장음표시 사용
141쪽
et quam minista l. e. myloeeon vocat, tensirariirn ilumna di-ehur eidem II. s. 34. in balineis niaxime huin ido vapore pronasti. Hinc balnea blattaria 'benecae Epist. 86. Blattaria in cubilia in alveariis memorat Uirgilius Georg. 4. 243. Vert asciam flore aureo conspiculina blattas congregare ait Pitanius et s. s. 6o. Ubi Dioscorides q. Io . sit plias nonainat. Cunilaginem odoris foedi omnes. e tota domo congregare idem Plinitu tradit a o. s. 63. Ex his dictis sequi videtur, plura olim et diversa insectoriani genera cornnuant silphae et blattae nonune fuisse appellata, qtiae hodie miliculter agnOstere et distinguere possumus.
V. II 6. Κεῖνο ποτον. Similiter Marcellus Sidetes versu 93. σκορπίου εἰ,αλίου πολυσχοίνων απο κύρτων αυτω ἐπὶ κρηβρσι βεβριθόσιν ἡδέως ο)νου πνιγομένου πόαα κεινο πιων. U. II7. 'Pω ' ωσιν. inepte glossa interi. G. ταῖς ρίζας, deinde χαλιυοὰ interpretatur σω φάρυγγι. Dioscorides: κω κατα τρο γευσιν πίσσν ἡ κεδρία ομοιον τι ἐγγίγνεσθα δοκεῖ. Aelius: εὐθέως μὲν αναδοσις ἐπι τας γίνετω, πίσσν ἐοικυῖα οδαν, πίτυος δε ἡ κεἶριας ωὐερεσθαι ποιότητα κατατρο γλωέαν δοκεῖ Pro πίτυορ Cornarius dedit pitis. Sermbonius s7. Canulacides gustuin et odorem finivem pici e cedro factae habent. ., ' . v. II 8. Scholia: ἡ δὲ γευσις κεδρίτι - τα ψηγματα κεδρου κεδρία λεγει κάρφη. Sed Nicander habilie καρφη dixit pro καρπός. igitur h. l. cedri friactus, seu κε ρίδας intelligi voluit. lv. II9. Xείλεσι pro χεnar dedi ex Goett. Lorr. Paris. Deinde ὁηκαο, Meme. δηγμεινParis. Seholia: ποτὲ μὰν ὁ
τμον ποιουσιν έπὶ τω διυγρω ποτῆ ποθέντι τω χείλει, ποτὲ περὶ τα νείατα κω εσχατα τῆς γασ/ρος, τουτ δε περὶ το
142쪽
κω δηγμος , μαχου κω κοιλίας κω νεφρῶν κω μάλισ, κυ- Uaωe. Scribonitas: potae stomachi dolorem, morsusque e citan L praecipue Quamobrena, qui biberiant eas ditifimiter urinam et cum sanguine reddunt, exulcerata scilicet vesca. Praeterea animo subinde linquuntur defiesuntque.Hinc Hesychio έλκοποιον, κανθαρίς. 'V. Iaa. Περι φαυουσι. Eutecnitu: ἐκ τουτου Ταντα οδυ- νω πολέ κα χαλεπω περὶ τον χόνδρον. εσῖι δἐ εντερον οχονδρος ο πλησίον μὰν αυτου που τοὐ .θώρηκος κεῖτου, προς αυτω δὲ τω κυτει της τασύρος ηρεμια Diosc. φλεγμαίνουσίπa το δεειον υποχόνδριον καὶ δυσουρουσι. πολακις δὲ καὶ α α προίεντα δἰ ουρων. φέρετα δὲ αὐτάς κατα κοιλιαν ομοια τοῖς ἐπὶ δυσεντερικων. λειποθυμίαις τε καὶ ασως καὶ σκοτοδινίαις περα Τουσιν ' ἐπὶ τίλει δὲ παραφέρουσι τη ν διανοιαν.
