장음표시 사용
351쪽
μεν , η αδκουμενοι νυν ἐπεξερχόμεθα , λόγων μηκας ἀπι-ον παρέξομεν οὐθ' υμας αξιουμεν, η οτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι οπες οὐ ξυνεστρατευσατε, η ως - οὐδεν ἐδικηκατε, λέγοντας, οιεσθαι πώσειν τα δυνατὰ δ' ἐς ων μάτεροι ἀλαθως ορονῶμεν διαπρασσεσθαι, ἐπισταμένους προς ώλτας, ότι δίκαια μεν Λ τω ἀνθρωπείω λόγω απὸ της ἴσης ανάγκης κρίνεται, δυνατά οεοὶ προυχοντες πράσσουσι, και οι αὐενῶς ξυγχωμῖσι.
r. MΗΛ. Η μεν - νομίζομέν γε χρησιμον
ξυμ ερον λέγειν μέθεσθε μη καταλύειν Φῶς τα
κοινον ἀγαίον, ἀλλα τω ἀὰ εν κινδυνω γιγνομένω . αιτα εἰκότα και δίκαια, καί τι και ἐκτος του ακριβους
via imperium iure panum a nobis obtinia , pzod Medum debeti Larisas, vel nos a Nobis i se lacesilaos nostras inriιHas nunc Perse zi. Neque censerenus vobis exiinmandum, fore, ut duendo nobis PersIadeatis, vel vos nobi ran non tariosse. pzod esse isti daemonio m coloni , vel vos nullum iniuriam nobis fecis. Sed potius petimus a vobis, ut ex ea Omesone, pllam utris Mamno vera comFimus, inter nos ea transigamur, quae fieri possint: pG O vos, O nos a re mmus, de iure petidem ιnrerho nes oratione tune disi tari, cimi par es necessitas; illos vero, qui sint potentiores, per vim facere, quiaquid possunt, O infirmiores comedere. m. in L. Asaia utile rensimus, neresse enim est, nos quo pre utilitatis mentisnem facere, quandopud n vos ita Fraemita aquilate, semonem de militare in irati s bonum, Pod omnibus es commune, a nobis non everit: sed omnet ra. qia femper in 'riolo versatuτ, res ration, consentaneas O a pras esse. n rarum Fonet summet, si pιia adieri presuaseris, oen o
352쪽
απείσοντά τινα Δῖεληθηνα. καὶ προς ψων οὐχ ησσον τουτο, οσω και ἐπι μεγίστη τιμωρία σφαλέντες αν, τοις αυδις παρεδειγμα γενοισθε. στα. ΑΘ. 'PIμεῖς δε της ἡμετερας αρχης, ν καιπαυσθῶ, οὐκ ἀθυμουμεν την τελευτην. οὐ γυ οἱ αρχομτες ἄλλων, - Ἀρ και Λακεδαιμόνιοι, οὐτοι δεινοι το ς νικηθεῖσιν. εσπι σε οὐ προς Λακqδαιμονίους ἡμὶ ο αγων, αλλ' ην οἱ υπηκοοί που των ἀρξαντων αυτοὶ ἐπιθέμενοι κρατησωσι. και περι μεν τουτου ἡμῖν ἁῖε Θω κινδυνεύεσθαι. ὼς σε ἐπ' ὼzελεία τε παρεσμεν της ἡμετέρας
αρχης, και επι σωτηρια νυν τους λογους ερουμον της ὐμετερας πόλεως, ταυτα δηλῶσομεν βουλομενοι απτο -
νως μεν Θων αρξαι, χρησίμως δ' υμας αμοτέροις
Θηνα. summo tiare , ex hae ratione, pram fecimu, tam altero ex aequo O bono egerit, fravium alipum percipere. me autem eo m. ore re vestra futuram est, quo etiam maior graviorque poena vos manet. si offinderitis, fra ceteris moreamus memplo eratis. XCI. ATH. Nos vero nostra inperii, etiamsi deletum flai, finem non extimescimus. Neque enim, pia Hiis imperant, ut G. tedaemonii, ii sint formidabiles victis. sed in praesentia cum Lacedaemondis nullam nobis es cenamen. vi nunc iliud scire u Iumus, an illi, sui aliquo in loco alio n imperio ante m-rint, eam si eos postea aures fuerint, vulariam is iis sint
reponaruri, ae imperium in eos hab Iri. Sed hae Uon de re periclitari nobis pennireatur. Illud vero Glarabimis . nos iam his adesse tum mpagandi myri unm ii patia , tum vi de --stae e Aestatissalute verba faciamus. Nam votis pridem fine molesta vestra imperare volumis ; sed tavrea vos e vesca nostraque
353쪽
δουλεῖσαι, ωσπεο και Ῥιν ἄρξαι; σο'. ΑΘ. Oτι Ῥῖν μεν προ του - δεινότατα παθεῖν, ωακουσαι αν γένοιτο μεις δε μη διαφθείραντες υμῆς, κερδαίνοιμεν αν.
