장음표시 사용
51쪽
XLVIII PRAEFATIO. Πάντα ἐφ' ἐαυτοῖς ὁρῶντες κείμενα, scripsi pro εαυτούς, et p. 261, 16: Ἀπpει τοῖς περὶ την αυλην επαγγέλλων αληθέστερον πόλεμον pro ἀπαγγέλλων ' 267, 31 : Και οι παρόντες τουτων λεγομένων τὰς μεν κεφαλὰς ἐπέσειον ἡσυχηκαι δεδοικότες pro ἀπεσειον, .aod est excutere' 269, 32:
υς κατηγορησαντας ως παρρησίαν εχοντας ἐπήνεσαν, restituendiim videtur usitatum ἄγοντας. Minus quam liorum de quibus dixi liis toricorum fragmenta depravata sunt quae semiuntur Byzantinorum. Quanquam horum magis quam illorum dubia est emendatio propter ipsorum orationem aevi Byzantini et ad barbariem vergentis vitiorum non in Inlinem, ut etiam ubi recta cum vitiosis alternant, an altera ex alteris sint currigenda non satis constet. Nonnulla tamen de genere hoc manifestum est non esse serenda, ut Priscus p. 347, 4 non scripsit dωη, qui p. 319,
31; 331, 12 δοίη 276, 14; 280, 14; 295, 19 γνοίημε
305, 7 γνοίη et 296. 1: 308, 24 δοῖεν, 342, 15, ἐνδοῖεν. Miruin etiam si p. 284, 27 scripserit εἰ μη ἐκδοθεῖεν η και δοθεῖεν, ἀφεθείησαν δέ, pro ἀφεθεῖεν, ut ἀποδοθεῖεν ressit p. 286, 31, et εκδοθεῖεν est p. 282, 27; 269, 17 et ευλαβηθεῖεν p. 287, 11. Nam quod p. 285, 23 πίστεις δόντων ως
παρ' αὐτοῖς οἱ παῖδες οὐκ εἴησαν Nielesilarius scripsit pro ελασαν, ego in re incerta praet ili Hoesclaelii εἰσίν. Nam quum etiam a pius Herodotum, Thucydidein. Xenopliontem aliosPIeantiquiores ea lein cernatur in libris confusio ipsique Honiero Semel, ut dixi praes. ad Diod. vol. 5, p. XII illata sit forma
omnibus liis ita conveniens ut imperativi in ωσαν, ne apitii recentiores qiudem tuta est fides librorum. Suspectiun etiam
ἐδεδίεσαν p. 286, 13, ut p. 284. 25 ἀποδράντας Prisco
non rectius illatum videtur quam Agatiliae, cuius vel Iiiuri meliorem formam suppeditant. Quod p. 277, 1 Niebulirius scripsit συννων pro συνῆσαν, rectius fortasse scriti tur συνῆσαν, etsi alibi est apud Priscum ἐπανήεσαν et dιεξ εσαν et προσνσαν, ut συνήειμεν p. 300, 25, et &εκειμεν p. 321, 6, rectius -ῆμεν, Φiuni διεξίεμεν praebeat codex Monac. et Sintiliter p. 281, 1, ἐπάνεισι in ἐπανίησι sit depravatum, uincorrexit Niebularius p. 141, 3. Nec Prisco relinquendum putavi κατενεγγύησε pro κατηγγύησε p. 329, 1; 339, 17, in
