장음표시 사용
1071쪽
obtemperari non poterat, conglobata multitudine, saxa ac faces minitante. Tum Caesad populum edicto increpuit; atque omne iter quo damnati ad poenam ducebantur , militaribus praesidiis sepsit. Censuerat Cingonius Varro, ut liberti quoque, qui sub co dum tecto fuistent, Italia deportarentur. Id a principe prohibitum est, ne mos antiquus, quem
misericordia non minuerat, 'per sevitiam intenderetur.
Damnatus iisdem consulibus Tarquitius Priscus re-qs petundarum, Bithynis interrogantibus , magno patrum gaudio, qui in accusatum ab co Statilium Taurum proconsulem ipsius meminerant. Census per
Gallias a in Volusio, & Sex. Africano ,:Trebellioque Maximo aeti sunt, aemulis inter se per nobilitatem'Volusio atque Africano ; Trebellium dum
uterque dedignatur , supra tulere. Eo anno mor- ψ7tem obiit Memmius Regulus, auctoritate, constantia , fama , in quantum praeumbrante impcratoris fastigio datur, clarus. adco ut Ncro aeger valctudine, & adulantibus circum qui finem imperio adesse diccbant, s quid fato pateretur ; responderit habere subsidium Rempubticam. Rogantibus dehinc, in quo potissimum' addiderit , in tauemmio Regulo. Vixit tamen post haec Regulus, quiete de sensus; & quia
nova generis claritudinc , neque invidiosis opibus
crat. tilius, ut sibi in ea rio e sim. ra a-ν r potui a se selliis abιre cvit. Intelligitur, Immo&ego, inquit Minucius, adeste non possit in t nam hercle me dic. pluribus alibi hoc in sermone compendium illustiamus.
l Etsaxa ac faces. J Particulam , O,
induximus. Rhenanus. Aa M.faces minitante. t Flor. ac Venetus Ilabent; minante. richen . 2 Perserit am ιncenderetur. l Ma
Iim, intendaritur. Rhenanus. Scii , inten eretur, quod Tacito & huies culo perpetuum , pro augeretur. Nam ouod incendi annona dicitur, nihil ad vulgatum. Mercerio. Creda omnino intenderetur hie ab auctore scriptum . quo verbo frequenter usus alias i etli illud eodem sentu. Ocula. tu . Vulgo. incenderetur. ego Rhenani ac Merceri judicium secutus, reposui, intenderetur. Pichena. 3 ccus tum, ab eo Statilium Taurum. l Supra lib. xii. Lapsim. Statilium I aQum proconsulemi m.
1072쪽
C. CORNELII TACITI crat. Gymnasium eo anno dedicatum a Nerone praebitumque oleum equiti ac senatui φ Graeca fa- I 8 cilitate. P. Mari L. Asinio consulibus Antistius Ipraetor, ' quem in tribunatu plebis licenter egisse dimemoravi , probrosa adversus principem carmina factitavit: vulgavitque celebri convivio, dum apud Ostorium Scapulum epulatur. Exin a Cossutiano i Capi-
Florent. habet, procιnsule, ut saepe
I Prabιtmnque oleum. J Si oleum populo tantu in praebitum , nihil novum aut Graecanicum: praebuit an
te P. Scipio, quem AEdilein dedisse congium olei in vicos singulos Livio credo libro xxv. Dedit dc C. Caesar post victoriam Asticanam. Τον o G Mν , inquit Dio , λαμ-
tiam M. Agrippa in rudi litate oleum di salem , ut auctor idem Diox clx. Sed nemo eorum ad gymnasium, quod bie Nero. Plinius: Usum olei ad
luxuraiam vertere Graia , m s)mnasii publicando. Adde Sueton. cap. XI I.
