Ausgewählte Reden Rede vom Kranze. Rede gegen Leptines

111쪽

ωιλίαπφ προσέθεντο, πἐ ου τό ἐκεινος πάσας ἀφηκε φωνάς; καὶ εἰ νυν τριῶν μερῶν πωτης Ἀττικης δῖντης μάχης γενομένης τοσουτος κίνδυνος καὶ φόβος περιέστη την πόλιν, τί ἄν, εἴ που της χώρας ταυτ τουτοπάθος συνέβη, προσδοκησαι χρην αρ' Ι- οτι νυν μενστηναι, συνελθειν, ἀναπνευσαι, πολλὰ μι ημέρα καὶ δυοκαὶ τρεις ἐδοσαν τῶν εἰς σωτηρίαν τη πόλει, τότε ὁ ,ου αξιο ειπεῖν, α γε μηδἐ πέψαν δωκε θεῶν τινος ευνοια καὶ του προβάλλεσθαι την πόλιν ταυτην την συμμαχίαν, ης οὐ κατηγορεῖς. 196 Εστι δἐ ταυτὶ πάντα μοι τα πολ λὰ προς μEς, ανδρες δικασται καὶ τους περιεστηκότας ἐξωθεν καὶ ἀκρο-

195. πάσας ἀφηκε φωνάς, alle

Register zog. - τριῶν - ὁδόνJUnte. 230 πτακόσια στάδια ἀπ της πόλεως. Die nisernung

di 1200 11 40 nae Plin. 7, 20

112쪽

ωμένοDς επε πρός γε τουτον τον κατάπτυστον βραχυς

και σαφὴς ἐξήρκει λύγος εἰ μεν γαρ ην σοι πρόδηλα τὰ μέλλοντα, ισχίνη, μόν των αλλων, τ εβουλευεθ' πόλις περὶ τουτων, τό ἔδει προλέγειν - ὁ μὴ προῖ - δεις της αυτης ἀγνοια υπεύθυνος εὶ τοις αλλοις. στετ μῶλλον μου - ταυτα καρηγορεῖς η 'γώ σου τοσου 197τον γαρ ἀμείνων ἐγώ σου πολέτης γέγον' εἰς τὰ ταυσα λέγω και ουπω περι ων αλλων διαλέγομαι) οσο εγώμεν δω ἐμαυτὰν εις τὰ πασι δοκουσα συμφέρειν, Ου-δένα κίνδυνον ὀκνήσας ἴδιον, οὐδ' υπολογισάμενος συ δ'ουμετερ ειπες βελτίω τούτων ου γαλαν τούτοις πρῶντο), ουτ ει ταυτα χρήσιμον δε σαυτὴν παρέσχες, περ δ' αν ὁ φαυλότατος και δυσμενέστατος νθρωπος χν πόλει, τουτο πεποιηκώς ἐπι τοι συμβασιν ἐξητασαι, και μ'

Ἀρίστραιος ἐν Νάξω και Αριστόλεως ἐν Θάσφ, οι καθα- παξ ἐχθροι της πόλεως, τους 'A'ηναίων κρίνουσι φίλους και θηνησιν ισχίνης Λημοσθένονς κατηγορει καίτοι 198οτο τὰ των Ἐλ λήνων ἀτυχήματ επευδοκιμεῖν ἀπέκειτο, απολωλέναι μαλλον ουτός εστι δίκαιος η κατηγορεῖν ετέ-

113쪽

ρου και τ συνενηνοχασιν αυτοι καιροι και τοις της

πόλεως χθροις, ου ενι τουτον μνουν εἶναι τῆ πατρίδι.dηλοῖς δε και εξ ν Ε και ποιεῖς και πολιτεύει κοιπάλιν υ πολιτευει πράττεταί τι των μ7 δοκούντων συμφέρειν ' φωνος λισχίνης. ντεκρουσε τι και γέγονεν οιον ου εδει πάρεστιν ισχίνης, σπερ α ρήγματα και τα σπάσματα, τα τι κωδ το σῶμα λά , τότε κι-

νῶται.

