Antologia greca ad uso dei ginnasi e dei licei per Bartolomeo Bona

211쪽

51. Oυς ἄν βουλη ποιώσασθαι φiλους, αγαθόν τι λέγε περὶ των προς τοὐς απαγγέλλοντας ' ἀρχη γὰρ φιλίας

μεν ἐπωνος, εχθρας δε γος. 55. Βουλευόμενος, παραδείγματα ποιου τὰ παρεληλυθότα των μελλόντων ' τὸ γὰρ ἀφανες ἐκ του φανερου ταχiστηνίκει την διάγνωσιν.

56. Βουλεύου μήν βραδέως, ἐπιτέλει δἐ ταχέως ταδόξαντα. 57. Ἐγου κράτιστον Αναι παρὰ μἐν των θρων εὐτυχiαν, παρὰ δἐ ημῶν αὐτῶν εὐβουλἱαν. 58. IIερὶ ἄν ἄν ούσχύνη παρρησιασασθαι, βουλη δέ τισι των φίλων ἀν-οινώσασθαι , χρA τοῖς λόγοις. ῶς περὶ ἀλλοτρίου του πράγματος ' ούτω γὰρ την ἐκείνων τε γνώμη γ

212쪽

χρησθαι, σκὰπει πρῶτον πῶς τα εα-οὐ διψκησεν ο γαρ κακῶς διανοηθεὶς περιτῶν οικεὸν, οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται περι τῶν ἀλλοτρίωv. 60. Oύτω δ' ἁ ν κάλλιστα βουλεύεσθαι παροξυνθεως, εἰ τας συμφορας τας εκ της ἀβουλίας ἐπιβλεψειας. καὶ γαρτῖς ὐγιεἱας πλε ἱππν επιμελειαν εχ ομεν εταν τάς λυπας τὰς εκ της ἀρρωστiας ἀναμνησθῶμεν. 6 l. Mι μου τα τῶν Βασιλέων ηθη, καὶ &ωκε τα ἐκεiνωνεπιτηδεύματα ' δὸξεις γαρ αὐτους ἀποδέχεσθαι καὶ ζηλου Δςτε σοι συμEἡσεται παρά τε τω πλίθει μαλλον ευδοκιμεῖν, καὶ την παρ' εκεινων εὐνοιαν Βεθαιοτεραν εχειν. 62. Πείθου μεν και το* νωοις τοῖς ὐπο τῶν βασιλέων κειμένω ς' ἱσχυρότατον μέντοι νόμον πγου τον ἐκείνων τρόπον. χὶς περ γάρ τον ἐν δημοκρατία π ιτευομενον, τό πληθος δεῖ θεραπεύειν, Ουτω καὶ τον ἐν μοναρχία κατοικοῖντα, τὸν Βαοιλέα προςἡκει θαυμάζειν.

64 . Ἐκ τῶν κοινὰν επιμελειῶν ἄμαλλάττουμη πλουσιώτερος,

ἀλλ' ενδοξότερος πολλῶν γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ παρά

65. Mnδενὶ πονηρῶ πράγματι μ τε παρiοτασο τε συνηγόρει δοξεις γὰρ καὶ αυτος τοιαυτα πράττειν ο7ά περαν τοὶς αλλοις πράττουσι βοηθ=ς. 66. Παραοχείριζε σεαυτὸν πλεονεκτεὶν μάν δυνάσθαι , ἀνέχου δέ το ἴσον ἔχων ἴνα δοκῆς ὀρέγεσθαι τὴς δικαιοσυνπς ἡ δι άσθε νιαν, ἀλλα δι' επιείκειαν. 67. Mαλλον ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἡ πλοῖτον ἄδικον τοσούτω γὰρ κρείττων δικαιοσύνn χρημάτων ἔσω τὰ μεν ζῶντας ὀνον ῶpελέῖ, ἡ δε καὶ τελευτήσασι δόξαν παρασκευάζει 'κἀκείνων μεν τοῖς φαύλοις μέτεστι, ταύτης δε τοῖς μοχθηροῖς αδύνατον μεταλαβεῖν.

