장음표시 사용
201쪽
καίπερ ειδῶς , ανέκρινον εν τρόπον ἀποθάνοtεν. Ε'τατω μἐν Δάμιδι αιτιω νμ τον υἱόν. Oυκ αδικα μέντοι επαθες, εpnν, ὐπ' αυτου, τάλαντα ἔχων ὁμωυ χἱλια, καὶ τρυφῶν αυτος, ἐννενηκονταέτης Αν, ὀκτωκαδεκαέτει νεανἱσκω τέτταρας ὀβολούς παρεῖχες. Σὐ-δε Ἀκαρνάν ἔστενε γὰρ κἀκεῖνος, καὶ κατηρατο τῖ Μυρτίω), riαιrip τον ερωτα, σαυτον δέον; ος τους μάν πολεψους ουδἐ πώποτε ετρεσας, ἀλλα φιλοκινδύνως ηγωγiζου προτων αλλων, υπο δἐ του γυναίου, καὶ δακρυων επιπλα-
στων, καὶ στεναγμων ἐάλως ὁ γενναῖος. D μἐν γαρ Βλεψίας ἐαυτου αυτὴς κατηγόρει φθάσας πολλὴν Π γάνοιαν, ἔτι χρίματα ἐφύλαττε τοῖς μηδἐν προς-xovci κληρονόμοις, ἐς ἀεὶ βιώσεσθαι ὁ μάταιος νομίζων. Πλην
εμοιγε ου την τυχουσαν τερπωλαν παρέσχον τότε στένοντες.
χρη καὶ ἀποσκοπε πόρρωθεν τους ἀφικνουμάγους. Βαβαὶ, πολλοὶ γε, καὶ ποικiλοι, καὶ πάντες δακρύοντες, πλnν των νεογνων τούτων καὶ νηπἱων. Ἀλλα καὶ νὶ
πάνυ γεγηρακότες ὀδυρονται. Tἱ τουτο; ἄρά τι φίλτροναυτους εχει του βίου; Tοῖτον οὐν τὸν υ πέργηρω ερεσθαι βούλομαι. Ti δακρύεις, τηλικουτος ἀποθανών, τἱ ἀγανακτεῖς, δε βέλτιστε, καὶ ταυτα γέρων ἀφιγμένος
202쪽
δεινὸν καὶ φευκτεον. ΔΙΟΓΕΝΗΣ. Παραπαιεις, δε γέρων, καὶ μειρακιείη προς τοχρεών. και ταυτα, πλικιώτης Αν του πορθμεωςl d ioυν αν τις ετι λέγοι περ ι των νεων, οπότε οἱ τηλικουτοι φιλόζωοι εἰσὶν, ους ἐχρῆν διώκειν τον θανατον, δες τανεν - γἡρα κακῶν φαρμακον , Ἀλλ' απίωμεν ηδn , μη και τις Ῥας ὐπiδηται δες απόδρασιν βουλευοντας , ἡρων περι το στόμιον ξιλο-έγους. DIAI OGO XXIII. NI REO, TERSIT E E MENIPPO.
NIPEΥΣ. Ἱδοὐ δη, Mένιππος οὐτοσὶ δικάσει πότερος εὐμορφότερὸς ἐστιν. Elπε, Δ Mένιππε, οὐ καλλiαυσοι δοκῶ:MENIΠΠΟΣ. Tινες δε και εστέ; πρότερον , οναι, χρη γαρ
204쪽
205쪽
ῶφελοῖσιν ἴσον οἱ μεν ἐπι λόγον μονονJ παραχαλουσιν, οι δεκαὶ τον τρόπον αὐτῶν ἐπανορθοῖσι .4. Διόπερ ημεῖς, ου παράκλησιν ευρόντες, ἄλλα παραίνεσιν γράψαντες, μέλλομέν σοι συμβουλεύειν ῶν χρη τοὐς νεωτέρους ὀρέγεσθαι, καὶ τίνων ἔργων απέχεσθαι, κα ὶ ποίοις τισ, ἀντρώποις ὁμιλεῖν, και πως τον ἐαυτων βίον οικονομεῖν. Dσοι γὰρ του βίου ταύτην την οδον επορεύθησαν, οὐτοι μόνοι της ἀρετῆς ἐφικέσθαι γνησίως ἡδυγἡθησαν, ῖς οὐδεν κτημα σεμνότερον ουδὲ βεβαιοῦστερον εστι. Κάλλος μὲν γὰρ π χρὸνος ἁ-λωσεν , s νόσος εμάρανε' πλοῖτος δε κααιας μαλλον ἡ καλοκαγαθίας ὐπηρέrnς ἐσrὶν, ἐξονα-ν μἐν τp ρ θυα παρασκευάζων, ἐπι δε τας ἡδοναs τούς νέους παρακάλων. Ρώμη δε μετα μεν φρονήσεως Δpέλησεν, ανευ δε ταύτης, πλείω τοὐς ἔπντας εθλαψε ' καὶ τα μεW σώματα των ἀσκούντων ἐκόσμοσσε ταῖς δε της φυχης ἐπιμελείαις έπεσκότησεν.
