Historici Graeci minores edidit Ludovicus Dindorfius Nicolaus Damascenus

151쪽

NICOLAI DAMASCENI νεν, ἔνθα ἐγενετο ο Μάγνης, μάλιστα δὲ τὰς Μαγνητων, καὶ συνῆν αὐταῖς. οἱ δε τούτων συγγενεῖς,

ἀχθόμενοι ἐπὶ τρ αἰσχύνη, πρόφασιν ποιησάμενοι ὁτι ἐν τοῖς ἔπεσιν ἐσεν ὁ Μάγνης Λυδῶν ἀριστείαν ἐν ἱππομαχία προς υμαζόνας, αυτῶν ουδὲν ἐμνή- 5σθη, ἐπάξαντες περικατέρρηξάν τε την ἐσθῆτα καὶ τὰς κόμας ἐξέκειραν καὶ πῆσαν λώβην προσέθεσαν. ἐφ' οἷς ἡλγησε μάλιστα Γύγης, καὶ πολλάκις μὲν εἰς την Mαγνητων γην ἐνέβαλε, τέλος δὲ χειρουται την πόλιν' ἐπανελθὼν δὲ εἰς Σάρδεις πανηγύρεις ἐποιή- 10σατο μεγαλοπρεπεῖς. Exc. de viri. et vit. p. 450

453.J61 Peι Σαδυάττης ὁ Λυδῶν βασιλεύς, υλυάττεω παῖς, ἰν μὲν τὰ πολέμια γενναῖος, ἄλλως δε ακόλαστος. καὶ γάρ ποτε την εαυτου αδελφην, γυναῖκα Ι5Mιλητου, ἀνδρος δοκίμου, καλέσας ἐφ' ἱερὰ βίαρσχυνε καὶ το λοιπὸν αυτὴν ἴσχει γυναῖκα. ὁ δὲ Μίλητος ην Μελανος του Γύγου γαμβρου απόγονος. δυσανασχετῶν δ' ἐπὶ τούτοις, φεύγων ωχετο εἰς Βασκύλιον. Σαδυάττης δὲ κἀκεῖθεν αυτὸν ἐξέωσεν. mὁ δὲ ἀπεχώρησεν εἰς Προκόννησον. Σαδυάττης δὲ ολίγον υστερον ἔγημεν ἐτέρας δύο γυναῖκας ἀλλη- λαις ἀδελφάς, καὶ ἴσχει παῖδας ἐκ μὲν της υττάλην, ἐκ δὲ της υδραμυν νόθους, ἐκ δὲ τῆς αυτοὐαδελφῆς γνήσιον 'Aλυάττην. Exc. de viri. et vit. 25 p. 453.J62 'Oτι υλυάττης ὁ Σαδυάττεω υἱός, βασιλεῶς Λυδῶν, ως μὲν νέος - , υβριστὴς ἡν καὶ α λα- στος, ἐκβὰς εἰς ἄνδρα σωφρονέστατος καὶ δικαιότατος. ἐπολέμησε δὲ Σμυρναίοις, καὶ εIλεν αυ- ωτων τὸ ἄστυ. Exc. de viri. et vit. p. 453.J

152쪽

FRAGMENTA.

Dtι υλυάττης ὁ Κροίσου πατηρ του Λυδῶν 63rσιλέως ἐπὶ Καρίαν στρατευων περιήγγειλε τοῖς ιυτοὐ στρατὸν ἄγειν εἰς Σάρδεις ἐν ημέρα τακτst, οἷς καὶ Κροίσω, ὁστις ὴν αυτοὐ πρεσβύτατος των χίδων, αρχων αποδεδειγμένος 'Aδραμυττείου καιήβης πεδίου. ὁ δέ, ως φασιν, υπὀ ακολασίας ουχός τε ην καί πως διεβέβλητο προς τον πατέρα. γυλόμενος δὲ ἐν τῶδε τῶ ἔργω ἀπολυσασθαι τὰς 'τίας, καὶ απορῶν ὁπόθεν μισθώσαιτο ἐπικουρους, ισθωτοῖς γὰρ ἐχρῶντο, ηλ θεν ἐπὶ Σαδυάττην τονιπορον, πλουσιώτατον Λυδῶν ὁντα, δανείζεσθαι γυλόμενος. ὁ δὲ αυτον πρῶτον μὲν ἀναμένειν ιέλευσε προ των θυρῶν, ἄχρι αν λουσηται ' μετὰ δὲ

