Historia Graeca

291쪽

260 VII r. ος διαφθείροι το συμμαχικόν, οὐδ' ει το συνεδριον θελε καθίζειν, αλλ' ἀπιὼν χετο. καὶ μετ' αυτου πάντες οἱ 40 Ἀρκαδίας πρέσβεις ως δ' εν Θήβαις οὐκ θέλησαν οἱ συνελθόντες μύσαι, πεμπον οἱ Θηβαῖοι πρεσβεις επὶ τὰς πόλεις δμνυναι κελευοντες ποιήσειν κατὰ τὰ βασιλέως γράμματα, νομίζοντες κνήσειν μίαν κάστην των πύλεων ἀπεχθάνεσθαι ἄμα αυτοῖς τε καὶ βασιλεῖ. ἐπεὶ μεντο εἰς Κόρινθον προτον

αυτον ἀφικομενων πεστησαν οἱ Κορίνθιοι, και ἀπεκρίναντο οτι Ουδεν δεοιντο προ βασιλεα κοινον ρκων, ἐπηκολουθησαν

καὶ δελλαι πέλει κατὰ ταυτὰ ἀποκρινύμεναι και αυτ μὲν

Πελοπίδου καὶ τον Θηβαίων της αρχῆς περιβολὴ ουτ διελυθη. 4 Aυθις δ' Ἐπαμεινώνδας, βουληθεὶς τους Ἀχαιοὐ προσαγαγεσθαι, πω μὰλλον σφίσι καὶ οἱ Ἀρκάδες καὶ οἱ ἄλλοι

συμμαχοι προσεχοιεν τον νουν, γνω ἐκστρατευτέον εινα ἐπὶ την χαῖαν Πεισίαν ουν τον Αργεῖον στρατηγουντα ἐν τωυργει πείθει προκαταλαβεῖν τω μειον καὶ ὁ Πεισίας μέντοι καταμαθδεν ἀμελουμενην τὴν του νείου φυλακην πότε Ναυκλεους, ο ῆρχε του ξενικο τῖν Λακεδαιμονίων, καιυπο ιμομάχου του Ἀθηναίου, καταλαμβάνει νυκτωρ μετὰ δισχιλίων πλιτον τον περ Κεγχρειον λύφον, ἔχων πτὰ 42 μερῖν τὰ ἐπιτήδεια ἐν ε ταυται ταῖς μεραις ἐλθοντες οἱ Θηβαῖοι περβαίνουσι τ πινειον, καὶ στρατευουσι πάντες οἱ συμμαχοι ἐπ χαῖαν, γουμένου παμεινώνδου προσπεσόντων δ' - τον βελτίστων ἐκ της χαῖας ενδυναστευει Ἐπαμεινώνδας στε μὴ φυγαδευσαι τους κρατίστους μήτε

292쪽

πολιτείαν μετασrῆσαι, αλλὰ πιστὰ λαβὼν παρὰ των Ἀχαιον μὴν συμμάχους ἔσεσθαι και ἀκολουθήσειν οποι αν Θηβαῖοι ηγονται, οὐτως ἀπηλθεν οἴκαδε κατηγορούντων δε αυτο 43των τε Ἀρκάδων κα των ἀντισταMωτῖν ως Λακεδαιμονίοις

