Athenaeus

221쪽

τ- καὶ ἶνον καὶ μέλι ποιέονται τους συκεων τρόπον

τουτον τον καρών περι)έουσι τῆσι βαλανηφόροισι των φοινίκων, να τε πεπαίνην σφι ὁ ψὴν την βάλανον ἐνδυ- νων και η πορρών ο καρπος του φοινι οὐ φῆνας γορδη φορεουσιν ἐν τω κώρ- ιι ερσενες, καθάπερ οἱ Ω-d θοαμ τὰ παραπλησι τως περὶ τον ιρόδοτον στορεε περὶ του ἐν ιβν καλουμενου λωτου αντόπτης γενομενος

Μεγαλοποώτης Πολυβιος ἐν τῆ δωδεκάτη των στορι- λεγων -- Εστι δἐ τ δενδρον D - μέγα, τραχυ ὁ καὶ ἀκανθῶδες, ἔχει δ φυλλον χλωρον πώρα πλησιον τη ἀμφ μικρὸν βαθυτερ- καὶ πλατύτερον.

δἐ καρπος - μὸν ἄρχὰς Ῥοως ἐστι καὶ τη χροα καὶ τω μεγέθει ταῖς λακαῖς μυροιοι ταῖς τετελειωμέναις αὐξαν μενος- τωμὸν χρώματι γίνεται φοννικους του ὁ με θει ταῖς προλαις ἐλαίαις παραπλήσιος, πυρηνα ὁ πει τελέως μικρόν. ἐπαν δὲ πεπανθῆ συναγουσι ' καὶ τον ἐν τοις οικέταις μετὰ χόνδρον κόφαντες σάττουσιν εις

αγγεω τι δὲ τοι ἐλευθεροις, ἐξελόντες τον πυρηνα, συντιθεασιν σαύτως, καὶ σιτεύονται τουτον εστι δἐ το βρῶμα παραπλησιον συκω καὶ φοινικοβαλάνω, -ῆ δἐ σωδ- βε τι- γίνεται δ καὶ οἶνος ἐξ αυ- βρεχομενο και τριβομένου δι' δατος κατα ἐν την γευσιν δις καὶ π λαυστικος, ανομελιτι χρηστου παραπλήσιος ω χρωντ εχωρὶς δατο, οὐ δύναται δ πλέον δεκα μενειν ἡμερων, δι καὶ ποιρυσι κατὰ βραχυ προς την χρειαν ποι σε δῖ

222쪽

66. Μελανιαπέδης δ' ὁ Μηλιος ἐν τα -- ι ομνικας τον καρπον οντως νομάζει τον λόγον ποι μενος πή- ωυτῶν Tῶν γαρ ἀδδων - γαρ ἀνθρώπων φόρεον μοσαν νεῖδει' ω τὰν αυτῶν γυναι-- ἔχον ἄλλ' ἁρμάτεσσι διφροὐχοις γυμνάζοντο νευ λιασδέα πολλάκι θῆρες φρένα τερ μενοι, ερόδακρυ σανον ευώδεις τε

φοiνικας κασίαν τε πατευσαι τέρενα Συρίας τέρματα. Ἀσὲ652ώριστοτέλης ἐν τω περὶ πω -τως Φοινίκων ἀνόρχων, ους υνι ευνουχους καλοῖσιν, ἔ- ἀπυρήνους. φοίνικα ὁ τον καρπον καὶ Ἀλλάνικος κέκληκεν ἐν τῆ εις' μωνος Ἀναβάσει - γνησιον - σίν γραμμα, καὶ δρομος ὁ κωμικος ἐν Ἀταλάνrαις περ ει των ἐκολάων καλουμένων φοινίκων τοσουτον μῖν ειπειν χω, των ἀποτης Συρίας -ταγομένων, τε ταλης της προσηγορίας ηξιάθησαν τῶ - Σεβαστο αττοκράτορος σφόδρα χαίροντος ν βρωματι χικολάου του Λαμασκηνου ταψovbοντος αὐτω, καὶ πέμποντος φοίνικας συνεχῶς των πυτο περιπατο δ' ων ὁ Πικόλαος καὶ ἱστορίαν συνέγραφε πολλην.

