장음표시 사용
151쪽
reperiis metallis arrietem ailreum dedieasse diuitur apud Sesdam in verbis ἐπὶ να Mανδραβουλου. v. Isa. Κερκετεω. Mons SunI Κερκετε- est apud Stra- honem X. p. 747. Plinitis de Samo s. s. 37. Amnes in ea Imbrasus, Chesius, Ibettes. Fontes Gigartho, Leucothea. Mons Cercetitis. Est etiam I hessaliae mons Cerceti . Diana Y σίω est apud Callimachum in Delum versii 228 nympha apud Athenaeum VII. p. a 83. vule Castubonum, et I terpretes Steph. ByZ. in Voce χη Πον. Σχοινωδεσιν. Cod. Lorr. χιανωδεσι. Paris σκηνώδεσc Critis fluminis sub monte decurrentis voltierit intelligi,
μετα π γανου κλαδων. Elitemius: μιδέων τοίνυν του γλυκέος οἶνου το διπλασιον του ρνθεντος μέτροq διδόμενον ποτέν' τουτφ μέντοι τε οἴνω εἴτουν ε Φηματι πηγανου κλωνία συνεω κλείου, κω φόδινον μυρον ἐπίβα , εἶτα συνταρα6s cmποiύ. οὐ γαρ μη του δεινου περιγενόμενον διοίσει κω περισωσει του κινδυνου του πλημμεληθέντα. Plinius 23. s. 3 o. de sapa: usus contra eantharidas hupremn - salaniandras et contra aio dentia venenata. v. I 54. Paris, ορα νονο Scholia κλωνας, κλα,
152쪽
μα. Paulum ex Diose. supplebis. Scribonitas: Item oletini
Aselepiades apud Galenum Antisi. a. 7. τοῖς δὲ χλωρό, . O si
νον πιοῖ σι βοηλῖ οῖος ακρατος. Galenus de Simpl. Medie. Faetiit. monet Veteres κορίανον diXisi e, quod recentiores me imci κόριον. Dioscorides 3. 64. de coriandro simplieiter: δὲ ληφ. 'ὸν κινεῖ τρο διανοιαν ἐπικινὁυνως, οδεν δεῖ φυλατ7εσθαι την πλείονα και συνεχη χρησιν αυτου. Scholia haec de agrosti eoriandro interpretantur, quod ita notant: το δὲ αγριον παίραπλπιον τω ημέρε, πλατυφυλότερον ὁὸ κω εὐμηκέσ7.ρου
Deinde rο χύλισμα, mecum eItis expressum viridis noxas a poeta mentoratas inferre ait. Silvestre coriandruna in Theria- '. cis poeta contra scorpionum et phalandorum ictus laudavit. Recentiorum opiniones de veneno coriandri collectas posuit, Sehulae in Toxicologia p. 3I. Ab odore cimicunt appellatueαόριον. Gniex enim κόριο est graece. Succum viridis coma illi contra narium prositivium in peeore coirimendat Col mella 6. 33. a. unde vis refrigerandi cognoscitur. v. Is 8. Ἐφραδεος Μedie. SchOna: ἀφρόνωe, αουείρως πο γαρ χύλισμα του κορίου της γεύσεως αλότριον ὐπαρχον δύνατα λαθεῖν ὁιὀόμενον ,, εἰ μη τις αὐθωρετως αυτό βο- ληθιίη λαβεῖν ἐν κωρη περισ σεως. Ad vulgatum staσ rasmonent deesse τις, eum glossa. interi. Goett. ubi estγεύσηρ-λ.μει το τις. Sed diledie. et . Rice. habent πασωνται, qtioli, sequensibus melius conveniti Euteonius: τῶν γαρ μετασχόντων αὐτου κρω πιόντων ολως οἷ μὲν ἔκφρονες κω φλύαρωτίκα γίγνοντα, κρω ο λόγος αὐτοῖς ου σώζει την τάξιν. οἱ δὲ
