Antologia greca ad uso dei ginnasi e dei licei per Bartolomeo Bona

231쪽

φροντὶ ιM, Or πρῶτον μἐν μόνον τῶν ζώων ἄνθρωπον ὀρθὸν

άνέστησαν ' n δἐ ὀρθότης καὶ προορ ν πλέον ποιεῖ δυνασθαι, και τα οπερθεν μαλλον θεασθαι, και ηττον κακοπαθεῖν' καὶ ο ριν και ἀκοπν και στόμα ενεποὶ ν' ἔπειτα τοῖς μἐν άλλοις ἐρπετοῖς πόδας εδωκαν, οr το πορευεοθαι μόνον παρέχουσιν

ἀνθρῶπω δἐ και χεῖρας προςέθεσαν, αr τα πλεῖστα, οῖς ευδαιμονεστεροι ἐκείνων έσμέν, ἐξεργαζονται. 12. Καὶ μὴν καὶ γλῶτταν γε παντων των ζώων ἐχόντων,

τω ἀνθρώπω εγψυσε ' τίνος γὰρ ἄλλου ζώου ψυχὴ πρῶταμεν θεῖν των τὰ μέγιστα καὶ κάλλιστα συνταξαντων ρσωται

ἔτι εισί; τί δὲ φῖλον ἄλλο η οὶ ἄνθρωποι θεοῖς θεραπεύουσι; ποία δἐ ψυχη τῆς ἀνθρωπίνης ικανωτέρα προφυλαττεσθαι s. λιμὸν Μ διψος ἡ ψύχη ἡ θάλπη, ἡ νόσοις ἐπικουρῆσαa, v kώμην ἀσκῖσαι, ὴ προς μάθησιν ἐκπονῆσαι, n, 1σα ἄν ἀαοί sι δη ἡ μάθη, ἱκανωτέρα έστὶ διαμεμνῆσθαι ;l4. Ου γαρ πάνυ σοι. καταδηλον, Βι παρὰ τὰ ἄλλα ζωα ωσπερ θεοὶ, ἄνθρωποι βιοτεύουσι, ψύσει καὶ τω σώματι τp-κρατιστεύοντες; Οοτε γαρ βοὸς ἄν ἔχων σωμαψάνθρώπου δἐ γνώμην, ἡδύγατ ἄν πραττειν ω ἐβούλετο, εσα χεῖρας ἔχει, αφρονα δ' έπi, πλέον ουδἐν ἔχει si M ἀμφοτέρων των πλείστου ἀξίων τετυχηκῶς, οὐκ οἴει σου θεοῖς ἐπιμελεῖσθαι, ἀλλ', εταν τI ποιώσωσι, νομιεῖς αυτούς νοψ

i5. - 'Oτοιν πέμπωσιν, ωςπερ σύ pὴς πέμπειν α τε Δ, συμβούλους, Ι τι χρὴ ποιεῖν καὶ μὴ ποιεD. - Oταν Ἀθηναιοις, ἔφη, πυνθανομένοις τι δια μαντικῆς φρεζωσιν ,ου καὶ σοι δοκεῖς φράζειν αυτούς, ουδ' Fταν τοις 'E An m