Cίλους μεν εiναι αντι πολεμίων, ξυμμαχους δε μηδετερον, οὐκ ἀν δεξοισθε; στε. AS. Oυ γω τοσουτον Φοῦς βλάπτει ἡ εχθραυμων, ἷσον ἡ Οιλία μεν, ἀσθενείας, το δε μῖσος, δυνάμεως παρασειγμα τὸ ῖς ἀρχομενοις δηλουμενον.
στρο . MΗΛ. Σκαπουσι σ ' Φων ούτως οἱ υπηκοοιτο εἰκος, ωστε τούς τε μη προσηκοντας, και όσοι ἀποι- κρι οπες οἱ πολλοὶ, και ἀποσταντες τινες κεχείρωνται, ἐς το αὐτο τιθεασι; XCII. MEL. Mi qia fera potest, uι ita nobis ex iro sit.
fervire, ut vobis, in rare ZXCIII. A T H. Quia vobis p sdem contivet, ut, aru zam mala erantina pallamini, imperara faciasu s nos vero, vobis non inrefctis. q sum faciemus. XCIV. M E L. Verum nonne nos diicione Vespieris, ut ab artas abstineamus, O pro hostibus an iri auri pre simus; nemintris veris freti Z XCV. ATH. Minime. Neque enim vestra inis icitia tantum detramciuum nobis assere . quantam amicitia. Nam amicitia qr iisdem vesta inrticillitatis nostrau, Odrum vero vestrum mirarii renostrae man. Narni argumentum erit illis, qui nostro imperio parraria XCVI. MEL. Itane vero, qui vestra ini rio sint Abiecti. Perpendunt aequilinur, ut etam Leo habrant eos, qui nihil ad os alcinent, quo eos, qui, e m magna ex parte vesri coloni
354쪽
oζ'. ΑΘ. Δικαιωματι γαρ οὐδετερρυς ελλει πιοργουνται, κατα δύναμιν σε, τοῖς μεν, περιγίγνεσθαι, ἡμἁς δε,*άβω ακ ἐπιεναι. -τε, εξω και του πλεονων ται, και το ἁ αλες ἡμῖν δα το καταστρατηναι παράσχοιτε, αλλως τε - νησιωται ναυτοκρατόρων, και ἀσθενεστεροι ἐτερων ὀντες, εἰ μη πιριγενοι σ9ε.