πυγχάνοντι αποκρίνεται ο τι πολλοὶ παῖδες εἶεν

λυάττa , οἷς πῶσιν εἰ δεήσοι αυτον ἀργυριονιδόναι, οὐκ ἐξαρκέσει' ουκουν δοὐναι δεομένω.ροῖσον δὲ ἀποτυχόντα τἀνθρώπου εἰς Ἐφεσονφικέσθαι κατὰ ζήτησιν αργυρίου. καὶ τότε μὲν ἄξασθαι τη 'Αρτέμιδι, εἰ βασιλεύσειε, τον οἶκον παντα καθιερώσειν του ἐμπορου. ην δέ τις Κροίσωίλος, ἀνηρ Ἱων ἔνομα Παμφάης, υιος Θεοχαρίδου ὐ μάλα εὐπορου. ουτος ὁρῶν την Κροίσου σπου- ν, ἐδεηθη του πατρὸς χιλίους στατηρας δουναί οιάση μηχανῆ τυχων δὲ παρ' αυτοῶ δίδωσι Κροίσω.νθ' ων μέγαν τε αυτὸν κροῖσος υστερον ἐποίησεαοιλευς γενόμενος καὶ εἰς την ἀκρόπολιν εἰσαγαγὼν μαξαν αυτω ἔδωκε μεστὴν χρυσίου ' του τοὐαπόρου οἶκον 'Αρτέμιδι καθιέρωσε, καὶ αυτὰ τὰ

εμέλια αποδομενος διὰ την ευχήν, ώς μηδὲν είποιτο. ὁ δὲ Κροῖσος τοὐς χιλίους λαβὼν χρυσοὐς,τράτευμά τε ξγειρε καὶ πρῶτος εἰς την κυρίαν μέραν ἄγων ἔδειξε τω πατρὶ καὶ συνεισέβαλεν εἰς

153쪽

p. 453 - 454.J64 Dτι ἐν τη 'Aσία τελευτήσαντος του Μηδων βασιλέως ἐκδέχεται την αρχην Ἀστυάγης ὁ παῖς, 5 ὁντινα μετὰ Αρβάκην λόγος ἔχει γενναιότατον γεγονέναι. ἐπὶ τούτου βασιλεύοντος η μεγάλη γίγνεται μεταβολη, καθ' ἐν εἰς Πέρσας ἐκ Μηδων περιῆλθεν η αρχή, δι αἰτίαν τοιάνδε. νόμος ἐγένετο ἐν Μήδοις, ὁστις πένης τροφῆς ἔνεκα προσίοι ἀνδρὶ 1οευπόρω , ἐαυτὸν διδους οπως τρέφοιτό τε καὶ ἀμπέχοιτο, ἴσα καὶ δοsλον νομίζεσθαι ἐκείνου ἐν μηπαρέχ5 ταυτα ὁ λαβων, ἐξεῖναι παρ' ἄλλον ἀποχωρεῖν. προσέρχεται δη τις μειρακίσκος, ὀνομα

ρος, Μάρδος γένος, θεράποντι βασιλείω ος ἡν 15 ἐπὶ τοῖς καλλύνουσι τα βασίλεια. ἡν δὲ ὁ Κῶρος υτραδάτου παῖς, ὁστις ἐλήστευεν υπὸ πενίας. ἡ δὲ

γυνὴ αυτου, 'Aργόστη ὁνομα, ἡ Κυρου μήτηρ,

αἰπολουσα ἔζη. ἐκδίδωσιν Ουν αυτον ὁ Κίρος ἐπὶτω τρέφεσθαι τω ἀνδρί, καὶ ἐκάλλυνε τα βασίλεια εο

