장음표시 사용
241쪽
πάντων πιστατοι, πλείω δε ἀποφέρειν των ἄλλων ἀξιου- σιν; οι δε αστειότεροι υτῶν πολλακι καιέσαι προη-
χθησαν. καὶ ταυτα μεν οὐν γελοῖα γεῖτο μάλιστα δε ἐμέμνητο των ἐπι μισθου φιλοσοφωντων και την ἀρετὴν ωνιον σπερ ἐζ γορῆς προτιθέντων ἐργαστήρια γοῖν εκάλει και καπηλεῖα τὰς τούτων διατριβάς Ἀξίου γαρ τον πλούτου καταφρονεῖν διδάξοντα πρῶτον αυτὰν παρέχειν 26 ἡψηλότερον λημμάτων. μελε και πράττων ταυτα διετέλει, - μόνον προικα τοις ἀξιοῖσι συνδιατρίβων, αλλὰ καὶ τοῖς δεομένοις ἐπαρκῶν και πάσης περιουσίας καταφρο 10
νῶν, τοσουτου δέων ὀρέγεσθαι - ουδεν προσηκόντων, ἄστε μηδἐ των αυτο φθειρομένων ποιεῖσθαι πρδνοιαν,ος γε και ἀγρὰν ου δήήω της πόλεως κεκτημένος οὐδεἐπιβηνα αυτου- λῶν ἐτῶν ὴξίωσεν, ἄλλ' οὐδε την αρχὴν αυτου εἶναι διωμολόγει, τουτ' οἶμαι πειληφώς, τι 15 τούτων με φύσει ουδενός ἐσμεν κύριοι, νω δἐ και δια- δοχ τὴν χρησιν αυτῶν εἰς ὁριστον παραλαμβάνοντες ὀλιγο-
δὲ τοσουrον αρα ἐδέησάν με της παλαιώς ἐκείνης γνοίας ἀπαλλάξαι
21. ρχην δε οὐδε οἶδα, εἰ τετράγωνόν ἐστιν ὁ ὀβολος η στρ -
242쪽
23χρόνιοι δεσπόται νομιζόμεθα, κἀπειδὰν ὴ προθεσμlα παρέλθη, τηνικαιτα παραλαβών αλλος απολαυε του νόματος. ευ μικρὰ δ Ουδ' ἐκεῖνα παρέχει τοι χλουν ἐθέλουσι
παραδείγματα, της τροφης το ἀπέρυττον καὶ των γυμνα- σὰυν το συμμετρον και του προσώπου, αἰδέσιμον και
τηὶ ἐσθῆτος το μέτριον, φ απασι δἐ τούτοις της δια-νοια το ρμοσμένον και το μερον του τρόπου παργει γδε τοι συνουσι μήδ' ἀναβάλλεσθαι το αγαθόν, περ τους πολ)ους ποιεῖν προθεσμίας ορι μενους ορτὰς Θα - 10 γύρεις ώς α' ἐκεινων ἀρξομένους του μὴ ψευσασθαι και - τα δέοντα ποιησαι ' ξίου γαρ μέλλητον εἶναι νην πρὸς το καλὰ ὁρμήν δηλος Οὐην κα των τοιούτων κατεγνωκώς φιλοσόφων, οῖ ταύτην σκησιν αρετης μελάμβανον, ην πολλαῖς ἀνάγκαις και πόνοις τους νέους 1 ἀντέχειν καταγυμνάσωσι, τουτο μεν ἀνυποδητεῖν οι πολλοι
27. . πε τοῖς πολλους ποιεῖν, Infiniti in oblique Rede
de Oriunctione ῶς, τε, ἐπεί, ἐπειδή. 33. 2 ταύτην ασκησιν ἀρε τῆς ἡ νελάμβανον, ην. . . ασκη
λευς καὶ γνήσιος αετός, ην ἀσκαρδαμυκτὶ προς τὰς ακτινας βλέπη.
