Oeconomicum

21쪽

ἐκεκτροο, παντα του οἴκου ταυτά ἐστιν; Ἐμοιγ' ουν,

λει εχ τω κεκτqμένω, πάντα του οἴκου εἰναι, οσα τις

est. - G. τῆς οἰκίας ἔξω τις, quem verta Orum ordinem cum Solinei lcro recepit Reifig.; καὶ in G. addidit inaniis sec. - Sclaneid. in celas. Oec. ed. Κuster. l. c. pro ἐκέκτητο coniecit κέκτηται , quod clini Dindorfio recepit Kerst. ; Hein tortio olim placuit κεκτῆτο. Streb., qui vertit: citiamvis eamini dominus in eadem urbe nillil liabeat rei, legisse videtur: μηδεν ἐν τῆ αυτῆ πόλει.

Synt. p. 380. interpretatur: erer varia sicli einrnat. Rectius vertas: quotcunque nescio quo tempore possidebat. Confunduntur enim duo tempora diversa, quae una in mente habuit auctor: dicendum erat aut: ξ καὶ Οσα τις ἔξω τῆς οἰκίας κέκτηται, πάντα του οἴκου ταυτά ἐστι; ant: ῆ καὶοσα τις ἔξω τῆς οἰκίας ἐκεκτητο, πάντα του οἴκου ταυτα ἐν; Significatur igitur pilisquam persecto quod vim habet impersecti , si

quae olim quis possederat, nunc autem amiserit, etiam ea turn re inserenda suis se ad domum. Haud

dissimilis est usus impersecti η- σαν in 20. ἐν τῆ αυτῆ - τῶ κεκτη- μέν φJ in eadem civitate,

in qua habitat possessor.

S o ph. Oed. Col. v. 6. - H. I. τέ- ροι non ideo , quod paulo antea

g. 4.) legimus μισθὸν - φέροιτ'αν, plus habet offensionis. CLComment. III, I 4, 1., ubi in eodem enuntiato est oὶ τέροντες et των φερομένων, utrumque eadem nu- serendi notione usi irpatum. CL in- a XXI, 4: παρέχεσθαι et παρε χειν. Anab. IlI, l, 5: ἀνακοινου - ται et ἀνακοινῶσαι, quomim ho magis Atticum perhilient grammatici; v. Μ o e r. Att. p. 20. Hier. II, 9. et 10: στρατευωνται et στρατευωσι , alia. CL ad I v, T. g. T. v τι τοιJ Haec causam continent, cur Socrates modo quaesierit: Η καὶ κτήματα αυτῶν

22쪽

λος, ο τι γέ τις αγδὸν κέκτροαι' ου μὰ Λι ουκει τι κακόν, τολο κτῆμα ἐγὼ καλῶ. Συ δ' εοικας τα ἐκάστω ωφέλιμα κτήματα καλεῖν. Πάνυ μὲν ουν,

ἔφη τα δέ γε βλάπτοντα ζqμίαν εγωγε νομίζω μαλ- λον ὴ χρήματα. Kαν αρα γέ τις λπον πριάμενος μῆ 8

Συ δ ἐοικαsJ asori rCSPon si Onibus indicat obiectionem. V. R e i s i ad h. I. II e r b st. nil Comment. II, 9, 2. Μ at ili. 6. 616, 2. R os t. g. l34, 6. i ol. 3. Neque vero la. i. quominus lianc vim liabeat particula, obstat, quod re- Era non contriuiicit Cratobulo Socrates; immo talis ol,lectici, quae dubitatio itis ali lii id habere videatur, Socraticae disputandi rationi, qi ae vocatur μαιευτική, optime convenit. Sed δέ, uti abest u libris, ita non necessarium est. Quare haud scio, an nimianiunt cod. L,ips. manui secunda Iaabuerant stilem, iiiii illud δέ vel inseruerunt, vel servarunt. Cf. F. I 2 : Aέγειν Γοικας, ω Σώκρατες, ἔτι κτλ.

is urpanti r ita continuata oratio

autem, uiri alterci perSoiia Oxcipit orationem, vel Cori igitii rPrioris Personae sentetitia, vPlcerte adversat L Io urigetur. V. Cyr.6 IS. ibique B O rn. Ρorson. cadsibi ir. Or. 1234. - Alter uni γε iuἔγωγε minime displicet et nuri , quum γὲ vini distinguen ii Ilahoat, sive restrictivum, sive lutei sivam v. Herm. ad Viger. P. 824 sq.Hariun g. g. 793.), recte bis istponitur, illai duae sula notiones, clitae distinguantur. V. Matth. g. 602. Plat. Protag. p. 3 9. B:

Ου δέω γ', ἡ δ' ος. εἰ μὴ ἀγαθά

γε, ubi v. Stat Ib. Herm. v IViger. p. 827. et ad Soph. Philoct. v. 44 l. χρηματαJ Sc linei de r. :,.ILudit Socrates ambiguitate vocabuliarum κτήματα et χρήματα, quae hac tilia dein in disputatione idem sere valere dici possunt, et

ordinem argumentationis veritatemque non pervertunt. Haec minus recte disputavit. Est enim

Critobuli sententia : Sane quidem, Diuili od by Corale

23쪽

ειπερ τὰ χρήματά γ' ἐμὶν ἀγαθόν. ODO' ἄρα γε ὴ γῆ ἀνθρωπω ἐστὶ χρήματα, ο ις ουτως ἐργάζεται αυτὴν, ως-

τε ζημιουύθαι ἐργαζόμενος ; Oi dὲ ὴ γῆ μέντοι χρήματά

9 ἐστιν, εἴπερ ἀντὶ τοὐ τρεφειν πεινῆν παρασκευάζει. O -

ουν καὶ τὰ πρόβατα ίςαυτως, ει τις διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι προβάτοις χρῆσθαι ζqμιοῖτο, ουδὲ τὰ πρόβατα χρήματα τουτω εχ ἄν ς Ουκουν ἔμοιγε δοκεῖ. Συ ἄρα, ὼς εοικε, τὰ μὲν ωφελουντα χρήματα ῆγῆ, τὰ δὲ βλά-

10 πτοντα ου χρήματα. Ooτως. Tαυτὰ ἄρα οντα τῶ μὲν ἐπισταμένω χρῆσθαι αυτῶν εκάστοις χρήματά ἐμι, τω μὴ ἐπιύταμένω ου χρήματα ' ωπερ γε αυλοὶ τω μὲν

g. II. υτ αυτo pro vulgato τουτ' αυ, probante Weisicio, quae sunt utilia, ea dico κτήμα

τα, at Vero, qua B cum detrimento sunt coniuncta, ea Poenam esse

existimo, non κτήματα, nedum χρήματα. Altero loco igitur non κτῆματα quae quia possidet), sed χρήματα quorum usus fructum aliquem Parat usurpatur, quia haec accuratius opponuntur notioni, quam habet ζημία. De horum vocabulorum discrimine R e i s ii apte lati dat S t o b. Serm.

XCV. p. 523, 5 sqq.: διο καὶ οἱαρχαῖοι ἔλεγον Ουκ ἁηδῶς. μα- σαν γαρ τῶν ανθρώπων ους μὲν χροματα ἔχειν, οῖς δὲ κτήματα φους μὲν γαρ χρῆσθαι τοῖς ουπάρχουσιν, ους-μόνον κεκτῆσθαι, τε λαυτοῖς Ουτε ἄλλοις μεταδιδοντας καὶ προῖεμένους. Notionem ibi explicatam habet ματα etiam in iis, quae sequun

tura

Reisi g. affirmative pronuntiari vult. Sed interrogatio sit necesse est, quia interroganti tantum, et dubitanter quidem, Socrati paulo acerbius respondere poterat Critobulus, quod ei ille per iocum exprobrat infra II, II. Eandem

ob causam us quoque, quae mo Ioquitur Socrates, interrogationis signum apposui. - Cod. E. Iectionem non omnino damnaverim.Dv - rei est: non item csc. atque ei, qui equo uti callet); v. ad XXI, II. - De hoc dicendi genere: χρήματα - ἀγαθόν v. Bernii ardy. Synt. p. 65. R O s t. g. 100, 4. c. - De sententia os. Comment. II, 8,7: ωςπερ ιππος τῶ ἀνεπιστήμονι μεν, ἐγχειρουν

τι δὲ χρῆσθαι ζημέα ιστὶν κτλ.

