Polybii Historia edidit Ludovicus Dindorfius

341쪽

58 Tων δε συναπτόντων μερῶν τῆς ιστορίας τοῖς καιροῖς, ἀφ' ών παρεξέβημεν, παραλαβόντες επὶ βραχῶ μιας πράξεως ποιησόμεθα κεφαλαιώδη μνήμην , ῖνα μη τῶ λόγω μόνον, ἀλλα καὶ τοῖς πράγμμασιν, ῶσπερ ἀγαθοs τεχνίτου δεῖγμα των ἔργων οεν τι προενεγκάμενοι, φανερὰν ποιήσωμεν τῆς πολιτείας την ακμὴν και δύναμιν, οῖα τις ήν κατ'

2 ἐκείνους τους χρόνους. 'Aννίβας γὰρ ἐπειδὴ τῆ περὶ

Κάνναν μάχη περιγενόμενος ' μαίων εγκρατὴς ἐγε- νετο των τον χάρακα φυλαττόντων ὀκτακισχιλίων, 10 ζωγρήσας ἄπαντας συνεχώρησε διαπέμπεσθαι σφίσιδ προς τους εν οἴκω περὶ λυτρων καὶ σωτηρίας. τωνδε προχειρισαμένων δεκα τους ἐπιφανεστάτους, ὁρκίσας ἡ μην ἐπανήξειν προς αυτόν, ἐξέπεμψε τού- 4 τους. εἷς των προχειρισθέντων ἐκπορευόμενος 15 εκ του χάρακος ῆδη, καί τι φήσας ἐπιλελῆσθαι, πάλιν ανέκαμψε, καὶ λαβὼν το καταλειφθεν αυθις ἀπελύετο, νομίζων διὰ τῆς ἀναχωρήσεως τετηρηκμ5 ναι την πίστιν καὶ λελυκέναι τον ὁρκον. ἄν παραγενομένων εἰς τὴν Ῥώμην, καὶ δεομενων καὶ 2o παρακαλούντων τὴν σύγκλητον μη φθονῆσαι τοῖς εαλωκόσι τῆς σωτηρίας, ἀλλ' ἐῶσαι τρεις μνας εκα-στον καταβαλόντα σωθῆναι προς τοὐς αναγκαίους' 6 τοsτο γὰρ συγχωρεῖν ἔφασαν τον 'Aννίβαν εἶναι

δ' ἀξιους σωτηρίας αυτούς οἴτε γὰρ ἀποδεδειλια- 25κέναι κατὰ τὴν μάχην ουτ ἀνάξιον οὐδὲν πεποιηκέναι τῆς Ῥώμης, ἀλλ' ἀπολειφθέντας τον χάρακα τηρεῖν, πάντων απολομένων των ἄλλων ἐν τῆ μάχητῶ καιρῶ περιληφθέντας υποχειρίους γενέσθαι τοῖς γ πολεμίοις. Ῥωμαῖοι δὲ μεγάλοις κατὰ τὰς μάχας ω περιπεπτωκότες ἐλαττώμασι, πάντων δ' ώς ἔπος εἰπεῖν ἐστερημένοι τότε τῶν συμμάχων, ὁσον ου πω

342쪽

δε προσδοκῶντες τον περὶ της πατρίδος αυτοῖς ἐπιφέρεσθαι κίνδυνον, διακουσαντες των λεγομενων ουτε του πρέποντος αυτοῖς εἴξαντες ταῖς συμφο- 8ραῖς ώλιγώρησαν ουτε των δεόντων ουδὲν τοῖς λο-5 γισμοῖς παρεῖδον, αλλὰ συνιδόντες την 'Aννίβου 0

πρόθεσιν, ὁτι βούλεται διὰ της πράξεως ταυτης ἄμαμεν ευπορησαι χρημάτων, ἄμα δὲ το φιλότιμον ἐν

