장음표시 사용
221쪽
τούτου ' ἀλλα τω φανερος εἰναι τοιόμος ιον ἐλπίζειν ἐποίει τοῖς συνδιατρίβοντας εαν , μιμουμένους ἐκεῖνον τοιουςδε
4. Ἀλλὰ μὴν καὶ τοὐ σώματος αὐτὸς τε οὐκ ἡμέλει, τούς τ' άμελουντας οὐκ ἐπpνει To μεν Οἴν ὐπερεσθίοντα ὐπερπονεῖν ἀπεδοκίμαζε, το δε, ὁσα γ' ηδέως π n δέχεται, ταλαὶκανῶς ἐκπονεῖν ἐδοκίμαζε ταώτον γὰρ την ἔξιν υγιεινὴν τεὶκανως Αναι, καὶ την εις ψυχῆς επιμάλειαν ούκωποδίζειν ἔφη. 5. Ἀλλ' οὐ μων θρυπτικός γε οὐδἐ ἀλαζονικος ἡν, ολ' ἀμπεχόνη ουθ' ὐποδέσει ουτε τῖ αλλη διαι ' ου μὰν ουδ' ἐρασιχρπμάτους γε τοὐς σννὸντας εποἱει' τῶν μύν γὰρ ἄλλων ἐπιθυμιῶν επαυε, etoυς δε εαυτου επιθυμοῖντας οὐκ ἐπράττετο χρήματα. 3. Tούτου με μενος ἐνόμιζεν ἐλευθερίας επιμλεῖσθαι τούς δε λαμβάνοντας τῆς ομιλίας μισθον ἀνδραποδιστὰς ὲαντῶν ἀπεκάλει, διὰ το ἀναγκαιον αὐτοές Πναι, διαλέγεσθαι παρ' ων ἁν λαβοιεν τον μισθόν.
7. Ἐθαύμαζε δ' εἷ' τις αρετ ν ἐπαγγελλόμενος ἀργύριον πράττοιτο , και μὴ νομίζοι το μέγιστον κέρδος ι ξειν φίλον- ὸν κτησάμενος, δελα φοβοῖτο, μὴ ο γενόμενος καλος κάγαίὸς τω τά μέγιστα εὐεργετώσαντι - τὴν μεγίστην
. 8. Σωκράτης δε έπnγγεἱλατο μέν οὐδενι πώποτε τοιουτον οὐδέκ ἐπὶ στευε δἐ τῶν ξυνόντων Ιαυτῶ τοὐς ἀπώδεξαμένους, ἄπερ αὐτος ἐδοκίμαζεν, εἰς τον πάντα Αἱον εα-ω τε κυὰλ λοις φίλους ἀγαθάς εσεσθαι ' Πῶς ἁν ουν ὁ τοιοῖτος ἀνὴρ διαφθείροι τοὐς νέους , ει μὴ ἄρα ἡ τῆς αρετὴς επιμέλεια διαφθορά ἐστιν. 9. 'Aλλὰ, νη Δία, ο κα γορος ἔφη, ὐπερορφν ἐποiει τῶν καίεστώτων νόμων τοὐς συνόντας, λέγων Δς μώρον εἴη τοῖς μῶν τῖς πόλεως αρχοντας ἀπο κυάμου καθιστάναι, κυβερνἡrpμηδένα ἐθέλειν χρῆσθαι κυαμευτω, μηδὲ τέκτονι, μωδ'αυλητῖ , μηδ' επ' ἄλλα τοιαῖτα, ἁ πολλω δάττονας βλάβας
222쪽
αμαρτανόμενα ποιει τῶν περὶ τὰ:ν πόλιν ἀμαρτανομένων τοὐς δἐ τοιούτους λόγους ἐπαίρειν εἴη τους νέους καταφρονεῖν της
0. Eγῶ δ' οναι τους φρόνησιν ἀοκουντας, και νομίζοντας ἱκανούς Πναι τα συμφέροντα δίδάσκειν τους πολίταε, νύκιστα γίγνεσθαι βιαίους , εἱδότας ετι τὸ μῖν βίφ πρὸςεισιν εχ Φαικα κίνδυνοt, δια δε του πεέθειν Ηινδύνως τε καὶ μετα pιλίας ταυτα γίγνεται' οἱ μέν γαρ Eιασθέντες ως ἀφαιρεθέντες μισουσιν, οι δἐ πεισθέντες δες κεχαρισμένοι φιλουσνν. Oοκρυντων φρόνησιν ἀσκούντων το Eιάζεσθαι, α λά τῶν ισπιν αγεν γνώμης ἔχόντων τα τοtαλα φάττειν εστίν.
