장음표시 사용
71쪽
και ἀτειχίστου ουσης της πόλεως ειτα ξυγκαλίσαντες οἱ Λακεσαιμονιοι τούτους τε και τοῖς ἐκ των δυοῖν πο- λεοιν Λίνδου τε καὶ Ἱηλυ υ 'Ροδίους, επεισαν ἀποστη- ναι Ἀθηναίων. και προ χωρησε 'Ρόδος ΙΠελοποννησίοις. οι σε Ἀθηναῖοι κατα τον καιρον τουτον ταῖς ἐκ της Σ μου ναυσιν α ἁψόμενοι επλευσαν μεν, βουλόμενοι φθίσαι, και ἐτάνησαν πελάγιοι ὐστερίσαντες δε οὐ πολ-λ- , το μεν παραχρημα ἀπέπλευσαν ἐς Xάλκην, ἐμτευθεν r ἐς Σάμον ἴστερον δε ἐκ της X άλκης και ἐκ της Κί, και ἐκ της Σάμου τοῖς ἐπίπλους ποιούμενοι, ἐπὶ
την Ῥόδον ἐπολεμουν. οι δε χρηματα μεν ἐξελεξαν ἐς δύα
και τριάκοντα τάλαντα οι ΓΠελοποννησχοι παρὰ των 'Ρο-
. δίων, τα ν αλλα ἡσύχαζον ἡμερας ογδοηκοντα, ἁνε
κύσαντες τὶς να .rennir, & ideo profugeranis praesertim quod ii bs nullis muris esset ininua. Sed postea Lacedaemonii inini & istos,& cluariam civitatum, Lindi & Ielysi, cives Ria hos convocassent, ipsis persuaserant, ut ab Atheniensibus deficerent. Atque Rhodus se Peloponnesiis a sumit. Athenienses v ro, cum hoc intellexissent, sub idein templis ciani classe e Samo solverrunt, Rhodioritin desectionem antevertere cupientes, & conspecti quidem sunt, dum coetium in alto tenerent. Sed inam seritis aliqitanto venissent, riinc Pirudem in Gaalcen, hinc vero in Samum celeriter abierunt Postea vero & ex Chalce & ex Co & ex Sanu, inciusi nes in Rliodiim facientes, bellum gerebant. Peloponnesii vero pectinias ad duo & triginta talenta a Rhodiis exegerunt, in ceteris Vero rebus, sudiluctis navibus, ibi per octoginta dies quieVerrunt.
72쪽
μύ. Ἐν δ. τούτω, και ἔτι πρότερον πριν ἐς την Ραναυτους ἀναστηναι, τάδε ἐπράσσετο. Ἀλκιβιάδες με
τονXαλκ δεως Θάνατον, και την εν Mιλήτω μαχην, τοῖς Πελοποννησίοις υποπτος ὼν, και -' αυτων ψικωμένης ἐπιστολης προς Αρουοχον ἐκ Λακέδαίμονος ω ἀποψῶναι, ν γάρ μ' ΑγAι εὐρος, και αλλως απιστος εφαίνετο πρωτον μειν υποχωρῶ δείσας παρ-
Τισσαφροην, ἔπειτα εκάκου προς αυτον οσον έδυνατομάλιστα των Πελοποννησίων τα πράγματα. και δυδάσκαλος πάντων γιγνομενος, την τε μισθοῖορων ξυνετε
νην προς αυτους ως Αθηναῖοι ἐκ πλείονος πόνου επιστη- μονες οντες του ναυτικου, τριωβολον τά. εα ων δώ-- σιν ου τοσουτον πενία, οσον ινα απων μη οι ναυται ἐκ XLV. Interea verra, quin etiam multo ante piam ipsi Peloponnesii castra Rhodum verius movissent, haec, quae sequuntur, gesta sunt. Alcibiades post Gaalcidei necem, &proelium commissum ad Milenim, in suspicionem Peloponnesiis venit. Cum alitem epistola de eo interficiendo ad Astyochum ab ipsis Lacedaemone trussa fuisset, erate in Andi inimiciis, & alioqtu infidus Videbariar metuens, primum qui lena ad Tissaphernem secessit: deindevem apud eum quam maxime poteriit Peloponnesioriin rebus nocebat. Et Tissaphermem omnia docens, stipendium . imminuit, ita ut-pro vi achma Ariica teriti Namsi, nec si assidue, solverentiir: Τissaphernem hortans, ut illis diceret, Athenienses, qui longiore temporis spatio rei navalis peritiam haberent, termos diuntaxat obolos suis classiariis numerare, non tam propter pauperiatem, quam ne sui