232쪽

τέρατα πέμποντες προσημανωσιν, οὐδ' οταν πασιν ἀνθρώποις; ἀλλα μόνον σἐ ἐξαιροῖντες ἐν ἀμελεἱα κατατίθενται ',16. Ossι δ' ἄν τοὐς θεούς τοῖς ἀνθρωποις δόξαν ἐροῖσαι,αος κανοι εἱσιν εἴ καὶ κακως ποιεῖν, εἱ μη δυνατοι ῆσαν, καὶ τοὐς ανθρώπους ἐξαπατωμνους τον πάντα χρόνον οὐδέποτ' ἄν ούσθέσθαι; οὐκ ορ ς, οτι τα πολυχρονιώτατα καὶ σοφῶτα τῶν ανθρωπίνων, πόλεις καὶ εθνη, θεοσεβεστατά ἐστι, καὶαὶ φρονιμώταται ἡλικὶαι θεων επtμελέσταται; 17. m. 'γαθε, εφη, κατάμαθε, οτι καὶ ὁ σὸς νους ἐναντο σὸν σῶμα, ἄπως βούλεται, μεταχειρίζεται. οἴεσθαι οὐ γχρ 1 καὶ την ἐν τωὶ παντὶ φρόνησιν τὰ πάντα, ὀπως ἁναυτὸ ηδὐ ρ, ούτω τὶθεσθαι, καὶ μὴ, το σὸν μεν ομμα δύνασθαι επὶ πολλὰ στάδια εξικνεῖοθαι, τὸν δε του θεοὐ οφθαλμόνα δύνατον Πναι ἄμα πάντα ὀρρον, μηδέ, τnν σὰν μἐν ψυχἡγκαὶ περὶ των ἐνθάδε καὶ περὶ των ἐν Αἰγύπτω καὶ ἐν Σικελὶ δύνασθαι Ποντζειν, τnν δε τοὐ θε οὐ φρόνησιν μ=ν ἱκαν πνεῖναι ἄμα πάντων ἐπιπελεῖσθαι. 8. Ἐν μέντοι, ῶςπερ ανθρώπους θεραπεύων γιγνώσκεις τοὐς ἀντιθεραπεύειν έθίλοντας, καὶ χαρι μενος τοὐς ἀντιχαριζομένους, καὶ συμβουλευόμενος καταμανθάνεις τούς φρονίμους. ούτω καὶ των θεων πεῖραν λαμβάνης θεραπεύων, εἴ τι ςοι θελώσουσι περ ι των αδήλων ἀνθρώποις συμβουλεύειν, γνῶ το θειον δτι τοσοῖτον καὶ τοιοῖτὸν ἐστιν, ώς θ' ἁμα πάνταιριν, καὶ πάντα ειούειν, καὶ πανταχοῖ παρεῖναι, καὶ ἄμα πάντων ἐπιμελεῖσθαι. 9. Ἐμοὶ μiv obν ταλα λέγων οὐ μόνον τοὐς συνόντας έδὸκει ποιεῖν, οπότε υπὸ των ανθρώπων ὁρωντο, ἀπεχεοθαιτων ἀνοσίων τε καὶ ἀδίκων καὶ αἰσχρῶν, ἄλλα καὶ ὀπὴσε ἐν ἐρημία εξεν, ἐπελερ ἡγἡσαιντο μηδἐν αν ποτε, δεν πράττοιεν,

θεούς διαλαθεῖν.

233쪽

cxpo v. Lode delia Teinpeianza. l. Ei δἐ δη και έγκράτεια καλόν τε κάγα ον ἀνδρὶ κωμα ἐστιν, επισκεψώμεθα, εἴ τι προὐβιβαζ λέγων εἷς αύτην τοιάδε ' Ω ανδρες, εἰ, πολέμου ἡμῖν γενομένου, Βουλοίμεθα ἐλέσθαι ἄνδρα, υp' οὐ μάλιστ ἁν αὐτοὶ μεν σωζοίμεθα, τους δἐ πολεμίους χειρο εθα, ἄρ' ἔντιν' αν αἰσθανοίμεθα sττω γαστρὸς - .