213쪽

μλλλον ἀποδέχου τους μετα δικαιοσύνης ομιωθέντας ' οἱ δίκαιοι των ἁδiκων εἱ μηδεν ἄλλο πλεονεκτουσιν , ἀλλ' ρύν λῶσι γε σπουδούαις ὐπερεχουσι. 69. Πάντων μεν ἐπιμελοῖ των περι τον βίον , μάλιστα υν σαυτοῖ φρονnσιν ἄσκει ' μέγιστον γαρ εν ἐλαχίαν, νους ἀγαθος ἐν άνθσώπου σώματι. 70. Πεψδε τῶ μἐν σώματι εθνα φιλοπονος, τp δεφιλοσοpος ' Dα τω μἐν ἐπιτελεῖν δύνη τα δόξαντα , τη δεπροορμν επίστη τα συμφέροντα. 71. Παν ε τι ἄν μέλλpς ἐρεῖν , προτερον επισκόπει τpγνώμη ' πολλοῖς γαρ π γλῶττα προτρέχει τῆς διαγοὶ . 72. Δύο ποιοὐ καιρους του λέγειν, η περὶ Αν δἰ ασαφῶς, n περι δεν αναγκαῖον εἰμεω εν τουτοις γαρ μόνοις ὁ λόγος τῆς σιγῆς κρείττων' εν δε τοῖς δελοις αμεινον σι νη λέγειν. 75. Nὀμιζε μηδέν Πναι των ανθρωπίνων βέβαιον ολωγάρ M τ ευτυχῶν ἔσει περιχαρης, ουτε δυπυχῶν περὶλυπος. 74. Xαῖρε μἐν έπι τοῖς συμβαἱνουσι των αγαθῶν, λυπουδἐ μετρὸς επὶ τοῖς γιγνομένοις τῶν κααῶν. Γίγνου δε τοῖς ἄλλοις μηδ' εν ἐτέροις δεν καταδnλος' ατοπον γαρ την μένωσάν ἐν ταῖς οὶκίαις ἀποκρυπτειν, την δὲ διάνοιαν γνεραν

ἔχοντα περιπατεῖν.

γὰρ τελευτῆσαι πάντων ἡ πεπρωμένη κατέκρινε ' το καλῶς

ἀποθανεῖν, ἴδιον τοῖς σπουδαίοις ἡ φυσις ἀπένειμεν. 77. Καὶ μὴ θαυμάσης εὶ πολλὰ τῶν εἱρημένων ου πρέπει σοι προε τὴν νυν παρουσαν ἡλικὶαν. οὐδἐ γὰρ ἐπι τουτο

214쪽

διέλαθε ἀλλα προειλόμην δια τῆς αὐτης πραγματείας άμα του τε παρόντος Βίου συμβουλίαν εξενεγκεῖν καὶ του μέλλοντος πόνου παράγγελμα καταλιπεῖν. Tην μεν γὰρ τούτων χρείαν ραδὸς ειδἡσεις, τον δἐ μετ' εὐνοίας συμβουλεύοντα χαλεπῶς εὐρ οεις ' οπως οdν μη παρ' ετέρου τὰ λοιπὰ ζητῖς , ἀλλ' 'εντεῖθεν , ω ερ ἐκ ταμιεὶου , προφέρης , ψἡθην δεῖν μηδἐν παραλιπεῖν ων ἄν ἔχω σοι συμβουλεύειν.