153쪽
παραπληγίς τε αλως κω ἐκμανεῖς, που βοωσιν οὐν περ ουτοι, καθαπερ αἱ βακχω οἰσΤρηθεῖσαι. ' Diosc. e. 9. το δὲ κόριον λαθεῖν μὲν ου δυνατω δια την οσμην , ποθέν τε τ3ν φωνην δασυνει κω μανίαν ἐπιφέρει ομοίαν τοῖς δια μέθην βλαβεῖσι μιν αἰσχρολογίας. καθ' ολου δε του σώματος αυτων η όσμηδιαφαινεται του κοριον. Ita Paultra et Actuarius. Aetius c. 6 i. το κοριόν-την φωνην ὀασύνει καἰ παραφροσύνην μανιώδη ἐπιφέρει τν απο μέθης ομοίαν συν τω αlσχρολογεῖν τους σa- μνοὐς τω ηΘήι πρω ν οντας ' κου καθ' ολον το σωμα ἡ οσμησου κορίου ἐεικνε m. Scribonius cap. 53. Comandriam daritum apparet quidem ab odore spirationis totiusque corporis ;redolet enim et hoc herbam ut infectum. Intelligitur autem ex gustu; sacit porro raucitatem et mentem movetiv. I 59. Metile. Lorr. et Paris. Uulgo OLYa. v. I 6o. Δ μια. Scholia: ἐν τω δημω λαβρως φωνοῖσι.um' oμηρος, τί παρος λαβρεύεω : παραπληγες, παραφρονες. Nestio an poeta re*exerit simul ad verbum E μοῖσθω. quod nugari ignificat apud Platonem in Theaeteto p. I 3 a. ubi videnotam Hseheri.' v. 161. UN. Sesicilia: διατεταμένον κω μέγα, αταρ- μυ, ω, αφοβω. απο τοὐ ταρβους κω του μύειν. Similes etymologias habet Elymol. M. in hoc vocabulo, ubi in fragmento Euphorionis prΘ αταρμυκDv τρέπον ομμα. LeXiconMStum Kalliantii habet πρέπεν ομμα. Est a Voce ταρμος projαρβοή. Hesyebius. ταρμύλσθω, φοβηθηνω. . V. I 6α. τω μεν τ αεδάνοῖο Μedie. Rice. Male supra
154쪽
εων αψινθ- πινόμενος καὶ καθ' ἔαυτον. Scribonius: adjuvari autem debent ex vino mero atque pluresnao, vcl aqua mavirina, vel muria dura pom. linius 24. s. I 8. de musto: ean tharidum naturae adversatur; privatim contra buprestin valet. Contra meconitina laestis coagulationem, cie utari, toxica , do-ntcntium ex bleo potum, redditum vomitionibus. Ad omnia infirmius album. De coriandro non meminit. v. I 63. ΥΨεσΤ σατο Paris Glossa Goeu.-: ἐπατήθη, ἐrυπώθη. Scholla; Πραμνιος οῖος απο αμπελον
προς τουτοις ποθεῖσα δριμεῖ. ἐπίκουρος γίγνετα 'νῆ συδευ χθείσν τω ἀνθρώπω τν' απο του κορίου τουτου κακοδαμον-.