ll. Ἀλλὰ μην καὶ συμμάχων ὁ μἐν βιάζεσθαι τολμῶν. βίοιτ' ἄν ουκ ολίγων, ό δὲ πείθειν δυνάμενος οὐδενός καὶ
γὰρ μίνος ηγοῖτ' ἄν δύναμαι πείθειν ' καὶ φονεύειν τοῖς - τοιούτοις sκιστα συμαίνει ' τίς γαρ ἀποκτεῖναί τινα εούλοιτὰν μαλον , 'η ζῶντι πειθομένν χρησθαι 12. Ἀλλ' ἔφη γε ὁ κα γορος, Σωκράτει ὁμιλητὰ γενομένω ριτίας τε καὶ Ἀλκιβιώδης πλεῖστα κακατην πόλιν εποιησάτην. 'ριτiας αν γὰρ τῶν εν ΠΤ ὀλιγαρχίφ πάντων κλεπτίστατός τε καὶ βιαιότατος καὶ φονικάτατος ἐγένετο, Ἀλκιβιάδης δε
φιλοτιμοτάτω πάντον Ἀθnναίων, βουλομένω τε πάντα δι' εαυτῶν πράττεσθαι, και πάντων όνομαστοτάτω γενέσθαι - s1δεσανδε, Σωκράτην ἀπ' ελ ἱστων μεν χρημάτων αὐταρκέστατα ζῶντα, τῶν ηδονῶν δρ παπῶν ἐγκρατέστατον εντα, τοῖς δεδιαλεγομένοις τῶ πλσι χρώμενον εν τοἰς λόγοις, ἔπας βούλοιτο. 5. Tαυτα δε ορδεντε καὶ επε οει προείρησθον, πότερόν
223쪽
τις -τῶ sp τοῖ θἱου του Σωκράτους επιθυμχσαντε καὶ τῆς α ροσύνης, ην ἐκεῖνος εῖχεν, ὀρέξασθαι τῆς ὁμιλίας αὐτοῖ, ἡ νομίσαντε, εἰ ὁμιλησαίτην ἐκείνμ, γενέσθαι ἁν ἱκανωτάτω
ολον τον Βίον, do v ζωντα. Σωκράτnv εώρ- , n τεθναναώ, ἐλέσθαι ἁν μαλλον αυτὰ τεθνάναι. Δώλω δ' ἐγενέσθην εξῖν ἐπραξάτην δες γαρ ταχιστα κρεiττονε των συγγιγνομένωνκγησάσθην επαι, εὐθύς ἀποπηδώσαντε Σωκράτους ἐπραττέτηντα πολιτικα, ῶν περ ἔνεκα Σωκράτους Δρε- ην. J7. Iσως οἴν εἴποι τις ἄν προς ταιτα, ἔτι χρὴν τον Σωκράτnν - πρότερον τα πολιτικα διδάσκειν τούς συνόντας η σωφρονεῖν. 'Eγῶ δε προς τοὐτο μεν οὐκ αντιλέγω, πάντας δε τοὐς διδάσκοντας ορω αὐτοῖς δει κύντας τε τοῖς μανθάνουσιν, ηπερ αὐτοὶ ποιοῖσιν ἁδιδάσκουσι, και τῶ λόγρο προςβιθάςοντ .l8. ροδα δε και Σωκράτην δεικνύντα τοῖς ξυνοῖσιν ἐπιπονκαλ ὸν κἀγαθον οντα, καὶ διαλεγόμενον κάλλισrα περὶ αρετης καί ταν αλλων ανθρωπίνων. οἰδα δἐ κα κείνω σωφρονοῖντε, ἔςτε Σωκράτει συνίστην, ου φοβουμένα, - ζημιοῖντο ππαίοιντο ὐπο Σωκράτους, ἀλλ' οιομένω τότε κράτιστον Πιναι