2. Ei δ' επὶ τελευτῆd τοὐ βίου γενόμενοι βουλοίμεθά τρο ἐπιτρέψαι η παῖδας αρρενας παιδευσαι, η θυγατέρας παρθένους διαφυλάξαι, ἡ ἡματα διασωσαι, αρ' ἀξιοπιστον εἰς ταὐταηγησαίμεθ' ἄν τον ἀκρατη , δουλν δ' ἀκρατεῖ επιυ φαγεν ἄν n βοσκηματα η ταμιεῖα ἡ εργων επιστασιν οῦ διάκονον δέ και ἀγοραστην τον τοιουτον ἐθελώσαιμεν αν προῖχα λαβεῖν; 5. Ἀλλα μην εῖ γε μηδὲ δουλον ἀκρατη δεξαἱμεθ' πῶς ουκ ἄξιον αυτόν γε φυλάξασθαι τοιουτον γεγέοθαι Καὶ γάρ οὐχ , Oςπερ οἱ πλεονέκται των αλλων ἀφαιρουμενοι χρὴματα εαυτους δοκοῖσι πλουτίζειν, ούτως ὁ ἄκρατης.τοῖς μεν αλλοις βλαβερός, ἐαυτω δ' ωφέλιμος, ἀλλα κακουργος μεν των ἄλλων, ἐαυτοῖ δἐ πολύ κααουργότερος, εἴ γε κακουργότατόν ἐστι, μη μόνον τον Ακον τον ἐαυτοῖ φθεψειν, ἄλλα καὶ το σῶμα καὶ την ψυχὴν. 4. Ἐν συνουσία δἐ τψ ἄν ἡσθεὶ τοιούτω, ον εἱδε, τ* ο ρω τε καὶ τψ οἴνω χαὶροντα μίλλον ἡ τοῖς φίλοις καὶ τὰς πόρνας ἀγαπῶντα μαλλον η τοὐς ἐταίρους οῦ Ἀράγε οὐ χρὴ πάντα ἄνδρα, ἡγεσάμενον τηρο ἐγκράτειαν αρετῆς εἰναι κρηπῖδα, ταύτην πρῶτον ἐν π κατασκευάσασθαι , O. Tiς γὰρ ανευ ταυτης η -δοι τι ἁν ἀγαθὸν ἡ μελετώσειεν ἀξιολόγως', v τίς οὐκ ἄν, ταῖς ἡδοναῖς δουλεύων, H ρῶε

234쪽

διατεθεω και το σαλμα καὶ την-; Ἐμιοὶ μἐν δοκει, νουτην Ἐραν, ἐλευθέρω μεν ἀνδρὶ εὐκτον εἰναι, μη τυχεῖν δούλου τοιούτου, δουλείοντα δἐ ταις τοιαύταις χ1δοναῖς ἐκετεύειν τοὐς θεους, δεσποrῖν αγαθων τι χεὶW ούτως γαρ ἄν μόνως

6. Tοιαῖτα δἐ λέγων ετι ἐγκρατέστερον τοῖς εργοις nτοις λόγοις ἐαυτον ἐπεδείκνυεν ' - ου γὰρ μόνον των δια του σώματος ηδο-ν ἐκράτει, ἀλλα καὶ της δια των χρημάτων, νομίζων τον παρὰ του τυχόντος χρὴματα λαμβάνοντα δεσπότην

συνουσιαστὰς αὐτου παρελέσθαι, προςελθῶν Σωκράτει, παρὸντων αυτων, ελεξε τάδε

2. Σώκρατες, ἐγῶ μἐν ωμην τους φιλοσοφουντας ευδαιμονεστέρους χρῆναι γίγνεσθαι, συ δέ μοι δοκεῖς τάγαντὶ τῆς φιλοσοpἱας ἀπολελαυκέναι ' Oς γοῖν ουτως, ῶς ουδ' ἁνεὶς δουλος υπὸ δεσπότη διαιτώμενος μείνειε, σιμ τε σιτp καὶ ποτα πἱνεις τὰ φαυλότατα, καὶ ἱμάτιον ἡμpρσαι ου μόνον pαυλον, ἀλλα το αυτὸ θερους τε καὶ χει νος, ἀνυπόδnris τε καὶ ἀχίτων διατελεῖς. o. Καὶ μην χρὴματά γε ου λαμβάνεις, α καὶ κτωμένους ευφραiγει καὶ κεκτημένους ἐλευθεριώτερόν τε καὶ όδιον ποιεῖ ζῖν. Ea οῖν, ώςπερ καὶ τῶν αλλων εργων οἱ διδάοχαλοι τοὐς μαθnτας μιμητὰς ἐαυτῶν ἀποδεικνυουσιν, ούτω καὶ συ τους συνόντας διαθώσεις, νόμιζε κακοδαιμονίας διδάσκαλος εἰναι.

