Musai

301쪽

απίκετο ἐς την Σάμον. καὶ π τουτου του ἀνδρος ου ηκιστα Κροτωνιῆται ἰητροὶ εὐδοκίμησαν ἐγένετο γαρ ῶν τοsτο, τε πρῶτοι μὲν ροτωνιῆταιωροὶ λέγοντο ἀνὰ την Ἐλλάδα εἶναι, δεύτεροι δὲ

Κυρηναῖοι κατὰ τον αυτον δὲ χρόνον καὶ ' δεπεχι132 κουον μουσικὴν εἶναι Ελληνων πρῶτοι. ότε δε ομοκη ς ε τοῖσι Σουσοισι ζιησάμενος Θαρεῖον οἶκόν

τε μέγιστον χε καὶ ὁμοτραπεζος βασως γεγονεε, πλην τε νος - ἐς Ελλη /ας ἀπιέναι πάντα τὰ δελαο παρῆν καὶτ το μὲν τους Αἰγυπτίους ἰητροὐς, si βασιλέα πρότερον ἰῶντο, μέλλοντας ἀνασκολοπιεῖσθαι φώτι πῖ πιληνος ἰητροφέσσώθησαν, τούτους βασιλέα-ραιτησάμενος ἐρρυσατο, τομο δὲ μάντιν 'Hλεων Π λ--τε ἐπισπόμενον κάνα μελημένον ἐν τοῖσι ἀνδραπόδοισι ἐρρυσατο ην δὲ μεγιστον πρῆγμα Θημοκη-δης παρὰ βασιλέr.i33 χρόνω δὲ ὀλίγφ μετὰ ταυτα τάδε ἄλλα συνη νεικε γενωθαι μέσση τὶ ρου - θυγατρὶ , -- ρείου δὲ γυναικὶ ἐπὶ το μαστου ἔφυ sμα, μετὰ δὲ

εκραγὲν ἐνδειετο πρόσω ὁσον μεν δὴ χρόνον ην ἔλαο- σον η ε κρυπτουσα καὶ αἰσχυνομένη ἔφραζε υδενί, ἐπεί τε δὲ ἐν κακ ην, μετεπεμψατο τὸν Θημοκηδε ,

μέν οἱ τυπουργησειν είνην τουτο, τὸ α αυτῆς δεηθνὶ, θήσεσθαι δε ουδενος των ὁσα ἡ αἰσχύνην ἐστὶ

i34 Φοντα. Σὸς δὲ ἄρα μιν μετὰ ταμα ἰώμενος ἡγιέα ἀπέδεξε, ἐνθαυτα δη διδαχθεῖσα - - - κηδεος ἐ' --- προσέφερε ἐν τῆ κοίτη Θαρειω λόγονοιόνδε -βασιλευ, χιον δύναμιν τοσαύτην κάτη - ουτε τι

302쪽

LIB. M. AP. 131 - 135. 2M ἔθνος προσκτώμενος--ε δύναμιν αρσησι οἰκος εωτι ανδρα καὶ νέον καὶ χρiὶuάτων μεγάλων δεσπότην φαίνεσθαί τι ἀποδεικνυμενον, ῖνα καὶ Π*σαι ἐκμάθωσι, - - ανδρὸς πονται. ἐπ'Ἀμφότερα δέ τοι φερει

ταυτα ποιέειν, καὶ ῖνα σφέωνΠέρσαι ἐπιστέωνται ανδρα εἶναι του προεστεῶτα, καὶ ῖν τρίβωνται πολέμp μηδεσχολην ἄγοντες ἐπιβουλευωσί τοι νυν γαρ αν τι καὶ