γων ἡ μας ἐκβιβάσαντες, τω ψετερω ξυμ ορω - κουειν πείθετε, και μιν χρη μον διδασκοντας,
εἰ τυγχάνοι και υμιν το αυτο ξυμβαινον, πιιρασθαι πεAειν. α ι γαρ νυν μησετεροις ξυμμαχοῖσι, πως οὐσnt, O eorum nonnulli a vobis defuissent, Macti serunt pXCVII. ATH. Θι. ip Neratris enian deesse pluant nationes, viribus Dam causam tueantur: sed illos quHem, Propter notentiam, quam habent, Dperstites O; nos vero, prae metu iLlos non aspris. Q re praeter iam quod imperium in plures obtinebimus, incolumιtatem etiam maiorem nobis pruelebitis, si
fiducti frenitis, praefinim ciun stis insulani, O A iis, pii ecio pollent, insinniores, ausi servitutis ivum, quod Oobis impanere
satirarunt, a vestris cervisdus repestatis, at u superiores evadatis. XCVIII. MEL. In Egia vero ratione, qua vobis suademus, tia ab His subigendis abstineatis, in quos ni lium ius habetis, nihil pinsita vobis ad res vestras firmius nuandas se putaris p O mi enim visis hie etiam . pinna odiam vos, qui ex iuris reptatione nos exim is, Dadetis, ut vestrae Mitatimorem geramus, sic nos pupis, do do vos id, quod nobis est utile, se vobis etiam Uem utile se eontingat, Operam dare, ut vobis perDadeamus, o a nobis utile commodumque tuaicanuIs. omodo enim hosti vobis non re eas illos, quotquot in hoc
355쪽
ρους ἔσοι ἡπειρωταί που οντες, - ἐλευθερω πολλην τηνοιαμελλησιν της προς ηυῶς φυλακης ποιησωντα, --λα τους νησιωτας τε που ἀνάρκτους, ωσπερ ὐμας, καὶ τοῖς ηδε της α πὶς τω ἀναγκαίω παροξυνομενους. ουτωγαο πλεῖ ' αν τω αλογίστω επιτρε απις , ας τε ηαὐτοῖς και ημας ες προυπτον κίνδυνον καταστησειαν. ρ. M H Λ. Ilπου αφα, εἰ τοσαύτην γε υμξις τῆ, μηπαυδε ναι 'χης, και οι δουλευοντες ηοη, ἀπαλλαγη-
bello mauras para sequuntur, cism hare, qIMe per vim contra nos festis, lamnaes alpse consi antra, vos confra se quoque Muprando venturos missimabunt ' me vero ratione, qiud Haud suisis, psam pristinos psi n hostra avgrais, illas vero, pιl ne unplam quhsem vobis hostes esse satirarara, invisos M initaeitias
356쪽
ναι, την παρακινδύνευσιν ποιοῖνται, ἡμῖν γε τοῖς ἐτιελευθεροις πολλη κακότης κα δειλία, μη παν προ του ἰουλευσαι ἐπεξελθεῖν.
ρα. ΑΘ. οὐκ, ην γε σωφρόνως βουλεύησει. ουγ- - ἀνδραγαθίας ο ἀγων απὸ του ἴσου ὐμῖν, ' η
αισχύνην ο*λειν, προ δε σωτηρίας μαλλον ἡ βουλη, προς τους κρείσσονας πολλω μη αβίστασθαι. ιβ' MΗΛ. Ἐλλ' ε-στάμεθα - των πολεμίων
καθε λε' τοῖς δ' ἐς ἀπαν το ὐπαρχον ἀναρριπτῶ I
qui vestria impe io serviunt, ut merentur, tantum aeserranen adrium1 P em nobis, qui adhue Iruri funus, magno vitio O ignaviae detur, nisi prius omnis experiamur, quam semiamus. o. ATIAE. Nepetapram hare scietis, si rem consulis sis. ove enim vobis ex aepra nobiscum est de nauitate cinamen . ne in dedeciis ine rearis, si nobis esentia r sed ponM is siluta consiliatio, ne multo potentioratias restatis. GI. MEL. Sed prori stimus, res Milicas interdum exi .halem mys mmmunes, psam pro Mersa lunorimur Ie mu uvdine. Et nobis, si statim quMem volu cedantio, milam salalιs
spem si rege; sed F rem strenue pranius, spes est, fore, usadhue recte stemus. VII. ATH. Spes vere , quae perieusi est solarium, illos pῶdem, pia in magna opum abundantia , i a utuntur ac nιrum Lur, qu--s damno sciat, non tamen funestiu evenis. Ab ιλ
357쪽
πανος γαρ Cum) αμα τε γιγνωσκεται σῖαλεντων και ἐν οτω ετι λάξεταί τις αυτην γνωρισθέῖσαν, οὐκελλείπει. ο ὐμεις ασ9ειῶς τε και επι ροπης μι- οντες, μη βούλησΘε παθεῖν μηδε ὀμοιωθηναι τοις πολλοις, οiς παρον ανθρωπείως ετι σώζεσΘαι, ἐπειδαν πιεζομενους αἰπους ἐπιλείπωσιν αἱ Οανεραὶ ελπίδες, επι τας λῖ
νεῖς καόίστανται, μαντικην Ἀ και πησμους, κω οσα τοιαυτα μετ ελπίδων λυμαίνεται.
