Aratou Soleōs Phainomena kai Diosēmeia Arati Solensis Phænomena et Diosemea Græce et Latine ad codd. mss. et optimarum edd. fidem recensita. Accedunt Theonis Scholia Vulgata et Emendatiora ... Volumen 1. 2.

발행: 1793년

분량: 520페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

271쪽

Τριπλοα δε σχῖνος κυέειJ Τρίτον φησι φέρειν

272쪽

E c or line arationi. Etenim arandi tempus Trifariam diuulunt, me tuam et Utrimque extre

Primus quidem primam arationem, medius vero melliam Fructus denunciat,vltimam autem Ultimus aliorum.

Quem enim pulcherrime Metui ns lentiscus tulerit, Illi prae aliis aratio frugi sera exstiterit; Minutissimo vero, modica; at me lio, Inedia.Sic etiam flos trifariam scillae cum superetur, Signo aduertitur sinat liter inessis. Quaecunque vero in lentisci arator obseruauit fructu,

Eadem etiam in scillae depreherulit flore albo.

Sed cum vespae autumni tempore glomeratim naUltae Passim constipatae fuerint, etiam Vespertinas ante Pleis

273쪽

παντα

ωντι

274쪽

239 pleiades, dixerit quis stlsectitura in hiemem,

Qualis in vespis conglomerati in itideIn turbo.Foe ininae item sues, laeininae oves et caprae Cum redeant a pastu, maribus omnibus Adimissis, rursius mutLIO CO dant; Ex hoc et vespis multam laiemem praedicere so-

. lent.

Serentun monstrant coactae annUΠ3. Gallitet etiarn griau ui catervis tempestiuus arator

θυμία ἐξ υτρότητος πλεοναζούσης γίνετο . χαίρG ουν ὁ νολβος ανηρ, νγουν ὁ πένης ηπι ανέμων, ο τι οὐ πάνυ αυ- τω θερμαινομένω ὐπὸ ἀμφίων, εἴδιον τον ἔνιαυτον γε, με- σθη ὐποφαίνουσι. το ὀὲ βιβαιόμεν , αντὶ του βιαζομεν

Πνς συνευσίαν.

θισμένοις τόποις μετάβασιν προλααβάνωσιν, ὁ ἐπιθυμων γεωργος ἔν τ6 τους κα οπολ - σαι γέγηθεν' όταν δὲ βρα8ύτερον διασοω- , ὀ βουλόμενοe βραὀύτερον - σαι τηνθερῶν γεωργος γέγηθεν' ακόλουθος γαρ χρομων γίνετα

τα των γερανων διάρματι ' ἔταν μὲν γαρ προλαμβανωσι την μετάβασιν, κλ κατα μείζονα συς ματα ποιήσι την πτησιν, Disiti od Cooste

275쪽

Γίαν ὀρυσσωσιν, κεφαλας δ' ἀνέμοιο βορῆος Ἀντία τένωσιν, μάλα κεν τότε χώμαρον αυτ 1Q8 Πληιαδες χειμωνα κατερχόμενα φορεοιεν λίην ψύχοιεν επει μεγας οὐ κατα κόσμον

276쪽

a 41 Tempesture venientibus; intempestius vero, et thuerso magis. para modo enim hiemes consequuntur grues, ino quidem magis et coniti patim Uenientes, to ; sed quando sero et non gregatim visae Maius volant ad tempus, neque simul multae, Dilatio hiemis promouet serotina opera. Sin autem boues et oves post plenum autumnum Teri am cornupetant, capita vero ventum b

ream

contra tendant, valde tunc tempestuosim ipsae Pleiades hiemem occidentes assem e solentiri vero nimium fodiant, quoniam magna et immoderata

277쪽

3 3 Γινετη, οἴτε φυτοῖς χειμων φίλος, ο ἀρο-

τοισιν

μένοις.

278쪽

a 43Fat, ne die plantis Hemis grata, neque aratiO- .nibus; Sed nix esto multa spatiosis in aruis, Nodum discreta, neque grandi in segete,

o quilibet anni feracitate Dudere possit stu

ens Uir.

Nec item fuerint desuper visae stellae senter

vel una, vel ouae vel plures cornatae Multae enim comantur in arido inno.

νιας ' ει φόρους δὲ. τοῖς κάτωθεν. Δημόκριτος δὲ κνὸ

279쪽

οὐδε μεν ορνίθων ἀγελως ήπειρόθεν ανηο.

280쪽

Neque qui lem Volucriam agminibus in continente degens vir Ex insulis cum multae iretrant arua Veniente tempestate gallitet; timet vero anxie Messi, ne ei vacua et sine granis veniat, Squalore laea; gaudet vero opilio Usiis .Volueribus, curn non omnino paucae Ueniant,

Spem capiens sequentis lacte abundantis anni. Sic enim aerumnosi et instatales alibi alii Ruimus homines, atque ea, quae ante pedes sunt, Omnes parati

SEARCH

MENU NAVIGATION