ταῖς μάχαις ἐξελέσθαι των ἀντιταττομένων, υποδείξας ὁτι τοῖς ηττημένοις δμως ἐλπὶς απολείπεται σω- 10 τηρίας, τοσουτον ἀπέσχον του ποιησαί τι τῶν ἀξι- 10ουμένων ῶστε οἴτε τον τῶν οἰκείων ἔλεον Ουτε τὰς ἐκ τῶν ἀνδρῶν ἐσομένας χρείας ἐποιήσαντο περὶ πλείονος, αλλὰ τοὐς μὲν 'Aννίβου λογισμοὐς και 1lτὰς ἐν τουτοις ελπίδας απέδειξαν κενάς, ἀπειπά- 16 μενοι την διαλυτρωσιν τῶν ἀνδρῶν, τοῖς δὲ παρ' αυτῶν ἐνομοθέτησαν η νικῶν μαχομένους η θνησκειν, ως ἄλλης ουδεμιῆς ἐλπίδος ὐπαρχουσης εἰς σωτηρίαν αυτοῖς ηττωμένοις. διὸ και ταυτα προ- 12 θέμενοι τους μὲν εννέα τῶν πρεσβευτῶν ἐθελοντην 20 κατὰ τον ὁρκον ἀναχωρουντας ἐξέπεμψαν, τον δὲ σοφισάμενον προς τὸ λῶσαι τον ὁρκον δησαντες ἀποκατέστησαν προς τοὐς πολεμίους, ῶστε του 'Aν- 13νίβαν μη τοσουτον χαρηναι νικήσαντα τy μάχθ' - μαίους ώς συντριβηναι καταπλαγέντα τὸ στάσι- 25 μον και τὀ μεγαλόψυχον τῶν ἀνδρῶν ἐν τοῖς διαμβουλίοις. ' Exc. ant. p. 193.J

) Cicero De officiis 3, 32, 113: ,,Polybius, bonus auetor in primis, ex decem notulissinus, cimi tum erant missi, novem revertiSSE, R. Senatu re non impetrata: unum ex decem, qui paullo post quam erat egressus e casti is, redisset, quasi aliquid esset oblitus, Romao remansisse. Reditu enim in castra liberatum se esse iure iuramio interpretabatur, non

343쪽

59 Kαὶ τόπος δε τις ουτω καλεῖται Γύγχος περὶ Στρατον τῆς Αἰτωλίας, ως φησι Πολύβιος εν εκτρτων ἱστοριῶν. Athenaeus 3, p. 95, D.J

recte, fraus enim adstringit, non dissolvit periurium. Fuitigritir stulta calliditas, perverso imitata privientiam. Itaque decrevit senatus ut ille veterator ot callidus vinctus ad Annibalem duceretur. Sed illud maximum. Octo hominiim nulli a tonebat Annibal, non vios in acie cepisset aut qui periculum Inortis defugissent, sed qui relicti in castris fuissent a PRullo et Varrone consulibus. Eos senatus non censuit redimendos, quum id parva pecunia fieri posset: ut esset in- suum Glitibus nostris aut Vincere aut emori. Qua PIidem re ait lita fractum animum Annibalis scribit idem, id1od senatus populusque Romanus rebus amictis tam excelso animo fuisset. Sic honestatis comparatione ea quae videntur titilia vincuntur'. Acilius autem, qui graece scripsit historiam, plures ait fuisse qui in castra revertissent eadem Damio, ut iure iurando liberarentur, eosque a censoribus omnibus ignominiis notatos. Dissili co by Corale

344쪽

FRAGMENTA LIBRI VII.

ἐν Καμπανία διὰ την αρετην της γης πλοῶτον περιβαλομένους ἐξοκεῖλαι εἰς τρυφην καὶ πολυτέλειαν, υπερβαλλομενους την περὶ Κρότωνα καὶ Συβαρινε παραδεδομένην φήμην. ου δυνάμενοι ουν, φησί, 2 φέρειν την παροίσαν ευδαιμονίαν ἐκάλουν τον Ῥυνίβαν. διόπερ υπὁ Γωμαίων ἀνήκεστα δεινὰ ἔπαθον. Πετηλῖνοι δὲ τηρήσαντες την προς ' - 3μαίους πίστιν εις τοσουτον καρτερίας ῆλθον πο- 10 λιορκουμενοι ἡπ υννίβα ωστε μετὰ τὀ πάντα μὲν τὰ κατὰ την πόλιν δέρματα καταφαγεῖν, απάντων δὲ των κατὰ την πόλιν δένδρων τοὐς φλοιοῖς καὶ τοὐς απαλοὐς πτόρθους ἀναλῶσαι, καὶ ἐνδεκα μῆνας υπομείναντες την πολιορκίαν, οὐδενὸς βοηθοsν-