19. Iσως οἴν εἴποιεν ἄν πολλοὶ των φαυσκόντων φιλο μιν,οτι οὐκ αν ποτε ὁ δἰκαιος ἄδικος γένοιτο, οὐδἐ ο σώφρωνοβριστὴς , οὐδἐ αλλο οὐδάν, ῶν μάθησίς ἐστιν, ὁ μαθὼν ἀνεπιστώμαν αν ποτε γένοιτο. Ἐγῶ δἐ περι τούτων οὐχ ουτω γιγνωσκω ' ορω γαρ, A ερ τα τοὐ σώματος ἔργα τοῖς ἡ τα σώματα ασκοῖντας οὐ δυναμίνους ποιέA, ούτω καὶ τατὰς ψυχης ἔργα τούς - τὴν ψυχην ἀσκοῖντας οὐ δυναμένους' οὐτε γαρ, α δεῖ, πράττειν, οὐτε, ἄν δεῖ, ἀπέχεσθαι δύνανται 20. Διὸ και τοὐς υἱεῖς οἱ πατέρες, κἄν δεσι σώφρονες, εμως ἀπὸ των πονηmν ανθρώπων εἴργουσιν, ως τὴν μεν των πιπστωνομιλiαν ἄσκησιν οἴσαν της ψευς, την δέ των πο-ρὰν, κατάλυσιν. Mαρτυρει δἐ και των ποιητῶν δ τε λέγων,
224쪽
Ἐσθλων μεν γαρ ἄπ έσθλοι διδάξεαι ρν δὲ κακοῖσιν Συμμίσγpς, ἀπολεῖς καὶ τον ἐόντα νόον χαι ὁ λέγων, Αὐταρ ἀνηρ ἀγαθος τοτε μεν κακός, αλλοτε δ' ἐσθλός. 2 l. Καγῶ δἐ μ rυρω τούτοις ' ὁρω γαρ, Gςπερ των ενμέπφ πεποιμένων ἐπων τοὐς μη μελετωπας επιλανθανομένους,ούτω καὶ τῶν διδασκαλικων λόγων τοῖς ἀμελουσι λώθην ἐγγιγνομένην. Drιαν δἐ των νουθετικων λόγων έπιλάθηταi τις, ἐπιλέλησται καὶ ἄν ἡ ψυχη πάσχουσα τῆς σωφροσύνης ἐπεθύμει - τούτων δ' ἐπιλαθόμενον οὐδεν θαυμαστὸν και της σωφροσύνης έπιλαθέσθαι. 22. Uρω δἐ και τοὐς εις φιλοποσίαν προ φέντας, καὶ τοὐς εις ερωτας εγκυλισθέντας, ῖττον δυναμένους των τε δεόντων ἐπιμελεῖσθαι, και των μη δεόντων ἀπέχεςθαι ' πόλλοιγαρ καὶ πη-των δυνάμενοι φείδεσθαι, πριν ερφν, ψασθέντες οὐκέτι δύνανται' καὶ τα χρώματα καταναλάσαντες, ῶν πρεσθεν ἀπείχηντο κερδων,αίσχρα νομίζοντες εἰναι,τούτων οὐκ απέχονται. 25. Πῶς οἴν οὐκ ἐνδέχεται σωφρονἡσαντα πρόσθεν, αἴθις π σαφρονεῖν, και δίκαια δυνηθέντα πράττειν, αἴθις ἀδυνατεῖν:Πάντα μεν οὐν εμοιγε δοκει τα καλὰ και τἀγαθὰ ἀσκητὰ εἰναι, οὐχ Ιεκιστα δἐ σωφροσύνη ἐν τρο γαρ αειν σώματι συμπεφυτευμέναι τy-αι ηδοναὶ πείθουσιν αὐτην μου σωφρονεῖν, ἀλλα την ταχίστην ἐαυταῖς τε και τρο σῶ τι χαρiζεσθαι. Μ