Maoμεν προς δυναμιν τε την υριετεραν και την τυχην, ει
ἐλλείποντι, την Λακεοαιμονίων ἡμῖν ξυμμαχ αν προσ-
Iis vero, qui de summa scianum sonianarum aleam iaciunt, nam stes nasura est duramentosa simulae uti lusi sint, cognom-tur, practis fit, O quam detrimentosa, nee ullam A m a bus anquit, in pso quis D eontinens ab tua cognita sibi euisat. are vos, qvi infirmi estis, O in unico rerum momento positi , hoc ne vobis accidat, Hligenter cavete. Neque pleri re si coeo veωιs . γ i, Grin humanis sis iis conservandae salutis saeiatas adhue ius densr, postquam Grea spes Usos ab hoste pressos destituis, ad inrenam cons trum, ad divinationem videlitat,ae orati , O huiusnoae , quae spe perdunt. QV. MEI Nos retam thoe pruri sciatis arduum qui nesse ducimus, o elim vestra potentia O eum se Te, si
non ex aequo es suuram. Vemmiamm, psod ad forauniam qui- n attinet, nos non inferiores futuros, Deo favenω. considimus: pzra insontes vobis haud Iuste nos ιnvadentibus obsistιrnuus. od vem attineι ad nostrae potentiae tenuisamn , consissimu ,
358쪽
ίσεσθαι , ανάγκην εχουσαν και εi μη του αλλου, της γε ξυγγενείας εακα και αισχυνη βοηθῶν. και οὐ παντάπασιν ούτως ἀλόγως Θρασυνόμεθα. ρε. ΑΘ. J ς μεν τοίνυν προς το Θειον εὐμενείας οὐδ' ἡμεῖς οἰόμεθα λελεί-εσΘ αι. ουοεν γαρ εξω της ἀνθρωπιίας, των μεν, ες το Θειον νομισεως, των δ' ἐς σῆας αὐτους βουλησεως, δικαιου μεν η πρασσομεν. ἡγουμεθαγ- τό, τε Θειον δοξη, το ἀνθρωπειον τε σαίως διαπαντος υπό Cύσεως αναγκαίας ου αν κρατη αρχειν. καὶ ἡμεῖς ολε Θεντες τον νόμον, ουτε κειμένω πρωτοι χρησάμενοι , οντα δε παραλαβοντες, και εσόμενον ἐς αεὶ
καταλείψοντες, χρωμεθα αὐτω εἰδότες και υμῶς ἀν, και αλλους ἐν τῆ αυτη δυναμει ἡμῖν γενομενους, φων-
Laredaemoniorum Minim nobis albi tuam: quae si nussa aliare , saltis cognatione O pudore adducta, nobis opem fm eos tur. Q Mare non penitus tentare fic audaces sinus. CV. A T H. Ne nos psidem benevolens iam Deorum nobis sturum arburamur. Nihil enim facimus pn Ier Anu, qudus homino in ciuiu moraim uti solem, aut pirid tam a vobis p putamus printer inonum hominum voluntarem erga se ipsidis: sed a vobιs palmetu, quod quilibet alii homines porentiores ab in franιoribus pete , fidique praestari volunt. Nam opinione iam mepta existimamus, O Dyos, O homιnes naturare necessisau h.Iudaed is semper EII imperare, qFran in stia potestare tenent. Hanc autem lemn nos nepre tutimus, neqM ea lata prata tis sumitur sed iam receptam, a mamribra ampιmIs ac us ametu, Permuamsturam poseris relicturi. Nam pos sum habemus, vos pιosu,
