Antologia greca ad uso dei ginnasi e dei licei per Bartolomeo Bona

241쪽

1κῶν δεραπεύσεις, οἰμαι σε ὁρφν ὰς επίστανται ρι κρεiττονες τους sττονας, καὶ κοινη καὶ ἱδίφ κλαίοντας καθίσαντες, δούλοις πῆσθαt. II. H λανθάνουσt σε οὶ ἄλλων σπειρωτων καὶ φυτευσάντων τόν τε σιτον τέμνοντες καὶ δενδροκοποὐντες, καὶ πάντα τρόπον πολιορκουντες τους sττονας κἀὶ μn θέλοντας θεραπεύειν, Ιως ἄν πείσωσιν ἐλεσθαι δουλευε ιν αντι του πολεμεῖν τοῖς κρείττοσι καὶ ἱδἱ αἴ οἱ ἀνδρεῖοι καὶ δυνατοὶ τους ἀνάνδρους καὶ ἁδυνάτους ουκ οξσθα δτι καταδουλωσάμενοι καρπουνται; - Ἀλλ' εγώ τοι, ε pn, rγα μn πάσχω ταὐτα, ουδ' εις πολιτείαν ἐμαυτον κατακλεὶαο, ἄλλα ξένος πανταχου εἰμι.

14. Καὶ ὁ Σωκράτης ἔφη, δ οὐτο μέντοι ηδη λέγεις δεινὸν παλαισμα ' τοὐς γάρ ξένους, εξ οὐ δ τε Σένις καὶ ὁ Σκείρων καὶ ὁ Προκρούστης ἀπέθανον, ουδεὶς ἔτι δεικεῖ άπια νυν οὶ

ἐν πολιτευόμενοι εν ταἰς πατρίσι καὶ νόμους τiθενται, μα μηαδικῶνται, καὶ φiλους πρὸς τοῖς ἀναγκαiοις καλουμένοις αλλους κτῖνται βοnθούς, καὶ ταῖς πόλεσιν ἐρύματα περιβάλλονται, καὶ ὁπλα κτωνται οῖς ἀμύνονται τούς ἀδικουντας, καὶ προς τουτοις αλλους ε ξωθεν συμμάχους κατασκευάζονται ' καὶ οἱ μἐν πάντα ταυτα κεκτημένοι δώως ἀδικουσαι 15. σὐ δἐ ούδεν μεν τούτων ἔχων, ἐν δε τοίἰς όδοῖς, ἔνθα πλεῖστοι ἀδικοὐνται, πολύν χρόνον διατριβων, εις οποἱανὰν πόλιν πἱκη, των πολιτῶν πάντων sττων δεν, καὶ τοιοῖτος,οsοις - λστα επιτίθενται οἱ βουλόμενοι ἀβικέῖν, δμως δια τοξένος εῖναι οὐκ ἄν οι ει άδικηθῆναι; ρ διότι αὶ πόλεις σοι κηρύττουσιν ασφάλειαν καὶ προςιόντι καὶ ἀπιόντι θαρρεῖς; η διότι καὶ δοθλος ἄν οίει τοιοῖτος εἰναι, ο7ος μηδενὶ δεσπότηλυσιτελεῖν; τίς γὰρ ἁν ἐθέλοι ἄνθρωπον ἐν οἱ κιφ ἔχειν, πονεῖν μἐν μηδὸν ἐθέλοντα, ο δὲ πολυτελεστάνη διαίτη χαίροντα; 16. Σκεψώμεθα δε καὶ τολο, πῶς οἱ δεσπόται τοῖς τοιούτοις οἰκέταις χρῶνται. Ἀρα ου την μὲν λαγνείαν τῖν τω λι- σωφρονίζουσι; κλέπτειν δἐ κωλύουσιν ἀποκλείοντες χεν αν τιλαίεῖν ρ; τοὐ δἰ δραπετεύειν δεσμοῖς ἀπείργουσι : την αργίαν

