Muthografoi

321쪽

κολυμβήσας εἴς τινα τόπον και η φθεὶς τοῖς οiκείοις εστ.ημέρας κανάς, διακολυμβησας πάλιν φθη αὐτοῖς. - κου- νομένων δὲ των ἐκείων που διέτριφεν αυτός, νευδόμενος 5εφη ἐν υ θαλάττη. και συγκλείων εις αὐλὰν αγενς, οπότε χείμων γένοιτο και μηδεις των ἄλλων αλιέων ἐχους δυναιτο λαμβάνειν, ἐπυνθάνετο των πολιτῶν, τίνας δὴ μυ- λοιντο των χθυων ποκομισθῆναι αὐτοῖς και κομίζων - αν θελον Γλαυκος θαλάττιος κληθ' και περιτυχῶν μυ-lορίω θαλαττω ἀπώλετο μη ἐξελθόντος δὲ ε της θαλάτ67ς ἐμυθευσαν οἱ ανθρωποι και ἐν θαλάττη του λοιπου διώ-

XXIX. Περὶ Βελλεροφόντου Φασὶν οτι Βελλεροφόντην πόπτερος ἱππος Πηγασος φερεν. μοι ὁ ἔλπος

Οχυδέποτε δοκεῖ δύνασθαι ἔπτασθαι Ουδ ε πάντα τὰ τό πτονῶν πτερὰ λάβοι. δε γὰρ ποτε τοιουτον ζῶον ν καεν ιν αν ἐν τουτον δέ φασι και την Ἀμισωδάρου ψαιραν

322쪽

DE INCREDIB. XXvIII. XXIX. 29l

ὰνελεῖν. ην δὲ η Σίμαιρα, ως φασιν, ἔμπροσθεν μει λέων, οπισθεν δὲ δράκων, μέση δὲ χίμαιρα ἔνιοι Ουν δοκουσι τοιουτον γενέσθαι θηρίον, τρεῖς ἔχον κεφαλας, σῶμα δἐ ἔν αδμωατον δὲ φιν καὶ λέοντα και αἶγα μοι τροφὴ χρησθαι, και το πητην ἔχον φυσιν πυρ ποπνέειν ευηθες ποία δἐστων κεφαλῶν, σῶμα ἐπηκολουθει το δὲ ληθἐς ουτως ἔχει Βελλεροφόντης ν φυγὰς νη το γένος Κορίνθιος, καλὸς καὶ ἀγαθός, ὁ πλοῖον κατασκευάσας μακρὰν ἐληίζετο - παραθαλάσσια χωρία ἄνομα δἐ ην φ πλοίω Πηγασος, ῶς καὶ νυν ἔκαστον των πλοίων νομα ἔχει ἐμοὶ δὲ δοκειli πλοίω μαλλον η hπν νομαδεῖνα Πηγασος βασιλεῖς δὲ

Ἀμισώδαρος κει ἐπι τω άνθω ποταμ δοος ει η ἐγγὐςυφηλόν, ἐξ ου η ελμισσις λη προκέχυται προς ὁ δ ορος προσβάσεις εἰσι δύο ἐν ἔμπροσθεν ἐκ πόλεως τῶν Ξανθίων, τρίτη δὲ ὀπισθεν ἐκ της Καρίας, τὰ δ' ἄλλα κρημνός. ἐν δἐ i5τω μήσω αυτῶν χάσμα ἐστι της γης μέγα, ἐξ οὐδη καὶ πυρὰναδίδοται τούτω δὲ τω ὁρει νομά ἐστι Φαιρα. τότε δὸ ην, ς λήγουσιν, προσχώριοι κατὰ ἐν την ἔμπροσθεν

323쪽

PAL.ΑΕIM ATI πρόσβασιν οἰκων λέων, κατὰ δὲ την ὀπισθεν δράκων, ἔ-nκα ἐσίνοντο τους νομέας και τους υλοτόμους. τότε δ ωαὶ Πελλεροφόντης ἐλθών, δρος ἐνέπρησε, και η ελμισσες κατεκάη και τὰ θηρία ἀπώλετο ἔλεγον ουν οἱ προσχώνευε, Βελλεροφόντην φικόμενον μετὰ Πηγάσου την Ἀμισωδiaso D

l0 μενος Ἱπποδάμειαν η Oiνομάου θυγατέρα ἐγώ δντλαυ- λέγω καὶ περὶ του Πέλοπος περ καὶ περὶ του Πηγάσου. ἐγαρ ινόμαος ἔνδει ποπτέρους ὀντας του του Πέλοπος π- πονς, οὐκ ἄν ν την θυγατέρα αυτου ἔδωκεν ἐπὶ τ ωομα αυτου ναβιβάσαι ρητέον ου ὁτι καὶ Πόλοφήλθεν ἔχωνl5 πλοῖον, ἐπεγέγραπτο δ ἐπὶ του πλοίου ἔλποι πόπτεροι. αρπάσας δ την κόρην χετο φεύγων. φ ο ὁ ῖθος

προσανεπλάσθη.