67. Ἀχάδες σφόδρα των ἰσχάδων ἐθαυμάζοντο ἱ

-τοαί. Λείνων γουν ἐν τοι Περσικοῖς φησι Παρσι- θεντο δ' ἐπὶ της τραπέζης της βασιλέως - η γη βρωθματα φερε ης ἄρχει βασιλεῖ. αφ' ἐ--- σον παρχὴν ξενικο δὲ οὐδενὶ ἀτε βρωματι υτε - ροτοδεῖν ὁ Σῖρξης τοι βασιλεῖς χρησθαι με καὶ ὀμος

223쪽

H τι. ἐν τοι λοιποῖς τραγουασιν πόδας -τικῶς, ἐρωτησαι πομπα ευν ἐπῶ δὲ ἐπιθετο ἐξ ἈθUνων τοις ἀγορασταῖς ἐκέλευεν νεῖσθαι, εως α εξουσέα γένηται αυτ λαμβάνειν σταν ἐθέλη καὶ μη αγοραζειν λέγεται δῖτον εὐνουχον ἐπίτηδες τουτο ποιῆσαι, ιν αντον πω

Eισέβαινον σχάδες, τὐπαράσημον των Ἀθροων, καὶ θυμου δέσμαι τινές.-γκας δ' ἐν τη πρις τον κωμικον ΠοσεQιππον ἐπ- στολῆ Ἐν τοὶς τραγικως φησὶ πάθεσιν Εὐριπίδην νο-μiζω Σοφοκλέους οὐδὸν διαφερειπι ἐν δ ταῖς σχάσι τὰς Ἀττικὰς των ἄλλων πολ προέχειν. - τε προς ι γόραν ὁ ἐπιστολη γράφει ουτως ὁ γ ταῖς ἐν χελιδονέαις σχάσιν ἀντιπαρατιθεὶσα τὰς Βριγινδαρ ιδας καλουμένας, τ μιν νόματι βαρβαριζουσας, ταις δι δο- ναῖς ουδῖν ηττον ἐκείνων ἀττικιζούσας. Φοινικίδες δ' ἐν Μισουμευ φησι Μύρτων λέγουσι καὶ μέλιτος ἐγκώμια, . καὶ.των προπυλαιων καὶ τέταρτον σχαδων. τούτων ἐγευσάμην, καταπλεύσας ειθέως, καὶ των προπυλαων κουδὸν - τούτων ολως προς ἀτταγην συμβαλεῖν των βρωμάτων. ἐν τούτοις τηρητέον καὶ την - ἀτταγην - μην. - μων δ' ἐν τ περὶ τω υττικων ωομάτων ιγιλίδας φησὶν ειναι τὰς καλλίστας ἰσχάδας Αιγιλα δ' εἶναὶ μοντης Ἀττικῆς ἀπο Αἰγίλου τινος ρωος νομασμένον, χε-

Phoenicidia versu On . C.

224쪽

Μαζαι, πλακουντες , σχάδες ιθράσιαι. Ουτή γε Ἀ- περισπουδαστοι πασιν ἀνθρωποι αἱ ἰσχάδες - οντως γὰρ κατὰ τον Αριστοφῶν