199 Ἐπειδὴ ὁ πολὰς τοις συμβεβηκόσιν νειται, βουλὐ

μαί τι και παράδοξον ειπειν. και μου προς ιδ και

θεῶν μη δεις την περβολὴν θαυμάσI, ἀλλα μετ' ευνοίας λέγω θεωρησάτω ει γαρ ην πασι πρόδηλα τα μελ-

λοντα γενήσεσθαι, και προήδεσαν πάντες, και υ πρου-

λεγες, ισχίνη, και διεμαρτύρου βοῶν και κεκραγώς, ς Ουδ εφθέγξω, οδ' υτως ἀποστατέον τη πόλει τούτωνην, εἴπερ η ιξης η προγύνων η του μέλλοντος ιῶνος

20 εἰχε λόγον νυν μέν γ ἀποτυχειν δοκε των πραγμάτων, πῶσι κοινόν εστιν ἀνθρώποις, ταν του θεου ταυτα δοκἶ' τότε ς ἀξιοισα προεστάναι των αλλων, εἶτ' ποστασατούτου, ωιλίππο προδεδωκέναι πάντα αν σχεν αἰτίαν. ει γαρ ταυτα προεὶ ἀκονιτί, περὶ Οὐδένα κίνδυνον

114쪽

295. R.

οντιν' ου υπέμειναν οι πρόγονοι τις ουχὶ κατέπτυσεν ανσου μ γαρ της πὀλεως γε, μηδ' εμου. τίσι ν φθαλ- 201μοις προς ιδ εωρῶμεν αν τοὶς εἰς την πόλιν ἀνθρώπους ἀφικνουμένους, ει α με πράγματ εις περ νυνὶ περιέστη, γεμών καὶ κυριο ῖρέθη ἱλιππος πάντων, τον δ' περ του μὴ γενέσθαι ταυτ' ἀγων' τεροι χωρὶς μῶν ησαν πεποιημένοι, καὶ ταυτα μηδεπώποτε της πόλεως εν τοις εμπροσθεν χρόνοις ἀσφάλειαν αδοξον μῶλλον η τον περ των καλῶν κίνδυνον θρημένης τίς γαρ 202ου Οἶδεν Ἐλλήνων τι δἐ βαρβάρων, τι καὶ παρὰ Θηβαίων καὶ παρὰ των τι τούτων πρότερον ἰσχυρῶν γεν μένων Αακεδαιμονίων καὶ παρὰ του Περσῶν βασιλέως μετὰ πολλης χάριτος του αὐασμένως δόθη τῆ πόλει, τι βουλεται λαβουστὶ καὶ τὰ εαυτῆς χούστ το κελευόμενον ποιεiν καὶ ἀν Ἀερον τῶν 'ELλήνων προεστάναι; αλλ' υκ ἐν ταυθ εοικεν, τοις Ἀθηναίοις πάτρια 203

πεισθέντες ἀνείλοντο τον πόλεμον, σφαλεροὶ σύμμαχοι καὶ, χρι του ταυτ αν ἔγνωκότες σαν ἴσως - Οὐδένα κωδυνον οντιν'

201. εἰ τὰ μεν - πεποιημένοιJ De Gegensat isto τὰ μεν πρά

das μεν oppeti, Wiea 104 2I4. u. 20, 30.

115쪽

οῖδ' νεκτὰ Ουδ εμφυτα, οὐδ' δυνήθη πω ποτε την αδλιν ουδεὶς ἐκ παντος του χρόνου πεῖσαι τοῖς ἰσχύουσι μεν,

μὴ δίκαια δε πράττουσι προσθεμένην σφαλῶς δουλεύειν, αλλ' αγωνιζομένη περὶ πρωτείων και τιμης και δόξης

204 κινδυνεύουσα πάντα τον ιῶνα διατετέλεκεν και τα '