κατεσκευακὰς την Αχαῖαν ἀπέλθοι, ἔδοξε Θηβαίοις πέμψαιάρμοστὰς ει τὰς Αχαῖδας πύλεις. - δ' ἐλθόντες τους μεν βελτίστους σών τω πλήθει ἐξέ αλον, δημοκρατίας δὲ ἐν θωχαῖα κατέστησαν. οι μέντοι ἐκπεσύντες συστάντες ταχύ, επι μίαν κάστην των πύλεων πορευόμενοι, οντες υκ λίγοι, κατῆλθόν τε καὶ κατέσχον τὰς πύλεις. ἐπεὶ δε κατελθύντες οὐκέτι ἐμέσευον, αλλὰ προθύμως συνεμάχουν τοῖς Λακεδαιμονίοις ἐπιέζοντο ι ρκάδες νθεν μεν πο Λακεδαιμονίων, ἔνθεν δε - 'Aχαιῖν. ἐν ε τω Σικυονι το μεν μέχρι ετούτου κατὰ τους αρχαίου νύμου πολιτεία ν. ἐκ δετούτου βουλύμενος ο ὐφρων, σπερ παρὰ τοῖς Λακεδαιμονίοις μέγιστος η των πολιτῖν, ἴτω καὶ παρὰ τοι ἐναντίοις αυτον πρωτεύειν, λέγει προς τους Ἀργείους και προς τους Ἀρκάδας ς εἰ μεν οι πλουσιώτατοι ἐγκρατεῖς ἔσοιντο του Σικυῖνος, σαφος, ταν τύχη, πάλιν λακωνιε η πύλις ἐὰν δε δημοκρατία γένροαι, ε ιστε, ἔφη, τι διαμενε υμῖν

πύλις. ἐὰν ουν μοι παραγένησθε, θῶ σοι ὁ συγκαλῖντον δῆμον, καὶ ἄμα ἐγ υμιν ταύτην πίστιν ἐμαυτο δώσω και τὴν πήλιν βέβαιον ἐν τη συμμαχία παρέξω. ταμ δ ἔφη, ἐγ πράττω ευ στε τι πάλαι με χαλεπῖς φέρων,

ῶσπερ μεῖς, ο φρόνημα τῖν Λακεδαιμονίων, ἄσμενος δ' ῶν την δουλείαν αποφυγών - ουν ρκάδες και οἱ Ἀργεῖοι ο

293쪽

VII. I. a

ηδεως ταυτ' ἀκούσαντες παρεγενοντο αυτῶ ὁ δ ευθυς εντ αγορὰ παρόντων ων Ἀργείων καὶ των Ἀρκάδων συνεκάλει τον δῆμον δε της πολιτείας ἐμμένης ἐπὶ τοῖς ἴσοις και ὁμοίοις ἐπεὶ δε συνῆλθον, στρατηγους ἐκελευσεν ἐλέσθαι,ουστινας αυτοῖς δοκοίη οι δ' αἴρουντα αυτον τε τον Ευφρονα

καὶ Ἱπποδαμον καὶ Κλέανδρον καὶ κρίσιον καὶ Λύσανδρον.ως δε ταυτα ἐπεπρακτο, καὶ επὶ το ξενικι καθίστησιν Ἀδέαντον αυτου Γύν, Λυσιμενην τον πρύσθε αρχοντα ἀποστησας. 46 και εὐθὐι μεν ουτων ων ξενων ὁ υφρων πιστούς τινας ε ποιον ἐποιήσατο, και ἄλλους προσελάμβανεν ουτε τωνὁημοσίων - των ε ρῖν χρημάτων φειδύμενος καὶ σους δ' ξέβαλε επὶ λακωνισμω καὶ τοῖς τούτων χρήμασιν ἐχρητο. και τον συναρχύντων ὁ τους με δύλω ἀπέκτεινε, τους δ'εξέβαλεν ωστε πάντα φ εαυτω ἐποιήσατο και σαφος τέ- ραννος ην. πως δὲ ταυτα ἐπιrρέποιεν αυτ οι συμμαχοι, τὰ μεν τι καὶ χρημασι διεπράττετο, τὰ δε καί, εἴ που στρατευοιντο, προθυμως χων το ξενικον συνηκολουθει. D. I υτ δε τούτων προκεχωρηκύτων, κα τῖν τε Ἀργείωνεπιτετειχικύτων τ Φλειουντι το περ του ἹIραίου ρικάρανον, καὶ τον Σικυωνίων ἐπὶ τοις ὁρίοις αυτον τειχιζόντων