15 τος, συνευδοκούντων Ῥωμαίων παρέδωκαν εαυτούς.

Athenaeus 12, p. 528, A.JH δὲ Καπύη μεταθεμίνη προς τοὐς Καρχηδονίους ετω βάρει συνεπεσπάσατο καὶ τὰς ἄλλας πόλεις. Siu-

das v. Καπύη. Jao 'Οτι μετὰ την ἐπιβουλὴν την κατὰ Ἱερωνύμου2τοὐ βασιλέως Συρακοσίων, ἐκχωρήσαντος του Θράσωνος, οἱ περὶ τρν Ζωιππον και 'Aδρανόδωρον πεί-

345쪽

L. VII. RES SYRACUSA ΝΑΕ.

θουσι τὸν Ἱερώνυμον εὐθεως πρεσβευτὰς προς τον2 'Aννίβαν πέμψαι. προχειρισάμενος Πολύκλειτοντον Κυρηναῖον καὶ Φιλόδημον τον Αργεῖον, τούτους μεν εἰς γταλίαν ἀπέστειλε, δούς ἐντολὰς λαλεῖν υπὲρ κοινοπραγίας τοῖς Καρχηδονίοις, ἄμα δε και τους 53 αδελφοὐς εἰς Αλεξάνδρειαν ἀπέπεμψεν. 'Aννίβας δε τοὐς περὶ Πολύκλειτον και Φιλόδημον ἀποδεξάμμενος φιλανθρώπως, καὶ πολλὰς ελπίδας ὁπογράψας τω μειρακίω γερωνύμωJ, σπουδη πάλιν ἀπεπεμπε

τοὐς πρέσβεις, σὐν δε τούτοις 'Αννίβαν τον Καρχη- 10δόνιον, ὁντα τότε τριηραρχον, καὶ τοὐς Συρακοσίους Ιπποκράτη καὶ τον αδελφὸν αυτοί τον νεώτερον 4 Eπικύδη συνέβαινε δὲ τούτους τοὐς ἄνδρας καὶ πλείω χρόνον. ηδη στρατεύεσθαι μετ' 'Aννίβου, πολιτευομενους παρὰ καρχοδονίοις διὰ τὸ φεύγειν 15αυτῶν τον πάππον ἐκ Συρακουσῶν, δόξαντα προ ενηνοχέναι τὰς χεῖρας ενὶ των 'Aγαθοκλέους υιῶν θ Ἀγαθάρχω. παραγενομένων δε τούτων εἰς τὰς Συρακούσας, καὶ των μεν περὶ Πολύκλειτον ἀποπρεσβευσάντων, τοs δε Καρχηδονίου διαλεχθέντος κατὰ εο τὰς ὐπ' 'Aννίβου δεδομένας ἐντολάς, εὐθέως ετοιμος ην κοινωνεῖν Καρχηδονίοις των πραγμάτων 6 καὶ τόν τε παραγεγονότα προς αυτὸν Αννίβαν ἔφη δειν πορεύεσθαι κατὰ τάχος εἰς την Καρχηδόνα και παρ' αυτοs συμπέμπειν ἐπηγγείλατο τοὐς δια- 25 λεχθησομένους τοῖς Καρχηδονίοις. 3 Κατὰ δε τὸν καιρὸν τοὐτον ὁ τεταγμένος ἐπὶ2 Λιλυβαίου στρατηγὸς των Ῥωμαίων φ), εἴτ' ἐν μίσει

