Muthografoi

331쪽

PALAE INIA TlXXXVIII. Περὶ του κητους Περὶ του κητους τάδε λέγεται, ώς τοι Πωσὶν ἐκ της θαλάττης ἐπεφοιτα και εὐμεν αὐτφ δοῖεν κόρας, πήρχετο, ε δε μή, την χώραναυτῶν ἐλυμαίνετο δε μάταιον, το ανδρας ἐκτίθεσθυε τὰς ἐαυτῶν θυγατέρας τις υκ Πεν ὰλλ' ην νη βασι- λεὼς μέγας καὶ πολλην ἔχων δύναμιν καὶ ναυτικον πολύ, ς κατέστρει γε το παραθαλάσσιον της Ἀσίας ἔλος, ο ρῶες

ἐκτῶντο ἐδίδουν δε φόρον ον τινες δασμον καλοῖσιν --γυρίωμεν - οι τότε ἄνθρωποι ου ἐχρῶντο, λλα σκεύεσe.l0 προσετέτακτο δε των πόλεων αἷς με λπους διδόναι, αἷς δε

βόας, αἷς δὲ κόρας τον δε βασιλέα φ νομα κητων, οι

βάρβαροι ἐκάλουν κητος περιέπλει ουν λ των κατὰ τον δέοντα χρόνον ὰπαιτῶν τον δασμόν των δε η αποδιδόντων

ἐκάκου τὰς χώρας ἐξέρχεται δε ἐς ροίαν καρο ν χρόνοω

lωκα Πρακλης κεν ἔχων στρατιὰν των Ελληνων μισθοῖμεδε τον ιρακλέα -ομέδων ὁ βασιλεὐς ρῆξαι τοῖς ρωσίν. ὰποβιβάσας δε την στρατιὰν ὁ κητων λιπόρει, παντιάσαντες δ' αὐτ ιρακλης και ανόδων, κάτεροι ἔχοντες

332쪽

D INCREDIB. XXXVlII. XXXIX. 301την ἐαυτῶν στρατιὰν ναιροῖσιν αυτόν ου γενομένου προσανεπλάσθη ὁ ῖθος. XXXIX. Περι υ δρας. σεται δὲ περὶ δρας οτι ερ- ναῖος φιλην ἔχων πεντηκοντα κεφαλας, σῶμα δἐ ἔν, και ἐπειδὰν αυτης ἀνέλοι Πρακλης κεφαλην μίαν, δύο ναφυε- 5σθαι, και τον καρκῖνον ἐλθόντα βοηθεῖν λυδρα τοιουτον δ' εἴ τις πείθεται γενέσθαι, μάταιος ἐστιν τὸ ν ληθὰ ἔχει δε -ρνος η βασιλεύς. κουν δε πάντες οἱ ανθρωποι κατὰ κώμας, σαν δὲ καὶ βασιλεῖς ἐφ ἐκώστω των -- ρίων τούτων Σθένελος ὁ ὁ του Περσέως σε το μέγισ- 10 τον και πολυανθρωπότατον την Μυκήνην. ὁ δἐ ωνος οὐκ ηθελεν αὐτφ ποτετάχθαι ἐπολέμουν οἶν οἱ δύο δια τουτο. ἐν δ υ εἰσβολὴ της χώρας η τω Φνρο πολιχνιον τι καρτερόν, καὶ ἐφρούρουν αυτὰ πεντήκοντα τοξόται ανδρεῖοι, ι

333쪽

302 PALAEPΗΛΤlἐπεσαν ἐπὶ τυ πύργω διαλείπτως νύκτα καὶ ἡμήραν ονομα δἐ ην τω πολιχνω 'νδρα πέμπει ουν Εὐρυσθεις ώρακλέα, ὁ καὶ ἐκπορθεῖ το πολίχνιον. οἱ δι περὶ Πρακλέα ἐπυρπόλουν του ἐπὶ τι πύργω τοξότας. πότε δε τις πληγεὶς πή- σοι, νέβαινον δύο τοξόται,νν ἐνός, ἐπειδὰν ανδρεῖος ην προαυρημόνος ἐπειδὴ δὲ συνείχετο ὁ ἔρνος υπὸ του μωκλέους τω πολέμω μισθοῖται ὀθνεῖον στρατόν. λθε ἐ

αὐτω ἄγων την στρατιὰν καρκῖνος νόματι νη μήγας την

ἐπὴν καὶ πολεμικός, καὶ συν-osτω ὰντεῖχον προς τοὐπιρα-l0κλέα εἶτα βοηθεῖ ὁ Ἱόλαος ὁ Ἀφικλέους, ἀδελφιδους ν πω Πρακλεῖ, ἔχων στρατιὰν π Θηβῶν, καὶ τον πεφυκότα πυργον προς τῆ Υδρα προσελθὼν ἐνιπρησε ' καὶ συν απιτνγτη δυνάμει ἐπόρθησεν αυτους ὁ μακλῆς, καὶ την Ἐδραναναιρεῖ και την στρατιὰν πόλλυσιν. - γενομένου καὶ 15 γράφουσι την δραν τι και τον μῖθον αναπλάττουσιν.