De nisi cser. o. l. De sali. e. 17.
seic Pytnagoras vor Aristoph. Volhe 440 mst Strepsiades, jerne Sohrates in die Lenre genen mill τουτὶ τό γ' ἔμὸν σῶμ' αὐτα σιν παρέχων τύπτειν, πεινῆν, -
243쪽
κελεύοντες, αλλοι δε μαστιγουντες, ι δε χαριεστεροι καὶ
28 σιδήρφ τὰς ἐπιφανεω αυτῶν καταξύοντες. γεῖτο γὰcχρῆναι πολ πρότερον ἐν ταῖς ψυχαῖς το στεὐρὰν τοῖτο
καὶ ἀπαθες κατασκευάσαι, καὶ τον αριστα ποιδευειν ἀνθρώπους προαιρούμενον τουτο μεν φυχῆς, τουτ δε σύ- ματος, τουτ δε λικίας τε καὶ της πρότερον αγω ῆς εστοχάσθαι, να μὴ τα παρὰ δύναμιν ἐπιτάττων ἐλέπηται πολλοῖς οὐ καὶ τελευτῶν φασκεν ουτως ἀλεγως επιταθεντας ἔναυε καὶ αυτὸς ἀδον, ς καὶ γευσάμενος
των παρ' ἐκείνοις κακῶν, ἐπειδὴ τάχιστα λόγων ἀληθῶν 10 ἐπήκουσεν, ἀμεταστρεπτὶ φεύγων αυτὀν ἀφίκετο καὶ 2 δῆλος η ἡρον διακείμενος. Ad Jε τούτων ἀποστὰς τωναλλων αυθις ἀνθρώπων μέμνητο καὶ τὰς ἐν Π πόλει ταραχὰς διεξουε καὶ τον θινὰ αυτῶν καὶ τα θεατρα
καὶ το ιππόδρομον καὶ τὰς τῶν νιόχων εἰκόνeς καὶ τ 15των μαων ὀνόματα καὶ τους ἐν τοις στενωποῖς περὶ του-
ποτε σύ, ουτος, πώγωνα ἔχεις καὶκδμην, χιτῶνα δε οὐκ ἔχεις καὶ γυμνις θέρη καὶ ἀνυποδητεῖς, τον ἀλητην καὶ ἀπάνθρωπον βίον καὶ θηριώδη ἐπιλεξάμενo und e. 17.
Ueberali, ausallen Strassen, apricht
244쪽
των διαλογους πολλὴ γὰρ ς ἀληθῶς ὴ ἱππομανία καὶ
πολλῶν δη σπουδαίων εIναι δοκουντων επεἱληπται μετὰ δἐ ταυτα ετέρου δράματος πτετο των ἀμφὶ την νεκυίαν τε καὶ διαθήκας καλινδουμένων προστιθεις, τι μέαν φω-
νῆν οι Ῥωμαίων παῖδες ἀληθῆ παρ' ολὴ τον βίον προ- νται, την ἐν ταις διαθήκαις λεγων, να μὴ ἀπολαύσωσιτης σφετέρας ἀληθείας. α δε καὶ μεταξ λέγοντος --
του γελῶν προήχθην, τι καὶ συγκατορυττειν αυτοῖς
αξιοῖσι τὰς ἀμαθίας καὶ τὴν ἀναλγησίαν εγγραφον ὁμο-
10 λογοῖσιν, οι μεν ἐσθῆτας εαυτοι κελεύοντες συγκαταφλέγεσθαι των παρὰ τὸν βίον τιμίων, ι δἐ καὶ παρα-
νασθαι δοκεῖν αὐτοῖς, ο πυρ μὲν η καπνὁν αα αυτο μὴ δεδιέναι, μόνον δε Osro ouσθαι ἀπολαύειν του τραύματος, τι ἀναπλησθησονται της ἀσβὀλου. Aenn-lien Homer Il. I. 10. να πάνrες ἔπαύρωνται βασιλῆος.) να μὴ
spiei Dei Tacit Aun. I. M. XIV. 50. 5. O 'Pωμαίων παῖδες οἱ Ῥωμαῖοι , nder rurρῶν παῖδες
ποί' ὁλον. ὁ βίον, iesueuertii παρὰ τιν βίον una παρὰ τὴν τελευτήν. S. Eu . . I. α δὲ καὶ μετ αξυ λέγοντος αυτ οὐ γελῶν προήχθην. S.
σφαξαν καὶ ἐσθῆτα καὶ τὸν ἄλλον κοσμον συγκατέφλεξαν. Der Genet.