52쪽
Monacensi n. 185 priori Ioco κατενεγύησε scriptiun. Nam etiani Menandro p. 297, 6, ubi repetitumo Suida παρενεγγυησε, restituendum videtur παρηγγύησε, etsi idem collex servat illud
παρενεγγυησε p. 302, 4, Piod tertio loco p. 373, 20, in
παρενεγυησε mutat alter Monacensis n. 267, Pias ineptias vel Dioni eassio illatas constanter apud ulu in alio levi, et alio nuper loco apii l. Ioseptilina ala oleiulas dixi. Nana κατηγγύησε lument vel multo recentiores BYZantini, nec inelior videtur alterius formae fides apud Zonata in , de quo ilixi
Praes. vol. 1, p. VI. Nec qui p. 302, 6; 339, 19 seripsit ἐγεγαμηκει et alia eo leni in0 lo, ut p. 328, 15, συνεβεβηκει, aut p. 326, 3 scripserat το βαλλάντιον, ἐν ωπερ ἐμβεβληκει ό Βιγίλας το χρυσίον, ubi εβεβλήκει scripsi, alit p. 330, 28, γεγαμηκει aut p. 326, 31 καθεστηκει, aut ib. 23
ἐκδεδώκει, uti mutus vitium correctum inter uncos. Ideni
p. 342, 24, non scripserat τω Παρθυαίω μονάρχli, sed μονάρχω, ut p. 336, 30, τον μόναρχον των Παρθυαίων ' 337,
4, 'ὁ των Πάρθων μόναρχος 343, 19; 344, 8, ὁ Περσῶν
μόναρχος. Neque Παρθυαίω Prisci videtur, quod quuna late Παρθυαίων coreigeret Nieinitimus p. 159, 19, intra p. 343, 15, του Παρθυαίου μονάρχου tulit p 219, 17. Ide ui p. 303, 30 ευρηματος, non ευρέματος, 304, 17, αργυρους non
ἀργύρεος scripserat, ut ἀργυραῖς 301, 17, ἀργυροις et ἀργυραῖ 316, 24, 28, χρυσῶν 3 12, 1. tortasse etiana πῶμα p. 300, 11, ut 303, 5; 312, 11; 316, 28. ἔκπωμα. Et p. 328, 21,
non των προς Ἀττίλαν λυθέντων διαφορῶν, sed διαφόρων, ut p. 281, 20, τοὐς τὰ διάφορα λύσοντας ' p. 338, 3, περὶ των διαφόρων συνέβησαν. Eundem p. 277, 1 scripsisse: Η ὁε πόλις των ἐν Ιλλυρία Μυσων προς τω Ἱστρωκειμένη ποταμω ἀντικρὐ Κωνσταντίας φρουρίου κατὰ τηνετέραν Οχθην διακειμένου pro κειμένου, ut κειμένη , vix credibile videtur, etsi idem redit p. 304, 20: Tα βασίλεια,ἴντα των ἄλλων υπέρτερα καὶ ἐν ίψηλω διακείμενα χωρίω, ut modo lioc modo illitii liabet Zos inius, 1, 5, 5: Tοῖς π0ρρωτάτω που διακειμένοις ἐπικουρησαι ' 1, 34, 3: 'ν λίμνην η κατὰ δυτικὰς τροπας Βυζαντίου προς τω Πόντωδιάκειται. sed επὶ λόφου κειμένη 2, 18, 4, et .πόλιν ἐν δεοιῶ πλέοντι τον Ευφράτην κειμένην 3, 15, 4, et scitol. Apoll.