Ita plane euani Paulus et Actuarius. Contra Aetius: ό-κα- σα Hόμα κοιλίας τόπος ὀδυναται σφόδρα, ώς δοκεῖν αυτον, τον χόνδρον τον εφοειδη λεγόμενον ἀδυνασθαι. φλεγμανει δὲ καὶ σο δεειὸυ υποχόνδριον ' επειτα δὲ καὶ δυσουρία καὶ
ἰσχουρία παρεπετω. δαπανατω δ' αυτοῖς κω το ὁρατικὸν τωνόφθαλμων, καὶ παραφρονούσιν καὶ ριπῖαζοντα απὸ τόπου εἰς τόπον. Ceterum vide an h. l. περι φαρουσι Iegere praestet. In Hippocratis Morbis a. p. 6ss. ἄστε τας ὁσΤέρας ψαίρειν Galenus interpretatur- προσψαυαν: ut recte In nuit Foesius. Ita coniungenda sunt deinde verba Θωρηκος τόθι χόνδρα. . De cartilagine xiphoide nota omnia physioIogiae peritis. Poeta chondri nota situm coli designare voluit. COIon alitem in dextro inguine exortum sursum reflemtur iversiis secur et hypochondrium, et tandem in snistro in uine retro hitestino recto adnectitur, doeente etiam Ruso de Part. 'Corp. hirna p. 62. est. Lond. V. I 24. Ἀσχαλόωσιν, αλ . . Ita Med. Riee. cmett. In Paris est ασχαλόωσιν αλ . Vulgo ασχαλόως, αλ t. Eut enitis: αλυει δ' ουν το ἐντευθεν ἀπό τε αμηχανίας καὶ φροντίδων α προσδοκέτων οὐ συγχωρούμενος ητοχαζειν, α', ' OA M .
143쪽
paret Euleeniunt legisse αψυχος κοιλ . Uerbum enim κεδα ειν saepe interpretantur Scholia μερίζειν, διακόπ7an. inepte etiam error mentam vincire, non itissipare diceretur a poeta; qui mutatis errorem dixisse videtur a statu suo doctae, cum Eute cnis, s deturbata ipsius corporis qtriete haec vecta interpretetur. Mirant ite opinionemεonjungit Aetitis. 'Ceter in voces αληst χλη saepe fuisse confiisas doeet Dundast ad ora basii Anato men p. I 6. et Dorvisse Vanni Critie. p. 23 o. qui h. I. tracta vit. sed ex memorria laudavit verba poetae. Sintilis est locus nostri insta a Ia. πολακι δ' ἐύ. κραδίν Ηοίνν βαλε, παν δὲ
144쪽
puni esse seminiis plantarum stilum cum inanientis Ianuginosis inlidentibus, qui cun a semine maturo eXcidit ventisqtie isssipatur, aut a pueris ludentibiis excutitur, ut apud nos pappo Ieontodontis. Hesychius: γήρεια τί της ἀκανθης ἐξανθεματα
ἔνιοι παππους λέγουσιν, ad quem locum vide Armat si Lect. Gr. p. 33. repulibus γηρας est senecta, eXuviae, quae tandem exsiccatae exuuntur. De uva Antholog. I. p. II. καὶ 'σ φνλη γηρως αἰσθανεται ρυτιδων. Aratus Diosem. versu IS9. 33y καὶ παπποι, λευκης γηρειον α κανθης σημ ἐγένοντἀνεμου. Unde Plinius 8. s. 86. Lanugo populi, aut si inaevolitans aquaeque plilina innatans. Male igitur V λευκηο Io. et interpretatus est. Avienus in versione posuit: Iamque super latices norum volitare senetiarn. Plinius naturam pappi bene doeet in carduo silvestri ao. c. 24. alter florem purpureunt emittet inter me lios aculeos, celeriter canescentem et
abeunteni cum aura. A similitudine canoriun in senis capite παπποι dicuntur, pectiliari plantis vocarullo, cum Y vgια sit etiam animalium exuviis commune. Festus Pappi, caesu mini flores. Sophocles in Excerptis Grotu p. Is I. γραίης ακανθης παππος ώς φυσώuενος. Uemo θρυπῖεσθω tititur in e deni similitudine Theocritus Idyll. 6. I S. α δὲ κω αυτόθι τοι,
Θερος ανίκα φρύτΤει. Plinilis 25. s. Io6. de er ronte: nomen hoc graeci dederiant, quia vere canescit. Caput Bus numerosa dicitur Ianusine απποιο est spinae inter divi- suras exeunte, quare eam Callina achus arantisida appellat, alii papptim. Dioscorides 6. sub finem: οἱ νεαροὶ παπποι ' ανθ δέ ἐσΤιν. ακανθης της λεγομενης κάκ=ου, ἐφ' ων ἔμετος μόνος παραληφθεὶς αποκαθίHησι τeυς λαμβανοντας. Vide Ssinasii Homonyna. p. 63.