ἀποδέξαιο ἔργον, ως ως ς λικίηπι αυξανομενωγα - σω πι συναυξονται καὶ αἰ φρένες, γηράσκοντι δε συγγηράσκουσι και ἐς τὰ πρηγματα πάντα ἀπαμβλύνονται , μὲν η ταλα ἐκ διδαχῆς ἐλεγε, ὁ δ' ἀμείβεται τοισίδε Τὸ γύναι, πάντα οσα περ αυτος ἐπι ποέω ποιησειν είρηκας ἐγὼ γαρ βεβουλευμαι ζευξας γέφυρα ε τῆσδε της πείρου την τέρην πειρον ἐπὶ Σκύθας στρατευεσθαι καὶ ταυταχλιγου χρόν, εσται τελε- ω Λέγει υτοσσα τάδε Oρα νυν, ἐπὶ Σκυθας μὲν τη. πρωτην ἰέναι ἔασ- ουτοι γαρ μεα συβουλη, ἔσονταί τοι - δέ-οι επὶ την Ἐλλάθα τρατευεσθαι ἐπιθυμέω γὰρ λύγρο πυνθανομένη, Λακαι - νας τέ μοι γενέσθαι θεραπαίνας καὶ Ἀργείας κάγ-τι κὰς καὶ Κορινθίας ἔχεις δὲ ανδρα ἐπιτηδεώτατον ἀυδρῶν πάντων θέζαι τε καστα τῆς Ἐλλάdo καὶ κατηγησασθαι τοὐτον, οὐ σευ τον πόδα ξιισa12. μείβεταδχωρεως γε γυναι, ἐπεὶ τοίνυν τοι δοκέρι της πιλαδος2ημως πρῶτα ἀποπειρασθαι, κα-σκοπους μοι δοκέει

Περσέων πρῶτον μεινον εἰναι,μου τουτω τω συ λέγεις πέμψαι ἐς αυτους, οἷ μαθόντες καὶ ἰδόντες εκαστα αυτῶν ἐξαγγελέουσι 'μν' - ἔπειτεν ἐξεπι στάμενος ἐπ' αὐτους τρέφομαι. α τα εἶπε πιὰ αμα ἔπος τε καὶ 135 ἐργον ἐποίεε ἐπεί τε γαρ τάχιστα μερη πέλαμψε, καλέσας Περσέων ανδρας δοκ*ους πεντεκαίδεκα ἐν

τέλλετό σφι πομένους Θημοκήδε διεξελθεῖν τὰ παρα

303쪽

ὁ Λημοκηδης, αλλά μιν πάντως οπίσω απάξουσι εντειλάμενος δε τουτοισι ταυτα, δεύτερα καλέσας αυτον

μοκηδεα ἐδέετο αυτου, κως ἐξηγησάμενος πασαν, - ἐπιδαμ την Ἐλλάδα τοῖσι Πωρον ὀπίσω ξει δῶρα δε μιν ω πατρὶ καὶ τοῖσι ἀδελφεοωι ιέλευε πάντα τα ἐκείνου ἔπιπλα λαβόντα γειν, φας αλλα οἱ πολλαπλησια ἀντMώσειν ' προς δε ἐς τὰ δῶρα ολκάδα οἱ ἔφη συμβαλέεσθαι πλησας ἀγαθων παντοίων, την μα ά κλωσεοθαι Θαρεῖος, νηη, δοκέειν ἐμοὶ, α --δενs θολερου νόου πηγγέλλετό οἱ ταυτα, σημοκήδης

δε δείσας, μη ευ εκπε ρωτο αρειος, υτ επιδραμὼν

παντα τὰ διδόμενα ἐδέκετο, αλλὰ τὰ μεν μυτου κατὰ χωρον - ιταλείψειν, ῖνα ὀπωι σφέα ἀπελθὼν ἔχομτην μέντοι ολκάδα, την οἱ Θαρεῖος ἐπηγγαλετο ἐς την

δωρεην τοῖσι αδελφεοῖσι, δέκεσθαι φη ἐντειλάμενος

δὲ καὶ τουτ ταυτὰ ὁ Θαρεῖος αποστέλλει αυτους επὶi36 θάλασσαν. καταβάντες δ' ουτοι ἐς Φοινίκην καὶ Φοινίκης ἐς πιδῶνα πόλιν αυτίκα μει τριηρεας δύο ἐπλήρωσαν, αμα δὲ αυτῆσι καὶ γαυλον μεγαν παντοίων ἀγαθῶν παρεσκευασμένοι δὲ πάντα ἔπλωον ἐς την Ἐλλάδα, προσισχοντες δὲ αυτης τὰ παραθαλασσια ἐθηευντο καὶ ΣπεῖοάEοντο. ἐς ὁ τὰ πολλὰ αὐτῆς κιὰ -- μαστο-- θηησάμενοι ἀπίκοντο της Ιταλίης-T ραντα. νθ αυτ οε εὐρύστώνης της ημοκήδεος Αριστοφιλίδης των αραντίνων ὁ βασιλευς τοsτο μὲν τὰ πηδάλιο παρέλυσε των Μηδικέων νεῶν τομο λαυ-