242쪽

ρικετῶν τινα τοιοῖτον οντα καταμανθάνης

17. - Κολάζω, ἔφη, πασι κακοῖς, Γως Αν δουλεύειν ἀναγκασω. Ἀλλα γαο, δε Σῶκρατες, οἱ εὶς την βασιλικην τέχνnv παιδευόμενοι, η δοκεῖς μοι συ νομiζειν ευδαιμονίαν Πναι, τι διαρέρουσι των εξ ἀνάγκης κακοπαθούντων, εἴ γε πεινώσουσι καρι διψώσουσι καὶ ριγώσουσι και ἄγρυπνώσουσι καὶ ταλλα πάντα μοχθώσουσιν εκόντες; ἐγῶ μεν γὰρ οὐκ Αδ', ο τι διαφέρει το αὐτο δέρμα ἐκόντα n ακοντα μαστιγουσθαι, Μ δλῶς το αὐτο σωμα πασι τοῖς τοιουτοις ἐκόπα n ακοντα πολιορκεῖσθαι, ἄλλο γε η προσύνη πρό στι τω θέλοντι τὰ λυπηρά ὐπομένει , t 8. Tι δὲ, δε Ἀρὶστιππε, ο Σωκρατnς εpn, ου δοκεν σοιτων τοιουτων διαφέρειν τὰ λκουσι α των Ηουσέων, p ὸ μενεκῶν πεινων φάγοι ἁν τε βουλοιτος καὶ ὁ ἐκῶν δι, υπίοι, καὶ τἄλλα ῶςαυτως' τω δ' ἐξ αναγκης ταυτα πασχροντι οὐκ ἐξεστιν, οπόταν βουληται, παυεσθαι επειτα Ο μvἐκουσίως ταλαιπωρων επ' αγα p ελπίδι πονων ευφραίνεται, οῖον οὶ τα θηρία θηρωντες ἐλπίδι του ληψεσθαι ἡδέως μοχθουσι. 49. Καὶ τα μεν τοιαυτα ἄθλα των πόνων μικρου τινος ἄξιά ἐστι τους δε πονουντας, ἴνα φίλους αγαθους κτώσωνται, η μως ε ρους χειρώσωνται, η ἴνα δυνατοὶ γενόμενοι καὶ τοῖς σώμασι καὶ ταῖς ψυχαῖς, καὶ τοv ἐαντων οἰκον καλως οικωσι, κω τους φίλους εο ποιωσι, καὶ την πατρί δα ευεργετωσι πως οὐκ οἴεσθαι πχ1 τούτους καὶ πονεῖν ἡ δέως εις τὰ τοιαυτα, κώ ζῆν εὐφραινομένους, αγα-νους μεν ἐαυτους, ἐπαινουμένους δε καὶ ζελουμένους υπο των ἄλλων ,

20. Ἐτι δἐ α μν ρ διουργέαι καὶ ἐκ του παρ γ ἡ .nδοναὶ οὐτε σώματι ευεξίαν ικαναί εἱσιν ἐνεργαζεσθαι, ες φασιν οἱ γυμνασταί, οὐτε επιστώ ν αξιόλογον ουδεμίαν ἐμποιουσιν ' αἱ δὲ δια καρτερίας ἐπιμέλειαι των καλων τε κἀγαθῶν ἔργων εξικνεισθαι ποιουσιν, ῶς φασιν οἱ παθοὶ ανδρες. Ἀέγει δέ που καὶ Ἐσίοδος

243쪽

'Tην μῆν γὰρ κακότητα και ἱλαδὸν εστιν ελέσται ' Ρηιδίως - λε in μεν ὀδός, μάλα δ' ἐγγυθι ναίει. Tuς δ' ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν εθηκαν Ἀθάνατοι ' μακρος δἐ κω ορθιος ωος ἐπ αὐτὴν Και τρnχης το πρωτορο επ J δ' εις ἄκρον ἴκηαι, δη επειτα πέλει, χαλεπὴ περ εο ῖσα.Mαρτυρεῖ δε καὶ 'Eπίχαρμος ἐν τωδε 'Tῶν πόνων πωλοῖσιν ἡμῖν πάντα τἀγάθ' οι θεοὶ