την Θυαμίαν, μάλα ἐπιέζοντο οι Φλειάωοι και ἐσπάνιζον τον ἐπιτηδείωW μως δε διεκαρτέρουν ἐν τη συμμαχία. ἀλλογα τῖν με μεγάλων πύλεων, εἴ τι καλον πραξαν, παντες ο συγγραφεῖς μέμνηνται εμο δε δοκεῖ, καὶ εἴ τις μικρὰ πόλις υσα πολλὰ κιὰ καλὰ ἔργα διαπεπρακται, ἔτι μuλλον αξιον εἶναι ἀποφαίνειν Φλειάσιοι τοίνυν φίλοι με ἐγένοντο Λακεδαιμονίοις, τ Ἀκεῖνοι μέγιστοι βσαν ' σφαλέντων δ'

294쪽

αὐτον ἐν τῆ ἐν Λεύκτροις μίχρ, καὶ ἀποστάντων μεν πολλῖν

περιοίκων, ἀποστάντων δὲ πάντων ων ειλώτων, ἔτι δε των συμμάχων πλην πάνυ λίγων, ἐπιστρατευύντων δ' αὐτοῖς ς ειπεῖν πάντων των Ἐλλήνων, πιστοὶ διέμειναν, καὶ χοντες πολεμίους τους δυνατωτάτους των ε Πελοπονιήσω Ἀρκάδας

καὶ ργείους μως ἐβοήθησαν αὐτοῖς, καὶ διαβαίνειν τελευταῖοι λαχύντες εἰς Φασιὰς τον συμβοηθησάντων, σαν δ'ουτοι Κορίνθιοι, πιδαύριοι, ροιζήνιοι, Ἐρμιονεῖς, Αλιεῖς, Σικυώνιοι καὶ Ιελληνεῖς οὐ γάρ πω τύτε ἀφέστασαν, ἀλλ' 3οὐδ' ἐπεὶ ὁ ξεναγος τους προδιαβεβοτα λαβὼν ἀπολιπὰν αυτοὐς χετο, οὐδ' ς ἀπεστράφησαν, αλλ' γεμόνα μισθωσάμενοι ἐκ Πρασιον οντων τῖν πολεμίων περὶ μύκλας,οπως ἐδύναντο διαδύντες εἰς Σπάρτην ἀφίκοντο. καὶ μην οἱ Λακεδαιμύνιοι ἄλλως τε ἐτίμων αὐτοὐς καὶ βοον ξένια επεμψαν ἐπεὶ ὁ ἀναχωρησάντων τῖν πολεμίων ἐκ της Λακεδαίμονος οἱ Ἀργειοι ὀργιζόμενοι η τον Φλειασίων περὶ τοὐς Λακεδαιμονίους προθυμία ἐνέβαλον πανδημεὶ εἰς τον Φλειοῖντακα την χώραν αὐτον δέ ουν, οὐδ' ς φίεντο, ἀλλα καὶ ἐπεὶ ἀπεχώρουν φθείραντες σα δύναντο, ἐπεξελθόντες οἱ

τον Φλειασίων ππεις ἐπηκολούθουν αὐτοῖς, καὶ ὀπισθοφυλακούντων τοι Ἀργείοις τον εππέων πάντων καὶ λύχων τον με αὐτοὐς τεταγμένων, ἐπιθέμενοι τούτοις ἐξήκοντα οντες ἐτρέψαντο πάντας τοὐς ὀπισθοφύλακας καὶ ἀπέκτειναν μεν ολίγους αὐτον, τροπαῖον μέντοι ἐστήσαντο ὁρώντων τῖν Ἀργείων οὐθεν διαφέρον - πάντας ἀπεκτύνεσαν

αὐτούς.

Aυθις δε Λακεδαιμύνιοι μεν καὶ οἱ σύμμαχοι ἐφρούρουν τι πινειον, Θηβαῖοι δε προσyσανος περβηούμενοι πορευομέ-