) 3, 1. Post ' μαίων Ursinus ex Livio 24, 6, 4, addi-du ταυτα πυνθανόμενος ἔπεμψε προς Ἱερώνυμον πρέσβεις τοὐς ανανεωσομένους τὰς προς τους προγόνους αυτού συντεθειμένας συνθήκας. ὁ δε Ιερώνυμος Djusti eo by Coosl

346쪽

L. VII. RES SYRACUSΑΝΑΕ.

oντων των πρεσβευτῶν εχ ἐν μίσει ἔντων τῶν Καρχηδονίων , ἔφη συλλυπεῖσθαι τοῖς Ῥωμαίοις οτι κακοὶ κακῶς ἐν ταῖς κατὰ την Ιταλίαν μάχαις ἀπολώλασιν υπὀ Καρχηδονίων. τῶν δὲ καταπλαγέντων την 35 αστοχίαν, ομως δε προσπυθομένων τίς λέγει ταυταπερὶ αυτῶν, ἔδειξε τους Καρχηδονίους παρόντας, και τουτους ἐκέλευσε διελέγχειν, εἴ τι τυγχάνουσι ψευδόμενοι. τῶν δε φησάντων ου πάτριον εἶναι 4 σφίσι πιστευειν τοῖς πολεμίοις, παρακαλουντων δεiο μηδεν ποιεῖν παρὰ τας συνθήκας, ὁτι τουτο καὶ δίκαιόν ἐστι καὶ συμφέρον αυτῶ μάλιστ ἐκείνω, περιμεν τουτων ἔφη βουλευσάμενος αυτοῖς πάλιν διασα- φήσειν, ξρετο δὲ πῶς προ της τελευτης του πάππου 1πλευσαντες εις του Παχυνου πεντήκοντα ναυσὶ πά-

15 λιν ἀνακάμψαιεπι, συνεβεβήκει δε Pωμαίους βραχεῖ 6 χρόνω πρότερον ἀκουσαντας Ἱέρωνα μετηλλαχέναι,

καὶ διαγωνιάσαντας μη τι νεωτερίσωσιν οἱ ἐν ταῖς Συρακουσαις καταφρον σαντες τῆς του καταλελειμμένου παιδὸς ηλικίας, πεποιῆσθαι τον ἐπίπλουν, 20 πυθομένους δε τον γέρωνα ζην αυθις εἰς τὸ Λιλυβαιον ἀναδραμεῖν. διὰ καὶ τότε παρομολογουντων τ πεποιῆσθαι μεν τον ἐπίπλουν, θέλοντας ἐφεδρευσαιτῆ νεότητι τη ἐκείνου καὶ συνδιαφυλάξαι την αρχὴν αυτῶ, προσπεσόντος δὲ ζην τον πάππον, ἀποπλευ- 25 σαι πάλιν, ρηθέντων δε τουτων, πάλιν υπολαβὸν ητὀ μειράκιον, ' σατε τοίνυν, ἔφη, κἀμὲ νυν, ἄνδρες ' μαῖοι, διαφυλάξαι τqν αρχήν, παλινδρομήσαντα προς τὰς Καρχηδονίων ἐλπίδας. οι δε Ῥωμαῖοι υσυνέντες την ορμὴν αυτου, τότε μεν κατασιωπήσαν- ω τες ἐπανῆλθον, καὶ διεσάφουν τὰ λεγόμενα τω πέμψαντι, τὰ δε λοιπὸν ῆδη προσεῖχον καὶ παρεφυλατ του ώς πολέμιον.

347쪽

In VII. RES SYRACUSANAE.