73쪽
περιουσίας υβρίζοντες, οἱ μεν, τα σωματα χείρω εχωσι, δαπανωντες ἐς τοιαυτα ἁφ' ων η ἀσθενεια ξυμβαλνει, οἱ δε, τὰς ναῖς ἀπολιπόντες, ες ομηρείαν τον προσο φειλόμενον μισθόν. και τους τριηράρχους και τους στρα ορὼς των πόλεων εδίδασκεν ωστε δόντα χρηματα, αυ- τον πεῖσαι ωστε ξυγχωρηται ταυτα ἐαυτω, πλην των Συρακουσίων. τουτων δε , Ἐρμοκράτης τε ηναντιουτο μόνος υπεο του ξυμπαντος ξυμμαχι υ, τάς τε πόλεις δεο- μενας χρημάτων ἀπηλασεν αυτὶς, ἀντιλεγων ὐπερ του
Τισσαφερνους, - οἱ μεν Xῖοι αναίσχυντοι εἰεν, πλουσιώτατοι οντες των Ἐλληνων, επικουρία δε ομως σωζόμενοι, αξιουσι και τοῖς σωμασι και τοῖς χρημασιν ἄλλους υπερ εκείνων ελευθερίας κινδυνευειν. τας δ' αὐας
πόλεις ἔφη ἀδικεῖν, ω ες Αθηναίους πρότερον --
nautae propter affluentam stipeia tu insolentius viventes, partim mi idem corpora imbecilliora haberent, stipeiusum impendentes in ea, unde corporum obecillitas conting t , partim vero classem imbecilliorein re Herent, eam ac reliquum stipeti sitim ipsis desinim deserentes, ac trierarchis sui loco relinquentes ut oesulem. Idem ipsinn edomit, ut reierarchos & civitariun duces, pecunia ipsis data, ad hanc rem sita concedendam induceret, exceptis Syracusanis. Homin enim dux Herinocrates, solus omnium, socialis classis nomine huic rei adversabatur. Civitates quoqtie, quae pecuniam positi tisant, ipse Tissaphernis nomine reput in Nwas amandabat, dicens, Gai Piiciem impudent . esse, qui, cum essent onannim Graecorrum ditissimi, & auxiliaritim copiarum beneficio servarentur, postularent tamen ,
in alii & corporibus & pecuniis pro ipsoritin istiertate pericula sol git. Abas vero civitates iniuste facere dicebat,
74쪽
ναι ἁναλουν, εἰ μη και νυν τοσαυτα και ετι πλείω υπω
κότως φειδόμενον ρο δε ποτε τροφη καταβη παρὰ βω-
πόλεις τα εἰκότα ίαελησειν.μπ . ΓΙ μει δε και τα Τισσαῖερνει μη ἄγαν επε γεσθαι τον πόλεμον διαλυσαι, μηδε βουληθηναι κομίσαντα η ναυς Φοινίσσας, ζαππερ παρεσκευάζετο με λησει πλείοσου μισθον πορίζοντα, τοῖς αυτοῖς της τε γης και της Θαλησπης το κράτος δουναι, εχειν δ' ἁμῖοτε ρους ἐαν δίχα την αρχην, και βασιλεῖ dξεῖναι επι τους αυτους λυπηρους τους ἐτερους επάγειν. γενομενης δ' --U' ἰν της ες γην και Θαλασπαν αρχης, ἀπορεῖν ανsi, quae pro Atheniensibus, antequam ab illiis deiecissent,