τοις τους Πωσα. 4 ώς κατασκοπους δηθεν ἐόντας ἐν ναέλοι ταλα ἔπασχον, ὁ Λημοκηδης ἐς την Κρύτων ἀπικνεεται ἀπιγμένου δε ηδη τούτου ἐς την --

του ὁ Ἀριστοφιλίδης ελυσε τους Περσας, καὶ τὰ παρμῖM λαβε των νεῶν πέλ- σφι. Πλωοντες δὲ ἐνθεμεν

304쪽

LIB. I. C AP. 135 - 138. 283 οἱ Πέρσαι καὶ διώκοντες ημοκηδε ἀπικνέοντωτο -τωνα , πόντες, ιιιν ἀρομάζοντα απτοντοα-- των δε Κροτωνιητέων οἱ μώ καταρρωμντες τὰ Περσικὰ πρήγματα πρoΓέναι τοιμοι σαν, οἱ δε ἀντάπτοντό καὶ τοῖσι σκυτάλωσι ἔπαιον τους Πέρσας -οωχομένους ἔπεα τάδε υνδρες Κροτωνιηται, ὁρῶμετὰ ποιέετε ανδρα βασιλέος δρηπέτην γενόμενm Mζαι- ρέεσθε κῶς ταυτα βασιλέι Βαρείω ἐκχρησε περιυβρίσθαι κῶς δε υμῖν τὰ ποιευμενα ἔξει καλῶς, ην ἀπέλη-ημέας ε ἐπὶ τίνα δὲ τησδε προτέρη στρατευσόμεθα πολιν τίνα δὲ προτερην ἀνδραποδίυ- αι πειρησόμε

θον, ἀλλ' ἐξαιρεθέντες τε τον ημοκηδεα καὶ τον γαυλὴν, τον αμα γοντο ἀπαιρεθέντες ἀπέπλωον οπισω ἐς την σίην, -δ' ἔτι ἐζη νγναν τὸ προσαστέρω της πι- λάδος ἀπικόμενο εκμαθεῖν, ἐστερημένοι του ηγεμόνος. τοσόνδε μέντοι ἐνετείλατό σφι ημοκηδης ἀναγομένοισι, κελευ- εἰπεῖν σφέας Θαρεω, τι αρμοσται την

παλαιστέω Μίλωνος ην οὐνομα πολλον παρὰ βασιλu. κατὰ δη τουτο μοι δοκέει σπευσαι τον γάμον τοὐτον

τελέσας χρηματα μεγάλα ημοκήδης, να φανῆ πρῖς Θαρείου ἐὼν κάνει ἡ Ἀ- του δό-ος Ἀναχθέντες δὲ 138της Κνότωνος οἱ Πέρσαι ἐκπίπτουσι τισι νηυσὶ γηπυγίην , καί σφεας δουλευοντας νθαυτα Γίλλος ἀνηρ αραντῖνος φυγὰς ήυσάμενος πηγαγε παρὰ βασιλέα Θαρεων ὁ ἀντὶ τ των λαμ- ην διδόναι τοὐτ ο τι βουλοι--ως μι-δὲαίρέεται --δόνοι πάραντα γενεσθαι, προαπηγησάμενος την συμφορην ῖνα δὲ μη συνταράξη την Ελλάδα ην δι' αὐτον στόλος μεγα πλωι ἐπὶ την ταλιην, νιδίους μούνους ἀπο- χρῆν λεφ τους κατάγοντας γίνεσθαι, δοκέων πο

305쪽

284 HERODOTI τουτων ἐόντων τοῖσι αραντίνοισι φίλων μάλιστα δὴ ἐπετέλεε πεμψας γαρ αγγελον ἐς Κνίδον κατάγειν σφέας ἐκέλευε Γίλλον δε αραντα πειθόμενοι δὲ Θαρεω Κνίδιοι αραντίνους οὐκ ἐπειθον, βιηνδε αδύνατοι σαν προσφερειν ταυτα μέν νυν ουτω ἀπίκοντο Πέρσαι, κοὰ ουτοι διὰ τοιόνδε πρῆγμα κατά

σκοποι ἐγένοντο.

