, & vectum pira participio, & contra participium pro verbo positum esse pluat: nam idem esse, ac si Thucydules Ixisset χρηματατάμενος ἄ*ino. Euni recte reprehendit Stephantis Animadvers. in lib. de Dialect. para 28. Particula ινα eni in non patitrur, in 7να ἀφεὶς pro 'u ααφῆκε accipi possit. Verbuna εκ χρηματι σθαι habet etiam Pollux IV, 43
ead. l. I 4. Καταδολ ενεκα τD ές ΛακGδαίμονα) Aemil. Portus, cim veteribus Scholiis sua inuniscuit in edit. Fran- cof clitorii na & nonnulla, non omnia, notis brevibus
textui qtiavis pag. subiectis, inserere Hiuisono placuit) καταβοην h. l. sinaplicuer φήμην interpretatur, Dα , inquit, nκαταβοὴ , ἰῆγουν ἡ φήμη του ναυτικοὐ των Φοινiκων ἡκόντων ἐς Λακεδαιμονα ελθη. Et ad hunc sensum verssionem insti
utaret. Nos clini sis potius sentientiis, qui καταβοην, haliditatisitata nosseo alias signincatione malam famam, Marionem , cm nationem, Vel convula, exponunt, neque perperain adeo venisse ceteros putabinatis, Valla in qui dein . vitandae invidiae causa, pra apud Latadaemonem grabat; Win- . senatum , mpter criminationes O murriam, pIa apud Laceda emonios gravadimur; melitis vero Acacium Enenchel. rein, n us Lacedae oram de se delatis motum. Et cIIm congruat
bene interpretatio intellectui totius loci, nec non HS , quae superius de Tissapheriae ab auctore animadversa, non ne-
287쪽
cesse est, ut cinn Aemilio Porio recedamas a notione, quani in hoc ipso vocalculo adamavit Thucydides locis aliis. ic lib. I in Allieniensium concione: αiσθόμενοι δε καταβοὴν οὐκ ολυην οὐσαν ημων. ubi Schol. recte: Καταβοην, κατηγεμαν. & lib. 8, εἰδως τούς τε Mιλησέους πορευομενους επὶ καταβοη τη αυτοὐ μάλιστα. Quin Dionys Halicarn. Vocuna ThucVdicleartani piae ceterii, diligens, Antiquit. Ilib.
7, p. , καὶ πολλη τη καταβοη των βουλευτων εχρωντο, h. e. graviter cHtanabantizr O Incusabant senatores. GRAMM.
Pa . 136. l. 7. Ἐπει ε. γε ἐβουλήθη &c. Ἐπεὶ, ειγε λβουλήθη , διαπολεμήσαι, ἐπιφανες δίπου , ουκ ένδοιαστως Iegit & distingtut Helim. i. e. Nam, si modo voliassis, Mecis Llums erat, ut satile omndus perspi zr, sumis m inime tuis. Od. l. II. Καταοορὰ) Stephantis, Portus,& Acinctus , qtu non ineleganter vertit, illud insensis ad perniesem spectabat, quod non adductis navibro praetrariat, hoc ita acceperiint, ac si deesset verbi uri substantivum nν, in quo mihi videtur tolerahitis sententia esse. Vir doctus, qui varietatem scripturae e G H. Reg. excerpserat, convciebat καταφωρφ. d. l. I 3. Xαριν αν έσχεν Εoclem, lao Scholiastes, semsti exponit Thom. Magister v. χάρις. s. 237. l. 2. TA τε αυτά -' ελασσόνων πράζας laesi, ἐλασσονι δαπάνη. Aristoplaanes Plui. V. 377, 'Εγω σοι τουτ ὰπο σμικρου πάνυ ' μοι διαπρὰξαι. Eoii lib. 13s, ' Oς ἄπο σμικρὰς δαπάνης υμὰς ἄρισταων απέπεμπεν. ubi v id.