συναυξηθ', μόνη μεν συγγηραύκει, πλούτου δε κρείττων, γυρησιμωτέρα δε ευγενείας εστi' τα μεν τοῖς αλλοις ἀδύνατα, δυνατα καθιστὰσα' τα δε τψ πλίθει pοβερα, θαρσαλέως ὐπομένουσα ' καὶ τὸν μεν ρκνον ψόγον, τον δε πόνον επαινον πουμένη. PMιον δε τοῖτο καταμαθεῖν ἐστὶν εκ τε των Ἐρακλέους ἄθλων και των Θησέως εργαν' οἶς π των τρόπο αρετη τηλικοῖτον ευδοξίας πιρα τηρα τοῖς εργοις ἐπέβαλενῶστε μηδε τυ ἁπαντα χρόνον δυνασθαι λsθην ἐμποιῆσαιτων ἐκείνοιό πεπραγμένων. l5. Ου μην δελα καὶ τας τοὐ πατρος προωρέσεις ἀναμνησθεὶς, οἱκεὶον καὶ καλὸν ἔξεις παράδειγμα των ὐπ' iεμοῖ λεγομένων. ου ἴδεJ γαρ ὀλιγωρων της ἀφετης ουδερι θυμων διετέλεσε τον βίον' ἀλλα τὸ μεν σωμα τοῖς πόνοις εγύμναζε, τη δε ψυχὴ τοὐς κινδυνους ὐπέμενεν. Oυδε τὸν πλοῖτον παρακαψως ἡγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὰν των παρόνταν lάγαθῶν ως θνητὸς, επεμελεῖτο δε των ὐπαρχόντων ως ἁδάναυς. Oυδε ταπεινως διῶκει τον ἐαυτοῖ βίον, δελα
206쪽
Aimὸν γαρ τοὐς μἐν γραφεῖς ἀπεικάζειν τὰ καλὰ τὰ υ
τούς ἀνταγωνιστας ἀσκεῖν δες σοι σκοπεiν μως εφάμιλλος γε - σει τοῖς του πατρὸς ἐπιτnδευμασιν. ούτω δε τὴν γνάφικνώδύνατον διατεθῆναι τον μου πολλῶν καὶ καλῶν ἀκουσμάτων πεπλχρωμένον ' τα μεν γαρ σώματα τοῖς συμμέτροις πόνοις. Μ δἐ ψυχη τρῖς σπουδαίοις λόγοις αύξεσθαι πέφυκε. Διὶ περ ἐγώ σοι πειράσομαι συντόμως ὐποθέσαι δι' ῶν ἄν μοι δοκοiκς άπιοδευμάταν πλεῖσrον πρὸς ἀρετὴν επίδουναι. καὶ παρὰ τοῖς αλλοις ἄπασιν ἀνθρώποις ευδοκιμῆσαι. 7. Πρῶτον μεν οὐν ευσέβει τά πρὸς τοὐς θεούς, μὴ μόνον θύων, δελα καὶ τοις ερκοις εμμένων ' εκεινο μiv γὰρ τὶ ς τῶν πημάτων ευπορίας σημεiον, τοῖτο δε της τῶν τρόπαν καλοκαγαθίας τεκ ριον. Tἱμα τὸ δαιμόνιον αεὶ μεν, μάλιστα δὴ μετά τῖς πόλεως ' ούτω γὰρ δόξεις άμα τε τοῖς θερίς θύειν καὶ τοις νόμοις ἐμμένειν. 8. Tοιουτος γίγνου περι τούς γογH; οὶξυς αν ευξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὐς σαυτοῖ παῖδας. 9. Ασκει τῶν περὶ τὸ σῶμα γυμνασίων, μn τὰ πρὸς τnν ρώμnv, ἀλλὰ τὰ πρὸς τὴν ἱειαν συμpέροντα. Tρύτου δ' ἄν ἐπιτύχοις, εἱ λἡγοις τῖν πόνων, ἔτι πονεῖν δγγάμενος
207쪽
10. Mnτε γέλωτα προπετη σrέργε, μετε λ ξγον μετὰ θρασους ἀποδέχου ' το μεν γὰρ ἀνόητον, τὸ δε μανικόν.ll. 'A ποιεῖν αἱσχρον, ταυτα νὸμιζε μηδε λέγειν Αναι
καλόν. 2. 'Eθιζε σαυτον εἰναι μη σκυθρωπον, άλλα σύννουν δι'
ἐκεινο μεν γάρ αυθοίδης, δια δε τοὐτο φρόνιμος εἰναι λῆξεις.