temo e , si ea n , qua nos, potentia natasti estiis, Uren esse factums. Quod totur ad Deos piadem attinet, fic, ut est verisi Dissiligo ooste
359쪽
σπευ τε αυτους, μακαρίσαντες υμων το ἀπειρόκακον, οὐ ζηλουμεν το αῖρον. Λακεδαιμονιοι γαρ προς σῖ- μεναυτους και τα ἐπιχωρια νομιμα, πλειστα ἀρετη χρω- ται προς δὲ τους αλλους πολλα ἄν τις ἔχων εἰπεῖν - προσ2ερονται, ξυνελων μάλιστ' αν δηλώσειεν ἔτι ἐπι- ανεσπατα ων σμεν, τα μεν ἡδέα, καλά νομίζου , ταόε ξυμzίροντα, οίκαια. καίτοι οὐ προς της ὐμετέρας νυν
ἀλογου σωτηρίας ἡ τοιαύτη διάνοια. σου. MΗΛ. ' Ι ἐμέ. δε κατ' αὐτο τουτο η- κὰδ
μαλιστα πισπευομεν - ξυμ εροντι αὐτων, Θ Ιηλίους ἀποίκους οντας, μη βουλεσθαι προδόντας, τοῖς μενευνοις των Ἀληνων ἀπιστους κατασπηναι, τοῖς δε πο
πιυ, non extιmsimus, ne vobis in ores situri Mus. Q od reo perimet ad opinionem, suam de Lacetaemoniis haiaris. pia freti confestis, eos pudore a iactos orn vobiu laturos, vinstam piadem semplicitarem caudamus, sed vestram stultitiam non Probamus. Lamiaemonia enim erga se quidem ipse, O ιn d me is institviis, vinute pluinnum titum r. erga alios vero qua-- se praestor, quamvia multa quis eommemorare posse: illucitamen in sinima paucis declarare poterit, eos omnium, quos noverimus, res qasdrin iucundas pro honestis, res vero utiles pruiustis habere. Q amobrem huiusmod2 num o constiuum m is sta inconsilia silure non facit. I. MEL. Nos vero ob hoe ipsum iam vel maximis ipsos propter Dam utιlitarem eonfidimus nolis praestis Meliis, pιι sinti orum coloni, a Graecis quiaran amuis infidos hariri, host
360쪽
-ῖαλείας εῖναι, το δε δίκαιον και καλον, μετα κινδυνου ηαψαι ' o Λακεδαιμόνιοι ηκιστα ῶς επιτοπολύτολμωσιν.
ρη . M Η Λ. Ἐλλα και τους κινδύνους τε η ν ενεκα μάλλον ἡγουμεθ' ἀν ἐγχειρισαψαι, αὐτους, και βεβαιοτέρας η ἐς ἀλλους νομιεῖν, οσω προς μεν - εργα, της Πελοποννήσου ἐγγὸς κειμεθα, της δε γνώμης τω ξυγγενεῖ πιστότεροι ἐτέρων ἐσμεν ρθ. AΘ. Το δ' ἐχυρόν γε τοῖς ξυναγωνιουμίνοις οὐτο ευνουν ταν επικαλεσαμένων Cαίνεται, ἀλλ' ην τωνεργίδε τις δυναμει πολυ προυχ3. Ο Λακεδαιμόνιοι και πλειον τι των ἁψών σκοπουσι. της γουν οικείας παρασκευης απιστία, και με - - ων πολλών τοῖς πί- R. ATH. Ergo uessiuattin pildem a peric D abesse,
Na ipsos sumus. CIX. ATH. At ud, qui suppetias lanuri Ara, non in be
nevolentia eonim, a ptibus Noeati fuerim, sed in ea potentria, pua piis ad res gerenaeas otieris est instra tior, Dae salutis pra Marin eo eam. Puod Laredaemomi vel Miuo mos , φzam cetera, Pectare solent. Nam propter apparatus domessui diffiden-rium, vel sin nos tam magnis suisnon copiis invii m. Qu.ι'