245쪽
μένειν τινὰς οἰκέτας τοι τάφοις, ενιο ει καὶ στέφειν τὰς στήλας ἄνθεσιν, μήθεις ετι καὶ παρὰ την τελευτὴν
31 διαμένοντες εἰκάζειν υν ζιου τι πέπρακται τούτοις παρὰ τον βιον, εἰ τοιαυτα περὶ των μετὰ τον βίον ἐπισκήπτουσι ' τούτους γαρ ιναι τους τ πολυτελες φον οώνουμένους καὶ τὸν οἶνον ἐν τοις συμποσιοις μετὰ κρόκων τε καὶ ρωμάτων ἐκχέοντας, τοῖς μέσου χειμῶνος ἐμπιπλαμένους ὀδων καὶ τ σπάνιον αυτῶν καὶ παράκαιρον γαπῶντας το δ' ἔ καιρW και κατὰ φύσιν λευ-τελὰ περηφανοῖντας τούτους ἀναι τους καὶ τὰ μύρα 10 πένοντας καὶ ο μάλιστα διέσυρεν αυτῶν, τι μηδἐ χρη- σθαι ἴσασι ταῖς ἐπιθυμίαις, αλλὰ κἀν τατταις παρανο- μουσι καὶ τους ορους συγχέουσι πάντοθεν τῆ τροφῆ παραδιδοντες αυτῶν τὰς φυχὰς πατεῖν καὶ τουτο δ το
ἐν ταῖς τραγ*dίαις τε καὶ κωμφδίαις λεγόμενον, η' 15 καὶ πορὰ θύραν εἰσβια μενοι. σολοικισμὰν ουν ἐκάλει
των παρὰ τον βίον τιμίων Wie e. 8.
11. καὶ ο μάλιστα διέσυρεναυτῶν, τι , Wie e. 24 30. Diat. Inar. II. 4. καὶ δ μάλιστα νωσέ με, τε καὶ ὀνειδίζων μοι την συμφοράν, ουδὲ δ πατηρ, φησίν, ὁ Ποσειδων ἰάσεταί σε. Eine neue
Iienhei de Gelus te παρὰ θύραν εἰσβιάζεσθαι .
νὰς ἐν τῆ σησει πυδείκνυνται, οἱ μὲν λογα κινούμενοι καὶ μηδέν, ς φασι, πρις την χορδῆν' ἔτερα μὸν γαρ ὁ πους, ἔτερα, ὀρυ ις λέγει. οι δὲ υρυθμα μέν, τὰ πράγματα δὲ μετάχρονα
246쪽
27τοῖτο τῶν δονῶν. π δἐ της αυτης γνώμης κἀκεινο 32 ελεγεν ἀντεχνῶς του Μώμου τον λόγον μιμησάμενος ος γαρ κεινος ἐμέμφετο του ταύρου τον δημιουργὰν θεὰν Ουπροθέντα των φθαλμῶν τὰ κέρατα, υτ δὴ και αυτὰς μι- των στεφανουμένων, τι μὴ ἴσασι του στεφάνου τὰ τδπον ει γαρ τοι, φη, y πνοῆ τῶν Ιων τε καὶ 3-δων χαίρουσιν, αδ τῆ ινι μάλιστα ἐπην αυτους στέφεσθαι παρ αυτὴν ou τε την ἀναπνοήν, ν' ώς-λεῖστον ἀνεσπων της δονης. και μην κἀκείνοις διεγέλα 33
10 τους θαυμάσιόν τινα την σπουδὴν περὶ τὰ δεῖπνα ποιουμένους τυμῶν τε ποικιλίαις και πεμμάτων περιεργίαις
- γαρ υ και τουτους φασκεν ὀλιγοχρονέου τε και
βραχείας δονης ρωτι πολλὰς πραγματείας πομένειν ἀπέφαινε οὐ τεττάρων δακτύλων αυτοις εrνεκα πάντα 15 πονεῖσθαι τὸν πόνον, ἐφ' σου ὁ μήκιστος ἀνθρώπου λαιμός ἐστιν ουτε γὰρ πριν ἐμφαγεῖν ἀπολαύειν τι τῶν
διότι μ' καὶ θυρίδας ἐποίησεν αὐ-το κατὰ - στέρνον, ς ἀναπετασθεισῶν γνώριμα γίγνεσθαι απα- σιν α βουλεται καὶ ιπινοεῖ καὶ εtψεύδεται η ἀληθεύει.