24. Καὶ Πρόδικος δὲ ὁ σοφὸς ἐν τω σαγράμματι τω περὶ τοὐ 'FIρααλέοις, οπερ δὴ καὶ πλείστοις ἐπιδεiκνυται, ῶςαύτως περι της ἀρετης ἀποφαίνεται ὀ δέ πως λέγων, ἴσα iγῶ μέμνημαι ' φησι γαρ Ἐρακλέα, ἐπεὶ ἐκ παίδων εἱςssinu &ρμῖτο, ἐν ἡ οἱ νέοι ηδη αὐτοκράτορες γιγνὸμενοι

δηλοῖσιν, εἴτε την δι' ἀρετης ὁδον τρέψονται ἐπι τον βίον, ειτετην διὰ κακίας, ἐξελθόντα εις ησαίαν καfnσθαι, ἄποροῖνταὁποτέραν των οδῶν τράπnται '22. καὶ φανηναι αυτφ δύο γυναῖκας προςιέναι μεγάλας, την μεν ἐτέραν εὐπρεπη τε ἱδειν καὶ ἐλευθέριον φύσει, κεκοσμων- τὸ μεν σῶμα καθαρότητι, τὰ δε ομματα αἱ δοῖ, τὸ δε σχῆμα σωφροσύνη, ἐσθητι δε λευκη ' την δ' krέραν τεθραμμένην μἐνεις πολυσαρκίαν τε και απαλότουτα, κεκαλλα- πιομένην δῶ το μεν χρῖμα, ῶςτε λευκοτέραν τε και ἐρυθροτέραν του οντος δοκεῖν φαινεσθαι, τὸ δε οχημα ωςτε δοκεῖν ὀρθοτέραν της φύσεως εἰναι, τὰ δε ομματα εχειν ἀναπεπταμένα,

ἐσθητα δε, εξ ης ἄν μάλιστα ῶρα διαλάμποι, κατασκοπεῖσθαι δε θαμα Ιαυτὴν, ἐπισκοπεῖν δὲ καὶ εἴ τις ἄλλος αυτην θεὰται, πολλάκις δἰ - καὶ εὶς την ἐαυτης σκιὰν ἀποβλέπειν. 2o. Ως δ' ἐγένοντο πλησιαίτερον τοῖ Ἐρααλέους, τηνμεν πρόσθεν ρηθεὶσαν ιέναι τον αὐτὸν τρόπον, την δ' ἐτέραν φθάσαι βουλομένnν προς αμὶν τω Ἐρακλεῖ, και εἰπεῖν λῶ σε, ct Ηράκλεις, ἀποροῖντα, ποιαν ὁδόον ἐπὶ τὸν βἱον

244쪽

24. Πρῶτον μἐν γὰρ ου πολέμων οὐδἐ πραγμάτων φροντιῶς,

25. Ἐὰν δε ποτε γένηταί τις υποψία σπάνεως άp' ῶνεσται ταυτα, ού pόΗος μὴ σε ἀγάγω ἐπι το πονουντα καιταλαιπωροῖντα τω σώματι κώ τῆ ψυχ' ταυτα πορἱζεσθαι

ἀλλ' οῖς ἄν οἱ ἄλλοι ἐργάζωνται, τούτοις συ χρηση, οὐδενὸς ἀπεχθόμενος ἐδεν Αν δυνατον ν τι κερδὰναι' παντα Θεν γὰρ ῶφελεῖσθαι τοῖς ἐμοὶ ξυνουσιν ἐξουσίαν εγωγε παρέχω. 26. Καὶ ο Ηρακλῆς ἁκούσας ταυτα, 'D. γύναι, εpn, ονομα δέ σοι τί ἐστιν; N δέ, οὶ μεν ἐμοὶ piλοι, εφη, καλουσi- Ευδαιμονίαν, οἱ δἐ μισουντές με υποκοριζόμενοι ὀνομάζουσὶ