Neronem quinquennale ludicrum instituisse ad modum Graeci certaminis. Itaque athletae nudi exerceban-ltur, & ceromate . id est, oleo cerato de pulvere perfundebantur. ut corpora sudore, re ceromate lubrica , mutuas luctantium prehensiones admitterent. Ovidius s. Met. Ille ea- v i hausto starrit me pulvere palmis. Virgilius, Exercent parrim Hest labente pit rau Nudati iocis. Plinius scribit Graecos omnium vitiorum genitores oleo in gymnasiis usos. de Quinctilianus palaestricos damnat , quibus nars vitae in oleo, pars in vi no conlumitur. Itaque ait Tacitus praebitum oleum Equitibus, & Senatoribus , ut palaestra exercerentur.
res aspernatos, constat ex Livio Ibbro 36. utpote qui levissimum limminum genus essent: quos dc vanes
dixit Plinius 2s , s. de Gracam Onι- ditatem appellavit et, Ios. Graeciam in tque omnibus libidiniam illacebris repletam , tradidit Livius libro 3 . Graecos luxui quam maxime studuisse, docet dFirmicus Maternus Astronomicon blibro c. i. dc confirmat Servius in s. n. ad vers. 726. Vnde Horatius 2. Serua. sit. 3. Vel si Romana fatiger u Militia assuetum graecari. De Graecorum luxuria dc levitate abundat Cicero in orat. pro Flacco. Plinius i s , . de oleo verba faciens, inquit; φsum ejus ad luxuriam vertere Graeci, ν trorum omnium genitorer, in omnasiis
publicando. Itaque quum Nero gymnasium dedicasset, in quo non solum ipse, sed de Equites & Senatores publice se exercebant, quod antea minime fieri solebat, praebuit &oleum . quo corpora inungerent, Graca facilitate. id est, ut ego interpretor, indulgentia, licentia dc luxu Graeco, contraque bonos Romanos mores. Ita scribit Tacitus ipse lib. i s. Neronem indies magis ac magis in vitia prolabentem , minime ausum Roma incipere scenas , sed Neapolim quasi Graeam urbem delegisse. Marcellus
3 P. Maris , L. Hia e g. J Nomen hujus primi consulis corrupte legas in vetusta persit vita nuper cum Iuvenalis Scholiaste edita ; Decessis
brio Maria, . nio Gallo COSS. Scribe , Piablio Mario. cui cognomen fuit, Celsus. Lipsiuι. Luem in Tribunatu licenter egisse memorais. J Libro xi II. Idem.
1073쪽
ANNALivM LIB. XIV. 979 Capitone, qui nuper senatorium ordinem precibus Tigellini soceri sui receperat, majestatis delatus est.
Tum primum revocata ea lex credebatur , quae
haud perinde exitium Antistio , quam imperatori
I Re Deeata ea lex credebatur, qua
haud perinde. J Pugnat sequens narratio . suadetque rescribendum qua . non enim lex quaesivit gloriam principi di sed Capito eo consilio legem revocabat, non exitio Antillii, sed ut damnatus a Senatu beneficio Irincipis faceret locum. Scelestum hominis consilium subversum Thraseae sententia de Senatus adsensus. Meuetur. Nero admisit delationem Cossutiani, non ut Antistium perverteret, sed ut damnatum sua interra: sione liberaret , indeque sibi clementiae gloriam conciliaret, qι- scit. revocatio maleslatis ob carmen famosum quaesivit. Sed id frustra cecidit, praevaluit enim sententia Thraseae, qua exilium , non mors, urO-gabatur. Intercessione tribunicis. Nimirum Neronis, qui eo naodo tribunus , quo Augustus. Tac. libro I. ann. Et ad tuendam plebem tribunicio jure camentum. Nee falsus est animi Cossutianus, qui conjecit ea revocatione Neronem clementiae decus affectasse , caterum se qui severitatem δε- eernentium impediturus fuerit. Postremum quid nos urget ut cum ingeniosissimo Μerceto legamus , qua Et faciamus Capitonem gnarum hujus Neronianae ealliditatis An is ubique ut in nequitiis apertus. Re υoeara ea lex credebatur , qua, ut Sallu situs Cat. sed antea item coniura Dere pauci eontra re . in qωbus Catilina sol,
de quo quam verassime potero dicam. Salinetius. rei uat hie Lipsius , nec cuneum reperit huic nodo, quem sola particula qua nectit. Expedit tamen Iosas Mercerus , qua haud Perinde die. ut ad accusatorein reseratur,
non ad legem. Bene prosecto: sed eandem in sententiam ut de lege quoque i Ela atai Peκtur , voluerat Mu- retus, notaveratque legendum , qu/reret. Mihi alterum horum satisfaceret , nisi locutio ista dissuadereti
Tunc primum revocata ea lex credebatur.