καὶ ἡν ἐπιμελητής. βελτίω ουν -τῶ στολὴν ὁ

ἐπιστάτης δίδωσι , καὶ ἐκ των ἔξω εἰσήγαγεν εἰς τους εἴσω καλλύνοντας παρὰ βασιλεῖ, καὶ τω τούτων ἐπιστάτη συνίστησι. χαλεπὸς δ' ἐν Ουτος . καὶ ἐμαστίγου πολλάκις Κῶρον καὶ δς ἀφίσταται παρὰ 25τον λυχνοφόρον κἀκεῖνος αυτον ἐγάπα καὶ προσάγεται πλησίον βασιλέως, ῖν ἐν τοῖς λυχνοφορουσιν αυτω εχ. ευδοκιμῶν δὲ καὶ ἐν τούτοις μετῆλθε παρὰ υρτεμβάρην , ὁστις των οἰνοχόων ἐπεστάτει καὶ αυτὸς βασιλεῖ ωρεγε πιεῖν την φιάλην. ὁ δὲ Mαυτον προθυμως δέχεται και οἰνοχοεῖν κελευει τοῖς

154쪽

τραπέζοις βασιλέως. ου πολλοί δε χρόνου, ἐπεὶ γα αυτὸν 'Αρτεμβάρης ευ καὶ ἐπιστρεφῶς δια- Ῥυντα και την φιάλην ευσχημόνως ἐπιδιδόντα,

νθάνεται βασιλεὴς 'Αρτεμβάρου ὁπόθεν εἴη ὁ ἰνίσκος, ῶς καλῶς οἰνοχοεῖ. ὁ δ' εἶπεν, ποτα, σὸς δοsλος, Πέρσης γένος, ἐκ των Μάον, τροφῆς δὲ χάριν εαυτὸν δεδωκώς μοι. ἐν ὁ 'Αρτεμβάρης πρεσβύτης' καί ποτε δεῖται

νιλέως, ἐπεὶ ἐπυρεττε, μεθεῖναι αυτὸν εἰς οἶκονῆν υγιάνη. αντὶ δ' ἐμαυτου, ἔφη, ὁ νεανίσκος, Κυρον λέγων, δν σὐ ἐπαινεῖς, οἰνοχοήσει υἱὸν αυτὸν κἀγὼ ποιήσομαι, ευνοsχος ἄν, εἰ σοι τω πότη οἰνοχοῶν καταθύμιος γένοιτο. ταυτα ἐπίνει

στυάγης ' καὶ ὁ μὲν ἀπελύετο, πολλὰ ἐντειλάμενος ρω καὶ φιλοφρονησάμενος ώς ἄν υει. ὁ δε παρ- ῶς βασιλεῖ την τε φιάλην ἐδίδου καὶ ωνοχόεικτα καὶ ημέραν, υπέφαινέ τε πολλὴν σωφροσύνην ανδρείαν. ὁ δ' 'Αρτεμβάρης ἐκ τῆς νόσου της θνήσκει υἱοποιησάμενος τον Κυρον. δί- σιν Ουν αὐτω ὁ 'Aστυάγης ώς ῖν υἱετ τον απαντα βίον 'Αρτεμβάρεω καὶ ἄλλα πολλὰ ρα, μέγας τε ἐν καὶ ἄνομα αυτos πάντp διε-

m δε υστυάγη θυγάτηρ πάνυ γε γενναία καὶ 65ῖιδής, λτινα Σπιτάμα δίδωσι τῶ Μηδω ἐπὶ οικὶ πάση Μηδία. Κύρος δε μεταπέμπεται τον τε τέρα υτραδάταν καὶ 'Αργόστην την μητέρα ἐκ ρδων. οἱ δὲ ἐκου ἐπ' αυτῶ μεγάλω οντι. ἐξ- σατο δ' αυτω καὶ ἡ μήτηρ δνειρον, άς κυούσατον δόξαι κοιμηθεῖσα ἐν τῶ ιερῶ, ἡνίκα εν γρδοις ἐν αἰπολοῶσα. Ἐδοξα γάρ, ἔφη, ουρῆσαι

