Athenaeus

211쪽

τουτον, φησὶ, μάξεις ἐξ οἴνου σκληρον - δέ σοι τυρίον

παρέσται, μισυ μάξεις α σου καὶ μισυ ἐκ τυρου ηδο- νικώτερον γα μνεται. κλουστρον κυριανον, κλουστρον τουττειον, κλουστρον αβωνιανόν μουστάκια ἐξ Οἰνομε- λιτος, μουστάκιήσησαμῆτα, κλουστρον πονριον, γωσγλωλνιον, Παυλιαπον ἐκ τυρο ει φησὶ γίνεται πλακουντηρα

τάδε, εγχυτος σκριβλὶτης, σουβίτυλλος γίνεται ὁ και ἐξ ἄλικος σουβιτυλλος. πψα καὶ ουτος ἐκ τυρο γίνεται. λουκουντλοι, ἀργυροτροφημα, λιβος, ψκος, σιξάφας, κλουστροπλακους γίνεται δὲ, φησὶ, καὶ ὀρυ της πλακονοῦ δὲ φθοῖς ιτω Θεται τυρο εκπιεσας τρῖβε, καὶ ωὐβαλων ε κόσκινον χάλκεον διήθει, εἴτ' εα αλε μέλι καὶ σιλiγνεως μψναν καὶ συμμάλαξον εις εν κατιλλος δνωνα- τος ὁ λεγόμενος παρὰ Ῥωμαίοις υτ γίγνεται θρMακας πλυνας ξεσον, καὶ ἐμβαλ- ινον ει θυώαν τρῖβε τὰς θρίδακας, εἶπα - πλον ἐκπιεσας σιλίγνιον συμφυρασον

212쪽

tium. καὶ συμπεσεῖν ἐάσας μετ' λόγον τριπον στόνως προσβαλὼν λιγον στέατος χοιρείου καὶ πεπερι, καὶ πάλιντρέ- ελκυσον λάγανον, καὶ λειάνας ἐκτεμῶν κατώτεμνε, κω φε εἰς ελαιον θερμοτατον εις ωὐ βαλων - καπα- f κεκομμένα ἄλλα πλακούντων γένη ὀστρακίτης, ἀττανιrαι, ἄμυλον τυροκόσκινον τυρὸν ἐκπιεσας καλως ως εἰς ἄρογος, εἶτ' νω κοσκινον χαλκουν ἐπιθεις δίαγε τον τυρόκοτα δἐ μελλης προσφερειν, βάλε ἐλπος--αρκες ἐπάνω. inorve iaες δε υτ γένονται εις γάλα βαλῶν μέλι ἐκπέμων καὶ βάλε ἐς σκευος καὶ α πηναι. ἐὰν δε σοι παρνκοσκίνια μιαρὰ επέβαλε εἰς αυτ το σκευος, καὶ ἔλεκρειντο Ορόν. καὶ ταν σοι δόξ πεπηγεναι, ἄρας το σκευος μετάθλε εις ἀργυρωμα, - ἔσται φις ανωθεν. ἐὰν δὸμ 3 κοσκίνια, φλαβιλλὰις καινοῖς χρω, ἐν οἶς τ πορριπίζεται την γαρ αντυν που χρείαν κοπτοπλακους ἐν Κρητη δῖ, φησὶ, πλακουντηρον ποιουσιν, περ νομάζουσι γάστριν γίνεται δ -τως κάρυα θάσια καὶ Πομτια καὶ μυγδαλα, ετ ει μήκωνα, ον φριξας θεράπε συμμιξας τε την ὀπωρον μάρον μέλιτι φημεν προσβα- λων πεπερι πλεον καὶ μάλαξον μνεται ὁ μελαν δια την μηκωνα διαπλατυνας πώησον τετράγωνον ειτα σησαμον λοκον τρίφας μάλαξον Ωιτι τημενν - ελκυσον λαγάνια δυο, καὶ ε ως, κάτω, καὶ το ἄλλο -- ινατι μελαν εὶς ἐσον γένηται, εὐρυθμισόν τε αυτό. --τα

καὶ ὁ σοφὸς πεμματολογος ρύσιππος.