XL. Περὶ Κερβέρου. θουσι περὶ Κερβόρου ς

κύων ν ἔχων τρεῖς κεφαλας δῆλον δὲ τι καὶ οὐτος απὀτης πόλεως ἐκλήθη Πικάρηνος, σπερ ὁ Γηρυόνης Γλεγον δὲ, ἄνθρωποι , καλός τε καὶ μέγας ὁ ρικάρηνος κίων. 20 λέγεται δε περὶ αὐτολῶς Πρακλῆς ἐξ υιδου ἀνηγαγεν. ἐγέ-

334쪽

νετο δ τοιουτον τι. Γηρυόνη ἐπὶ ταῖς βουσὶν σαν κύνες μεγάλοι καὶ νεανίαι. νόματα ει ν αυτοῖς τάδε, τω μἐνηέρβερος τω ὁ Γυρθος τον ἐν Ουν ορθον Πρακλης ἐν Οικαρηνέα πριν περιελεῖν τὰς βους αναιρεῖ, ὁ δε Κέρβερος σι νηκολουο ει ταις βουσίν ἐπιθυμήσω δε του κυνὼς νη - κηναῖος, τουνομα Μολοττός, το ἐν πρῶτον ὴτει το Ευρυσθέα πολυναι τὴν κύνα ου βουλομένου δὲ του Κυρυσθέως αναπειθε του βουκόλους, καὶ τον κύνα καθείργνυσι ἐν τῆ -κωνικὴ ἐπὶ αινάρω ἐν σπηλαίω τινί, καὶ φίησιν αυτωκύνας θηλείας ἐμβατευειν. υρυσθευς ει πέμπει ΙIρακλέα Ιηἐπὶ ζητοσιν του κυνός. ὁ ἐ-ῶσαν περιιὼν την Πελοπον - πον λθεν που ὁ κυων αυτω ἐμηνύθη εῖναι, καὶ καταβὰς

ωνώγει ἐκ του δεντρου τον κυνα ἔλεγον ουν ι ἁνθρωποι

XII. Περι Ἀλκήστιδος λεγεται μυθος τραγικώδος, ῶς δὴ μέλλοντος ποτε του Ἀδμήτου ποθανεῖν αυτ είλετουπἐρ αυτου θάνατον, καὶ Ἀρακλης αυτην διὰ την υσέβειαν ἀφελόμενος καὶ ὰναγαγὼν ἐκ του ' δου ἀπέδωκεν Ἀδμήτω. ἐμοὶ δὸ δοκεῖ μηδένα αποθανόντα δυνασθαί τινα ἀναβιῶσαι

335쪽

ὰλλ ἐγένετό τι τοιουτον ἐπειδὴ Πελίαν,πέκτειναν, θυγατέρες, καὶ Ἀκαστος ὁ Πελίου ἐδίωκεν αὐτάς, ὰποκτεῖναι

θέλων ἀντὶ το πατρός κα τὰς ἐν ἄλλας λαμβάνει, Ἀλκηστις δὲ φεύγει ἐς Φερὰς προς Ἀδμητον,νεφιὰν αυτης