sumus iacere consuevissent, nunc etiam pro se ipsis tam tundem aut etiam plus conserTe nollem. LMetat e lana, Timphernem, mi qui lena, Piost suis peruntis hellum gereret, iure suis pecuniis parcere. Sed si mi araclo stipen sium a rege natuereriir, se stipendrum integriina ipsis re intruriam, & civitates, ut par esset, fissilevariarmin. XLVI. Idem Alcibiades Tissapherni praeterea suadetat, ne nimium properaret belltina finire, neve vel accitis Phoenicum naviuiis, quas instruere statuerat, vel maiore Graeconini classe cinnducta , iisdeni Graecis & terrae & maris imperium tradere vellet, sed sineret utrosque separatim perium hisere. Fore enim dicetat, ut regi liceret in eosdein Graiecos, a quibus offerularetur, alteram parium immittere. Quod si ad alteram tantiim partem deveniret tenae maristae Imperium, ipsum re em destim tum iri s
75쪽
βουληται μεγάλη ἀ- η και κινδύνω ἀνασπας ποτε διαγωνίσασ9αι. ευτελεσπερα δε τα δεινά βραχεῖ μορίωτης δαπάνης, και ἄμα μετά της ἐαυτου ασφαλείας --τους περι ἐαυτους τους Ελληνας κατατρίψαι. επιτηδει τερους τε εῖη τους Ἀθηναίους εὶναι κοινωνους αυτω της χης. ησσον γάρ των κατὰ γην εφίεσθαι, τον λόγον τε ζυμGορωτατον το εργον εχοντας πολεμειν τους μεν γαρ ξυγκαταδουλουν αν σφίσι τε αυτοῖς το της λάσσης μερος, και μείνω ὀσοι εν τῆ βασιλεως Ευηνες
οὐκ εἰκος εiναι Λακεδαιμονίους, ἀπο μεν σφων των 'Ἀληνων ελευθερόυν νυν τους Ελληνας, ἀπο δ' εκείνων των βαρβάρων, ην μη ποτε απους μη λωσι, μη ελευθε-ciis, quilaruscum opprimeret eos, qui rerimi potirentiare nisi vellet ipsemet aliquando copiis adductis citin ingenti & impensa & periculo adire certamen. Illa autem pe-ncilla, quae parvo sumni si untiar, leviora esse dice-hat, simul etiain demonstrabat sore, ut rex sine ullo suo periculo, ipsos Graecos inter se attereret. Addebat etiam, Allienienses imperii socios illi commodiores fore. Imperium enim terrestre minus qliam Lacedaemonios assectare, & belli geretuli rationem regi maxime convenienten , vectis factisque sepit. Nam hos *Iulem eius auxiliis init-nitos in suam ipsoriam ditionem maris partem redactums, illiunque adiuvit os in omnibus Graecis sistigendis. qui resis provincias incolerent. Illos vero contra, Graecos in libertatem vindicantros venire. Nec verisimile esse, Iac daemonios, Graecos ab ipsis quidem Graecis nunc Iib
rare, is illis vero Barbaris eosdem non esse liberanaros,
76쪽
ρωσαι. τρίβειν οὐν ἐκελευε πρωτον ἀμφοτερους, και ἀποτεμόμενον ως μεγιστα απὸ των 'Mηναίων, επειτ μητους ΙΠελοποννησίους ἀπαλλά αι εκ της χωρας. και δε- νοεῖτο το πλεον ουτως ο Tισσαῖερνης, ἔσα γε απὸ των ποιουμενων ν εικάσαι. - γαρ Ἐλκιβιαδη δια ταυτα,
ως ευ περι τουτων παραινουντι, προσθεις εαυτόν ες πίστιν, την τε τροφην κακως επόριζε τοῖς Πελοποννησίοις, και ναυμαχειν ουκ ta' ἄλλα και τας Φοινίσσας ναυς τασκων ηξειν, και εκ ἴτουθ περιόντος αγωνιεῖ ,αι , ,εῖθειρε τα πράγματα και την ἀκμην του ναυτικου αυ- των ἀτείλετο, γενομενην και πάνυ ἰσχυραν, τά τε ἄλλα καταῖανεστερον η ωστε λανθάνειν ου προθυμως.