συνώσειν, ἐδυνάσθnν,εκε ἱγρο χρωμένω συμμάχF, των μη καλων ἐπιθυμιὰν κρατεῖν εκείνου δ' ἀπαλλαγέντε, Κριτίας μεν φυγῶν εἰς Θετταλίαν, ε κεῖ συνην ἀνθρώποις ἀνομίμ μῖλλου ἡ δικαιοσύνη χρωμένοις Ἀλκιβιαδης δ' αἴ διὰ μεν κάλλος ὐπὸ πολλων και σεμνων γυναικων θηράμενος, διὰ δύναμιν δἐ την εν 4 πόλει και τοῖς συμμάχοtς υπὸ πολλων καιδυνατῶν κολακεύειν ανθρώπων διαθρυπτόμενος, ὐπο δἐ του δημον τιμάμενος, και ρ δίας πρωτεύων, οςπερ οὶ των
225쪽
γυμνικων ἀγαναν ἀθλπrαι ραδίας πρατεύαντες ἄμελουσι τῆς άσκ σεας , ούτω κάαεῖνος ἡμέλησεν αὐτοῖ. 25. Tοιούταν δῶ συμβάνταν αυτοῖν, και Δγκαμένω μἐγἐπὶ γένει, επηρμένω δ'ἐπὶ πλουτν, πεφυσημένω δ'επὶ δυνάμει διατεθρυμμένω δε ὐπο πολλων ἀνθράπαν, ἐπὶ δε πασι τούτοις διεφθουμένω, καιι πολύν χρόνον ἄπο Σωκράτους γεγονότε, τί θαυμαστον, εἱ ὐπερα φάγω ργενέσθην;
αυλητης, τiς δἐ κιθαριστης, τίς δε ἄλλος διδάσκαλος ἱκανους ποιίσας το ς μαωτάς, ἐαν προς αλλους ἐλθόντες χείρους
φαγωσιν, αιτίαν ἔχει τούτο , τίς δε πατηρ, ἐαν ο παῖς αυτου συνδιατρίβαν τμ α Παν p, υστερον δὲ ἄλλω τω συγγενόμενος πονηρος γένnται, τιν πρόσθεν αιτιαται; ἄλλ' οὐχ ἔσω λυπαρα τω ὐστέρω χείρων φούνηται, τοσούτρο μαλλον επαινεῖτον πρότερον; ἀλλ' οr γε πατέρες αυτοὶ συνοντες τοῖς υἱέσι, των παιδαν πλημμελούντων, ουκ Κτίαν ἔχουσιν, ἐαν αυτοὶ σαφρονῶσιν. 28. Oύτω δἐ καὶ Σωκράτην δίκαιον ην χρἱνειρο εἱ γαυτὸς εποίει τι φαυλον, εἱκότας ἄν εδοκει πονυος εῖναι 'εὶ δ' αὐτος σωφρονῶν διετέλει, πῶς ἄν δικα ὰς τῆς οὐκ
ἐνούσnς αὐτω κακίας αιτὶαν εχοι 62. Ἐμοὶ μεν δὴ Σωκράτης, τοιουτος ἄν , εδόκει τιμῶς αξιος εἰναι τ' πόλει μὰλλον η θανάτου. Καὶ κατὰ τοὐς νόμους δε σκοπῶν αν τις τουθ' εύροι. Κατὰ γαρ τοῖς νόμους ἐάν τις φανερος γένηται κλέπτων n λωποδυτὰν n Βαλαντιοτομων πιτοιχωρυχων η ἀνδραποδιζόμενος ἡ ιεροσυλαν, τούτοις θάνατός ἐστιν π ζημὶα' αν εκεινος πάντων ανθράπων πλεῖστον ἀπεσεν.