. 78. Πολλην δ' ἄν τὸ ις θεοῖς χάριν σχοίην ει μη διαμάρτοιμι της δὀξης ὴς ἔχων περι σοῖ τυγχάνω. Tων μἐν γὰρ αλλων

τοὐς πλεiστους εὐρἡσομεν, ῶςπερ των σιτἱων τοῖς ἡδίστοις μὰλλον ἡ τοῖς ύγιεινοτάτοις χαίροντας, ούτω και των pnων τοῖς συνεξαμαρτάνουσι πλησιαζοντας, ἀλλ' ου τόις νουθετουσι. Σἐδἐ κομὶ τοὐναντίον τούτων ἐγνωκέναι ' τεκμηρίν χρώμενος τη περὶ τnν ἄλλην σου παίδείαν φίλοπονία. Tov γὰρ αὐειτα βέλτιστα πράττειν ἐπιτάττοντα, τοὐτον εικὸς και των ἄλλων τοὐς επὶ την αρετην παρακαλοῖντας ἀποδέχεσθαι. 79. Mάλιστα δ' ἄν παροξυνθείης ὀρεχθηναι ταν καλων ἔργων, εὶ καταμάθοις δrι καὶ τὰς ἡδονας τὰς ἐκ τούτων μάλιστα γνησίας ἔχομεν. Ἐν μεν γὰρ τω λαθυμε ἐν καὶ τάς πλεύμονὰς ἀγαπφν,ευθύςαὶ λύπαιτως ηδοναις παραπεπίγασι 'το δε περὶ την αρευν pιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως τον αυτοῖβὼν οἱκονομειν, ἀεὶ τὰς τέρψεις εἰλικρινεῖς καὶ βεβαιοτέρας ἀποδὶ δωσι Κάκεῖ μἐν πρότερον ησθεντες, ύστερον ἐλυπ-θnμεν' ενταὐθα δε, μετὰ τὰς λύπας τὰς ἡδονὰς ἔχομεν. Ἐν παὶ γιδἐ τῶς ἔργοις Ουχ ούτω της ἀρχη; μνημονεύομεν Δό τῖε

τελευτης αἴσθησιν λαμβάνομε τὰ γαρ πλεῖστα των περὶ τον Εἱον ού δὶ αὐτὰ τὰ πράγματα ποιοῖμεν , ἀλλα των ἁποβαινόντων ένεκα διαπονοῖμεν.

80. 'Eντυμοὼ δἐ δτι τῶς μεν φαύλοιλ ἐνδέχεται τὰ τυχὸντα πράττειν Γευθύς γὰρ τοὐ βίου τοιαύτην πεποίηνται την ὐπὸθεσινJ, τοῖς δέ σπουδαίοις οὐχ οῖόν τε της ἀρετης ἀμελειν, δια το πολλούς ἔχειν τούς ἐπιπλἡττοντας. Πάντες γὰρ μισοῖσιν οὐχ ούτω τοὐς ἐξαμαρτάνοντας δες τούς ἐπιεικεu

215쪽

μεν φάσκονταε εἰναι, μ=;δiν δὲ των τυχοντιον διαφέροντας εικότως ' δπου γὰρ τοὐς τω λόγρο μόνω ψευδομένους άποδοκιμάζομεν, η πού γε τούς τω Aiμ παντὶ ἐλαττομένους,

οὐ pαύλους Πναι φὴ μενοῦ Δικαιως δ' ἄν τοῖς τοιούτους ὐθολάβοιμεν μὴ μόνον εἱς αὐτοῖς ἁμαρτάνειν, ἀλλὰ καὶ τῆς τύχης εῖναι προδίτας ' η μεν γαρ αὐτοῖς χρὴματ* καὶ δὸξαν και piλους ἐνεχείρισε οἱ δὲ σφας αὐτοῖς ἄναξἱους της

ὐπαρχούσης εὐδαιμονiας κατέστnσαν.