:M META δε ταυτα Σάμον βασιλεῶς αρεῖος αἱρέει, πολίων πασέων πρώτην Ἐλληνίδων πιαὶ βαρβάρων, διὰ του νει τινὰ α&- Καμβύσεω του κυρου στρατευ μένου ἐπ Αἴγυπτον ἄλλοι τε συχνοὶ την Αἴγυπτον ἀπικοντο Ἐλλήνων , οἱ μεν, ς οἰκοή, - ἐμποριην οἰδὲ στρατευόμενοι, οἱ δέ τινες κάναυτης τῆςχώρχὶς θεηταὶ, τῶν η πιὰ Συλοσῶν ὁ Αἰάκεος, Πολυκράτεός τε ἐὼν ἀδελφεὸς καὶ φευγων ἐκ Σάμ- τουτον τον Συλοσῶντα κατέλαβε ευτυχίη τις τοιηδε λαβὼν χλανίδα καὶ

περιβαλόμενος πυρρὴν ήγύραζε ἐν τῆ ἐμφι ιδῶν δὲ--ν Θαρεῖος , δορυφόρος τε ἐὼν Καμβυσε σαὶ λόγου δενός, μεγάλου, ἐπεθύμησε τῆς χλανίδος καὶ

αυτην προσελθὼν νεετο ὁ θὲ Συλοσῶν ορέων τον Θαρεων μεγάλως ἐπιθυμέοντα της χλανίδος θείη τυχηχρεόμενος λέγει ' - ταυτην πωλέω μὲν Ουδενος χρηματος, δίδωμι δὲ δελως, εἴ περ -τω δεῖ γενέ- πάντως τοι αἰνέσας ταυτα ὁ σαρεῖος παραλαμβάνει τὸ εἷμα. ' μὲν δη Συλοσῶν ηπίστατό οἱ τομο απολωλε- - ναι ευηθειην, ς δε του χρόνου προβαινοντος Καμβύσης τε ἀποθανε καὶ τ μάγωμανέστησαν οἱ επιὰ καὶ ἐκ - έπτὰ Θαρεως την βασιλη ν ἔσχε. πυ- νεται ὁ Συλοσῶν, η βασιληχ περιεληλυθοι ἐς τουτον ον ανδρα. φ κοτὲ αυτος ἔδωκε ἐν Αἰγυπτωχε

306쪽

θεντι το ε α ἀναβὰς δε ἐς τὰ Σουσαίζετο ἐς τὰ προ- θυρα των βασιλέος οἰκίων καὶ ἔφη Θαρείου ευεργέτης εἶναι ἀγγωει ταυτα ἀκουσας ὁ πυλουρος φ βααλὰ - ὁ δὲ θωυμάσας λεγε προ αυτόν RH τίς ἐστι κλλη- νων ευεργετης , τω ἐγὼ προαιδεsμαι, νεωστὶ μὲν την ἀρχην ἔχων ἀνωέβηκε δ' η τις φουδείς κω παρ' ημέους θωαυτῶν. ἔχω δὲ χρέος εἰπεῖν οὐδὲν ἀνδρὸς Ελληνος - -ομως δὲ αυτον παράγετε σω, ἶνα εἰδέω τ ἐθέλων λέγει ταὐτα. Παρηγε ὁ πυλουρὸς τον Συλοσῶντα ' στάντα δε ἐς μίσον εἰρώτεον οἱ ερμηνεες, τίς τε εἴη -ὶ τί ποιησας ευεργέτης φη, εἶναι βασιλέος πλων ο Συλοσῶν πάντα τὰ περὶ την χλανίδα γενόμενα, καὶ ώς αυτος εἴη κεῖνος ὁ δούς. μειβεται προς τωὐτα αρειος γενναιότατε ανδρῶν - ἐκεῖνος oς ἐμοὶ ουδεμίαν ἔχοντί κω δύναμιν μωκας, εἰ σι- σμικρα αλλ' ἁ ἴση γε η χάρις μοίως, εἰ νυν κοθέν τι μεγα λάβοιμι.