226쪽
65. Ἀλλα μπι τη πόλει γε ούτε πολέμου καοιως συμβάντος ολε στάσεως, οοτε προδοσiοις, οὐτε δελου κα κοὐ ούδενὰς πώποτε ατιος ἐγένετο. ειδε μην ἰδιρι γε οὐδένα πίποτε ανθρώπων ούτε ἀγαθων ἀπεστέρησεν, οὐτε κακοις περιέβαλεν ἀλλ' ουδ' αιτὶν των ειρημένων οὐδενος πάποτ ἔσχε.
φανερὸς ἡν των συνόντων τοὐς πονηράς επιθυμίας ευντας τούτων μεν παυών, τῆς δε καλλιστης καὶ μεγαλοπρεπεστάτης
ἀρετῆς, p πόλεις τε καὶ Ηκοι εἴ οἰκοῖσι, προτρέπον ἐπιθυμεῖν ταὐτα δἐ πράττὼν πῶς οὐ μεγάλης α ιος ὐν τιμῶς τη πὸλει
me Ia pila di Merata' trita consuerasa alia prattea dellu rirlit. l. Gς δε δη και Αρελεῖν ἐδόκει μοι τοὐς ξυνόντας, ταμεν εργν δεικνιων εαυτὸν οἰος χν, τα δἐ καὶ διαλεγόμενος, τούτων δη γράψω οπόσα ἄν διαμνημονεύσω. Tα μεν τοὶνυν πρὸς τοὐς θεούς φανερὸς ην κώ ποιων καὶ λέγων, pπεραγ Πυθὶ ἀποκρίνεται τῶς έρωτῶσι, πῶς δεῖ ποιεῖν πι περὶ θυσίας ἡ περὶ προγόνων θεραπεἱας ἡ περὶ ἄλλου fνος τῶν τοιούτωH s τε γὰρ Πυθία νόμφ πόλεως αναιρεῖ ποιοῖντας εὐσεeῶς ἄν ποιιῶν, Σωκράτης τε ούτως καὶ αυτὸς ἐποίει καὶ τοῖς δελοις παρ νει, τοὐς δε ἄλλως πως ποιοῖντας περιέργους καὶ ματαίους ἐνόμιζεν εἰναι. 2. Καὶ εὐχετο δι πρὸς τοὐς θεοῖς απλῶς τἀγαθα διδόναι, ως τοὐς θοὐς κάλλιστα εἱδότας, αποῖα αγαθά ἐστι' τοὐς δ' Eαγμένους πυσίον η ἀργύριον ἡ τυραννίδα η ἄλλο τι τὰν
227쪽
5. Θυσίας δε θυων μικρὰς ἀπο μικρων οὐδἐν ηγεῖτο μειουσθαιτων ἄπο πολλῶν καὶ μεγάλων πολλὰ καὶ μεγάλα θυόντων ούτε γὰρ τοῖς θεοῖς ερο καλῶς ἔχειν, ει ταῖς μεγάλως θυσίας μαλλον η τως μικράῖς εχαιρον πολλάκις γὰρ ἁναυτοῖς τὰ παρὰ των πονροῖν μἁλλον ἡ τὰ παρά των πηστῶνεπαι κεχαρισμένα ' οὐτ ὰν τοῖς ἀνθρώποις ἄξιον Πναι ζῖν, ει τὰ παρά των πονηρῶν μAλλον κν τοῖς θεοῖς κεχ ρισμένα ἡ τὰ παρὰ τῶν χρηστῶν ἀλλ' ἐνόπιζε τοῖς θεούς ταῖς παρὰ τῶν ευσεβεστάτων τι ἐς μάλιστα χαίρειν. 'Eπαινέτης δ' ουν