λκαι καθεζομένην ἐπὶ της ἐστίας ου ἐβούλετο Ἀδμητος --φ ἔκδοτον ἐξαιτουμένφ δουναι. ὁ δὲ πολλὴν στρατιὰν παρακαθίσας ἐπὶ την δόλιν ἐπυρπόλει αυτούς. ἐπεξιῶν ἡ Ἀδμητος νύκτωρ ἔχων καὶ λοχαγοὐ συνελήφθη ζῶν ηπείλει δὲ Ἀκαστος ὰποκτείνειν αυτόν, εὐμη παραδοίη την ἐκότιν10ουσαν πυθομένη δἐ ἡ Ἀλκηστις τι μέλλει μαιρε σθαι Ἀδμητος δι αὐmήν, ἐξελθοῖσα αυτυν παρέδωκεν τον ἐνουν Ἀδμητον φίησιν ὁ 'Aκαστος, ἐκείνην δ συλλαμβάνει. ἔλεγον ουν οι ἄνθρωποι δε ανδρεία γε ἡ Ἀλκηστις, ἐκουσαὐπεραπέθανεν δμήτου. τοιοῖτο μέντοι οὐκ ἐγένετο - ὁl μῖδος φζσιν κατὰ γοῖ τον καιρὸν τοῖτον Πρακλης κεν ἄγων ἔκ τινων τόπων τὰς Λιομήδους ἱππους. τοῖτον ἐκεῖσε πορευόμενον ἐξένισεν δμητος ὀδυρομένου ει Ἀδμήτου ον συμφορὰν της Ἀλκήστιδος ἀγανακτησάμενος Πρακλης ἐπετίθετα τω Ἀκάστω καὶ την στρατιὰν αυτοῖ διαφθείρει, 20και τὰ ἐν λάφυρα τῆ αυτοῖ στρατιὰ διανέμει, την MMDκηστιν τω Ἀδμήτω παραδίδωσιν. ἐλεγον ουν οἱ ἁνθρωποι,ώς ἐντυχῶν ιρακλης ἐκ το θανάτου ἐρρύσατο τηνωλκηστιν. τούτων γενομήνων ὁ ῖθος προσανεπλάσθη.

336쪽

XIal. Περὶ Ζήθου καὶ Ἀμφίονος ἱστορουσιν ἄλλοι

τε καὶ ισίοδος οτι κιθάρα το τεῖχος των Θηβῶν ἐτείχισαν. δοκοῖσι δὲ ἔνιοι κιθαρίζειν αυτοῖς καὶ τους λίθους ἐπὶ τοτεῖχος αυτομάτως ἀναβαίνειν. τ ει ὰληθὲς ἔχει ἄδε κι- ροδο ουτοι αριστοι ἐγένοντο καὶ ἐπεδείκνυντο μισθφ. 5ἀργύριον οὐκ εἶχον τότε οι ἄνθρωποι ἐκέλευον υν ι περὶ τον Ἀμφίονα, εἴ τις βούλοιτο κούειν ωυτῶν, ἐπὶ τοτεῖχος ἐρχόμενον ἐργάζεσθαι. ου μέντοι οἱ λίθοι κροώμενοι ισταντο ευλόγως ουνὰ ἄνθρωποι ἔλεγον -λύρα - τεῖχος ἐκτίσθη. tu

XL.ΗΙ. Περὶ Ου. Φασὶ καὶ την' ἐκ γυναικὰς βουν γεγονέναι καὶ ἐστρησασαν ἐξ Ἀργους δια της θαλάσσης εἰς Αἴγυπτον νικέσθαι το δὲ ληθὲς ἔχει ἄδε. βασιλέως τῶν Ἀργείων η θυγάτηρ ταύτη ονα- της πόλεως

τιμην ἔδωκαν έρειαν εῖναι της Ἀργείας ρας αυτ ἔγκυος γεγονυῖα καὶ δείσασα - πατέρα καὶ τους πολίτας ἔφυγεν ἐκ της πόλεως καὶ τα τελευταῖα ἐμπόροις τισὶ ξένοις δίδωσιν αυτην καὶ ἱκετεύει ἐξάγειν ἐς Αἴγυπτον, ἔνθα ὰφι--μένη τίκτει. οι δἐ Ἀργεῖοι κατὰ ζητησιν ἐξιόντες, που ἀνεῖρον συλλαμβάνοντες ε δεσμοῖς εἶχον ἔλεγον ουν Ασ-20

337쪽

306lt ALAEl BATI περ βον οἰστρηνσασα διαφεύγει εἰς θvnτον. ὁθεν ὁ μυ- θος προσανεπλάσθη. XLIV. Περὶ Μήδειας φασὶν ς α νον- τον προσ- τας νέους ἐποιει. ἐγένε - δι τοιουτον. Μήδεια πρώτη τοιουτον ἁνθος ευρε δυνώμενον καὶ τὰς λευκὰς τρίχας ποή- σαι μελαίνας τους-- γέροντας ἐκ πολιῶν μελαινας τρίχας ἔχοντας ἐποίει φαίνεσθαι πυρέων οὐ πρώτη Μηδεια ἐφευ- ρεν. ἐπυρίαζε γαρ τὰ σώματα οὐκ εν φορον-EI, ἴνα μητις μώθη των ἰατρῶν, πυριῶσα δἐ ρκου μηδενὶ μηνυειν. 10 ονομα δἐ ν του πυριάματι παρέφησις. σπερχυν κουφότεροι οἱ ἄνθρωποι καὶ γιεινιτεροι ἐγίνοντο πυριώμενοι ἐκδη τουτου ρῶντες την παρασκευήν, λέβητας καὶ ξύλα καὶ πυρ, νόμισαν ος φει τους νθρώπους. ἡ δὲ Πελιυς, ῶν- θρωπος γέρων καὶ,πλτης, πυριώμενος ἀπέθανεν.