53쪽
Bli. 2, 12, 11: H δὲ Σερβωνὶς λίμνη διάκειται περὶ τοΠηλουσιον τῆς Αἰγυπτου. Videntur igitur etiain antimitores Buzantinis διακεῖσθαι sic ilixisse pro κεῖσθαι, etiamsi Mem-
3, 7, 6, ubi quoil ex vicinis repetitiam vellis διαφέροντες et διαρρεῖν, relallitur simplici κειμένας 3, 6, 6, pro κεῖσθαι intuleriint lili rarii, et Photio qui lena temerarimn sit eripere, quod liabent Niceph. Cali. H. E. vol. 2, p. 780, D: Rώμη αυτη ἐν τῆ Κυνηγικῆ χώρα διακειμἐνη ' ZOnaras vol. 2, p. 180, A: Φρούριον ου πανυ τι διακείμενον μήκοθε 188, C: Toυ κατ αντικρυ διακειμενου πορθμου ' Ceilreniis p. 132, D: Σκύλλαν, ῆτις ἐν στενω τόπω διακειμένηυποιέχεται τα του Ωκεανοὐ ρεύματα 594, A: Η κατῶ τὀ ρσιανον διακειμένη πόλις ' anon. in Boiss. Anec t. vol. 1, p. 418, 11: Κατ' αντικρυ διάκειται ἡ Βενεβεντός, et alii. Etsi Pi iscus in o lo διαλέξομαι licit, naodo, sed semel tantuni, διαλεχθησομαι, nil illi tamen est qtiod p. 347, 29 legitur: Eσεσθαι γὰρ αυτῶν ραδίως οὐτως επιμέλειαν, ἐς τους κληρουμένους καὶ Ουκ ἐς πάντας αποβλεπόντων τῶν στρα
τως ἀμιλληθήσονται κομιδήν. Nam etsi ἡμιλλήθην dicituriat ἡμιλλησάμην, nemo tamen dixisse vi letur άμιλληθήσομαι, quod Menandro rite tori vol. 3, p. 235, 12 e l. Walg.: Mιμήσεται τον λdάμανθυν, αμιλλήσεται προς τον λακόν, inseri codex Paris. Notices et Eaetr . vol. 14, p. 159, Pii ἀμιλληθήσεται, ut saepissinae libri in talitias saliunt et peccant. Neque constriictiones Prisco possunt i inputari huiusmodi ut p. 332, 18: Eφ' ὁσον ὁ Μαξιμῖνος την Θηβαίωνεγκαταμένοι χώραν pro τῆ - χώρα, ut ipse p. 301, 6, εγκαταμείναντες ταῖς καλύβαις 343, 13, o δε Κωνστάντιος τῆ Ἐδέσση ἐγκατέμεινεν, et cum praepositione p. 304, 21, εν τοῖς Ονηγησίου ἐγκατεμείναμεν. Ipsius an eclogarii sit quod est p. 304, 21: Eσιόντα τον 'Ἀττίλαν ἀπήντων κόραι,
cuius constructionis quae iam sunt apitii recentiores exempla,
incertum. 0ui p. 326, 14: Oυ λύσειν ουν την αιτίαν ἴφη
54쪽
PRAEFΑΤIO. LIτων ἐς αυτον ημαρτημένων, εἰ μη γε τον ευνούχον εκπέμψοι προς κόλασιν, et 340, 14 scripsit: Μη αλλως τον πόλεμον καταθήσειν ἀπειλοῶντος, εἰ μή γε .. δοθῆ, etiani p. 276, 12:Λύειν την προυπάρχουσαν ειρήνην απειλῶν, εἰ μή γε. . ἐκ- δοῖεν, scripsisse videtur 1υσειν, etsi p. 327, 29 est: Φυλαττειν την εἰρήνην ἐπι ταῖς αυταῖς ἐπώμνυτο συνθήκαις, ἀναχωρεῖν δὲ καὶ τῆς .. γης, εἰ μή γε Ῥωμαῖοι . . δέζοιντο. Atque etiam coniunctivum refellunt liaec exempla quum loco sectitulo uiui his p. 312, 16: SMτε μὴ ἶνέχεσθαι δικαίων λόγων, εἰ μὴ προς αυτοὐ vel potius αυτοὐὶ νομίσν υπάρχειν αυτούς, isti codex 267 νομίσει, laeti ad dubie pro νομίσαι, ut praecesserat 10, πόλεμον καταγγέλλειν, εἰ μή γε αυτῶ