οὐκ ἐξαπατἡσω δε σε προοιμiοις ἡδονῆς, ἀλλ', 'περ Οι θ οὶ διέθεσαν, τὰ οντα διηγώσομαι μετ' ἀλnθείας. 28. Tων γὰρ οντων ἀγαfῶν καὶ καλδεν οὐδἐν ἄνευ πόνου καὶ ἐπιμελεὶας θεοὶ διδόασιν ἀνθρώποις ἀλλ' εἴτε τοὐς θεούς εως Πναὶ σοι βούλει, θεραπευτέον τοὐς θεούς εἴτε ὐπὸ piλαν ἐθέλεις ἀγα-σθαι, τοὐς piλους ευεργετητέον, εἰτεὐπό τινος πόλεως επιθυμεῖς τιμασθαι, την πόλιν Δpελητέον

εἰτε ὐπὸ της Ἐλλάδος πάσης ἀξιοῖς επ' ἀρετp θαυμάζεσθαι,

245쪽

Ἐννοεις, δε Ἐράκλεις, δες χαλεπην καὶ μακρὰν οδον επὶ τὰ: εὐῆροσύνας η γυνὴ σοι αύτη διπρο ιταr; εγω δε ραδίαν και βραχεῖαν ὁδὸν επὶ την ευδαιμονίαν άξω σε. 50. Και ἡ Ἀρετὴ Ππεν, ' 1 τλυον, τι δε K αγαθὸν ἐχεις; ἡ τι ἡδύ Aσθα, μηδἐν τούτων ἔνεκα πράττειν ἐθέλουσα στις οὐδἐ την των ἡδέων επιθυμίαν αγαμένεις, ἄλλα πριν ἐπιθυμῆσαι, πάντων ἐμπiπλασαι, πριν μἐν πεινῆν ἐσθίουσα , πριν δἐ διηιpν πίνουσα, Γ καὶJ Dα μἐν ἡδέως φάγης, ὀ οποή c μηχανωμέν π, ἴνα δε ἡδέως πiνης, οἴνους τε πολυτελεῖς παρασκευάζη, καὶ του θέρους χἰονα περιθέουσα ζητεῖς - ἴναδε καθυπνώσης ἡδέως, οὐ μόνον τας στρωμνὰς μαλακὰς ἄλλα και τὰς κλίνας καὶ τὰ υπόβαθρα ταῖς κλἱναις παρασκευάζη οὐ γὰρ διὰ το πονεῖν, ἀλλα διὰ το μnδἐν ἔχειν, Ο τι ποιnς,ύπνου ἐπιθυμεῖς -

51. Ἀθάνατος δε οὐ σα ἐκ θεων μἐν άπέρρι ψαι, υπὸ δίανθρώπων αγαθῶν ἀτιμάζη' του δἐ πάντων ἡδίστου ἀκούσματος, επαίνου ἐαυτῆς, ἀνήκοος δε, καὶ του πάντων ἡδἱστου θεάματος ἀθέατος' οὐδἐν γὰρ πώποτε σεαυτῆς εργον καλὸν τεθέασαι. Tiς δ' αν σοι λεγούση τι πιστεύσειε; Ης δ' ἁν δεομένn τινὰς ἐπαρκέσειεν; ἡ τίς ἄν εἴ φρονῶν του σου θιάσου τολμῶσειεν εἰναι; ΟΦ νέοι μἐν οντες τοῖς σώμασιν αδύνατοi εἱσι, πρεσβύτεροι

δἐ γενόμενοι ταῖς φυχαῖς ανόητοι, ἄπονως μἐν λιπαροὶ διά lγξότητος φερομενοι, ἐπιπόνως δἐ αυχμηροὶ διὰ γἡρως περῖντες. l