24쪽

serunαμένω ἀξίως λόγου αδλεῖν χρήματά εἰσι, Ῥ δὲ μὴ ἐπισταμένω ουθὲν μειλον ῆ ἄχροστοι λίθοι, εἰ μη απορο

διδοῖτό γε αυτ ς. 2 υτ αυτὐ φαίνεται ῆμῖν, απο- 11 διδομένοις μεν οὶ αυλοὶ χρηματα, μη αποδιδομένοις δέ, ἀλλα κεκτημένοις ου, τοῖς μὴ ἐπισταμένοις αυτοῖς χρῆσθαι. καὶ πιολογουμένως γε, ω Σωκρατες, ὁ λύ-roς ὴμῖν χωρεῖ, ἐπείπερ εἴρσαι τὰ οἰφελουντα χρῆ- ματα εἶναι. μη πωλουμενοι μὲν γὰρ - χρήματά εἰσιν οἷ αυλοί γαρ χρήσιμοί εἰσι ' πωλουμενοι χρήματα. πρὸς ταυτα θ' ὁ Σωκράτης εἶπεν, ' u 12ωuni FH γε πωλῶ,. πωλοχῖ- πρὸς τουτον,ος μὴ ἔπί σαι χρησθαι οὐδὲ πῶλούμώοί εἰσι χρήματα κατά γε τον σὸν χόρον. Λεγειν ἐοικας, Α Σώ-

comprobat uni etiam Dimi orsio et Keratio, dedit Schneid., sed idemici ceras. Dec. ed. Κuster. l. c. restititit vulgatam scripturam ; Rei-sig. Conieci. ad Aristoph. I. P. 278. τοὐτ' - oraginem duxisso ex xoveo suspicatur; scribere malim Tove' ovν. Cum Schneidero malo Belsig. totam liano Paragraphum tribuit Critobulo. - Schneidero scri hendum videtur τοῖς γε μη. - Ε. ὀμολογούμενος. - D. Bas. I. II. m. μὲν ante 3 αρ. - B. E. Bas. I. II. οὐδὲ γαρ χρήσ.12. Dini ., praeeunte Sclinei dero in cens. Oec. ecl. Κuster. l. c., scribi iubet δς μὴ ἐπίσταιτο. - G. L. A. B. C. D. E. Ald. Cust. Bas. εἰ μή τις ἐπιστῆται; Steph. et recc. edd. εἰ - ἐπίσταιτο ἔDitidorfio obsecutus scripsi D ἐπIστηται. 833 so. Respiciuntur in C. T. Ver

παθον κέκτηται. g. 9. Ουκουν καὶ τὰ προ

Leunctav.: Ergo idem de ovibus alatnendum, si quis propterea, quod ovibus uti nesciat, du-mnum accipiat, ne oves quidem ei facultates esse' CL Ρ l a t. Pliaed.

p. 68. C: CFκoμ καὶ ἡ σω7ροσύνη, -, d. οὐ τουτοις μονοις προς κει τοῖς μάλιστα του σώματος ὀλιγωρουσέ τε καὶ ἐν φιλοσοφία ζῶσιν

Ουτως 4 Ουτως cum F r o t- schero ad Hier. I, 3. habeo pro primaria forma, sequam VeteTES Graeci tibicine ponerent, ubi aut finis esset sententiae, aut maximum eius pondus in hoc adver-hinna caderet. H a r t v n g. g. 67. Ουτως derivatur ab ovτos eadem ratione, qua as ab os. V. VI, 7.

Licet non iniuria cum Zeunio ex

spectemus scribi potius ῆ ἄχρηστα ξυλα, Rei sigio tamen adstipulanilir, qui nihil inepti ha

here haec verba censet.

Fortius ita negatur quam Per ov

OA qnanquam antecedit τοὐτον, non ad certam spectat personam .

Infra VII, 20: o τι εἰςφέρωσιν. De particula ἄν in eiusmodi enuntiationibus raro apud Atticos omissa vide R o si. g. I 23. annot. 1. M a it h. g. 527. annot. 2. Κ u h-n Er. 9. 796.

25쪽

ουτω συνομολογεῖν, ἀφ' ων τις ωφελεῖσθαι δυναται χρήματα εἰναι. εἰ γουν τις χρῶτο τω α0γυρίω, ως τε πριάμενος οἱον ἐταίραν διὰ ταὐτqν κάκιον μεν τὁ σῶμα ἔχοι, κάκiον δε την ψυχήν, κάκιον δε τον οἶκον, πως αν ετι τὸ ἀργυριον αυτω ωφέλιμον ειq; ODδαμῶς, εἰ μή πέρ γε καὶ τον υος αμον καλουμενον χρήματα εἶναι φήσομεν, υφ' ου οὶ φαγόντες αυτὸν