295쪽

VII. Ma

νων δε ιὰ Νεμεας τῖν Ἀρκάδων και λείων, πως συμμείξαιεν τοῖς Θηβαίοις προσηνεγκαν μεν λόγον των Φλειασίων φυγάδες δε ει ἐθελήσειαν πιφανηναι μόνον σφίσι, λάβοιενων Φλειοθντα ἐπει δὲ αὐτα συνωμολογήθη, της νυκτος ὐπεκαθίζοντο υ αυτ τω τείχει κλίμακας εχοντες ο τε φυγάδες και αλλοι μετ' αυτον δε ἐξακόσιοι. ἐπε δὲ οἱ μεν σκοποι ἐσήμαινον ἀπο του ρικαράνου δε πολεμίων ἐπιύντων, δὲ πύλις προς τούτους τον νουν εἶχεν εν δὴ τούτω ἱ προδιδύντες σημαινον τοις ποκαθημένοις ἀναβαίνειν οἱ δ' ἀναβάντες και λαβύντες των σρουρῖν τα πλα ερημα ἐδίωκοντους μεροφύλακας φύντας δέκα αφ' κάστης δε της πεμπάδος εις μεροφύλαξ κατελείπετο και ἔνα μὲν ἔτι καθεύδοντα ἀπέκτειναν, ἄλλον δε καταφυγύντα προς το πιραιον φυγΠ δ' ἐξαλλομένων κατὰ του τείχους του ει το ἄστυ δροντος των μεροφυλάκων, ναμφισβητήτως εἶχον οἱ ἀναβάντες την ἀκρύπολιν επε δε κραυγης εἰς τὴν πύλιν ἀφικομένης ἐβοήθουνοι πολῖται, το μεν ρῖτον ἐπεξελθύντες ἐκ της κροπόλεως οἱ πολεμιοι ἐμάχοντο ν τῶ πρύσθεν των εἰς την πολιν φερουσῖν πυλον ἐπειτα πολιορκουμενοι π τον προσβοηθούντων ἐχώρουν πάλιν προς την κρύπολιν οἱ δε πολῖται

συνεισπίπτουσιν αυr OQ. το μεν ου μέσον της κροπύλεως

εὐθὐς ἔρημον ἐγένετο ἐπι δε το τεῖχος καὶ οὐ πύργους ἀναβάντες οἱ πολεμιοι ἔπαιον και ἔβαλλον του ἔνδον οἱ θεχαμύθεν μένοντο καὶ κατὰ τὰς ἐπὶ το τεῖχος φερούσας

296쪽

κλίμακας προσεμάχοντο επε δε τον ἐνθεν καὶ ἔνθεν πύργων ἐκράτησάν τινων οἱ πολῖται, μόσε δὴ ἐχώρουν ἀπονενοημένως τοι ἀναβεβηκύσιν οἱ δε θούμενοι π αυτον τῖ τύλμθ τε

και μάχλ εις λαττον συνειλοῖντο εν ὁ τούτω τω καιρωοἱ μὲν ρκάδες και οἱ Ἀργεῖοι περὶ την πύλιν ἐκυκλουντο, και κατὰ κεφαλὴν τ τεῖχος της κροπόλεως διορυττον των δ' ἐνδοθεν οἱ μεν του ἐπὶ του τείχους, οἱ δε τους ἔξωθεν ἔτι ναβαίνοντας ἐπι ταῖς κλίμαξιν οντας, ἐπαιον, οἱ επρος τους ἀναβεβηκύτας αυτον επὶ τους πύργους ἐμάχοντο, και πυρ ευρύντες ἐν ταῖς σκηναῖς φῆπτον αυτούς, προσφο- ρουντες των δραγμάτων α ἔτυχον ξ αυτῆς της κροπύλεως τεθερισμένα. ενταοθα δη οἱ μεν ἀπ των πύργων χὶ φλύγα φοβούμενοι ἐξήλλοντο, οἱ δε ἐπὶ των τε χῖν π των ἀνδρῖνπαιέμενοι ἐξέπιπτον. ἐπει ' παξ ρξαντο πείκειν, ταχὐ πῆσα η κρύπολις ἔρημος των πολεμίων ἐγεγένητο εὐθὐς δε και οἱ ἱππεῖς ἐξήλαυνον οἱ δὲ πολέμιοι ἰδόντες αὐτοὐς ἀπεχώρουν, καταλιπύντες τάς τε κλίμακας και τους νεκρούς, ἐνίους ὁ και ζοντας ἀποκεχωλευμένους ἀπίθανον δὲ τον πολεμίων οι τε ἐνδον μαχόμενοι καὶ οἱ ἔξω ἁλλύμενοι Ουκ ἐλάττους τῖν γδοήκοντα ἔνθα δη θεάσασθαι παρην επὶ της σωτηρίας τους μεν ανδρας δεξιουμένους αλλήλους, τὰς