145쪽
νυν κύλικα ποιησας του λεγομένου κυκεωνος δίδοθι πῖειν ασμωταυτης ἐντος γενεσθω λαχόντι της κακοπαθείας. M o
et polenta in frigida aqua pota inhibet; stomachi amem ex aqua item rosiones sistit, vomitiones eum aeeto et polenta. Vide Diosc. IlI. 46. Nominis originem aperit Diostorides
repetiit Plinius stil. 55. Gustatum, inquit, a pecore caprisque balatum concitat; unde quidam Graeei litera mutata blechona
146쪽
V. I 34. Σπειαδεσσιν. Ita recte Med. Rice. Goett. pro σποράδεσσι. Deinde σελίνου Medie. Rice. Atque hanc varietatem volitisse videntiar annotare Scholia, sed vitium haesit. Vulgatam interpretantur: τ ν κεφαλην έψηθεῖσαν adde συυ ,
plicant Scholia: πολυοψ τον η μορίδιον, αντὶ του αἴσιμον - η το αρμόον τω παθει. Glossa interi. GOett. το ἐπώδυνον, ηκαλον. Remessia haee ita posuit Diosc. κρέαGρνίθεια κω αρ. νεια, Ζελφακια. και έρίφεια, λιπαρα δὲ ταῖτα κω απαλωτατα πω καθεψημενα συν λιιοσπέρμφ. in Parab. ἐλαφου ἐκ της πιμελης ψωμον - λινόσπερμα συγκαθεψησας αἰνος πιμελην ηπροβατου η χηνος σάρκα ἐσθιετωσαν. Paulus: Oμος λιπαρος βό ιος η χἡνιος η π οβατειος, κρέα τε ορνίθεια η αργεια ηπροβάτεια η δελφακια, τακερα δὲ κω λιπαρα, ἡψημένα συνλίνου σπερματι. Propius ad poetani Aetitis: καὶ ζωμον λιπα-ρον χοίρειον η χηνειον, κα κρεα ορνίθων καὶ ἄρνεια η δελφακια λιπαρα, πανυ καδ εφθα καὶ γκεφαλους χοιρειους. ἐπιπλέον δὲ τον ψωμον δίδου ψοφαν, ἄχρις αν πρὸς εμετον ὁρ- μησφ. ἐπιπινετω δὲ κά ο νον γλυκυν χλιαρον κεκραμμένον πλεῖσῖον. πίναν τε εκασδεν ἐμείτω, καὶ πλειέακις το αυτο
147쪽
πωεθω. Scribonius: adjuvat bene et Ius pingue agninum ves, ex bubula factum, et farina pultis more cocta , phirmnuina anserini ampis habente. Plinius 29. s. 33. carne arietuna privatim adversus cantharidas, item lae ovium caludum, praecipue sis, qui bu prestis aut aconitum biberant. Idem a8. s. 45. quoque lacte bubulo cuncta venena expugnari tradunt, maxime supra ilicta, et si ephemerunt impactum sit,
si cantharides datae, vomitione Oninia egem. Sic et e prino Jure cantharidas. - LM caprinuma vcro contra ea tharidas remessio est. v. I 7. Med. Riccar i. iv. I 38. Ρaris O σαπέων. Hesyctius e ἐμματεων, ψηλα- φιλονεικεῖν όρμων. Sitnilis est locutio Hippocraticae καταματ Τευόμενος πῖερω ἐμέτω. Et alibi: al ατ υόμευος . Vide Fodsii oeconomiam. Scholiar τα δὲ ψῖαρμακα δρόα κατωθεν αναβαRLας τοὐς δακτύλους καθιεὶς δια