Aratou Soleōs Phainomena kai Diosēmeia Arati Solensis Phænomena et Diosemea Græce et Latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia Vulgata et Emendatiora ... Volumen 1. 2.

251쪽

τι καταταθν.

νου Di iii oci Coc le

252쪽

Etiani pulli volucres, quae gallo p gnatae stant, Studiose pedunculos quaeriant pipiuntque maiore

Sicut stillans strepit super aquam aqua. andoque etiam genera coruomam et turmae graculoriam Pluviae venientis e coelo signum fiunt, Visi gregatim et accipitrum instar Garrientes. Etiamnum corvi magnas guttas Voce imitantur simul pluuia veniente; Vel quandoque etiam crocitantes gram congemina Voce

Multum constrepitant, quatientes alas frequentes.

253쪽

γεσσιν

Των τοι μηδεν απόβλητον πεφυλαγμενω Ω Γινέσθω. μηδ' εἴ κεν επὶ πλέον νε πάροιθεν 97 Δάκνωσιν μυῖα , κω εἶ αιματος ἱμέρωνταρ λύχνοιο μύκητες αγάρωντη περι μύειν,24 Ni κτα κατα σκοτίην μ δ' ην υπὸ κύματος Λύχνων αλοτε μεν τε φαος κατα κοσμον ὀρωροῦ,

A ἔπι κυμα διωκε ιJ Η οταν ἐρωδιος μετά πολῆς κλαγγῆς έπι την θάλασσαν σπεύδν, το αυτὸ δηλοῖ Των το ι μηδὲν 4 Τούτων πάντων των προειρημέναν τεκμ ριον μ ὀέν σοι ετω ἀπόβλητον , τω το ἐκ Διὸς οὐδ σκοπουμένω, η, ιπιτηροῖντι χειμωνα ἐσόμενον. M 3 4' a r κεν ἐπι πλεονJ AI μυῖ τοῖς Θροῖς σφοδρα χαίρουσι, η, ἀει τάς ὐγρας ουσίας σιτοῖντ ' orε τοίνυν πρού άερος αἰσθάνοντη χειμωνος μομένου, κωψ το σωμαυγραίνεται, τόra μἀδαον καθάπτοντα του άιματος υγραινο- μενου ἔκ του περιέχοντος. ο δὲ λόγος, μηδὲ ἐάν πλέον τουχθες - μυῖα ἐάκνωσι, κώ ἐπιθυμωσι τοῖ ἄματος της σαρ πὸς, μηδενὸς τουτων καταφρονει. η διά τοῖτο ' μυῖ σφοδρότερον δάκνουση, πύκνωσιν τοῖ ἀέρος δηλοῖσιν, ἔπειθ' ἀνακοπτομένου τοῖ ἴδατος, μέγα κλ σφοδρότερον νύσσουσιν

254쪽

a IsEtiam anates pulli, domesticique graculi Venientes super pinnacula, quatiunt alas, Aut ad aquam festinat ardea, acute vociferans. Quoruin tibi nullum friuolum obseriranti plo. vlain Ello. Nec item si amplius quam ante Morescant nitiscae et sanguinem desulerent: Aut luceritae iungi congregentur circa I tuum

Noctem per caliginosam Neque si sub hiemis

tempore Luceriiariam alias quidem lumen debue m veatur,

Alias

νινα

i Diuitiaco by Cooste

255쪽

M δε σύγ' η χ' ς γ τρίποδος πυριβ εω Σπινθῆρες, ἴτ εωσι περιπλεονες, λελαθέσθη 98sMνδε κατὰ σποδι ν ὁπότ' ανθρακος αλμε

Εἰ γε μεν ξερόεσσα πάρεξ ἔρεος μεγαλοιο

τινα πυρώδη ἐπαναήματα ὁρμα κ Τ σαω τ . κυρίως μὲνουν πομφόλυε ἐςιν ἐπιπεσόντοο ἴδατος ἐν ὐποκειμένω ἴδατι ἐπανα σις' νυν δὲ έπὶ πυρὸς κατεχρ σατο ' ἄσπερουν ἐν πυρι ἡ λύχνω καιομένω, σαν ἴδωρ ἔπιρρανωμεν, ευ- θέως του πυρος φλογρυξεις γίνοντα έπανατασεις' τον αυτον τρόπον υγρότητος ἐμπιπτούσης μετά τινος ολίγου ηχου, ψτου πυρού γίνονται περι νον λύχνον πομφόλυγες. σταν ουν περιαπτόμενον λύχνον μύκητες συνιελτ περὶ χειμωνος ἄραν, η, οταν - πομφόλυγες, ποτε μεν τεταγμένως κ κατἁ φύσιν εα ἴψος αναφέρωντ , ποτε δὲ πλαγιάοσντη. κω λεπτή πομφόλυγες περι αυτάς γίνωντο , η, σπινθηρας ἀπο ρέωσι, μηὀὲ τοὐτο ετω σοι ἀπόβλητον κατά κοινοῖ --