Σιλβανὸς ἡ τὰ ἐκπώματα πεμφθείη ') et p. 329, 2: Tιμωρήσειν γὰρ αυτα, εἰ μη καὶ τὰ τῆς βασιλείας απολαβη σκῆπτρα quuna p. 285, 16 sit οῖς εἰ μὴ ἀπολάβοιεν, οὐδε τους νόμω πολέμου κτηθέντας ἀποδώσειν) 347, 8: Ἐτοίμως
ἔχειν πάντα ποιεῖν, εr γε υπακουσόμενοι αυτῶ παραγένωνται, ubi παραγένονται codex Monac. παραγένοιντο Berialiar lyAnnal. Berol. 1831. p. 341, ut suerat ili. 4, εἰ μὴ γῆν ὁοίη, et 290, 39 est παραδώσειν υπισχνεῖτο, εr γε ἐπιεικές τι βουλεύσαιντο, et 287, 24, εἴ γε περιίδοι, ελοιτο δέ' 307,
8. εἰ μὴ κατάθοιτο 349, 5, εἰ μὴ ἀφέξοιτο 377, 11. εἴ γε απόθοιτο - ἀφέλοιτο. Vicissilii p. 319, 30: 'Aν αυτωγυναῖκα ευπορον δοίη Priscus scripsisse videtur ω , aut εἰ, ut p. 320, 20, εἰ των ζαπλουτων αὐτω κατεγγυηθείη γυνή. Multo minus eidem conveniunt soloecisim, ut p. 286, 10:Λεσποτου ηγούντο προσταγμα, οπερ αν ἐκεῖνος παρεκελευ-
σατο, ubi delevi αν, ut p. 282, 27, ἐπὶ τοῖσδε εσπένδοντο οπως ἐκδοθεῖεν μεν ἀν τοῖς Οὐννοις οἱ φυγάδες, ubi confirmavit coniecturam codex Monacensi s.
Ne apuit Priscum quulem seremtuni videri possit p. 290,19: 'φῶν δὲ ἐς ἔτερα τρεψάντων τὸν λόγον καὶ φιλοφροσύνη τον σφῶν αυτῶν καταπραυνάντων θυμόν, pro σφῶν. vel αυτῶν, quiII11 σφῶν αυτῶν sit idem laod εαυτῶν, quippe qui recte vixerit p. 305, 20: Και ου ραδίως τις σφῶν ελληνίζει τῆ φωνὴ, praesertim quum etiam libri ita varient ut Menandri p. 356, 4 Niel .: 'Aφῆκε καὶ ταῖς σφῶν αυτῶν ἡγεμονίαις ἐνεβίβασεν αὐθις , isti codex Monac. n. 267 ornit-
55쪽
τῶν p. 277, 7: 'υς Ῥωμαίων πρέσβεις τῆς σφῶν αυτῶναξίας προνοουμένους ' 293, 4: Ἀπεκρίνατο τοὐ σφῶν αυτῶν ηγουμένου ἐπίταγμα εἶναι ' 300, 31: Πρὸς σφας αυ- τοὐς καλοῶντες υπεοέχοντο ' et tibi uiminimae locum habet p. 307, 19. Sed redit vitium p. 293, 23: Eφάσκομεν, ει τετα εἰρημένα τοῖς Σκυθαις ει τε καὶ ετερα ηκομεν πρεσβευόμενοι, του σφῶν αυτῶν ηγουμένου την πευσιν εἶναι, καὶ
μηδαμῶς ἄλλοις τούτου χάριν διαλεχθήσεσθαι ' 302, 2:Oυ τῆς πρεσβείας ενεκα, αλλὰ οἰκειότητος χάριν ἄμα σφίσιν αυTOις την πορείαν ποιούμενοι ' 345, 28: Και η μεν σφῶν αυτῶν πρεσβεία εν τοῖσδε ουσα ἄπρακτος ἐπανήει, etsi rursias simplex ponit pronomen ubi duplici erat Ioeus. Unde apparet nescivisse eum quomulo haec visserant, quae apud veteres accurate ilis tins Ilintur . etsi a pini hos quoque