5. μάλιστα σεαυτρο πρέπειν κόσμον, αισχύνην, δικαιοσύνην, σαἴροσώ-ν' τούτοις γὰρ ἄπασι δοκεῖ κρατεῖσθαι τοῦ των νεωτέρων ἡθος. 14. -δεποτε μηδεν αισχρον ποιώσας ελπιζε λίσειν καὶ γαρ, ἄν τοὐς αλλους λαθης, σεαυτω γε συνειδήσεις.
5. Tοὐς μεν θεοῖς φοβου, τούς δε γονεῖς τίμα, τοῖς δἐ piλους αισχύνου, τοῖς δε νομοις πείθου.16. Tας ἡδονας θώρευε τας μετα δὸξης' τέρψις γὰρ
σὐν τῶ καλω μεν αριστον, ἄνευ δε τούτου κάκισπον.
208쪽
23. Mn κατόκνει μακρὰν ὁδον πορεύεσθαι προς τοὐς διδασκειν τι χρὴσιμον ἐπαγγελλομενους' αἰσχίον γαρ τους μεν ἐμπόρους τηλικαῖτα πελαγη διαπερ ν ἴνεκα του πλεiωποιησαι την υπάρχουσαν οὐσίαν, τοὐς δε νεωτερους μηδἐ τας κατὰ γην πορείας υπομενειν επι τῶ Βελτίω καταστῆσαι τηγαὐτῶν διάνοιαν. 24. Tω μεν τροπρο γιγνου ἴιλοπρο γορος, τω λόγω ευπροσἡγορος ' εστι δε φιλοπροσηγορίας μεν το προσpωνεῖν τοὐς ἀπαντῶντας, ευπροσηγορίας δε το τοῖς λόγοις αὐτοῖς οἱκείως ἐντυγχάνειν. 2O. μεν εχε προς απαντας, χρῶ δἐ τοῖς βελτίστοις 'ουτω γαρ τοῖς μἐν Ουκ ἀπεχθης εοει, τοῖς δε φίλος γενήσει. 26. Tας εντεύξεις μὰ ποιου πυκνὰς τοῖς αυτοῖς, μηδἐ μακρὰς περ ι των αυτί π σμονn γὰρ απάντων. 27. Γυμναζε σεαυτον πόνοις ἐκουσiοις, ἔπας ἄν καὶ τοὐς δεουσίους υπομένειν. 28. Yp' ων κρατεῖσθαι την ψιχην αισχρον, τούτων
πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους.
50. Προήκειν ηγοὐ τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν, ώσπερ τοῖς χρvστοῖς πιστεύειν. Περὶ δε τῶν ἀπορρώτων μηδενὶ λέγε πλην ἐὰν ὀμοὸς συμφέρη τὰς πράξεις σιωπλσθαί σοί τε τω
λέγοντι κἀκείνοις τοῖς δεουουσιν.