155쪽

NICOLAI DAMASCΕΝIλου ρευματι ὁμοιον γενέσθαι τὸ πλῆθος του Ουρου καὶ κατακλυσαι πῶσαν την υσίαν, ρυῆναι δε αυτὀ ἄχρι θαλάττης. καὶ ὁ πατηρ ἀκούσας κελευει τοῖς εν Βαβυλῶνι χαλδαίοις υπερθεῖναι. Κυρος δε τον λογιώτατον αυτῶν καλέσας ἐξηγησατο ' καὶ δς ἀπο- sκρίνεται μέγα τε εἶναι τὰ προφαινόμενον ἀγαθὸν καιτην πρώτην αυτω τιμην φέρον ἐν υσία ' δεῖν δὲ κρυπτειν, ώς μη υστυάγης ἀκουσy κάκιστα γὰρ σέ τε ἀποκτενεῖ κἀμὲ τον κριτηρα αυτου. ώμοσαν δὲ ἀλλήλοις μηδενὶ κατερεῖν την ἄψιν μεγάλην τε Ιοουσαν καὶ οἴαν Ουκ αλλην. ἐκ τουτου πολυ μείζων ὁ Κυρος γενόμενος σατράπην τον αυτου πατέρα Περσῶν εποίησε καὶ την μητέρα πλουτω τε καὶ δυνάμει Περσίδων πρώτην. δουσιοι δε τότε πολέμιοι ησαν βασιλεῖ, ἄρ- 15χοντα ἔχοντες υναφέρνην, ὁστις προδιδους τὸ ἔθνος τὰ βασιλέως εφρόνει, καὶ πέμψας ἄγγελον παρὰ υστυάγην ρτεῖτο ἄνδρα πιστόν, ώς συν αυτω βουλευσειε τὰ περὶ τῆς προδοσίας. καὶ δς ἐκπέμπει

Κυρον, ώς ἄν πάντα συμπράξειεν ' πέρα δε τεττα- 2ορακοστὴ ἄρισεν αυτω παρ' αυτον εἰς Ἐκβάτανα ἀνελθεῖν. καὶ ὁ του ονείρου κριτὴς παρεθάρρυνεν αυτον εἰς Καδουσίους ἀπελθεῖν, καὶ φρονήματος ἐνεπίμπλη. εἰσyει δὲ κυρον, ἄτε φυσει γενναῖον

καὶ μεγαλόφρονα, χρὴ θεοὐ συλλαμβανομένου 25

Πέρσας αποστῆσαι καὶ υστυάγην πειρῆσθαι τῆς αρχῆς παυειν, πιστευειν τε τῶ Βαβυλωνίω τὰ θεῖα κάλλιστα ἐαεπισταμένω. ἐθάρρυνον δε ἀλλήλους ὁ μεν Βαβυλώνιος Κυρον ὁτι εἱμαρμένον εἴη αυτον καταλυσαι Ἀστυάγην και τὴν ἐκείνου βασιλείαν ωελεῖν, καὶ τουτ' αυτὸς ἄριστα γιγνώσκειν' ὁ δ' αυ ρος τον Βαβυλώνιον, ὁτι μεγάλων αυτον κατα-

156쪽

FRAGMENTA.