οἱ τω σεμνὰ και προσήκοντα τοις μετέροις θεσιν μεῖς υπολαμβάνετ' εἶναι, στε κα των προγόνων του ταυταπραξαντας μάλιστ' ἐμαι νειτε εικότως τίς γαρ υκ αναγάσαιτο των ανδρῶν κείνων τηλαρσης, ο και την χω- ραν και την πόλιν ἐκλιπεῖν πεμειναν εις τὰς τριήρεις ἐμβάντες πἐρ του μὴ το κελευ5μενον ποιῆσαι τον μενταῖτα συμβουλευσαντα Θεμιστοκλέα στρατηγο ελύμενοι,τον δ' υπακούειν ἀποφηνάμενον τοις πιταττομενοις Κυρσίλον καταλιθώσαντες, ου μόνον αυτόν, αλλὰ και αἱ γυ-

δουλεύσουσιν, αλλ' οὐδε ζην ξίουν, εἰ μὴ μετ' ελευθερίας ἐξέστα τοῖτο ποιεῖν. Ἀγεῖτο γὰρ αυτῶν ἔκαστος

116쪽

ουχὶ του πατρι α τῆ μητρι μόνον γεγενῆσθαι, ἀλλα και

τη πατρίδι διαφερε δε τις τι ὁ με τοι γονεισι μνον γεγενησθαι νομίζων τον της ειμαρμένης κοι τον υ τόματον θάνατον περιμενει, ὁ δε και τy πατρίδι πἐρτου μη ταυτην επι δειν δουλεύουσαν ποθνήσκειν ἐθελή

σει, και φοβερωτέρας γήσεται τὰς βρεις καὶ τὰς τιμίας, ας ἐν δουλαούων τῆ πὀλει φέρειν ανάγκη του θα

νατου.

Ε μεν τοίνυν του ἐπεχείρουν λέγειν, ς ἐγώ προή 206

- αν εἰκότως ἐπιτιμήσειέ μοι νυν δ' ἐγώ μεν μετέρας τὰς τοιαύτας προαιρέσεις ἀποφαίνω, και δείκνυμι - και προ μου τουτ' εἶχε το φρόνημ' η πόλις, της μέντοι διακονίας της ἐφ' καστοις των πεπραγμένων καιεμαυτου μετεινα φημι, Ουτος δε των λων κατηγορῶν ο και κελεύων μῶς μοι πικρῶς χειν ς φόβων και κινδύνων αἰτέο τῆ πόλει, της μεν ει το παρον τιμης μ' ἀποστερησαι γλίχεται, τα δ' εἰς ασιαντα τον λοιπὴν χρόνον ἐγκώμι υμῶν φαιρειται εἰ γαρ ς ου τα βέλτιστ

της ειμαρμένης θάνατος is ina

206. της μέντοι - φημι Der

117쪽

ἐμοῖ πολιτασαμένου τουδὶ καταφζφιεῖσθε, μαρτηκέναι δόξετε, ο τ της τύχης ἀγνωμοσύνη τὰ συμβάντα πα-

208 εiν. λλ' υκ εστιν, ου εστιν πως μάρτετε, ανδρες Ἀθηναῖοι τον πἐρ της πάντων ἐλευθερέας και σωτηρίας κίνδυνον ἀράμενοι, μα τους Μαραθῶνι προκινδυν - Gaaza των προγόνων καν τον ἐν Πλαταιαι παρπιαξαμένους - τους - Σαλαμῖνι ναυμαχησaντας και τους επ'

άρτεμισίου και πολλοῖς τερους τους εν τοις 'μοσίοις μνήμασι κειμενοι ἀγαθοῖς ανδρας, ους παντας μοίως πόλις τηλαυτ ς ἀξιώσασα τιμης Θαφεν, ισχίνη, ουχὶ τοiς κατορθώσαντας αυτοῖς Ουδἐ τοῖς κρατήσαντας μόνους δικαίως ' O με γαρ ην,νδρῶν γαθῶν εργον, πασι πεπρακται, τ τὐχ r, ην ὁ δαίμων νειμεν κάστοις,20 ταύτy κέχρηνται. πειτ, ω κατάρατε καὶ γραμματοκύφων, συ με της παρὰ τουτωνὶ τιμης και φιλανθρωπίας μ' αποστερησαι βουλὁμενος τρόπαια και μάχας καὶ παλαιεργ' ἐλεγες, ων τίνος προσεδεῖθ' ὁ παρὼν ἀγων Ουτοσί; ἐμ δ' ἡ τριταγωνιστά, τον περι των πρωτείων σύμβουλον τῖ πόλει παρ ιόντα το τίνος φρόνημα λαβόντ' ἀνα-