XXXI. Περὶ Φρίξου καὶ Ἐλλης. Ἐστοροῖσιν ς ὁ

κριδ αυτω προύλεγεν, ὁτι ὁ πατηρ αυτόν μέλλοι θύειν καὶ 20 λαβῶν την δελφην αὐτοῖ, ναμ τε ἐπ αυτὰν συν αυτῆ

324쪽

DE INCREDIB. XXX. XXXI. 293δια της θαλάσσης ἀφίκοντο ἐς το Εἴξεινον πόντον, προτριῶν η τεττάρων ἡμερων τὰ παν διανύσαντες. ψπερ ἐστὶ

δύσπιστον- ελῆττον νεὼς - κριὸν διανηχεσθαι καὶ ταυταβαστάζοντα δύο ἀνθρώπους και που τὰ σιτία και ποτὰ καὶ αὐτω και ἐκείνοις Ου γαλ που ἄσιτοι τοσουτον χρόνον νδιέμειναν. δεῖτα Φρίξος - την σωτηρίαν αὐτφ φράσαντα κριὸν και διασώσαντα σφάξας καὶ τὸ δέρμα ποδείρας ἔδωκεν ἔδνον ἐήτη ἔνεκεν της αυτου θυγατρός. V M Aiήτης των κόλχων τότε ἐβασίλευεν ορα δὲ τότε πῶς καὶ τὰ δέρματα σπάνια ην, ς - βασιλέα ἔδνον ἐδίας θυγατρὸς τοM0

κώδιον λαβειν. χυτω του μηδενὰς ξιαν την ἐαυτου θυγατέρα ἐνόμιζεν. δη δέ τινες, ἔν τον γέλωτα ἐκφύγωσι, χρυσοῖν φασιν εἶναι, δέρμα τουτί, καὶ ε χρυσουν το δέρμα

ην, ου ἐχρη τον βασιλέα λαβεῖν παρὰ ν δ ξένου λήγεται δὲ ἔτι καὶ ώσων ἐπὶ τὰ κώδιον τοῖτο τη Ἀργὼ i5 ἔστειλε καὶ τους ὰρίστους των Ελληνων. Ἀλλ' ἴθ' ὁ Φρέ- ξος ουτως χάριστος ην στε τον εὐεργέτην νελεῖν, ουτε σμαράγδιον η τὰ κώδιον, ἐπέπλευσεν ἄν ἡ Ἀργώ δι αὐτό. - ει ὰληθὸς ουτως ἔχει. Ἀθάμας ὁ Αἐόλου του Ἐλληνος ἐβασίλευσε της Φθίας. 4 δ απτ ὰνὴρ ἐπίτροπος των 20 πραγμάτων, ὁ μάλιστα πιστὰ ἡγεῖτο, νόματι κριός ος

325쪽

294 PAL. AEPHATl αἰσθόμενος τον Ἀθάμαντα ὰποκτεῖναι ἐθέλοντα τον Φρέω, δηλοῖ τουτο φηρίω ὁ δὲ Φρίξος κατεσκευασε ναυν κωλἐνέθετο ἐν αυτῶν χρηματα πάμπολλα ἐν ν νηὶ καὶ Ῥητυρο Πέλοπος υνομα δἐ αυτην κως και αsτη ἐκ των αντης χρυ- μάτων εἰκόνα ποιησαμένη χρυσην ἐνέθετο συν τοῖς χρημα - γουν καὶ ρίζον και Ἐλλην ὁ Κριος ἐν ταυτη ἐνθεὶς χετο ἀπιών. η ἐν ουν πιλο κατὰ τον πλουν ἀσθεῬησασα ὰπέ - τεν ἐξ ης καὶ Ελλησποντος κληθη), απιτο ει ὰφικόμενοεεω τον Φάσιν κατοικουσιν ἐκεῖ, καὶ γαμῶ Φρίξος την του

10 τῶν Κόλχων βασιλέως Αἐητου θυγατέρα αλκιόπην, οὐς ἔδνα τούτω την χρυσην.κόνα της Κῶ, ὰλλ' ο ὶ δωμα κριον. ουτως η λήθεια ἔχει.