14 παραπλῆγες γίγνονται. Tὐ μεν δὴ ἀργυριον, εἰ μή

ἁ Κριτόβουλε, ῶς τε μqδε χρήματα εἶναι. οἱ δὲ φίλοι.ῆν τις ἐπίστροαι αυτοῖς χρῆ6θαι, λτε ώφελεῖσθαι ἀέαυτῶν, τί φήσομεν αυτους εἶναις μήματα νη Αι,

ἔφ' ὁ Κριτύβουλος, καὶ πολυ γε μῆλλον ῆ τοὐς βους,

13. A. C. D. το σῶμα ἔχει. - Μzirg. G. B. Ilint. Bas. II.

5. Ex L. G. A. C. D. Vict. Vili. dedi ἐχθροί γε, cum antea γε omissum esset. Idem Bagnat Schneid. in cens. Oec. ed. Κuster. g. I s. o IovJ verbi causa. Cf. an a m , 9. XX, T. Comment. II, 1, 4.ως τε Vid Bost. I. I 22, 9, c. - κάκιον Βdverbialiter accipiendum : ita iit peius se habeat quoad coi Pus. αυτ δH omitti poterat. V. ad III, 10. V, 3. XIV, 9. g. 4. ως τε μηδε χρήμα τα εἶναιJ Verte: Quare arxen

inni, Si quis triti eo non culleat, ita longe abiiciat, ut ne possessio quidem sit, l . e. qiiod De us tr-pare quidem, etiam si velit, possit; nam si Posset, modo Cum damno ipsius usurpatio Conitu ela foret.

ro nihil addas ; sutis enim etc. 'Aλλά esse totius enuntiati instareo noscitur ex iis locis, qui Misti triqtie particillae interponitur Dissiligod by Gooste

26쪽

οECONOMICUS. IIuv ώφελιμώτῬοί γε ωσι τῶν βοῶν. Καὶ οἱ ἐχθροί 15 γε αρα κατά γε τον σον λόγον χρήματά εἰσι τῶ δυναμένω ἀπο τῶν ἐχθρῶν ο)φελεῖσθαι. Ἐμοιγ' ουν ὁ κεῖ. Oiκονόμου ἄρα ἐστιν ἀγαθου καὶ τοῖς ἐχθροῖς ἐπίοτασθαι χρῆσθαι, ω ε ώφελεῖσθαι aπῖ τῶν ἐχθρῶν.

ἄλλο τι ῆ τούτοις αδ οὐτε Gὶ ἐπιστῆμαι χρήματά εἰ-

V, 7, H : Ἀλλὰ γὰρ ἐμοι μεν αρ- κεῖ περὶ τούτων τὰ εἰρημένα. III, 2, 32: Ἀλλὰ γὰρ περαινειν ξδη ωρα. CL ibid. g. 26. Cyr. VI, 2, 22. VII, I, 49. Κuhner. g.

dum spectat quaB sequuntur.

ζομαι εἶναι ικεῖνο, οτι κτλ. , ubi Id e r b st. allegat . 49. et V, 7. Cyr. V, 2, 35. CL Matth. g. 472. e. not. Κuhner. g. 63 I, 2.

Hoc verbum absolute usurpRtum, ut πονεῖν, praeter . 2 l. reperitur etiam

dicativum retiuuit. Neone a tali dicendi genere nostra Lingua ub- horret: xvir hemerken uber etc. Similis locus, quem niseri B er n-hardy. Synt. p. 388., exstat in

Lycurgo p. l68: καὶ γὰρ δεινον καὶ πέτλιον, ἔταν νομίζη δεῖν Αεωκράτης ἴσον ἔφειν - , ἀλλ'

rogatur quam Per Dυκουν - ἰ

27쪽

12 XENOPHONTIS 17 σιν Ουτε τα κτήματα; Περὶ δουλων μοι, ἔφθ ὁ Σωκράτqς, ἐπιχειρεῖς, ω Κριτόβουλε, διαλέγεσθαι; ODμὰ Ar, isq, ουκ θστε, ἀλλα καὶ πανυ ε--ρiδῶν ἐνίων γε δοκουντων εἶναι, συς ἐγὼ ὁρῶ τους μὲν πολεμικάς, τοῖς καὶ εἰρθνικὰς ἐπιοτήμας εχοντας, ταύτας δὲ Ουκ ἐθέλοντας ἐργάζεσθαι, ώς μεν ἐγὼ οἶμαι,