υνησιγένη καὶ Ἱπποσθένη πέμπει μετ' 'Aννίβου προς Καρχηδονίους, δους ἐντολὰς ἐπὶ τοῖσδε ποιεῖ-2 σθαι τὰς συνθήκας, ἐφ ω Καρχηδονίους βοηθεῖν

και πεζαῖς και ναυτικαις βυνάμεσι, καὶ συνεκβα- sλόντας Ῥωμαίους εκ Σικελίας ουτω διελέσθαι τὰ κατὰ την νῆσον ωστε της εκατέρων ἐπαρχίας δρον εἶναι τον Ἱμέραν ποταμόν, ος μάλιστα πως δίχα διαι-3 ρεῖ την ὁλην Σικελίαν. ουτοι μὲν ουν ἀφικόμενοι προς Καρχηδονίους διελέγοντο περὶ τουτων καὶ 10 ταυτ' ἐπραττον, εις παν ἐτοίμως συγκαταβαινόντων 4 των Καρχηδονίων οἱ δὲ περὶ τον Ἱπποκράτη, λαμβάνοντες εἰς τὰς χεῖρας το μειράκιον τὰς μὲν ἀρχὰς ἐψυχαγώγουν, ἐξηγουμενοι τὰς εν Λαλία πορείας 5 'Aννίβου και παρατάξεις καὶ μάχας, μετὰ δὲ ταυτα 15 φάσκοντες μηδενι καθήκειν μάλλον την απάντων Σικελιωτων αρχην ως ἐκείνω, πρῶτον μὲν διὰ τοτης Πυρρου θυγατρὸς υἱὸν εἶναι Νηρηίδος, δν μόνον κατὰ προαίρεσιν και κατ' ευνοιαν Σικελιῶται

πάντες ευδόκησαν σφῶν αυτῶν ηγεμόνα εἶναι καὶ 20 βασιλέα, δευτερον δε κατὰ την Ἱέρωνος του πάππου 6 δυναστείαν. καὶ τέλος ἐπὶ τοσουτον ἐξωμίλησαν τὸ μειράκιον Αστε καθόλου μηδενὶ προσέχειν των ἄλλων διὰ το καὶ φυσει μὲν ἀκατάστατον υπάρχειν, ἐτι δὲ μἀλλον υπ' ἐκείνων τότε μετεωρισθέν, ακμην 25των περὶ 'Aγάθαρχον ἐν τy Καρχηδόνι τὰ προειρημένα διαπραττομένων, ἐπιπέμπει πρεσβευτάς, την μὲν τῆς Σικελίας αρχὴν φάσκων αυτῶ καθήκειν ἀπασαν, αξιῶν δὲ Καρχηδονίους μὲν βοηθεῖν περὶ Σικελίας, αυτὸς δὲ Καρχηδονίοις υπισχνουμενος κη ἐπαρκεῖν εἰς τὰς κατὰ την γταλίαν πράξεις. την μὲνουν ὁλην ἀκαταστασίαν καὶ μανίαν καλῶς συνθεώ-

348쪽

L. VII. RES SYRACUSANAE.

μενοι Καρχηδόνιοι του μειρακίου, νομίζοντες δε κατὰ πολλούς τρόπους συμφέρειν σφίσι τὸ μη προέσθαι τὰ κατὰ την Σικελίαν, ἐκείνω μεν ἄπαντα συγκα- 9τένευον, αυτοὶ δε και πρότερον ῆδη παρασκευασά-5 μενοι ναῶς καὶ στρατιώτας, ἐγίγνοντο προς τὰ διαβιβάζειν τὰς δυνάμεις εἰς την Σικελίαν. οι δὲ ' - 5μαῖοι ταυτα πυνθανόμενοι πάλιν ἔπεμψαν προς αυτὸν πρέσβεις, διαμαρτυρόμενοι μη παραβαίνειν τὰς προς τοὐς προγόνους αυτου τεθειμένας συνθήκας. υπερ 210 ων Ἱερώνυμος ἀθροίσας τὸ συνέδριον ἀνέδωκε διαβουλιον τί δέοι ποιεῖν. οἱ μεν ουν ἐγχώριοι την ἐσυ- 3χίαν ῆγον, δεδιότες την του προεστῶτος ακρισίαν 'Mριστόμαχος δ' ὁ Κορίνθιος καὶ Λάμιππος ὁ Λακεδαιμόνιος καὶ Λυτόνους ὁ Θετταλὸς ἡξίουν ἐμμένειν15 ταῖς π9υς ωμαίους συνθηκαις. 'Aδρανόδωρος δὲ 4 μόνος ουκ ἔφη δεῖν παριέναι τον καιρόν ' εἰναιτον ἐνεστῶτα μόνον ἐν ω κατακτήσασθαι δυνατόν ἐστι την τῆς Σικελίας αρχήν. τοὐ δὲ ταυτ εἰπόν- 5τος, ξρετο τους περι τον Ἱπποκράτη ποιας μετέχουσι 20 γνώμης. των δε φησάντων τῆς 'Αδρανοδώρου, πέρας εἶχε τὸ διαβουλιον. καὶ τὰ μὲν του πολέμου τοὐπρος μαίους ἐκεκυρωτο τον τρόπον τοὐτον βου- 6λόμενος δὲ μη σκαιῶς δοκεῖν ἀποκρίνεσθαι τοῖς πρεσβευταῖς, εἰς τηλικαυτην αστοχίαν ἐνέπεσε δι' ης 25 τοῖς ' μαίοις ου μόνον δυσαρεστήσειν, αλλὰ καιπροσκόψειν ἔμελλε προφανῶς. ἔφη γὰρ ἐμμενεῖν ἐν τταῖς συνθήκαις, ἐὰν αυτῶ πρῶτον μὲν τὸ χρυσίον ἀποδῶσι παν, Ο παρὰ γέρωνος ἔλαβον του παππου, δεύτερον δὲ τον σῖτον ἐκ παντος ἀποκαταστήσωσι