213쪽

1442 ra

l 58 Ἀρποκρατέω δὲ ὁ πινεισιος ἐν τω περὶ πλακούντων - παρὰ Ἀλεξανδροτσι καλουμενην παγκαρπίαν καλεῖ. τρια δ' εστ ταντα συντεθρυμμένα μετα μέλιτος εφόμενα καὶ μετὰ την φησιν σφαιρηδὸν συντεθέντα περιδεῖται βυμ λεπτῆ νεκα του συμμἐνειν. πόλτου δὸ μνημονευμ Ἀλκμαν ουτως Πδη παρέξει πυάνιόν τε πόλτο χίδρον τε λευκον κηρίναν τ' ὀπώραν. ἐστὶ δ το πυάνιον, ς φησι Σωσίβιος, πανσπερμια εν

γλυκεῖ φομένη χωρον ει ι ἐφθοὶ ποι κηρίναν δὲ ὀπώραν λέγει το μέλι. καὶ Ἐπίχαρμος δ οντως λέγει ν

Mομενων ὁ μεύκηρίδων μνημονσει Φερεκράτης - ντομόλοις οντως Σὶσπερ των αἰγιδίων ζειν ἐκ του στόματος μελ-

59. εχθέντων καὶ τούτων ὁ σοφος υλπιανος πη, θεν ἡ μῖν, ω πολυμαθεστατοι γραμματικοὶ, καὶ ἐκ ποιας βιβλιοθηκης ἀνεφάνησαν οι σεμνότατοι υτοι συγγραφεῖς, Αρύσιππος καὶ Ἀραοκρατίων, διαβάλλονεις καλῶν ονοματα φιλοσόφων τη μωνυμια τίς ὁ καὶ μέναν Ἐλληνων,--d μοσεν η τις μέλ- μνημονεύεις ἀπαντησαντος δὲ πιντου μηνσίου καὶ ἐπόντος, ην ἐν μίναν, τα εις Ἐπίχαρμον ναφερόμενα ποιηματα πεποιηκότες οHασι, κἀν τι πιέρων ἐπιγραφομεν οιτω λυεται

Καὶ πιεῖν ἴδω διαλάσιον χλωρὸν, μίνας δίο.

214쪽

τὰ δὲ φευδεπιχάρμει ται τα τι πεποιηκασιν ἄνδρες ευ- δοξοι, ρυσόγονός τε ο συλπης - φησιν Ἀριστόξειος ἐν ὁγδόω πολιτικῶν νόμων, Π Πολιτειαν ἐπιγραφομενην Φιλόχορος δ' ἐν τοι περ μαντικης Ἀξιόπιστον τον εἴτε -κρον γένος η Σικυωνιον τον Κανόνα κα τὰς νώμας e πεποιηκεναι φησίν ομοίως ὁ ἱστορεῖ καὶ πολλόδωρος. του ει μυ- μνημονεω Τηλεκλά ς ε Στερροῖς - τωσὶ λέγων Φιλῶ πλακουντα θερμὸν ἀχράδας, φιλῶ, χαίρω ληφοις ἐπ' ἀμει καθημένοις. 60 Gίτων κουσας- υλπιανος - Ἀλλ' ἐπειδυ

τραπέζης, λεγετε μῖν, ω λίχνοι τις του ονόματος τούτουτων ἐνδοξων μνημονείει καὶ ὁ ημόκριτος φη, ο ἐν θαλάσσιον πράσον κόπτην φησὶ καλεῖσθαι Λιονύσιος ὁ r 'Iτυκαῖος ἐν ε - Γεωργικων του δῖ - παρακειμένου μελιπηκτο μέμ-ται Κλεαρχος ὁ Σολευς - τω περὶ γρί

Πλους χειρα, λυχνεῖον, ἀκταία, βάθρον, σπόγγος , λεβης, σκαφεῖον, ολμος, ληκυθος, σπυρις μάχαιρα, τρυβλων κρατηρ, Ni και πάλιν φων -τως μνος, φώκη τάριχος, χεις, προλὸς,

215쪽

H τε των τραγημάτων μοίως Ἀμης, πλακους, ἔντιλτος, τριον, μα, ' ἐρέβινθος, σησάμη, κοπτη, βότρυς, ἐσχας, πιος, περσεια, μῆλ', μυ, λα.