ώσει γενομένων τούτων, ἐὰν αυτὸς βασιλευς νηται. ἐνεθυμεῖτο δε ώς καὶ 'Αρβάκης παυσας αρδανάπαλλον πρότερον την ἐκείνου τιμην ἀφώνιτο. καίτοι ουτε Μῆδοι κρείττους Περσῶν, οἷς εῖνος ἐπίστευσεν, ουτε υρβάκης φρονιμώτερος ιos ' τύχη δὲ καὶ μοῖρα καμοὶ προδείκνυσιν, ωσπεργα κἀκείνω. ταύτα ἐνθυμουμένω υπήντησε μεμα- ιγωμένος ἀνηρ κόπρον ἐν κοφίνω ἐκφέρων, ἐπειδὴ/ τοις Οροις γίγνεται Καδουσίων' οἰωνισάμενος χθυπερτίθεται τω Βαβυλωνίω. ὁ δὲ ἐκέλευσευθέσθαι τίς τε εἴη ὁ ἀνηρ καὶ ποδαπὸς το γένος. υθομένω δε Κυρω αποκρίνεται ἐκεῖνος οτι Πέρσης

η Οἰβάρας ὁνομα. καὶ λ ῆσθη πάνυ ὁ γὰρ βάρας δύναται 'Ελλάδι γλώττη ἀγαθάγγελος. ἔφη ὁ Βαβυλώνιος προς Αὐρον καὶ τἄλλα σύμβολα

ἶναι ἄριστα, οτι τε Πέρσης εστί σοι πολίτης καὶ Οτιόπρον ἱππίαν φέρει, ητις πλολον καὶ δυναμιν ροσημαίνει, ωσπερ καὶ τουνομα λέγει. ταχὼ δὲ τουνθρωπον ὁ Κῶρος μεταλαμβάνει, συνεῖναί τε ἐκέ-ευεν αὐτω' ὁ δὲ πείθεται. Ἐκ τούτου παρὰ υναφέρνην εἰς Καδουσίους lκε, καὶ πίστεις λαμβάνει τε καὶ δίδωσι περὶ τῆς τροδοσίας ἐπανηει τε εἰς Μηδίαν τον δὲ Οἰβάρανππω τε καὶ στολῆ Περσίδι καὶ θεραπεία ἐτίμησεν,

ὀχέ τε πέλας, την γνώμην ὁρῶν ἀγαθόν, καὶ ἄμαου Βαβυλωνίου κελευοντος διαλέγεσθαι αυτω. ἐκ

τοὐ κατ ολίγον λαιριζόμενος ἐποιεῖτο καὶ σύμ- ουλον καί ποτ εἰς λόγους ἡλθε τοιουτους ώς χθoιto ὁρῶν Πέρσας υπὸ Μήδων κακουμένους, καὶ ταυτα ουδὲν χείρους οντας τὰς φύσεις. καὶ ὁ 9ψάρας εἶπεν, Αὐρε, ου γὰρ ἔστιν ἀνηρ τα νίνιιεγαλόφρων τε καὶ μεγαλογνώμων, δς παυσαι Μή-

157쪽

NICOLLI DAMASCΕΝΙ δους ἐθελήσει των κρειττόνων ἄρχειν ἀξιου ντας.

και Κυρος ἔφη , Πῶς Ουκ ἔστιν , ῶ Οἰβάρα; Ἐστι μὲν ἴσως, ἀλλα πολλῆ καὶ κακῆ ἀτολμία χρῆται, δι ὴν ουδὲν δρῶ δυνάμενος. καὶ ὁ Κυρος ἐκ πειρώμενος, α φανείη τολμητὴς ἀνηρ, πῶς αν εδυναιτο τουτο κατεργάζεσθαι; ὁ δε αποκρίνεται,

Πρῶτον μεν Καδουσίους προσαγαγόμενος ἐθέλοντας Περσας μεν γὰρ φιλουσι, Μήδους δὲ πάνυ μισουσι ἔπειτα καὶ Πέρσας θαρρυνας τε καὶ ὁπλίσας περὶ τετταράκοντα οντας μυριάδας , καὶ ἀσμένως ἄν id ἐθελήσαντας δι ἁ πάσχουσιν υπὸ Μήδων' ἐπιτηδειοτάτη δ' αυτοῖς προς τουτο καὶ ἡ χώρα πετρώδης τε καὶ ο ρεινη ουσα, ἐφ' ην εἰ στρατευειν Μῆδοι θέλοιεν, κακῶς ἀπαλλάξουσι. Κυρος δε ἡρώτα,' mἀνηρ φανείη ταυτα δρῶν, συνανακινδυνευσεις αυτῶ; ibκαὶ ος, Εἰ γάρ, s Zευ, ἔφη, μάλιστα μὲν συ εἴης ὁ τουτοις ἐγχειρῶν, ἐπειδὴ καὶ ὁ σὸς πατηρ ἄρχει