saepe niale adi litum αυτός, de Pio dixi praes. ad Polybiumvol. 1. p. X III. Novitii vero scriptores, ut Ioannes Epiphaniensis p. 377, 16, huius ecl. , usi σφίσιν αὐτοῖς male pro alteriitro, haec confundunt. Idem Priscus, lai p. 292, 17: Aμφι δείλην οψίαν δειπνον ημῶν αἱρουμένων scripsit, vix ua. 24 scripserat: Παραγενομένων δὲ ἐς τὰς Ἀττίλα σκηνὰς ἀμφὶ ἐνατη ' eo lex τῆς ημέρας ἄρα, sed ἐνάτην ἄραν, ut Menander p. 319, 25
Niel .: Mμιλλα μέν τις γέγονε πρότερον αὐτω τε καὶ τοῖς αμφι Θεοδώρω και Ζαχαρία περὶ του ὁπου δέον ποιήσασθαι την ξυνέλευσιν , idem scripsisse videtur quod p. 413, 13: οἱ ἀμφι Ζαχαρίαν τε και Θεόδωροπι 384, 15: Toὼς ἀμφι Ζέμαρχον. Nam Id romana sulem exig iam arguit laodib. p. 370, 6 vel uterilue casus coniunctus: Tαῶτα μεν ουν ἐπί τινι διέμεινε χρόνον, ubi Hoeschelius in margine τινά, ut est paullo ante: Gὐτο διεσώθη ἐπὶ χρόνον ῆκιστα ολί- γον. Sed Monacensis n. 267 ἐπί τινι διέμεινε χρόνω, cui dissimile hoc Eunapii p. 79, 4 Nieb.: Πατρὸς ἐπὶ χρόνω πολλὰ
χρήματα σεσωρευκότος et alia in Thes. Stephani V. χρονος - eitata. Sed praeter liaeo sermonis vitia etiam alia nonnulla relicta Sunt apud Priscum, velut p. 276, 30: Ἐβούλετο καὶ Ἐπιγένην ὁ Πλωθας συμπρεσβευειν αὐτω ώς μεγίστην
56쪽
φερόμενον per ἐπὶ in alteriini vuletur depravatum.
P. 282,25: Oτι μετὰ την εν πιρρονήσω μάχην Ῥωμαίων
προς ουννους ἐγίγνοντο και αἱ συμβάσεις Ἀνατολίου πρεσβευσαμενου, liaiul distie scripserat καιναί. Reseriantur eninitiaee ad priores indiicias, cle quibus p. 277.
ἐτυγχανεν οὐσα, μηδεν των ἄλλων πλην του καθαρὰ εἶναι διαφυλάττουσα, scribendum esse dιαλλάττουσα nenio dubitabit qui contulerit Pitylarctium apud Allienaeum 12, p. 521, B: Μηδ' εσθητι περιέργω χρῆσθαι και διαλλαττουρο. P. 329, 24: ἰτι τω υττίλα ην του προς Φράγγους πολέμου πρόφασις η του σφῶν βασιλέως τελευτη καὶ η της αρχης των ἐκείνου παίδων διαφορά, του πρεσβυτέρου μενυττίλαν, τοὐ δε νεωτέρου 'Aέτιον ἐπὶ συμμαχία ἐπάγεσθαι ἐγνωκότος, scripserat η περὶ της αρχης ὁιαφορά. P. 340, 30: υπερ ἔτι μάλιστα ἐκάκωσε τα ἐν τη εσπέρα ' μαίων πράγματci, iidem halui dui te scripserat quod alibi ὀτι γὰρ μάλιστα πρ0σῆν αυτω το μη φεωεσθαι χρημάτων. P. 344, 16: Eυλαβηθεῖσα η γυνη μηποτε ὁ αρχων χαλεπῶ αυτην ὐφέξει θανάτω, scribetulum ὐπάξει, quod satis
confirmant similia a d Tlies. Steph. v. υπάγω p. 106, B, citata exempla, Piuna alteriina ex praecedente paullo ante μεθέξει fuerit illatum. Ne Malclio militem p. 367, 1, concedendum υποπεπτηχως pro eo quod ego restitui υπεπτηχώς, ut constanter dixit Agathias et κατεπτηχότων Priscus p. 286, 4 et Menander p. 316, 15, et Cedreniis p. 555, D, etsi idem vitium non solum Lusebio H. E. 8, 14, sed vel Iosepho illatum et partim ex libris correctuna, ut apud Pollucena 3, 136, 137, et vix apud Hesychium serendiun v. καταπεπληγώς. In elysdem p. 396, 291ragmento ex Suida recepto: Εἰ δέ τινα vel potius τινί αρχην των περι αυτὸν οντων ἐχαρίσατο μνων, ωσπερ πολιτοκάπηλος, αυτὸς ταυτην ολίγου παρ' ἐκείνου λαμβάνων ἄλλοις παρεῖχε τοὐ πλείονος, coi rexi vocatillum nihili πολι- τοκάπηλος, restituto παλιγκάπηλος. 