8 l. Eι δε δεῖ θνητον οντα της των θεῶν στοχάσασθαι διανοι:ας, ἡγοῖμαι κακείνους ἐπὶ τοῖς οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι πως εχουσι προς τοὐς φαύλους καὶ τοὐς σπουδαὶους των ανθρώπων. Ζεύς γαρ Ἐρακλέα καὶ δ άνταλον γεννἡσας Δς οὶ μῖθοι λέγο&ι καὶ πάντες πιστεύουσι), τον μεν διατην αρετην αθάνατον ἐποίησε , τὸν δἐ , διὰ την κακίαν ταῖς μεγίσταις τιμωρίαις ἐκόλασεν. 82. Oh δεῖ παραδείγμασι χρωμένους, ὀρέγεσθαι της καλοκαγαθίας ' καὶ μη μὸνον τοῖς ὐφ' ημῶν εἰρημευοις ἐμμένειv , άλλα καὶ των ποιητῶν τὰ Βέλτίστα μανθάνειν, καιτων ἄλλων σοφιστῶν, εἴ τι χρἡσιμον εἰρἡκασιν, ἀναγιγνώσκειν. U.ςπερ γὰρ την μελιτταν ὁρῶμεν ἐp' ἄπαντα αν τὰ

βλαστώματα καθιζάνουσαν, άφ' ἐκάστου δέ τὰ χρὴσιμα λαμβάνουσαν, ούτω δεῖ καὶ τούς παιδείας ορεγομένους, μηδενος μἐν άπε-ως ἔχειν, πανταχότεν δἐ τὰ χρἡσιμα συλλέγειν μὀλις γὰρ ἄν τις ἐκ ταίτης τῖς ἐπιμελείας τὰς τῆς φύσεως

216쪽

2. Πρωτον μεν ουν, ως οὐκ ἐνὸμιζεν ους π πόλις νομίζει θερυς, ποἱω ποτ' ἐχρίσανrο τεκμηρίως θύων τε γαρ φανερὸς ῆν πολλάκις μεν οἱ κοι, πολλάκις δἐ επὶ των κοινῶν τῆς πόλεως βωμων, καὶ μαντικp χρώμενος οὐκ ἀφανης nγ 'διετεθρύλητο γαρ, ῶς pαin Σωκράτης, το δαιμόνιον εαυτωσ1σμα γειν ' ἔθεν δη καὶ μάλισrά μοι δοκοῖσιν αυτὸν αιτιάσασθαι καινὰ δαιμόνια ειςpέρειν. 5. V δ' ουδἐν καινότερον εἰς φερε των ἄλλων, οσοι μαντικηγνομὶζοντες οἱωνοῖς τε χρῶνται καὶ μαις καὶ συμβόλοις καὶ θυσίαις - οὐτοὶ τε γὰρ ὐπολαμβάνουαν, οὐ τοὐς εργιθας ουδἐ τοὐς απαντωντας εἰδέναι τα συμpέροντα τοῖς μαντευομένοιό άλλα τοῖς θεούς δια τοὐrων αὐτὰ σημαίνειν, κἀκεῖνος δέούτως εγωιζεν.

217쪽

4. Ἀλλ' ο ι μἐν πλεῖστοι φασιν υπό τε των όρνἱθων καιτων ἀπαντώντων ἀποτρέπεσθαί τε και προτρέπεσθαι ' Σωκράτης δε ώςπερ εγίγνωσκεν, ούτως ελεγε ' το δαειμονιον γάρ ε8n μαίνειν. Καὶ πολλοῖς των ξυνόντων προηγορευε τα μ ν ποιεῖν, τα μη ποιεῖν, δες του δαιμονίου προαμαὶνοντος και τοῖς μεν πειθομένοις αὐτω συνέφερε, τοῖς δε - πειθομένοις

μετεμελε.5. Καίτοι τίς οὐκ αν ομολογησειεν, αυτὸν βούλεσθαι μήτ'