Καδ δυναμιν δ' ερδειν ιέρ' Mανάτοισι θεοῖσι 'καὶ προς φίλους δε καὶ ξένους και προς την ἄλλην δίαιταν καλην εpn παραίνεσιν εἰναι θν Κὰδ δυναμιν ερδειν. 4. Ei δέ τι δόξειεν αυτῶ συμαίνεσθαι παρὰ τῶν θεῖν , ἡττον ἄν επείσθn παρὰ τὰ συμαι νομενα ποιησαι, ἡ ει τις τὰν επειθεν οδοὐ λαδεῖν ἡγεμόνα τυφλον καὶ μου εἱδοτα την ὀδονάντὶ ρλεποντος καὶ εἱ δοτος ' και τῶν ἄλλων δὲ μωρίαν κατηγόρει, οrτινες παρὰ τὰ α τῶν θεομ συμαινόμενα ποιουσiτι, φυλαττόμενοι την παρὰ τοῖς ἀνθράποις ἀδοξίαν. Αυτος δε πάντα τἀνθρώπινα υπερεώρα προς την παρὰ τῶν θεῶν ξυμβουλίαν. 5. Διαίτη δε την τε 1 υχὴν ἐπαίδευσε καὶ το σῶμα, ηχρώμενός ἄν τις, ει μί τι δαιμονιον εἱn, θαρραλέως τε καὶ ἀσφαλῶς διάγοι, και Ουκ ἁν ἀπορήσειε τοσαυτης δαπάνης.
228쪽
ὐποθnμοσύνη και αὐτον εγκρατn οντα, και ἀπσχομενον του υπερ τον καιρον τῶν τοιούτων απτεσθαι, δια ταυτα ου
coine Merase dii nostrara l'esιste retae Ia proridenra degli Dei. l. Ei δέ τινες Σωκράτην νομίζουοιν, ὰς ἔνιοι γράpονοια και λέγουσι περι αυτου τεκμαιρόμενοι, προτρέψασθαι μiv ἀνθράπους επ' ἀρετην κράτιστον γεγονέναι, προαγαγεῖν δ επ' αὐτnν οὐχ ἱκανὸν, σκεψάμενοι, - μόνον α ἐκεινος κολασυρἱου δε,κα τούς πάντ' οιομένους εἰδέναι ἐρωτῶν ἡλεγχεν, ἀλλα καὶ 2 λέγων συνημέρευε τοῖς συνδιατρHουσι, δοκιμαζόντων, εἱ ἱκανὸς ρν βελτἱους ποιεῖν τοὐς συνόντας. 2. Λέξω δὲ πρῶτον, ἁ ποτε αὐτοu ἡκουσα περι του δαιμονίου
229쪽
διαλεγομενου προς 'Αρισroδημον τον Mικρον ἐπικαλούμενον. Καταμαθῶν γαρ αυτον Οοτε θύοντα τοῖς θεοῖς, οὐτ' ευ χόμενον,Jούτε μαντικὴ χρώμενον, ἀλλα και τῶν ποιούντων ταὐ καταγελωντα ' Εἰπέ μοι, ε pn, A 'Αριστόδnμε, ἔστιν ούςτινας ανθρώπων τεθαύμακας επὶ σοφιζε - Ἐγωγε, εφη. - Καὶος, Λεξον ἡμῖν, εφη, τα ονόματα αὐτῶν.