D του χρόνου καὶ τὰς ἄλλας δωρεάς, ἶς εἶχον παρἐκείνου, τὸ δὲ τρίτον ὁμολογήσωσι την ἐντὸς θέρα

ποταμοί χώραν καὶ πόλεις εἶναι Συρακοσίων. O μεν Ε

349쪽

ουν πρεσβευταὶ καὶ τὸ συνέδριον ἐπὶ τούτοις εχωρίσθησαν οἱ δε περὶ τον Ιερωνυμον ἀπὸ τούτων τῶν καιρῶν ἐνήργουν τα τοὐ πολέμου, καὶ τάς τε δυνάμεις ῆθροιζον καὶ καθωπλιζον τάς τε λοιπὰς χορηγίας ἡτοίμαζον Exc. De legat. p. 1 - 5.J b6 υ γὰρ τῶν Λεοντίνων πόλις τῶ μεν ολω κλί-2 ματι τέτραπται προς τὰς ἄρκτους, εστι δὲ διὰ μέσης αυτῆς αυλὼν ἐπίπεδος, ἐν ω συμβαίνει τάς τε τῶναρχείων και δικαστηρίων κατασκευὰς καὶ καθόλου 3 την αγορὰν ὐπάρχειν. τού δ' αὐλῶνος παρ' ἐκατέραν 1οτην πλευρὰν παρήκει λόφος, ἔχων ἀπορρῶγα συνεχῆ τὰ δ επίπεδα τῶν λόφων τούτων υπερ τὰς ὀφρῆς Α Οικιῶν ἐστι πλήρη καὶ ναῶν. δύο δ' ἔχει πυλῶνας

ἡ πόλις, ων ὁ μὲν ἐπὶ του προς μεσημβρίαν πέρατός ἐστιν οὐ προεῖπον αὐλῶνος, φέρων ἐπὶ Συρακούσας, i5 ὁ δ' ἔτερος ἐπὶ του προς ἄρκτους, ἄγων ἐπὶ τὰ Λεοντῖνα καλούμενα πεδία και την γεωργήσιμον χώοαν. 5 υπὸ δὲ την μίαν ἀπορρῶγα, την προς τὰς δύσεις, πα-6 ραρρεῖ ποταμός, δν καλοῶσι Λίσσον. τούτω δὲ κεῖν - ται παράλληλοι καὶ πλείους ὁπ' αυτὸν τον κρημνὸν ροοἰκίαι συνεχεῖς, ἄν μεταξὼ καὶ τοί ποταμοί συμβαίνει την προειρηuένην οδὸν ἡπάρχειν. Exc. ant.