Περσῶν καὶ συ ἐν αυτοῖς ἰσχυρότατος εἶ καὶ δυνατώτατος ' εἰ δε μη, ὁστις ουν εἴη. Ἐκ τουτου τὸ ὁλον βούλευμα ἐκκαλυπτει τε παυτῶ ὁ Κυρος καὶ συμβουλω χρῆται, ορῶν ἄνδρα φρόνιμον καὶ ἀνδρεῖον καὶ ἐν αυτῶ πάσας ἔχοντα τὰς ἐλπίδας. καὶ δς συνεπήνει τε καὶ συνεξώτρυνε, γνώμας τε αγαθὰς υφηγεῖτο, καὶ ώς χρη πέμψαντα παρὰ υτραδάταν τον πατέρα κελευειν ὁπλίζειν Πέρ- 26σας, τῶ λόγω μέν, ώς λοιμοι εἶεν βασιλει ἐπὶ Καδουσίους, τῶ ἔργω δ' εἰς ἀπόστασιν ' ἔπειτα ίς χρη παρὰ 'Aστυάγου αἰτησάμενον ημέρας ἐλθεῖν αυτὸν εἰς την Περσίδα, ώς ἱερὰ ευκταῖα θυσειενυπὲρ βασιλέως καὶ τῆς ἐκείνου σωτηρίας, ἄμα δὲ καὶ κτου πατρός, ἐπειδὴ φαυλως ἔχει υπὸ νόσου. εἰ δὲ

ταυτα πράξει, ἐγχειρητέον ἔσται τῶ συμπαντι ἀν-

158쪽

SPEίως. ουτοι δεινόν, ω Κυρε , καὶ ἀποκινδυνεύειντ τῆ ψυχn μεγάλοις ἐγχειρουντα ἔργοις, καὶ παθεῖν, εἰ Δέοι , τοίτο ο καὶ μηδὲν δρῶντας αναμένει παθεῖν. Moon τε Ουν ὁ Λῶρος ἐπὶ τῆ γενναιοτητι του ἀνctooς καὶ ἄμα θαρρυνων αυτὸν καὶ τον ἔνειρονεξηγησατο τῆς μητρὰς καὶ την του Βαβυλωνίου

γνώμην, ἐν εἶπε περὶ αυτοs. καὶ ὁ Οἰβάρας ατε ἀγχίνους πολῶ μἀλλον αυτὸν ἐξώτρυνε, καὶ διεκελεύσατο φυλάττειν τον Βαβυλωνιον, ώς μὴ ἐξ- ιο ἄγγελος εχ βασιλεῖ τοs ονείρου, εἰ ἄρα κτείνειν αυτὀν Ουχ υπομένοις, ὀπερ ἡν ἄριστον. καὶ ὁ Εὐρος,

'Aποτρόπαιον αν εἴη τοsτο γ', εἶπεν. συνεσιτούντοδῆ και συνῆσαν Κυρω τὸ απὸ τουδε ο τε Οἰβάρας καὶ ὁ Βαβυλωνιος. ἐν δέει-ων ὁ Πέρσης μὴ κατ- 15 είποι προς 'Aστυάγην ὁ Βαβυλωνιος περὶ τουονείρου, προσεποιήσατο ἱερὰ πάτρια νυκτωρ ἐπιτελεῖν τῆ σηλήνη, καὶ τον Κύρον ῆτησε θέματά τε καὶ οἶνον καὶ οἰκέτας καὶ στρωματα καὶ τἄλλα - ἔδει. ἡξίου δὲ Κόρον προστάξαι τοῖς θεραπευουσι