ηλίθιον μἡτ' αλαζόνα φαίνεσθαι τοῖς συνοῖσιν; Ἐδόκει δ' ἄν ἀμφότερα ταυ , εὶ προαγορεύων Δς ὐπο θεου φαινόμεναχ τα ψευδόμενος εφαινετο. Δῆλον οἴν, λ οὐκ ἄν προέλεγεν, εἱ μη ἐπιστευεν αληθεύσειν. Tαῖτα δἐ τίς ἄν ἄλλω πιστεύσειεν Η θεν; Πιστεύων δὲ θεοῖς πως οὐκ εἰναι θεους ενόμιζε , s. 'Aλλὰ μην ἐποίει καὶ τάδε προς τους ἐπιτηδεἱους' μἐν γαρ αναγκαει συνεβούλευε καὶ πράττειν, Δς ενόμιζεν ιστ' Αν πραχθῆναι ' περι δε των αδἡλων σπως ἀποβάσσοιτο,

μαντευσομένους επεμπεν, εἰ ποιητέα

7. καὶ τοὐς μέλλοντας οἰκους τε καὶ πόλεις καλὼς οἰκ σειν μαντικῆς εpn προςδεῖσθαι ' τεκτονικὸν μἐν γαρ π χαλκευτικὸν η γεωργικὸν η ανθρώπων ἀρχικὸν η των τοιούτων εργων ἐξεταστικὸν π λογιστικὸν ἡ οικονομικὸν n στρατnγικὸν γενέσθαι, πάντα τα τοιαῖτα μαθώματα καὶ ανθρώπου γνώμη αιρετέα

218쪽

άλλα πάντα τῆς ανθρωπίνης γνώμης, δαιμονφν ἔφη ' δαιμονφνδε και τούς μαντευομενους, ὰ τοῖς ἀνθρώποις ἔδωκαν οἱ θεοὶ μαθουσι διακρίνειν ' οῖον εἴ τις ἐπερωτφη, πότερον ἐπιστάμενον κνιοχέω ἐπὶ ζεῖγος λαβεῖν κρεῖττον xi μη ἐπιστάμενοπι ππότερον ἐπιστάμενον κυβερνφν επι την ναῶν κρεῖττον λαβεῖν ἡ μου ἐπιστάμενοπι ἡ α εξεστιν ἀριθμῶ σαντας π μετρώσαντας π σώσαντας εἰδέναι, τοὐς τα τοιαῖτα παρὰ των θεῶν πυνθανομένους ἀθεμιστα ποιεῖν ηγεῖτο ' εpn δἐ ἀεῖν, α μεγμαθόντας ποιεῖν εδωκαν οἱ θεοἱ, μανθάνειν α δἐ - δηλατοῖς ἀνθρώποις ἐστὶ, πειρασθαι δια μαντικης παρα των θεῶν πυνθάνεσθαι ' τοὐς θεούς γαρ, οῖς ἄν δεσιν rλερο, σημαὶνειν. 10. Ἀλλα μην ἐκεῖνός γε άει μεν θν ἐν τρο φανερω ' πρω ἱτε γαρ εις τοὐς περιπάτους καὶ τα γυμνάσια πει, και πληθούσης αγορὰς ἐκει φανερος ην, και το λοιπον ἀει της πιμέρας ην ἄπου πλείστοις μέλλοι συνέσεσθαι ' καὶ Ελεγε μενῖς το πολύ, τοῖς δε βουλομένοις εξῆν ἀκούειν. 11. Oύδεὶς δε πώποτε Σωκράτους ουδεν ἀσεβἐς οὐδἐ ἀνόσκνούτε πράττοντος ειδεν, οὐτε λέγοντος ηκουσεν. οὐδε γὰρ περὶ τῖς τῶν πάντων φύσεως, 'περ τῶν ἄλλων οἱ πλέωτοι,

διελέγετο, σκοπῶν, μως ο καλούμενος ὐπο τῶν σοpιπῶν κόσμος ἔχει, και τίσιν ἀνάγκαις δεαπα γ νεται τῶν Ουρανἱων, ἀλλα καὶ τούς φροντῖζοντας τὰ τοιαὐτα μωραλοντας