326쪽

D INCREDIB. XXXII. 295XXXII. Περὶ των του Φόρκυνος θυγατέρων καὶ

περὶ τουτων πολ γελοιότερος φέρεται λόγος, ῶς ὁ Φόρκυς ειχε θυγατέρας τρεις αἱ τινες ἔνα ὀφθαλμὼν ἐχουσαι ναμερος ἐχρῶντο τούτω τούτων δ η χρωμένη ἐνετίθει αυτὴν εις τι κεφαλην και οἴτως βλεπε, καὶ μιας αυτῶν τῶν ἐτέρα .iῶποδιδούσης τον ὀφθαλμὼν βλεπον πῶσαι ἐλθων δ ὁ Περσεῖς πισο αυτῶν ἐνήρεμαίω βαδίσματι, κρατήσας την κατέχουσαν τον ὀφθαλμὸν καὶ τὰ ξίφος γυμνώσας φησὶ δειξαι αὐτω την Γοργώ, ἐὰν ὁ μη φράσωσιν, ποκτεῖναι αὐτὰς αἱ ὁ φοβούμεναι φρώζουσιν. ὁ ει ὰποτεμὼν την κεφαλην της ' Γοργοῖς ις Σέριφον λθε, καὶ δειξας ταύτην φ Πολυδήκτηλίθινον αυτὴν ἐποιησεν. καὶ τοῖτο γελοιότερον, τὼ νδρα

ζῶντα νεκροῖ κεφαλην δόντα πολιθωθηναι τις γαρ δύναμις τοῖ νεκροῖς ἐγένετο δὲ τοιοῖτον τι Φόρκυς ην νηρκερναῖος ο ὁ Κερναῖοι κατὰ γένος μεν ἐσιν ιθίοπες -οικοῖσι ει νισον την Κέρνην ἐξ οἶσαν των φακλειων

στηλῶν, θοῖσι ει ιβύην περὶ τὰν 'Ἀννωνα ποταμὼν κατὰ Καρχηδόνα εἰσὶ δὲ σφόδρα χρυσοι ντος ὁ Φόρκυς βα-

327쪽

sv λην, Μέδουσαν. -υται γήμασθαι μεν οὐδενὶ βουλυ- , λησαν, διελόμενα δἐ την οὐσίαν κάστ μιας σε νυσου- τὴν δἐ Γοργώ ἴτε πουένα θεῖναι αὐταῖς ἐδόκει οἴτε διελεῖν, 10αλλ' ἐν μέρει κατετίθεντο ἐναλλὰξ δε ησανθον ἐαυταῖς. ν

δ τω Φόρκυνι ταῖρος, καλος καὶ γαθὰς νηρ, καὶ αὐτο ἐν παντι πράγματι ἐχρῶντο σπερ ὀνθαλμω Περσευς δ' ἀνηρ φυγὰς ἐξ Ἀργους ἐληίζετο τὰ κατὰ τον θάλατταν ἐχων

πλοῖα καὶ σχύν τινα περι αυτόν. πυθόμενος ει ταύτη βα-l 5 σιλείαν εἶναι γυναικῶν, καὶ πολύχρυσον μέν, λίγανδρον δή, πρῶτα ἐν ναυλοχεῖ ἐν τω πορθμω, και μεταξ τις Κόρνης καὶ της Γαδειρέων διαπλέων τὰ παρὰ τῆς ἐτόρας ις την ἐτέρων τον ὀφθαλμὰν λαμβάνει οὐτος ὁ τρύζει αὐτω, τι

328쪽

DE INCREDIB. XXX ll. 297 μηνύει τε αυτῆς το πλῆθος του χρυσοῖ αὐτα ουν αἱ κόραι, ἐπει οὐχ ηκεν ο ἐν ὀφθαλμοῖ μέρει κατὰ το εἰρημένον,

329쪽

298 PALAE PII A Tlευρε, λίθους διώνδρομήκεις τοις ουν λοιποῖς των νησιωτῶν ἔλεγεν ὁ Περσεύς, ἐπειδὰν μη παρεῖχον τὰ χρη τα, ,ὁρῶ τεμη, ς Σερίφιοι τις οργους θεασάμενοι την κεφαλην ἄπε- λιθώθησαν, τουτο πάθητε καὶ νεῖς.