ταυτα μὲν ὁ Κλεαρχος ὁ δ φλυακογράφος Σώπατρος εν - ἐπιγραφομεν Πυλαι ὁράματι φησι Te ' ν ἰθμου μήκωνος ευρε κοπτὰς,

μενος ἡσθιε. γελασάντων δὲ πάντων ἔφη ὁ Λημοκριτος,

Ἀλλ' ἡ εσθίειν σε προσεταξα, καλὸ ὀνοματοθηρα, αλλαμ εσθiειν το γαρ ἀπεσθέειν ουτως εἰρυκεν ἐν Φινε ὁ Σωμωδωποιὸς Θωπομπος Παυσαι κυβευων, μειράκιον, καὶ τοις βλίτοις διαχρω- λοιπόν κοιλίαν σκληραν χεις' τὰ πετραῖα των χθυδων ἀπέσθι λη πηξ ριστον ἐστιν εις υμυλίαν. ταυτ ην ποιης ράων επε την ουσίαν. χρῶνται δὲ τω ἀπεσθίειν καὶ αντὶ του πό τινος ἐσθίειν, ως Ἐρμιππος ἐν Στρατιωταις

πμοι τολας, δάκνει, δάκνει,

216쪽

61 Ἐπὶ τούτω ἐλεγχθεὶς ο αυρος καὶ δηχθεις, - δρα πιλα μην, ἔφη, ποράκειται μῖν ἐπὶ της τραπεζης

καὶ φιττάκια απερ ην εἴπης παρὰ τίνι κεῖται, δώσω σοιο χρυσέους δεκα στατηρας κατὰ τον Ποντικον λεπην--την, ἀλλα τουτὶ το εκπωμα σιωπήσαντος ὁ του

κρέτου, Ἀλλ' ἐπεὶ πορεῖς, ἔφη, ἐγώ σε διδάξω Ν--δρος μεν Ἀολο φώνιος ἐν τοῖς Θηριακοῖς μνημονευων αυτῶν φησι πτάκι ἀκρεμόνεσσιν ἀμυγδαλέοισι Ῥοι γράφεται δὲ καὶ Βιστάκια ἀμυγδαλωντα πέφανται. καὶ Ποσειδώνιος ὁ ο ἀπ της στοας ἐν τη τρίτη τωνιστοριων γραφε οντως ,Φιρε δ καὶ το πέρσειον η ραμα καὶ η Συρία καὶ το καλουμενον βιστάκων ο δὴ καὶ βοτρυώδη τον καρπον ἀφίησι λευκόφλοιον οντα καὶ μακρον, παρεμφερη τοῖς δακρέοις, α δ ραγῶν τρόπον ἀλληλοις ἐπιβάλλει τὶν ἔνδον χλωρον, καὶ του κωνιου των στροβίλωνηττον μῖν τρομον, τώδη δει ἄλλου. - δι τὰ λωργικὰ συγγράψαντες αδελφοὶ - τω τρων γράφουσιν ουτως , ὲτην,εώαν και την τερμινθον, αδη νυν πιστάκια ι Συ-

όμασαν, ὁ ἡ Νκανδρος δασέως φιττάκια Ποσειδώνι

217쪽

τυχὼν παινου, Ἀλλώ μην καὶ περ των αλλων παντων των παρακειμενων λελεμαι μοι, να με της πολομαθέας ἀγασθητε ἐρω δὲ πρότερον περι ων παρα λεξανδρευσι καλουμένων κονν ων καὶ παλ--ων μνημονεμ δε αυ- τῶν Ἀγαθοκλης- λυζικηνος ἐν τρὰ των περὶ της πατριδος λέγων οτως , Κερα-- δὲ σκηφαντος ἐς ταν πα-νον ἀν βλοστησεν ἐκ του σηματος δενδριον ἐκεῖνοι

κόνναρον ἐπονομάζουσιν ἐστι - δενδρέον τω μεγέθει μῖν πτελέης καὶ πεο ς ουδε τι μεῖον ἀκρέμονας δ' χει μία καὶ δολιχους καὶ ε ' λθον κανθώδεας, φυλλον τερον καὶ χλωρον, νον περιφερες καρποφορεῖτο ευμ, ρω τε καὶ φθινοπωρον γλυκες δῖπάνυ ὁ καρπος, μέγεθος κατὰ φαυλίην ἐλαίην, καὶ γνσάρκα καὶ το στέον αὐτη προσεικελον, διαλλάσσον δ' τῆ τοὐχ οἱ μνῆ καὶ τρωγεται εὐχλωρος ο καρπός'