12. Καὶ πρῶτον μεν αυτῶν ἐσκοπει, πότερά ποτε νομὶσαντες ἱκανῶς ίδη τάνθρώπεια εὶ δέναι ἔρχονται ἐπι το περὶ τὰν

τοιούτων φροντiζειν, ἡ τὰ μεν ἀνθρώπεια παρέντες , τὰ δαιμόνια

δἐ σκοποῖντες, ηγοῖνται τὰ προςἡκοντα πράττειν.

o. 'Εθαύμαζε δ' ει μη φανερον αὐτοῖς ἐστιν, ἄτι ταλαού δυνατόν ἐστιν ἀνθρώποις εὐρεω επει καὶ τοὐς μέγιστον φρονοῖντας ἐπι τρο περὶ τούτων λέγειν οὐ ταυτὰ δοξάζεινάλ λοις, ἄλλα τοῖς μαινομένοις ομοἱως διακεῖσθαι πρὸς ἁλλώλους. 14. Tῶν τε γὰρ μαινομένων τοὐς μεν ουδε τὰ δεινὰ δεδιέναι,

219쪽

περὶ τηε των πάντων ἴίσεως μεριμνώντων τοῖς μεν δοκεῖν ρου μόνον το ιν εΤναι , τρὶς δ' ἄπειρα το πληθος - καὶ τοῖς ἐν ἀεὶ κινεῖσθαι πάντα, τοῖς οὐδἐν αν ποτε κινnθηναι' καὶ

τοῖς μεν πάντα γίγνεσθαί τε καὶ ἀπὸλλυσθαι, τοῖς δέ ουτ' a V γενεσθαι ποri οὐδέν, οὐτ ἀπολεῖσθαι. 5. 'Eσκαπει δε περὶ αὐτῶν καὶ τάδε ' M', ἄς περ οἱ

τάνθρωπεια μανθάνοντες ηγου ται τοὐθ', ο τι ἁν μάθωσιν, ἐαυτοῖς τε καὶ των ἄλλων οτω αν βούλωνται, ποιήσειν , ούτω

καὶ οἱ τὰ θεῖα ζητουντες νομὶ ζουσιν, ἐπειδὰν γνωσιν, αἶς ἀνάγκαις Γκαστα γίγνεται, ποιὴσειν, Βαν Βούλωνται, καὶ ἀνεμους καὶ ύδατα καὶ Αρας καὶ ο του δ'αν άλλου δέωνταιτων τοιούτων, ἡ τοιουτο μεν οὐδἐν οὐδ' ελπίζουσιν, άρκεῖ δ' αὐτοῖς γνῖναι μόνον, η των τοιουτων ἔκασω γίγνεται 16. Περὶ μεν οἴν των ταPrα πραγματευομένων τοιαυτα

ἐλεγεν αυτὸς δὲ περὶ των ἄνθρωπείων ρεὶ διελέγετο, σκοπῶν, τι ευσε Βες, Κ ασεβές' τί καλόν, τί αἰσχρὸW τι δἱκαιον, τι ἄδικον τί σωpροσύνη, τί μανiα' τὶ ανδρεία, τi δειλtα' τὶ πόλις, τὶ πολιτικός' τὶ αρχὴ ανθρώπων, τὶ ἀρχικος ανθρώπων ' καὶ περὶ των ἄλλων,2 τούς μέν οἱ δόrας ηγεῖτο καλούς κάγα θοὐς εῖναι, τοὐς δ' ἀγνοοῖντας ἀνδραποδώδεις ἄν δικαiως κεκλῆσθαι. 17. 'Dσα μεν οἴν μὴ pανερὸς ἡν οπως ἐγίγνωσκεν, οὐδἐν θαυμαστόν, ὐπερ τούτων περὶ αὐτοῖ παραγνῶναι τοὐς δικασώς ' ἄσα δἐ πάντες, δεσαν, ου θαυμαστόν, εἰ μὴ τούτων ἐνεθυμἡθησαν; 18. Βουλεύσας γάρ ποτε, καὶ τον βουλευτικὸς φερκον ὀμόσας, εν φ ῆν καα τοὐς νόμους βουλεύσειν , επισrάτης εν τω δώμνγενόμενος, ἐπιθυμἡσαντος τοὐ δήμου παγὰ τοὐς νόμους εννέαοrρατηγοὐς μ.t, i Ap μ τοὐς ωpὶ Θρασυλλον καὶ Ἐρασιν ἱδ Μυάποκτεῖναι πάντας, οὐκ ἡθέλησεν επι πpίσαι, ὀργιζομίνου