. XXXIII. Περὶ Ἀμαζόνων Περὶ Ἀμαζόνων τάδε λέ

γουσιν, ὁτι υ γυναῖκες ησαν, αλλ' ἄνδρες βάρβαροι ἐνύ- ρουν δὲ χιτῶνας ποδηρεις, σπερ α Θρῆσσαι, καὶ την κόμηνὰνεδουντο μίτραις, τους δὲ πώγωνας ξυρῶντο, καὶ δια τουτο αλουντο προ των πολεμίων γυναῖκες Ἀμαζόνες ὁ το ' γένος μάχεσθαι γαθοὶ σαν στρατείαν δὲ γυναικὸς Ουδ ποτε ειὰς γενέσθαι' ουδὲ γαρ νυν οὐδαμου. XIV. Περὶ ρφέως. Ψευδης καὶ ὁ περὶ τολυρ- φόως μυθος, ὁτι κιθαρίζοντι αυτ ἐφείπετο τὰ τετράποδα καὶ τὰ ὁρνεα καὶ τὰ δένδρα δοκεῖ δ' ἐμοὶ ταυτα ιναι Βάκ- χαι μανεῖσαι πρόβατα διέσπασαν ἐν τῆ Πιερία, πολλὰ δ και ἄλλα βιαίως ἐργάζοντο, τρεπόμεναί τε ἐς το δρος διέτριβον ἐκεῖ τὰς λοιπὰς ημέρας. λει μειναν, οι πολῖται δεδιότες περὶ των γυναικῶν καὶ θυγατέρων, μεταπεμφάμενοι τονορφέα ἐδέοντο μηχανῆσθαι - τρόπον καταγάγοι αὐτὰς ἐκ 20 του δρους. ὁ δὲ συνταξάμενος τω Λιονύσω οργια κατάγει αὐτὰς βακχευούσας κιθαρίζων αἱ δὲ νάρθηκας τότε πρῶτον ἔχουσαι κατέβαινον ἐκ του ὁρους καὶ κλῶνας δένδρων παντοδαπῶν τοῖς Ἀνθρώποις θαυμαστὰ τότε θεασαμ νοις ἐνεφαίνετο πρῶτον ξύλα καταγόμενα, καὶ ἔφασαν , -

330쪽

D INCREDIB. XXXIII XXXVII. 299φευς κιθαρίζων ἄγει την λην ἐκ του ρους. καὶ ἐκ τούτου ὁ μυθος νεπλάσθη. XXXV. Περὶ Πανδώρας. υ περὶ Πανδώρας ουκανεκτὰ λόγος, ῶς νς ναπλασθείσης μαλυνα αυτην καὶώλλοις τὸ πλάσμα ἐμοὶ δὲ δοκεῖ τουτο Πανδώρα γυνη ἐγένετο Ελληνὶς μάλιστα πλουσια, καὶ τε ἐξίοι ἐκοσμεῖτο καὶ ἐχρίετο πολλλτη γῆ. καὶ τὰ μεν ἔργον ουτως ἔχει, ὁ διλόγος ἐπὶ τό, χανον ἐτράπη. XXXVI. Περὶ Μελιῶν γενεῶς. ὀ πρῶτον γόνος ἄνωθεν ἐκ μελιῶν γενέσθαι φασίν. ἐμοὶ δε δοκεῖ ἀμηχανον 'ἐκ ξύλων ἀνθρώπους γενέσθαι. λλα Μήλιός τις ἐγένετο καὶ Μελίαι αἱ απὸ τούτου ἐκληθησαν, σπερ Ἐλληνες ὰπὀ Ελληνος καὶ μνες ἀπὸ γωνος ἀλλ' ἐκεῖν με ἐφθάρη τὰ γένος ολον, καὶ δ καὶ τὸ -ομα ἀπέσβη σιδηρὰ δε καὶ χαλκηγενεὰ ουδήποτε ἐγένετο, ὰλΓ ἐφλυαρηθη ταυτα. 5

XXXVII. Περὶ Πρακλέους φυλλίτου λέγεται ς

ἐφ ἐαυ ἔσχε φύλλα ὁ ουν φυλλίτης ' εἴτε καὶ διώτης πησεν, ἐπινοήσας ἔκαυσεν ὁ δε λόγος ἐντευθεν ἐλέχθη