καὶ πη αὐανθῆ ποι σιν ἐξ απιτολαλευρα, καὶ πατέονται ταυτα, υ μάξαντες, Ουδ ιδατ δενοντες, ἀλλα,--

νοοουσι τοerων δ πρῶτον ἐμνήσειν, ἄνδρες φιλοι, ποτι μῖν παράκειται νυν, αλλ' ο τι πολλάκις ἐν ν κα

218쪽

u Q νδρει ἐπὶ - δευτερον τραπεζῶν - κειμενα ε βον, και ζητηθέντος ἐκει του νέμειτος ἐνθάὸ τω βιβλίωιντυχὼν ἀνελεξάμην. 63. Ἐξος ιν λέξω περὶ των παρακειμένων ἀπίων' ἐπεὶ ἀα αετῶν καὶ μέλ-μνωος Ἀπία ἐκλη , δια το caia αενειν ιν αυτ τ φυνὸν, φηH Ἱστρος ἐν τοῖς γολικοῖς. ει δὲ τὰς πέους ἐν δατι ἐσέφερον εις τὰ συμπόσια λεξις ἐν φωτιου παρωτησι δια τουτων

οτι δ' ἐστὶν ἔτερον της ἀπιὸ καὶ διo is vita πα-.ριστησιν ἐν τρir Γεωργικῶν περὶ Κε γουν της νησον λόγων γράφει -ως ' πι- η νησος φερε κρατιστ δε κατὰ τὰς ἐν γωνω καλουμένας μαμηλιδας εισὶ γαρ ἀπου- μνοί τε καὶ δεῖαι καὶ γλυκεία 'Aεθλιος δ' ἐν πέμπτω Πρων Σαμίων, εὶ γνήσια τὰ συγγράμματω, μομηλιδ ς αυτὰς καλεῖ Πάμφιλος δ' ἐν τοι περὶ γλωσσων καὶ νο-

219쪽

Ἀριστοφάνης ἐν Πωργοις μνημονετει καὶ ἐν 'μπέ , Πην ἀλευρο καὶ ρόας. καὶ ἐν Γηρυταδη Ἐρμιππος δ' ἐν Κέρκως φησιν δη τεθέασαι κόκκον ἐν χιόνι ρόας; ροίδιον μέντοι, ως βοίδιον, - ποκοριστικόν Ἀντιφάνης

των σκληροκόκκων.

Μνηστ σεειαν γαρ ἐκ της χειρος αυτῶν. σιδας ει τι τὰ ἐοια καλοισι Βοιωτοὶ Αγαθαρχιδης ἐν τῆ ἐννεακαιδεχμη των Εὐρωπιακῶν οντως γράφειω vισβητουντων Αθηναίων προς Βοιωτοῖς περὶ της χωρας η καλουσι Σῖδας, Ἐπαμινωνδας δικαιολογουμενος εξαιφνης ἐκ της ριστερῶς μεταλαβων κεκρυμμενην ρόαν - δείξας ρετο αυτους τι καλοῖσι τουτο των δ' ειπόν-

220쪽

καὶ τητον - των αυτῶν. πται δἐ αἱ βάλα- των φοινίκων Α μει ἐν τοῖς Ἐλληο - ἔστιν δειν τως ωκετακωπεκειντο α δ τοις δεσπόταις ἀποκείμεναι σαν πύ- λεκτοι, θαυμάσιοι τὸ κάλλος καὶ το μεγεθος, ζ δ οφις ηλεκτρου -&ν διεφερε τὰς δε τινας ξηραίνοντες τραγήματα παρετίθεντο και ν παρὰ πότον δου ἐν κημ'

ὐλαλγἐς μοδοτος δ' ἐν πρώτ περὶ Βαβυλωνος λέγων φησὶν Εισι ει αυτόθι φοίνικες πεφυκότες - παν

το-ελ- o Mavνες αυτῶν καρποφόροι ἐκ των καὶ σι

annotationem.