209쪽
τοιουτον, οῖος καὶ περὶ ἐκείνους γεγονε.55. Bραδίως μεν φίλος γυγον, γενόμενος δι, πειρα
διαμένειν ' ομοίως γαρ αἰσχρον μηδένα φίλον εχειν, καὶ πολλούς ἐταίρους μεταλλάττειν. 54. Mήτε μεταβλάθης πειρω των φίλων, ωπε ἄπειρος ειναι των εταίρων θέλε. Tουτο δἐ ποιώσεις, εαν, μὴ δεόμενος του, δεῖσθαι προςποιν' περὶ δεJ των ρητῶν δες απορρώτωνάγ-οινοῖ. Mn τυχῶν μεν γαρ, ουδεν βλαBἡσει' τυχῶν δi, μὰλλον τον τρόπον αυτὰν ἐπιστώσει. 55. Δοκωαζε τοὐς φίλους ἔκ τε της περὶ τον Κρο ατ ιας
τῶ πυρὶ βασανίζομεν τούς δε φίλους εν ταὶς ἀταἰαις
περιμένης τὰς παρ' εκείνων δεώσεις, αλ' αυτεπάγγελτος αὐτοῖς, εν τοῖς καιροῖς, Βοηθpς. 57. οἱως αισχρὸν Πναι νομιζε ταν εχθρὰν νικῖσθαι ταῖς κακοποἱαις, καὶ των φἱλων ἡττῖσθαι τῶς ευεργεσἱαις. 58. 'Aπὸ δίχου τῶν εταίρων μὴ μόνον τοὐς επὶ τοῖς κακοῖς δυςχεραίνοντας, ἀλλα καὶ τοὐς επὶ τοῖς ἀγαθοῖς - pθονἀντας πολλοι γὰρ ἀπυχουσι μὰν τοῖς φίλοις συνάχθονται, καλῶς δἐ πράττουσι φ&νουσι. ν59. Tῶν απόντων φίλων μέμνησο προς τοὐς προόντας, α δοκὴς μ 1M τούτων απὸντων ὀλιγωρεῖν.40 ΕΤ αι βούλον τα περὶ την εσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλα μὴ καλλωπιστὴς ' ἔστι γὰρ φιλοκάλου μεν το μεγαλοπρεπἐs,
210쪽
4l. Ἀγάπα των ὐπαρχοντων ἀγαθῶν μη την ὐπερβάλλουσαν κτῆσιν , ἀλλα την μετρίαν ἀπόλαυσιν. 42. Καταφρόνει των περι τον πλοῖτον σπουδαζόντων ριε ν, χρῖσθαι δἐ τοὶς ὐπάρχουσι μη δυναμένων παραπλησιον γαροὶ τοιοῖτοι πάσχουσιν ῶσπερ ἄν ει' τις ειπον κτίσαιτο καλον, κακῶς ὶππεύειν ἐπιστάμενος.
Ἐστι δἐ χρώματα μεν τοῖς ἀπολαύειν ἐπισrαμένοις, κτώματα δἐ τοῖς χρησθαι δυναμάνοις. 44. Tἱμα την ὐπάργουσαν οὐσiαν δυοιν ἔνεκεν, του τε ζημίαν μεγάλην εκτῖσαι δυνασθαι καὶ του φίλν σπουδαὶ δυςτυχουντι βοηθησαι ' προς δε τὸν ἄλλον βίον, μηδενυπερβαλλοντα ς ἄλλα μετρίως αὐτnν ἀγαπα. 45. λέπε μἐν τα παρόντα, ζήτει δε τὰ βελτἱω. 46. Mηδενὶ συμφορὰν μειδίπς' κοινn γαρ η τύχn, καὶ
47. Tοὐς αγαθούς εἴ πiiε καλος γαρ θησαυρος παρ' ἀνδρὶ σπουδαίω χάρις ὀφειλομένη. Tοὐς κακούς εd ποιῶν, δμοια πείσει τοῖς τὰς ἀλλοτρiας κυνας σιτῖζουσιν ἐκεῖναὶ ρεγαρ τοὐς διδόντας ἄσπερ τοὐς τυχόντας υλακτουσιν, ρr τε κακοὶ τοὐς ὐφελουντας ῶσπερ τοὐς Βλάπτοντας ἄδικουσι. 48 Mισει τοὐς κολακεύοντας ῶσπερ τοὐς εξαπατωπας ἀμpὸτεροι γαρ πιστευθέντες τούς πιστεύσαντας άδικουσιν. 49. πιν ἀποδέχη των φλων τοῖς προς το φαυλότατον ε σοιJ χαριζομένους, ουχ ἔξεις εν τω Lίω τοὐς προς τὸ βέλτιστον ἀπαταγομένους. 50. Γίγνου πρὸς τοὐς πλασικοντας ὁμιλητικος, άλλα μησεμνός τον μεν γαρ των ὐπεροχπικῶν ογκον μόλις ἄν οἱ δουλοι καρτερώσειαν, τον δε των ὁμιλατικῶν τρόπον απαντες
κδέως υποφέρουσιν. Uμι τικος δ' εσει μη δύσερις Αν, δἐ δυςάρεστος, μηδέ προς πάντας φιλόνεικος, μηδἡ πρὸς τὰς ταν πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν, μηδ' ἁν ἀδίκως ίργιζό αγοι τυγχάνωσι ἀλλα θυμουμένοις μἐν αυτοί, εἰκων,