장음표시 사용
262쪽
Saepe item arboris per i ai is quandoque super ipsam Vbi cubant etiam reduces alas excutiunt. praeterea grues hiandam ante serenitatem Secure parulere solent unicum Volatum gregatim
Neque reti oacti sereni serri solent. Cum autem e stellis lucidus fulgor hebetetur, Neque alicunde nubes pressae obuient, Neque alicunde caligo alia succedat, neque luna Sed astra extemplo plane languida serantur,
κνωσιν τοῖ ἀέρος, παλινδρομοῖσιν ' γερανοι ' ε'ν δε ακίμανι
263쪽
264쪽
a 29 Non ainplius tibi laoc signum ad serenitatevi po natur, Sed ad tempestatem specta. Etiam quando quae- clani Mutant Eodem in loco nubes, aliae vero iuxta ipses, Hae quidem praetereuntes, illae vero a tergo serantur.
Etiam anseres, cum clangore sestinantes ad palluin. Tempestatis certum signum etiam nouem aetates vivens CorniX, Noctu cornicans, et sero clamantes mone lulae Et passer, mane pipilans, et volucreS omnes, Ε mari fugientes et orchilus et erathacUS,Sctiens caua soramina: et turinae graculor In
μενα, οὐ φυλαττουσι τ ν προτέραν ευκοσμίαν. το δε έπειγόμενοι , αντὶ τού ιείασιν - ναμνυ, μετὰ φωνης πλmονος του άωθότος βοσκόμενοι, διὰ το uηκέτι δύνασθαι εὐχερῶς ἐξελ θῶν-βοσκηθηναι ἐκ του χειμῶνος τοὐ γενομενου. Καὶ ἐννεατη ρ α κορώνη J Eννέα γὰρ γενεῶν ἔτη ἡ κορώνη. 3 ro έννέα αντὶ τοῖ ποδά ποιητικῶς λ πτύον πινο- . πολύπρα κορώνη, ὀξέα κρούουσα νυκτὸς, χρομῶνος τι δηλωτικη.
265쪽
29 'Cκ νομου ερ μενα τραφερού, ἐπὶ Οψιον αἴλιν. οὐδ' αν επιξουθαὶ μεγάλου χειμωνος ιοντος - Πρόσσω ποιήσαιντο νομὸν κηροῖο μέλισσα , o 3O A' αὐτου μέλιτός eε κ ἔργων εἱλίσσονταρ
λευθα 3 T νοντα ' ποῖαδες δε παλιμπετὲς απονδεντ '
βρων μελόντων καταφέρεσθ', οὐ μετεώρους ἀφεσθα
266쪽
A pastu venientes sicco ad serotinum Iulli um. Neque lane sufflauae, Inagna teinpestate instantes Ante sacere solent pabtiluin falli apes, Sed intus melleque et in striacturis occilpantUr. Neque in alto griauin elongati ordines eas lem vias Tendunt, Conversi vero reuolantes absistunt. Neque quariclo in ventoruni tranquillitate ara. neae graciles ferantur Et flammae flagrent marcescentis lucernae
το περὶ τοῖς λύχνους φέγγος, ηπι μη ές -οο ἀγάπτητ',
267쪽
πρα τυγχαντ, ἡ ὀε μεσότης μελῶν τη, χαλαζαν μομένην δεῖ σημειοῖσθη.
268쪽
Aut ignis Ianibat cinere et serenae lueeri a
Crede tempestati. id tibi refero laaecunque sunt Indicia per homines ῖ Si*iidem vel vili cinere
Ipsam conareto nivem, obser es licet: Etiam per lucernam niuem, milio cum similes Un lique Circumcirca notas habet canthcans prope ellychnium; Carbone autem ardente, gramlinem, quamlO candens Ipse videatur: in medio vem ipso velut tenuis Appareat nebula, igne intus candente. Nec vero ilices, fructu onustae, neque nigrae
269쪽
Σειμωνός κε λεγοιεν, ἐπὶ πλεον ισχυσοντος. M δε αδην εκπαγλα περιβρίθοιεν ἀπάντη, roso Tvλοτερω y αὐχμοῖο συναςαχύοιεν ἄρουραί. Τριπλόα δε σχινος κυεει τρισσή δε γε αυ-
ουν πρῖνοι μη ὐπν το δέον εὐπορῶντες, μακρὸν ἐσόμενον
, τον χειμῶνα σημαινουσιν ἐαν δε πολυφορῶσι περι τα ἐσχα
τα μέρη τοῖ θέρους, βλαβην του σιτικοῖ καρπου γενησομέ-ν υ ὐπὸ αὐχμοῖ. ἡ ὀζε τοὐ σχίνου καρποφορία τρισσν τυγχανει' τρις γαρ τοῖ ένιαυτοῖ ανθεῖ, . τρὶς τελεσφορῶ ἔκας γάρ καρποφορία ἴδιον σημῆον ποιει ἐαν γάρ Ο πρωτούκαρπός κατα πρέπον γένητου, πρώῖμον δεῖ Θέρος προσδεκἀν' ίαν Γ ὁ δεύτερος , κατα μέσον καιρον της Θεράας κρέσσονα σημαίνει' ο δε τρίτος, τον ἐσχατον. , δε σύνταξις, ουτως, καταχθέες καρποῖο, τουτέτι βαρυνόαεν τῶ καρπῶ, οὐκ απάρ τοί ώσι χειμῶνος ' ὀσα γαρ την σχῖνον ἐκ τοῖ αέρος ώφελῆ. ταλα κ 1 τον σῖτον ' Ῥοίως η λ τα βλαπτοντα. δείγματα οὐν των πρώτων σπόρων ο πρωτος ἐν Π σχίνω ἔτι κώ των μέσων ὁ μέσος, . ὀ τρίτος ταν τελευτρίαν. οὐ τω Πλούταρχος.
270쪽
Lentisci sine signo sunt. Passim autem frequens agri pota Continuo circumspicit, ne ei aestas e manu fluati Ilices quidem irequentis glandis non parum ferentes, Hie iein Certe nunciare solent liaud leuiter inu, lescentem.
Neque nimis insolenter gretiuidae fiant undiquaque Sed magis procul a squalore spicis compleantur arus Tribus vicibus vero lentiscus Metificat, tria item
Πρῖνοι μὲν Θ αα νηο J V πρῖνος το δένδρον των πίνυ καταξηρων μί ηπι μαρτυρῶ κώ Ἐριτοφάνης λέγων, ἡ Συ δ' ίσπερ πρῖνος ε λ ἔμπρησθεὶς, βοας. των ξύλων γαρ τα κατάδερα ἐμπρησθέντα κω καυθέντα, τη ξηρότητι ἀντέχει τω πυρί' ἀυτη τοίνυν η πρῖνος, ξηρά τις ουσα την φῶ
ρα των αλ ων πεφύκασι. πολ ουν καρπὸν οὐ φέρει. σανμ3 ους βάθος ύγραγΘς. ἀκότως ουν τy τούτων αφορία , καταμαντεύοντ' περὶ ταν σπερμάτων, μιας αιτίας ουσης, ὀιης ἀμφοτέρων ἡ πολυκαρπία ἐπέρχετη. ει δὲ υπερβαλειτου καρπου το πληθος, οὐκ αγαθὸν σημεῖον ' ἄμετρον γαρ