1 Non adeo soloeca est Malciat oratio ut p. 406, 4: 'Aπεκρίνατο ὀτι αυτος εἴη προδότης καὶ πάντα ἐναντία ok υπέ-
57쪽
LIVPRAEFATIO. σχετο δράσας, οστις διαπολεμεῖν υποσχόμενος μόνος εἶτα και βοήθειαν προσκαλέσηται αλλον scriberet potius quam liod Beritharitv restituit προσκαλεσαιτο. Apud euiulem p. 410, 26: ει δε τροφῶν ἀπορεῖν τῶστρατεύματι λέγοι, ἄτε μητε ἐν σπείροις μητε καρπου ἐλπίδα ἔχων ἐν Παυταλία, εδωκε λίτρας χρυσίου απιόντι διακοσίας, ubi prava erat recepta Hoeschelo coniectura ἐν σπόροις, scripsi Dσπείρας. Nec dubiuni p. 413, 1: Σοας δε ὁ μεγιστος των υπ αυ- τὸν στρατηγῶν κατὰ τὰ μέσον εἶχε male repetitum esse κατὰ
ex p. 412, 30, si quidem apud Thucydi leui 1, 48: N μεν δεξιὸν αἱ Μεγαρίδες νῆες εἶχοι, κατα δε τὸ μεσον οἱ αλλοι ξύμμαχοι , aliud intelligi veri uin non opus est vici. Eidem p. 418, 11: Mς δε υπερ κεφαλῆς οἱ πεζοι ἐφάνησαν κατατὀ συγκείμενον, Ουτω διετράπονro, restitui oυτω δὴ ἐτρά
Petro p. 430, 8: Oτι 'Oδένα θος τον Σαπώρην πολυ ἐθεράπευεν, λύπερβεβηκότα κατὰ πολυ τους ' μαίους,
haud dubie eximendum prius πολύ. Nec quis Plain credet eundem p. 431, 8 scripsisse παρακαλουντες ειρήνην pro εἰς εἰρήνην, aut qui scripsit p. 436, 7: Μῆτε ουν την βασιλείαν διακοπτομένην μήτε την πολιτείαν ἀνατρεπομένην περιίδῖς
μήτε εὐλαβηθῆς ἀπειλάς, αλλὰ την ἐντεύθεν ἐσομένην σοι
δόξαν πάσης ἐκβάσεως προτίμησον, eunde in Inox scripsisse και μη ιδης ἀνεκδίκητον αδελφόν potius quam altero quoque Iocο περιίδης. Non recte vero eidem p. 434, 2: Ἐκέλευσεν ουντον Μεστριανόν, τούτου του μέρους τῆς πρεσβείας σχολάζοντος, εῖ τι ετερον αἰτεῖν βουλωτο, λέγειν, Niebularius intulerat σχολάζοντα, qutun σχολάζειν hic idem sit quod ἀργεῖν Sive cessare, ut saepius apud Byzantinos, velut Ioanneni Lauri
de magistr. 1, 48 :. Ων magistratuumὶ ἄπαξ σχολαζόντων οὐ συνεῖδον μνησθῆναι ' 3, 13 extr. : Ἀπέσβη δὲ Ουτως ἄπανταώς του τόπου λοιπὸν σχολάζοντος τους λογομένους ἐκσκεπταρίους κατασχεῖν τὸ σκρινίον 3, 67 naed. : Και ταυτης τῆς ὁδου τὸ λοιπὸν σχολαγέδης' Zonaram vol. 2, p. 42, D: 'Eπίσκοπος . . τον μεταξὐ χρόνον σχολάζων 44, C: Tῆς πεπλασμένης ἐκείνης πράσεως σχολασά ς' 53, B: Tων ἐν ταῖς πόλεσι διδασκαλείων ἐσχολακότων, et alios.