20 πείθεσθαι αυτῶ. καὶ ος προσέταξε τε καὶ τῆς

θυσίας οὐ μετεῖχεν, Οἱβάρα τεχνήσαντος, ὁ ς παρασκευάζεται τά τε ἄλλα ' νύκτα καὶ στιβάδας βαθείας, ἐφ' ων ευωχήσονται, καὶ βόθρον ἄρυξεν ἐν τῆ αυτοὐ σκηνῆ βαθύτατον. ἐπεὶ δε πάντα ἔπραξε,

sε καὶ ευώχησε τον Βαβυλωνιον καὶ ἐμέθυσεν, υ πέρ τε τον βόθρον αυτῶ κοίτην στορέσας, ῶς κατακλίνει εἰς ταώτην, ῶσεν αυτὸν εἰς τον βόθρον κάτω. συνενέβαλε δ' αυτῶ καὶ τον οἰκέτην. καὶ ἄμα ὁρθρωΚυρου ἀπάραντος συνωδοιπόρει. ου πολὐ δε προ- ω ελθόντων ἐπεζήτει τον ἄνθρωπον ὁ Κέρος ' ὁ δὲ Yὀπρῶτον ἔφη καταλελοιπέναι αὐτὸν ἔτι καθευδοντα υκ' μέθης. αγανακτοὐντος δε τοὐ Κύρου,

159쪽

tελευταῖον ἐξέφηνε τἀληθές, ὁτι αὐτὸν κτείνειεν, ἐπειδὴ μόνην σωτηρίαν ταυτην εώρα Κυρω τε καὶ τοῖς Ευρου παισὶν ουσαν. λυπηθεὶς δὲ πάνυ ἐπὶ τοῖς πραχθεῖσι καὶ ἔτι μῆλλον ὀργισθείς, ἄστεμηκέτι προσίεσθαι τον Οἰβάραν, αυθις μετέγνω καὶ sπροσίετο αυτόν, συμβουλω τε ἐχρῆτο περὶ τωναυτῶν. τη δε τοs Βαβυλωνίου γυναικὶ πυνθανομένη περὶ του ἀνδρὸς εἶπεν ὁτι υπὸ ληστῶν ἀποθάνοι καὶ ταφείη υπ' αυτου. Mετὰ ταυτα παρὰ βασιλέα ρον ἀφικόμενον ὁ 1ο Οἰβάρας ἀνεδίδασκε καὶ ἐξώτρυνε τὰ βεβουλευμένα σφίσι δρῶν καὶ πέμπειν τε εἰς Πέρσας καὶ ὁπλίζειντους εν ῆβη καὶ υστυάγην αἰτεῖσθαι δοέναι Οιημέρας, ώς τά τε ἱερὰ θυοειε καὶ τον πατέρα νοση λευσειε φαύλως ἔχοντα. καὶ ος ἐπείσθη, τά τε ἄλλα i5

ὁπλα ἡδη ην μοιμα , καὶ ὁ Κυρος ρτήσατο βασιλέα

την εἰς Πέρσας πορείαν, ώς ῖν θύσειεν υπερ αυτου καὶ ἄμα τον πατέρα χοι κακῶς διακείμενον. ὁ οὐ δίδωσιν αὐτῶ, υπ ευνοίας συνετναι θέλων' καὶ

ὁ κυρος ἐν ἀθυμία ην, Οἰβάρα δηλώσας ώς ἀπο- κτυχοι. καὶ ἶς ἐθάρρυνέ τε αυτὸν καὶ αυθις ἐκέλευε διαλιπόντα ημέρας δεῖσθαι αυτου περὶ τῶναυτῶν, καὶ τεύξεσθαι ' δεῖν δὲ αυτὸν θεραπεύειν προθυμως ἔτι μἀλλον η πρότερον ' καὶ ἐπειδὰν δέηται, δι' ετέρου τουτο ποιεῖν καὶ μη δι αυτου. 25 καὶ ο μὲν ωχετο παρὰ βασιλέα, καὶ του πιστοτάτου