136. Οὐκοὐν ἔχρη σε Πηγάσου ζεῖξαι πτερον, πως ἐφαίνου τοις θεοῖς τραγικώτερος. . 3. 10 τους θαύμάσιόν τ ι - να την σπουδην περὶ τα
247쪽
ἐωνημένων, ουσε βρωθέντων διω γενέσθαι την πὰ των πολυτελεστερων πλησμονήν λοιπῖν ου δναι την ν τῆ παρόδφ γιγνομένην δονῆν τοσουτων νεῖσθαι χρημάτων. εικότα δε πάσχειν λεγεν αυτοῖς ἀπαιδευσίας τὰς αληθεστέρας δονὰς ἀγνοοῖντας, ων πασῶν φιλοσοφία 534 χορηγός ἐστι τοι πονεῖν προαιρουμένοις περὶ δἐ των ε τοῖς βαλανείοις δρωμένων πολλὰ μεν διεξyει, το πλη-
θος των επομένων, τὰς βρεις τους επικειμένους τοις οικέταις και μικρου δεῖν ἐκφερομένους δε δέ τι κα μάλιστα μισεῖν φκει, πολ δ' ἐν τ5 πόλει τουτ και τῶ 10 βαλανείοις ἐπιχωριάζον προῖόντας γάρ τινας των οἰκετῶν δει βοῶν και παραγγέλλειν προορῶσθαι τοι ποδοῖν, νἱψ λόν τι η κοιλον μέλλωσιν περβαίνειν, και πομιμνησκεῖν αυτούς, το καινότατον, τι βαδίζουσι δεινὸν ουν ἐποιεῖτο, εἰ στόματος με αλλοτρίου δειπνοῖντες, δέονται ομηδ χειρῶν, μηδ αλλοτριων των ἀκουοντες, φθαλμῶν δὴ ἡγιαινοντες αλλοτριων δέονται προοφομένων και νέχονται φωνὰς ἀκουοντες δυστυχέσιν ἀνθρώποις πρεπου- σας και πεπορωμένοις ταὐτα γὰρ αυτὰ πάσχουσιν ἐν ταις ἀγοραις μέρας μέσης καὶ οι τὰς πόλεις ἐπιτετραμ 20 35 μένοι ταλα τε και πολλὰ τερα τοιαῖτα διελθών κατέπαυσε τὰν λόγον. ἐγώ δἐ τέως μεν κουον αυτοῖ τεθη
πώς καὶ σιωπήση πεφοβημένος. επειδὴ δἐ ἐπαυσατο,
248쪽
29 τουτο δὴ τὰ των Φαιάκων πάθος ἐπεπονθειν πολῖν γαρ δὴ χρονον ς--δν ἀπέβλεπον κεκηλημένος εἶτα αὐλῆσταυσε καὶ ἰλιγγου κατειλημμενος τουτο μεν δρῶτι κατ- εὐήεόμην, τουτου φθέγξασθαι βουλόμενος ξέπιπτόν τε και ἀνεκοπτόμην, και η τε φωνὴ ἐξέλειπε, καὶ γλῶττα διημάρτανε, καὶ τέλος ἐδάκρυον ἀπορουμενος - γαρ
ἐξεπιπολῆς Ουδ' ς τυχεν μῶν ὁ λδγος καθίκετο, βαθεῖα δἐ καὶ καίριος πληγη ἐγένετο, καὶ μάλα ευστόχως ἐνεχθεὶς ὁ λόγος αυτήν, ε οἷόν τε ειπεῖν, διέκοψε τὴν 10 φυτήν - γαρ τοι δει καμφηδη φιλοσόφων προσάψασθαι λόγων, δέ πως περὶ τοατωνάπείληφά δοκεῖ μοι - δ 36σφτους ψυχὴ μάλα σκοπου τινι παλ προσεοικέναι. τοξόται δε πολλοὶ μεν αν τον βίον και μεστοι τὰς φαρέτρας ποικίλων τε και παντοδαπῶν λόγων ο μὴ πάν- 15 τες ευστοχα τοξευουσιν, ἀλλ' ο μεν αυτῶν σφόδρα τὰς νευρὰς ἐπιτείναντες εντονώτερον του δέοντος ἀφιῶσι καιαπτονται με και ἡτοι νης δοῖJ, τὰ δἐ βέλη αυτῶν υμενε ἐν του σκοπτ, αλλ' αδ της σφοδρότητος διελθόντα καὶ παροδεύσαντα κεχηνυῖαν μόνον τ τραύματι τὴν φυ- 20 χῆν ἀπέλιπεν. αλλοι ὁ πάλιν τούτοις πεναντίως ταδγὰρ ἀσθενείας τε και ἀτονίας Ουδ εφικνεῖται τὰ βέλη