220쪽

μεν σάτω του δημον, πολλῶν δὲ και δυνατῶν ἀπειλούντων, άλλα περὶ πλείονος ἐποιὴσατο εὐορκεῖν, π χαρίσασθαι τ*παρα το δικαιον , καὶ φυλάξασθαι τους ἀπειλουντοις. 19. Καὶ γαρ έμιμελεῖσθαι θεους δεόμιζεν ἀνθρώπων, ουχ3ν τρόπον οἱ πολλοὶ νομίζουσιν ολοι μεν γαρ οε ονται, τους θεοὐς τα μίν ειδέναι , τά δ' οὐκ εἱδέναι ' Σωκράτης δ' ηγεῖτο πάντα μεν θεούς εἱδέναι, τά τε λεγόμενα και πραττόμενα καὶ τὰ σιγ' Βουλευόμενα, πανταχοῖ δε παρεῖναι, καὶ σημαινε ιν τοῖς ἀνθρώποις περὶ τῶν ἄνθρωπείων πάντων. 20. Θαυμάζω οἴν, μως ποτἐ επείσθησαν Ἀειναῖοι Σωκράτην περὶ τοὐς θεούς - σωpρονεῖν, τον α βἐς μἐν οὐδέν ποτε περὶ τοῖς θεοὐς ούμ εἱπόντα οἴτε πράξαντα, τοι αὐτα δἐ καὶ λέγοντα καὶ πράττοντα περὶ θεῶν, οῖά τις ἄν καὶ λέγων καὶ πράττων ει η τε καὶ νομίζοιτο ευσεβέστατος.

Corne Socrate non eorreoni pera la stioremis. l. Θαυμαστὸν δε φαίνεταί μοι καὶ τὸ πεισθηναί τινας, ῶς Σωκράτης τοὐς νέους διέφθειρεν, ὸς πρὸς τὸ ἰς εἰρημένοις πρῶτον μν αφροδισίων καὶ γαπτρὸς πάντων ἀνθράπων ἐγκρατέστατος ἡν, εξτα πρὸς χειμῶνα καὶὶ θέρος καὶ πάντας πόνους καρτερικώτατος' ετι δε πρὸς τὸ μετρίων δεῖσθαι πεπαιδευμένος ἀτως, ἄπε πάνυ μικρὰ κεκτημένος πάνυ ἐοῶἱως εχειν ἀρκοῖντα. 2. Πῶς οἴν, αυτὸς Αν τοιοῖτος, αλλους ει ἡ ἀσεβεῖς ἡ παρανόμους ἡ λίχνους π άπροδισίων ἀκρατεῖς ἡ πρὸς τὸ πονεῖν μαλακούς ἐποίnσεν ' Ἀλλ' επαυσε μέν τούτων πολλούς, αρετης ποιώσας ἐπιθυ-ἰν, καὶ ελπίδας παρασχῶν, θει ιαυτῶν ἐπιμελῶντω, καλούς κἀγαθοῖς ἔσεσθαι. 5. Καίτοι γε οὐδεπώποτε ὐπέσχετο διδάσκαλος Πνα υ Bona. An Ad*a Greca. 9