τῶν δὲ toυς ἐπιδεο τεθοω Leon lavius ἐπὶ το τειχος Ω osis Schnoider o δε και olirsi del. οἱ δε του linte kξωθεν om. add. Schneide Mailvichaec proponit: Q δ'Ἀνδυθεν ἴμεν ἐπὶ του τείχους οἱ δὲ καὶ σωθεν τι αναβαίνοντες τους ἐπὶ ταῶς κλίμαξιν δντας ἔπαιον. Oliel: D μὲν του ἐπὶ του τείχους, οἱ δὲ καὶ ἔξωθεν τι ἀναβαίνοντας, ἐν ταῖς κλίμαξιν υντας, παιον, οἱ δὲ προς τους ναβεβηκότας. Miletn: οἱ μὲν του ἐπὶ το τείχους, οἱ δὲ Ους ἔξωθεν ἐπαν. αυτῶν, ἔτι ἐπι- κλ. ντας . . Ἀναβεβηκότας. Hlli1ὲιnnS: οἱ μὲν του ἀναβεβηκότας αυτῖν επι το τεῖχος, οἱ δὲ και ἔξωθεν τι ἐπαναβαίνοντας, ἐπὶ ταῖς κλίμαξιν δντας ἔπαιον, οἱ δὲ προς τοὐς επὶ

297쪽

δὲ γυναῖκας πιεῖν τε φερουσα καὶ ἄμα χαρὰ δακρυουσας. πάντας δε το 1 παρύντας τέτε γε τω ντι κλαυσίγελως

εἶχεν.10 νέβαλον δε καὶ τω στέρω ἔτει ει τον Φλειοs- οῖ τε υργεἰοι καὶ οἱ Ἀρκάδες παντες αἴτιον δ' ην του ἐπικει- σθαι αυτους ἀεὶ τοῖς Φλειασίοις τι ἄμα μεν οργίζοντο αυτοῖς, ἄμα δε ἐν μέσω ειχον, καὶ ε ἐλπίδι σαν ἀεὶ διατὴν ἀπορίαν των ἐπιτηδείων παραστήσεσθαι υτους. οι δ' ἱππεῖς καὶ οι ἐπίλεκτο των Φλειασίων καὶ ἐν ταυτη τη ἐμ- βολη ἐπὶ τ διαβάσει του ποταμο επιτίθενται συν τοι παρ-οοσι των Ἀθηναίων ἱππευσι καὶ κρατήσαντες ἐποίησαν του πολεμίους τ λοιπον της μέρας πο τὰς ἀκρωρείας πο- χωρεῖν, σπερ ἀπο φιλίου καρπου του ἐν τω πεδίω φυλαττομένους μὴ καταπατήσειαν. 1 Aὐθις δε ποτε ἐστράτευσεν εἰς τbν Φλειο τα ὁ ἐν τω Σικυον ἄρχων Θηβαῖος, ἄγων ους τε αυτος εἶχε φρουρους καὶ Σικυωνίους καὶ Πελληνέας ηδ γαρ τύτε κολουθουν τοῖς Θηβαίοις καὶ υφρων δε τους αυτο ἔχων μισθοφύρους περ δισχιλίους συνεστρατευετο. οἱ μεν ου αλλο αυτον δια του ρικαράνου κατέβαινον ἐπὶ το πιραιον, ς το πεδίον φθερο τες κατὰ δε τὰς εἰς Κύρινθον φερουσα πυλας ἐπὶ το ἄκρου καrέλιπε Σικυωνίους τε καὶ Πελληνέας, πως μὴ ταύτη περιελθύντες οἱ Φλειάσιοι κατὰ κεφαλὴν αυτων γένοιντο 12 περ το Ἐραίου. ως δ' ἔγνωσαν οἱ ἐκ της πολεως τους πολεμίους ἐπὶ τ πεδίον Δρμημένους, ἀντεξελθόντες ι τε ἱππεῖς καὶ οἱ ἐπίλεκτο των Φλειασίων ἐμάχοντο καὶ ουκ