κενωσα και ἀφρου Θαλάσσης συμμιγνυντα κερασω. Eutecnius sμα ορνιθος κενωθέντα κω θαλaσσης αφρω συναναφυρέυνα θην περιποιεῖ τω τοιουτω κω τὸν θανατον ἐπιόντα προσελθεῖν
155쪽
τευθεν κω οἱ νεοτΤοι ορτάλιχοι. Vide etiam Seliosia Aristophanis ad Equites versu 13 I. Etyniol. M. in ορταλίζειν. Ovum ώδῖνα βαρεῖαν piscium votat Oppianus Halleiat. l. 758. V. I 67. Ἐπισποῖ Rice. Lorr. Ρaris Goett. nisi quod ta
αλ ἐπιμόχθους χεῖρας v. I 68. Δόληο Paris. Nηχοντα οἰωνον VOeat poeta non cepphnin avem, sed spumana natatuem, quam infecit vel adspersit velut escam, et triste mortis auspicium avi piscatori Cepplius enim non, sed volat, quanquam natanti sinutior, quoniam summas aquas atthigit. Recte Eutecnius OM,Ainterpretatur δελεαρ. Xραίνειν ilicitur pictor colores, quos tabulae illinit. Vide infra ad versum 337. v. I 69. Εἰς χέραςGoeu. χράνωσιν. Glossa G. βρέχωσιν. Scholia: οἱ ταρ αλιεῖς χερσὶ το θαλασσιον ἴθωρ ανακλυζοντες,
γαρ αυτόν. διο προσραίνοντες Θηρεύουσιν. Intellio avem ogenere Linnaeano Proeellariariam docui in Promtuario Lipsiaen si Historiast naturalis anni I786. p. so I seqq. v. IIo. Κλύδα. Glossa GOeu. ρανίδα. Unc κλυδιον. πελαγος apud Hesychium et συγκλυξ . Vide Doruule ad Cli
156쪽
Charit. p. 6 Ia. Ceterum hune versum Iaudant Seliolia Arati ad Diosem. p. II 6. ed. UXOn. et Mistoph. ad Plui. 9Ia. et Pacem Io67. Illa ορνεον λωίσαρκον dicunt. Aratus instante vento gregatim volare contra Ventos ait: a λα οφέροντα versu I 85. , V. I7I. Θαλασσαν Mei'. Rice. Lore. G u. Paris Vubgo Θαλουσαν, nisi quod Steph. et Lectius vertim restituerianti
prie Argestes ab occasu solstitiali ventus stans, auctore tanto a. c. 47. et Vitruvio I. 6. v. I76. Ἐμφθορέων Μ. R. G. Paris Deinceps αλ ων Rim. Et Paris Vulgo ἐμφορέων ας λ. Scholla: σῶο ιν θαμ
v. I77. Ἐχθόμενοιο. Quod vulgo si Selibliis Iegebatur ter, aχθόμενον ex libris scriptis eorrexi Eutemitu: τὸ Ω
157쪽
158쪽
mnium enim vinum non est dulce, sed vusterum. De psithia vite Plinius I a. s. 6o. fit e vite psythia alit aminea, cum sint acini ciceris magnitrusine. Pramniam vitem cum psiuita ea deni faciunt Scholia, nec inepte. Vide Hesychium in Πραμνον et Πραμνειοις. EX Uirgilio Georg. II. 91. nominat etiam Colianaelia 3. a. 24. psithialti Vitem . . . V. I 82. Θλοωσι M. R. a Paris. Vulgo θλιβουσι. Pau Io antea κρίνοντM Paris. Scholia: κόέοντεο πατωσι καὶ πιέ- σι. οτε ροιζηδον αἱ μέλισσω ἐπὶ ταῖς ραεὶ των βοτρυων
των σφηκω ων, μεῖον μὰν μύρμηκος, μελίσσης u nασσον, ἐπΠρωτα ὁε καὶ ποικίλην εχει λευκε καὶ μελανι τρο ἐπιφάνειαν. τουτο δὲ κατα τρο ορεινὴν νεμόμενον ὁρεπετω ἄπο των ἐν τοῖς ἄγκεσι Θαμνων παντοῖα ανθη καὶ φερόμενον εχ νας κοίλας καθίπ ατω δρῖς. καὶ αἱ βεμββες ὁὲ των σφηκωδων εἰσιν εἶδος μελισσῶν, ας ενιοι βέμβικας καλουσι. Quae dςpem phredone sunt ipsa Clitarchi vecta servata a Diodoro Si-eόIo I7. p. II 8. sed minus integre, in monui ad Demeusi librum περὶ ἐρμροείας p. I 87. Hinc constat idem institum dici αν θρηδόνα et τενδρηδόνα. Aelian H. Α. I s. ανθηδόνα nominat; Aristoteles H. A. 9. 43. τενθρηδόνα, sed haec subterra habitat.