246쪽

τοὶς μἐν πιπραγμένοις αισχυνόμενοι, τοῖς δε πραττομένοις ξαρυνόμενοι, τα μεν ηδέα εν νεότητι διαδραμόντες, τα δἐ χαλεπὰ εις το γηρας ἀποθεμενοι. . 32. Tγῶ δἐ σύνειμι μεν θεοῖς, σύνειμι δἐ ἀνθρώποις τοῖς , άγαθοῖς εργον δἐ καλον ούτε θειον ούτε ἀνθρώπινον χωρὶς ἐμοὐ γίγνεται. Tιμωμαι δἐ μάλιστα πάντων και παρὰ θεοῖς καὶ παρὰ ἀνθρώποις οἶς προςἡκει, ἀγαπητη μεν συνεργος τεχτίταις, πιστη δἐ pύλαξ οἴκων δεσπόταις, εὐμενὴς δε παραστάτις οἱκέταις, ἀγαθn δε συλλήπυια των ἐν ειsἡγν πόνων, βεβαία δἐ των ἐν πολέ- σύμμαχος ἔργων, ἀρίστη δε φιλίας κοινωνός. 35. Ἐστι δἐ τοῖς μἐν εμοῖς φίλοις ηδεια μεν καὶ ἀπράγμων σίτων καὶ ποτων ἀπόλαυσις ' ανέχονται γὰρ, εις ἄν ἔπι θυμώσωσιν αὐτων. Υπνος δ' αὐτοῖς πάρεστιν ηοἱων n τοι, μόχθοις, καὶ οἴτε ἄπολείποντες αὐτὸν ἄχθοι ι, ἀτε διὰ τολον μεθιῖσι τὰ δέοντα πράττειν. Καὶ οἱ μεν νέοι το* των πρεσβυτέρε, ἐπαίνοις χαίρουσιν, οὶ δε γεραίτεροι ταις των νέων τιμῶς ἀγάλλονται καὶ ηδέως μἐν των παλαιων πραEεων

μέμνηνται, εd δε τὰς παρουσμ sδονται πράττοντες, δι' ἐμἐφίλοι μἐν θεοῖς οντες, ἀγαπητοὶ δε φίλοtς, τὐιοι δε πατρὶσιν ἴταν δ' ελθν τὰ πεπρωμένον τέλος, οὐ μετὰ λώθης ατιμοι κεῖνται, ἀλλὰ μετὰ μνώμης τον ἀεὶ χρόνον υμνούμενοι θάλλουσι. Tοιαῶτά σοι, Δ παὰ τοκέων ἁγαθῶν Ἐράαλεις, εξεστι

si M. Oυτω πως διακει Πρόδικος την ὐπ' Ἀρετης Ἐρακλέους παίδευσιν, ἐκόσμήσε μέντοι τὰς γνώμας ἔτι μεγαλε οτέροις ρωασιν, Β θῶ νυν. Σοὶ δ' οἴν άξιον, δε Ἀρίστιππε, τούτων ἐνθυμουμένφ πεtρὰσθαί τι καὶ των εις τον μέλλοντα χρόνον τοῖ 6iου φροντίζειν.

247쪽

Bella eura degli ani rei. 1. Ἐκουία Οε ποτε αὐτοῖ και περὶ φλων διαλεγομένου,εξ ων εμοιγε ἐδόκει μάλιστ' ἄν τις ῶφελεῖσθαι προς φίλων κτἡσὶν τε καὶ χρείαν ' τουτο μεν γαρ δη πολλῶν εφη ἀκούειν, δες πάντων κτημάτων κράτιστον ἁν J είη φίλος ραρος καὶ ἀγαθός, ἐπιμελομένους παντος μῖλλον . υλν εpn τοὐς