235쪽

πορiσασθαι τὰ εμα διαι ματα των σων, διὰ το σπανιώτερά τε καὶ πολυτελέστερα ε ναι; n ῶς 113iω σοὶ, θα σὐ παρασκευα ι,όντα, π ἐμοὶ, χ εγώ; Οὐκ οξοθ' δτι α μεν sδιστα ἐσθίαν sκιστα ο ου δεῖται, ο δἐ ν διστα πίνων s1κιστα τοὐ μη παρόντος ἐπιθυμεῖ ποτοῖ',6. Tά γε μην ιματια Αισθ' οτι οἱ μεταβαλλόμενοι ψύχους και θάλπους ἔνεκα μεταβάλλονται, καὶ υποδήματα ὐποδοῖνται, 3πως μη διὰ ταχυποὐντα τοὐς πόδας κωλύωνται πορεύεσθαι 'κδη οῖν ποτε Μ ου εμἐ n διὰ ψ ος μὰλλον του ενδον μένοντα ,

Η διὰ θάλπος μαχόμενόν τφ περι σκιας, ου διὰ το ἀλγειν τοὐς πόδας οὐ βαδίζοντα, μου ἄν βούλωμαι ',

προς ἁ ἄν μελετῶσι, και ρφον αὐτα φέρουσιM, 'Eμἐ δε αραοὐκ οἱ ει, τρο σώματι ἀεὶ τὰ συντυγχανοντα μελετῶντα

καρτερειν, πάντα ρφον φέρειν σοὐ μη μελετωντος'8. Tου δε μη δουλεύειν γαστρὶ μηδἐ υπνω και λαγνείαοίει τι ἄλλο αξτιώτερον Πναι, ἡ το ἐτερα εχειν τούτων ηδ ,

236쪽

Oιει οῖν ἀπὸ πάντων τούτων τοσαύτην ηδονην εἰναι,

σην ἀπὸ του Ιαυτόν τε βελτίω γἡγνεσθαι καιφίλους ἀμείνους κτασθαι; Tγῶ τοίνυν διατελω ταὐτα νομίζων. Ἐὰν δέ δη φίλους η πόλιν δεφελεῖν δε η, ποτέρω n πλEiων σχολη τούτων επιμελεῖσθαι, τρο, δες εγῶ νυν, η τῶ, ῶς συμαααφίζεις, διαιτωμένφοῦ στρατεύοιτο δή ποτερος αν ρμον, ομη δυνάμενος ανευ πολυτελοῖς διαίτης ζην, ἡ ψ το παρὸν άρκοὶ , ἐκπολιορκηθεἱn H πότερος ἄν θαττον, ὁ των χαλεπωτάτων ευρεῖν δεόμενος, n ο τοῖς ράστοις εντυγχάνειν αρκούντως χρώμενος 10. 'Eοικας, ῶ Ἀντιφων, τὴν ευδαιμονίαν οἷομέγρο τρυptivκαὶ πολυτέλειαν εἰναι εγῶ δἐ νομίζω το μἐν μηδενος δέεσθαι θεῖον μαι, το δ' δες ἐλαχίστων έγγυτάτω του θείου ' και τὸμiv θεῖον κράτιστον, τὸ ἐγγυτάτω τοὐ θείου ἐγγυτάτω