Quid , credebatur t inepte quasi id non certu iri. Revocata tunc primum lex Majestatis fuit, qliae tam diu sub Nerone acquieverat. Removendum igitur hinc illud credebatur, di cum te quentibus jungendum : quomodo eorum expeditissima sententia , verillima Taciti scriptura confici: Tum pri
mum revoeata ea lex t eredebatinqua
haud perinde exitium Mntistio , quam Imperatori gloriam quas se. quamquam hoc postremum variana admittit mutationem : necdum satis confii-
tui, quid potissimum recipiendum. Possit, gloriam quaesitam, gloria qu sita; gloriam quari ; gloria quaeri et denique dc gloriam quaerere. Acidalius. Quam levi mutatione Mercetus hune locum optime sanaviti Legit sane ut sciant quibus ipsius notae non sunt ad manum) qua haud perinde die. Sensus est, Capitonem non ea mente Antistium accusavisse. ut illum perverteret : sed ut 1 senatu condemnaretur . quo principi occasio gloriae ae beneticii patefieret, illum morti eximendo. Ea igitur majestatis lege Capito quasiuit, id est , quaerere volebat, gloriam Principi, ut condemnatus . scit. postquam condemnatus fuisset Antistius a Senatu ιPrinceps jure tribunitiae potestatis intercedendo, illum morti eximeret. Pichena. Hoc quoque vitium debemus neglectae diliinctioni. Lege : --
vocata ea lex : eredebaturque hand perinde exitium Antistio, quam imperatori gloria eis ta : quae poliremae duae voculae corruptae suerunt ingratiam illius qua, quod non habebant pro particula praecedenti veibo c-Qq q λ ... -
1074쪽
98o C. CORNELII TACITI gloriam quaesivit, ' ut condemnatus a senatu, intercellione tribunicia morti cximeretur. Et cum Ostorius nihil audioisse pro testimonio dixistet, advcrsi sic stibus creditum. Censuitque in Iunius Marullus con
sul de lignatus, adimendam reo praeturam, necandum' que more mavorum. Ceteris inde allenticiatibus, Pae
tus Thrasea multo cum honore Caesaris, S acerrime increpito Antistio; Non quidquid nocens reus pati mereretur, id egregio sub principe, ta nulla necessitate 'obstricto sienatu, p. ituendum disseruit. carn sicem talaqueum pridem a bouia: ta esse poenas legibus consitutas , quibus sine judicum saevitia ta temporum infamia ,sup pncia decernerentur. si Quin in insula publicatis bonis, quo
debatur annexa . sed pro pronomine. Falsam ergo sensum e sederunt re νο-
cata e.t lex credebatur. cuin Tacitus
lioc ipsum allirmet, tum revocatam fuisse legem illam , tamquam Iem haud dubiam. Inep:um enim fuisset
dicere tum revocata credebatur lex.
Iine credebant , qui ii ii a fuisset, nescire non potui leni t Deinde de altet sensus hac lectione corrumpitur; qua ι erat ra gloriam quasivit. quid enim lex ista gloriam quaesivit imperatori, quae diu ante ipsum natum exercita suerat i Non illa het- et q. sed Capitonis propositum, qui hoc praecipue agebat , ut reo tam inspui postulato, occasionem daret principi ottentandae clementiae , cum non ignoraret id ipsi pergratum esse: quod patet vel ex r3 , ii . ubi
Plaut urn Literanum ob adulterium Me Ana ιrdine remotum tradidit senarur : clementiam suam os ringens crebres oration bus. Prein hemius. I Ne condemuatus a senatu. 4 Scripsimus , ut condemnatus a senatu. Rhenanus.
et Intercessone tribunicia. Intercensione ipsius Caesaris: qui ita clementiae gloriam pararet. I ur.3 Iuliam Marurus consul des: natui. JInter suffectos non dubie Consules. Sed in hunc ipsum annum , Annae uri Senecam dc Trebellium Maximum coit . reserunt viri docti in opere Faliorum: dc loca sunt, quae annuunt. Ausonius tamen in Panegyrico, Senecae consillatum aperte detrahit :
Dιυer Seneca, nec tamen consul, arguetur rettius quam pradicabitur non
e uatis indolem Neronis . sed armassesa vittam. quo loco video esse qui negationem subtrahant, legantque rD Des sueta , tamen Consia. idem. Obstricto senatui.J Caitigavi, sena
s carnificem O laqueum. J Respondent illi decreto, more majorum necandum. Ex quo clare discis , quid
penire Tacito more majorum. Lipsius. 6 Lisin in in Uam. J Emendavimus. Lum insula. nam Tacitus frenuenter omittit praepositiones , in , de , ex , a . via ab. Rhenanus. Legendum . Lurai in mola. Vertranius.