της πορίας ἐπὶ πολλῶν οὐ τρο- που κακίαν, αλλὰ τύχης ἀγνωμοσύνην ἐλεγχούσης.

23 196 Θεμιστοκλέα ον την ἐν Σαλαμινι ναυμαχίαν νικήσαντα καὶ Μιλτιάδην τον γονμενον Μαραθῶνι. Das Pi 9 την ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίαν - την Μαραθῶνι μάχην Τli 1, 73 Μαραθῶνι προκινδυνεὐσαι - ἐν Σαλαμῖνι ξυνναυμαχησαι - προκινδυνευσαντας, ausolui, gl. Dulc.l, 73 φαμὸν γαρ Μαραθῶνι μόνοι

118쪽

βαίνε ει ἐπὶ το βῆμ δει το του τούτων ἀνάξι ερουιπος; δικαίως μενταν πέθανον ἐπει-υδ' ὐμας, ανδρες θη- 210 ναῖοι, αδ της αυτῆς διανοέας δει το τ ιδίας δίκας καιτὰς δημοσίας κρίνειν, αλλὰ ταχεν του καθ ήμέραν βίου συμβόλαι' ἐπι των ἰδίων δμων και εργων σκοπουντGς, τὰ δε κοινὰς προαιρέσεις εἰς τὰ των προγόνων ξιώματ'αποβλέποντας. και παραλαμβάνειν ' μα τῖ βακτηρία και του συμβόλφ το φρόνημα το της πόλεως νομόζειν ἔκαστον μῶν δει, ταὐτὰ δημόσ εἰσίητε κρινουντες, ιπερ αξ ἐκεένων πράττειν οἴεσθε χρῆναι. λλὰ γὰρ ἐμπεσών εἰς τὰ πεπραγμένα τοι προγd 2llνοις μῶν στιν α των ψηφισμάτων παρέβην κα των πραχθέντων. ἐπανελθεῖν υν, ὁπόθεν ενταυθ' εξέβην,

βουλομαι.

N γὰρ ἀφικόμεθ' εις τὰς Θήβας, κατελαμβάνομεν

Φιλόππου καὶ Θετταλῶν και των αλλων συμμάχων παρ-

210. τὰςaδίας δίκας καὶ τὰς δημοσίας δίκη is generellerisus-d mill suae Reentsnandet. τάς τε δίκας καὶ τὰς γραφὰς usirile nient

βακτηρία καὶ τ συμβόλω Stan

5000 Rienter die volt Zan 6000

119쪽

όντας πρέσβεις, και τους ἐν μετέρους φίλους ε φο- βου, τους ς ἐκεἱνου θρασεις τι δ' ου νυν ταυτα λεγωτου συμφέροντος ἔνεκ' ἐμαυτου, λέγε μοι την ἐπιστολήν, ην τό ἐπέμψαμεν υθις οι πρέσβεις καίτοι τοσαύτyγ περβολῆ συκοφαντίας ουτος κέχρηται, στ δε μέν τι των δεόντων ἐπράχθη τον καιρόν, ου ἐμέ φησιν ιτιον γεγενῆσθαι, των δ' ς τέρως συμβάντων πάντων ἐμὴ και την ἐμὴν τύχην αἰτίαν ειναι, και ς εοικεν, ὁ σύμβουλος και Φήτωρ ἐγώ των ἐν ἐκ λόγου και του βουλεύσασθαι πραχθέντων ουδἐν αὐτου συναίτιος εἶναι δοκῶ, των ν ἐν τοις πλοις καὶ κατὰ την στρατηγίαν ἀτυχηθέντων μόνος αἴτιος εἶναι πῶς αν μότερος συκοφάντης γένοιτ η καταρατότερος λέγε την ἐπιστολήν. ΕΠΙΣΙ ΑΗ. Ἐπειδὴ τοίνυν ἐποιήσαντο την ἐκκλησίαν, προσηγονεκείνους προτέρους δια το την των συμμάχων τάξιν εκεένους χειν. και παρελθόντες ἐδημηγόρουν πολλὰ ἐνωίλιαπον ἐγκωμιάζοντες, πολλὰ δ' μῶν κατηγοροῖντες,αάνθ' σα πώποτ ἐναντι ἐπράξατε Θηβαίοις ἀναμιμνησκοντες. το δ' - κεφάλαιον, ξίουν ων ἐν ε αεαόνθεσαν αδ ιλίππου χάριν αυτους ἀποδουναι, ν νάφ'