ήσαντι. έγει πώς ταυτα- aerio 1- Ο - εχ σον, ὼ βασιλ- μητε αργυρον δίδου, αλλ ανα--σάμενός μοι δὸ την πατρίδα Σάμον, την νυν ἀδελφεοsτο εμο Πολυκράτεος ἀποθανόντος πλυροίτεω ἔχει δουλος ημέτερος, ταυτην μοι δος ανευ τε φόνου - ἐξα- δραποδίσιος αμα ἀκουσας αρεῖος ἀπέστελλε στρα - 141

νόμενον, ἐντειλάμενος, σων ἐδεηθ' ὁ Συλοσῶν, ταυτά οἱ ποιέειν ἐπιτελέα καππας δὲ - την θάλαμσαν λυτάνης ἔστελλε την - iνην. 'ς δὲ Σάμ- 142Mαιάi Jριος ὁ Μαιανδρίου ἰχε το κράτος, ἐπιτροπαίην

παρὰ Πολυκράτεος λαβὼν την αρχήν ' φ ικαιοτάτροανδρῶν βο---φ γενέ-αι - 4εγένετο ἐπειδη γάρ οἱ ἐξηγγέλθη ὁ Πολυκράτι- θάνατος. ἐποίεε τοιάδε

307쪽

στε- στὶ μετὰ δε οἱ ἐπεποίητο, ἐκκλησιην συναγείρας πάντων τῶν ἀστῶν ἔλεξε τάδ, Ἐμοὶ ἴστε καὶ μεῖς σοι προν κα ὶ δύναμις πασα ἡ Πολυκράτεος , ἐπιτετραπται, και παρέχει νιν - , ἄρχειν - ἐγὼ

δε τατω πέλας ἐπιπλησσω, αυτος κατὰ δυναμιν ου ποιη-

σω Ῥυτε γάρ μοι Πολυκράτης ηρεσκε θεσπιζων ανδρῶνομοίων ω- Ουτε αλλος, στις τοιαυτα ποιέει Πολυκράτης μέν νυν ἐξέπλο μοιραν τὴν ἐωυτου, γὼ δε ἐς μέσον την αρχην τιβεὶς ἰσονομίην μῖν προαγωρεύω τοσάδε μέντοι δικαιῶ γέρεα εμεωυτῶ γενέσθαι, ἐκ μεν γε των Πολυκράτεος χρημάτων ξαίρετα ἔξ ταλαιτά μοι γενέσθαι, ἱρωσύνη. προς τουτοισι αἱρου--μα αυτω τέ μοι καὶ τοῖσι ἀπ' ἐμευ αἰεὶ γινομένοισι τἀAιος του λευθερίου , τῶ αυτός τε ἱρον ἱδρυσάμην καὶ την ἐλευθερίην μῖν περιτίθημι. O μὲν δη ταλα τοῖσι Σαμίοισι ἐπηγγέλλετο , των δέ του ἐξαναστα εἶπε rizoυδ αξιος Η - γεημέων ἄρχειν, γεγονώς τε κακως καὶεὰν ολεθρος, ἀλλα μάλλον οκως λόγον δωσεις των μετ-i43 εχείρισας χρημάτων. αυτα εἶπε ἐων ἐν τοῖσι ἀστοῖσι δόκιμος , τω ουνομα ν ελέσαρχος Μαιάνδριος ε

φ λαβῶν , εἰ μετήσει την ἀρχην, αλλος τις ἀντ'

αυτου τύραννος καταστησο u. δ' ἔτι ἐν νόω εἶχε με ιέναι αυτηὶ , ὰλλ ἀνεχώρησε ες την ἀκρόπολιν , μεταπεμπόμενος ἐν εκαστον, ς δη λόγον των χρημάτων δώσων, συνέλαβέ σφεας καὶ κατέδησε. οἱ μὲν δη ἐδε--ττο, Μαιανδριον δὲ μετὰ ταυτα κατέλαβε νουσος ἐλπίζων δέ μιιέαο νέεσθαι ο ἀδελφε , --νομα νΛυκάρητος, να ευπετεστέρως κατάσχη τὰ ἐν τη Σάμω πρηγματα, κατακτείνει τοὐς δεσμώτας πάντας ' ου γαρ

308쪽

LIB. m. AP. 142-I46. 287 ἀπίκοντο ἐς την Σάμον οἱ Πέρσαι καταγοντες Συλ σωντα, υτε τίς σφι χεῖρας ἀνταείρεται, πόσπονδοι τε ἔφασαν εἶναι ετοῖμοι οἱ του πιανδρίου στασιῶταικιὰ αὐτος Μαιάνδριος ἐκχωρῆσαι ἐκ της νησον κατα--σαντος δ' ἐαρὶ τούτοισι υτάνεω καὶ σπεισαμενου τῶν Περσέων οἱ πλείστου αξιοι θρόνους θεμενοι κατεναντίον τῆς ἀκροπόλιος ἐκατέατο Μαιανδρίω ' π - 145 vvφή, ἀδελφεὰς υπομαργότερος, ω ουνομα να- ρίλεως -τος οτιδη ἐξαμαρτὼν ἐν γοργυρη ἐδέδετο