steriim. Thucvssides III, 36, Ου γὰρ ἀπο βραχείας δια
ead. l. Iq. Ἐς την αυτου καὶ Ἀθηναίων φιλίαν) Νomen cum praepositione εἰς adiunctum vectig διαβαλλειν, λορ- δορεῖν, & similein vim habentibus, notat rem, quae alicui invidiam lacere, vel vitilim, aliudve quid, quod alicui e probrari potest Herodianus IV, 12, Εἰς ἀνανδρων καὶ θώ- λειαν ν τον διψαλλεν. Plutarcthis Apoplithegna. pag. 3Qs, Λοιδορηθεὶς υπό τινος εις την δυσαδiαν του στόματος. Et ibid. p. 327, ΓIDς 'Αρμόδιον εἰς δυσγενειαν αὐτω λοιδορούμενον εφη. Thucyclides V, 7s , Tην έπιφερομεν- αἰτίαν ἐς τaραλακίαν, καὶ ἐς την αλλην αβουλίαν τε καὶ βραδυτητα ενὲεργω τοὐτω απελυσαντο. Pluribus ostendi ii ni huius generis loquendi, ut confirmarena coniecturam Sylburgii in No-DOsaod by Cooste
288쪽
tis ad Eivinolog. Magn. v. οἶνος in Aristoplaanis Equit. v. 9o legentis OIνον συ τολμας εἰς απόνοιαν λοιδορεῖν, pro eo, qtiod vulgo editur εἰς επίνοιαν : quae coniectura mna erat , cuius Kusteriis ad Aristoplianem aliouam rationem ha Tet. g. I 38. l. 2. Και ο μὲν ' ρος ευθύς τῆς Φασηλιδος και Καύνου, ανω τὸν πλούν εποιεῖτο Valla Vertit, conrinuo Prosectus superiora Phasesidis O Cauni tinuat. Male ευθυς iungit clina αρας, quod, ut recte Stephanus, citin genit is Φασήλιδος & Καυνου iungi debet. Narn non cludium est, quin Cuin ornninus Mis excepto Car. & cuin edd. ante Stepsaniet, qui tamen & ipse in iis, quae in margine edit. illius an- notat, ευθi, agnoscit, pro sυθbς legenditin sit GD. Phryni-criis p. 24, Ευθυ πολλοὶ ἀντι του εὐθύς. διαφέρει δέ. το πινγαρ τόπου εστὶν, αθυ 'Mηνων' το δε πιόνου . καὶ λέ- ετα συν τω σ: Adde Ammonium, & Tlaon . rugistrinn. Et ob- v ia 1lint exenipla huius significationis τού ευθυ cum genitivo. Vule interpretes Aeliani ad IX Var. Histor. I 8. Nec melior est interpretatio Porii. Nam quomodo Alcibiades, qvii in Samo erat, Phaselide & Cauno solvit aut qtus ανωτον πλουν ποιεισθαι, pro in atrum navigare dixit 8 Rectius sententiam expressu Acacius, e in solini t , ab Cauno Phaseliaeque in superiora asiae s. Sed sine causa praeteriit Voca-btillini εὐθύ, quod indicat, Alcibiadem, cum Samo solvisset, curim recta Catintim, atque inde Phaselidem direxisse, ut Aspendunt teneret. Quamqtram mihi non apparet, cur, cuiri Phaselidena attingere, nisi Caunum praeterv ctus, non potiterit, Diti csules Phasellulem ante Caunum ponere voltierit. Quod hic in Cod. Gr. Φασχλίδας πρωπαροξυτόνως scribitrur, non caret alictoritate aliorum scriptor n. Νam in Scylace, Polybio, Strabone & Stephano nona inativus est Φασηώς. Et veteres magistrus non idem
de sede toni sensisse, e Stephano intelligi potest . qui scribit, Herodianum triusdisse τὶν Φἁσηλις προπαροξυνεσθαι. Ea in sententium probavit .Eustathius ad DionyL Perieg. V. 8 s. ita-in He lino II, I78. Pq. 2 39. 3 . Ἀριστοκράτην Vide Lysiam contra Er tosth. p. III. WASS. d. l. s. Tούς τε ἐς την Λακεδαίμονα πρεμεευομενους ε- πεμπον Haec latulat Tholmas rugister in πρεσβaύονται. Totus hic locus nuta dissicilior est, quam in explanare evinpossvn. Nec satisiaciunt interpretes, qtioruin interpretationes sententiam etiam inagis videntiu oescii rare. Onanino, S 4
289쪽
hic aliquid corniptum esse Credo, citius rei argumento est varietas scriptruriae. Sed illa ἄνευ των πλειόνων puto potius esse, Me voluntate , consensu & consilio multitudinιs, vel sa tena quinque millium, quomodo ἄνευ saepe accipi supra aliquot locis ostent hiln est, quain e maiori civium pam, vel e phirdus, in Ataicitis. Nam legati ante e decreto soloriam Quadringentortim, & illoriina donilirationis stata liendae causa inis si filerant. c. 7 I. Inte retatio Verbor in Oυ το ἁπαλλ ξειν, non impedituros, ut pnaerendeLint, piari - est ab Hii isono Portus verterat, sic enim se imperituros disebant, piδε - . Utra melior sit, itulicabunt alii. Ego sententicina Graecortina non assequor. V o Enantius hoc torum ua vertit: mandabantFelegaris, qui Liacedaemone erant, cylla re sne voluntate plurium in Avitutem yeccarent, nec studerent in Umis paucos in eius conferae. Ε qui is apparet . emn putasse te enclitin προς τοὐς.