ιμῶν δίκηντο δίκην λαβειν, ὁποτέρως βουλονται, Ῥιέντας αυτοῖς ἐφ' μῶς η συνεμβαλόντας εἰς την Ἀττικήν,

και ἐδείκνυσαν, ς φοντο, ἐκ ἐν γ αυτοὶ συνεβούλευον

ἔχων, 20, 8 ς ἐχθρου τάξει, 23,2l0 εἰς ἡπηρέτου σχημα καὶ τάξιν. Doelia 176 ἐν-των ἐχθρῶν μερμ

120쪽

121τα της Ἀττικης βοσκηματα και ἀνδράποδα ναὶ ταλλ' αγαθὰ εἰς την Βοιωτίαν ξοντα, ἐκ δ' ἄν μῶς ερεὶν

εφασαν τἀν τῆ Βοιωτία διαρπασθησόμεν' αὐτου πολέμου και αλλα πολλὰ προς τουτοις, ει ταυτὰ δἐ πάντα 214 συντείνον ελεγον. α δ' ημεῖς προς ταυτα τὰ ἐν καθ' ἔκαμ ἐγώ ἐν α' παντὰ α τιμησαίμην ειπεῖν του βίου, μῶς δ δέδοικα μη , aρεληλυθότων των κaιρωνῶσπερ αν εἰ και κατακλυσμὼν γεγενῆσθαι των πραγμάτων ηγούμενοι, μάταιον χλον του περὶ τούτων λόγους νομίσητε ο τι δ' ουν επείσαμεν μεῖς και μῖν ἀπεκρίναντο, κούσατε. λέγε ταυτὶ λαβών.

Μετὰ ταυτα τοίνυν ἐκαλουν μῶς καὶ μετεπέμποντο. ibἐξῆτε, ἐβοηθειτε Ἀνα τἀν μέσω παραλείπω, υτως οἰκείως μῶς δέχονθ' ωστ εξ των πλιτῶν και των ιαπέ- οντων εις τὰς οἰκίας και το αστυ δέχεσθαι την στρα-

19 το μὲν ουν συμφέρον, διέφευγε τους των Θηβαίων λογισμούς, αλλ' ἐν ἔμμασιν καστος ευε τὰ του πολέμου δεινά, ἔτι των Φωκικῶν τραυμάτων νεαρῶν παραμενόντων η δε του φήτορος δύναμις, ως φησι Θεόπομπος, ἐκριπίζουσα τον θυμον αυτῶν καὶ διακαίουσα την φιλοτιμίαν ἐπεσκότησε τοι αλλοις πασιν, ἄστε καὶ νόβον καὶ λογισμον καὶ χάριν ἐκβαλεῖν αυτοις ἐνθουσιῶντας υπωτου λόγου προς το καλόν. τὰ μεν καθ' ἔκαστ' ἐγὼ μεν --ῶς δε - τε δ' - ἐπείσαMεν das ut in terge linis si s. χ ο 01.

περὶ συμμαχίας μίαν μόνην συλλαβην γράψαι δεημοσθένην, ni nimi D sim liter nieni die sitie naner