Murcius optime ut dc Lipsius prisma edit. in insula. ec paulo post miserio eis. Acidalius. Aliquid hie deesse videtur. nam si attendas, Titra seae sententia integra non cit. nec
juvant libri. Vulsui , quin inseulis.
1075쪽
is ius sontem vitam traxisset, ' eo privatim miserior, G - publicae clementiae maximum exemplum futurum.
Libertas Thraseae ' servitium aliorum rupit. & postquam discessionem consul permiserat, pedibus in sententiam ejus iere, M paucis cxcmptis : in quibus adulatione promptillimus fuit A. Viicilius , optimum quemque jurgio lacescias, & rc spondenti reticens, ut pavida ingenia solent. At consules perficere senatus decretum non ausi, de consensu scripse re Caesari. Ille intcr pudorem & iram cunctatus,
pol remo rescripsit, nulla iniuria provocatum Iι-stium gravi mas tu principem contumcisas clixsse et ea rum ultionem a pati ibus postutitam. Et Iro magnitudine dentili poenam statui par fuisse : ceterum se ira seve
ritiatem decernentium impediturus fuerit, moderationem
non Venetus, qu/n in insula. quae lactio a me repolita , convenit propius cum Florent. qui habet. Τω in infula. Murcius pro, miserior , legit m errorem. Sed nihil ad rein. Pι-
x Ea privatim miseriar. J Lego : ea privatim miseriorem e dc sermonis textus ita postulat. Opsius.
a Publicae clementia maximum exem
plum futurum. J Faeinus legebat, suturus pro futurum. quod magis placet. Ursinu . 3 Dberim Thrasea servitium aliorum rupit. J Depravatum hic vocabulumeri servor: tim. Correximus , silen
trum aliorum rupit. Rhenanus. Vulga
ta lectio suffragio exemplaris non destituitur, sed contrariis oppositis illustrior erit, si sic ex fide libri Palatini legas , Laberim Thrasiea serviritim alιorum rivit. Similis est phrasis lib. is. Sui ivtu libertatem Seneca quam
ferinitum expertus est. Vertranius.
Confirmatur haee lectio . omnium fere librorum consensu. dc tamen Rhenanus repositit , silentium at erum. an recte , alii iudicent. ego certe , servitium, malui: qua voce Oilenditur, senatores adeo servilem animum induisse, ut scie loqui non auderent. Pichena. Silentium aliorum. 4 vett. servitium. At velim considetes satin' lana haec tota narratio sit. Antea praedixit . Tum primum re υocata ea lex credebatur , qua haud perinde exit tim nisis , quam Imperatorι gloriam
quasiυtt , ut condemnatus a Senatu. intercessune Tribulite a mortι eximere
tur. Quid condemnatusne Antistius a Senatu Contra video. in insulam seponitur. Idem intercessione Caesaris inorti eximitur e Pallum. nec quidquam in tota re quod Neroni Clementiae gloriam; saevitiae potius invidiam parere pollit. Ego sane aestuo : nec cuneum reperio huic nodo. Nili placet eum Iosia Meneto elegantissimo iuvenum legi, qua haud perande. ut ad accusatorem reseras non ad legem. qui non tam exitium eo facto quaerebat, quam gloriam Principi. Sed hominis conii lium Thraseae sententia subvenit. D- ω s Paucis exemtis. J Flor. habet,
1076쪽
non prohibere. statuerent ut vellent. datam etiam a somendi i centiam. His atque talibus recitatis, & OD sentione manifesta, non ideo aut consules mutavere relationem ; aut Thrasea decessit sentcntia; ceterive, quae probaverant deseruere : pars ne principem Objecisse invidiae viderentur , ' plures numero tuti ,
Thrasea sueta firmitudine animi, & ne gloria inter-socideret. Haud dispari crimine Τ Fabricius Vcjento conflictatus cst, ' quod multa ta probrosia in patres ta
sacerdotes composivisset, Τ iis libris quibus si nomen Codicillorum dederat. 7 Adjiciebat Ι alius Geminus ac cusator; η venditata ab eo munera principis ta adipis centrum bonorum )us. quae caussa Neroni fuit susci
t Data etiam absolvendi. J Melius e priscis , datam etiam abs licentιam. Lipsius. Datam ct absolvendi Iisentiam. JReposuimus , data etiam absolvendι licentia. Vbi tirentiam vides in bonam quoque partem accipi. Sic lib. I. Cur
venisset, nerueau endu mlitum βιpen a Iu . neque ad evania laborabur, denique nulla bene faciendi licentia. Rhe
nanus. At mihi magis probatur lectio , quam restitui ex Flor. Uen. aliisque autoribus , datam absi-nae licentiam. aptius enim exprimere videtur principis indignationem . ac responsum eum stomacho redditum quin , inquit, etiam potestas , eum penitus absolvendi, vobis suit. Ideo statim : essensioue man esu. Pi-