καὶ δη τότε ἐπακουσας τε τα πρησσόμενα καὶ διακυψας δια της γοργυρης, ῶς εἰδε τους Πέρσας εἰρηναίως κατημένους ψύα τε κῶ ἔφη λέγ- αι--- θέλειν ἐλθεῖν ἐς λόγους ἐπακούσας δὲ ὁ Μαι δριος λύσαν--

τας αυτον ἐκέλευε γειν παρ' ε πυτον. ἰς δὲ ταχιστο, λοιδορεων τε καὶ κακίζων μιν ἀνέπειδε ἐπι

κιστε ἀνδρῶν, ἐόντα σεωυτου ἀδελφεον καὶ ἀδικησαντα ουδεν αξιον δεσuο δησας γοργυρης ξίωσας, ορiων δὲ τους Πέρσας ἐκβάλλοντάς τέ σε καὶ ανοικον ποιεsν-τα οὐ τολμD ouus ι, ἀτω δή τι ἐόντας εὐπετε χειρωθῆναι; αλλ' εἴ τι φύ σφεας καταρρωδηκας. ἐμοὶδος τους πικούρους, καί σφεας ἐγὼ τιμωρησομαι της ἐνθάδε ἀπίξιος Ἀρυτον δέ σε ἐκπέμψαι ἐκ της νησουετοῖμος εἰμι. -υτα ἔλεξε ὁ α λεως Μαα νωιος 1is δὲ πελαβε τον λόγον, φει μεν ἐγὼ δοκέω, οὐκ ἐς τουτο ἀφροσυνης ἀπικόμενος ς δόξαι την μυτου δυναμιν περιεσεσθαι της βασιλεος, ἀλλα φθονησας μὰλλον - λοσῶντι, εἰ --η, ἔμελλε ἀπολάμψεσθοι ἀκέρ--την πόλιν. ἐρεθισας ἄν τοὐς Περσας θελε- ἀσθε

νέστατα ποιησαι τὰ Σάμια πρηγματα καὶ ουτω παραδιδόναι, ε ἐξεπιστάμενος , ς παθόντες οἱ Περσπικακως προσεμπικροωέεσθαι ἔμελλον τοῖσι πι--,

309쪽

ΗΕR0D0TI-ώς τε μυτῶ ἀσφαλέα ἔκδυσιν ομαν ἐκ τῆς νησου τότε, μεμ αμος βούλη αι ἐπεστρω γάρ οἱ κρυπτηδιῶρυξ ἐκ της ἀκροπολιος φέρουσα - θάλασσαν. αὐτος δε δη ὁ Μαιάνδριος ἐκπλώει ἐκ της Σάμου, τους δε ἐπικούρους παντας οπλισας ὁ Σαρίλεως καὶ ἀναπετάσας τὰς πυλας ἐξηκε ἐπὶ τους Πέρσας οὐτε προσδεκομένους τοι - ουδὲ δοκέοντάς, δὴ πάνταουμβεβάναι ἐμπεσόντες δὲ οἱ ἐπίκουροι τῶν Περσέων του διφροφορευμενους τε καὶ λόγου πλείστου ἐόντας ἔκτεινον. καὶ μοι μὲν ταυτα μοίευν,

' αλλη στρατι η Περσικη ἐπεμηθεε, πιειμμενοι δὲ οἱ ἐπίκουροι πίσω κατειλη σαν ἐς την Η ἀκρόπολιν. τάνης δε ὁ στρατηγος ἰδὼν πάθος μέγα Πέρσας πεπονθότας ἐντολάς τε τὰς Θαρεῖος ἀποστελ- λων ἐνετέλλετο, μνα κτείνειν μηδένα Σαμίων, ε ἀνδραποδίζεσθαι, μι θέα τε κακῶν σποδουνια τη- σον