v. I 84. Δαίννυυr, Goett. Deinceps Vulgo ἐπ ραγέεσσι. Eutecnitis: zra 6 ὁη αἱτε μέλιτ=ω καὶ σφηκες καὶ αἱ τεν- Θρηὶόνες περιπετόμεναι καὶ ἐφιζανουσω ταῖς , φυλαῖς μαλιέα ευωποῖντω του γλεύκους, καὶ τε τῶν αμπέλων αλώπεκες
λυμαίνοντα καρπε. v. 185. Κηκας. Scholia: κακωτικη, κακοποιος, κακουρ-
159쪽
σιν ωκριωμέ οι est, apud Lycophr. p. 85. Ceterum mότερον rescribi volti it Zeiune Antima iv. ad h. l. p. XI. rette, pUto.
infra Iaudando; Dioscor. 4. 79. feriatae foliae comparat, semen aniso simile savit. Scholia integriora excerpsit ElynlOlo
mologiani subobsciiram habet Galenus T. S. p. 447. ed.
venen una esse frandae naturae. Atticani, ubi poena mortis infamis fuit, cicutarii ωκυμορωγαrου fuisse, asserit Plutarchus Viti Parali. Τ. U. p. et 1 . eoos Heraclides Ponticus p. 443. Tarrat cicuta pota vel opto spontoe vita exare. Plinius 2 S. s. 93. Cicuta quoque venenum est, publiga Atheniensium Poena invisa, ad inulta tamen usus non omittenis. Semen habet noxii ini. Catilis autem et viridis estur a plerisque et inpatii iis. Laevis hic et genicii Iatus ut calami, nigricans, altior Depe N iis clibitis. in eacuminibus ramosus, folia coriandri,imeriora, gravi odoratu, refrigeratoria vis, quos enecat, in-
160쪽
et dipiunt extremitatibus corporis. Remedio est,prilisqllam perveniat ad vitalia, vini natarra exeat sactoria. Sed in vino pota ita e mediabilis existiniatur. Semine trito ex prensus succus et sole densatus in pastillos necat sangitine spissando. Haec altera vis; et ideo sie necatoriam niaculae in corporibus apparent. t ivorem soliis praeter Plinium Aetius memorat. Eadem fere Dioscor. 4. 79. Theoptarastus H. P. 9. 8. εt ia '
sieeum consi fulsit non spissiana sed aqueiani; ideo χύλισμα
dieitur. Idem caput I7. resert Thrasyana Mantinensem eo nium ex Ioeis limbrosis et stagi sis praetulisse ad veneni corn- positionem; Chios vero, cum antea, ut reliqui Graeci, rad, eem conii conterere solerent, postea hoc more relicto radicem cortice ablato in mortario contii iisse, farinamque bene cribra train aquae inspersisse in usim veneni. tibi tam eri Bodaeus malebat, OIob legere pro έφ' υδωρ. Pro lisis alii noni inant Coos. Sanguinem a cicuta relii geratum densari tradit ebiam Aelianus H A. 4. 23. sues sine noxa ciciliam comedere. De raptas idem Lucretius V. 597. sturnis Galenus S. M. T. 3. I 8. De capris traditipnem salsam in eleutavi rosa Linnaei expetrii sunt nuper Sueei. Ocimum quoque, capras aspernari Chrysippus medicus olim tradiderat, auctore Plinio et O. s 48. ocimam insectita aetas aeriter defendit inani illud esse ea ras,. nec cicipsam mortem motam addit Plinius: ubi tamen Codex Vesontinus Chimetii habet seraptum: nam id esse sapras, nee nuntiS φιam mentham aut rittani, teste λΗ. IVelseh de Aeagropilis p. 3 . quam ve ram esse lectionem a confirmat etiam Uincentius Spec. natur. Ita c. I a. Ceterum κώνειον et ακόνιτον quidam ten, ere permutarunt seriptores, ut patet ex Stephano BuZ. in ακόνα; et Erotanianus in Glossario monet Italiotas cicutam nominare καμμορον.