αἰδοιεστατος. Εἰς ετέραν minus convenit seiuentiae, &e pronuntiatione ortum est. Od. l. II. Tοιούτω ) G. τοιούτω ειδει, Gri vero τοκύτω
τροπω. ex interpretatione. WASS. Tρόπω glossana esse, harusiscite qui' in dubitet. De giδει id non lain apertii in est. Nam Thucydides saepe ita loquitur. Cap. seq. Mάλιστα
g. I O l. 6. Προστάτης Sic etiam Thom. Magister v. βούλομαι. Tlaucydicies IV, 46, οἱ του ἔ ἡ μου προστAται των Κερκυραιων. VI, 33, Ἀρηναγόρας ος δήμου τε προστάτης ην. Aristophanes Ran. v. s 7, Eqtutib. II a s, & Aeliantis XLIVar. Hist. 43. Πρωτοστάτης proprie ad misit m pertinet. Vi l. Eustalli itim in Honaer. Iliaci. ν', p. 923 , Hesychitin , Polluc. I, 127, Dulcyd. V, TI.Pag. 34 I. t 3. Προὐθυμούντο Non recte quidam M Tπροὐκαλοῖντο. Thiicydides V, 17. Προὐθυμήθη την ξύμβασιλIbid. c. 39,-- σπευδόντων τὰς σπονδὰς, προθυμουμένων τὰς ἐς Βοιαπούς. Et VIII, I, χαλεποι μεν ησαν τοῖς ξυμπροθυμηθεισι των ρnτορων τον Εκπλουν. ead. l. 4. Πολλω τε μαλλον ετι) Alii Ordine meliore πολ- λω τε σι μῆλλον. UASS.
d. LII. Eυναλλαγηναι Vid. Thoni. Magistrilin in βούλομαι & διηλλάγη.
290쪽
Pag. Iaz. I. 3. Xηλη hic in Vat . Lect. Hild soni leguntur, sunt e Valesio ad Harpocrat. v. Nετιώνεια. Add.
Uid. Ngτιώνεια AM. ad notam I tuis. Etistathnitri 89, 48, & Steplianuin, Idem lonina, I, I 4, Suidain, Nostriim P. I 46. Eetion est & Navarethi Athen. nomen apti l Lhodor ira. RUASS. De Eetionea etiam Meti ius Piraeei cap. 3. d. l. 14. Ἐξαιρε αι cus Athenis erat έξαίρεσις Ι-ctus, qiud illic exemtas navibus avi curribus sui cinas s Ionerent, ut docet Elymologici auctor. HUDs. Et Pollux X, 34 ex Hyperide: εξαίρεσις, ο που τά φορτώ εξαιρεῖται. ωσπερ καὶ το δεῖγμα. Nomen loci a re, quae in loco fit. lite ibi Iunger annum. Ἐξαιρεῖσθαι pro exponere, sis , etiam aptita Demostheneni legi ostendit Bitilaeus in Coin-ment. Ling. Gr. p. 233. Thucyclites VIII, 28, έβοὐλοντο
πλεύσαι ἐπὶ τα σκεύη, α εξείλοντο ες την δειχιούσσαν.
UM. Προαιρούντας De hac significatione του προαιρεῖν plura annotavit Calaubonus ad Theophr. Charact. c. IV. P . 143. 3. Tοις ξύμπασid Haec omittit Gri non male. 'VASS. g. 144. I. I. Διαβολὴ) Q. διαβολιμὴν αν. M. Codd. λον. Th. Magister διαβόλιμον ον. λέγει, inquit, τὸν διαβεβλημένον. καὶ ου πάνυ διαβόλιμον αν, απο των Mεγάρων τὴν Σαλαμῖνα παραπλεῖν. sed inculisse videreir in Coelices vitiosos. Apiui Polybium inveniriir mittani διαβούλιον, consilium, demerarito, διαβόλιμον nullibi. ASS. Paulo ante Sch Iiastes videtur legisse απὸ των την ολιγαρχίαν έχοντων. Sed vulgata scriptura satis bonum sensum habet; & Schollas es fortassis interpretandi catis a τούς την ολιγαρχίαν ἔχοντας vocat, qui Thucyclusi sunt οἱ την κατηγορῶν εχοντες. Od. l. 8. Εἰ τοiς γε σώμασι Q. εζυε τοῖς σώμασι. non placet. XVASS. Pag. I 4 . l. I. 'Υπ' ανδρὶς των περιπόλων τινὸς Paulo aliter quam Plutaretius, Lycurgus adversus Leocratem P. 373: Φρυν ου γὰρ ἀποσφαγεντος νύκτωρ παρά την κρήνην την εν τοῖς Οἱ iοις ὁ τὸν Ἀπολλοδώρου, και Θρασυβούλου &c. Paulo claratis Lysias orat. XII: Θρασύβουλός τε ὁ Καλυδώνιος, καὶ Ἀπολλόδωρος ὁ Mεγαρεὸς επεβούλευσαν επειδὴ δεεπετυχέτην αὐτω βαδεζοντι, ό μεν Θρασ. τύπτει τον Φρύνιχον , και καταβάλλει πατὰξας. vid. Aristoph. Lysistr. 333 , di ibi Schol. de v. περιπόλων v. Aristoph. AV. II77. IDEΜ.