του σῖόματος εχ τον φαρυγγα. ἐμμάτ=ειν γάρ ἐσβι το καθιένω τοῖς δ ' ψυλους εἰς κοῖλον τόπον. Ceteritna lectio Paris monstrere originem vuli in Theriae. Vorsu 8o9. ubi libri omnes habent κέντρον δὲ πληγῆ περικαλλεν ἐμμαπέουσα. Solus Paris ii hel: ἐμπατ Τίουσα. unde I O ἐμματερυσα. Er' απεπ=α πυλν. Scholia: ἐτι του ληφθέντοο ἐν τῆ κοιλία παρακειμενου κω μηπου ὀια τῆς πυλης pylori) ωρμηκότος προς αναξοσιν. τότε γαρ μετ' αὐτης της τροφης συνανενεχθησετω κω το φαρμακον Euleentus: καθιάτω δὲ δ Qοῖς ΕακίΤυλονς δια του σῖόματος, Κα μηδέπω της τροφης εἰς ωόψιυ ἐλθούσης αποβλησθείη τα σιτία. ' πάντως γαρ τν τρο- φν το φαρμακον συμπλακὲν ὁηπου συνεξελεύσεται. Intelli tmeta cibum intra ventriculi portam seu pylorum servatum, necdum in cola et venas mstributum. v. I 39. Δ' ἐν κλυσΤηρι. Male Edd. quaedam omittunt 'ἐu. Sennina hu)us et sequentis versus rediant Scholia: ταλανεω6ὶ αμελχθ ἐν βαλων ἐν ἐργαλε- ὀος ενεμ α δια της εἶρας ἔσως ἡ παρῆγοῦ την γαέέρα. - Eutecnius . ἀλα γαρ κώ Διέσθου
148쪽
ad Theriae. 427. et Interpretes Callimachi ad Hymnum in .
Delum versu a Ia. Eustatestis ad Iliad. p. 1636. eXplirat. αδυναυχ. Seribonius: adiuvantur autem cum laepius rei cerunt, passo cum oleo poto, vel omni Iacte, sed debent plurimum ejus suimere: Paulus: βοηθεῖ ταλακῖοκοπία. Aelius: γαλα συνεχέσΤατα δβόμενον μετα μέλιτος ολιγου το πρωτο υσῖερον δὲ καθ' εαυτο νεόβδαλτον - μετα δὲ τους ἐμετους ἐνιένω δια κλυέῆρος ταλα νεόβδαλτον - η λινοσπερματος μετα εῖέατος χηνείου η ορνιθος. ἐκκλυσεων δὲ η δηξεων γε μένων διδου συνεχως γαλα βοειον νεοβδαλτον πίνειν, κω ἐμειτίου. V. I 42. Κόψαις. Ita pro κόψας Mecte. Race. Lorri EandeL lemonem ex concitione habet Goeli. Glossa tamen interl. τρίψαe, et ad Yλυκὴι adscripsit γλευκει. Scholia: κόψω κελεύει κληματα αμπελου χλωρα συν τοῖς φυλοις κω ἐν γλευ-κει η μέλιτι ιψησανΨα δοῖναι πιεῖν. τοῖτο γὰρ παραδεέέον. Legit Igitur xόψαο et sensum conuntiavit usque ad finem ver sis I 44. Eutecnius: κώ τα της α πέλου φυλα σὐν αυτοις ἐμοίως τοῖς κλημασι μετ οἴνου κοπέντα τοὐ γλυκέος απερι
πετως, δύνηται ' αταρ δη και ἡ λεγομένη σκορπίουρος μεταμέλιτος, ωHa πίνειν αὐτην, ἐσ=ὶν ἐπιτηδsia. Mellis igitur mentionem eum seorpiuro conjunxit. Recte. Aetius: αμουέλου βλασ7ηματα κόψας διεου μετα γλυκεος κεκραμμενα. V. I 44. Ἐνι. Ita recte Goett. Pro DL Ad μορύξαιο ms sa interi. μολύνωέ. v. 14s.