7 πιτι τινὲς τῶν λογογράφων τῶν υπὲρ τῆς καταστροφῆς τοὐ Πρωνύμου γεγραφότων πολύν τινα πε- 2bποίηνται λόγον καὶ πολλήν τινα διατέθεινται τερατείαν, εξηγούμενοι μεν τὰ προ τῆς αρχῆς αυτοῖς γενόμενα σημεῖα καὶ τὰς ατυχίας τὰς Συρακοσίων,2 τραγωδούντες δὲ την ωμότητα τῶν τρόπων καὶ τηνασέβειαν τῶν πράξεων, ἐπὶ δὲ πῆσι το παράλογον 3οκαὶ τὸ δεινὸν τῶν περὶ την καταστροφὴν αυτοί συμβάντων, ἄστε μήτε Φάλαριν μήτ' 'Aπολλόδωρον μήτ'

350쪽

L. VII. RES SYRACUSΑΝΑΕ.

αλλον μηδένα γεγονέναι τυραννον ἐκείνου πικρότερον. καὶ παῖς παραλαβὼν την αρχην, εἶτα μῆνας 3ου πλείους τριῶν καὶ δέκα βιώσας μετήλλαξε τον βίον. κατὰ δὲ τον χρόνον τοὐτον ἔνα μεν τινα καὶ οι δεύτερον ἐστρεβλῶσθαι καί τινας των φίλων καὶ τῶν αλλων Συρακοσίων ἀπεκτάνθαι δυνατόν, υπεο- βολὴν δε γεγονέναι παρανομίας καὶ παρηλλαγμένην ἀσέβειαν οὐκ εἰκός. καὶ τῶ μεν τρόπω διαφερόντως 5 εἰκαῖον αυτὸν γεγονέναι καὶ παράνομον φατέον, ου 1ο μην εἴς γε σύγκρισιν ἀκτέον ουδενὶ τῶν προειρημένων τυράννων. αλλά μοι δοκοὐσιν οἱ τὰς επὶ μέρους 6 γράφοντες πράξεις, ἐπειδαν υποθέσεις ευπεριλήπτους υποστήσωνται καὶ στενάς, πτωχεύοντες πραγμάτων

ἀναγκάζεσθαι τα μικρὰ μεγάλα ποιεῖν καὶ περὶ τῶν ιβ μηδε μνήμης ἀξίων πολλούς τινας διατίθεσθαι λόγους. ἐνιοι δὲ καὶ δι ἀκρισίαν εις τὸ παραπλήσιον τούτοις ἐμπίπτουσιν. πόσω γὰρ ἄν τις ευλογώτερον γκαι περὶ ταυτα τον ἀναπληροῶντα τὰς βίβλους καὶ

τον ἐπιμετροὐντα λόγον τῆς διηγήσεως εἰς Ἱέρωνα 20 καὶ Γέλωνα διάθοιτο, παρεὶς γερώνυμον; καὶ γὰρ 8 τοῖς φιληκόοις ἡδίων ούτος καὶ τοῖς φιλομαθοῶσι τῶπαντι χρησιμώτερος. Ἱέρων μὲν γὰρ πρῶτον μεν δἰ 8αυτοὐ κατεκτήσατο την Συρακοσίων καὶ τῶν συμμάχων αρχήν, ου πλοῶτον, ου δόξαν, ουχ ἔτερον 5 ουδεν ἐκ τῆς τύχης ἔτοιμον παραλαβών. καὶ μην 2ουκ ἀποκτείνας, ου φυγαδεύσας, ου λυπήσας ουδένα τῶν πολιτῶν, δι αυτοὐ βασιλευς κατέστη τῶν Συρακοσίων, ο πάντων ἐστὶ παραδοξότατον, ἔτι δὲ τὸ 3μη μόνον κτήσασθαι την αρχὴν ουτως, αλλὰ καὶ δια- φυλάξαι τον αυτὸν τρόπον. ἔτη γὰρ πεντήκοντα καὶ ἄτέτταρα βασιλεύσας διετήρησε μὲν τῆ πατρίδι την εἰρήνην, διεφύλαξε δ' αυτῶ την αρχὴν ἀνεπιβου-