τῶν ευνούχων ἔχρῖζεν, ὀταν η καιρός, αἰτήσασθαι αυτῶ την ἄφοδον παρὰ βασιλέως. ἐπεὶ δ' ουν ποτε ἐώρα βασιλέα ἐν πολλῆ ἔντα παιδιῶ τε καὶ μέθη, νεύει τῶ εὐνουχω λέγειν βασιλεῖ ἔτι Κυρος ὁ σός κδοίλος αἰτεῖται δούναι αυτῶ ἄ ποτε ηύξατο ἱερὰ υπερ σου, ὁπως ῖν αὐτῶ ευμενὴς εἴης, θῶσαι, καὶ

160쪽

μα τον αἱτου πατέρα ἀσθενῶς ἔχοντα θεραπευσαι.

αὶ ὁ 'Aστυάγης καλέσας κυρον καὶ μειδιῶν δίδωσιν:ὐτψ πέντε μῆνας ὁρίσας, τω δε ἔκτω οπως ἐπάνεισι εκελευσατο. προσκυνήσας δὲ καθίστησιν ἀνθ' αυτου Tιριδάτην οἰνοχόον βασιλεr, ἄχρι αυτὰς ἐπανίοι. καὶ ἐπὶ Οἱβάραν ἐλθε γεγηθώς. ὁ δεαυτον ἐκέλευσε παραχρῆμα τους οἰκέτας συλλαβόντα ἀπαίρειν καί, ην γὰρ αυτὸς ἐπιμελητής, --κτωρ πάντα ευτρεπίζει, καὶ ἔωθεν εἰς Πέρσας ίδοιπόρουν.

H δὲ του Βαβυλωνίου γυνή, ος τον ἴνειρον ἔφρασε Ευρω, προακηκουῖα ἄρα παρὰ του ἐαυτῆς ἀιδρός , ἡνίκα ἔζη, την ὀψιν, ῆντινα ἔφρασεν αυτω ὁ Κῶρος, τελευτήσαντος αυτῆ του ἀνδρός, συν-5 οικουσα τω ἐκείνου ἀδελφῶ, ἐκείνης τῆς νυκτὸς συναναπαυομένη ξκουσε παρ' αυτου ὁτι μέγας γενόμενος οἴχοιτο εἰς Πέρσας. ἡ δὲ αυτω διηγεῖτο τον ἴνειρον καὶ την τούτου κρίσιν, ἄσπερ ῆκουσε παρὰ του ἀνδρός, οτι βασιλευσει Περσῶν. ειθεν δὲ ah ὁ ἀνὴρ ἀτρέμας ἐκε παρὰ υστυάγην, καὶ δι' ευνουχου ἐρόμενος την εἴσοδον πάντα ἀπήγγειλεν, ώς ἰκουσειε παρὰ τῆς εαυτos γυναικὸς ὁ τι Κυρωεφράσθη υπὸ του ἀποθανόντος ἀνδρὸς θεολόγου προς την γενομένην ἴψιν βασιλευσειν, καὶ του δ' 25 ἔνεκα ἄρα οἴχοιτο νυν εἰς Πέρσας' ου πάλαι δε καὶ aυτὸς ταυτα ἀκηκοέναι παρὰ τῆς γυναικός ἔκαστά τε σαφως διηγήσατο τοῶ τε ὀνείρου καὶ τῆς κρίσεως. ἐν πολλῆ δὲ συννοία γενόμενος υστυάγης πυνθάνεται του Βαβυλωνίου, Π ουν χρὴ ποιεῖν. καὶ ος ω ἔφη, Κτείνειν αυτον ἐπανελθόντα ως τάχιστα μόνη γὰρ αυτη ἀσφάλεια δν εχ. καὶ ὁ 'Aστυάγης ἀποπεμψάμενος τον Βαβυλωνιον μῆλλον τι ἐνεθυμεῖτο