2 Plures numera ruit. J Hist. lib. 2.
nemo prauatim expesito censilia, inter multra societatecti arvi: ar. Idem.
3 Fabricius Veienta. J Puto illumese , qui A. Fabricius Dioni dicitur : quique Praetor, canes Circensibus ad currus adjunxit pro equis. DV M. O O mi multa Orobrosia. J Ita seripsi ex Hor. vulgo, qui multa. Picti na. Legendum quia, Vel quod, quo- .um thoc Maretus nor verat. μι M. s Iis libris quibus nomen eoiciturum dederat. J Illi e , in libris codicillorum quibus nomen dederat. nec refert, si iecte distinguas. Rhenanur. 6 Nomen Cod elluriam dederat. J Noto fuisse morem , uti in testamentis convicia quaedam dc probra liberius scriberent : quae ante Augustum inobservata dc permissa. Scilicet quia supremis illis tabulis de voci . danda videbatut aliqua libertas. Frenum iniicere Senatus voluerat ; sed ille idem princeps , ut Suetonius ait, de
inhibendis restamentariam licentia ne S natus qrvdquam consituerer, ιntercese
sit. Ea enim germana lectio, germana mens ejus loci : non ut vir doctus subistituit, foemmatorum. EX
pla in Tacito passim , de iis qui
supremis tabulis multa atrocia in Macronem , in Tiberium , aliosque potentes coinposuerint. Hoc exemplo ergo maledicentiae suae cavens Ve-jento , inlcripsit Opicos 4 oicos eos libros, Codicillos. Lipsius. liciebat Tatius Geminus aecusator. J Itur. T. Habet de Lipsi prim . edit, postea sprevit dc forte me
s Tenditata ab eo munere principis. JExemplar regium. vendi cara ab ea munere principis. raulo post videt
1077쪽
ANNALI vM L I B. XIV. 983piendi judicii. convictumque Vejentonem Italia depulit, de libros exuri jussit, conquisitos lectitatoseque donec cum periculo parabantur : mox licentia habendi, oblivionem attulit. Sed gravescentibus in si dies publicis malis , sublidia minuebantur. concessestque vita Burrhus , incertum valetudine an vene
no. Valetudo ex eo conjectabatur, quod in se tumescentibus paulatim faucibus, & impedito meatu, spiritu in siniebat. plures jussu Neronis, quati remedium adhiberetur, R illi tum palatum ejus no Xio medicamine asseverabant: & Burrhum intellecto scelere , in cum ad visendiam cum princeps venisset, ' aspectum ejus aversatum, sciscitantique hactenus respondisse, Ego me bene habeo. Civitati grande desideri uin ejus mansit per memoriam virtutis, & suc
ex scriptura regii eodicis potius le
gendum , incertum valetudine an venena. Rhenanus.