18 δι α ὁ τολο, οτι δεσπότας ουκ θουσιν. Καὶ πῶς αν, εφη ὁ Σωκράτης, δεσπότας ουκ εχοιεν, εἰ ευχόμενοι ευδαιμονεῖν καὶ ποιεῖν βουλόμενοι ἀφ' ων ἔχοιεν

ἀγαθα ἔπειτα κωλύονται ποιεῖν ταυτα υπῖ των αὐχόν

σκοντας - , τους δε - πάντα

Ουκ ἐθελόντων ἐργάζεσθαι dictum esse, quia Oυκ ἔχοιεν, non μὴ ἔχοιεν scriptum sit. Atque veri est simillimum librarium haec verba scribentem aberravisse ad ea , quae sequuntur. Sed haud scio, an Schneideri coniectura praeferenda sit Sohaeserianae, modo ille, quod monet B Urnem. ,ουκ ἔχειν, non μὴ ζχειν scripsisset. δι αvro tosto xo δεσπότας Ουκ ἔχειν in verta, mina contextum recipere non dulaitassem, si prileter A. alii etiam libri omitterent

28쪽

μαλακίαν ψυχῆς καὶisiectioni .. Ηρὶ ἄλλαι θ' εἰσὶν ἀπ , 20

βελί τε καὶ ανωφελεῖς ἀνθρώπων ὁμιλ ι, α ὶ προῖόν-

καὶ τίνες δε εἰσιν ουτοι, ἔφη ὀ M.; v v Igatum ordinem retinuit

etiam Kersi. . 19. Vid. πονηρότατοι γε ησαν. - Cum IVeis hio Schneid. πονηoάν γε Commendat. g. 20. E. ποοῖόντος ουτως χρόνου. - Vulgo γίγνονται; sed A. C. D. E. G. L. γίνονται. - Edd. Vett. mam. Steph. ἄρα εἰσὶ ν; Stepli. cum L. G. Λ. C. D. E. dedit ἄρα ησαν. - περεπεπεμμέναι L. G. C. D. E. Y. Vict.ὴ περιπεπλεγμέναι , quod ante IVeislccinni v Igo scribebatur, est in B. Et suprascriptum in Gi A. πεπεμμίναι.

μνήσθητε, ῶς αλγεινὸν καὶ ανωφελες ηδη ἐστί. V. H e r h s t. adeonament. I, 7, 4. et infra VIII, 4.

γένονταιJ Formias γίνεσθαι et γινώσκειν in cyro paedia sere ubique, aliisiane in libris Xenophonti satis usitatas esse docentP o p p o Praes. ad Cyr. p. XXXV.

Bornem. ad Anab. I, 1. Idem ad Symp. IV, 4 I. Iaano scripturam milito antiquiorem esse, quam vulgo existiment, opinatur. contra quos disputat Kuliner. inexc. I. ad Comment. e l. , ubi P. 483. contendit in Xenophontis scriptis paticos tantum reperiri locos, in quibus forma sine y Iibrorum auctoritate ita communita sit, ut recipienda videatur. η σανὶ quo in persecto significatur, qui harum libidinum vanitatem ac malignitatem iam perspexerat, eum statim praeteriti

temporis repetere memorrain, simulque sentire non nunc dernum,

sed iam ab initio aegritudinibus voluptates illas fuisse obcrustatas ; nam n περιπέττω descendit περιπεπεμμέναι.

g. 21. πάνυ σφοδρῶς προς τὀ ἐργάζεσθαι ἔχom

29쪽

νῆσθαι ποοωδους ' ὁμως δε και τοὐς οἴκους καταπρέ-22 βουσι καὶ ἀμqχανίαις σw'έχονται. Λ λοι γάρ εἰσι καὶ ουτοι, εφq ὁ Σωκράτης, και πανυ γε χαλεπῶν δεσποτῶν, οἱ μεν λιχνειῶν, οἱ δὲ λαγνειων, οἷ δὲ οἰνοφλχ'γιῶν, οὶ φιλοτιμιῶν τινων μωρῶν καὶ δαπανθρῶν, δ ουτω χαλεπῶς ἄρχει τῶν ἀνθρώπων, ον αν ἐπικρατήσωσιν, ως θ' ίως μεν αν ὁρῶσιν ηβῶντσς αυτους καἰ δυναμένω ς ἐργάζεσθαι, ἀναγκάζουσι φερειν δ αν αὐτοὶ ἐργάσωνται καὶ τελεῖν εἰς τὰς αυτῶν ἐπιθυμίας, ἐπειδὰν αiπους αδυνάτους αισθωνται οντας ἐπή- σθαι διὰ το γῆρας, ἀπολείπονσι τούτους κακῶς γq-

iecturam, receperi ni recc. edd. ornu es. - C. μὲν δρῶσιν.