8. μάλα υστόχως ἐνεχθεὶς ὁ λόγος. gI. c. 37. ὁ Ἀβελος ἐνεχθεν εὐ μάλα ἔντόνως. Die
249쪽
πολλάκις ἐκ μέσης της δοῖ ην δέ ποτε και ἐφίκηται,ακρον μεν ἐπιλίγδην απτεται, βαθειαν ὁλου ἐργάζεται την37 πληγηπι ου γὰρ π ἰσχυρ6ς Μολης ἀπεστέλλετο. οστις δἐ ἀγαθὰς τοξότης, και Πικρωομοιος, πρῶτον με ἀκρι- 5βῶς φεται ὀ σκοπόν, εἰ μὴ σφόδρα μαλακός, εἰ μηστεωότερος του βέλους γίγνονται γὰρ δὴ και τρωτοι σκοποί ἐπειδὰν ὁ ταυτα ἴδεν, τηνικαῖτα χρέσας το βέλος - ἰφ, καθάπερ τὰ Σκυθῶν χρέεται,--εώπου, --θάπερ τὰ Κουρητων, ἀλλ' ηρεμα δηκτικω τε και γλυκεῖ 10 φαρμάκου τουτο χρίσας υτέχνως ἐτόξευσε το ει ἐνεχεινε μάλα ἐντόνως και διακόψαν χρι του διελθεῖν μένει τε και πολ του φαρμάκου ἀφίησιν, - σκιδνάμενον ὁλην ἐν οὐ την ψυχὴν περιέρχεται ταυτά τοι καιηδονται και δακρύουσι μεταξ ἀκούοντες, περ και αυτὰς 15επασχον, σπῆ ρα του φαρμάκου την φυχὴν περιθέοντος ἐπίει δ' ουν μοι προς-υτὰν τλεπος ἐκεῖνο λέγειν βάλλ' υτως, αἴ κέν τι φόως νδρεσσι γένηαι.
3. κρον με ἐπιλίγδην. Nac Homer II XVII. 598. 99. γαλωμον δουρί, πρόσω τετραμμένος αἰεί, κρον ἐπιλίγδην.
250쪽
ωσπερ γὰρ ι του Φρυγίου αυλου ἀκούοντες υ πάντες μαίνονται, ἀλλ' ὁπόσοι αυτῶν τῆ Ῥέα λαμβάνονται, υτοιδε προς το μέλος πομιμνήσκονται του πάθους, υτ δὴ
και ι φιλοσόφων ἀκουοντες - πάντες νθεοι και τραυ-
ματίαι ἀπίασιν, αλλ' ok πῆν τι ἐν τῆ φύσει φιλοσο-
φιας συγγενές.ETAL ς σεμνὰ και θαυμασια και θεῖά γε, δεταιρε, 38
διελήλυθας, ἐλελήθεις τέ με πολλῆς ς ἀληθῶς τηλαμ
βροσίας και του λωτο κεκορεσμένος ἄστε και μεταρο10 σου λέγοντος πασχόν τι ἐν τῆ ψυχῆ, και παυσαμένου ἄχθομαι και να δὴ και κατὰ σε εἴπω, τετρωμαι και μὴ θαιμάσῖς οἶσθα γάρ, τι και οι προς των κυνῶν των λυττώντων δηχθέντες υ αυτοι μόνοι λυττῶσιν, αλλὰ καντινα ετέρους ἐν τῆ μανία δάκωσι τ αυτὰ τουτ και Ου- 15 το εκφρονες γίγνονται συμμεταβαίνει γάρ τι του πάθους
- του δήγματι, και πολυγονεῖται νόσος και πολλῆ γίγνεται της μανίας διαδοτή. AO Oυκοι και αυτὰς μῖν καιρίαν μολογεῖς; ET L Πάνυ μεν ουν, και προσέτι δέομαι γέ σου