Corne Merale rilirara cyli tionunt talia nullanteria. I. Eπισκε φώμεθα δἐ , εἰ και ἀλώζονείας ἀποτρέπων τούς συνόντας αρετης ἐπιμελεῖσθαι προέτρεπεν ἀεὶ γὰρ ελεγεν, ῶς οὐκ εἴη καλλίων οδὸς επ' εὐδοξίμ, η δι' ῆς αν τις αγαθὸς τουτο γένοιτο, ν και δοκεῖν βούλοιτο. 2. 'Oτι άληθη ελεγεν, Αδε ἐδίδασκεν ' Ἐνθυμώμεθα γὰρ, ἔφη, εἴ τις, μπ Αν αγαθὸς αὐλητης, δοκεῖν βούλοιτο, τὶ ἄν αυτῶ ποιητέον εἴπ', ἄρ' ου τα ἔξω της τέχνης μιμπτίον τοὐς αγαθοῖς αὐλητάς; Καὶ πρωτον μεν, ἔτι εκεῖνοι σκεύη τε

καλαι κέκυνται καὶ ακολούθους πολλούς περιάγονται, καὶ τουτω ταὐτα ποιπέον' ἔπειτα, οτι εκεἱνους πολλοι ἐπαινοῖσι, καὶ τούτω πολλούς ἐπαινέτας παρασκευαστέον. Ἀλλα μην

ἔργον γε οὐδαμοῖ λη πέον, η ευθὐς ἐλεγχθώσεται γελοῖος ἄν,

237쪽

και ου μόνον αὐλπτὴς κακός, αλλα καὶ ἄνθρωπος ἀλαζων. Κατοι πολλα μὰν δαπανῶν, μηδεν δε ὐφελουμενος, προς δε τουτοις κααρδοξων, πῶς ουκ ἐπιπόνως τε καὶ αλυσιτελῶς καὶ καταγελάστως βιώσεται ἔ5. 'Ως αύτως, εἴ τις βουλοιτο στρατ ος αγαθὸς μη&ν φαίνεσθω, π κυβερνώτης, ἐννοωμεν τἱ ἄν αὐτῶ συμβούνοι.

Aρ' ουκ αν, εὶ μεν επι θυμων τοὐ δοκεῖν ἱκακος εῖναι ταὐτατράττειν, μη δύναιτο πείθειν, ταυρο λυπηρόν, εἱ δὲ πείσειεν, ἔτι αθλιώτερον; Δρλον γαρ, οτι κυβερνμν κατασταθεὶς ο μηέπισταμενος π στρατηγεῖν απολέσειεν ἄν οος σκιστα βουλοια, καὶ αυτὸς αἰσχρῶς ἄν καὶ κακῶς απαλλαξειεν. . 'Ωςαύτως δε καὶ το πλουσιον καὶ το ανδρεῖον και τὸ ἐσχυρὸν μn ἄντα δοκειν αλυσιτελες απέφαινε προπάττεσθαι

γαρ αυτοῖς ἔpn μείζω ἡ κατα δύναμιν, καὶ μη δυναμένους

ταυτα ποιεῖν, δοκουντας ἱκανους εἰναι, συγγνώμας ουκ ἄν

τυγχανειν.

5. Ἀπατεῶνα δ' ἐκάλει ου μικρὸν μέν εἴ τις αργύριον ησκευος παρα του πειθοῖ λ ῶν αποστερο in , πολυ δὲ μάγιστον, l τις μηδενὸς ἄξιος &ν ἐξηπατηκει πείθων δες ἱκανος εἱἡ Hς πὸλεως ηγεῖσθαι. Ἐμοὶ μν οῖν ἐδόκει καὶ του αλἀονευεσθαι Οαποτρέπειν τους συνόντας τοιαδε διαλεγόμενος.