Μηδ' εἴ κεν ἐπ αὐτόφιJ Ηγουν ἐπ αντον τον λύχνον, της παχύτητος κ υγρότητος ἐκνικώσης σφοδρα, πόλου ο λύχνος λάμπειν οὐ δύνατα , αλ' ακτῖνας αφίησι λε. πτας ηπι ἐσκορπισμένας. mi δεια ἰδῶν πόρρωθεν τοῖ λύχνου αποςάντας, ὀιηκούσας λεπτας ἀπ αυτοῖ ακτῖνας. διασο μη δίυασθη ὀί όλου λαμπειν ἐκ τοῖ ὐποκαμένου αὐος. μηδὲ τούτου ουν τοῖ σμάου καταφρονα. ν θέρεοοJ Εἴπομεν ἔτι ἀδιακριτοί εἰσιν τοῖ ἔτους α ρη εν τοῖς αR.αις χώραις. μη καταφρον σης

256쪽

Alias veri delabantur flanimae, ceu leUes

Appullae, ne*ie si ad ipsam lucer in splen

deant Radii; neque sit aestate multum volitantes Aiaates attes accumulatiores uersentur

Neque tu, siue ab olla aut tripode an igne

stante Scintillae cum suerint perplures, obliviscere. Neque per cinerem, Paarulo car, ne arilente Spleruleant circiunctim inna, si lilia cendiaris. Sed adllaec etiam spe stato obseritans pluviam. Ceteriini si obscura per utontiS magni Val-

257쪽

Εἴδιος κ εἴης,-, οτε πλατέος περὶ πόντου

99 3 Εἰς δὲ γάληνα ν χειμωνόθεν ευ δὲ μαλα χρη,

ρς φατνην ὀρααν, τ ν Καρκίνος αμφιελίσσει β Πρωτα καθαιρομέν ν π - ς υπένερθεν ομί-

Κεινη γαρ φθίνοντι καθαιρετ' εν χειμῶνι,

ευδιον ἄν ε' το κατασημα τηνικαυτα, ο ταν έπὶ τον πόντον

258쪽

Uallem extendatur nebula, starn rna Uero cac mina Appareant pura, valde tunc serenus sueris. Serontis sane fueris etiani, quando Vastum circa pontinnVideatiar latamitis nebula neque in alto existit, Sed inibi' planitiei maritimae deprimatur finitis. Respice vero serenus curri sis, ad tenipestatem

magis.

Ad serenitatem vero e tempestate diligenter Uero oportet Ad praesepe respicere, quod Cancer Circum. voluit, ReCens purgatum ab ornni subtus nebula; Illud naniriue pereunte purgatur sub tempestate. . Etiam

σίον του ποροου παραθλίβητα , τοῖς πλαταμωσιν ὁμοίως 'η, γαρ υκ αὐτη ή νεφέλη ὁμοιως μιγον προνενευκυῖα της θαλασσης μάρχει, καθάπερ Ο πλαταμίγ' εςι γαρ πλαταμῶν, ἀο εφην. η oλίγον ὐπερκύπτουσα της θαλάσσης ἡμαλη πέτρα κ ῖφαλος. Σκέπτεο J Εὐδίας μὲν ουρος, σημροον λάμβανε χωμῶνος ' χειμῶνος δὲ ρντος, σημεια μει γαλην ς ' μαλιτα ὀὲ πάντων σκόπει την φάτνην η, ζητει' καθαιρομένης γαρ της αχλύος, μεταβολην τ3ν ἐκ χειμώνος ἀς εὐδίαν υποδηλοῖ περισκόπρο οἶν τα τεκμ ρια του χειμωνος, σταν ἐν εὐδία ἐο απὸ δε χειμωνος λέγοντος, τα της γαλήνης' σφόδρα δὲ αναγ- κῆον έςιν άφοραν προς την φατνην , ην ὁ Καρκίνος περικύκλοις περιέχει ' περισκόπει δὲ αὐτην ανωτα καθαιρομένην, Θουν υν ἀρχομένην αὐτην του καθαιρεσθη, πάσης - χλης ὐπένερθεν γινομεκης, ἐκτὸς αὐτης.

259쪽

γλαυε

Δισσάκις, αυταρ επειτα μεταθρόα κεκλνγοντες

260쪽

Eliaem flainime quietae lucernarum et noetiurna noctua Tranquille canens marcescentis tempestatis Esto tibi signum et trant i ille varianSTempore vespertino crocitet gareula cornix;Ιtem cortii priuati et solitarii vociferantes Ingeminanter, at postea turmatim clamitantes, Frequentius vero Congregati, quando cubilis memores sint, Voce pleni; laetari etiam quis putauerit: Sic enim vociferannir iucuntantium in mo

rem.

Saepe ἡσυχα κρωβ η, μῆ τραχεα , δηλοῖ υφ' η δον ο