τας προς το μάχεσθαι. Commetat.

αυτόν. - Etiam XII, 16i καὶ προς το φιλοκερδεῖς εἶναι μετρίως ἔχουσιν varia lectio M qος τῶ exstat. Schaere r. ad Dionys. de Coin P. V. P. I 43: , Niliit, opinor, i interest: nisi dicas lapis πρός τι esse inclinari, serri ad aliquid, ἔχειν πρός τινι versBra

in aliqua re. V Xeilophon certe in hac dictione ubique usurpat ac

cusativum.

rum, quae notionem habetit abs tractam, ili iam Vocant, pluralis numeriis obtinet concretam nO

tionem. Quare αμηχανίαις non plus habet ossensionis quam 1ιχνειῶν - λαγνειῶν - Οἰνοφλυγιῶν - φιλοτιμιῶν. V. Ku Ii

opponuntur δεσπόται , quos Socrates iani g. 18. commemoravit. Deinceps, post Diam dominorum nomina irriti cata sui it 1ιχνεῖαι, λαγνεῖαι etc., tum appellantur δέσποιναι. Maximi est momenti, quod Philodemus etiam Praebet δεσποτας. Is p. 48. ex hoc loco haec dat: καὶ δεσποτας ἔχειν τινὰς τὰς κωλυουσας κακίας, καὶ πονηροτάτους, ἀργίαν 'pυχῆς καὶαμέλειαν καὶ κυβείαν καὶ καχο- μιλίαν i. e. κακνὶν ομιλίαν , και τουτους ἐργαζομένους, καὶ μηροχανωμένους προςόδους, καταrριβοντας δε τοὐς otioυς ενεκα τῆς τῶν δεσποτῶν λαγνειας καὶ λιχνείας καὶ οἰνοφλυγίας καὶ φιλοτιμίας, οἷς χρη μάχεσθαι μῶλ- λον ῆ πολεμίως.

VII l, Ι,34: τῆς πολεμικῆς ο ἔνεκα ἀσκήσεως ἐπὶ θήραν ἐξῆγεν Ουςπερ ἀσκεῖν ταυτα φετο rqῆναι. V. Iacob s. ad Porson. Ad

vers. p. 310. B e r n h ar id y. Synt. p. 281. ἀπολειπουσ ε - σκεινJ Sequitur infinitivus, quin ἀπολειπουσι simul involvit notionem verbi ἐῶν. Μatth. g.

30쪽

πειρωμένους καταdουλουσθαt. πολεμιοι μὲν ουν ῆδο, σταν καλοὶ κἀγαθοὶ οντες καταδουλώσωνταί τινας,

πολλους δη βελτίους ήνάγκασαν εiναι σωφρονίσαντε καὶ θῆον βιοτευεiν τον λοιπὸν χρόνον ἐποίγα αῖ

τοιαυται δεσποιναι αἰκιζόμεναι τα σώματα , ῶν αν-

θρώπων καὶ τὰς ψυχὰς καὶ τους οἰχους ουποτε λή

. 23. πρὸς ταυταJ Η. e. πρὸς τὰς ἐπιθυμίας. V. ad g. 22. Sed interest aliquid iii ter πρὸς

ταυτας et προς ταυτα. Hoc est: Contra Das et ut Ia fiant huius geriem s.

perassem Dindorfio scribenti γουν, nisi sententiariam nexus flagiture videretur μὲν ουν. Sensius ist hic: contra libidines non minus pro libertate decertandumost, citium contra hostes, qiii nos vi armatu impugnant. Immo veroi ostes, si quidem sit ni boni et laonesti, saepe captivos etiam meliores fieri coegerunt, libidines auteni omnino cormampunt cor Pora, animos et res familiares

σωφρονέσαντεςJ H. e. διὰ κολάσεως σώφρονας ποιήσαντες. Cis. Cyr Ili, i, 22. καὶ τους οἴκουςJ Ad hoc

substantivum ex αἰκιζόμεναι intellii as verbum, titiale est κατα-τo βειν. De hoc Zei gmate V.

bus que verbis constructo vide

us que du m, sed etiam: arn u significat. V. K si liner. Continent. III, 5,6., qui provocat