Ουδὶν γὰρ οντως γλυκυτερον των ἐσχάδων--ώς καὶ Ἀμιτροχάτον - των Ἀδων βωλέα γράφαι - ειόχω, ἀξιον-- φησὶν - σαωδρος πεμφαι αυτ γλυ-ssa - και σχάδος - σοφιστην ἀγοράσαντα καὶ τον - Ψέπον ἀντιγράφαι ἰπήδας ἐν καὶ γλυκυν ἀποστελοῖμεν σοι, Nun. δ' ἐν Ελλησιν - - μον πωλεῖσθαι οτι δἐ καὶ πεφωσμίνας ἰσχάδα ησθιον Φερεκράτης δεικνυσιν ἐν Κοριαννοῖ λέγων οντως Ἀλλ' σχάδας μοι πρόελε τῶν προωσμένων. καὶ μετ' λ α δῖει ισχάδας ωει των μελαμων μανθάνεις; ἐν τοῖς Μαρπινεινοῖς ἐκεινοις βαρβάροις χύτρας καλωσι τὰς μελαίνας σχάδας. i, οἶδα δ καὶ Πάμιλον εἰρηκότα προκνίδας γένος σχάδων.68 Βότρυς δ οτι ἐν κοινον δηλον σταφυλης ὁ μi-μνηται, καίτοι δοκοῖντος του νόματος Ἀσιαγενσυς εἶναι, Κράτης ἐν δευτερω Ἀττικης διαλέκτου, ε το7ς μνοις

τοι ἀρχαιοι φάσκων αντι - βότρυος την σταφυλην

κεῖσθαι, δια τουτων

225쪽

- καὶ παρ' μηρω ἐστὲ παντὶ δολον Πλώτων δ' ἐν ὀγδόω δμων - βότρυς καὶ σταφνλας νομάζει δια του- των λών ἀπο-ου οπ α γεύσηται, βοτρύων εἴτε καὶ συκων, πρὶν ἐψ- νην ραν την τον τρυγῶν ἀροτήρωσυνδρομον, εἴτ' ἐν τοῶς αντον χωρίοις ειτε καὶ εὐαλλων, ἱερὰς ἐν πεντηκοντα ὀφειλέτω φ ιον- δραχμὰς, ων ἐκ των -- δρέπη, ων δ' ἐκ των γειτόνων μνῶν, μει ἐξ ἄλλων, ω μέρη της νῶς οὐδ' ἄν την γενναίαν νυν λεγομένην - λην ἡ τα γενναῖα συκα μονομαζόμενα πωρίζειν βούληται, - ἐν ἐκ των μαων λαμ- ν', πως ἄν ἐθελη καὶ πόταν βουληται καρα σθω. 44αν δ ἐξ ἄλλων, πεισας, πόμενος ου νω του ηκινεῶν τι μη κατiθετο ἐκεῖνος λι ζημιούσθω. μ αὐταμ- θεῖος Πλάτων Ἀγώ δ πάλιν ζητῶ τὰ η γενναἐασταφυλη καὶ τίνα τα γενναῖα συκα ἄρα ου ζητεῖν μῖν,ἔως ἐγὼ περὶ των ξῆς παρακειμἐνων διεξελθω καὶ ο - τριος νηΜηδ αναβάλλεσθαι ἔς τ αυριον ἔς τ' εννην. γενναῖα λέγει τα πενη ὁ φιλόσοφος - καὶ Ἀρχίλοχος

226쪽

4 βότρυς καὶ λαμ σολυγων Σενον-- ωκον μικῶ - ὀ του λέου - αινεσθαι τὰς σταφυλάς. οἴδασι ει οἱ προ ημων κά του ἐν οἴνω συντιθεμένους βότρυς.Mβουλος γουν ἐν Κατακολλωμεν φησὶν Ἀλλα παραλαβὼν κράτω κρουε καὶ δiδου -κνὰς, καὶ μων τρώγειν ἀνάγκαζ' μολιξ οἴνου συχνούς. δἐ τον είρωνα πεποιηκως - εις Φερεκρμην - - ρόμενον νησιν Ἀμυγδάλας καὶ μηλα καὶ μιμαίκυλακα μίγα καὶ σέλινα κἀξ οἴνου βότρυς

καὶ μελαν.

οτι δὲ ἐν ταῖς Ἀθήναις διηνεκεῖς - ω μωρα πασαι μαρτυρει Ἀριστοφάνης ἐν Πραις τι υ ποράδοξον - ρεῖν δοκεῖ ἐθλιιος ὁ Σάμιος ἐν ἐμπτω Σαμίων ρων

69. πεὶ ὁ πολλάκις μῖν εἴρηται περί τε κρεων κολὀρνέθων καὶ περιστεριδίων, ἔρχομαι καμ λεξων - ηπολ--γνωσιας ευρεῖν δυνήθην παρα τα προειργιν

moniis.