298쪽

VII. II.

ἀνίεσαν ι τ πεδίον αυτούς. καὶ τ μεν πλειστον της ημέρας ἐνταθθα ἀκροβολιζύμενοι διῆγον, οἱ μεν περὶ τον Εὐφρονα ἐπιδιώκοντες μεχρι το ἱππασίμου, οι δὲ ενδοθεν μεχρι του φαίου ἐπεὶ δε καιρος ἐδόκει εἶναι, ἀπησαν ι 13 πολεμιοι κύκλω ο Tρικαράνου στε γαρ τὴν σύντομον προς τους Πελληνέας ἀφικέσθαι η προ το τείχους φάραγξ εἶργε μικρον δ' υτους προς το φύρθιον προπέμψαντες οἱ Φλειάσιοι ἀποτρεπομενοι στο την παρὰ το τεῖχος ἐπὶ τους Πελληνέας καὶ τους μετ' αυτον. καὶ ι περὶ τον Θηβαῖον εδὲ αἰσθόμενοι τὴν σπουδὴν τον Φλειασίων μιλλοντο πως φθάσειαν τοῖς Πελληνεsσι βοηθήσαντες ἀφικόμενοι δε πρύτεροι οἱ ἱππεῖς ἐμβάλλουσι τοῖς Πελληνεοσι δεξαμένων δετο πρωτον, ἐπαναχωρήσαντες πάλιν συν τοι παραγεγενημένοις των πεζον ἐνέβαλον καὶ ἐκ χειρος ἐμάχοντο καὶ ἐκ τούτου δὴ ἐγκλίνουσιν οι πολέμιοι, και ἀποθνῆμουσι τον τε Σικυωνίων τινες καὶ τῖν Πελληνέων μάλα πολλοὶ καὶανδρες ἀγαθοί. τούτων δε γενομένων οἱ μεν Φλειάσιοι τρο- 16 παῖον σταντο λαμπρον παιανίζοντες, σπερ εικύς οἱ δεπερὶ τον Θηβαῖον καὶ τοὐμφρονα περιεώρων ταsτα, σπερ ἐπὶ θέαν παραδεδραμηκότες τούτων δε πραχθέντων, οἱ μεν ἐπι Σικυῖνος ἀπῆλθον, οἱ δ' εἰς το ἄστυ ἀπεχώρησαν. λον δε και τοὐτο διεπράξαντο οἱ Φλειάσιοι το γαρ 16 Πελληνέα πρύξενον ζοντα λαβύντες, καίπερ πάντων σπανι

299쪽

268 VII. u.

ζύμενοι, ἀφῆκαν ἄνευ λύrρων γενναίους με ὁ και ἀλκ μου πῖς οὐκ ἄν τις φαίη εἶναι τους τοιαυτα διαπραττο μένους 17 γε μην καὶ ι καρτερίας τὴν πίστιν τοι φίλοις διέσωζον περιφανές ο ἐπει εἰργοντο τῖν ἐκ της γης κορπῖν, ζων τα με ε της πολεμια λαμβάνοντες, τα δε κΚορίνθου νούμενοι διὰ πολλον κινδύνων επὶ την ἀγορὰν ἰύντες, χαλεπῖς με τιμην πορίζοντες, χαλεπος δε του κομίζοντας διαπορεύοντες, γλίσχρως δ' ἐγγυητὰς καθιστάντες τον 1 αξύντων ποζυγίων. ὁ δε παντάπασιν ἀπορουντε χάρητα διεπράξαντο σφωι παραπέμψαι την παραπομπὴν ἐπεὶ δε νωλειοὐντι γένετο, ἐδεήθησαν αυτου και τους ἀχρείους συνεκπέμψαι εις την Ιελλήνην κἀκείνους μεν ἐκει κατέλιπον, ἀγοράσαντες δε καὶ ἐπισκευασάμενοι πύσα ἐδύναντουποζύγια νυκτος ἀπύσαν, ου ἀγνοοθντες τι νεδρευσοιντοὐπο τῖν πολεμίων, ἀλλα νομίζοντες χαλεπώτερον εἶναι του 1 μάχεσθαι το μὴ ἔχειν τἀπιτήδεια και προbσαν μεν ι Φλειάσιοι μετὰ χάρητος ἐπε δε νετυχον τοις πολεμίοις, ευθυς εργου τε εἴχοντο και παρακελευσάμενοι ἀλλήλοις