φερνει και - βασιλεῖ, ων πω μείνοις, ἄριστα εiναι - si ali*iando ipsos Athenienses everterint. Suadebat iginirilli, ut utrosque prius attereret, & imi quam maxi1nas res ab Atheniensibus resecisisset, trunc dentiun Peloponnesum ex stia regione dimitteret. Atque Tissapheri es hanc optinionem magna ex parte conceperat, quantrum ex iis, quae ab ipso fiebant, coniicere licetat. Alciniadi enim ob haec, ut de his bene monenti, fidem habens, stipen sium Peloponnesiis parce dabat, neque navale proelitini committere sinebat: sed etiam dici:ndo, naves Phoenicum venturas,&ex abundanti certatin'as, res illor in evertit. Et ipsoriini
classi, quae longe validissima fuerat, vires abstulit, & c tera iaciebat apertius, quam ut se occultare posset ita, quin alacriter Peloponnesiis adverseri videretur. XI . Alcibiades alitein haec Tisiapherni, regique, dum apud illos esset, suadebat, simul qui lena quod optima
77쪽
νομίζων, παρηνει, οῦμα Οε την ἐαυτοῖ κάθοδον ἐς την πατρίδα επιθεραπευων, Γας, εἰ μη δαῖθερεῖ αυτην, οτι
ἔσται ποτε αὐτω πείσασι κατελθεῖν. πεπαι δ' ὰν ἐν μιζε μάλιστα, - του τοιουτου ε:i Tur 2εργης ῖαίνοιτο αὐτω ἐπιτηδειος ων. σπερ και εγενετο. ἐπει- γ - ηὐοντο αυτον ἰσχυοντα παρ αὐτω οι εν τη Σάμω Ἀθηναίων στρατιωται, τα μεν και Ἀλκιβιάδου προσπεμψαντος λόγους ες τους δυνατωτάτους αὐτων ανδρας, ά σπε μνη- ηναι περι αὐτου ἐς τους βελτιστους των λθρωπων ,οτι ἐπ' ολιγαρχία βούλεται, και οὐ πονηρια, οὐδε δημοκρατία το εαυτον εκβαλ - , κατελθων, και παρασχών T σπαῖερνην φίλον αὐτοῖς ξυμπολιτεύειν. το δεπλεον, και ἀπο σφων αὐτων οἰ εν τr Σάμω τριηραρχοί
lactu duceret, simul etiam Pumi stram in patriam reditiuncuraret, quia sciebat, si eam non everteret, fore alii a do, ut ab Atheniensibus, oratione sua adductis, redinini in eam imperi aret. Eximniabat alitem, se hac ratione potio sunum hoc ab illis impetratiamin, si Titaphernem ipsi familiarem esse constaret. Q H enain aecidit. Nam po miarn milites Athenienses, mai amici Samum erant, elim apud ipsinn Tissaphermem gratia pollere senseriint, pamtina quidem qimi & ipse Alcibiades ad potentillarios ill
rtim viros literias ante misisset cum matulatis, ut apti l optinmos quo ae viros de se in patriam revocando menti nem facerent, & elicerent, se velle in patriam redire, ea conssitione, ut respistica a paucis regeretrur, non autem
ab unprmbissimis qui isqite, nec a populari mitu, a quosuisset eiectus, &, Tissapiternis anticitia illis conciliata, una cum illis rempublicam administrarer partim vero, i ille MNIs, sua sponte trierarctu Atheniensilini, tu in Samo
78쪽
H των Ἀθηναίων, και δυνατωτατοι , ωρμηντο ἐς το --ταλυσαι την δημοκρατίαν. m. Καὶ ἐκινηθη πρόπερον ἐν τω στρατοπεδω τουτο, και ἐς την πάλιν εντευθεν υστερον. τω τε Ἀλκιβιάδε λα- βάντες τινες εκ της Σάμου ες λόγους λθον, και τείνοντος αυτοῖ, και Τισσαῖερνην μεν πρωτον, επειτα δε και βασιλεα ίλον ποιησειν , ει μη δημοκρατοῖντο,ουτω γ - ἀν πιστευσαι μαλλον βασιλεα, πολλας ελπίδας εiχον, αυτοί τε αυτοῖς οἱ δυνατοι των πολιτων ταπράγματα, οἴπεο και ταλαιπωρουνται μάλιστα, ἐς
εαυτους περιποιησειν, και των πολεμίων επικρατησειν.ες τε την Σάμον ἐλθόντες ξυνίστασάν τε των ἀνθρωπαπτους επιτηδείους ες ξυνωμοσίαν, και ες τους πολλους φανερως ελεγον ὀτι βασιλευς σφίσι φίλος εσοιτο, καί erant, & potentissimi qmque, aniniis erant propensis ad