227쪽

, περιστέρων,-- στιν ἀρειν ισμενον παρὰ Μενάνδρωἐν Παλλακῆ κρον ἐπιμείνας προστρέχει, ηγόρακά σοι περιστέρια λέγων. ομοίως μοστρατος Ἀβρα

ἀτ' ὀρνιθάριον, τὸ περιστέριον. τὸ γάστριον. 'Ἀναξανδρίδης ἐν λυροντι Περιστερι γαρ εισάγων καὶ στροωθία.

Περιστέρων δ' - τι λαβὲ τριωβόλου. Φασιανικός Πτολεμαῖος ὁ βασιλευς ιν τω δυοκαιδε- κει των πομνημάτων περὶ των ἐν Ἀλεξανδρεία βασιλείων λέγων καὶ περὶ των ἐν αυτοῖς ζώων πεφνέ-νων φησὶ δεα τε των φασιαν-- ον τετάρους νομα- ζουσιν, Ους οὐ μόνον ἐκ Μηδίας μετεπεμποντο, ἀλλα καὶ νομάδας ορνιθας ποβαλών, ποίησε πληθος, με καὶ σιτεῖσθαι τὸ γαρ βρῶμα πολυτευς ἀποφαίνουσιν. υ του λαμπροτατον βασιλέως φωνη ος ω φασιανικοῖορνιθός ποτε γεύσασθαι μολόγησεν, ἀλλ' σπερ τι κεμμηλιον ἀνακείμενον εἶχε τουσδε τους ορνιθας ει δἐ εοράκει- μων καστω εῖς ἐστι παρακείμενος χωρις των δηὐκατηνα μενων προσαναπεπληρωκει ἀν ταις πολυθρυλῆ- τοις στορίαις των υπομνημάτων τούτων τωνδεἐκοσιτεσσάρων καὶ λ λην μιαν Ἀριστοτε - θεόφρασος ἐν τοῖς πομνημα Tῶν φασιανῶν φησὶν - κατὰ λόγον η υπερπη τῶν πρενων, ἀλλα πολλω μείζων.

μασιν, repetita ab Eustam p. 257, 28 . MJ οὐδὲ .

228쪽

70. E δ' ὁ προειρημένω βασιλεῖς καὶ το των - νων πληθος ο - των κατὰ την Ῥώμην, κατεπεφευγειαν επὶ την ἱερα συγκλητον, ς π του δελφου πάλωτος βασιλείας ἐξεληλαμενος τοσοῖτο γαρ ἐστι, πληθος τούτων των ρνίθων ἐν τῆ ώμη ς δοκεῖν προμεμαντε μενον τον κωμφδι- ν Αντι νην ἐν Στρατιώτη Tνχωνι ειρηκέναι τάδε Tων ταῶν μὲν λ παξ τις ζωγρος γαγεν μόνον,

χρηστον λθρωπον δ' ἄν τις - μνον ζητῶν δη, ἔφετ' ἐκ τούτου πονηρους πέντε παῖδας γεγονοτας. rυλιξις δ' εν αμπάδι

ταφαγεῖν συτος τοσουτ αργυριον ους εἰ γαλα λαγωῶχον, την η και ταὼς κατωλον. δτι δἐ καὶ τιλασους εἶχον αυτους εν ταις οικίαις αρά τις παριστησιν ἐν Παυσανία δια τούτων Πολλῶν φλυαρον καὶ ταῶ αντ ια, ους βόσκεθ' μεῖς ἔνεκα των κυπτερων.

Ἀναξανδρiδης ν Μελιλώτωιss Oο μανικόν εστιν ἐν οἰκι τρέφειν ταῶς, ἐξον τοιουτουσὶ δι' ἀγάλματ' ἀγοράσαι. 'A- λας ' νιθοκόμοις

229쪽

Kα προς ἐστὲ τουτοις τιθασει οἰμώζων ταως.