ἐνέκειντο, και αμα άρητα ἐπιβοηθεῖν ἐβύων νίκης δε γενομένης και εκβληθέντων ε της ὁδοῖ τον πολεμίων, ουτω δηοi καδε και εαυτοὐς καὶ α γον ἀπέσωσαν. ἰς δε την νύκτα

20 γρύπνησαν, ἐκάθευδον μέχρι πύρρω της μέρας ἐπε δε

ἀνέστη ὁ χάρης, προσελθώντελοι τε ιππεῖς καὶ οι χρησιμώτατοι τῖν πλιτο ελεγον άρης, ξεστί σοι τήμερον κάλλιστον

φλιουντι γένοντο, δεήθησαν αυτο CFM παραπομπην π κορίνθουεν φλιουντι ἐγένοντο δεήθησαν ουν αυτου εγενετ seil. Claures

300쪽

269εργον διαπράξασθαι χωρίον γαρ ἐπὶ τοις οροις μῖν οἱ

Σικυώνιοι τειχίζουσιν, οἰκοδόμους μεν πολλοὐς ἔχοντες, ὁπλίτας δε ου πάνυ πολλούς. γησύμεθα μεν ουν μεις οἱ π-πεις καὶ των πλιτον οι ἐρρωμενέστατοι συ δε- ξενικον ἔχων ἐὰν ἀκολουθης, ἴσως με διαπεπραγμένα σοι καταλήψy, ι σως δε ἐπιφανεὶς συ οπήν, σπερ εν Πελλήνy, ποιήσεις. εἰ δέ τι δυσχsρές σοι ἐστὶν ν λέγομεν, ἀνακοίνωσαι τοις θεοῖς θυύμενος οἰόμεθα γαρ ἔτι σε μαλλον μον του θεους ταῖτα πράττειν κελευσειν τουτο ὁ χρή, MXάρης, ε εἰδέναι, τι ἐὰν ταυτα πράξης, τοῖς με πολεμιο ς ἐπιτετειχικως ἔσει, φιλίαν δε πόλιν διασεσωκώς, ευκλεέστατος δε ἐν τηπατρίδι ἔσει, ὀνομαστύτατος δε καὶ ἐν τοῖς συμμάχοις καὶ πολεμίοις ὁ μεν δὴ χάρης πεισθεὶς ἐθυετο τῖν δε Φλεια 21σίων ευθυς οἱ μεν ἱππεις τους θώρακας ἐνεδυοντο καὶ τους Ἀπους ἐχαλίνουν, οἱ δε ὁπλῖται οσα ει πεζον παρεσκευάζοντο. ἐπεὶ δε ἀναλαβόντες τὰ πλα ἐπορευοντο ἔνθα ἐθυετο, ἀπηντα

αυτοῖς ὁ χάρης καὶ μάντις, καὶ ἐλεγον τι καλὰ τὰ ἱερά. ἀλλα περιμένετε, ἔφασαν ' δη γὰρ καὶ μεῖς ἔξιμεν ως δε τάχιστα κηρυχθη, θεία τινὶ προθυμία και οἱ μισθοφύροιταχυ ἐξέδραμον ἐπεὶ δε χάρης ρξατο πορευεσθαι, προθσα 22αυτου οἱ τον Φλειασίων ἱππεῖς και πεζοί καὶ το μεν προ- τον ταχέως γουντο, ἔπειτα δε τρύχαζοw τέλος δε οἱ μεν ἱππεῖς κατὰ κράτος λαυνον, οἱ δε πεζοὶ κατὰ κράτος ἔθεον