2 Ilitum palatum ejus uσxia med. JGenitivus eius non est in Budens vo- Iamine ; Rhenanus. Addidi vocem , Hur, ex Florent. ac Ven. quamvis
non necessariam. Pichena. 3 Cum ad D sendum eum princeps De
nisset. J Accusativus eum non est in Bu- densi volumine. Rhenanus. Et hic iidem libri auctiores. nam vox, eum, a vulgatis abest. Idem. pectum eius aυersitum , sciscitantique hactentis respondis, FIo me
bene habeo. J Haee sane sunt inepta , Quid enim in hoe responso Burthi. id est, spiritus est renerosi Quomodo eo Nero perstringitur 3 quod tamen non obscure indescat Tacitus. Et quid sibi vult illud , hactenus responis Non est nisi erecti ingenii,
quid tantus vir dixerit, quidve voluerit , Observare. Itaque ad incomparabilem Heinsium ruisis nobis
eundum est. Scribit ille, ae dissinguit : siciscitantique , Hactenus, re spondide, ego me bene habeo. Verba, inquam, Burrhi sunt. Hactenus ego me bene habeo, hoe est, donec accessisti tu, quo petitus veneno sum. Acute profecio ae libere. Quod non mirabitur, qui apud Xiphilinum lepet in Nerone, eumdem, cum bis idem Nero rogaret , Ore liberrimo dixisse, Tν άν-τi εἴπω, MUM μῆ αυ die et θη. De quibus semel dixero . iterum interrogare me noli. BOxhornius. Acute : & illud Hactenus, ut Burrhi, non Taciti etiam praesert Aurelii lectio, veiba ista, Hactenus ego me bene habeo. alio charactere formata exhibens. Commode tamen , Hactenus resρ-- dicte, potest exponi . hoc tantum. Vide Observ. in Eccles cap. 22. In eo autem responso quae vis sit, dicet seneca Epist. et . μω ikum Cn. Pom- pejι socerum Scipionem , qui contra
ras in Ofricam vento relatus , ctim
teneri navem suam videret ab hostι-bus , ferro se trans erbera verιt , quarentibus , tibι imperator esset , imperator, inquit, bene se habet. Vox haec illum parem majoribus secit Osa-
1078쪽
cestorum alterius segnem innoccntiam, ' alterius flagrantilliina flagitia & adulteria. quippe Caesar duos praetoriis cohortibus imposuerat : Fc niuin Rufum ex vulgi favore, quia rem frumcntariam ' sine quaestu tractabat: i Sofonium Tigellinum, Vcterem im 'pudicitiam ' atque infamiam iii co secutus. = At
que illi pro cognitis moribus fuere. validior Tigellinus
talem sitionibus in Ofrica gloriam non es interrum' passa, dcc. Gronο-
I Miseratis mirantis afagitia oatalteria. J Notatum in bivrcto excerptis , o ad ultimum. quod iupponi voluerit pro illis , ct adulteria , an interseri, sagιtia, Cr ad ultimum asti terta , nescio. Neutrum quidem
mihi probabile. Illud non potest omnino; hoc possit ; sed nulla necessitate, aut levi saltem caussa. Ocidatius. a Sine q rasu tractabat. J Posset etiam legi, tracta rat. Rhenanus.
3 Sofonium Tigeltinum. J Tigellinum libri appellant, dc Graeci, quibus semper Tιγ λῖ, . Sophronium corrupte epitoma Dionis : Osonium Tacit. i. Histor. Quod ait de vetere infamia , intellegit credo stuprum ejus cum Agrippina matre Neronis: qua caulla a C ajo in exsilium pullus. Dio, G τοι me θ τίτε ς γουσ1, a ὀ Τιγλαλγ ο Σωφόνιν ως η μ' Aγγ- sυμιδῆ κοὰς Mentio clara hominis, imo brevis vitae descriptio, in scholiaste veteri Iuvenalis, ad versum , Pone Tige inum. C. Fulciniui colligendum , C. Osonius 2 Tigellinus , patre curigen-rina , Sulaceum relegatus tu uenu . egens, Dertim a modum pulcher , inconcubinarum a sincio O Lucio Domitiis maritia QAgrippina o Fulvia soror caesa u , ar ur in utra sue uxoribus Jor tui, ob hoc urbe summotus. Plara illic vide. sed haec corrige : a Tι-nicio O Lucio. itemque : gri pinaeis Livia , sororum C. Casaru. Nihil
conius. Nam M. Vari ius Liviam Germanici filiam uxorem habuit, de
L. Domitius Agrippinam. Tacitus lib. vi. Idem Tigellini nomen corruptum odoror in Egeiippi lib. i v. cap. xx. ubi de Nerone. Et ideo, inquit. neqωIsmu se Omphidio Er Gemem
linum hunc nusquam lepotas, dc sup pone fidenter Tigellino. Adprobat , quod ipse subdit desertum Neronem ab utroque: quod histoliae, de nominatim de Tigellino Tacitus, pIodiderunt. Dysius.