58쪽
PRAEFATIO. LuApud 0l3 inpiodorum p. 463, 8: Ors ζητηματος ἐν ταῖς Ἀθηναις ἀνακυφαντος περι των κεκολλημένων βιβλίων μαθεῖν τοῖς επιζητούσι το μέτρον τοὐ κόλλου, Φιλτάτιος οτου ίστορικου εταῖρος, εὐφυῶς περι γραμματι κην ἔχων,
τούτο ἐπέδειξε, καὶ ευδοκιμησας τυγχάννει παρα τῶν πολιτῶν εἰκόνος, quum non solum κόλλου sit vocalniluni ina tulitum, sed tota res perinde mira, si de libris conglutinaiulis agitur, ut creditum est, atque imaginis pro ea honor, ego non solum ex libro Veneto recepi κωλου, sed etiam ex eo deIn, qui κεκωλωμένων, alteri ωgoi recto, restitui κεκωλισμένων, quod veri uin similiter in κεκόλλισται lepravat una in sclioliis Aristo-plianis. Ita το μέτρον τοὐ κωλου idem est quod κωλομετρία apud Suidam: Eυγένιος ἐδίδαξεν ἐν Κωνσταντινουπόλει και τα μάλιστα διαφανης ην, πρεσβύτης η δη ῶν ἐπ' 'Aναστασίου βασιλέως. ἔγραψε κωλομετρίαν τῶν μελικῶν Αισχύλου, Σοφοκλέους και Ευριπίδου απὀ δραμάτων ιέ. Nonni inus enitu κωλομετρία qtiam στιχομετρία grammaticoS exercuit. Non rectius Piam lite neglecta erat libri optimi scriptura, eius dein ala Niebutimo, postquana recepta erat, expilisa est ib.
p. 457, 4: 'ον ἔργα ηρωικὰ ἐπιδει άμενον μόλις σόκκοις ἐζώγρησαν pro σάκκοις, et p. 465, 32: Aιάγοντος αυτοί
κατὰ Θηβας καὶ την Σοηνην pro mηνην, quunt meabul uni Byybanti nurn σόκκος laqueieum significans, et Gηνη sorina pro Συήνη, satis ala nae confirmata sint ad Stephanum. De Excerptorum de virtutibus et vitiis codice Turonensi quae plurima dixit Grosius loco supra p. VII citato, ex iis excerpsi quae sunt p. IA ut, ulli Haenelli non satis accurata In
eius descriptionem emendat: ,,Le manuscrit n' est potnt in-4',
59쪽
bus Grosius addit etiam ν modo additum esse modo omissum ubi alit omittendum esset aut addendum, pariterque a additum ante et, DInissum ante X, λ, π, τ, praepositiones compositoriunsaepe omissas, litteras initiales saeptiis deesse in nominibus propriis, eademque Saepe esse cor rupta, 1 scribi pro λλ et vicissim, ilenique Plaedam per compendia scribi, quomim unum
x I . memoro s et ι pI'o εκατονταρχος et χιλίαρχοςJ. Idem p. LXXX lV exponit quomodo factum videatiir ut liber a Petrescio ex insula Cypro redemptus deinde venerit Tolosam, ubi emptus fuit secundiun subscriptionem in Benedicti normin Marinoutiensium Catalogo: ,, De Viliis et Vinii timus Ms. Graeciunemptum Tolosae anno 17 16, in sol. , unde in bililiothecam
De aetate vero codicis Turonensis ivilicium Grosii, quod sequutus etiam Wollenta ergius in Coiminent. Berolin. a. 1861 p. 2 eadem nianti scriptiun dicit qua praestantissimam Aristotelis liti iam Parisinu in n. 1835, confirmatur itulicio Maii de Vaticano palimpsesto n. 73, Coll. Vat. vol. 2, p. XXXI, n. XIl:
, , Est hoc volumen formae prope maximae, cursim laidem minoratius litteris, sed tamen elegantilaus scriptun , Saeculo circiter declino, clina lemn attinis in margine rissimcatis, ctunque
asteriscis, qui vel carmen vel ota cilliini vel aliud quodvis notabile passim itesignant. Splendidus sane palinaris pie olinacodex aulaque buetantina dignissimus; ver in idem postea. saeculo circiter XIV, alio graeco notissim argumenti superimposito scripto obstatratus i inpeditusvie fuit, soliis perversis omnibus, Partim vero etiam ali lectis. Constantinianae, si fas ita loqui, Scripturae speciment aere excusum proposui, partim alterius scripti velo superducto patetina detracto. Unde quun
60쪽
ego coniecissem eiusdem exemplaris partes esse Turonensen et Vaticanum, Diiuneriis, qui priorem Parisiis apud Grosili excuteret, utrius Pae codicis scripturam eandem prorsus esse ex Mali specimine colligi ipse .loque tu licavit, ut dictit ni in praes. ad Diodori vol. 2, p. 1. Ceteriam dilorum historicoriunin utrisqDe eclogis olim excerptoriun in utriusque codicis soliis hoche superstititiis nullum superest Dagmentum propter amissa Piae lana solia utriusvie. Nain ut in catalogo co lici
Turonensi praemisso p. 6 ed. Vales. inter o Ξενοφῶντος et ιά Λιονυσίου ponitur I Aρριανου Αλεξ , cuius nullum nunc comparet fragmentum, sed sueriint olim Xenophonti postposita alimiot nunc amissa solia, ua in Vaticano fuisse Prisci excerpta ostenilit ante eclogas Eunapii posita annotatio eclogarii apii l Maium p. 247, miam infra p. XCI memorabo, ut aide sublatis ex Vaticano dicam Prisci excerptis propter solia ita ut Maius in praelatione exposuit disiecta et patetina perilita. Eadem in Turonensi confusio, mi am qui restituto solior nordine expedivit Grosius i. c., Areiani lainen eclogariun desectiun non animadvertens, ut Cassio Dioni ascriptus in codice numerus Id conveniret, qui nunc .iidem est teritus decimus, quae ante eclogas Xenophonteas ciun numero B positas leguntur eclogae ex Marcellino et Thucydide cum numero B, eas in duas partes VIII et IX ilistraxit, ut decimis fieret Xenophon ex nono, quunt Areianus olim tuerit decimus, etiam in indice p. 6 ed. Vales. in hoc numere positus. Idem Armanus etiam in titulo de sententiis excerptus contaret secundunt Maium praes. vol. 2, p. XIII, et in Monacensi n. 267 Iol. 168 verso - 169 recto, ubi unum post Dionem Cassium legitur excerptum, se i omittitur in catalogo scriptoriam sol. 4 recto, tibi post ί Λίωνος Κοκκὶανos semiitur ιά Προκοπίου Καισαρὲως, quem errorem notavit Spengelius in ephem. Darn Sta l. a. 1831, p. 157.