149쪽
Sctolia edita nomen planta omittunt et Verba ψαφαρης γαίης interpretantur: της πετρωδους κω ορεινηο γης. Glossa interI. GOett. λευκης κω ψαμμώδους. Scholiastes Goett. B. scorpiu-rum nominat et eum melle coquendam esse monet. Dioscorides in Parab. σκορπιοειδὲς συν μελιτι. Aelius: κω ν του σκορπιου ρίζα μετα γλυκέος. πινομένη μαλιέα ποιεῖ κω προύβούπρηέιst. De ipsa planta vide ad Thetiae. versu 886. . . I 46. Υψι τέθηλεν. Seholia ' τοῖς κλωσιν ἰ, γηλην. Euteonius: εχ υψος δὲ α ρετα κω θάλει σκορπίουρος αυτηκα. τα καυλια φερει λεπῆα, κω η tiολυ θουρος δια ταυτα προ εοικε' αὐrdi Vide notas ad Theriae. vers. 678. ubi scorpiu-ros describitur. V. I 47. Ἐνισχνα. Paris. δνιχνα. Scholia: ἰσχνα . καὶ λεω x, καλαμωδ Interpretantur. De molothuro post mini Seholia Iocum Euphorionis: π=ωκες αεὶ χλωροισιν ἰκυ-εσκον μολοθούροις. Hesychius: μολοθουρος, ασφΩελος, ν
V. I 48. Sensum horiam versuum ita explicahi me sici. Diosc. γης της καλουμένης αGέρος ἔκασου ὁραχμας δ. μετἀγλυκεος ὁ ρ. α λαμβανομένη. In Parab. σαμίας δρ. α μετασιραίου. Paulus: της κιμωλίας δρ. δ. μετα μελικρ1του. ' Actuat tu libri vitiosi et lacunosi sunt. Retitis: γης σαμίας Lα μεταλήβανωτου Lα κα μελικρατου διώνω. η την γην μόνην μεταμελικρατου. quem locu In nainui integriani legi Cornarius, qui pro λοανωτον vertit rorem marinum. Scribonius: prodest et Samiae cretae Ρ. lU. cum passi cyathis qhiatuor mixtisque aqua datum. Mensturae notae in his locis videntur esse vitiosae, si recte Seliolia et Eutecnius poetae διπληρεα πόσιν de drachmis octo sapae interpretantur. Potuit tanten etiam sapam plina terra lamia miscendam generatim dicere potionem duplicatam, διαληρεα. Famiae seu Iemniae terrae usiim contra cantharides et leporem marinum experius testatur Galenus de
150쪽
v. I 49. Παρθενίης. Callimachus in Delum versu 49. μαέον Παρθευίης. ουπω γαρ δην Σαμος. ubi vide Interpretes; et quae deinceps de Imbraso monebo.Φυλίς. Ex Scholiastarum dubitatione apparet h. i. olim fuisse h. l. lecturn φυλὶς et φυλὰς. Itaquο φυλαο etiam de planta alias μελιτοφύλs dicta interpretantur. Contra Φυλιν esse aiunt locum Sami, alias γεωφανιον dictum, et μελαμφυλον. Hesychius: Φύλιο η Σαμος το πάλω. In oraculo apud Iamis Nietium de vita Pythagorae c. a. de Samo Iegitur nomen Φυλάς. ubi Iamblichus Samum propten soli ubertatem ait fuisse appellatani μελαισυλον. Vide Interp. ad Hesychia γεω- αφώιον et μελάμφυλλος , Pollueem UlI. s. 23. Multa temere posuit Spantiem. ad Callinaach. p. 36 I. v. Iso. Ἱμβρασίδης Μedie. Deimie idem cum Ricearii. Goett. et Pacis habetis . Itaque videtur olim fuisse )μβρασίηο α e. Uersu sequente Paris. habet χησ iάδνσι. Imbrasum et Chesium Sarni amnes nominat Plinius. ElymoI. Μ. in die, Τυ-άλωα ex Themistagora haec posuit: Πατραλης καὶ
Τεμβρίων αποικίαν σ=είλαντες εἰς Σαμον προς τους ἐνοικουν- τας Καρας κοινωνίαν θέμενοι ωκησαν παρα τον X σιον ποτα-
μου, καὶ εἰς ὀδο φυλας τρο πολιν διένειμαν, ων την μὲν X -
unde auctor Lexiei MSti Kalliani habet Προκληο καὶ Τομβρίων. atque ita etiam Strabo XIV. p. 939. Interpp. Imbrasum nominat etiam Pausanias p. 4o3. Iunone II brasia loquitur, quam noster insea 6 I9. nominat Ηρρος τ' Ἱμβρασίης. Antea fuisse Parthenium dictum ex Callimaelio tradit Sehol. Apollonii I. i 87. Uide HSstein ad Steph. ByZ. p. 28 I.
V. ISI. Samiam terrain nota traprae suisse signataui arguit Ioeus Aelli I. II. q. ubi σφραγὶς αἰγος dicitur, recte monente Relaesio Var. Leition. Iil. p. s et . Mandrabulus etiam repertia