Onium Tigillinum. J Xiphilinus
vocat Σααρωνιον, ubi sortasse debuit Σως ωνιον scripsisse : ceterum hic de lib. Hist. i. Sofonium legendum esse
Atque infamiam secutus. J NO O amabat eos, qui flagitia Venet ea distimulabant: eaque de causa iis caetera scelera plerunque missa secit, ut patet ex Suet. e. v. Tigellinus itaque apertae de perditissimae luxuriae vir, ea de repta sectura donatus est. Salι-
Ac qua illi pro cognatia moribus. JNon displicet Famesiana scriptura.
Atque illi procosurru moribus fuere. id est . prelcitum antea, qui mOIesutriusque. Vatic. rcfert , progentiis
bui. quasi commendatione vitiorum pro natalibus usus. Humilitatem quidem genetis ejus notat idem Tacitus i. Histoliar. Sophonius Tig llinus obsurar parentibus . tota fueritia. Forie & sic leg. Q qm illi pro gemmis morabui faveret. Geminum, simile. Emeritus et go Tigellinus favorem Neionis similitudine morum vitio,
1079쪽
nunque. Sed ne dissimulem , Farne- sana lectio firmati omnino , Victore videtur, phrasim hanc aemulante, imo sumente a Tacito, in Othone: taui pot/ntia dies fere quinque o octoginta , praecognitu moribus , Potitus,
postquam a Vitellio pulsus es. mortem sibi conscivit. Atque ita Victor: tamen ingeniosus Mercetus divi lim it Ia Farnesiani codicis legebat : illi pro cognitis: tales, quales jam anzenoti. Lipsitis. Et qua illi pro genisti morib. fuere. JIn exemplari regio legitur, atque illi.
Legelim, ac qua illi. Pro, genitra, vero cognat s. Igitur emendavimus, pro cognatis moribus fuere. Rhenanus.
Paernus legebat, qua illi pro sente Omajoribus fuere, pro illis, os quae illis
pro cognatis moribus fuere. Ursinus.
Nihil certius est scit plura Famesiani codicis , si ea ni distinctione iuves:
stque illi pro cognoris moribus fuere; validior Tigellinus, dcc. Dixerat causas quibus evecti ad praefecturam Fenius de Tigellinus : subdit utrumque suisse pro moribus cognitis , id est, ita apud principem valuisse. ut ratio vitaerioris de morum pri istinorum sereat. Nam adscitus per libidines Tigellinus . per easdem vim retinuit apud Neronem. Fenius favore vulgidi commendatione innocentiae lectus, gratiam populi retinuit, non principis. Mercerus. Multum deseroso αξυλι sa de Hermogenes suadet oi - χἡM- υετ'
ἐπιμeολ . i. e. uti etiamfigura , qua interjectio vocatur. Scribo igitur: Sο-omum Tigellinum, Deterem impudieι-tiam , atque infamiam secutus , aequa ilia spro cognates mortibus J fuere. Haec pro cognatis moribus, idcit propter similes mores, ad impudicitiam reserenda sunt. & ad alia vitia Tigellini , ut caussa praecipua, qua ei Nero se indulserit : ambo enim crudeles de impudici : de Nerone tonsoribus notum est. Tigellinum hie habes impudicum , erudelem lib. r. hil .
crudes tatem mox, deinde avaratram, O in ilia scelera exercuer. Dixi, pro cognates morιbus. dictum vice, propter similes mores, alii Imo. Terent.
Eun. Ego pol te pro istis dies.s ct factu,selus, ulciscar. In culpa autem Cornelius non est, si nonnunqtiam metaphoras ulurpat. Demet r. αυ mi
tia voluptate. Nec nimis remota metaphora is usus est: quando Germani sic appellati sunt propter morum similitudinem cum Gallis. Strabo lib. 6. δο διγγα μοι δεκίοPωt xi ρι του Hirtic ει rus του :-
μα. i. e. qua de re merito mihi ut riniatur Me nomine a Romanis nunc Vati.