2. Καὶ γὰρ οἰκίας καὶ αγρους καὶ ἀνδράποδα καὶ βοσκώματα

καὶ σκεύη κτωμενους τε ἐπ ελως ορὸν εpη, καὶ τα οντα σωζειν πειρωμένους, φίλον δε, ο μέγιστον ἀγαθον Πναί φασιν, ὸρ γ εpn τους πολλούς οὐτε επως κτήσονται φροντῆDνταε, ουτε επως οἱ οντες εαπῶς σώζωνται. o. Ἀλλα καὶ καμνόντων φiλων τε καὶ οἱκετων Ἀμν τιναε εἴη τοῖς μἐν οὶκέταις καὶ Ια οὐς εἱεάγοντας, καὶ ταλλα τά

προς ὐγιεῶν ἐπιμελως παρασκευάζονταέ, των δε φίλων ὀλιγωροῖντας, ἀποθανόντων τε ἄμφοτέρων ἐπὶ μἐν τῶς οἰκέταις ά ομένους τε καὶ ζημίαν κνουμένους, ἐπὶ δἐ τῶς φίλοις οὐδἐν οἱομένους ἐλαττουσθαι, καὶ των μἐν άλλων κτημάτων οὐδἐν έωντας ἀθεράπευτον οὐδ' ἀνεπίσκεπτον, τωνδἐ φίλων ἐπιμελείας δεομένων ἀμελοῖντας. 4. Ἐτι δἐ προς τούτοις ορφν εφη τοὐς πολλούς των γάλλων κτημάτων καὶ πάνυ πολλων αὐτοῖς οντων το πληθος εὶδοτας, τῶν δἐ φίλων ολ ων οντων οὐ μόνον το πλῆθος ἀγνοοῖντας, ἀλλα καὶ τοῖς πυνθανομένοις τολο κατα λέγειν ἐγχειρὴσαντας, ορς εν τοῖς φίλοις ἔθεσαν, πάλιν τούτους ἀνατίθεσθαι ' τοσοῖτον αυτοὐς των ἴλων φροντὶ ζειν. O. Καιτοι προς ποῖον πτημα των ἄλλων παραβαλλόμενος

248쪽

s. 'D γὰρ ἀγαίος φίλος ἐαυτον τάττει προς παγ το ἐλλει Θrφ pase και της τῶν ἐδιων κατασκευῆς καὶ τῖν κοινῶν πράξεως, και , αν τέ τινα εἴ ποιπσαι δέη, συνεπισχυει, ἄν τέ τις pMος ταράττη, συμβοnθεῖ τα. μἐν συναναλίσκων , τα δἐ συμπράττων, καὶ τα μεν συμπείθων, τα δἐ Blαζόμενος, χαὶ εἴ μἐν πράττοντας πλεῖστα ευφραίνων, σφαλλομένους δὲ πλεῖστα

7. 'A δἐ αῖ τε χεὶρες Ικάστω υmπρετουσι, καὶ οι οφθαλμοὶ προορῶσι, καὶ τα δετα προακούουσι, καὶ οἱ ποδες διανυτουσt τούτων φιλος εὐεργετῶν οὐδενος λείπεται ' πολλάκις δί, απρο αυτοὐ-ουκ έξειργάσατο ν; οὐκ δεδεν ἡ οὐκ =ἴκουσεν ἡ οὐ διήνυσε, ταυτα ὁ pίλος προ τοὐ φιλου έορκεσεν Ἀλλ' 1μως ενιοι δένδρα μὰν πειρωνται θεραπεύειν του καρπου ἔνεκεν, του δἐ παμφορωτάτου κώματος, ὁ καλειται φιλος, ἀργῶς καὶ ανειμενως οἱ πλεῖστοι ἐπιμέλονται.