I. - Ποτερά σοι δοκουσιν οὶ ἀπεργαζόμενοι εἴδωλα αφρονά τε καὶ Ηiνητα ἀξιοθαυμαστότεροι Πναι, η οἱ ζωα ἔμφρονά τε καὶ ενεργά; - Πολύ, νη Δiα, οἰ ζωα, εἴπερ γε μη τίχpτινὶ, ἀλλα ὐπο γνώμης ταυτα γίγνεται. - T- δἐ ἀτεκμάρτως εχοντων, μου Γνεκα εοτι, καὶ των φανερῶς επ' Δpελεὶα οντων πότερα τύχης καὶ πότερα γνώμης θροκρiνεις; - Πρέπει ων τὰ επ' ὐφελεία γιγνόμενα γνώμης
230쪽
τεμνειν εIναι, τους δε γομpίους οἴους παρα τούτων δεξαμένους λεαίνει καὶ τὸ στόμα αν, δι' οὐ δεν επιθυμεὶ τὰ ζωαειςπέμπεται, πλnoiον ὀpθαλμῶν καὶ ρινῶν καταθεῖναι ἐπειδἐ τα ἀποχωροῖντα δυςχερῆ, ἀποστρώφαι τοὐς τούτων Οχετούς, καὶ ἀπενεγκεῖν, p δυνατον προσωτάτω, άπο τῶν αἱ ΟΕσεων ταυτα ούτω προνοητικῶΓ πεπραγμενα, απορεῖς, πότερα τύχnς
η γνώμης εργα ἐστὶν ἔ7. - Ου - τον Δἴ, εἴη, ἀλλ' ουτω γε σκοπουμένω πάνυ εοικε ταυτα σοφοῖ τινος δπμιουργοῖ καὶ φιλοζώου τεχνἡματι. - Tο δε ἐμφῖσαι μεν ερωτα της τεκνοποιίας, ἐμ σαι δετῶς γειναμέναις πωτα τοῖ ἐκτρέφειν, τὸ χ δἐ τραφεῖσι μέγιστον μεν πόθον του ον, μεγιστον δἐ φόβον τοῖ θανάτου; Ἀμλει καὶ ταὐτα εοικε μηχανωασi εινος ζῶα ε ῖναι Βουλευσαμένου. 8. - Συ δἐ σαυτὸν δοκεις τι φρόνιμον εχειν, ἄλλοθι δόοὐδαμοῖ ουδεν οἱ ει φρόνιμον εἰναι; καὶ ταὐτα ειδῶς Βι γης τε μ ὀν μερος ετ τω σῶματι πολλης ιίας εχεις, καὶ υ οὐ βραχύ πολλοῖ όντος, και τῶν ἄλλων δἡπου μ εγάλων ἱνταν ἐκάστου μικρὸν μέρος λαβόντι τὸ σῶμα συνώρμο αἱ σοι γουν δὲ ἄρα μόνον οὐδαμοὐ οντα σε ευτυχῶς πως δοκεῖς ναρπάσαι, καὶ τάδε τα υπερμεγέθn καὶ πληθος ἄπειρα δι' αἴροσώ-ν τινα ούτως οἱ ει εὐτάκτως εχειν οῦλ9. - Μὰ Δι'' ου γὰρ ὁρῶ τοὐς κυρίους, ως περ τῶν
Η με γιγνομένων τούς δημιουργούς. - ουδι γὰρ τnv
0. - Καὶ ὁ Ἀριστόδημος, οὐ τοι, ἔφη, εγῶ, G Σώκρατες, οπερορῶ τὸ δαιμόνιον, ἀλλ' ἐκεῖνο μεγαλοπρεπέστερον πγοὐμαι. ἡ ῶς τῆς ἐμης θεραπείας προςδεῖσθαι. - Ουκουν, ἔφη, δ μεγαλοπρεπέστερον ἀξιοῖ σε θεραπεύειν, τοσούτω μαλλον καὶ τιμπτέον αυτό ;