238쪽

Dispula fit Soerale eon Aristippo sopra i piaestri e la tenUeranaa. Favola di Ereole aι birio. l. Ἐδόκει δέ μοι κού τοιαυτα λέγων προτρέπειν τους συνόντας ἀcκεῖν ἐγκράτειαν προς ἐπιθυμίαν βρωτοῖ καὶ ποτοὐ καὶ λαγ/νειας καὶ ὐπνου καὶ ρθους καὶ θάλπους καὶ Γόνου. Γνους δέ τινα των συνόντων ἀκολαστοτέρως ἔχοντα προς τα τοιαυτα. - Ηπέ μοι, εpn, ct 'Aρίστιππε, ει δέοι σε παιδεύειν παραλαEόντα δύο των νέων, τον μέν, επως ἱκανὰς ἔσται ἄρχειν, τον δε, πως μηδ' ἀντιποι ἡσεται ἀρχῆς, πως ἄν εκάτερον παιδεύοις', Βούλει σκοπωμεν ἀρξάμενοι ἀπὸ της τροφῆς, ῶςπερ απὸ των στοιχεἱων , - Καὶ ο 'Αρίστιππος

γ' αν τις, ει μη τρέφοιτο.

239쪽

ἐθελοντὴν υπομένειν, ποτέρρο ἄν προςθείημεν; - Και τολο, εpn, τω ἄρχειν παιδευομένF. - Τι δέ; το μαθεῖν, εἴ τι ἐπι1τἡδεἱον εστι μάθημα προς το κρατεῖν τῶν ἀντιπάλων, ποτέρφ ἄν προςεῖναι μαλλον πρέποι; - Πολύ, νη Δὶ', ε', τω ἄρχειν παιδευομένν' και γαρ των αλλων οὐδεν εφελος

αγευ των τοιουτων μαθημάτων. 4. - Οὐκουν ο ούτω πεπαιδευμένος ηττα ἄν δοκεῖ σοι

ὐπὸ των αντιπάλων η τα λοιπα ζωα ἁλίσκεσθαι; Tούτων γὰρ δίπου τα μεν γαστρι δελεαζόμενα, και μάλα ἔνιαδυςωπούμενα, δμως τ' ἐπιθυμὶμ του pαγεῖν αγόμενα προς τὸ δέλεαρ ἁλίσκεται, τα δὲ ποτω ενεδρεύεται. - Πάνυ ἐν Οἴν, εpn. - Οὐκουν και αλλα ὐπὸ λαγνεὶας, οῖον οr τεόρτυγες και οι πέρδικες, προς την της θnλείας φωνην κώι τὸ ἐπιθυμίς καὶ τη έλπίδι των ἀpροδισίων φερόμενοι, καὶ ἐξιστάμενοι του τα δεινὰ ἀναλογίζεσθαι, τοῖς θηράτροις

6. - Tο δε Πναι μεν τὰς ἀναγκαιοτάτας πλείστας πράξεις τοῖς ἀνθρώποις ἐν υπαίθρω, Αον τάς τε πολεμικὰς καὶ τὰς γεωργικὰς και τῶν ἄλλων οὐ τὰς ἐλαχίστας, τοὐς δἐ πολλούς ἀγυμνάστως εχειν πρὸς τε ψύχη καὶ προς θάλπη, οί δοκεῖ σοι πολλη αμέλεια ριναι; - Συνέν κού τοὐτο. - Οὐκουν δοκεῖ σοι τον μέλλοντα ἄρχειν ἄσκειν δεῖν καὶ ταλα ευπετως φέρειν; Πάνυ μεν οἴν, ἔφη.

7. - Οὐκουν, ει τοὐς εγκρατεῖς τούτων απάντων εις

τοὐς ἀρχικοῖς τάττομεν, τοὐς ἀδυνάτους ταὐτα ποιέὶν εις τοὐς οὐδ' ἀντιποιησομένους του ἄρχειν τάξομεν; - ΣυνέPiκαὶ τοὐτο. - TI isH, επειδη καὶ τούτων ἐκατέρου του φύλατην τάξιν όῖσθα, sδη ποτ' ἐπεσκέψω, εις ποτέραν των τάξεωτούτων σαυτὸν δικαίως ἄν τάττοις 8. - Εγωγ', ἔν ὁ ' ἱστιππος καὶ ουδαμῶς γε τάττω ἐμαυτὸν εις την των ἄρχειν βουλομένων ταξιν. Καὶ