1ne 9li amiel ri debbano soceo1 rere a vicenda. . Καὶ μὴν τας απορίας γε των φιλων τας μἐν δι' ἄγνοιανέπειρατο γνώμη ἀκεῖσθαι, τας δέ δι' ενδειαν διδάσκων κατὰ δυναμιν ἁλλώλοις ἐπαρκεῖν. 'Eρῶ δὲ καὶ ἐν τουτοις ἁ συνοίδα αυτω. Ἀρίσταρχον γάρ ποτε ορῶν σκυθρωπῶς ἔχοντα, 'Eοιχας εpn, ct 'Αρίσταρχε, βαρέως φέρειν τι ' χρὴ δἐ του Εὐοις μεταδιδόναι τοῖς φίλοις' ἴσως γαρ ἄν τί σε καὶ ἡμεῖς κουφίσαιμεν. 2. Καὶ ὁ 'Αρίσταρχος, Ἀλλα μην, ἔφη, Δ Σώκρατες , ἐν πολλῆ γε εἱμὶ απορία ἐπεὶ γὰρ ἐστασίασεν Μ πόλις πολλῶν φυγόντων εις τον Πειραιὰ, συνεληλυθασιν δες εμiκαταλελειμμεναι αδελpαί τε καὶ ἀδελφιδαῖ καὶ ἀνεα ιαὶ τοσαυται , Mςr Πναι εν Π3 οὶκία τεσσαρεςκαίδεκα του

249쪽

ἐλει θέρους ' λοιμθανομεν οὐτε ἐκ της γῆς οὐδέν , οἱ γὰρ

εναντίοι κρατουσιν αὐτης, οἴτε απο των οὶκtων, ὀλιγανθρωπία

o. Ἀκούσας ἀν ταυτα ο Σωκραρος, Tί ποτε έ iv, επη, ετι ο Κεραμων μεν πολλούς πεφων οὐ μόνον ἐαυτω τε καὶ τούτοις τα ἐπιτήδε α δύναται παρέχειν, ἀλλα καὶ περιποιίῖται τοσαὐτα, Δστε κα ὶ πλουτε γ' ἀ-πολλούς πεφων δέδοικας, μη δι' ε: δειαν των επιτηδείων ἄπαντες απόλησθε; - ωιν π Δι', εpn, ο μεν δούλους τρέpει, εγῶ ελευθέρους. l. - Και ποτερον, εpn, τοὐς παρὰ σοὶ ελευθέρους οἴει βελτίους Πναt v τούς παρὰ Κεραμωνι δοίλους , - Ἐμμἐγ ῆμαι, ' 1, τοὐς παρὰ ἐμοὶ ελευθέρους. - Οὐκοῖν, 'π, αισχρον τον μεν απὸ των πονηροτερων εὐπορεῖν, σι δὲ

250쪽

2 καὶ ως εχει ' εγῶ δ' ελευθέρους τε καὶ συγ γενEM. 7. - Ἐπειτ', εpn, ori ελεύθεροι τ' εἱσι και συγγενεῖς t, οἱ ει χρῆναι μηδἐν αὐτους ποtεῖν ἄλλο , n εσθίειν κώκαθευδε ιν ΙΠότερον καὶ των ἄλλων ελευθερων τοὐς ούτω ζῶντας αμεινον διαγοντας ορὸς, και μὰλλον εὐδαιμονίζεις πιτοὐς ἁ επίστανται χρὴ σtμα προς τον βίον, τούτων ἐπ μελομίνους η την μεν ἀργίαν χαι Inν ἀμ ελεζαν αισθανη τοῖς ανθρώποις προς τε το μαθεῖν , ω προςἡκει ἐπίστασθαι, καὶ προς τομνημονευειν, ἁ Β μάυθωσι, κώ προς το ὐγιαiνειν τε καιὶ σχυειν τοῖς σωμασι, καὶ προς το κτήσασθαί τε και σώζειν

ἀπ' αὐτων; ποτερως γαρ αν μῖλλον ἄνθρωποι σωφρονοῖεν, αργουντες, 63 τῶν χρησίμων επιμελούμενοι , ποτερως ἄν δικαιουροι Ειεν, εἱ ἐργαζοιντο, n εὶ ἀργουντες βουλεύο:ντο