υπαρχόντων αὐτι δεσπύζειν ἐγένετο υν τοιόνδε ι υμ-

338쪽

σασα τὴν σχυν Πρακλέους προσεποιήθη ρΦ αυτου. μα-

κλος δι πλησιάσας ἔρωτι ἐάλω αυτῆς γεννα δἐ ἐξαυτῆς υών - δον ἡδόμενος δ' αὐτ ἐποίει ὁ τι α προστάττοι αὐτ η 'Oμφάλη οὐδἐ ευήθεις πέλαβον λατρεύειν αυτὰν

XLVI. Περὶ του κέρατος τῆς Ἀμαλθείας Φασινώς Πρακλῆς τουτο πανταχου περιέφερεν ἐξου ἐγίνετο αὐτῶοσα ἐβούλετο δἐ ἀλήθεια ουτως ἔχει Ἀρακλῆς ποδη- μων κατὰ Βοιωτίαν με Ἀλάου του ἀδελφιδοῖ καταλύει ἐν Θεσπιαῖς ἔν τινι πανδοκείφ, ἐν τύηχανε γυνὴ καλουμένη 10 Ἀμάλθεια πανδοκις ουσα, ραία και καλή. ὁ δἐ μακλῆς ἡδομενος αυτῶν πλείονα χρόνον ἐπεξενοῖτο 'Iόλαος δὲ βαρως φέρων ἐπινοεῖ την ἐμπολὴν τῆς Ἀμαλθείας ἐν κέρατι κειμένην ἀφελέσθαι, ἐξ ης ἐμπολῆς, ει ιχθελεν, νεῖτο μυτν τε καιτ μακλεῖ ἔλεγον Ουν οἱ συνέκδημοι Πρακλῆς - κόρας Δ

ιωχε τῆς Ἀμαλθείας, ἐξ υ νεῖτο - βουλητέον αὐτ0. ἐξ ου ὁ ῖθος προσανεπλάσθη. LXLVII. Περὶ Ῥακίνθου διήγημα Ῥάκινθος Ἀμυ

κλαῖον ν μειράκιον ραῖον και καλόν. 4ις τουτον εῖδε μεν

339쪽

308 PALAE PRATI. V Ἀπόλλων, εῖδε δὲ καὶ ὁ Ζέφυρος, καὶ ἄμφω. κατείχοντο τῆμορφὴ καὶ φιλότιμος ν εῖχεν κάτερος ἐτύβευε μὲν ὁ Ἀπόλλων, ἔπνει δἐ ὁ Ζέφυρος, μήλη ἐν ην, -- ἐκείνου καὶ δονη, φόβος ὁ τὰ παρὰ τούτου καὶ παρωχή.

5ρέπει προς το δαιμονα τὰ μειράκιον καὶ Ζέφυρον π τις ζηλοτυπίας πλίζει προς πόλεμον. μετὰ ταυτα ην γυμνωσιατ μειρακίω καὶ τιμωρία παρὰ Ζεφυρον δίσκος ην ὁ προς την ναίρεσιν ἐκείνου διακονήσας υπὸ τούτου ἐν φεθεις, ἡ ἐκείνου δὲ ἐνεχθείς . καὶ ὁ ἐν ἐτεθνήκει, την δ νυν φου ην Φημν υπομνηματος φ εῖναι την συμφοράν ὰλλα τὰ ἄνθος,ντὶ του μειρακίου γίνεται καὶ τοὐνομα δέχεται. λέγουσι Ἀτι καὶ της προσηγορίας ἐν φύλλοις ἐπιγέγραπται

τὰ προοίμιον.