Salinerius. Torquent se viri docti in
hoc loco. I sitis. e Vat. temat: pro
gentis moribus. Nurcio notatum,
pro sente ct moribus. Lipsius iterum :ut quι uti prs geminis moribus sa Deret. Sed labit ut denique idem , ut veram Farnesiani libri putet scripturam,
ductus eo toti inimum, quod P. Victor velut a Tacito mutuatus , eadem phrasi in Othone usus sit, y ἀ- cognoris moribus. quod milii leve adeo videtur , ut nihil supra. Amplector& ego in parte Farnesianam leotionern : sed junpenda haec moneo cum sequentibus, a superioribus avulsa.& legendum denique post tot oro
que His pro cognatis maribus fuere; dic. De utroque Tacitus lib. I s, so. Malim tamen nunc : infamiam in eo se cuius , ae quia illi pro . Un.itis favseret. id est propter morum cognationem , similitudinem , congruentiam , ut Suetonius de Othone in re si utili a. Illud ex intimis libidinibus a se .pti , pollis mutare Et tuti an lib. assu. Vt m. Acidalius. Varii hie codices. Farnesianus pro cognt
de Lipi ius. qua ilia pro genti Ab. mo rab. Mirum ni ex vulgari lectione, tantum eiecta glossa , legendum: qua uti pro maioribus fuere. Nain advocem maioribus aliquis interpretationem illam pro cognates ad Icriple- .rat, quae postea in textu quasi Ta-ciri verba valuere. Fuerat Tigellinus obscurus , patre Agrigentino QAq s c u-
1080쪽
98s C. CORNELII TACITI linus in animo principis, ex intimis libidinibus assumptus : prospera populi & militum fama Rufus,
set ' quod apud Neronem adversum experiebatur. Mors Burrhi iniregit Senecae potentiam, quia nec bonis
artibus idem virium erat, altero velut duce amoto,& Nero ad deteriores inclinabat. Hi variis criminationibus Senecam adoriuntur , tanquam ingentes cs privatum modum evectas opes adhuc augeret: quodque studia ci Pium in sie verteret: hortorum quoque amoe
nitate ta villarum magnificentia quas principem super grederetur. Objiciebant etiam eloquentiae laudem uni s-hi asiscere, ta ' carmina crebrius fastitare, postquam
Neroni amor eorum venisset. Nam oblectamentis principis palam iniquum, detrectare vim Uud equos regentιs ς illudere voces quotiens caneret. Uuem ad finem mh. lin Rep. clarum fore, quod non ab illo reperira credatur.
Certe sinitam Neronis pueritiam, ta robur juventa adesse. exueret magistrum, satis amplis doctoribus instructus, ma-s 3 joribus suis. At Seneca criminantium non ignarus ,
prodentibus iis quibus aliqua honesti cura, & familia
rita egentissimo. Proinde ait Tacitus impudicitiam atque infamiam ipsi pro majorib. suisse. Istis enim egregiis
artibus, quali praeclaris majorum me ritis alii solent, ad id honorum fastigium adscenderat. Colerus. Alter Manuscriptus proxime ab optimo Flor. distans, hanc lectionem comprobat, quam Mercerus, ex Famesiano amplectitur. Sensus: Fenium ac Tigellinum minime ab opinione hominum degeneravisse , talesque in eo munere se praestitisse , quales pridem comiti suerant. Vulgo, ac qua illi
pro eos tu morab. fuere. Pichena.
a Ex intimis libi inibus. J vatic. in intimu, esset . ad intimas libidines electus. DR s. Ex intιm s libissinibus asumptui. JScripsimus, ct intιmis Zcc. Rhenan. a 2ua rua nec Neronem ad verissum experiebatur. I Sichaee emendanis da, pro quibus vulgo nulla sententia , quod apud Neronem. Vitii origo , quod pro quamquam primo sumptum quodquod, quorum alterum postea mutatum in apud. dc nee facile omissum proptet Ner. Acidalius. Apud
Domitianum etiam , maxime. Tac. in vita Agrie. militaris gloria eu'do , ιngrata temporabur, quibus sinistra erga
emi mentes interpretatio, nec minui te- rutilum ex magna I.ma quam ex mala. richena.
Et privatim supra modum evectas opes. J Mutavimus privatim in pri-
4 Carmina crebri vi factitare. J Τragoediasne,quae eius nomine seruntur Non opinor , & alibi videro. I mus.s Illudere voces. J Magis placeret.