evertendum statum popularem. XLVIII. Haec autem res in castris prius agitata fuit, mox etiam illinc in urbem est progressa. Quin etiam no nulli ex Samo traiicientes in colloquium cum Alcssillule Venerunt. Illo autem lianc spem ipsis ostendente, se primum quidem Tissaphernis, deinde vero regis etiam amia citiam ipsis concillanarii in , si modo populari statu in re publicae administratione non tuerentiar, sic enim regent magis confisurii na) civitatis principes magnam spem concipiebant, fore in & ad se ipsos, qui malis maxime pr merentiir, reipublicae adna inistrationein ti an erient, &hostes superin ent. Hi Santiam reversi coniuraverunt, &homines ad coniurationem Hloneos sibi socios assiungebant.& aphul nimiunidinem propalam dicebant, regem sibi an se
in fore, & pecuniam pretiebituram, si modo mcibiadea
79쪽
χρηματα παρεξοι, ' κιβιάδου τε κατελθόντος, καὶ μνδημοκρατουμενων. και ο μεν οχλος, ει καί τι παραυτικα ηχθετο τοῖς πρασσομενοις, δα το ευπορον της ἐλπίδες του βασιλεως μισθου, ἡσυχαζεν. οι δε ξυνιστάμτες την ολιγαρχίαν, επει- τω πληθει μοίνωσαν, αὐθις
και σοῦ πιν αυτοῖς και του ἐταιρικου τω πλεονι - απωτου ' κιβιαδου εσκόπουν και τοῖς μεν ἄλλοις εῖαίνετο ευπορα και πιστα, Φρυνίχω δε στρατηγω ετι ζοῦντι ου
-τω, - ἄλλο τι σκοπεισθαι - οτω τροπω ἐκ του παρ- οντος κόσμου την πόλιν μεταστησας, ὐπο των εταίρων παρακληθεις κάτει τι. σφίσι δε περιοπτεον εἰναι τουτομαλιστα, οπως μη στασιασωσι τω βασιλει Ουκ εὐ
πορον εἰναι Γλεγων,J και ΓΙελοποννησίων Γη-J ομοίως
restitueretur, & popularis starias tollererur. Vulgus autem, vis statim nonnihil angebatur sis, quae tractabantiir, tamen ob magnam stipendii a rege suppeditandi spem, quiescctat. Illi vero, qui paucorum statuin in republica constituere inpiebant, postquam rem cum multitii sine corn-Inicarunt, rursus etiam inter se ipsos & maiorem sodali npartem illa Alcibiadis promissa expendebant. Et aliis quidem haec iactu facilia, & fide cligna videbannir; sed Phrynicho, Pii adhuc erat dux, nihil horrum placebat. Nam Alcibiades *iod etiam erat non magis paucorrum dominatum, quam popularem statum assectare, ipsi vulebatiir; nec altitit quidqtiam spectare, nisi qua ratione, immutata praesenti civitatis disciplina, a sodalibus arcessitiis reverti posset. Sibi vero hoc praecipue prospiciemium esse, ut nullo isssidio a rege Gulerent. nec enim facile factu esse
80쪽
sν τῆ Θαλάσση οντων, και πολεις εχόντων εν Π αυ υ-χν οὐκ ἐλαχίστας, Ἀθηναίοις προσθεμενον, οiς ου πιστεύει, πράγματα εχλιν εθν Πελοποννησίους, ὐσῶν κακον οὐδεν πεπονθε, φίλους ποιησασθαι. τάς τε
αρχίαν , ὁτι - και αυτοι οὐ δημοκρατησονται, εὐ εἰδεναιεφη ἔτι ουδεν μαλλον σφίσιν οἴθ' αἱ ἁzεστηκυῖαι προ χωρησονται, ους αἱ ὐπάρχουσαι, βεβαιότεραι εσονται. ρυ γαο βουλησεσθαι αυτοῖς μετ' ολιγαρχίας η δημοκρατίας δουλευειν μαλλον, η μεθ' ὀπότερου αν τυχωσι
τούτου ελευθερους εἰναι. τούς τε καλοῖς καγαθοῖς ονομαζομενους Ουκ ἐλάσσω αὐτους νομίσειν σπίσι Πάρο
licebat, clam Peloponnesii iam ae pie ac Athenienses in mari Versarentiir, & urbes non tantinas in illius regis ini-Perio haberent, regem Atheniensibus adiunctum, quibus esistuleret, negotia habere, & in graviores molestias incia dere velle, cum ei liceret amicitiam cum Peloponnesus inruxe, a quilius nullo maleficio' fuisset affectus. Quod autem attineret ad socias civitates, maibus a se iam promissum fuisse dicetat, fore ut paucorim dominatu regerentiIr, mrod ne ipsi quulem amplius in reipissilicae adnsinistratione popuIari statii essent usura, dicebat se pressie scirie, nec illas, quae defecissent, in suam potestatem magis propterear tiaras, nec illas, quae essent, constantiores futuras.Ftuumni enim aiebat, ut illariam cives nollent sub paucorum cloni inani, vel in populari starii, servitavem potius pati, quam libertate frui, apud utramcunque hariun partium hanc adipis possent. Quin etiam eos, qui honesti probinae viri vocantiar, existimamros, hos non minus