καὶ μήποτε προτιστοι καὶ ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν ἐν Σουμ- καὶ ἐντεὐθεν ἐς τους ἔξω τόπους διεδόθησαν, ς καὶ οι ἀλεκτρυόνες ἐν τη Περσοι - αι καλουμεναι μελεαγρMες ἐν τῶ -τωλία δῶ καὶ Ἀντιφάνης ἐν τοὶς μοπατρiοις - Ηλέω μέν φασι γιγνεσθαι πόλει ἐνικας, εν 'Ἀθυναι δ γλαυκας ἡ Κύπρος εχε πελεως διυφόρους η δ' εν Σάνω μα ὀ χρυσουν, φασιν. ὀρνίθων γένος, τους καλλιμόρφον καὶ περιβλέπτους ταως. διόπερ καὶ επὶ του νομίσματος των Σαμέων ταώς ἐστίν. 71 Ἐπι δἐ καὶ των μελεαγρέμω Μηνόδοτος μνησθη, λέξομεν τε καὶ μεις περ αυτῶν. Κλύτος ὁ Μιλησιος, 'Αριστοτέλους δ μα-της, ἐν - πρωτω Φ4 ιλητου γράφει περ αυτῶν οντως ,me M τι ἱερὸν της παμμνου ἐν ψω εἰσι ν οι καλούμενοι ορνιθες μελεαγρδες ὁ

δὲ τόπος ἐστιν ελωδης ἐν Ἀρουονται. εστι δἐ στοργον προς τὰ πονα δ ορνεον καὶ λιγωρε των νεωτερων, ἄστε ἀναγκη τοις ἱερωσιν ἐπιμελεῖσθαι αυτῶν. χει δὲ τομὶν μεγεθος υρνιθος γενναίου, τυ ει κεφαλὴν μιαραν - τω σῶμα, καὶ ταννην φιλῆν, ἐπ αυτη δ λόνον σάρκινον, σκληρὸν, στρογγυλον, ἐξεχοντα της κεφαλης ὐώσπερ πάτταλον, καὶ τὸ χρῶμα ξυλοει προς ὁ ταῖς

γναθοι - - στόματος ρωμένην αντι πωγωνος -

230쪽

κρὰν σάρκα καὶ ἐρυθροτέραν των ρώθων τη - τοῖς

τισιν επὶ τ ρύγχει γινομένη , ν ἔνιοι πωγωνα καλοῖ- σιν, Ου εχε ' δι - ταύτη κολοβόν ἐστι. ρύγχος ἐδρότερον καὶ μειων η ρνις ἔχει τράχολος μέλας, - τερος καὶ βραχυτερος των ὀρνίθων το δὲ σῶμα -- ποικίλον, μέλανος νως του χρωματος λου, πτiλοις λεω- κοις καὶ πυκνοῖς διειλημμενου μείζοσι φακῶν. υτοι δ' 'εὶσιν ἐν ρομβοις οι κυκλωκοι μέλασι του λου χρωματος ' δι καὶ ποικιλῶν τινὰ ο ὐόμβοι παρέχονται, του ἐν μελανος ἔχοντος λεωκότερον το χρῶμα του ὁ λευκοὐ πολύ μελάντερον - ὁ κατὰ τὰς πτέρυγας αυταῖς πεποίκιλται λευκῆ :ονώδεσι πημασι πυρωδεσι καὶ πορ αλληλα κει- μέποις σκελ ει κεντρα, μοι τοις ὀρνιθείοις παραπλησιαι δ ὲσὶν αι θηλειαι τοι αρρεσι ω - δυσδιάκριτον ἐστι το των μελεαγρίδων γενος. σαπιτα καὶ ριπατητικος φιλόσοφος περὶ των μελεαγρίδων ἱστόρησεν.

72 ' των δελφάκων δὲ μνημονεύει Ἐπικρειης ν πόρωαὶ τοῖσδ' ἐγω

μάγειρος. υτε Σικελὐ καυροσεται τρέφειν τοιουτον αρταμον κατ' χθίων,