Συλοσῶντι , τούτων μὲν τῶν εντΩλεων μεμυημενος ἐπε-

λανθάνετο, ὁ δε παρηγγειλε στρατιῆ πάντα, ον αν λάβωσι,--δρα - παῖδα, μοίως σείνειν ἐν- θαμα - στραπιῆς οι μὲν τῆν ἀκρόπολιν μολιμαεον, οἱ δὲ μειω- πάντα τον ἐμποδων γινόμενον, ομοίως ἔν Ι 8 τε ἱρω καὶ ἔξω ρos ' AIαιάνδριος δ' ἀποδρὰς ἐκ τῆς Σάμου ἐκπλωε ἐς σακεδαίμονα ἀπικόμενος δ' ἐλαυτην κει ἀνενεικάμενος - ἔχων ἐξεχώρησε, ἐποίεε τοιάδε ὁκως ποτηρια ἀργυρεά τε καὶ χρύσεα προθεῖτο, οἱ μὲν θεράποντες αυτου ἐξέσμων αυτὰ, ὁ ο αν τον χρόνον τουτον τω Κλεομένε τρωναξανδρίδεω ἐν λόγοισι ἐών, βαφλευοντι Σπάρτης, προηγέ μιν ἐς τὰ οἰκία κως δεχοιτο Κλεομένης τὰ ποτηρια, ἀπεθώυμαζέ τε - ἐξεπλήσσετο ὁ δὲ αν ἐκέλευε αυτὀν αποφέρεσύα αυτῶνΟσα βούλοιτο τοsτο καὶ δὶς καὶ τρὶς εἴπαντος Μαιανδρίου Κλεομένης δικαιώτατος ανδρῶν γίνεται ος λαβεῖν μὲν

310쪽

LIB. L CAP. διδόμενα - ἐδικα ευ, μαθὼν δὲ Δ αλλοισι διδους ἀπαλλάσσεσθω ἐκ της Πελοποννησου. να μη ἀναπεισύ ναυτον η αλλον τινὰ Σπαρτιητέων κακον γενέσθαι.

οἱ δ' υπακουσπιαε αε- ξαν Μαιάνδιμον ' δὲ Σάμον σαγηνευσαντες ο Πέγα. παρωσαν Συλοσῶντι ἐρημον ἐουσαν ανδρῶν. στέρφ μεντοι χρόνωκά συγκατοίκισε αυτην ὁ στρατηγὸς υτάνης ἐκ τε μυχνείρου κῶ νο-- η μιν κατέλαβε νοσῆσοα τα -οιαπαὶ δὲ Σάμον στρατευματος ναυτικο οἰχομένου 150 Βαβυλώνιοι πέστησαν, κάρτα ευ παρεσκευασμένοι' ἐν οσμγα ο τε μάγος ηρχε καὶ οἱ ἐπτὰ ἐπανωτησαν,

κίην παρεσκευάδατο καί κως ταῶτα ποιεὐντες ἐλάνθανον ἐπεί τε δὲ ἐκ του ἐμφανέος ἀπέστησαν, ἐποίησαν τοιόνδε τὰς μ ερας ἐξελύντες γυναῖκα καστος μίαν προσεξ δετο , την ἐβούλετο ει τῶν ἐπι-- οἰκίων, τας δὲ λοιπὰς απασας συναγαγόντες ἀπέπνιξαν την δὲ μίαν καστος σιτοποιὰν ἐζαιρέετο ἀπέπνιξαν-αυτας, ει μη σφεων τον σῖτον ἀναισιμώσωσι Πυθόμενος δε Ι51ταμα ὁ Θαρεῖος καὶ συλλεξας πασαν την μυτο δέν μιν ἐστραπευε- ἐπ αυτους, μελάσιας δὲ ἐπὶ -- βυλῶνα ἐπολιόρκεε φροντίζοντας -δὲν της πολιορκίης. ἀναβαίνοντες γαρ ἐπὶ τους προμαχεῶνας του τείχεος οἱ Βαβυλώνιοι κατωρχέοντο,α κατεσκωπτον Θαρεῖον καὶ στρατιν αυτ , καί τις αυτ Ἀπε τουτο - - 4

σεσθε τότε γαρ αἱρησετ ημέας, ἐπεὰν ημίονοι τεκωσι. I sτο εἶπε των τις Βαβυλωνίων, οὐδαμὰ ἐλπίζων ν ἡμίονον τεκεῖν. -- δὲ μνων κHἐνιαυτο διεληλυ- 152