XI. VIII. Περὶ Μαρσύου διηγημα. U Μαρσύας 1βέγροῖκος ν. γίνεται δ' ἴτω μουσικός. ἐμίσησεν Ἀθηνῶτους αὐλούς ουκ λίγον γὰρ φηρουντο του κάλλους, ἰὸπηγη τι εικόνα δεξαμένη τὰ συμβὰν ἐδίδαξεν. Ἀμω δὴ

ἐρριμόνων ων αυλῶν ὁ Μαρσύας φωταται προσάπτει υντοις χείλεσιν ἀνελὼν αυτοὐς ὁ ποιμήν, οι δἐ ἰδον θεί δυ- θνάμει καὶ ἄκοντος του χρωμένου τέχνην ὁ Μαρσύας ἐνόμισεν ειναι την δύναμιν καὶ χωρεῖ μἐν κατὰ Μουσῶν, χωρεῖα κατὰ Ἀπόλλωνος, λέγων ουδὲ θέλειν ειναι λοιπόν, αν μηπλεονεκτηση του δαίμονος. ἐν ἐκείνη τῆ φιλονεικία νικῆται

καὶ τὰ δέρμα μετὰ τταν ἐκδύεται. 4ῖδον ἐγώ ποταμὰν ἐν 25 Φρυγία Μαρσύας νομα τω ποταμω καὶ ἔλεγον οι Φρύγες ὁτι τὰ θεῖμα τοῖτο ἐξ αἱματός ἐστι του Μαρσύου.

XIIX. Περὶ Φάωνος διήγημαJ. πω Φάωνι δῖος

ο περὶ πλοῖον εῖναι καὶ θάλασσαν πορθμὸς ην θάλασσα.

340쪽

D INCREDIB. XLVIII AEI. 309 ἐγκλημα δἐ ουδὲ παρ οὐδενὸς ἐνομίζετο, ἐπεὶ καὶ μήτριος καὶ παρὰ των ἐχόντων μόνον ἐδέχετο θα- ην του τρόπου παρὰ τοῖς Λεσβίοις ἐπαινεῖ τον ἄνθρωπον η θεός Ἀφροδίτην λέγουσι την θεόν), καὶ ποδῖσα θέαν ἀνθρώπου γυναικὸς δη γεγηρακυίας τω Φάωνι διαλέγεται περὶ βπλου ταχὐλην ἐκεῖνος καὶ θεραπεῖσαι καὶ διακομίσαι καὶ μηδεν ἀπαιτησαι τι υν ἐπὶ τούτοις η θεός; μεγαί φασιτον ἄνθρωπον, καὶ ωμείβεται νεότητι καὶ κάλλει τον γέροντα. οἶτος ὁ Φάων ἐστίν, ἐφ ω τον ἐρωτα αὐτης η Σαπφώ πολλάκις ασμα ἐποίησεν. 0

τν ποταμι προς συνουσίαν ἐλθεῖν καὶ ἐπεὶ συνῆλθον ὰλλήλοις, κύει ἐν η η, τίκτεται δὲ Ῥάφνη φιλεῖ δὲ ἐπιδετην ὁ Πύθιος, καὶ ρηματα ην ἐραστο προς την κόρην αλὶ -φνη την σωφροσύνην ἐφίλει διώκειν υν ἔδει, καὶ 15

ἐδιωκετο πρὶν ει ὰπειπεῖν ἐν ν φυγὴ παρακαλεῖ την μητέρα αὐτης πάλιν αὐτην εἷσω ποιησαι καὶ τηρησαι οἱ α γεγένηται. ἐν ουν δε ἐποίει καὶ την Λάφνην σε ἐν ἐαυτν.

κατὰ δἐ τὀ μέρος ἐκεῖνο εὐθὴς νεπηδα φυτόν καὶ παραπεσὼν αὐτο κατὰ την κμην του ἐρωτος ὁ θεὸς οὐκ ειχεν 20ὁπως ἀποστῶν του φυτοs, ὰλλ' αἱ τε χεῖρες νελαμβάνοντο καὶ η κεφαλη τὰ λοιπὸν ἐκοσμεῖτο λέγεται δὲ καὶ ὁ τρίπους οὐκ ἄνευ της δάφνης ἱδρύσθαι κατὰ Βοιωτίαν ἐπὶ του

χάσματος.

τοις την Πραν ἡγοῖντο καὶ διὰ τοῖτο καὶ πανηγυριν αὐτὴ τεταγμένην ἄγουσιν ὁ τρόπος της ορτης ἄμαξα βοῶν τὰ χρῶμα λευκῶν ἐπὶ ὁ της μάξης εἶναι δει την ἱέρειαν, Οἴτω δἐ ἔχειν ἄχρι του νεώ. 4 δ ιερὰν ἔξω του στεος.