240쪽

γὰρ πάνυ μοι δοκει ἄφρονος ἀνθρωπου Γναι το , μγάλου ἔργου οντος του ἐρωτω τα δέοντα παρασκευάζειν, μη ἀρκεῖν τρυτο, ἄλλα προς-αθέσθαι το και τοῖς ἄλλοις πολίταις, ῶν δέονται, πορίζειν καὶ ἐαυτω μεν πολλὰ, ων βούλεται, ἐλλεiπειν, της δὲ πολεως προεστατα, εὰν μη πάντα δσα πτόλις Βούλεται καταπράττη, τούτου δίκην υπέχειK, τουτοπως ου πολλη ἀφροσύνn εστί;

9. Καὶ γὰρ ἀξιουσιν αἱ πόλεις τοῖς ἄρχουσιν, G ερ ἐγῶ τοῖς οἱκέταις, πησθαι' ἐγώ τε γὰρ ἀξιῶ τοὐς θεράποντας

ἐμοὶ μῆν ἄφθονα τὰ επιτώδεια παρασκευάζειν, αυτους δὲ μηδενὸς τούτων ἁ πτεσθαι' αr τε πόλεις οἱ ονται πηναι τοὐς άρχοντας ἐαυταῖς μὰν δες πλεῖστα ἀγαθὰ πορίζειν , αυτούς δε πάντων τούτων ἀπέχεσθαι. 'μῶ οἴν τοὐς μἐν βουλομένους τολλὰ πράγματα αυτούς τε εχειν καὶ ἄλλοις παρεχειν ούτως άν παῖδεύσας εις τοὐς ἀρχικοὐς καταστὴσαιμι' ἐμαυτον μέντοι τάττω εις τοὐς βουλομένους ρ ρ στά τε καὶ sδιστα βιοτεύῖιν. 0.-ὁ Σωκράτnς εφη, Βούλει ουν καὶ τουτο σκεψώμεθα,

πότεροι sδιον ζῶσιν, οἱ ἄρχοντες ο οὶ ἀρχόμενοι; Πάνυ μivοὐν, ἔφη. ΓΙρῶτον μεν τοίνυν των ἐθνῶν, ἄν ημεῖς ἴσμεν, ἐν ἐν π Ἀσὶμ Πέρσαι μεν ἄρχονσιν, ἄρχονται- Σύροι καὶ Φρύγες καὶ Λυδοὶ ἐν-τp Εὐρώπp Σκύθαι μἐν ἄρχουσι, αιωται δὲ ἄρχονται έν δε τῖ Λιβύη Καρχηδόνιοι μἐν ἄρχουσι, Λίβυες δἐ ἄρχονται. Tούτων οἴν ποτέρους Ιόδιον rat n των Ἐλλώνων, ἐν οἶς καὶ αυτὸς δε, πότεροὶ σοι φακοῖσιν sδιον, οἱ κρατοὐντες ἡ οὶ κρατούμενοι, ζον l. Ἀλλ' ἐγώ τοι, εpn ο Ἀρίστιππος, ουδὲ εἱς την δουλείαν υ έμαντον τάττω' ἀλλ' Πναί τίς μοι δοκεῖ μέση τούτων ὁδὸς, ν πειρῶμαι βαδiζειν, ουτε δι' ἀρχης, οὐτε διὰ δουλείας,λλα ἐλευθερίας, sπερ μάλιστα πρὸς ευδαιμονίαν ἄγει. 12. Ἀλλ' εἱ μέντοι, εpn ο Σωκράτης, ῶςπερ ρύτε δι' οπις οὐτε διὰ δουλείας ἡ οδος αύτη φέρει, ολως μηδὰ δι' ω6ράπων, ἴσως ἄν τι λέγοις εἰ μέντοι ἐν ἀνθρώποις Ανώτε ἄρχειν αξιώσεις μήτε ἄρχεσθαι, μὴτε τούς ἄρχοντας